5 dagen boordevol muziek!

Affiche-2016-def-web_hr-447x630Folk on stage en een
stage voor traditionele muziek

van 21 tot 25 augustus 2016 te Gooik

 

 

DSCF4107 reworked

We gingen kijken en luisteren naar  een stageweek voor traditionele muziek te Gooik voor mensen met een passie voor folk, een organisatie van muziekmozaIek. Dit jaar is het de 38ste editie.
Lise Smolders, Patrick Clerens en Ilse Coppieters van muziekmozaïek ontvingen ons hartelijk en maakten ons wegwijs in muziekmozaïek, folk on stage en de 5 dagen stageweek.

Een doorslagje van ons gesprek.

KunstpooDSCF0035 reworkedrt: Muziekmozaïek is een organisatie die zich vooral toespitst op zowel folk- als jazz. Waarom precies deze twee disciplines?
Lise Smolders: Muziekmozaïek is historisch gegroeid.
Muziekmozaïek is in 2001 ontstaan uit de fusie van de Volksmuziekfederatie (en het pionierswerk van huidig gedelegeerd bestuurder Herman Dewit van ’t Kliekske) en Jazz Vlaanderen. Vandaag is ze een van de 9 door de Vlaamse Gemeenschap erkende landelijke Amateurkunstenorganisaties, verenigd in het Forum voor Amateurkunsten.
Kunstpoort: Jullie hebben heel wat te bieden: begeleiding, workshops, stages, advies, …zijn jullie vooral op jongeren gericht?
Lise Smolders: Niet echt. Wanneer je straks op de Folk on stage terreinen rondloopt zal je merken dat traditionele muziek beoefend wordt door vele leeftijden. Vele komen in familieverband. Er zijn op folk on stage o.a. kindersessies van 4 tot 9 jaar en jeugdsessie van 13 tot 16 jaar. Vijf dagen lang wordt er hier door meer dan 400 mensen geleefd, gekampeerd en vooral gemusiceerd en dit vaak in  familieverband. Tijdens de Stage voor Traditionele Volksmuziek kan je ’s avonds ook genieten van prachtige concerten. Daarna is er elke avond een folkbal met live muziek en jamsessies tot in de vroege uurtjes.

Kunstpoort: Jullie doen ook onderzoek naar de traditionele taal van het Pajottenland en andere dialecten. Door het succes van liedjes in het dialect gezongen denk ik dat er terug meer interesse is DSCF0038 reworkedbij jongeren voor traditionele talen.
Patrick Clerens en Ilse Coppieters: Vanuit heel Vlaanderen wordt in dit Huis van de Levende Traditie volksmuziek geïnventariseerd. We gaan o.a. op zoek naar liedjesteksten van vroeger. In opdracht van de Vlaamse Overheid brachten we 5 CD’s op de markt ZOGEZEGD ZO GEZONGEN, een dwarsdoorsnede van de Vlaamse dialecten en volkse liedjes. Volksliedjes en aanverwante genres zijn zeker in trek bij de jongeren denken we maar aan Wim Claeys die heel wat succes had op de Gentse Feesten, Flip Kowlier, Tourist LeMC, rapster Slongs Dievangons…
ETHNOFLANDERS met Wim Claeys als artistiek directeur is ook een initiatief van ons. Ethno Flanders is een internationale uitwisseling voor een 60-tal jongeren tussen 16 en 30 jaar uit de hele wereld. Gedurende één week komen zij samen om elkaar, elkaars muziek en cultuur te leren kennen. Jongeren vinden elkaar in één gemeenschappelijke taal de muziek en maken vrienden over de hele wereld. Alle deelnemers van ETHNOFLANDERS traden op op de zeedijk in Oostende, in de Centrale in Gent, in het vluchtelingencentrum te Koksijde en als apotheose op het Dranouter Festival.
Ilse Coppieters: We hebben ook nog onze driemaandelijkse tijdschriften Folk! en Jazzmozaïek, voor iedereen die de folk- en jazzwereld op de voet wil volgen en op de hoogte wil blijven van onze activiteiten.

