BLIJVEND CREATIEF Flanders Boys Choir

KUNSTPOORT bevraagt de kunstenaars, die ooit aan bod kwamen in haar reportages, digitaal naar hun leven en werk in deze surreële tijden.
Flanders Boys Choir is een koor met knapen. De zangers, de knapen, zijn tussen 8 en 15 jaar oud.
KUNSTPOORT publiceerde in het verleden een reportage over het koor, zie link
https://kunstpoort.com/2018/11/14/flanders-boys-choir-een-requiem-voor-een-goed-doel/

We laten Dieter Van Handenhoven, de dirigent van Flanders Boy Choir aan het woord.

KUNSTPOORT Ben je bezig of werk je tegenwoordig voor het koor?
DIETER VAN HANDENHOVEN Door het Coronavirus zijn als eerste de concerten afgelast. Wij weten niet wanneer dit terug zal mogen maar wellicht duurt dit nog heel lang. Alle concerten die we hadden van maart tot en met de World Choir Games begin juli zijn afgelast. Ons volgende concert zou eind september zijn maar ook hier vrees ik voor.

KUNSTPOORT Hoe probeer je toch met uw koorleden in contact te blijven?
DIETER VAN HANDENHOVEN Over het repeteren zelf: 1,5 meter volstaat niet om op een veilige manier terug samen te komen en te zingen. Studies spreken van 5! meter.  Ook hier zijn we dus nog lang niet aan het einde van de maatregelen. Direct met de hele groep samen repeteren zal niet kunnen. Misschien in kleine groepjes. We denken hier nu over na maar zijn uiteraard gebonden aan de regels en willen ook geen risico nemen.
Een nieuw repertorium is momenteel uitgesloten. Zelfstandig een partituur inoefenen, zelfs met de hulp van een ingezongen partij, is te veel gevraagd. Repeteren is bij een jeugdkoor een proces waarbij heel regelmatig geleidelijk aan een nieuwe compositie wordt gewerkt en de gekende nummers afgewerkt worden.  Er moet vooral steun zijn van de zangers voor elkaar. Individueel lukt dit voor de meesten niet.
We hebben de zangers en ouders regelmatig geïnformeerd en hen ook het een en ander opgestuurd. Zo heb ik zelf een filmpje gemaakt met een boodschap en op het einde gezongen voor de jarigen van de voorbije periode, iets wat normaal gezien op het einde van de repetitie gebeurt.
Ook hebben we video opnames van ons laatste concert, begin februari, doorgestuurd met de vraag thuis mee te zingen en zo het repertorium te onderhouden.

KUNSTPOORT Hoe bereid je het einde van de lockdown voor?
DIETER VAN HANDENHOVEN Voor het mannenkoor zijn we op het vaste repetitie uur gestart met zoom meetings zodat ze op die manier enig contact hebben met elkaar.
Tot slot is er sinds vorige week stemvorming voor de zangers in groepjes van 2 tot 3 zangers en eveneens online. De eerste sessie met de knapen is zeer goed verlopen en komende vrijdag komen ook de mannen er bij.
Dit is een eerste stap om stilaan terug de werking op gang te krijgen.

info

https://flandersboyschoir.org/index.php/nl/
Foto’s copyright Flanders Boy Choir

BLIJVEND CREATIEF Serenata Vocale

KUNSTPOORT LAAT MUZIKANTEN VERHALEN
Ook voor muzikanten is deze bizarre coronatijd ongetwijfeld een bron van emoties. Welke invloed heeft deze periode op hun muziek, op het componeren, spelen en/of zingen?
Serenata Vocale is een koor. David, de dirigent heeft een voorliefde voor liederen uit het Noorden. Hij vindt het niet gemakkelijk om nu samen te werken toch hebben ze een clip gemaakt. Mooi, bekijk en beluister de video op hun Facebook pagina: https://www.facebook.com/serenata.vocale/ 

 

David Navarro Turres aan het woord.

KUNSTPOORT Wat doe jij op dit moment voor je kunst?
DAVID NAVARRO TURRES  Veel partituren zoeken en bestuderen voor de toekomst, ik maak ook een arrangement voor de partituren.

