/fotografie

Fotografe Carmen De Vos, de vrouw achter de camera

kramboer Geen categorie

Voor fotografe Carmen De Vos zijn -een nieuwe lente, een nieuw geluid- geen holle woorden. Net voor de lente losbarst, het frisse groen verschijnt, de luchten blauw kleuren, stelt ze haar nieuwe fotoboek -Belly Riot- voor in haar spiksplinternieuwe studio te Antwerpen. Daarbovenop ruilt ze de gemeente Lochristi voor de stad Antwerpen. Voor het eerst in haar leven houdt ze werkplaats en woonhuis gescheiden. Het wordt -another way of living- Wie weet welke weg haar portretten opgaan? Voor Carmen De Vos zijn het ongetwijfeld drukke tijden. Fijn dat ze tijd vrij maakte voor een interview met Kunstpoort. Aan het staartje van het interview waren de rollen eventjes omgekeerd en toonde de fotografe heel veel human interest, een gave die ongetwijfeld van pas komt bij het portretteren.

Kunstpoort Voor de lezers is het interessant wat achtergrond informatie te vernemen. Heb je artistieke studies gevolgd? Fotografie? Ben je onmiddellijk als fotograaf aan het werk gegaan?

Carmen De Vos Ik ben wat je noemt een late roeping. Mijn eerste opdracht kreeg ik op mijn eenenveertigste en die opdrachten zijn blijven komen. Tegenwoordig ben ik freelance fotografe voor De Morgen, Knack, Humo, De standaard …. Mijn passie werd onmiddellijk mijn beroep. Vroeger was ik wat je noemt de beste fotograaf van de straat, fotograaf van familiefeesten, huis- en tuinfotograaf. De bal ging aan het rollen toen ik mij een point-and-shoot camera, een polaroid aanschafte. Het internet deed zijn intrede. Zo kon ik deelnemen aan internationale wedstrijden en won wereldwijd onmiddellijk prijzen. Ik was 40 jaar, had een administratieve job die stilletjes aan begon te vervelen. Mijn tienerdochter had mijn hulp niet meer nodig, ik besloot een sabbatjaar te nemen om mijn foto’s te archiveren. Dat archief verdween op de achtergrond en ik startte het magazine TicKL, een ambitieus gedrukt Engelstalig internationaal magazine met kunstporno. Ik wilde niet de klassieke erotiek brengen met fake modellen en siliconenborsten maar koos resoluut voor ondeugende humor. Ondertussen is het magazine een collectorsitem. Begin 2008 vroeg Cathérine Ongenae, journaliste en antropologe, mijn medewerking voor de serie ‘Man in hemd’ in de bijlage van De Morgen: WAX. Ik had geen ervaring, besloot met heel veel lef mijn eerste stappen te zetten in een mannelijk bastion dat toen het medialandschap was. Ik fotografeerde, sensueel, mannen, BV’s, politici… , in hun onderhemd, niet evident natuurlijk. Heel veel overtuigingskracht werd aan de dag gelegd. Ik vond het belangrijk mijn kans te grijpen, meester te zijn van mijn eigen verhaal.

Kunstpoort Je maakt vrouwelijke portretten, meestal polaroid foto’s, weg van het alledaagse schoonheidsideaal, van de traditionele beeldvorming die we kennen van de magazines. Welk beeld van de vrouw wil je tonen: de kwetsbare vrouw of de zelfbewuste vrouw?

Carmen De Vos Ik wil de vrouw in al haar kracht verbeelden, niet pleasend, niet lief. Ik kies voor een speelse, humoristische, ondeugende, frivole benadering en toon de vrouw in een absurde context, surreëel, niet alledaags. Ze is meer dan het mooie snoetje, buiten haar lichaam heeft ze ook een eigen verhaal.

Kunstpoort Je bent een vrouw achter de camera, sowieso kijk je anders naar een vrouw dan de mannelijke fotograaf. Is dit de reden dat vrouwen zich anders tonen en gedragen voor je lens? Of is het je persoonlijkheid, manier van omgaan met het model?

Carmen De Vos De mannelijke fotograaf kan bij het model als een bedreiging overkomen, als een man in een machtspositie. Bij mij speelt de shoot zich af in een leuke ontspannen theatrale sfeer. Bij een vrouw hoeven ze geen bevestiging dat ze mooi zijn, de keurende blik ontbreekt.

Kunstpoort Ik veronderstel dat naakt fotograferen niet evident is. Hoe ga je tewerk bij het fotograferen? Ken je de modellen, leer je die kennen, zijn er veel voorafgaande gesprekken? Moet je ook niet een beetje psycholoog zijn? Is de eerste vereiste dat het klikt met het model?

Carmen De Vos Vooraf corresponderen we per mail. Als fotograaf ben je inderdaad ook een beetje psycholoog. Heb ik een zelfverzekerde vrouw voor de lens? Zijn er barrières? Poseren kan een therapeutische uitwerking hebben. Ik zorg ervoor dat de vrouw haar grenzen verlegt en vooral niet blokkeert. De naakt shoot moet je opbouwen in een onbevangen sfeer.

Kunstpoort Zijn de foto’s een echo van de ziel? Of zetten je modellen gewoon een masker op? Is het een spel, theater, een soort performance? Is het meer dan een speciaal kiekje? Hangt er soms een verhaal aan vast? Zijn je foto’s een vertaling van persoonlijke emoties en gedachten? Probeer je in je model iets van jezelf te herkennen?

Carmen De Vos Het is niet uitsluitend theater. De ene keer toont de foto mijn verhaal de andere keer dat van het model. De stoutere kant van het model komt aan bod. Er is input van beide. Als fotograaf sta ik open voor improvisatie. Vaak duurt een shoot langer dan gepland omdat er heel wat ideeën opborrelen. Wanneer ik voor de pers fotografeer hou ik rekening met de eigenheid van het medium: krant, magazine of boek. Elk medium vereist een diverse aanpak.

Kunstpoort Aan je foto’s herken ik iemand met een enorme verbeeldingskracht en creativiteit. Ben je al van jongs af bewust van deze talenten?

Carmen De Vos Zelf had ik geen vermoeden van mijn ongebreidelde fantasie. Als werknemer in het bedrijf van mijn schoonouders ontwierp ik zonder enige opleiding een huisstijl: logo, website… Een teken aan de wand?

Kunstpoort Fotografeer je vaak op locatie? Zoek je een locatie of kom je die toevallig tegen?

Carmen De Vos Ik zoek een locatie volgens de persoonlijkheid van het model. Vaak zijn dat hotels B&B ‘s zelfs bij mensen thuis. Ik fotografeer weinig portretten in de studio.

Kunstpoort Wat is je mening over de sociale media, FB bijvoorbeeld, die naakt niet toelaat?

Carmen De Vos Het is jammer dat de moraliserende censuur op Facebook vanuit Amerika ook het FB gebruik in België controleert. Het berispende vingertje is ronduit censuur wat nefaste gevolgen heeft voor mijn werk. Uit noodzaak probeer ik nu braaf te zijn op de sociale media. Er is gebrek aan vrijheid, de jonge mensen leven nu in een wereld met blokjes en balkjes op instagram en FB. De David Hamilton foto’s van de jaren 70, droomachtige, wazige portretten van naakte adolescente meisjes zouden tegenwoordig sneuvelen onder de censuurdrift van FB.

Kunstpoort Je nieuwste boek -Belly Riot- toont zwangere vrouwen in absurde en surreële scenes. Vanwaar komt het idee een boek te maken met foto’s van zwangere vrouwen, vanuit je eigen leefwereld, gezinssituatie of sfeer?

Carmen De Vos Ik had niet bewust het idee zwangere vrouwen te fotograferen voor een boek. Het begon allemaal heel spontaan. Mijn eerste shoots van zwangere vrouwen waren met onder andere Murielle Scherre, Cathérine Ongenae. Na een tijdje bleek ik er een aanzienlijk aantal te hebben en ben ik doelbewust zwangere vrouwen gaan fotograferen in ongewone situaties. Ik fotografeer ze in een stoutere versie van zichzelf, niet de romantische maar wel de zelfbewuste vrouw, de amazones van deze tijd.

Kunstpoort Is het boek een salon- kijkboek of vind je het veel meer dan dat?

Carmen De Vos Ik heb vooral een feministisch statement willen maken met aandacht voor de zwangere vrouw. Vrouwen hebben nog altijd minder jobkansen. Vrouwen zijn nog niet zo lang juridisch beschermd. Het zwangerschapsverlof is pas in 1978 wettelijk geregeld. Een standbeeld van een heldhaftige man, militair, koning of wie dan ook, zie je overal in het straatbeeld, een beeldhouwwerk waarin de vrouw centraal staat is minder evident. Cathérine Ongenae heeft het in haar voorwoord over het ontbreken van de zwangere vrouw in de kunst en over de manier waarop een zwangere vrouw is afgebeeld. Galeries zitten vol met geïdealiseerde portretten van het moederschap, onberispelijke Madonna’s in lange gewaden met de hand zedig op de buik. Mijn boek toont de vrouw op een verrassende manier. Een sensuele en speelse reis naar een wereld van zelfontdekking, vrouwelijke empowerment en grenzeloze verbeeldingskracht. (vertaald citaat uit het Engels op site van Carmen De Vos.)