Verslag van ons bezoek aan de sessies vol muziek

Wegens het grote aanbod konden we niet bij alle sessie een kijkje nemen, ziehier onze keuze.

DSCF4070 reworked   DSCF0041 reworked

Sessie harp bij Maeve Gilchrist (GB/VS)

Onder een grijze donkere lucht wandelen we naar het lokaal waar de sessie harp onder begeleiding van Maeve Gilchrist (GB/VS) plaats vindt. Bij het horen van de stemmige harpmuziek voelen we ons plots licht en ontspannen, dromerig en ijl in het hoofd. Maeve Gilchrist blijkt een bevlogen lesgeefster met heel veel charisma. Met een rustige stem, ritmisch de voet bewegend, legt ze de nadruk op het belang van “fingering” bij het bespelen van de harp en soms helpt zingen…
Een 7tal cursisten met eigen harp, waaronder slechts 1 man, in een halve cirkel, spelen een tune op het gehoor. Partituren komen er niet aan te pas. Het lijkt al aardig te lukken.
Maeve Gilchrist en Nic Gareiss: The Sandhunter
https://www.youtube.com/watch?v=i7Zq8aUzXCw

Sessie zang bij Marc Hauman

DSCF4075 reworked                  DSCF0078 reworked

Een 20tal zangers van alle leeftijden zowel mannen als vrouwen volgen een samenzang sessie bij Marc Hauman. Marc Hauman zong zelf jarenlang naast Wannes Van de Velde. Met de stem als instrument verkennen de zangers onder zijn begeleiding het traditionele liedrepertoire. Vandaag wordt een lied aangeleerd opgetekend door Edmond de Coussemaker. Edmond de Coussemaker verwierf bekendheid met de optekening van Nederlandstalige volksliederen uit Frans-Vlaanderen. Marc Hauman weet zijn publiek te boeien door bepaalde woorden etymologisch te verklaren. Met een kwinkslag hier en daar creëert hij een gezellige aangename sfeer. Nu al is het te merken dat dit een hechte groep wordt die het fijn vindt samen te zingen. Marc Hauman vraagt iedereen het lied vrolijk te zingen want ook de Coussemaker noteerde naast het lied “allegro”
het lied, herkomst Frans-Vlaanderen
ik en gy
moeder Porret
koffy drinken, druppeltje schenken
ik en gy moeder Porret
koffy drinken met suiker de pekDSCF4115 reworked

Ik krijg bijna zin om mee te zingen.
Er wordt driestemmig gezongen, het is de bedoeling elkaars stem af te tasten. “De lage stem moet niet alleen diepte maar ook genoeg snelheid hebben”, merkt de lesgever op.

https://www.youtube.com/watch?v=y1IxM-kZAD8

Tijdens de koffiepauze had ik een babbeltje met Agnes Tielens die de sessie zang volgt. Zij is lid van het koor Volkorengrijs uit Heusden-Zolder . Samen met andere koorleden is ze hier aanwezig om nieuwe ideeën voor het repertoire op te doen, technieken aan te leren. Vele van de koorleden zijn hier anciens. (dit is de 38ste Folk on stage!) Zij is hier de eerste maal en het bevalt haar zeker.