KUNSTPOORT Zoek jij nieuwe liedjes?
DAVID NAVARRO TURRES Inderdaad, ik probeer programma’s op te bouwen en naar nieuwe liedjes te zoeken voor de toekomst.

KUNSTPOORT  Heeft de huidige situatie een invloed op jouw keuze?
DAVID NAVARRO TURRES Ja en nee. Het moeilijkste is het “niet-weten” van een datum waarop wij elkaar terug mogen zien en samen live muziek spelen.

KUNSTPOORT Hoe verlopen de télé repetities?
DAVID NAVARRO TURRES Enerzijds is het goed om aan de muzikanten meer vertrouwen te geven  in hun werk thuis. Anderzijds is muziek een kunst die zich in groep “opbouwt”, dus de virtuele repetities zijn toch moeilijk.

KUNSTPOORT Hoe bereid jij het eind van de lockdown voor?
DAVID NAVARRO TURRES Ik hoop dat wij vooral  de essentiële dingen van het leven niet zullen vergeten zoals muziek, sport ondanks de situatie. Ook tijd maken voor onszelf en die delen met onze dierbaren is belangrijk. Met de rest kunnen wij (wel leven) ons arrangeren.

info

https://www.facebook.com/serenata.vocale/

Foto’s copyright Eric Rottée

 

 

 

 

ONDERHUIDS

Op 1 en 2 juni verwelkomden we talrijke bezoekers in onze historische kerken tijdens Open Kerkendagen. Het thema van dit jaar was emotie. Een terugblik.

Onderhuids

Wie overrompeld wordt door verlies, afscheid of ziekte vindt soms de weg naar de Basiliek van O.-L.-Vrouw van Hanswijk.
In het intentieboek bij het Mariabeeld staan flarden van levens, vragen en bedenkingen.
Emoties kruipen onder je vel, blijven daar hangen of vinden een weg naar buiten. Sidderend, rillend, schaterend of klaterend. En dan, wat gebeurt er dan?
Een performance met zang en dans, gecreëerd o.l.v. Suzanne Demesmaeker van “de Danserij” en Patricia Van Cutsem, vocaliste, in Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijkbasiliek

https://torensaandedijle.mechelen.be/open-kerkendagen-2020
Videograaf: Bert VANNOTEN

Serenata Vocale: “Et les musiciens font comme ça, puis encore comm’ ça”

Hotel Frison

Aan de Zavel in Brussel loopt er een straat naar beneden. Aan de ene kant  staat een modern gebouw van een bekend telecom bedrijf. Aan de andere kant staan rijhuizen uit het begin van de 20ste eeuw. De huizen vertonen een mix van stijlen. Het geheel lijkt niet indrukwekkend. Op nummer 36 van de straat, boven de grote deur, zit een glasraam in jugendstil. Een paar treden op, naar binnen en dan gebeurt het. Rechts een ruimte, vroeger waarschijnlijk de eetzaal, dan een soort wintertuin en dan links het salon; boordevol licht, overal glas in jugendstil. Elk architecturaal element heeft iets speciaal, het is een genot voor de ogen. Met jugendstil is het zoals met het impressionisme: veel liefhebbers want men heeft de stijl leren begrijpen, dit in tegenstelling tot het deconstructivisme van bijvoorbeeld Frank Gehry. Daarom is de manier waarop Horta, de architect van Hotel Frison, het licht in het gebouw verwerkt heeft indrukwekkend en absoluut niet verouderd.

Hotel Frison is nu de hoofdzetel van de Hotel Frison Foundation. Gesticht door een Indische, Mevrouw Nupur Tron Chowdhry.

Het concert van Serenata Vocale, een a capella Koor, zal plaatsvinden in dit gebouw.