Kunstpoort Zijn de foto’s in je boek polaroids, digitaal? Bewerk je na de opname je foto’s?

Carmen De Vos De foto’s in -Belly Riot- zijn zowel polaroids als digitaal. Ik bewerk ze achteraf, steek er mijn eigen palet op, geef ze die specifieke kenmerkende Carmen De Vos sfeer.

Kunstpoort Onlangs las ik het volgende citaat van Elizabeth Shannon in The rise of the Photobook in the twenty-first century (2010): Een fotoboek is een autonome kunstvorm, vergelijkbaar met een beeldhouwwerk, een toneelstuk of een film. De foto’s verliezen hun eigen fotografischn karaktier als dingen ‘op zichzelf’ en worden onderdelen, vertaald in drukinkt, van een dramatische gebeurtenis die een boek wordt genoemd. Beschouw je je boek ook als een kunstwerk op zich. Je moet het geheel bekijken en niet de onderdelen?

Carmen De Vos Dat geldt voor sommige fotoboeken. Het geheel is krachtiger dan de onderdelen. De foto’s zie je best in hun totaliteit dan pas begrijp je de bedoeling. Zo is mijn boek geen bundeling van leuke foto’s, het is een statement.

Kunstpoort Is het moeilijk fotograferen in opdracht met eigen werk te combineren? Telkens switchen van onderwerp en aanpak, van analoog/polaroid naar digitaal, moet vermoeiend zijn. Denk je niet vaak tijdens een shoot aan je opdrachten en omgekeerd? Kunnen ze elkaar beïnvloeden?

Carmen De Vos Het is verrijkend met de twee bezig te zijn. Mijn opdrachtfotografie maakt van mij een betere kunstfotograaf. Mensen met bepaalde beroepen hebben voortdurend tijdsgebrek. Het is de boodschap om supersnel tot het beste resultaat te komen. Vandaag had ik een shoot met een regisseur. De deur gaat open, je treedt de privésfeer binnen. In een minimum aan tijd moet je de persoon doorgronden en leren kennen voor je een portret kan maken. Het is een training in snel werken.

Kunstpoort Ben je een reportagefotograaf die kunstfoto’s maakt of andersom? Een kunstfotograaf die ook reportages maakt?

Carmen De Vos De reportagefotograaf heeft de kunstfotograaf nodig en andersom. Het moet in balans zijn. Soms zit ik gevangen in mijn eigen kop. Dan breek ik uit, de afwisseling is interessant.

Kunstpoort Ga je vaak met een journalist op stap?

Carmen De Vos Zelden, dat is nefast voor de foto. Ik verkies zelfstandig te werken. Zo ging ik met Lize Spit alleen op stap naar de gewenste locatie. Fascinerend toch, die wisselwerking tussen geportretteerde en fotograaf. Met een journalist aan je zij kan je niet connecteren en je concentreren.

Kunstpoort Als illustratie van het gezegde lees ik op de instagrampagina Carmen De Vos
Ik had laatst een houten jubileum met Lize Spit. Ik mocht haar voor de vijfde keer fotograferen. Bij hout denk je toch al gauw aan krukken dus nam ik haar mee naar een oud hospitaal in Brussel. De staat van het pand was een stuk minder florissant dan in mijn verbeelding, maar gelukkig huist er nog steeds een speelvogel in ons beider wezen die we desgewenst naar boven kunnen roepen. We gingen op ontdekkingstocht door een labyrint van shabby hospitaalgangen. Terwijl ik Lize in beeld bracht, smolt er iets onverwachts. Avontuur, weet je wel. Niet de verf op de muren, maar ikzelf toen ik door mijn lens een keer teveel in haar grote reeënogen keek.

Kunstpoort Op je site zie ik enkel vrouwelijke portretten. Acht je het ook mogelijk portretten van mannen te maken? Ik zag enkel het portret van Etienne Vermeersch op je site.

Carmen De Vos Voor de pers fotografeer ik wel meermaals mannen. In opdracht van De Morgen had ik een fotosessie met Tania Vander Sanden geflankeerd door 2 mannen, dit naar aanleiding van haar 60ste verjaardag – Pool Party for an Actress-. Bij mijn vrij werk staan bijna uitsluitend vrouwen voor de lens. Met vrouwen is identificatie mogelijk. Een man zwoel en erotisch fotograferen valt moeilijker. Mannen hebben het daar moeilijk mee of er hangt iets meer in de lucht, de context is minder duidelijk.

Kunstpoort In welk fotomuseum of museum zou je ooit willen tentoonstellen of zou voor je de ultieme erkenning zijn?

Carmen De Vos Laat me maar bescheiden blijven: het FOMU in Antwerpen. Als ik het groots mag zien en luidop dromen: het MOMA in New York.

Kunstpoort Wat verkies je, een fotoboek of tentoonstellen in een museum?

Carmen De Vos Tentoonstellen in een museum. Ik stelde 2 maal tentoon in het Stedelijk museum te Zwolle. In een museale context tentoonstellen is tof en verrijkend. Je mag niet bang zijn om te falen. Ik kan jammer genoeg geen tijd spenderen aan het leggen van contacten met musea en/of curatoren.

Kunstpoort Misschien kan dit interview musea en curatoren triggeren?

INFO

https://www.instagram.com/carmendevoss/

cdv@carmendevos.com

Studio Carmen De Vos
Guldenberg 8
2000 Antwerpen

BELLY RIOT

Belly Riot is een revolutionair eerbetoon aan de moed en veerkracht van vrouwen overal ter wereld. Een sensuele en speelse reis naar een wereld van zelfontdekking, vrouwelijke empowerment en grenzeloze verbeeldingskracht.

Join the Belly Riot revolution!

Praktisch

Belly Riot is een bibliofiele uitgave. Er zijn maar 300 exemplaren beschikbaar en daarvan moet de gehele wereld bediend worden. Super gelimiteerd dus!
‘Belly Riot’, Carmen De Vos by Studio Carmen De Vos, 96 pp., 75 euro

Carmen De Vos gaat mee met haar tijd! Ze heeft 25 extra exemplaren laten drukken met 3 andere covers gegenereerd door haarzelf in co-creatie met DALL E-2. De covers zijn een interpretatie van AI prompted door een beschrijving van drie van haar eigen foto’s in het boek. Waarschijnlijk zullen dit de eerste fotoboeken ooit zijn met een door AI gegenereerde cover. Ze zullen verkocht worden als een tastbare en bibliofiele NFT via het nieuwe Belgische platform WAW Street.

Zondag 19 maart 14-18u – bezoek expo + mogelijkheid tot aankoop boek of NFT
Guldenberg 8 – 2000 Antwerpen

Verneem meer over Belly Riot via onderstaande link

Belly Riot, 2023
https://carmendevos.shop/collections/frontpage/products/belly-riot-2023

Tekst Kathleen Ramboer
Foto’s Carmen De Vos

Breekbaar / Breakable fragile

kramboer Geen categorie , , , , ,

Groepsexpo  Breekbaar / Breakable fragile
St. Elooiskerk – Kortrijk

BREEKBAAR, de titel dekt de lading. In deze groepstentoonstelling staat emotie voorop. De setting, een kerk, sluit perfect aan bij het thema. Wie niet religieus is, zal toch het sacrale herkennen en erkennen.

Bij het betreden van de kerk word je onmiddellijk geconfronteerd met het werk van Giovani Vanhoenacker. Zijn installatie met kerkmeubilair speelt de rol van eyecatcher en is hier ‘thuis’.

Het kunstwerk verraadt de scenograaf in Gio Vanhoenacker. Gio bouwde een mooi palmares op bij de Kopergietery, Lazarus, Compagnie Cecilia, Muziektheater Lod, Tutti Fratelli, NtgGent… In 2019 mocht hij aan de slag bij de Opera van Genève en Theater der Jungen Welt van  Leipzig. In het theater verbeeldt hij een verhaal, in zijn atelier te Marke laat de kunstenaar een eigen visie spreken. De 2 stoelen verbeelden de door een middenbeuk gescheiden mannen- en vrouwenkant. De boog geconstrueerd met stoelzittingen doet me denken aan de regenboog. Een regenboog staat symbool voor de brug tussen hemel en aarde. Dit kunstwerk symboliseert voor mij een andere brug, de verbinding  tussen diverse werelden zoals die van de man en vrouw, een vraag naar communicatie. https://www.giovanivanhoenacker.be/
https://www.instagram.com/giovanivanhoenacker/
gio8002@gmail.com

De ongelooflijke kleurenpracht in de werken van Martine Deleu verklaren haar enthousiasme en betrokkenheid tot de natuur. Vele schetsen en persoonlijke foto’s leiden tot een uiteindelijke creatie. Ze schildert reisimpressies, landschappen, bomen, parken, .. in een lyrisch realisme. Vaak evolueert haar schilderkunst naar een abstractie waarin de natuur op de achtergrond verdwijnt en de beleving vooropstaat. De uitbundige werken van Martine Deleu contrasteren fel met de sacrale sfeer in de kerk. Het is net deze tegenstelling die de kijker aanzet tot nadenken over de fragiliteit van de natuur, de teloorgang van de diversiteit.


www.martinedeleu.be
martine@martinedeleu.be
https://www.instagram.com/deleu.martine/

De werken van Martine Vandevelde zijn geen lieflijke, vrolijke, behaagzieke werken. Het is aangrijpende kunst die je doet nadenken over het leven. Het sterk persoonlijke werk laat je niet los. Je neemt het mee naar huis. Martine Vandevelde schildert op het canvas met veel emotie en kunde. Zowel haar schilderijen als ruimtelijke werk (veelal gebruikt ze wax) illustreren haar sociale bewogenheid. De kunstenares snijdt moeilijke en breekbare thema’s aan zoals psychisch en fysisch lijden, fantoompijnen, de multiculturele samenleving, het leven tijdens de pandemie. De kerk St. Elooi tilt haar werk de hoogte in. Zo gaan de schilderijen ‘Fantoompijnen’ in dialoog met het kruisbeeld, symbool voor het lijden van Christus. Interessant zijn de werkboeken die je kan inkijken. ‘My secret books’ verhalen een persoonlijke zoektocht, verbeelden haar inspiratiebronnen: kunstenaars zoals Berlinde De Bruyckere, Jenny Saville, Louise Bourgeois, Klaus Verscheure.