 

DSCF4105 reworked     DSCF0111 reworked

Sessie instrumentenbouw bij Toon Lauwers,
Herman Dewit en Willy Vermaelen

In vijf dagen wordt hier, onder leiding van een trio lesgevers, een vlieren speelklare doedelzak in do (do-fa) gemaakt. Herman Dewit heeft zelf een creatie bedacht waar er geen draaibank bij nodig is zodat deze doedelzak gemakkelijk kan vervaardigd worden door de stage volgers. Aan de deelnemers werd gevraagd op voorhand op rooitocht te gaan en voor het nodige hout (vlier) te zorgen. Het merg dient uit de takken geduwd te worden zodat de takken snel kunnen drogen, van buiten naar binnen en van binnen naar buiten. Herman Dewit zorgt zelf voor de zakken.
Herman Dewit toont mij zijn eigen vlieren doedelzak met kunstig houtsnijwerk en bespeelt voor mij zijn doedelzak. Het klinkt fantastisch. Luister zelf maar:

https://www.youtube.com/watch?v=fMft2HAQU1c

Nog even dit vermelden: Herman Dewit van ’t Kliekske verrichtte heel wat pionierswerk en stond aan de bakermat van muziekmozaïek.

Sessie diatonisch accordeon gevorderden bij Aurélien Claranbaux (FR)

DSCF4138 reworked           DSCF0121 reworked

Middenin een stortbui begeven we ons richting Basisschool Gooik waar de sessie diatonisch accordeon plaats vindt. We zijn onmiddellijk in de ban van de accordeon. Aan de ingang zijn er een aantal jonge accordeonisten samen aan het oefenen. Het is een beetje een kakafonie van geluiden, verschillende accordeons weerklinken, blijkbaar is dat geen probleem voor de spelers.

Voorzichtig treden we het lokaal binnen. Aurélien is zelf een autodidact, hij ontdekte de diatonische accordeon 20 jaar geleden op het festival van Saint-Chartier en niet veel later begon hij het instrument te spelen. We begroeten hem, nemen plaats, luisteren.

https://www.youtube.com/watch?v=T-YVF5_17XY

Jammer geen tijd genoeg om nog andere sessies bij te wonen. Deze middag was voor ons een aangename kennismaking met muziekmozaïek, met interessante lesgevers en vooral met enthousiaste, passionele muzikanten. Het weer viel niet mee en toch scheen hier de zon! Vandaag is Gooik the place to be voor HET feest van de traditionele muziek en dat zal zeker de volgende vier dagen ook zo zijn!

InfoDSCF4072 reworked

logomuziekmozaiekMuziekmozaïek: http://www.muziekmozaiek.be/
folk on stage: http://stagegooik.be/

Tekst Kathleen Ramboer
Foto Eric Rottée

KALLIGRAFIE

Click en luister
Dinah Washington & Max Richter-This bitter earth – On the nature of
daylight.

 

KALLIGRAFIE

DSCF3716 final

“Dat is moderne dans, dat is alles” zegt de grootmoeder tegen het meisje bij het verlaten van de Vooruit.

De Chinese schaduw is stil. Eva en Karlien bewegen soms snel, soms langzaam. Het gordijn geeft een troebel zicht zoals ogen met beginnende tranen. De muzieK is kwellend en wordt gevoeld door het hele lichaam.

interrela

Ze ondersteunen elkaar, voet op been, been op heup,  ze scheiden om hun dromen na te jagen. Soms slAgen ze erin, soms niet. De bewegingen zijn symmetrisch maar er wordt ook apart gewandeld. Onze geest doet dit ook.

Knielend op roLschaatsen terwijl hij een boek voortduwt, een man in zijn zoektocht naar de kennis en de waarheid. Hij draait rond een volk dat van vreugde over schrik tot verdriet wordt gebracht. Met zijn kopLamp kijkt hij naar de wereld die soms gek wordt zoals de dansers die van de ene kant van het podium naar de andere gaan. Of wanneer de heldin het boek verscheurt. Ogen en monden zijn breed opengesperd. De bewegingen zijn zacht.