Serenata Vocale: organisch, zelfsturend

David Navarro Turres, de dirigent: “Het koor is in 2014 gestart, ik was er toen nog niet bij. Het was een kwartet. Dit kwartet heeft mij gevraagd lid te worden van het koor. “U zou ons iets kunnen leren” zeiden ze. Stap per stap zijn wij van 6 koorleden, naar 8 en eindelijk naar 12 gegaan. Na 2 of 3 jaar zijn we gestart met concerten. Het heeft even geduurd, omdat we een originele bezieling zochten, moesten we bepalen wat voor repertoire we wilden en wat voor stukken wij wilden zingen. Het was een belangrijke zoektocht.”

David over het koor: “de zangers en zangeressen zijn divers, een groep van zes nationaliteiten, ze hebben al jaren in andere koren gezongen. Het laat ons toe om een minder bekend repertoire uit te bouwen, dat niet vaak gezongen wordt door andere koren. Ons repertoire is meer gefocust. De toeschouwers moeten er genoegen aan beleven en wij ook, we willen nieuwe paden bewandelen.

David vergelijkt het koor met een coöperatie. Iedereen is solidair. Iedereen kan zijn gevoelens uiten over de keuze van de liedjes of over de manier van repeteren. Het is het tegenovergestelde van wat David geleerd heeft. In zijn opleiding leert men dat de dirigent dirigeert en dat de zangers moeten zwijgen. 

Het repertoire

David over het repertoire: “We zoeken componisten. In 2017 heb ik Nydsten ontdekt. Hij komt uit Finland. Ik ben verliefd geworden op zijn muziek. Het is muziek uit het Noorden. Het is fantastisch.

Hoe gaan we te werk? We willen concerten geven in 2019, we komen samen en vragen ons af wat voor stukken we willen zingen. Iedereen draagt bij aan dit proces.  

De repetitie

De laatste repetitie gaat door waar het concert zal plaatsvinden, in Hotel Frison.

“Het klinkt te luid“ zegt een van de zangeressen. Het plafond is hoog maar het is geen kerk. Dus de zangers moeten de sterkte van hun zang aanpassen.

“Jullie moeten het hoofd niet naar onder bewegen, want als je met het hoofd terug naar boven gaat dan wordt het geluid te sterk” zegt David

David: “Elke week bepaal ik wat we zullen repeteren. De repetitie is 50 tot 60% van het geheel. Het is het benadrukken van bepaalde punten. De mensen repeteren niet graag. Zoveel nee, zoveel correcties, er is zoveel techniek. “Jullie moeten dat doen en dat doen.” Als dirigent moet je alles uit de mensen halen. Je moet de mensen laten openbloeien. Soms moet je ja of nee zeggen. Het is niet gemakkelijk, het is zondagmiddag, het weer is mooi.”

Het concert

Eerst thee drinken, thee van het huis. Alle zangers zijn verzameld. David bepaalt de voorbereiding op het concert. De zangers moeten zich in zichzelf verdiepen, ademen, dan A zingen, dan AO zingen. Samen.

Het is tijd, als eerste komt de achterste rij dan de eerste, de dirigent komt als laatste. De toeschouwers zitten heel dicht tegen elkaar want het is een salon. Vijfenveertig minuutjes van een origineel repertoire, Nydsten, Lauridsen. Het klinkt mooi in dit decor. Er werd met diepe gevoelens naar geluisterd.

”In het begin was er veel stress” zegt Delphine na het concert met snelle handbewegingen. Dan bewegen haar handen trager, “daarna luister je naar de anderen, het wordt steeds beter”. “Sur le pont d’Avignon” klinkt op het einde van het concert voluit in deze ruimte.

David: “De repetitie is een manier om jezelf te bevestigen, een verantwoordelijkheid naar jezelf. Op het concert moet je de zangers vrij laten. Je bent vertrokken. Als het fout gezongen werd, tja dat is het leven zoals het is.”

Les chanteurs font comme ça
et puis encore comm’ ça

Volgende concert:
Serenata Vocale, Op de 19 mei in de Chapelle du Sacré-Coeur de Lindhoudt om 17uur.

