Spots op West – een zomers theaterfestijn

Het is een lange rit vanuit Brussel naar Westouter. Naarmate we het Heuvelland bereiken, wijzigt het landschap. Hier en daar zijn er al hopvelden te bespeuren. Het boek van Clem Schouwenaers, ‘De Seizoenen’, komt me weer helemaal voor de geest. De zomer is het seizoen waarin Anton, het hoofdpersonage, zich als herboren voelt. En zo ervaar ik ook een beetje de overgang van stad naar de Westhoek en Westouter.

In Westouter heerst een gezellige mix van rust die uitgaat van deze plek en een zekere levendigheid die wordt gevoed door twee factoren: het lokale toerisme en, last but not least, het theaterfestival ‘Spots op West’.

‘Spots op West’: het keurmerk van locatietheater

Dit gezellige en familiale theaterfestival biedt gedurende drie volle dagen een verscheidenheid aan amateurgezelschappen de kans om voor een – ander dan lokaal – publiek op te treden. Een bijkomende charme gaat uit van de locaties waar de voorstellingen plaatsvinden. De gemeente Westouter wordt ondersteboven en binnenstebuiten gekeerd om ieder jaar weer originele plekken te vinden om het programma neer te zetten.

 

 

Een beetje geschiedenis over het theaterfestival ‘Spots op West’

Dominic Depreeuw, verantwoordelijk voor de communicatie van het theaterfestival, neemt ons mee naar een rustige plek voor een interessant gesprek.

De eerste editie dateert van 2003.  Frank Verdru, theatermaker en Westouternaar, nam het initiatief om een theaterfestival op poten zetten op verschillende locaties in het dorp: een kerk, een schuur, bij de boer op het veld. Na enkele jaren ontstond de samenwerking met OPENDOEK, de koepelorganisatie voor amateurtheater in Vlaanderen en Brussel, die sindsdien de organisatie op zich neemt. Inhoudelijk evolueerde het aanbod van een mix van amateur- en professionele gezelschappen in de eerste edities, naar puur amateurtheater vandaag.

Spots op West vandaag

Om de kwaliteit van het festival te bewaken, lanceert OPENDOEK eerst een oproep tot deelname aan de selectie. Afhankelijk vanuit welke regio’s de kandidaturen binnenlopen, stelt OPENDOEK het selectiecomité ieder jaar samen met regionale medewerkers. Die kunnen tenslotte de gezelschappen het beste inschatten.

Er gelden geen specifieke criteria. Alleen de duurtijd van een voorstelling is van belang. Deze mag niet langer zijn dan 45 minuten. Zo krijgen bezoekers de gelegenheid om meerdere voorstellingen op een namiddag bij te wonen.

Idealiter gaat de voorstelling in dialoog met haar locatie en ontstaat er zodoende een correlatie tussen het stuk en de plaats van opvoering.

De filosofie achter ‘Spots op West’

Locatietheater is de essentie van ‘Spots op West’. Daarnaast is het een belangrijke doelstelling om een mix van toneelstukken aan het publiek voor te stellen. Ook biedt het festival speelkansen aan de gezelschappen en geeft het makers de kans om zich door het werk van anderen te laten inspireren.

Sommige gezelschappen spannen zich uiterst in om kwaliteit te brengen en dit wil het festival graag tonen aan een ruimer publiek.

 

Internationale uitbreiding 

Het karakter en de identiteit van het festival zijn vaste gegevens die door de tijd heen niet wijzigden. Een recente nieuwigheid is de uitbreiding buiten de Vlaamse grenzen. Elke twee jaar vindt in het Duitse Rudolstadt het festival ‘Theaterwelten’ plaats, dat voorstellingen toont uit heel de wereld. Omdat dit festival twee weken voor Spots op West wordt georganiseerd, ontstond het idee om een selectie voorstellingen te laten doorstromen naar ‘Spots op West’. Dit wordt voortaan een tweejaarlijkse traditie, die het programma zal verrijken.

Een theaterfestival organiseren: een pittige zaak

De voorbereidingen voor de editie van 2020 gaan eigenlijk nu al van start. Het begint met de zoektocht naar geschikte locaties, het contacteren van de eigenaars of verenigingen, het vastleggen van afspraken, het verzekeren van de locaties, het coördineren van medewerkers, … Daarnaast gaat alle aandacht naar het selecteren van de gezelschappen en het zoeken van vrijwilligers.