Fantoompijnen


My secret books
Ingepakt lijden

martinedikomitis@gmail.com
https://www.instagram.com/vandevelde727/

Jan Declercq, organisator van deze expo, noemt zich terecht ‘de Beeldenmaker’. Hij is van alle markten thuis: hij fungeert als organisator van tentoonstellingen, fotograaf en beeldend kunstenaar, een ‘duivel doet al’. Ben ik verkeerd als ik denk dat vooral het vrouwelijk figuur hem inspireert en fascineert? Een ‘engelenbeeld’, esthetisch vrouwelijke torso’s, soms letterlijk en figuurlijk met een ‘hoek’ af en bevreemdende foto’s van modellen bevolken de rechterzijde van de kerk. Toevallig of niet, ze sieren de ‘mannenkant’. Zijn tijdloze torso’s en foto’s zijn een zoektocht naar het wezen van de erotiek, het mysterieuze in de vrouw.


www.jandeclercq.be
info@jandeclercq.be

Paarden, ruiters, golfers en vrouwen zijn de onderwerpen die Huguette H. Declercq boeien. Haar paarden en ruiters schildert ze levendig, met een heerlijke dynamiek in een bruin coloriet met witte en oranje rode accenten die het geheel een levendige toets geven. Kunsthistoricus A.-A.I.B. waardeert vooral de tijdloze elegantie in haar werk. Huguette H. Declercq, 70 jaar kunstenaar,  beheerst door de jaren heen, diverse grafische technieken. Kleinere werken, in deze kerk tentoongesteld, tonen haar vakmanschap.


https://www.facebook.com/people/Huguette-Declercq/100043104642048/

Last but not least. Achteraan in de kerk kan je ook kennismaken met de keramiek en tekeningen van Charlotte Herman. Bij het vervaardigen van keramiek maakt Charlotte Herman gebruik van krachtige natuurelementen: aarde, water en vuur. Onze hedendaagse woelige samenleving verlangt naar de pure natuur, rust en schoonheid. Deze tijdsgeest verklaart de revival van de keramiek. Charlotte Herman brengt met haar werk natuur en schoonheid in deze kerk, een schoonheid die de toeschouwer ongetwijfeld weet te waarderen.

INFO

https://www.facebook.com/charlotjeherman
https://www.saskbijou.be/volwassenen/charlotte-herman/

Groepsexpo  Breekbaar / Breakable fragile
St. Elooiskerk, Overleiestraat – Kortrijk
ZAT – ZON : 15 & 16 oktober
ZAT – ZON : 22 & 23 oktober
ZAT – ZON : 29 & 30 oktober
Telkens van 10u tot 18u

tekst en foto Kathleen Ramboer

No ordinary expo

kramboer Geen categorie ,

Fototentoonstelling ‘No ordinary moments’
Rik Guns in samenwerking met Mathildestudios

Vanaf een eerste stap in de exporuimte ben ik overtuigd: dit is een goede tentoonstelling.
Een blikvanger staart me aan, hier is duidelijk over de opstelling nagedacht. De foto’s zijn strategisch opgesteld met wat teksten tussenin, geen overdosis foto’s, een goed gedoseerd aantal, kleurrijk. Een positivisme straalt van de foto’s af. Een vleugje humor is niet ver weg. Achteloos maak ik de bedenking: deze foto’s konden net zo goed schilderijen zijn. Rik Guns, de fotograaf, apprecieert mijn opmerking en begint onmiddellijk mijn nieuwsgierigheid naar het verhaal achter de foto’s te prikkelen. Rik Guns fotografeerde een zondag lang de scène van Saint Petersburg, Florida: de blije mensen, de eenvoud van het vrolijke stadscentrum, de kleurrijke muurschilderijen… Het interview lijkt in de startblokken te staan. Met een praatvaar als Rik Guns is er aan gespreksstof geen nood. Later komt Rudy Van Hoey Van Mathildestudios erbij en is het hek van de dam. Ik moet opletten, straks vult dit interview 10 vellen DINA4.   

foto Rik Guns

Kunstpoort Wanneer begon de liefde voor de fotografie?
Rik Guns Het meest gehoorde antwoord is waarschijnlijk in mijn kindertijd. Ik voeg me bij die meerderheid. Mijn interesse voor fotografie werd in 1982 aangewakkerd toen ik als communicatieverantwoordelijke startte bij Agfa, afdeling cinefilm. Beroepshalve bezocht ik  filmfestivals, had contact met cineasten en cinematografen … De passie voor het beeld had me te pakken. Ook mijn samenwerking met de audiovisuele dienst van Agfa droeg daar toe bij. Belangrijke voetnoot, partner in crime en mentor Rudy Van Hoey, manager Mathildestudios, die de productie van mijn expo verzorgde, ontmoette ik bij Agfa.

Fotograaf Rik Guns – copyright Bip Van de Velde

Kunstpoort Ben je familie van filmisch fotografe Tine Guns, ons welbekend.
Rik Guns Inderdaad Tine is mijn nicht.
Kunstpoort Fotografie zit in jullie genen.

Kunstpoort Welke was je eerste camera?
Rik Guns Mijn eerste camera was de analoge Nikon FM, een FE kon ik me niet veroorloven. Mijn laatste liefde is een Sony Alfa 7RII.

Kunstpoort Je bent al heel lang geboeid door fotografie, 40 jaar. Je deed technische bagage op via testimonials, stages en je werkomgevingen. Je had vele gesprekken met professionele cinematografen. Je maakte de evolutie mee van analoog naar digitaal. Is deze technische bagage nuttig bij het maken van je eigen foto’s? Zet dit je aan tot experimenteren?
Rik Guns Technische bagage is belangrijk, heb je nodig om te experimenteren maar is niet voldoende. Rudy van Hoey, die ik als mijn mentor beschouw, liet me andere zaken ontdekken zoals compositie.
Toen ik van Agfa naar Barco overstapte kreeg ik te maken met het digitale aspect. Er is niets mis met manuele manipulatie. Bij analoge fotografie worden foto’s ook gemanipuleerd in de donkere kamer. Tools moet je weten te gebruiken, geen mensen weggommen maar een foto beter maken.

Kunstpoort Leren kadreren, belichten, vooral kijken is belangrijk bij het fotograferen. Moet je ook ‘kunstenaar’ zijn om goede foto’s te maken. Is fotografie kunst?
Rik Guns Fotografie is ongetwijfeld kunst. Zien en kadreren heb je in je vingers of niet. Een foto moet niet mooi zijn maar interessant. Een vrouw kan een mooi kleedje aanhebben maar zich ook intrigerend kleden, daar ligt het verschil. Een gladde, cleane foto is vaak nietszeggend. Een foto beoordelen blijft persoonlijk. Ben ik een kunstenaar? Een goede vraag!
Kunstpoort Beuys beweerde dat iedereen kunstenaar is.

Kunstpoort Dit is je eerste tentoonstelling. Voor deze expo kreeg je hulp van het  grafisch bureau Mathildestudios. Zou je zonder hen de stap gezet hebben?
Rik Guns Rudy Van Hoey heeft me over de streep getrokken. Mathildestudios zorgde voor de productie, de professionele drukken, de verzamelmappen, de opstelling… en zo veel meer.

expo beeld – copyright Bip Van de Velde

Kunstpoort Wat doet het met je om je foto’s voor het eerst op groot formaat te zien? Trots? Je stelt je de vraag ‘Zouden ze hun impact behouden buiten hun setting, als foto’s in een galerij? Kunnen ze tijdloos zijn? Onafhankelijk van de ruimte?’ Heb je twijfel? Ben je onzeker?
Rik Guns Mijn credo is
Twijfel met overtuiging
Overtuig met twijfel
Ik ben tevreden met de impact die deze ruimte heeft op mijn foto’s. Ze hier samen zien, de accrochage betekent een meerwaarde. Rudy lichtte de beelden op, verminderde het contrast, bracht de details in de donkere partijen tot leven. Dat maakte de foto’s zachter, vrolijker, rijker ook. Ze lijken meer en meer op schilderijen, dat is goed. Ik vind dat we te veel nadruk leggen op ‘de’ artiest. Het resultaat is wat telt. In dit geval is dat het werk van meerdere mensen, niet van mij alleen.  ‘The image is the boss.’