DSCF3799 reworked 4

Zacht en met vreugde dansen de tieners nog op hun blote voeten, soms op hun demi-pointes. De kinderen zijn op hun demi-poIntes en tutu. Sommigen tieners leiden de dans van de kinderen.  De mooie dans die de grootmoeder in gedachten had.

tieners

Misschien heeft de Grootmoeder van Andy W. dit ook gezegd wanneer ze voor de eerste keer de schilderijen van Fernand LegeR of Picasso ontdekte. Het meisje en Andy Warhol zullen zeker geantwoord hebben “maar grootmoeder, Ik wil zoals Leger of Picasso schilderen en zoals Karlien en Eva dansen”.

DSCF2676 reworked 3

“Jullie moeten volhouden” zei NIcole Kohler aan de tienerdansers. Ze zitten op een kAntel moment, vanuit het klassieke ballet op weg naar de hedendaagse dans. Volhouden betekent waarschijnlijk dromen verwezenlijken maar ook hard werken en lijden.

Wij beleven de Generale van de KALLIGRAFIE voorstelling. Het is het schoolFeest van de dansschool “De Ingang”. Elke groep danst voor de choreograaf, Nicole Kohler die boven in de theaterzaal zit. Ze laat hen dansen en vraagt via de micro naar kleine aanpassingen.

DSCF3758

Op het eInde van de generale gaat Nicole naar beneden en spreekt ze de dansers rechtstreeks aan. Tijdens de generale  zit de uitvoering van de choreografiE van de volwassenen  volledig in haar geheugen. Voor iedereen is er nog werk aan de winkel. En dan plotseling zegt Nicole: “hebben jullie vragen?”. Een choreograaf is geen dictator.

Volgende evenement. Dansen in ’t park: 19, 20 en 21/08 www.danseninhetpark.be

DSCF2658 reworked

Tekst & Foto’s Eric Rottée

‘Ik wil koorzang laagdrempelig houden’

Pianist-dirigent Stefaan De Lange over Spaanse muziek en olijfjes

IMG_5591
‘In essentie is tuna volksmuziek’

Stefaan De Lange behaalde een masterdiploma  piano en compositie aan het conservatorium in Antwerpen. Hij geeft les aan de Academie voor Muziek, Woord en Dans  in Lebbeke en aan  de Academie voor Podiumkunsten  in Gent. In Gent is hij ook pianobegeleider. Hij is mede-oprichter en artistiek leider van   het koor Las Aceitunas.

‘Ik kreeg het eigenlijk met de paplepel binnen. Mijn opa speelde piano, ik was nog een kleuter en trachtte de muziek die ik hoorde op de piano te reproduceren. Later raakte ik gefascineerd door de Spaanse cultuur, de ritmes van de Spaanse muziek en de passie. Denk aan flamenco. Ik bedoel de authentieke flamenco, niet de toeristenflamenco Klassieke muziek geniet mijn voorkeur, met een voorliefde voor de Spaanse en Russische componisten, maar ook popmuziek kan ik smaken.

Het koor dat u leidt  heet Las Aceitunas, wat letterlijk “de olijfjes” betekent. Dat moet u even uitleggen.

‘Las Aceitunas is gegroeid uit mijn fascinatie voor de Spaanse cultuur. Tuna is een begrip dat stamt uit de Spaanse Middeleeuwen. Eigenlijk waren dat groepen studenten die rondtrokken van de ene prof naar de andere, of van de ene bar naar de andere, ook om wat geld te verdienen voor hun studie, met liederen en gitaren, soms met een tamboerijn.

IMG_6478
‘Alle arrangementen voor de tuna zijn van mijn hand.’

Ook nu nog heeft elke faculteit haar eigen tuna-gezelschap. Tuna’s zijn langzaamaan vanuit Spanje uitgezwermd naar Portugal en tot in Zuid-Amerika. Maar zelfs in Nederland is er een tuna. Van tuna naar Las Aceitunas was maar een kleine stap.’
‘In essentie is het volksmuziek. Componisten zal je niet gauw vinden, elke tuna heeft trouwens zijn eigen bewerking van de liederen. Die zijn soms honderden jaren oud, de meeste componisten zijn dan ook anoniem. Daarom vind ik het belangrijk dat ik bij een optreden onze muziek telkens even kan kaderen in haar historische context. De meeste “tunantes” begeleiden zichzelf op gitaar tijdens het zingen of kloppen ondertussen op de tamboerijn.

