WAK-Fameus, Artisj: wie heeft gezegd dat de jeugd niet deugt?

third test first image

Op weg naar Fabriek Noord voelen we ons een beetje zoals bezoekers van de grot van Lascaux. De sfeer in de omgeving is erg uitgesproken met een druk pratend publiek dat erg divers is. Het is warm. Vincent, de organisator van de tentoonstelling, vertelt ons dat ze lang gezocht hebben. Het is een voorstel van Fameus. Het doel van Fabriek Noord is het ter beschikking stellen van lokalen aan de bewoners van de wijk. Lokalen  waar kunst en cultuur, in dit geval multicultureel, kunnen geuit worden. De artiesten houden van de industriële omgeving.

Fabriek Noord, een industriële grootte.

Een klein portaaltje leidt ons naar de doorgang. Aan de muur hangen schilderijen die onze aandacht trekken. Dit publiek is sterk contrasterend met de mensen die we juist ontmoet hebben, vooral wat betreft kledijDSCF9808. Hoe verder we gaan hoe meer het licht verblindend wordt, verstoord door een wolk van rook die verspreid wordt vanaf de grond.

We banen ons een weg door de menigte. Om de werken te ontdekken moeten we stijgen of dalen. Een dj-set begeleidt deze wandeling. In de National Geographic van januari 2015 gaan wetenschappers ervan uit dat de rotsschilderingen van Chauvet verschillende bewegingen en sferen creëren die het licht volgen en die bewust zo werden aangebracht om een show te laten ontstaan. Dit zelfde gevoel ervaren we in Fabriek Noord.  De schilderijen, foto’s in puzzelvorm, lichtgevende werken, films en muziek zorgen voor deze fantastische show.

Vincent, François, Paul en de anderen.

DSCF9815 reworkedHet verhaal van de tentoonstelling is dat van Vincent. Als ex-student reclame en illustratie en als kunst- en artiestenliefhebber heeft hij zich afgevraagd hoe artiesten bekender te maken bij het grote publiek. Deze vraag was het begin van zijn verhaal. Vervolgens heeft hij met Anchieta, een vriend, hulp gezocht bij Fameus en ze overtuigd om hen te ondersteunen. Fameus is de overkoepelende organisatie voor amateurkunsten in Antwerpen. De artiesten de kans geven om hun eerste tentoonstelling te geven was zijn bedoeling. Dit zowel voor de gepassioneerde onder hen en dit graag willen, als voor hen die nog onvoldoende rijp zijn. De goesting is bepalend. Dit is nog maar het begin van Vincent’s idee, want hij studeert momenteel kunst- en cultuurbemiddeling en hij creëert Kauwgurk samen met Anchieta.

Vincent’s idee wordt geaccepteerd en ondersteund door Fameus. Nu moet er aan het werk gegaan worden: kandidaten en publiek vinden. Alle netwerken worden gebruikt, zowel dat van Vincent als dat van Fameus. Maar vooral Facebook zorgt voor de contacten. De kandidaten worden gekozen. Het wordt een mix van enthousiasme, originaliteit en diversiteit. Het publiek mag zeker ook niet vergeten worden. Dus alle kanalen die voor contact met het potentiële publiek kunnen zorgen worden gebruikt. Dit zijn bijvoorbeeld Facebook, flyers, vernissages. Als we kijken naar de menigte in de Fabriek, bleek dit een succesvolle aanpak.

 

 L’art, rien que l’art.

In het geroezemoes van de vernissage zijn er gepassioneerde jongeren en barbaren(zoals Alessandro Baricco het beschrijft in de Barbaren, 2014). De barbaren zijn zij die rond surfen op evenementen en tegelijkertijd een wereld opbouwen, de kinderen van Facebook. De artiesten, zijn zij die dieper ingaan op hun wereld alsof het de enige is die bestaat. Deze twee zijn geen antagonisten, ze voeden elkaar op een wederzijdse manier. Hier vindt men geen Chinese muur.

 

kunstenaars new version

 

Ian schildert. Alle schilderijen in de doorgang zijn van hem. Het is zijn eindwerk van het zesde jaar op SiSA. Hij heeft geen andere studies gepland aangezien hij wil schilderen, schilderen en schilderen gedurende de komende 6 weken.

Kirkland tekent, en dit wanneer hij geen filosofie studeert. Hij is samen met zijn broer gekomen die getracht heeft om artiest te worden maar hij ontdekte dat hij niet dezelfde kracht had als zijn broer. Kirkland schrijft en zoekt. Een werk is in zijn geheel gemaakt en in één enkele lijn zonder het potlood van het blad op te heffen.