Kunstpoort De titel van de expo verwijst naar een song ‘No Ordinary Moments’ van Admiral Freebee. Het is een bevreemdende dromerige song. Waarom deze titel? Kan je het verband tussen je expo en deze song nader verklaren?
Rik Guns Terwijl ik het straatbeeld van de uitnodiging fotografeerde was ik voor mezelf zacht het lied aan het zingen. Ik beleefde een ongewoon moment met ‘no ordinary people’.

Kunstpoort Vond je het moeilijk de straatsfeer van Saint Petersburg, Florida vast te leggen of ging dat vanzelf? Kreeg je reacties, goed of slecht, van de mensen die je fotografeerde? Werd je soms gehinderd?
Rik Guns Totaal niet! De meesten negeerden mij, ze lieten me doen. Sommigen vonden het prachtig om één ogenblik acteur te zijn van mijn ‘filmstills’. Saint Petersburg heeft een fijne bevolking die fier is op hun kleurrijke omgeving. In Brussel ondervond ik meer problemen bij het fotograferen van personen op straat en kreeg ik soms wrange opmerkingen.

foto Rik Guns
foto Rik Guns

Kunstpoort “You can’t shoot and think at the same time” beweerde de fotograaf Philip Perkis. Je kunt het moment niet analyseren terwijl je het vastlegt. Geloof je in toevalstreffers? Of heb je na al die jaren de routine in de vingers om op het juiste moment de knop in te drukken?
Rik Guns Het zijn toevaltreffers zoals het leven is. De fiere jongen dook plots op voor mijn camera, puur geluk. Zien en snel zijn is dan de boodschap. De burst mode laat ik ongemoeid. De beelden van deze expo zijn kijkbeelden, niet in één keer te vatten.
Kunstpoort Je foto’s zijn één groot avontuur, de kijker kan erin verdwalen en een vleugje humor meepikken.

Kunstpoort Werk je op een automatische stand? Gebruik je hiervoor een telelens of zoom?
Rik Guns Ik verkies semi-automatische instelling en indien nodig, manueel. Ik fotografeer steeds met dezelfde camera, heb 2 lenzen: een standaardlens en een kleine zoom. Ik schiet niet lukraak, ik denk na over diafragma, tijd en iso. Dit is belangrijk want ik ben voorstander van een grote scherptediepte, ik hou voor straatfotografie graag zowel voor- als achtergrond scherp. Hier manifesteert zich mijn liefde voor het werk van Jan Van Eyck, op het Lam Gods is het kleinste bloempje in detail, ‘scherp’ geschilderd.

Kunstpoort Het tentoonstellingsbeeld vind ik een leuke ongedwongen foto, wat voyeuristisch. Heb je hier al reacties op gekregen? Of denk je dat er hier reactie op komt? Koos je bewust voor dergelijke foto als campagnebeeld?
Rik Guns Het was niet mijn bedoeling die voorovergebogen vrouw te fotograferen. Ik wilde het opschrift ‘Five Bucks Drinkery’ fotograferen in zijn setting. Andere informatie kwam er automatisch bij zoals die vrouw. Het licht op de foto is natuurlijk, wel is de foto iets verscherpt en zijn de donkere partijen opgelicht.
De vraag is niet: ‘Toon ik de foto?’ De hamvraag is: ‘Waarom zou ik die foto niet tonen?’. Toch niet omdat er een blote bil op staat, zeker?! In welke Victoriaanse tijd zijn we beland als we daar wakker moeten van liggen?

Kunstpoort Vind je het belangrijk dat je foto’s superscherp zijn of hoeft dit niet voor straatfotografie? Staat kwaliteit en techniek voorop of de inhoud?
Rik Guns De inhoud primeert. Kwaliteit is eveneens belangrijk. De vakkennis van Mathildestudios stond garant voor de prachtige afwerking: papier en druk is hun keuze en verdienste.
Kunstpoort Rudy Van Hoey van Mathildestudios schrijft op zijn site: ‘We always go the extra mile’ Deze expo is daar een illustratie van.

Kunstpoort Mogen we je fotografie, deze straatfotografie een documentaire fotografie noemen? Of welke naam plak je zelf op dit genre, deze stijl?
Rik Guns Is het journalistiek of documentaire fotografie? Ik weet het niet. Ik fotografeer wat me pakt. Soms zijn mijn foto’s precies schilderijen, uit het leven gegrepen en dat is de bedoeling. Met deze expo willen Rudy en ik een positief verhaal brengen, van vrijheid, openheid, tolerantie, blijheid, relativering, schoonheid, kleur in het leven. We willen zeggen: mensen, dat bestaat ook nog. Wat ik niet wil fotograferen zijn maatschappijkritische toestanden. Ik fotografeer liever gelukkige mensen die niet door het leven verwend zijn.

Kunstpoort Van welke fotograaf ben je fan?
Rik Guns Jeff Wall, Wim Wenders, Beat Streuli, Vivian Maier, Carl Dekeyzer.
Rudy Van Hoey Niet vergeten Elliott Erwitt, met zoals bij Rik een verdoken humor en Cartier Bresson voor wie kijken van kapitaal belang was. Ook hij had slechts één camera.

Kunstpoort Tot slot een vraag voor de fun: Wie of wat zou je in je stoutste dromen willen fotograferen, zelfs al lijkt je dat onmogelijk? Een persoon, een gebouw, stad, evenement…
Rik Guns Alles wat de wereld relativeert wil ik met mijn lens vastleggen.
Rudy Van Hoey De paus met een kwinkslag, onder de kazuifel?
Rik Guns Neen. Misschien Trump in zijn badkamer die zijn haar kamt? Of Trump op het golfterrein na een verkeerde slag? Ik bedoel het vermenselijken van archetypes.

Kunstpoort Aan de kijker kan ik alleen maar aanraden: laat de spots schijnen op de straatbeelden van Rik Guns, geniet van de filmset van Five Bucks, de acteurs, de figuranten en de zonnige zondagse vrolijke sfeer van Saint Petersburg, Florida. Vergeet vooral niet te applaudisseren.

Rudy Van Hoey van Mathildestudios met verzamelmap
copyright Bip Van de Velde

INFO

locatie
galerie Kunstwerkkunst
Beverhoutplein 6
Gent
https://kunstwerkkunst.be/

OPENINGSTIJDEN

van 8 tot 23 oktober 2022
vrijdag tot zondag van 11u tot 18u
Fotograaf Rik Guns is permanent aanwezig tijdens de openingsuren.

Boven de wolken

verzamelmap

De foto’s zijn apart te koop op origineel formaat en gebundeld in 50 gesigneerde verzamelmappen, ten bate van ‘Boven de Wolken’, een vzw die gratis professionele fotosessies aanbiedt voor sterrenouders bij het verlies van hun baby.
rik.guns@icloud.com
https://mathildestudios.com/

Tekst Kathleen Ramboer
Fotograaf op de locatie Bip Van de Velde

Out of office, een doel in Doel

ericrottee Geen categorie , ,

“ik ben zo gelukkig hier te zijn” zei mijn co-wandelaar. Wat doet een fotograaf in dit geval? Hij neemt een foto van de persoon. De auteur van dit artikel, tevens fotograaf, heeft dat gemist. In vergelijking met andere kunstvormen kan je bij fotografie niet herbeginnen. Als je het moment verpatst is het te laat. Zoals Henri-Cartier Bresson ooit zei: “La photographie est, pour moi, l’impulsion spontanée d’une attention visuelle perpétuelle, qui saisit l’instant et son éternité”. (Fotografie is voor mij de spontane impuls van een voortdurende visuele aandacht, die het moment en zijn eeuwigheid vastlegt.) We zouden er aan kunnen toevoegen: “en van een emotionele attentie”. 

We wandelen door Doel, een dorp met een woelig verleden. Veroordeeld tot verdwijnen en toch herboren. Eerst je ID-kaart laten lezen om dan toegang tot het dorp te krijgen. De lange hoofdstraat leidt naar een oude windmolen, die ooit de bestemming van restaurant kreeg. Wat voor ironie als op de achtergrond het brutale zicht op de koeltoren van de nucleaire centrale van Doel in het oog springt.

De natuur heeft over de jaren heen het dorp in beslag genomen. Huizen zijn bijna opgeslokt door de natuur. Toch wonen hier nog mensen, overlevers of terugkeerders, in het midden van de andere huizen waarvan alle ramen met grijze geperforeerde metalen platen zijn beveiligd tegen krakers. Graffiti waar het kan.

Er heerst alom stilte. Ze wordt alleen verstoord door de vogels. Breedbeeld heeft Doel gekozen voor haar fototentoonstelling, een gedurfd initiatief. Je vindt de beelden op muren, op houten borden op de dijk, op een ministand in het midden van de straat.

Naast het restaurant staat een bord met het parcours dat begint op de dijk. Vandaar zie je de reusachtige schepen, geladen met hun duizenden containers. Een rare achtergrond voor foto’s. Het zijn wat we kunnen noemen ‘conceptuele foto’s’. Soms een enkel beeld, soms twee beelden samen. Geen uitleg, behalve bij een beperkt aantal waarbij je aan de hand van de QR-code kan luisteren naar een verklaring van de kunstenaar. Eén gaat over woonwijken, een andere over een café die de fotograaf jarenlang heeft bezocht. Boeiend!

