Het productieproces van het bronsgieten

21 januari 2019 kramboer Geen categorie /beeldende kunst, /beeldendekunst, /beeldhouwkunst

Passie, Ervaring en Vakmanschap

Het atelier van Bronsgieterij De Clercq-Ginsberg is een verstild kunstwerk op zich. Kunstenaars lieten hier hun sporen na. Mysterieuze voorwerpen intrigeren iedere bezoeker. De fotograaf in me ziet direct het potentieel. De olifant in klei van Siska Van de Keere verliet hier het atelier in brons. Als reporter van KUNSTPOORT mocht ik het boeiende productieproces met de verschillende stappen van dichtbij volgen. Siska koos voor de verloren was techniek meer gekend onder de benaming cire perdue.

Siska boetseerde haar olifant in klei. De gieterij maakt een mal in epoxy en siliconen, een negatief van haar olifant. In deze mal die uit 2 helften bestaat, wordt een afgietsel van was gemaakt dat de dikte van het uiteindelijke brons heeft. Dimi kwast de 110 graden hete vloeibare was in de mal tot de gewenste dikte, ongeveer 4 mm, bereikt is. De was die Bronsgieterij De Clercq-Ginsberg gebruikt is carnaubawas, was uit de bladeren van de carnaubapalmbomen. Die was oogt rood door het bijgevoegde pigment.

De bronsgieter haalt de holle vorm uit de mal. Siska en Jimmy, kunstenares en bronsgieter, werken nauwgezet de olifant in rode was bij aan de hand van het beeld in klei en verwijderen de bramen.

Nu volgt het aankanalen. De bronsgieter brengt zowel gietkanalen als luchtkanalen aan. Deze kanalen dienen voor de aanvoer van het brons in de gietvorm en de afvoer van lucht uit de gietvorm. Kernsteunen verbinden de binnenkant met de buitenkant.

De rode wassen olifant inclusief de kanalen bedekt de bronsgieter nu met een vuurvaste massa. Dit is een mengsel van gips en chamotte. Deze is hard na 10 minuten. Om het was te doen smelten en alle vocht uit de gietvorm te laten verdwijnen verhit men nu de cilinder in een oven op 580°C gedurende enkele dagen. Het resultaat is een droge gietvorm met giet- en luchtkanalen en een holte in de vorm van het model.
Het hoogtepunt is aangebroken: de vorm is klaar om de vloeibaar brons in te gieten.

Na afkoeling verwijdert men de gipsmassa. Gietkanalen en luchtkanalen die ook volgelopen zijn met brons zaagt men af. De bronzen olifant werkt de bronsgieter verder af door nog te lassen waar nodig en de textuur terug vorm te geven voor de identiteit van het sculptuur.

Nu is het ogenblik aangebroken dat de olifant het gewenste karakter en de uiteindelijke look krijgt. Het patineren kan beginnen. De kunstenaar in Jimmy krijgt nu de bovenhand. Ook het patineren is geen eenvoudig proces.

Solfure van de vulkaan en titaanwit worden gemengd. Dit samenvoegen blijkt moeilijker dan verf omroeren, de correcte verhouding is belangrijk. Het beeld wordt opgewarmd met een brander om een warme patina aan te brengen, Jimmy bestrijkt hiermee de olifant. De werking neutraliseert Jimmy met water.
Ook een tweede kleur wordt aangebracht met een brander: ijzernitraat en geel ijzeroxide. De warmte van de brander fixeert de patine op het brons. De finishing touch gebeurt met een vod. Jimmy dipt rode ijzeroxide van de savanne op de olifant. Een borstel komt hier niet aan te pas om het druppen te vermijden. Siska geeft nauwkeurig aanwijzingen waar de kleur moet komen.
Na het afspoelen fixeert Jimmy het geheel met houtskoolfixatie.

De olifant in brons, het resultaat van de kunstenaar en het vakmanschap van de bronsgieterij, is klaar voor het publiek.

Deze reportage kwam tot stand in samenwerking met

Jimmy De Clercq en Dimitri Ginsberg
Kunstgieterij De Clercq-Ginsberg
Wolfputstraat 46
9041 Oostakker (Gent)
dcg@bronsgieterij.be
http://www.bronsgieterij.be
http://www.facebook.com/kunstgieterij

Beeldhouwster Siska Van de Keere
Siska.van.de.keere@telenet.be
facebookpagina https://www.facebook.com/siska.vandekeere

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer – Bernadette Van de Velde

CONTOUR Biënnale 2019 NONA Mechelen

15 januari 201915 januari 2019 bertvannoten2 Geen categorie /beeldende kunst

De Contour Biënnale is een vaste waarde tot ver buiten België. Een uniek platform voor al wie belangstelling heeft voor bewegend beeld. Tijdens de negende editie zijn ecologie, ongelijkheid, inkrimping , solidariteit en racisme de grote thema’s die in de films, installaties en performances van de geselecteerde kunstenaars aan bod komen. Ook de stad Mechelen en haar bewoners blijven de inspiratie voor de projecten, net als de recente koloniale geschiedenis van België.