Serenata Vocale op facebook https://www.facebook.com/serenata.vocale/
Hotel Frison Foundation : https://foundation-frison-horta.be

Tekst en Foto’s Eric Rottée

Zingen op zondag

Las Aceitunas

Las Aceitunas, de olijfjes, is een koor dat resoluut kiest voor het Spaanse lied. Zo treden ze in de voetsporen van de tuna’s. Tuna’s zagen het daglicht eeuwen geleden toen de eerste Spaanse universiteiten het daglicht zagen. Groepjes studenten zongen zichzelf begeleidend op gitaar en tamboerijn in herbergen en op pleinen. Zo voorzagen ze in hun levensonderhoud. Niet in het minst probeerden ze met hun muzikaal talent in de gunst te komen van plaatselijke schoonheden.
Las Aceitunas ontstond in de schoot van het volwassenenonderwijs. De Tuna’s inspireerden een groepje Vlaamse studenten Spaanse taal, studenten die toevallig ook een passie hadden voor het Spaanse lied.

De zanggroep met als dirigent Stefaan De Lange telt 27 leden, mannen en vrouwen. Het koor komt driewekelijks samen op zondagmorgen in Destelbergen. Ik woonde een repetitie bij, snoof de amicale sfeer op en voelde me onmiddellijk welkom. Zondag 2 juni 2019 zingen Las Aceitunas 12 liederen op een koorfestival in Middelburg.  www.middelburgvolkoren.nl
​Deze zondagmorgen stond in teken van het festival.
De liederen zingt het koor vandaag in.
Ritmische handbewegingen met de Ábanico geven het lied een zuiderse, levendige toets. Gitaristen begeleiden het koor.

Luc bespeelt de Bandurria, een mandoline-achtig snaarinstrument afkomstig uit Spanje. Het is wat wennen want voor Luc is de Bandurria nieuw.
Het tweede lied ‘Fonseca Triste et Sola’ dat het koor instudeert klinkt weemoedig in de oren. De dirigent geeft de zangers een hint: Laat het klinken als een herinnering, een beetje zuchtend.
Na een uurtje zingen kunnen de stemmen wat rusten en is er pauze. Tijd om een gesprekje aan te knopen met wat koorleden.

Luc met de Bandurria

Monique Verstraeten

In gesprek met enkele koorleden

Lut Dresselaers

KUNSTPOORT Hoe ben je bij Las Aceitunas terechtgekomen? Heb je voeling met de Spaanse cultuur?
Lut Dresselaers Ik ben er toevallig ingerold. Ik ken helemaal geen Spaans. Op vraag van de dirigent Stefaan De Lange zing ik bij het koor.
KUNSTPOORT Ben je een sopraan, een alt?
Lut Dresselaers Ik volg zangles en heb een breed spectrum zowel alt als sopraan. Stefaan De Lange verkiest mij als een sopraan.
KUNSTPOORT Heb je een muzikale opleiding genoten?
Lut Dresselaers Inderdaad een klassieke muziekopleiding. Muziek zit mij in de genen en is met de paplepel meegegeven. Thuis waren we met 11 kinderen en vormden samen een kamerorkest. Mijn kinderen zijn trouwens ook uiterst muzikaal. Het is fijn als je als gezin dezelfde passie hebt. Muziek verbindt mensen ook dit koor.

Willy Genbrugge dichter Thomas Rubico
info http://www.mens-en-natuur.com/activities/gedichtendag-girn.php

KUNSTPOORT Heb je interesse voor de Spaanse cultuur?
Willy Genbrugge Ongetwijfeld. Ik spreek na 14 jaar Spaanse les vloeiend spaans. Als Santiago Pelgrim ben ik vertrouwd met de Spaanse cultuur en leefwereld. Het begon met de liefde voor America Latina. Mijn zoon nam deel aan een uitwisselingsproject in Columbia en mijn schoondochter is een Costa Ricaanse. Vandaar dat ik Spaans wilde leren. Mijn lerares spaans Francine Baetens ligt samen met de dirigent aan de basis van het koor. Ook de Spaanse literatuur boeit me enorm.
KUNSTPOORT Heb je een muzikale opleiding genoten?
Willy Genbrugge Helemaal niet. Ik zong vroeger in een kerkkoor en zing nu in diverse koren. Ik heb een hoog en laag stembereik.
KUNSTPOORT De mannen zijn hier blijkbaar in de minderheid.
Willy Genbrugge Inderdaad we zijn op zoek naar goede mannenstemmen misschien kan je een oproep doen op KUNSTPOORT?