Er is een dialoog tussen de foto’s. Links van het pad een neoklassiek gebouw in een heel goede toestand, rechts een zicht op de binnenplaats van een op te knappen woning. De co-wandelaar: “werd er al een strategie bepaald om het dorp te doen herleven? Wanneer ik deze twee foto’s zie zonder uitleg, moeten we onze eigen verklaring vinden. Bij het bekijken van deze twee foto’s zie ik twee totaal verschillende zichten met een toekomstbeeld. Misschien stellen wij ons de vraag: moet het dorp zoals op de foto aan de rechterkant mooi en chic worden of gaan we zoals de foto aan de linkerzijde naar het behoud van wat bestaat en renoveren we om het te laten verder leven?” Lieve lezer, u moet een beetje verbeelding hebben want de auteur en tevens fotograaf van deze blog is vergeten een foto te maken van deze twee beelden.

De ontdekking van Doel nu en van de foto’s gaat hand in hand. Het is moeilijk te onderscheiden. Er zijn mooie huizen, interessante foto’s, de emoties verstrengelen zich met elkaar. “Ik wil hier een huis kopen” zegt de co-wandelaar “of een terrein”. 15 huizen zullen binnenkort gerenoveerd worden. Het is niet duidelijk of ze op de private markt zullen gebracht worden. En de foto’s? Lieve lezer u kan/moet ze gaan bekijken. Dat kan nog tot eind september.

Out of office https://breedbeeld.org/projecten/out-of-office
Breedbeeld https://breedbeeld.org

Eric Rottée tekst en foto’s







TALE ART GALLERY

bertvannoten2 Geen categorie , , , ,

Tanja Leys opent nieuwe kunstgalerie in Vlierzele…


Tale Art Gallery brengt kunst naar Sint-Lievens-Houtem. De 51-jarige Tanja Leys, opent op 1 mei haar kunstgalerie in Vlierzele. Tanja is ingenieur van opleiding en heeft in september van vorig jaar besloten om haar carrière in de internationale sales in te ruilen voor haar passie, kunst en design. “Mijn droom om een galerie te starten is vooral gegroeid vanuit een verlangen om verbondenheid en beleving te creëren,”. Verbondenheid met mensen, maar ook tussen kunstenaars en een beleving bieden aan elke bezoeker, kunst die je een eigen invulling kan geven. Mijn bijkomende ambitie is om in Sint-Lievens-Houtem meer aandacht te creëren voor kunst en zeker ook ‘kunstkriebels’ doen groeien bij kinderen.

De galerie wil niet alleen kunst visualiseren en verspreiden, het ultieme doel is verbinden, verbinden van verwante geesten, kunstenaars, kunstliefhebbers, stijlen, zielen, interesses, religies, smaken, culturen… noem maar op. TaLe Art Gallery staat open voor communicatie, gedachtewisseling en discussie. Tanja Leys gaat voor Art with a Conscience.

De galerie tipt op toegankelijke, originele kunst met een vleugje mysterie, kunst die inspireert, kunst die de toeschouwer laat glimlachen, kunst die je een eigen invulling kan geven. Het belevingsproces heeft voorrang. Tanja Leys opteert voor sfeer gekoppeld aan een kruisbestuiving tussen artistieke disciplines. TaLe Art Gallery brengt beeldende kunst, muziek en poëzie onder één dak. De galerie creëert een groot artistiek ontdekkingspodium door het organiseren van avond- en aperitiefconcerten (jazz-, klassieke- en/of luistermuziek) in een stijlvol kader van beeldende kunst.

Op deze manier wil TaLe Art Gallery ook lokaal kunstbeleving laten proeven. TaLe Art Gallery neemt de kijker mee in het verhaal van kunstwerk en kunstenaar, wil ontroeren, zet aan tot nadenken. De opening van de nieuwe kunstgalerie wordt gespreid over twee dagen op vrijdag 29 en zaterdag 30 april. Deze recepties zijn enkel op uitnodiging. De opening voor het grote publiek met vernissage is voorzien vanaf vrijdag 1 mei 2022. Dinsdag en woensdag van 10.00 tot 19.00 uur (enkel op afspraak), op donderdag 14.00 tot 19.00 uur, op vrijdag en zaterdag van 14.00 tot 18.00 uur en zondag van 10.00 tot 17.00 uur. Enkel op maandag is de galerie gesloten.


https://taleartgallery.be/tanja-leys-opent-nieuwe-kunstgalerie-in-vlierzele/
https://taleartgallery.be/about/

videograaf Bert Vannoten

Een Nederlandse schrijver in Oostende

kramboer Geen categorie , , , ,

Ontmoeting met auteur Gert-Jan van den Bemd

Schrijver Gert-Jan van den Bemd wacht me op in Oostende, aan de kusttramhalte Koninginnelaan, op wandelafstand van Brasserie Albert, locatie voor ons gesprek. Brasserie Albert maakt deel uit van het iconische adellijke Thermae Palace Hotel. Nostalgisch vlij ik me zachtjes neer in de lederen sofa. Kon ik me een koninklijker start van een interview voorstellen? Het imponerende Art Deco-interieur verstomt gelukkig niet ons gesprek.

Gert-Jan van den Bemd, wonende in Breda, verblijft een maand in Oostende, ooit de koningin der badsteden genoemd, de stad van Ensor, Spilliaert…, voor hem een inspirerende residentie. Kunstenaar Gert-Jan Van den Bemd is enorm veelzijdig: schrijver, fotograaf, wetenschapper, tekenaar, kunstschilder… Welke discipline komt er op de eerste plaats? Dat houden we nog eventjes geheim.

Kunstpoort Zelf kende ik je romans niet, daar komt nu zeker verandering in. Na wat research stel ik me de vraag: Ben je auteur van psychologische romans, thrillers of mogen we je boeken psychologische thrillers noemen? Kunnen we je boeken een beetje vergelijken met die van Peter Buwalda? Schrijf je gelijkaardige romans?
Gert-Jan van den Bemd Ik schrijf psychologische romans met een onderliggende spanning die je meeneemt in het verhaal. Ik won in 2016 de Pieter Aspe award voor spannende verhalen daarom denkt de lezer vaak dat ik thrillers schrijf.

De foto waar het allemaal mee begon en resulteerde
in de roman Branco & Julia

Kunstpoort Als schrijver en kunstenaar gebruik je oude foto’s als inspiratiebron. Het begon met de aankoop van twee foto’s. De verzameling die je uiteindelijk bijeensprokkelde, een drietal mappen, deden je als een rechercheur graven naar het verleden van een vrouw, geboren in 1926. Je nieuwste roman draagt de titel ‘Branco & Julia’. Vertel je wat meer over de inhoud?

Gert-Jan van den Bemd De roman handelt over curiosa- en antiekhandelaar Branco en kunstenares Julia. Beiden kopen los van elkaar oude foto’s op de Feira da Ladra, de rommelmarkt van Lissabon. Branco gebruikt ze als inspiratiebron voor een roman die hij wil schrijven, Julia ziet de foto’s als uitgangsmateriaal voor haar schilderijen. Hun gedeelde bezit leidt noodgedwongen tot een gezamenlijke speurtocht naar de herkomst van de foto’s en de vrouw die erop staat afgebeeld.

Gert-Jan van den Bremd met één van de drie foto mappen,
inspiratiebron voor zijn nieuwe roman Branco & Julia

Kunstpoort Je put blijkbaar uit eigen beleving. Bevatten je verhalen en romans altijd een vleugje waarheid? Zou je ook los van je eigen ervaringen kunnen schrijven?
Gert-Jan van den Bemd Ik vertrek inderdaad vanuit mijn persoonlijke leefwereld. ‘De verkeerde vriend’, mijn debuutroman, speelt zich af op een camping. In de aanloop van dat boek bracht ik zelf mijn vakantie door op een camping en fantaseerde over de impact van het nachtelijke campingleven op jongeren en de escalatie daarvan. Het opruimen van het huis van mijn vader na zijn overlijden vormde de basis voor mijn tweede roman, ‘Na de val’. Als de vader van personage Sofie Nauta volkomen onverwacht overlijdt, staat ze voor eenzelfde opdracht: twee huizen leegmaken, dat waarin ze samen met haar vader en oudere broer Max haar jeugd doorbracht en het appartement waarin haar vader de laatste jaren van zijn leven woonde. Mijn derde roman ‘Branco & Julia’ leunt nog dichter aan bij de realiteit. Ik beschrijf mijn eigen zoektocht.

Kunstpoort Ik lees vooraan in ‘Branco & Julia ‘Elke mens is van nature uit een collectioneur. Het zit in onze genen van toen we nog apen waren. We hebben het verzamelen nodig gelijk we eten en drinken nodig hebben’ Erik Vlaminck, Een berg mens onder witte lakens, 2019 Ik veronderstel dat je zelf ook een collectioneur bent?
Gert-Jan van den Bemd Jazeker, verzamelaar van oude foto’s. Ik hou trouwens een fotoblog bij waar ik columns publiceer, geschreven aan de hand van mijn ‘trouvailles’.