Zijn er raakvlakken met pop of jazz?

‘Weinig of niet, alhoewel er de laatste tientallen jaren ook popliedjes bewerkt worden door tunagroepen. Vaak keren dezelfde ritmes terug : pasodoble  – denk aan de muziek die je in arena’s hoort, jota, wals,… Of met de nostalgie van sommige popsongs. Je zal in ons repertoire wel hedendaagse nummers herkennen die lekker swingen, maar veel verder gaat het niet.’

Eigenlijk zijn jullie niet zo vreselijk bekend, of vergis ik mij?

‘Goed vijf jaar geleden zijn wij met onze groep van nul gestart, en stilaan hebben we een repertoire opgebouwd. Het is zeker geen hitparademuziek, zelfs op Klara ga je ons niet horen Je kan ons nog best als volksmuziek catalogeren. Onder meer omdat volksmuziek zelden op partituur staat, dit soort muziek heeft meer te maken met overlevering. Er bestaan melodielijnen maar uiteindelijk geeft elke tuna daar zijn eigen interpretatie aan.’

Maakt u eigen composities?

‘Wel hedendaags klassieke composities, maar tot hiertoe heb ik nog geen tunaliederen geschreven.’

‘De liederen schrijf ik niet zelf, maar alle arrangementen zijn wel  van mijn hand. Nog eens: van de meeste liedjes zijn de componisten onbekend. Iedereen kent natuurlijk Bésame mucho en Hijo de la luna maar daar houdt het zo ongeveer op. Vele liedjes zijn honderden jaren oud. Sommige zijn opgepikt door José Carreras of Placido Domingo, wat toch wel getuigt van een zekere kwaliteit in die muziek.’

Hoe selecteert u de koorleden?

‘Wij werken bewust zeer laagdrempelig. Iedereen is welkom als ze min of meer juist kunnen zingen (lacht) –  de leden die koorervaring hebben of noten kunne lezen zijn eerder uitzondering. Meestal zingen we tweestemmig – de sopranen en tenoren de hogere partij, de alten en bassen de lagere, soms driestemming. We zijn nu ongeveer een anderhalf jaar met dezelfde groep bezig, een vaste kern, en dat klikt heel goed. Het sociale aspect, een vriendengroep zijn, is minstens even belangrijk. ‘Jonge mensen aantrekken om te repeteren op zondagochtend is niet evident, maar onze zangers zijn een voor een jong van hart.’

De koorleider neemt ons mee naar een andere kamer. Er staan een elektrische piano en een glimmende vleugelpiano. Hij speelt virtuoos een stukje klassiek.

‘Een vleugelpiano heeft een veel warmere klankkleur dan een elektrische piano, de aanslag is veel gevoeliger, maar een vleugel kan je onmogelijk naar elk optreden meezeulen.’

Hij nodigt mij uit om enkele noten mee te zingen op zijn toonladders. Het is snel duidelijk dat aan mij geen groot zanger is verloren gegaan.

Op zondag 16 oktober vindt er in de kerk van Hyfte – Lochristi een jubileumconcert plaats naar aanleiding van hun vijfjarig bestaan, cava en tapas inbegrepen.

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto’s: Bernadette Van de Velde

Ter info :

Over het begrip tuna bestaan historisch verschillende interpretaties, zegt Stefaan De Lange.

Tunante betekent letterlijk deugniet, maar het kan ook afgeleid zijn van tunar o correr la tuna, dat wil zeggen: een rondtrekkend leven leiden al zingend en spelend.