Claudine De Wilde

KUNSTPOORT Hoe leerde je Las Aceitunas kennen?
Claudine De Wilde Ik woonde enkele optredens bij en vond het tof. Ik ben nu een 2tal jaren bij het koor.
KUNSTPOORT Heb je een boontje voor de Spaanse cultuur?
Claudine De Wilde Om Zuid-Amerika te bereizen leerde ik Spaans later volgde mijn interesse voor Spanje. Ik wandelde een 6tal camino’s en hoop dit jaar de Camino de la lana te stappen. Het Spaanse binnenland trekt mij aan, niet de Costa’s.
KUNSTPOORT Genoot je een muzikale opleiding?
Claudine De Wilde Ik volgde geen notenleer en zing op het gevoel en gehoor. Ingezongen stukken stuurt Stefaan De lange via de computer naar mij. Door veel te luisteren en te oefenen lukt het aardig. Veel liedjes waren mij bekend door mijn Santiago tochten.

Yves Druyve, materiaal meester en manusje van alles

Een koor heeft niet alleen zangers nodig maar ook logistieke hulp en kennis.
Yves Druyve neemt deze taak voor zijn rekening
KUNSTPOORT Wat doe je zoal voor Las Aceitunas?
Yves Druyve Naast materiaal meester, klusjesman ben ik koffieman, de persoon die zorgt voor de catering.  Ik ben een duiker in Spanje vandaar mijn kennis van de Spaanse taal. Deze kennis kan ik gebruiken in het vertalen van de Spaanse teksten. Samen met de dirigent volgde ik Spaanse les. Zo ben ik hier bij het koor terecht gekomen. Mijn vrouw begeleidt het koor op de gitaar. Als ik vandaag het koor vergelijk met de beginperiode dan zie ik de kwaliteit stijgen.

Yves Druyve bezorgde me de tekst van het melancholische lied dat ik zo mooi vind:
Fonseca Triste et Sola

Ik heb het gevoel dat dit koor op de eerste plaats zingt voor het plezier. De koorleden heb ik leren kennen als een groepje vrienden die houden van de Spaanse cultuur, -taal en -lied. Muziek verbindt.

Info

http://las-aceitunas.weebly.com/

 

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie kleur Kathleen Ramboer
Fotografie zwart/wit
Bernadette Van de Velde

 

 

 

Stemmen voor vrede – Mechelen

EEN KATHEDRAAL VOL ‘STEMMEN VOOR VREDE’

Op woensdag 19 december krijgen 250 kinderen een podium in de Sint-Romboutskathedraal om de longen uit hun lijf te zingen voor de vrede. Stemmen voor vrede, voor de vijfde keer georganiseerd door Festival van Vlaanderen Mechelen, is het resultaat van een unieke samenwerking tussen de stad Mechelen, vijf Mechelse scholen en het Stedelijk Conservatorium. Niemand minder dan Dr. Mohammed ElBaradei, drager van de Nobelprijs voor de vrede, verleent zijn steun aan dit project. De winst gaat dit jaar naar de Mechelse vzw Collectief Kanaga.