Gedurende het festival wordt de lokale jeugdherberg afgehuurd voor het personeel en voor de deelnemers aan het ‘theaterkamp voor jongeren’ die een mini-voorstelling brengen tijdens de festivaldagen. De gezelschappen zoeken zelf naar geschikt logement in de buurt. Ook dat stimuleert de gemoedelijke sfeer en ontmoeting tussen de verschillende gezelschappen.

Een greep uit de voorstellingen

‘Verteldorp’ – Compagnie Collage – locatie: De Pastorij

De toeschouwers worden bij het betreden van de tuin welkom geheten door de gids en de geluiden-sprokkelaar. We krijgen een verhaal geserveerd, op tonen die uit een Kora getoverd worden, over de ton die grootmoedertjes de lucht in blaast.

Onder muzikale begeleiding gaan we even later naar één van de vijf gezellige vertelhoeken in het verteldorp waar telkens een verteller heeft postgevat en die ons meeneemt naar een wereld van sprookjes en andere verhalen. Het centrale thema is transformatie. 

Sien Lagae vertelt over de waternimf en de dochter van de koopman, een meisje dat met haar muziek de dingen en mensen in beweging brengt. Zij is beginnend verhalenverteller en haar sprookje, dat ze brengt terwijl ze accenten legt met cello-klanken, heeft ze zelf geschreven. Als voorbereiding volgde ze een cursus verhalenverteller.

‘Vergeet de jij’ – Kraakman – locatie: De Crypte

‘Vergeet de jij’ is een voorstelling gebracht door twee jonge vrouwen die zich bewegen in een wereld van leegte en soms chaos, op zoek naar verbinding. 

Kraakman is een nieuw gezelschap dat deelnam aan ‘Theater in uw Buurt 2019’, een initiatief van Fameus. Met deze wedstrijd vielen ze in de prijzen en konden ze zo hun plekje bemachtigen op het theaterfestival in Westouter.

Tussen september en december 2018 werd druk gewerkt aan het concept, om daarna met de geselecteerde acteurs aan de slag te gaan. Het was de uitdrukkelijke wens om dit stuk in een kelder te brengen. De Crypte, onder de dorpskerk, was een volwaardig alternatief.

‘Magda Magdanie’ – 55+ – locatie: De Kerk (op zaterdag: De Ravelput)

Een verhaal over levenswijsheid. Jaren van levenservaring worden opgeslagen bij het zoeken naar moeilijke antwoorden op eenvoudige vragen. Een komische voorstelling die – naar wij vermoeden – meer mensen naar de kerk lokt dan de wekelijkse zondagsdienst.

2019: record-editie

Dat Spots op West een succesformule is, wordt op deze zondag nog maar eens bewezen: sinds 14 uur spreken de organisatoren tevreden over de beste ticketverkoop ooit met een recordaantal van 3.160 bezoekers, een getal dat in de loop van de namiddag zeker nog zal toenemen.

Deze opsteker kan alleen maar een positieve impact hebben om het festival in de toekomst nog efficiënter en aantrekkelijker te maken. Dus, allen op post in 2020!

Tekst Magda Verberckmoes
Foto’s Eric Rottée

Open Doek https://www.opendoek.be
Spots Op West https://www.opendoek.be/spotsopwest/home
Compagnie Collage http://ciecollage.be
Project 55+ https://www.opendoek.be/nieuws-uit-west-vlaanderen/55-minuutjes-voor-55-plussers

 

expo GENT VAN MORGEN

Een tentoonstelling over de digitalisering van onze maatschappij.

Wie tijdens de Gentse Feesten wil ontsnappen aan het feestgedruis en graag een graantje cultuur meepikt kan terecht in de stadsbrouwerij Gruut. Daar wordt je binnen en buiten geconfronteerd met prangende beelden over de digitalisering van onze maatschappij en impact op de samenleving.
Deze expo is een initiatief van Marieke Selhorst zaakvoerder van werkplaats Het Objectief. Met de expo voor ogen lanceerde Het Objectief een open call aan Gentse kunstenaars om werk rond dit thema in te sturen. Met dit initiatief wil Het Objectief een offline platform bieden aan kunstenaars en meer mensen met kunst in aanraking brengen wat tijdens de Gentse Feesten zeker moet lukken. Het is tevens een prima gelegenheid om nieuwe materialen en duurzame dragers uit te testen.

https://www.hetobjectief.com/activiteiten

Deelnemende kunstenaars

Guillaume Van Moerkercke (tekening), Jelle Van Den Heede (collage), Francis Vanhee (mixed media), Hendrik Braet (foto), Sylvia Konior (foto), Gert De Backer (collage) en Joris Deleersnyder (foto).