Misschien refereert het aan Atún, een vis die in bijna alle oceanen te vinden is, een rondtrekkende vis dus, en vandaar tunazanger’. Of nog:  Tunos, zo werden de seizoenarbeiders genoemd die naar het zuiden van Spanje trokken om werk te vinden. En ten slotte betekende Tonare in het latijn: luid zingen

Website Las Aceitunas :  http://las-aceitunas.weebly.com/

“Ik wil het gerust een passie noemen”

 

IMG_5524

Hij is bekend om zijn naakten, vrouwen meestal, en hij viel in kunsttentoonstellingen (De Panne, Gembloux) enkele keren in de prijzen. “Het belangrijkste voor een kunstenaar”, zegt Ronny Roels (59), “is de vrijheid. Doe wat je graag doet.”

Wat hem fascineert? “De droomwereld. Het aftasten van de wereld tussen droom en realiteit”.

“Maar de passie voor kunst is er altijd geweest. Kunstenaar word je niet, het zit in je, misschien wel van bij de geboorte. Het is een manier van denken en daarbij komt ook veel zelfstudie”.

In zijn opleiding leerde hij technisch tekenen en later leerde hij de grote lijnen van landschappen  opbouwen. Toen kwamen de portretten in potlood en nog later begon hij te werken met acryl en olieverf.

“Ja, ik wil het een passie noemen. Soms ben ik een hele nacht bezig met één werk. Kunstenaars zijn nu eenmaal speciale mensen. Of ik eigenzinnig ben? Jazeker. Ik sta open voor andere invloeden, maar het moet wel goed zijn”.

Waarom schilder je bijna altijd naakten?

“Dat zal het rebelse in mij zijn, de taboes van de jaren ’80 doorbreken, die tegenwind. Zo ben ik stilaan met levende modellen gaan werken, mannen maar toch vooral vrouwen. Anatomie heeft mij altijd gefascineerd. De gespierde lijven van Rubens, dat is iets helemaal anders dan die gestroomlijnde modellen in de boekjes”.

Erotisch?

“Of mensen mijn werken erotisch vinden, dat moeten ze zelf weten. Als je naakt schildert, moet je in de eerste plaats je model een goed gevoel geven, anders lukt het niet. De meeste van mijn modellen komen trouwens terug. Daar is niets erotisch aan”.

“Grote voorbeelden? Neem nu Paul Delvaux, René Magritte maar nog vele anderen. Jan Fabre ligt mij minder”.

Heeft jouw werk raakvlakken met muziek?

“Als ik schilder, draai ik liefst hardrock: Rammstein, Metallica, ACDC, dat soort groepen. Klassieke muziek of opera is ok maar niet tijdens het werk”.

Kan kunst de wereld verbeteren?

“Dat weet ik zo niet, maar ze kan mensen doen nadenken. Of er in het onderwijs meer aandacht voor kunst moet zijn, is een moeilijke vraag. Alleszins moet er meer aandacht zijn voor filosofie, en dat is toch wel een raakvlak met kunst”.

“Ik wil mij in de toekomst meer focussen op actuele thema’s die mensen doen nadenken, zo van: wat zit erachter? Een van mijn ideeën heeft te maken met pesten, het hoe en waarom”.

Meer info: www.roelsronny.be

Tekst: Gerrit De Clercq

Foto: Bernadette Van de Velde

Vlaamse toneelkring Rembert speelt in Japan

Een beetje geschiedenis

Toneelkring Rembert uit Torhout is geen onbekende in het theatermilieu. Hun geschiedenis gaat terug tot 1947. Rembert beschikt over een indrukwekkend palmares. Ze behaalden verschillende prijzen in een aantal competities oa op het Landjuweelfestival. OPENDOEK organiseert sinds 2006 dit festival, waarbij gedurende minimaal vijf dagen kwaliteitsvol amateurtheater in al zijn diversiteit vooropstaat. In 2011 triomfeerde de jonge Torhoutse regisseur Simon D’Huyvetter als Laureaat van het Landjuweel met “Hamlet”.  Die zelfde Simon D’Huyvetter regisseerde het stuk WIJ dat nu gespeeld werd op het  kindertheaterfestival in Japan.
Dit jaar zijn ze geselecteerd voor het Landjuweel Jongerenproducties met DRIFTKOP van Martine Geerinckx.