Gedurende drie weken krijgen de deelnemende klassen van BSGO De Spiegel, Vrije Basisschool De Parel, Basisschool De Luchtballon, Basisschool Scheppersinstituut en Basisschool De Ham bezoek van professionele zangcoaches. Zij leren hen enkele volks- en klassieke liederen aan en geven hierbij de nodige ‘tips & tricks’ inzake stemgebruik en samenzang om het concert in goede banen te leiden. Het Lerarenensemble van het Conservatorium o.l.v. Tom Van den Eynde zal hen op het podium begeleiden.
Jelle Dierickx, directeur van Festival van Vlaanderen Mechelen: “Via dit project kunnen de kinderen kennismaken met de wereld van de klassieke muziek. Tegelijk verheffen ze hun stemmen voor het meest kostbare goed op aarde: vrede. Samen zingen helpt ons om elkaar beter te begrijpen. Enkel wie naar anderen luistert, kan immers echt muziek maken.
Nieuw tijdens deze editie van Stemmen voor Vrede is dat er gevraagd werd om een nieuwe compositie te ontwerpen speciaal voor het project. Om de kinderen ook in contact te laten komen met minder traditionele partituren was de idee om een mobiel stuk voor groot kinderkoor in opdracht te geven. Thomas Smetryns, Benne Dousselaere en Jakob Ampe hebben uiteindelijk gekozen om het prachtige lied “Weet je waar de bloemen zijn?” van Jaap Fischer als uitgangspunt te nemen. Het is de Nederlandstalige versie van een lied van Pete Seeger dat de roep naar vrede op een poëtische manier verwoordt. Het resultaat is een stuk voor a capella koor geworden met heel veel speciale stemtechnieken. De partituur bestaat uit een tekening met verschillende modules. Voor elke gebruikte stemtechniek werd een bijhorende instructievideo gemaakt zodat de coaches en leerkrachten kunnen zien welke klanken de componisten voor ogen hebben. Project coach Sien De Smet zal het a capella koor dirigeren.”

Stemmen voor Vrede staat dit jaar opnieuw onder de auspiciën van niemand minder dan Dr. Mohammed ElBaradei, drager van de Nobelprijs voor de vrede. Hij steekt zo de leerlingen en de stad Mechelen een hart onder de riem.
Met de aankoop van een ticket of van enkele warme lekkernijen voor of na het concert, steunt de concertganger de Mechelse vzw Collectief Kanaga. Deze vzw zet sinds 2007 haar schouders onder ontwikkelingsprojecten in Mali en organiseert daarvoor sociaal-artistieke-educatieve projecten in België.

Met steun van Stad Mechelen, Koor & Stem, Repas Catering.

 

Videograaf: Bert VANNOTEN

Flanders Boys Choir: een requiem voor een goed doel

Een goed doel

Op het scherm verschijnt een ‘mille feuilles’ van betonnen blokken. Dit is alles wat van de Muziekacademie in Mosul overblijft. Wanneer de film stopt wordt onze aandacht getrokken naar Iraakse muzikanten op het podium. Rudi Vranckx heeft, als gevolg van zijn engagement om de akademie te helpen,  vijf muzikanten uit Mosul uitgenodigd voor een tournee door Vlaanderen, “DImagine tour. Die avond in mei kregen we inzicht in de levensomstandigheden onder de heerschappij van IS.

Vanavond  vindt in Diest een concert plaats met een optreden van het Flanders Boys choir.  De opbrengst zal besteed worden aan een nieuw op te richten dagcentrum voor volwassenen met een beperking.

Een muziekacademie en een dagcentrum: nogmaals het bewijs dat de muziek een universeel medium is.

Diest op 21 oktober 2018

Op de dorpsplein staat een grote kerk, ietwat bizar opgetrokken met twee verschillende materialen. Rondom het plein zijn er diverse restaurants die hun aantrekkelijke gerechten aanprijzen zoals noedels met truffel. Toch vloeit de mensenstroom richting kerk, de plaats van het volledig uitverkocht concert.

De dirigent stemt het orgel. Wanneer hij opmerkt dat hij een beetje laat is, rent hij naar een ander gebouw, “het gebouw van de nonnen”. In een grote ruimte is het 50-koppige koor zich aan het voorbereiden. De dirigent moet snel zijn kostuum aantrekken, de jongens zijn al klaar. Ze spelen met hun telefoon en tegelijk discussiëren ze met elkaar. Er is veel geroezemoes. Voor Vic, één van de knapen, is het zijn eerst concert. Hij ondervindt een beetje stress.  “Het zal goed gaan denk ik. Met het orkest denk ik wel dat het ook goed zal gaan. Hier en daar moesten wij iets aanpassen, dat is normaal.”