Reflecties

KUNSTPOORT woonde de opening bij.
Vooral de originele ophanging viel me op. Deze tilt sommige werken, letterlijk en figuurlijk, op een hoger niveau.

Sylvia Konior

Sylvia is als jonge fotografe van mening dat de oudere bevolking vaak vergeten wordt in de media. Als vroegere inwoner van Gent ervaart ze dat opvallend weinig rekening gehouden wordt met een oudere generatie, niet op vlak van mobiliteit en niet op technologisch/elektronisch vlak. Sylvia Konior creëerde een bevreemdende foto van een oma die naast de obligate klassieke wandelstok ook een video-bril als attribuut weet te appreciëren. https://www.konior.be/nl/

Francis Vanhee Atelier Vanhee

Francis Vanhee treedt hier buiten de paden van zijn job als concertfotograaf. Toch is de muziek niet ver weg. Zijn fotografisch beeld gaat gepaard met een soundtrack van The Bony King Of Nowhere – Bram Van Parijs – Mirages (ZONEZEROZEROZERONINE).
Francis Vanhee hekelt de drang om telkens opnieuw selfies te maken. De ophanging versterkt de kracht van het werk. De foto, lijkt mij een hedendaagse piëta, ontsnapt op deze locatie aan selfies. Verankerd, hoog op een ruwe verweerde muur, wordt de kijker de mogelijkheid ontnomen een perfecte selfie te maken.
https://www.facebook.com/francis.vanhee1

 

 

Jelle Van Den Heede

Illustratrice Jelle Van Den Heede creëerde poëtische, esthetisch prachtige collages met een subtiele gelaagdheid. De strijd tussen het verlangen naar stilte en de verlokkingen van de drukke digitale wereld is voelbaar. Spijtig dat weerspiegelingen van glas een totaal ervaring verhindert.
https://www.facebook.com/jelle.vandenheede

 

 

 

 

 

Hendrik Braet

Hendrik Braet registreert en documentarieert. Digitalisering veronderstelt een perfecte wereld maar deze is ook menselijk door bepaalde ‘foutjes’. Met de beelden van Hendrik Braet wordt duidelijk dat achter het documentaire een poëtische werkelijkheid schuilgaat.
https://www.facebook.com/hendrik.braet
https://www.hendrikbraet.be/

Joris Deleersnyder

Joris Deleersnyder bevraagt onze bijna religieuze verering van technologie. Volgens Joris Deleersnyder hebben we tegenwoordig bijna zo veel vertrouwen in technologie als vroeger in God. De fotograaf onderzoekt met de nodige knipoog hoe een priester met technologie de kerk voor een jongere generaties aantrekkelijk kan maken. Een vleugje kritiek van de fotograaf: op sociale media kan je met Jezus geen connectie maken.
https://www.facebook.com/JorisDeleersnyder
https://www.jorisdeleersnyder.be/

 

 

Guillaume Van Moerkercke

Eerst zie je de verrekijker, pas als de blik de hoogte in gaat ontdek je de gemultipliceerde tekening van Guillaume Van Moerkercke. Een verrassende accrochage en kritische kijk op verregaande digitalisering, selfiecultuur en voyeurisme van de sociale media.
https://www.facebook.com/guillaume.van.moerkercke

         

Gert De Backer De Muiterij

Gert De Backer toont hier compositorisch sterke collages in een aparte stijl. De oranje kleur doet me denken aan Bauhaus publicaties en ook wel aan The Sixties. Zijn visie? Big Brother is looking you. Onze privacy komt meer en meer in het gedrang door vergevorderde technologie. Voelen we ons nog comfortabel bij het (on)vrijwillig delen van persoonlijke gegevens aan overheden en bedrijven? Waar ligt de grens?
https://www.facebook.com/gert.debacker.1
https://demuiterij.be/

De kunstenaars geven zeker geen antwoord op de vraag hoe GENT VAN MORGEN eruit zal zien. Wel hebben ze allen een duidelijke visie op digitalisering en verbeelden die met verve. Een knipoog is nooit veraf. De diversiteit in techniek en aanpak is een pluspunt van deze verfrissende tentoonstelling.