Voor meer geschiedenis zie
http://geertvanoverschelde.wixsite.com/sint-rembert/geschiedenis

Het World Festival Children’s Performing Arts in Toyamaworldfest

Van 30 juli tot 4 augustus 2016 nam de Vlaamse toneelkring Sint-Rembert uit Torhout deel aan het World Festival of Children’s Performing Arts in Toyama, Japan. Dit internationale festival vindt reeds voor de tiende keer plaats en verzamelt maar liefst 1500 deelnemers uit 23 landen over heel de wereld. Ondertussen liep het bericht binnen dat WIJ in de Japanse Gazette als de tot nu toe beste voorstelling van het World Festival Children’s Performing Arts in Toyama beschouwd wordt.

Rembert mocht het festival op de allereerste dag openen met de voorstelling WIJ in een regie van Simon D’Huyvetter, een woordeloos en grappig sprookje met zes spelers over Konijn en Klein Meisje op zoek naar vriendschap en geluk. En koekjes, veel koekjes.

Rembert Torhout Festival Toyama, Japan 1
foto Bram Markey

 

Rembert Torhout Festival Toyama, Japan 2
foto Bram Markey

 

Rembert Torhout Festival Toyama, Japan 3
foto Bram Markey

“Op voorhand wisten we niet goed waar we ons aan konden verwachten.” zegt Kristof Lataire, acteur bij Sint-Rembert, “onze speelstijl verschilt namelijk dag en nacht met die van de Japanse groepen die we tijdens de openingsceremonie aan het werk zagen. Hierdoor sloegen sommigen onder ons de avond voor ons optreden aan het twijfelen: zal onze beeldtaal hier wel aanslaan?”
“De verwachte cultuurschok bleef echter uit. Het is opvallend om te zien hoe universeel de reacties op WIJ zijn: mensen lachen met exact dezelfde grapjes of worden ontroerd op precies dezelfde momenten tijdens het stuk. Na de eerste giechel uit het publiek voelde je achter scène een enorme opluchting en ging iedereen voluit.” vertelt Jonas Roelens, acteur. “WIJ raakt blijkbaar een wereldwijd publiek. De reacties die we meteen na de voorstelling en de dagen erna kregen zijn echt overweldigend.” vult Nancy Brendonck, actrice aan: “overal waar we komen, willen mensen met ons op de foto, komen mensen zeggen hoe goed ze WIJ vonden of spelen acteurs uit andere gezelschappen zelfs scènes uit ons stuk na op straat! Maar er wordt ook over veel meer dan theater alleen gepraat. Je merkt echt dat mensen van over de hele wereld met dezelfde dingen bezig zijn: conflicten, terreurdreiging en de gevolgen daarvan, op luchthavens bijvoorbeeld, maar ook simpelweg: hoe maak je goed theater?”

WIJ is een woordeloos stuk maar soms gebruiken de spelers een imaginaire taal om zich uit te drukken. De sterkte van de voorstelling gaat echter vooral uit van de fysieke bewegingen die heel sterke beelden opleveren. Deze beeldtaal overstijgt taalverschillen of culturele barrières en dat merk je aan het internationale enthousiasme voor deze Vlaamse voorstelling.

KUNSTPOORT wenst Toneelkring Rembert uit Torhout nog veel succes toe.

Tekst medegedeeld onder andere door Open Doek vzw
www.opendoek-vzw.be
Foto’s: Bram Markey

Voor info Toneelkring Sint-Rembert Torhout
http://geertvanoverschelde.wixsite.com/sint-rembert