Detlef volgt een master in de vrije kunsten in Gent. Dit in twee jaar om meer tijd te hebben in de nabije toekomst als kunstenaar. Hij maakt vooral installaties met alle mogelijke technieken. Om de clash tussen het bewuste en het onbewuste te laten plaatsvinden, speelt Detlef met de ruimte. Die bepaalt het begin van elk creatief proces. Geen concreet idee of voorontwerp, los van het basismateriaal en met inbreng van wat in zijn leven gebeurt of van de interesse van het moment. Zonder een grens te trekken.

Ziehier het resultaat van de tentoonstelling. Aan u, als lezer, om het te beoordelen.

werken eerste poging

Ziet u elementen die op elkaar lijken? Neen, dan is het opzet van Kaugwurk, het initiatief van Vincent en Anchieta, gelukt. Toch ziet Vincent dat alle artiesten verbonden zijn met de wereld rondom hen.

The Courtier and The Heretic (Mattew Stewart, 2014)

In de wereld van Spinoza, de ketter, is alles wat gebeurt noodzakelijk. In dit initiatief zit een noodzaak, die van de artiest die de nood heeft om te creëren en te tonen, het individuele initiatief van Vincent en Anchieta met Kauwgurk en die van de instelling Fameus. De mensen vermeld in deze blog zijn gemiddeld 20 jaar oud: Wie heeft gezegd dat de jeugd niets waard is?

Meer informatie kan u vinden bij Kauwgurk op Facebook en Fameus (website en Facebook)

Tekst en Foto’s Eric Rottée
Redactie Ivan Bernage

DSCF1269 reworked

Who’s afraid of Virgina Woolf?

De Scheldezonen met
Wie is bang voor Virgina Woolf?

schrijver Edward Albee

Toneelstuk opgevoerd door De Scheldezonen Heusden http://www.tschat.be/

Over het theater, de acteurs en nog zo veel meer…

Het werd voor Eric en mezelf een aangename en vooral verrassende avond bij vzw De Scheldezonen. We maakten er kennis met 2 bestuursleden Gabriël D’Haene en Paul Gyselinck die erbij waren vanaf het eerste uur en we begrepen dat De Scheldezonen voor hen maar ook omgekeerd zeer belangrijk zijn. Het podium en zaal, een pareltje, stralen een soort nostalgie uit die je nergens meer vindt. Prachtige oude rode pluchen zetels afkomstig van de KVS te Brussel doen je mijmeren over lang vervlogen tijden. Het theaterstuk die ‘t Schat deze avond brengt heeft zeker niets met de tijd van toen te maken maar alles met hedendaagse menselijke conflicten binnen een relatie. Wie is bang voor Virginia Woolf? is een wereldklassieker van Edward Albee in een eigentijdse regie van Roel and de Trazegnies.

De verfilming van het toneelstuk ligt waarschijnlijk alle film- en theaterliefhebbers nog in het geheugen door de intrigerende vertolking van Elizabeth Taylor en Richard Burton. Ook de cast van De Scheldezonen zet hier in Heusden een uitzonderlijke prestatie neer, een groot publiek waardig. En net dat grote publiek zullen ze bereiken op 9 juni in de toneeltempel van het NTGent waar ze meewerken aan het spiegelproject. In het kader van de viering van 50 jaar NTGent werd ’t Schat uitgenodigd om Wie is bang van Virginia Woolf? op te voeren in de schouwburg van het NTGent op het Sint-Baafsplein op woensdag 10 juni om 20u.

Het stuk

citaat uit de programmafolder
In het stuk is het publiek getuige van de langzame instorting van een huwelijk. Tijdens een destructieve nacht nodigt een koppel van middelbare leeftijd enkele gasten uit. Al snel is duidelijk dat tijdens die nacht, met behulp van veel alcohol, de duivels van een kapot huwelijk uitgedreven zullen worden.
De gasten, een jong koppel, wordt langzamerhand in een echtelijke oorlog betrokken.  Door te veel aan drank is de verbale marteling groot en de laatste illusies van een perfect huwelijk wordt genadeloos om zeep gebracht. Alles wordt ingezet om de pijnlijke realiteit niet onder ogen te hoeven zien. Met een lachwekkende en tegelijkertijd pijnlijke en wrede woordenstrijd vraagt Albee aandacht voor de nietszeggendheid, onpersoonlijke moderne tijd.

Het decor

Een reuzegroot aquarium met vissen, straalt rust uit in de turbulente wereld van het echtpaar. Het brengt contact met de natuur in huis, een contact dat slechts een illusie is. Zo is het decor een verlengstuk van de illusie van het theaterstuk.

