Een doodlopende straat in een kleine stad, een beetje buiten Brussel, hoge muren, een grote ijzeren deur. Eenmaal binnen staan wij voor een groot huis met een tuin een vijver, vissen, palmbomen, bananenbomen, eucalyptusbomen, appelsienbomen, citroenbomen. Dit is het verbazende decor van Fien Monsieur, beeldhouwster.

De “genese” (het ontstaan)

“Als ik begin te werken weet ik niet hoe het zal eindigen”, een boomstronk wordt een manneke, een surrealistisch wezen. Als er geen inspiratie komt, maakt Fien bloemetjes. “Als je niets voelt voor iemand of iets dan kan je daar niets van maken.” De natuur is heel belangrijk. “We moeten iets doen voor de natuur”.

“In mijn gedachten komt er vandaag iets van een vogel of mensen. Als het mij interesseert dan dan maak ik iets daaruit. “Simplement” zegt Fien. Zo simpel is het niet. Ze tekent bijna nooit, slechts een paar lijntjes op een “papierke”. “Het komt uit mijn handen” zegt ze en de voorbereiding gebeurt in haar hoofd. 

Als kind bracht Fien haar tijd door met mannekes en dieren te maken, ook in beton. Beton is een moeilijk materiaal. “Later in mijn twintiger jaren heeft een vriendin mij voorgesteld om bij het Bijgaards ateljee te komen, nadat ze bij mij thuis een reliëf van honden, van een paard en zo meer in beton ontdekte”. Fien bezocht geen academie maar ze heeft wel veel workshops gevolgd.

Klei, Brons, Glazuur, Porselein

Fien beperkt zich niet tot één materiaal. 

Brons is het gemakkelijkste, je maakt een vorm van klei en dan wordt het brons erin gegoten. Met klei en glazuur moet je na ieder bakproces ingrijpen, het wordt vervormd door de hitte. “Gezichten zijn delicaat. Dat doen wij in het Bijgaards ateljee”. “Na iedere bakbeurt moet je drie dagen wachten”. De oven in het atelier is groter, dus de grote stukken worden daar gebakken.

Porselein en glazuur zijn dure materialen, een belangrijk aspect voor wie geen geld voor zijn kunstwerken vraagt.

Het engagement

Fien werkt tot nu toe als amateur. Dit betekent dat ze niets aan de kunstwerken verdient. Ze organiseert evenementen in haar stad om geld in te zamelen:  een kunstenaarstentoonstelling, Engelen genoemd, in een kerk. Het geld ging naar het kinderkankerfonds. Ze schenkt ook kunstwerken aan de stad, die staan nu op een rondpunt, in de bibliotheek en in het stadhuis. De kunstwerken hebben een maatschappelijke betekenis. “Wat ga jij doen voor het virus?” Op dit moment werkt Fien aan een kunstwerk over de coronatijden. Het is een groep van artsen met een typische artsenhouding, de stethoscoop en de handen in de zakken van de kiel. Je krijgt de indruk ze echt te zien.

De tentoonstelling overal in de wereld

“U neemt de objecten mee en laat ze achter” zegt Fien.

“Nu was er een expo in Italië georganiseerd door het vzw Fondazione Costanza. Dit is een internationale organisatie, wereldwijd actief. Ze vroegen een deelname met corona thema. Intussen belandde een stuk van mij in Zuid-Korea”. Het sculptuur is via België en Italië in Seoul aangekomen. 

Voor Fien is het wel een eer om geselecteerd te worden en werk overal in de wereld te hebben. De lijst is lang. “Het is een plezier”.  Een borstbeeld van Pater Damiaan bijvoorbeeld staat in de Kapel van het Vaticaan .

Het is geen toeval. Het zijn kennissen of familieleden actief in de kunstwereld op internationaal niveau die haar aangeraden hebben deel te nemen. Dankzij een deelname in Spanje heeft ze de aandacht van de Fondazione Costanza gewonnen. Ze wordt regelmatig gevraagd om aan een tentoonstelling deel te nemen. 

Ze heeft ook contact met Art de Normandie en Lou Smedts, een bekende keramist kunstenaar en Art curator. Met deze laatste en zijn organisatie had ze de mogelijkheid om haar kunstwerken tentoon te stellen in Japan, Singapore, Boston enz. Ze wint prijzen zoals de bronzen medaille bij een wedstrijd voor buitenlanders in Parijs. Ze kreeg een ridderschap in Barcelona en Palermo. Kunstwerken over de hele wereld.

“Toujours remettre l’ouvrage sur le métier” (weer op stapel zetten)

Fien stopt nooit. “Ik ben nu ook bezig met de Greenman voor een wereldproject dat oproept om allen samen te werken aan de bescherming van onze planeet”. Er is ook nog het project “het feest van de Mysterieuze boom” in haar stad gepland. Alles is verschoven naar 2021 vanwege het coronavirus.

Toch iets verdienen

Fien heeft een koffiekopje ontworpen. Een heel speciale vorm. Ze wil proberen dit te verkopen, om haar kunst te bekostigen.

De ijzeren deur gaat dicht en ik vertrek met het hoofd vol van herinneringen aan standbeelden verspreid over de hele wereld. Kunst kent geen grenzen. 

Tekst en foto’s Eric Rottée