In Contour Biënnale 9: Coltan as Cotton daagt curator Nataša Petrešin-Bachelez het biënnale-format uit. Wat kan een biënnale vandaag zijn? En hoe kunnen we dit duurzaam organiseren? Contour Biënnale 9 wordt daarom een langgerekt continuüm dat meer dan een jaar bestrijkt. Drie grote publieke momenten en verschillende tussentijdse presentaties vormen daarbij de ruggengraat. Ze vinden plaats op 11-13 januari, 17-19 mei en 18-20 oktober 2019.

Contour Biënnale 9 is een organisatie van Kunstencentrum Nona Mechelen.

Nataša Petrešin-Bachelez is een onafhankelijk curator, redacteur en schrijver. Als curator was ze betrokken bij projecten en tentoonstellingen als Show me your archive and I will tell you who is in power met Wim Waelput bij Kiosk in Gent (2017), Let’s Talk about the Weather in het Sursock Museum in Beiroet en het Times Museum in Guangzhou met Nora Razian and Ashkan Sepahvand (2016 en 2018), Resilience tijdens de triënnale voor hedendaagse kunst in Ljubljana (2013) en transmediale.08 in HKW, Berlijn (2008). Ze was codirecteur van Les Laboratoires d’Aubervilliers (2010–2012) en medeoprichter van het netwerk Cluster. Petrešin-Bachelez was hoofdredacteur van het online platform L’Internationale (2014-2017) en van Manifesta Journal (2012–2014).

De eerste van de drie weekends, de drie fasen, is afgestemd op de fase van de wassende maan. Het is het moment dat volgt op de Nieuwe Maan. Tijdens drie dagen zullen lezingen, performances, voorstellingen, filmvertoningen, installaties en discussies ingaan op de thema’s en associaties die te maken hebben met een toestand die net voor het moment van voltooiing plaatsvindt, van een fase in volle gang en groei. Meer concreet is de insteek het verleden van België, en hoe dat de kiem in zich draagt voor onze tijd. Vanuit het hedendaagse België worden specifieke vragen gesteld: wie schrijft de geschiedenis van kolonisatie en migratie? Wie strijdt voor dekolonisatie? En wie creëert een toekomst voor zwarte gemeenschappen binnen Europa?

Voor meer info over de programmatie zie link
https://www.contour9.be/nl/contour/

Videograaf: Bert VANNOTEN

Wist je dat?

12 januari 201914 januari 2019 kramboer Geen categorie /evenementen, /interview, /tentoonstellingen, /videoreportages

? ? ? . . .

WIST JE DAT…

KUNSTPOORT nu een extra pagina V I D E O R E P O R T A G E S bevat?
Op deze pagina bundelen we vanaf nu alle videoreportages. Natuurlijk vind je die ook terug op de HOME pagina.

KUNSTPOORT ook een pagina T E N T O O N S T E L L I N G E N / E V E N E M E N T E N heeft?
Op deze pagina publiceren we nieuws over verrassende, buitengewone, niet-alledaagse, kleinschalige, minder gekende tentoonstellingen. Evenementen van amateurkunstenorganisaties en andere komen hier aan bod.

KUNSTPOORT ook een pagina I N T E R V I E W S heeft?
Hier zie je een overzicht van alle interviews met kunstenaars, curatoren, organisatoren, galeriehouders… die ooit op de HOME pagina verschenen.

Aan jou om die te ontdekken!

Nine visions of Brussels: Bruxelles ma belle! Bruxelles attends-moi j’arrive

6 januari 201917 februari 2019 ericrottee Geen categorie /beeldende kunst, /beeldendekunst, /streetart

Een zee van mensen in Jazzcafé l’Archiduc. Aan de rechter kant is er een jazz band een concert aan het voorbereiden.Toen ik naar België kwam, raadden de lokale mensen me de bar l’Archiduc aan. Het was er aangenaam vertoeven. Toch was ik verwonderd hoe de wijk naast de Beurs er zo verschrikkelijk kon uitzien. De gebouwen waren aan het verkommeren.

Vandaag, 30 jaar later, is het één van de meest florerende wijken van Brussel.

Daar zal ook het toekomstige administratieve gebouw van de stad Brussel gevestigd worden.