 

 

Info

tijdens de Gentse Feesten van 19 tot 27 juli 2019
elke dag van 14:00 tot 01:00
Stadsbrouwerij GRUUT
Rembert Dodoensdreef 1
9000 Gent
zie de tentoonstellingen/evenementenpagina van KUNSTPOORT
https://kunstpoort.com/tentoonstellingen/
en https://www.hetobjectief.com/activiteiten

 

Tekst en beeld Kathleen Ramboer

GOOIKOORTS 2019

Gooikoorts is een internationaal folkfestival dat ieder jaar muziek brengt op het raakvlak van traditionele en vernieuwende folkmuziek.
De organisatie zorgt niet alleen voor een kwalitatief sterk programma maar streeft ook naar gezelligheid en een aangename sfeer.
Gooikoorts wil enerzijds bezoekers aantrekken die willen en kunnen genieten van prachtige concerten en unieke balavonden, anderzijds is het ook een familiefestival.

De internationale markt voor instrumentenbouwers is voor de volksmuzikant een heiligdom en de kinderen hebben hun vaste stek bij de kinderanimatie.
Tijdens het festival worden ook verschillende workshops aangeboden en kan je een bezoekje brengen aan de festivalmarkt.

Videograaf Bert VANNOTEN
https://www.gooikoorts.be/

Inside the dark room in PARIS

Familiegeschiedenis wordt erotische fictie. De besloten kamers van Frédéric Fontenoy

Een duistere kamer in een 19de eeuws Parijs Haussmann appartement. Bijna een “huis clos” maar niet helemaal: de deur staat open. Soms bemerk je in die deuropening een kunstwerk, maar meestal is het de meester zelf die langs daar binnentreedt. Hij ziet er streng en schoolmeesterachtig uit, een rond brilletje hoog op zijn neus, zijn haar strak achterwaards gemodelleerd met brillantine. Deze kamer is zijn universum, waar hij de ene keer gewapend met een stofmepper, de andere keer met een bos rozen, dan weer met een pauwenveer dames naar zijn pijpen laat dansen.

De dames in dit boudoir-atelier zijn zonder uitzondering schaarsgekleed. De hoge hakken, nylons, corsetten en garçonnière pruiken dienen enkel om hun naaktheid te accentueren. En hoewel ze in alle maten en kleuren de revu passeren, zijn het zonder uitzondering vluchtige verschijningen, ze bestaan slechts in die ene fractie van een seconde waarin de glasplaat van de technische camera belicht wordt. De personages zitten zo dubbel gevangen: tussen de wanden van dit “huis clos”, maar ook in de kader van de glasplaat. Binnen dat kader zijn zij gewillige slachtoffers van ‘s meesters oudtestamentische wrok. Zij onderwerpen zich aan zijn blik en aan zijn luimen, laten zich inspecteren, binden en straffen. Slechts een enkele keer worden de rollen omgekeerd, of laten ze hem van zijn opiumroes genieten.

Vergis u niet, in zijn reeks “Inside” (2006-…) wil Frédéric Fontenoy allesbehalve zijn erotische fantasiën uitleven om u te intrigeren of te chockeren, zoals Pierre Molinier dat op zijn zolderkamer en in zijn fotocollages deed. De dames in kwestie dansen niet zozeer naar zijn pijpen, als naar die van zijn familiegeschiedenis, een opeenstapeling van taboes en geheimen. Fontenoy trekt in een poging zichzelf te vinden, alle schuiven van dit familieverleden open. Hij stapt in de sporen van zijn grootvaders, langs moederskant een joodse intellectueel die moest onderduiken tijdens de oorlog, langs vaderskant een eccentrieke Havas-journalist die zoals Kuifje van Moskou naar Shanghai trok om uiteindelijk te verdwijnen in de puinen van de Nazi-hoofdstad Berlijn. In zijn zog verdween als in een opiumroes ook een heel netwerk van Franse intellectuelen uit het interbellum, met figuren als Jean Cocteau. Maar in de schuiven schuilen ook andere familiegeheimen, zoals de minnaars van zijn vrouw Lizica Codréano, een Roemeense balletdanseres, zonder uitzondering kunstenaars uit het interbellum waarvan het werk veelvuldig geciteerd wordt in deze bijzonder gestileerde zwart-wit foto’s.

Is deze meester van de fotografische vertelkunst slaaf van zijn familiegeschiedenis? Allesbehalve. Hij zet ze naar zijn hand, rekent er mee af, zet de deur open naar heel eigen persoonlijke perspectieven, spiegelt zich aan de hele 20ste eeuwse geschiedenis om een volstrekt uniek en onmiddellijk herkenbaar universum te creëren, dat uitnodigt en blijft intrigeren tegelijk.

voor meer info over de fotograaf zie

http://www.fredericfontenoy.com/

Videograaf: Bert VANNOTEN