Een requiem, niet door Mozart afgewerkt

De dirigent aan het woord: “Vanavond horen we het Requiem van Mozart, een werk dat het koor nog nooit gezongen heeft. Het koor bestaat al 80 jaar en heeft in die tijd nog nooit iets van Mozart gezongen. De laatste fase  in de herdenking  van de eerste wereldoorlog…. 11 november komt eraan. Met dit idee wilden wij een requiem brengen, een ode aan de overledenen.”

Dit requiem werd niet door Mozart afgewerkt. Het is een van zijn leerlingen, Franz-Xavier Süssmayr die het op aanvraag van Constanze, de weduwe van Mozart, heeft afgewerkt, vooral de instrumentatie.

Stemmen

Olav Grondelaers, presentator en radioprogrammamaker bij Klara, introduceert het concert. Hij geeft een kort overzicht van het leven van Mozart terwijl hij inzoomt op de totstandkoming van het Requiem. Het zitcomfort in de kerk is niet van hoge kwaliteit en hij waarschuwt de aanwezigen voor de onbarmhartigheid van de kerkstoelen.

En dan, en dan, het schip van de kerk wordt overspoeld met noten en stemmen. We kunnen de diverse stemtypes onderscheiden. Op het moment waarop de sopraan begint te zingen voel je de aandacht, een moment dat menigeen kippenvel bezorgt. We begrijpen de songtekst niet, dit is niet essentieel, het is wel een ode aan God, voor een concert in een kerk past dit uitstekend. De stemmen van de jongens klinken helder .

Een koor, een orkest

Dieter Van Handenhoven: “Het koor repeteert eigenlijk altijd zonder orkest. Als wij een werk willen brengen zoals een waarbij een orkest-begeleiding voorzien is, dan moeten we op zoek gaan naar een orkest dat dit kan spelen. Voor deze gelegenheid hebben we een ensemble uit Antwerpen aangesproken. De eerste twee repetities (nvdr: met orkest) vonden plaats zonder het koor. Op de laatste repetitie, ditmaal samen met het koor, wordt het nieuwe werk in een tijdspanne van drie uur volledig gecompileerd. 

Het is inderdaad moeilijker (nvdr: het orkest en het koor te besturen), het moet goed voorbereid worden, de repetitietijd is beperkt. Ik moet goed plannen en heel goed weten hoe de twee, orkest en koor, op elkaar kunnen inspelen om een goede basis te leggen.”

Imagine

Wanneer Rudi Vranckx in de buurt van de muziekacademie in Mosul aankwam, hoorde hij twee muzikanten “Imagine” van John Lennon zingen en spelen.

De beelden van Mosul en onze verbeelding van de eerste uitvoering van het Requiem rond 1792 botsen met elkaar.

Dieter Van Handenhoven: “Het werk is destijds gecomponeerd voor en uitgevoerd door jongens. Het koor dat voor het eerst het Requiem gezongen heeft was een jongenskoor. Het Requiem werd oorspronkelijk geschreven voor een jongenskoor, en niet voor een koor met vrouwenstemmen.”

 

 

Bouwen

De muziekacademie in Mosul zal heropgebouwd worden op initiatief van de organisatie “Revive the spirit of Mosul”, met ondersteuning van Unesco.  Initiatieven zoals dat van Rudi Vranckx zijn concreet en brengen heling op korte termijn.

De vzw “Martine Van Camp” is een organisatie die een regionaal antwoord wil geven op de nood aan opvang en begeleiding van meerderjarige personen met een mentale handicap. Deze vzw krijgt ondersteuning van de overheid en onderneemt zelf initiatieven om mensen samen te brengen en geld in te zamelen om haar project te verwezenlijken. De muzikale beleving van deze avond in Diest is er een mooi voorbeeld van.

 

Martine Van Camp www.martinevancamp.be

Flanders Boys Choir http://flandersboyschoir.org/index.php/en/

Een paar video’s

De Imagine Tour https://communicatie.canvas.be/imagine-tour-muzikanten-uit-mosul-met-rudi-vranckx-op-tournee-in-vlaanderen

 

Tekst en foto’s Eric Rottée

Zwart op Wit…. of het verzet tegen de somberheid bij Toutatis

Zo’n jaar geleden was heel België bezet door de soldaten van de somberheid. Heel België? Nee een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de bezetters. Lydwine, na een kort verleden van popkoor, heeft beslist dat Dilbeek zich moest verzetten.