De acteurs

Voor de opvoering spraken we met drie van de vier acteurs. Het waren aangename gesprekspartners en de fotograaf Eric bleek gecharmeerd door hun uitstraling. Blij was ik dat ze wat tijd voor ons maakten vlak voor de opvoering van een stuk waar concentratie niet alleen op het toneel maar ook vooraf een belangrijke rol speelt.

Hendrik Blondeel

DSCF1416adie de rol van Georges op zich neemt, stond me eerst te woord. Door gebruik te maken van het briljante decor als gespreksruimte was de toon onmiddellijk gezet. Hendrik Blondeel  acteerde reeds op zijn twaalfde. De rol van Georges, de helft van het koppel van middelbare leeftijd, eist dan ook iemand met ervaring.
Hoe kon je je inleven in de  psyche van Georges?
Hendrik: Dit is een lang denkproces. Eerst volgt een lezing van de tekst, daarna een tekstanalyse en bespreking van het karakter. Het is vooral putten uit eigen ervaring en ervaringen van mensen rondom mij. Een groot empatisch vermogen mag zeker niet ontbreken.
Heb je de film onlangs gezien?
14 dagen voor de repetities bekeek ik de film. Maar het was zeker niet de bedoeling Richard Burton te kopiëren. Een eigen inbreng is noodzakelijk.
Zou je met om het even wie deze rol kunnen spelen?
Mijn tegenspeelster die de rol van Martha op zich neemt zou niet om het even wie kunnen zijn. Er moet een match zijn en klikken. Een eerste vereiste in dit stuk is dat de personages voluit gaan, zich kwetsbaar opstellen, emoties oproepen. Elkander aanvoelen is een eerste vereiste.

Anne Remerie

DSCF1423 avertolkt de rol van Honey, de jonge vrouw. Ook zij acteerde reeds op jonge leeftijd
Wat vond zij het moeilijkste aan je rol?
Anne: Geloofwaardig overkomen, dronken worden zonder een karikatuur op de planken neer te zetten. Lichaamstaal, gezichtsuitdrukking en houding spelen hier een belangrijke rol.
Gelukkig kon ik samenwerken met een goede regisseur.
Roeland de Trazegnies heeft echt de gave van het regisseren, geeft op een eerlijke en goede manier kritiek en staat positief tegenover een eigen creatieve inbreng.

Verder vertelde Anne me dat ze mama van twee jonge kinderen is en het een goed gevoel heeft toch nog op de planken te kunnen staan.

Giovanni Vandendaele

DSCF9936 verwerkt final Nick op het toneel, de andere helft van het jonge koppel, speelde als zesjarige ook reeds toneel. Hij is nieuw in dit gezelschap maar had geen enkele moeite om zich te integreren. Hij looft ook de eigen creatieve inbreng die hier mogelijk is. Ook hij bekeek de film om over een basis te beschikken.
Verder koestert hij regisseurambities. Ook dat boeit hem. In september volgt hij lessen om als regisseur aan de slag te kunnen gaan.
 

 

Een half uurtje na ons gesprek ging het licht uit en lieten we ons meeslepen op de golven van de illusie. Het prachtige decor, een muurgroot aquarium, versterkt de magische sfeer. We beleefden samen met Martha, Georges, Honey en Nick een intense, emotionele avond. Na de voorstelling ontglipte me de gedachte dat deze irreële theaterwereld  ook wel een heel klein beetje werkelijkheid kan zijn.

Proficiat aan het ganse team die dit moeilijke stuk echt geloofwaardig wist te brengen voor ons het publiek.
Het theaterstuk Wie is bang van Virginia Woolf?
De Scheldezonen Heusden
kan je nog meemaken tijdens het Spiegelfestival
NTGent schouwburg
woensdag 10 juni
Sint-Baafsplein om 20u
reserveren kan  via het NTGent +32 9 225 01 01

tekst Kathleen Ramboer
foto’s Eric Rottée

Eerste kleine Stadsartiest in Mechelen

realisatie Bert Vannoten

Op initiatief van de Kinderraad organiseerde Mechelen Kinderstad voor het eerst een grote Talentenjacht. Mechelse kinderen van 3 tot 12 jaar oud mochten op 26 april op een podium voor een jury en publiek hun kunsten tonen. De winnaar de 10-jarige Yannis Aghassaiy, zanger-rapper, is de komende twee jaar de allereerste kleine stadsartiest en dus culturele kinderambassadeur van de Dijlestad.

Fout
Deze video bestaat niet