Kunstpoort Zie bijvoorbeeld: https://www.grandfoulard.com/2022/01/09/verontrustend-2/
Wat is er gebeurd? Wat gaat er gebeuren? Wie nam de foto? En waarom? Sommige foto’s stellen meer dan duizend vragen. Een foto zegt meer dan duizend woorden is een van de meest onzinnige stellingen over fotografie’.
Gert-Jan van den Bemd Erik Vlaminck vond het een eer dat ik zijn citaat aanhaal in mijn boek.

Kunstpoort Je nieuwe boek speelt zich af in Portugal. Kom je er vaak? Heb je veel opzoekingswerk verricht? Ken je Lissabon?
Gert-Jan van den Bemd Het eerste deel speelt zich af op de Feira da Ladra, de grootste rommelmarkt van Lissabon. Daar ben ik vaak geweest. De Franse Atlantische kust is het toneel van het tweede deel. Ook daar deed ik onderzoek.

Kunstpoort En is Fernando Pessoa een van je lievelingsdichters? Ik citeer uit je boek ‘O amor é que é essencial. O sexo é só um acidente.’ ‘Liefde is wat essentieel is. Seks is gewoon een ongelukje.’
Gert-Jan van den Bemd Niet echt. Fernando Pessoa kan je ook een collectioneur noemen, hij was een verzamelaar van personages. Niet tevreden met slechts één creatief alter ego, ontwikkelde de Portugese schrijver 72 onafhankelijke aliassen.

Kunstpoort Ik citeer nogmaals Fernando Pessoa ‘Leven is niet noodzakelijk, scheppen daarentegen wel’. Is schrijven voor je onontbeerlijk? Zou je zonder schrijven kunnen?
Gert-Jan van den Bemd Het scheppen heb ik nodig, het is obsessief. Als 17-jarige schreef ik al volop verhalen. Ik liet ze mijn leraar Nederlands lezen. Zijn enthousiasme motiveerde me verder te schrijven.

Kunstpoort Schrijf je met een pen, zoals Branco het personage in je boek, of verkies je toch de computer? En waarom?
Gert-Jan van den Bemd Onderweg, in de trein… bij het schrijven van notities gebruik ik een pen, zoveel prettiger dan op een laptop schrijven. Thuis werk ik rechtstreeks op de computer, dat is handiger bij schrappen, verbeteren, en het uitdiepen van personages… Schrijven is een eindeloos proces. De psychologie van de karakters moet kloppen.

Notitieboekje

Kunstpoort Heb je afzondering nodig om te schrijven?
Gert-Jan van den Bemd Ik voel me overal thuis, afzondering is niet noodzakelijk. Het buitenland daar schrijf ik graag. Waarom? Als je de taal niet beheerst is het super gemakkelijk je af te sluiten. Waar ik ook ga, ik heb een boekje bij me om te noteren en passages neer te pennen. Nu verblijf ik een maand in Oostende.

Kunstpoort Wat trekt je aan in Oostende?
Gert-Jan van den Bemd De zee oogt elke dag anders met luchten als schilderijen van Rothko. Dreigende, mysterieuze stranden herinneren je aan Spilliaert. Hier houdt de wereld op. De zee, dat is het einde. Oostende is schoonheid met een lelijk kantje: veel boeiender dan een cleane kunstmatige wereldstad als Singapore. In Oostende gluurt het surrealisme om de hoek. Toch blijf ik in Oostende de Hollander terwijl je in een wereldstad als New York, New Yorker wordt. De mensen zijn er open. Het romantische gevoel van bij een wereldstad te horen, bekruipt me daar.

Kunstpoort Je bent schrijver, fotograaf, beeldend kunstenaar en wetenschapper. Als fotograaf, vooral bij straatfotografie, is het belangrijk snel en raak te observeren. Wetenschap verlangt onderzoek. Ik veronderstel dat je veelzijdigheid helpt bij het schrijven. Is daar iets van te merken in je literair werk?
Gert-Jan van den Bemd Beroepshalve beschik ik over een onderzoekende geest. Ik ben endocrinoloog. 20 jaar verrichtte ik laboratoriumonderzoek naar kanker en osteoporose. Ik zoek naar oorzaken, vraag me af Waarom? Ik sta open voor waarneming en observatie. Dat helpt bij het vastleggen van de psychologie van personages, het uitdiepen van karakters.
Als fotograaf schrijf ik op mijn blog fantasiestukjes bij foto’s die deel uitmaken van mijn verzameling.

Foto’s kan je eindeloos interpreteren. Mijn scriptie ‘Wachten op de ronde van Lombardije’ handelt over hoe je met fotografie kan liegen of de waarheid kan vertellen. Ik won er de scriptieprijs van kunstacademie St. Joost in Breda en ’s-Hertogenbosch mee.
Verder komen mijn diverse skills van pas als redacteur van REALmag., een magazine over kunst, cultuur en wetenschap. https://www.realmag.nl/ We brengen elk jaar een themanummer uit. Het volgende nummer, met thema HOTEL, verschijnt gedurende de maand oktober.

Kunstpoort Wat haalt er tegenwoordig de bovenhand, fotograaf, wetenschapper, beeldend kunstenaar, auteur?
Gert-Jan van den Bemd Het is moeilijk kiezen. Ik ben nu 70% schrijver en 30% beeldend kunstenaar. Schrijven is een eenzaam beroep. Door je opzoekingswerk heb je wel de mogelijkheid talloze contacten te leggen. Dat maakt schrijven boeiend en zo stap je uit je isolement.

Kunstpoort Korte verhalen, gedichten en essays publiceerde je in verzamelbundels en tijdschriften (Tirade, Extaze, Elders Literair, Ballustrada, Op Ruwe Planken…). Schrijf je nog altijd poëzie?
Gert-Jan van den Bemd Af en toe schrijf ik nog gedichten, maar poëzie is lastig. Proza, een blog, een kortverhaal liggen me beter. Bij een roman leg je de grote lijnen vast, schrijf je een soort scenario. De rest is avontuur en dat is pas leuk.

Kunstpoort Lees je zelf veel van collega-schrijvers? Werkt dit niet remmend? Is dit nefast voor een eigen schrijfstijl?
Gert-Jan van den Bemd Bang voor beïnvloeding lees ik bij voorkeur geen andere fictie auteurs tijdens een productieve fase, niet gedurende een schrijfproces. Ik lees wel graag en veel, en hou van biografieën. Erik Vlaminck, Hugo Claus, de psychologische romans van Georges Simenon… boeien me. Vertaalde boeken lees ik minder.

Kunstpoort Op sociale media, via je site, ben je bekend onder de accountnaam Grand Foulard, vanwaar die naam?
Gert-Jan van den Bemd Grand Foulard is een metafoor voor de neiging van mensen om het falen te verbergen en tekortkomingen te camoufleren. Een Grand Foulard leg je op een versleten sofa. Ik til het doek graag op, onderzoek het verborgene.

Kunstpoort Ben je nu een volgende roman aan het schrijven?
Gert-Jan van den Bemd Inderdaad, mijn volgende roman speelt zich af in Breda en Oostende. De denkfase is nu aan zet.

Kunstpoort Daar kijken we als Vlaming alvast naar uit!

INFO auteur

https://www.grandfoulard.com/over-ons/
https://www.grandfoulard.com/
https://www.facebook.com/grandfoulard/
https://www.instagram.com/gertjanvandenbemd/
https://www.instagram.com/grandfoulard/
https://www.realmag.nl/

info Branco & Julia

https://www.standaarduitgeverij.be/aanbiedingsfolders/
vanaf 12 mei in de boekhandels
Ook via de online boekhandels leverbaar

tekst en foto Kathleen Ramboer

Een tip voor Valentijn: Vitrines d’amours 2022

kramboer Geen categorie , , , ,

Kunstwandelparcours Gent Linkeroever
5 tot 20 februari 2022

Liefde en kunst vormen een mooi paar dat bewijst het kunstwandelparcours op Gent Linkeroever. 57 lokale handelaars, bedrijven, horeca… slaan de handen in elkaar en organiseren vol liefde een gepassioneerd kunstparcours om u tegen te zeggen. Marieke Selhorst van Het Objectief zorgde voor de coördinatie en leidde alles in goede banen. Foto’s, schilderijen, collages, teksten… allen gecreëerd in teken van de liefde laten je dromen over al wat en wie je lief is.

Foto van de liefdevolle opening op 5 februari door Marieke Selhorst van
Het Objectief en Jos Lips van café de loge in koffie eethuis Huset

Om zijn lezers warm te maken en op weg te zetten spotte Kunstpoort enkele kunstwerken op hun locatie.

Inge Stam

Inge Stam
ILLINOIS
Onderbergen 35
https://www.instagram.com/inge_stam/

Fotografe Inge Stam nam de foto in Tamri, een klein stadje in Marokko in de buurt van Agadir. Het was op een maandag, op een ‘soukdag’, een dag waarop iedereen uit huis is. Op de hoek van een hoofdstraat viel haar oog op een merkwaardig huis met schilderachtige rood/roze/oranje kleuren. Het verkeerslawaai verdween op de achtergrond, dit beeld bracht haar tot rust. De rode bloem op de voorgrond brengt haar terug naar dat moment van innerlijke vrede en laat beseffen dat  liefde overal om ons heen is.