Eerst moest ze de cultuurinstelling overtuigen. Dit gedaan hebbend, moest ze op zoek gaan naar een koordirigent. Niet om die aan de boom vast te binden maar om die zijn/haar vleugels te laten openslaan. Ze vroeg rond in haar kennissenkring .. en dan kwam Magalie: “na mijn studies wou ik zelf ook een koor oprichten.” Zo heeft Lydwine met haar vriendin Lieve alles in gang gezet: o.a. de logistiek en de marketing.

Op 27 januari anno 2017

staat de bard,  Magalie dus, vooraan. Het hele dorp zit daar in de feestzaal van de Westrand. Het koor erachter. Het eerste lied is van … het publiek. Zo begint Magalie hen op te warmen.

Ze legt uit wat en hoe het publiek kan zingen en plots wordt er gezongen. Het publiek laten meezingen, een klassieker in de popconcerten. Hier voelt het publiek wat het betekent om samen te zingen en hoe leuk het kan zijn. Het publiek werd meegesleept.

Het koor is aan de beurt. Magalie heeft het arrangement geschreven, het wordt spannend want het is de eerste keer dat ze dit doet voor zo’n groot publiek. Het klinkt ongedwongen, vloeiend. Je krijgt hetzelfde plezier als wanneer je  een roman leest en de tekst vloeit. Na een paar liedjes met het hele koor komen een gitarist en twee zangeressen op om te zingen. Een kooravond of een zangavond? Magalie legt het uit: ”dit is deels om de tijd te rekken omdat we net gestart zijn en dus niet veel repertoire hebben. Ook om de vele talenten in ons koor te laten zien, beslisten we om solo acts toe te voegen aan ons programma.” Talenten zijn er inderdaad.  

En die nacht vierde het dorp de overwinning tegen de somberheid. Het concert eindigt met een heel warm applaus. Aldus Magalie: “Het was enorm leuk! Het was voor mij ook een uitdaging om voor een 60 tal mensen te staan en om alles tot een goed einde te brengen.” Nog beter is dat iedereen merkte dat het hele “dorp” aanwezig was. Iedereen kende bijna iedereen. Het succes is bescheiden maar reëel. De aantrekkingskracht is groot.  

Op  20 oktober anno 2017

Het koor, de 60 mensen en Magalie, staan voor de cultuurraad van Dilbeek. “Caesar”, de voorzitter van de cultuurraad, heeft popkoor Zwart op Wit gekozen om het jaarlijkse feest te  “animeren”. Vandaag bestaat de cultuurraad 40 jaar. Gedurende het eerste discours…..

Iedereen bereidt zich voor op het feest. Iedereen gaat op de tippen van zijn tenen het podium op.

  

Iedereen ontspant of concentreert zich in afwachting op de volgende beurt.

  

Iedereen doet met volle overgave mee.

Iedereen is dankbaar en gelukkig

Iedereen beseft dat het hier alleen maar om een tussenstop gaat.
De voorstelling is wel af, rijp, maar de ambitie gaat verder.


                

 

 

Op één jaar hebben Magalie, Lydwine en Lieve het volgende verwezenlijkt: drie koren gesticht: een groep van een 60 tal, eentje van een 20 tal en een jeugdkoor; vier concerten voor een groot publiek gegeven en een erkenning bekomen van de cultuurraad van Dilbeek.

In één jaar zijn Magalie’s eigen muziekstukken gecomponeerd, een keuze van liedjes die ingewikkelder zijn.

In minder dan één jaar wordt een groot concert in het auditorium van de Westrand gegeven. Allen naar de Westrand op 17 juni 2018!

Links:

 http://www.popkoorzwartopwit.be
www.maggiesmelody.be

Tekst en Foto’s: Eric Rottée