Eenzaamheid sluimert in het canvas.
Geen realisme om het realisme.
Het atelier
Het atelier van Jean De Groote is een eenzame plek waar hij graag en dagelijks vertoeft, rustig kan nadenken en schilderen. Buitenhuis liggen de uitgestrekte eenzame Vlaamse velden, binnenhuis tref je de loneliness van de schilder. Toch is Jean De Groote geen eenzaat. Hij geniet van een gesprek en een gedachtewissel. Zijn werk is niet alleen het resultaat van een bewust gezochte eenzaamheid maar ook van communicatie met de buiten wereld.
Een manier van leven
Jean DGR heeft een grenzeloos verlangen om te schilderen, elke dag opnieuw. Het is zijn manier van leven: schilderen als ritueel, een mogelijkheid om na te denken. Wellicht leidt dit proces ooit tot het ultieme werk dat alles bevat wat de kunstenaar wil uiten.
De werken stapelen zich op, dag na dag. Tot zijn wanhoop en frustratie wordt deze plek weldra te klein. Misschien kunnen musea, Vlaamse overheid, verzamelaars… zich een schilderij van Jean DGR aanschaffen?
Authenticiteit
Het werk van Jean DGR kan je bij geen -isme onderbrengen. 
Hij zoekt geen trends op, is authentiek. Precies die authenticiteit ligt moeilijk in de huidige kunstwereld.
Het gaat bij Jean DGR niet om esthetiek, realistische verbeelding en/of aandacht trekken. Inhoud en gedachte primeren. De kunstenaar is filosoof of andersom? Het is aan de kijker te peilen naar het donkere onbekende. De beoordeling van Karl Ove Knausgård over het werk van Munch deed me aan de werkwijze van Jean DGR denken, ik citeer: ‘En Munchs grote talent bestond precies daarin dat hij niet alleen wist te schilderen wat zijn blik zag, maar ook datgene waarmee zijn blik geladen was.’‘Wat hij wilde was niet het levende schilderen, maar het geschilderde tot leven wekken.’
Jean DGR schildert stille werken, zonder franjes. Op de canvas ontwaar je geen afbeelding van mensen enkel geïsoleerde niet geladen objecten uit zijn leefwereld. Jean DGR gaat aan de slag met die voorwerpen, wekt ze tot een ‘stil’ sacraal leven. Zijn creaties stralen eenvoud uit, het resultaat van eenzame dagen afzondering in zijn atelier. John Constable schilderde zijn boom in een landschap ‘Trees in the landscape’ als ‘study’, bomen waren een populair onderwerp in die tijd. Jean DGR schildert geen boom maar een stam, een geïsoleerde boomstam, eenzaam, zonder bos. ‘Existe’ De titel verraadt dat het hier niet alleen om een realistische afbeelding gaat en evenmin een studie is. Hier spreekt de filosoof.
Grijswitte tinten voeren meestal de hoofdtoon alsof de schilder bang is van explosief kleurgebruik. Niets is minder waar. Wanneer Jean DGR kleur gebruikt dan is het adequaat en wel doordacht.
‘Brain of a female philosopher’. Waarom gebruikt de schilder dit Delfts blauw, een ongewone kleur voor brains? Wellicht is deze ‘female philosopher’ uniek of heel apart? Of verwijst het blauw naar plaats van afkomst van de filosofe? Wij hebben er het raden naar.
De schilderijen van Jean De Groote zijn niet impulsief, niet extatisch en toch intrigerend. En zo blijft hij verder schilderen, eenzaam in zijn werkplaats, eenzaam in zijn authenticiteit, eenzaam in zijn sobere stijl, verrassend consequent. Het loont. Een ziel komt tot rust. Laat je als toeschouwer glijden in het duistere onbekende.
Info
www.jeandegroote.com
instagram @sebastiandmorra
tentoonstelling van 8 september tot 19 oktober 2019
Une histoire de solitude
Galerie S&H DE BUCK
Zuidstationsstraat 25
9000 Gent
http://galeriedebuck.be/
later meer info over deze tentoonstelling op KUNSTPOORT
Meer over Jean De Groote lees je in een reportage van Koen Van Damme in het tijdschrift
The Art Couch #2
Het magazine met een passie voor hedendaagse kunst in België
https://www.theartcouch.be/
https://www.theartcouch.be/belgische-kunstenaars/op-zoek-naar-de-essentie-met-jean-de-groote/
tekst Kathleen Ramboer
foto’s Jean De Groote
kunstpoort 