Francis Vanhee

Francis Vanhee
COPYRIGHT
Jacobijnenstraat 8
https://www.instagram.com/vanheefrancis/

De foto’s van Francis Vanhee zijn meer dan een druk op de knop. Ze zijn het resultaat van fotografie en schilderkunst. Zijn beelden overstijgen het alledaagse en zijn onconventioneel.
“Vanhee fotografeert zijn subjecten in al hun rauwe naaktheid en dirigeert hen in bochten die de limiet van de menselijke vorm op proef stelt. Zijn beelden zijn intiem, met momenten ongemakkelijk en confronterend. Ze getuigen van een volledige overgave aan de kunstenaar”. Tekst Eva Nowe, boek Francis Vanhee NOW ALL YOUR FRIENDS ARE GONE


Eddi Dewinter
DE DANSENDE KAMEEL
Burgstraat 15
https://www.instagram.com/eddidewinter/

Between the lines – Eddi Dewinter

Eddi Dewinter is een duivel doet al. Hij fotografeert, schildert, maakt installaties, tekent cartoons en maakt heerlijke assemblages. Vaak zijn het pittige werken met heel veel humor maar ook teder, sensitief en poëtisch.

Eddi over zijn werk voor vitrines d’amour
print collage BETWEEN THE LINES: ‘All the poems I wrote to you had the fragility of butterfly wings but you didn’t even try to get the beauty of my words.’

Moon skin – Eddi Dewinter

print collage MOON SKIN: ‘Between the white milk mists, while I was sleeping, the moon tattooed with tender fingers the rune characters of your name under my deep blue skin.’

We zijn allen sprokkelaars op het immense strand van ‘liefde’  en soms is ons hart een sluimerende vulkaan, borrelend van verlangen, of zoals Neeltje Maria Min het zo ontroerend mooi verwoordt: ‘Voor wie ik liefheb wil ik heten.’


Sylvia Konior

Sylvia Konior
VINOGRADORFF
Ajuinlei 15
https://www.instagram.com/sylviakonior/

Bij Sylvia Konior kleurt de liefde duidelijk felrood. De vrolijke foto maakt je warm van binnen. Ook al giet het water en is de lucht vaal grijs, het zelfportret van Sylvia Konior tovert bij iedereen ongetwijfeld een glimlach op de lippen. Sylvia Konior is DE fotografe van zelfportretten. Zij is het model maar haar echte onderwerp is de vrouw in al haar facetten.



Jelle Van den heede

Jelle Van den heede
TAVONTUUR
Burgstraat 137
https://www.instagram.com/jelle.vandenheede/

Jelle Van den heede is een multidisciplinaire kunstenares. Ze maakt collages, illustraties, grafiek en fotografeert. Voor Vitrines d’amour 2022 kiest ze een collage. De titel zet ons op het spoor: Forbidden fruit IIIIII. Decoratieve ornamenten die het beeld alle eer aandoen zorgen voor een rustige esthetiek.





Christina Mignolet

Christina Mignolet
PEPER
Peperstraat 55
https://www.instagram.com/christinamignolet/

Wanneer je de  verstilde schilderijen van Christina Mignolet aanschouwt, is het alsof je een wondere droomwereld binnenwandelt. Zachte blauwige tinten maken haar werk sprookjesachtig. Opgelet de tere transparante verflagen brengen je op het verkeerde pad. Haar thema’s zijn pijn, verdriet, eenzaamheid, onschuld. De titels van de hier getoonde werken ‘Mea Culpa’ en ‘Silence of a lamb’ proberen je meer te vertellen.



Info

Een brochure met parcours en deelnemers is gratis te verkrijgen op de deelnemende locaties. #vda2022
https://www.linkeroever.gent/linkeroever/vda2022

tekst Kathleen Ramboer
fotografie copyright deelnemende kunstenaars en Kathleen Ramboer

Gallery Artmut exposeert

bertvannoten2 Geen categorie ,

Gallery Artmut exposeert

Edward Vandaele is op de eerste plaats met expressiviteit begaan, dat wil zeggen met de lichamelijke of vormelijke weergave van iets innerlijks, hoezeer ook de uitstraling van dat innerlijke via de welsprekendheid van de vorm en van het totaalbeeld tot stand komt en groeit. Hij realiseert blijkbaar als iets evidents de verfijning en een eigenzinnige natuurgetrouwheid waar velen hopeloos mee worstelen.
Vandaele’s bronzen zijn toonbeelden van een persoonlijke harmonie tussen vorm en gedachte omwille van zijn rustig beheersen van de techniek en zijn voelbaar bezielen van de materie.

Eddy Verloes is een symbolische fotograaf. Een visuele verhalenverteller. Puur, poëtisch en mysterieus met aandacht voor het detail. Soms balancerend tussen realisme en surrealisme, af en toe gekruid met een vleugje humor (vooral in zijn straatfotografie). Spontane foto’s, niet in scène gezet. Altijd met de focus op het beslissende en/of onbewaakte moment. Het is moeilijk om hem in een hokje te steken. 

Met zijn laatste project “Buiten zinnen/Losing Our Minds” uit 2021 (foto’s van Eddy Verloes,  gedichten van Benno Barnard, muziek van The river curls around the town en gastheer Geert van Istendael) gaat hij vanaf december 2021 op tournee in de culturele centra. 

In 2020/2021 ontving hij met een serie foto’s van uitgelaten chassidische Joden op een Belgisch strand meer dan 50 awards waaronder de Travel Photographer of the Year 2020 (People of the World) en de prestigieuze Siena Creative Photo Awards 2021 (Open theme). 

Videograaf: Bert VANNOTEN
https://artmut.be/
https://www.eddyverloes.be/shop
http://www.edwardvandaele.be/

BUY LOCAL! 742 Gentse kunstenaars in de kijker

kramboer Geen categorie , , , , , ,

van 2 juli tot en met 29 augustus 2021
Kunsthal Lange Steenstraat 14 Gent

Voor de tweede maal op een rij organiseert Kunsthal Gent een zomersalon voor de Gentse kunstenaars. Zoals vorig jaar presenteert BUY LOCAL #2 gedurende juli en augustus een dwarsdoorsnede van de Gentse kunstscene. Iedere Gentse kunstenaar, niet gekend of gevestigde waarde, kon deelnemen zonder het obstakel van zenuwslopende selecties van een vakjury te moeten overwinnen. Het resultaat van de call bevat niet alleen tweedimensionale kunst maar ook sculpturen, video’s, performances… noem maar op. BUY LOCAL wil Gentse kunstenaars, ongeacht leeftijd of discipline, support bieden bij het verkopen van hun werk. Zo is er een catalogus te koop aan de democratische prijs van €5. Alle deelnemende werken zijn afgebeeld met alle nodige informatie: titel, kunstenaar, media, prijs, formaat. Een kunstwerk aankopen kan via de site https://zomersalon.gent/overzicht/
De opbrengst gaat integraal naar de kunstenaar. Op zondag zijn er Artists Talks on the spot, met maximum 5 kunstenaars. Zo kan je op een fijne laagdrempelige manier een gesprek aangaan met een kunstenaar. Info https://kunsthal.gent/activiteiten/artist-talks-on-the-spot

Links bezoekster met cataloog – rechts kunstenares sabine oosterlynck in gesprek tijdens Artist Talks

KUNSTPOORT mocht hier niet ontbreken en ontmoette kunstenaar Mark Soen bij zijn werk. We spraken over zijn deelname en kunst.

Mark Soen met bovenaan links het schilderij ‘Traveling in time and nature’

Kunstpoort Waarom neem je deel aan het Zomersalon?
Mark Soen Het is een goede formule en een geschikte manier om als Gentenaar je kunst te tonen. De contacten die je hier legt zijn belangrijk. Sommige kunstenaars ken ik enkel via sociale media, nu kan ik persoonlijk kennis met hen maken. Het Zomersalon brengt kunstenaars samen, verbindt. De Artist Talks zijn nieuw dit jaar, een formule om kennis te maken met je publiek en kunstliefhebbers.

Kunstpoort Word je schilderij ‘Traveling in time and nature’ opgemerkt tussen 752 andere deelnemers? Als toeschouwer zie je, hier in de Kunsthal, door het bos de bomen niet. De aanblik is overweldigend.
Mark Soen Alle werken zijn te zien op de site. Bij het surfen denk je: dat werk herinner ik me niet, dat evenmin… Toch krijg ik veel reacties zelfs van mensen die ik helemaal niet ken. Vorig jaar is mijn schilderij aangekocht door een voor mij totaal onbekende persoon. Dat motiveert en bewijst het nut van deze expo.

Kunstpoort Je schilderij oogt abstract toch draagt het de titel ‘Traveling in time and nature’. Graag een beetje uitleg.
Mark Soen Terugkeren in de tijd, reizen, tijdmachines.. intrigeren de mens. Dankzij kunst gecreëerd doorheen onze geschiedenis vormen wij ons een beeld van het verleden, kunnen we teruggaan in wat voorbij is. Kunstenaars laten ons in de tijd reizen. Ik reis in de tijd via mijn werk en verlies me erin. Dit is de reden waarom je ‘Time’ en ‘Lost’ in de titels van mijn werken terugvindt.