Politieke wil

Yolaine Oladimeji, medewerkster van de stad Brussel en verantwoordelijk voor Streetart: “In 2013 werd een project in het kabinet van de Schepen van Cultuur, Karine Lalieux, opgezet. Het project kende een langzame start. In 2017 raakte het in een stroomversnelling. In 2018 hebben we meer dan 20 projecten ondersteund. Het doel was en is nog steeds een openluchtmuseum op te richten om Streetart en de hedendaagse kunst toegankelijker te maken voor de bevolking. De kunstenaars zullen er ook de mogelijkheid krijgen om vrij en toch wettelijk Streetart te tonen, een kunstvorm die heel populair is”.

“Nu krijgen we organisaties zoals het Justitiepaleis of zelfs privé-ondernemingen over de vloer. Ze vragen onze hulp om een deel van hun gebouwen te beschilderen.”

“Nine visions is één van de vier projecten waarvoor dit jaar een projectoproep werd gelanceerd door de stad Brussel.” Het is de uitvoering van 9 kunstwerken op een van de vier omheiningen rond de bouwplaats van het toekomstige administratieve centrum van de Stad Brussel.

Brussel in beweging: Nine visions

Yolaine: “Het is de eerste keer dat wij een onderwerp opleggen. Brussel beweegt en verandert enorm. Het toekomstige administratiegebouw zal dat uitstralen en op die wijze kwam het onderwerp tot stand.”

Elke kunstenaar/kunstenares heeft zijn/ haar visie.

Patrick Croes (Aka Jelly Fish): “Ik wilde een meerwaarde aan de stad geven door haar diversiteit in de verf te zetten. De personages op mijn schilderij zijn de mensen die men in Brussel ontmoet.”

Ted Nomad: “Ik wilde de jeugd naar de voorgrond brengen, want zij is de toekomst!”

Marion Demeulenaere: “Twee maanden geleden begon ik illustraties over Brussel te maken. Toen ik over het project hoorde dacht ik: super, ik kan mijn tekeningen in de praktijk brengen.”

Yolaine: “ We hebben ongeveer 80 dossiers ontvangen. Met het selectieteam hebben we geprobeerd negen visies te onderscheiden die ook verschillen in techniek en vorm. Sommigen zijn meer illustratief, anderen eerder figuratief, maar ook de abstracte benaderingen zijn vertegenwoordigd. Allen gefocust op de vraag: wat betekent Brussel?”

Kunstenaars en voorbijgangers communiceren

Die zaterdagnamiddag regent het in de Kiekenmarktstraat. De kunstenaars hebben gans het weekend de tijd om hun werk te realiseren.

“Morgen kom ik om zeven uur” Ze stond op de wachtlijst. Op vrijdag werd ze verwittigd dat ze geselecteerd was. “Snel het materiaal kopen en nu ben ik hier” zegt Lucile van Laecken.

Voetgangers stoppen en kijken nieuwsgierig naar “the making of”. Er heerst een goede sfeer bij de kunstenaars die welwillend hun werk toelichten.

De volgende donderdag om 17 uur regent het nog altijd. Lampen hangen boven de houten panelen. Niet iedereen stopt om te kijken, op deze werkdag zijn het vooral toeristen die belangstelling hebben, die hebben meer tijd. Het is leuk langs de kunstmuur te flaneren en hier en daar halt te houden. De kunstwerken zijn zo verschillend dat er altijd een verrassing wacht.

Yolaine: “Ik ben heel tevreden met het resultaat. Het was bijzonder leuk om de kunstenaars te ontmoeten. De diversiteit van de deelnemers is duidelijk te merken, maar één ding hebben ze zeker gemeen: hun liefde voor Brussel. Soms hebben wij – Brusselaars – de tendens om de stad te bekritiseren. De positieve kijk op de stad van de kunstenaars, waaronder enkele buitenlanders, heeft me echt deugd gedaan.”

“Je vais continuer si on me donne l’opportunité” zegt Marion

Over het toekomstige gebouw

“Daarnaast wil de Stad Brussel ook animatie voorzien op de gevels van de gelijkvloerse verdieping buiten de openingstijden van het Administratief centrum (verlichting, tentoonstelling, informatie,…).” (Tekst, gepubliceerd op de website van de Stad Brussel).

Wat na het project?

“Ik doe projecten een beetje overal in Europa.” “Ik zal mijn werk op tolerantie richten.” Ik doe geen kunstwerk meer zonder toestemming of opdracht.”

Het vervolg

Yolaine:” We hebben veel kunstenaars ontdekt, we bewaren ze in onze databank en misschien zullen we hen voor andere projecten contacteren.” “Wat wij missen zijn Vlaamse kunstenaars, dus dit geldt als een oproep naar hen toe!”