Kunstpoort Ben je productiever ondanks of dank zij de corona?
Mark Soen Inderdaad, productiever en creatiever. Deze merkwaardige tijd herinnert me aan het begin van mijn kunstenaarscarrière. Beeldend kunstenaar is een eenzaam beroep. Tussen de muren van je atelier kom je enkel jezelf en je kunst tegen. Dat was voor mij als beginnend kunstenaar lastig. Ik stapte over naar de theaterwereld. En kijk na 40 jaar theater vond ik de weg naar mijn kunstenaarswerkplaats terug. Het alleen zijn in mijn atelier kost me minder moeite, ik geniet ervan. Door als host te werken in het GUM, het Gents Universitair Museum, is de dwingende behoefte mensen te ontmoeten stilletjes aan verdwenen.

Kunstpoort Heb je nu meer tijd om te experimenteren tijdens deze bizarre periode?
Mark Soen Ik creëer voor het eerst 3dimensionaal werk, voorwerpen onder een globe.
Op zolder vond ik mijn 30 jaar geleden gestorven schildpad terug. In coronatijden maakte ik met het reptiel een artefact. Het beest verhuisde van de zolder naar mijn living.

Kunstpoort Werk je nu aan een tentoonstelling?
Mark Soen ‘Lost in Space and Nature’ is nu in voorbereiding. Het wordt een expo met mijn schilderijen in dialoog met sculpturen van in memoriam Annemie Kooyman.
Tentoonstelling in de pandgangen van het Karmelietenklooster
Burgstraat Gent
Vernissage vrijdag 11 maart 2022
van 11 maart tot en met 24 maart 2022

INFO Mark Soen

https://zomersalon.gent/zomersalon-item/mark-soen/
www.marksoenart.com
https://www.instagram.com/soenmark/
https://www.facebook.com/mark.soen

INFO BUY LOCAL

https://kunsthal.gent/tentoonstellingen/buy-local-2

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

Norma: Together, Not Alone, What Happened Next…

ericrottee Geen categorie ,

“Er is geen geluid!”

“Geluid?”

“Ja, het geluid ontbreekt.” Ze kijkt me aan. “De installatie vormt een geheel, het geluid hoort er bij.”
Norma ziet eruit als een aangenaam persoon. Maar ze weet wat ze doet en wat ze wil. Dus, eerst het probleem oplossen en dan kunnen we aan het interview beginnen. 
Iedereen die aanwezig is, met inbegrip van mezelf, zoekt naar een oplossing. Een paar minuten, enkele toestellen manipuleren, en dan komt er een vogelenzang. Een geheel is een geheel.

Wat doe jij als documentaire fotografe tijdens een lockdown die in de lente van 2020 begon? 
“Wanneer deze situatie begon in maart, een jaar geleden, trok ik er met de fiets onmiddellijk op uit – drie-vier uur per dag – en maakte foto’s”.

Op straat, een jaar geleden.

Norma is niet alleen een fotografe, ze heeft ook een passie voor het geluid. Wanneer ze terugkwam van haar dagelijkse tour, hoorde ze de buren klappen. Ze begon het applaus in de buurt op te nemen. “Dan dacht ik: we zijn samen, ik kan emotioneel worden bij het vertellen. Er is veel hoop. Mooi weer, de natuur nam het over, de lucht was puur, er was veel solidariteit. Ik dacht aan ‘samenzijn’. Maar, heel snel heb ik gezien dat ik een beetje naïef was. In de buurt gebeurde een tragedie.”

Verbinding, verbroedering, gemeenschap…

“What we owe to each other is an important subject for intelligent reflection. That reflection can take us beyond the pursuit of a very narrow view of self-interest, and we can even find that our own well-reflected goals demand that we cross the narrow boundaries of self-seeking altogether.” Sen Amartya, The Idea Of Justice.

Adil. Middenin deze periode komt Adil te overlijden. Op 10 april, een aanrijding met een politiewagen. Daarna volgden er rellen in de wijk in Kuregem waar Adil woonde. 

“Dan hoorde ik helikopters. Mijn meditatieve staat verdween en ik werd opnieuw geconfronteerd met de rouw die ik eerder dit jaar ervaarde bij het overlijden van mijn moeder. Alsof de lockdown op één of andere manier een afleiding was geweest van het echte leven.”

“Tot het moment van Adils dood werd ik volledig in beslag genomen door – ondergedompeld in – deze vreemde surreële omgeving, observerend, terwijl ik – zoals bij een diepe meditatie – werd meegesleept door een gevoel van hoop en verandering. Met Adil’s dood, zo dicht bij huis, realiseerde ik me dat die moeilijkere realiteit niet zou verdwijnen, integendeel, we zouden ons moeten voorbereiden op erger. Mijn naïeve gevoel van hoop maakte plaats voor een diepe droefheid.”

“Waar ik leefde is niet hetzelfde voor iedereen.”

“In stilte werkte ik verder rond het idee van ‘niet alleen zijn, samen zijn’. Het is het idee van solidariteit, het in vraag stellen: hoe kunnen wij samen zijn in een tijd waar we gescheiden worden?”

Norma worstelt met de manier waarop de politie op de rellen reageerde. Het sociale leven in de wijk speelt zich buiten af en lockdown is bijzonder moeilijk. Ze ziet de Place Jaurès nu nog voor zich, volledig leeg met enkel politiewagens op het plein. “Ik was juist na de rellen in de wijk, de sfeer was heel gespannen.”

What happened next…
“Ik ben nooit gestopt met fotograferen”.
“Het is zoals een verhaal, waarbij de kinderen vragen ‘what happened next…’. Er volgen drie puntjes want we bevinden ons midden in het verhaal. De drie puntjes zijn belangrijk. Het is niet een vraag, het is een opening, het is zoals ‘wij wachten op…’.”

…Met Zinnema.

“Het was een evidentie om een project met Zinnema op te bouwen.” Norma was in 2017 in residentie bij Zinnema. Ze realiseerde het project ‘Walking with the postman’. “Daarna heeft Zinnema mij gevraagd om Ahmad Alsaadi in het project ‘Homelands’ te begeleiden. Wat betekent het thuis te zijn? »

“In het begin was het absoluut geen project. Ik had veel foto’s verzameld. Na het initiatief ‘Anderlecht Lights’ heb ik voorgesteld om lichtboxen in de ramen van de buren te plaatsen met een affiche. Daarna zocht ik een structuur om de foto’s te tonen. Ik heb het aan Zinnema voorgelegd en ze gingen akkoord.”

Together, Not Alone, What Happened Next…

“Ik probeer mensen te fotograferen die minder vertegenwoordigd worden, niet altijd jongeren, in feite komt iedereen aan bod. Er zijn ook foto’s van de buren. Het is de bevolking van Anderlecht, heel divers. Het geeft mij de mogelijkheid racisme, gender en seksuele identiteit ter discussie te stellen. Ik probeer mensen te omvatten die andere types van familie afbeelden, zoals bijvoorbeeld families met non binaire mensen. »

In de Veeweidestraat 24, aan de ingang, staat een sofa middenin de wilde natuur. “Het decor werd door Creature Bruxelles uitgewerkt.” Vogels zingen, een fotoshow wordt geprojecteerd op een scherm, de foto’s aan de wand zijn een integrerende belevenis. Je mag plaatsnemen en vanuit die positie de bewoners van Anderlecht zien passeren, de mensen die door Norma gefotografeerd werden. 

Norma houdt ervan om met andere mensen aan een project te werken. Er moest wel een performance plaatsvinden. In de huidige context was het niet mogelijk om een live voorstelling op poten te zetten. Dus elke vrijdag, over drie weken, tussen 16 en 19 uur was er een online uitvoering. Elk evenement was gelinkt aan een onderwerp. “Ik heb aan de drie kunstenaars voorgesteld om één van de drie onderwerpen te kiezen. De keuze was bijna evident, Dikàay heeft ‘Together’ gekozen, Micha ‘Not alone’ en Dance Divine ‘What Happened Next…’.”

Via onderstaande link zijn de videos te zien: https://www.facebook.com/watch/526356407409876/255287569466556/

What happened next…

Op sociale media is de titel van Norma: ‘audio visual storyteller’. Dat is wat ze deed, wat ze doet en wat ze zal doen. Haar dagboek, dezelfde mensen een jaar later fotograferen, ‘De Week van de Klank’, een tentoonstelling in Tour & Taxis, dat zijn de projecten waarvoor Norma zich inzet. 

“Thinking about photography I know it is viewed as a former separation. The world is out there. I am over here. and there is a piece of glass between me and the world… At this moment of meditating I realized the world is not over there. We are all the same… I knew at that moment everything is connected.” Alec Soth, Photographer. Magnum.

Interessante links:

Norma Prendergast: https://www.normaprendergast.com

Creature Bruxelles: https://www.instagram.com/creature.bxl/

Micha Goldberg : https://www.facebook.com/michajoseah.barrattduegoldberg

Dikàay: https://www.facebook.com/Dikaayofficiel

Dance Divine: https://www.facebook.com/dancedivinez

Zinnema: https://www.zinnema.be/nl

Eric Rottée Tekst & Foto’s