Maand: oktober 2021

Beeldenstorm in de Sint Antonius Abt kerk te Gent

kramboer Geen categorie , , ,

Aan de kerk van Meulestede/Gent in het groene gras voerde ik een geanimeerd gesprek met 2 beeldenstormers/kunstenaars. Het interview was er eentje waar een kunstpoort reporter stiekem van droomt. Koen De Roeck en Kwartsman stellen 2 weekends lang in de kerk tentoon. Beiden vertelden me vol passie, vuur, schwung en humor over hun kunst. De twee levenswijze kunstenaars hebben gelijklopende visies op maatschappij, kunst en cultuur, noem ze partners in crime.

Koen De Roeck en Kwartsman voor de kerk te Meulestede – Gent,
locatie van hun tentoonstelling

Kunstpoort Ik veronderstel dat deze buurt niet bepaald gekend is door cultuurfanaten. Van wie kwam het idee om in de kerk, die ontwijd is, tentoon te stellen? En waarom?
Koen De Roeck & Kwartsman We zochten een zotte, extraordinaire locatie, eentje die buiten de lijntjes kleurt. Vele mogelijkheden passeerden de revue: een Turkse meubelwinkel, de Weba…
Koen De Roeck Dagelijks rij ik voorbij de kerk. Het groene licht dat vanuit het kerkraam straalt, intrigeerde me en bracht me op het idee. Later bleek dat CC Meulestede deze kerk ter beschikking stelt voor culturele activiteiten.

Kunstpoort De ruimte van een kerk doet me denken aan meditatie, contemplatie en sereniteit.
Jullie werk is levendig, roept om aandacht. Denk je dat dit contrast bij de toeschouwer een speciaal gevoel met zich mee zal brengen?
Koen De Roeck & Kwartsman We houden van gelaagdheid, paradoxen en een dubbele bodem. Ons werk is bewust of onbewust, wie zal het zeggen, commentaar op de hedendaagse maatschappij.
Kunstpoort Als toeschouwer merk je dat niet dadelijk op. 
Kwartsman Mijn schilderijen zijn abstract en toch vertolken ze een tragisch komische visie op het leven. De levendige schilderijen bekijk je best met heel veel humor. Plezier en amusement primeren. Mijn beeldenstorm is er één met lyrische accenten. Ik vind het trouwens heerlijk titels te zoeken voor mijn kunst, associatieve, met een tikje humor, het maakt niet uit, als ze maar het hokjes denken overstijgen.
Kunstpoort De titels zijn maatschappijkritisch, surreëel met een vleugje zelfspot.
White Flower Wannabees – Things we’d like to happen – Crowned Knight Posing – La cage- Jarsheep- Sticky freedom – Selfie of a vocalist –Le Notaire et la Mort…

Kwartsman – Selfie of a vocalist
Kwartsman – La cage


Koen De Roeck Mijn recent werk klaagt religies aan. Toevallig is deze kerk nu de locatie van onze tentoonstelling. Abstract werk begrijpen vraagt een inspanning. Mijn werk is geslaagd als ik er mee kan leven. Interesse van de massa hoeft niet maar mag.

Koen De Roeck – Greek tragedy
Koen De Roeck – Huidhonger

Kunstpoort Kwartsman Je stelde tentoon in diverse gekende galeries. Waarom organiseer je nu zelf een expo met Koen De Roeck en curator Maren Duflou zonder galerie inbreng? Hoop je een nieuw publiek aan te boren?
Kwartsman Ik sta open voor het gekke, onverwachte. In the church, out of the box! Mocht ik hier een ander publiek aanspreken, dat zou tof zijn. Meulestede is een buurt die leeft. Ik hoop op een kruisbestuiving tussen deze lokale hechte gemeenschap en de wereld daarbuiten. Paint global, act local.
De scenografie is een heuse uitdaging. In deze kerk tentoonstellen is niet vanzelfsprekend, we mogen niks aan de muur hangen. Koen en mezelf hopen dat curator Maren creatief meedenkt. Een curator heeft soms een andere invalshoek. Stiekem hopen we ook op interesse van haar uitgebreid netwerk.

Kunstpoort Ik zie tussen jullie werk bepaalde affiniteiten. Ze hebben een ‘punk’ gehalte en zijn uiterst kleurrijk. Wordt het voor de toeschouwer niet moeilijk om een werk aan één van jullie toe te schrijven? Of vind je dat niet belangrijk? Gaan jullie in de opstelling de werken mixen?
Koen De Roeck & Kwartsman We presenteren de schilderijen ongetwijfeld door elkaar. Kenners zien wel wie de schepper is. We voelen elkaar aan, hebben eenzelfde drive. We zijn beperkt toegankelijk, niet commercieel, geen ‘pleasers’. Toch helpt ons werk connectie met anderen te maken.
Koen De Roeck Als één schilderij van me één iemand raakt ben ik tevreden.

Kunstpoort Ik heb een ritmische kijkervaring bij het zien van jullie schilderijen. Waarschijnlijk zijn jullie beiden muziekliefhebbers, onder andere jazz fanaten. Speelt er muziek op de achtergrond of zelfs op de voorgrond in het atelier? Wellicht heeft dit invloed op je oeuvre; ik denk aan de lijnvoering, manier van schilderen, de wisselwerking tussen de kleuren. Wat is jullie mening?
Kwartsman Soms werk ik met muziek. Mijn schilderijen zijn een vertaling van de inwendige muziek, van muziek die inspireert van binnenuit.
Koen De Roeck Muziek is een blijvende compagnon bij het schilderen. Ik werk in trance, weg van de wereld. Punk, Heavy metal… een diversiteit aan muziek weerklinkt in het atelier.

Kwartsman – Landschaft ohne Humor

Kunstpoort Kwartsman Sommige werken doen me aan de kunstenaar Delaunay denken. Ik zie een muzikaal spel van kleuren en veel beweging plus ritme in je schilderijen. Denk je na over je kleurgebruik en -contrasten zoals Delaunay of schilder je spontaan?
Kwartsman Ik heb weet van kleurenleer en -theorieën. Deze kennis laat ik los. Kleuren kiezen is een mix van ratio en emotie. Het mag geen truckje zijn, mijn kleurgebruik staat los van de wetenschap.

Kunstpoort Koen De Roeck Je schilderijen vertonen een charmante chaos.
Op het eerste zicht zijn je tekeningen niet verwant aan het wervelende kleurgebruik en speelse penseelvoering van het canvas. Ze zijn voor mij figuratief en vertonen een gedecideerde krachtige lijnvoering, eenvoudig van opzet met hier en daar wat kleurvlakken. Of is er toch een zeker verwantschap te vinden tussen de 2 disciplines? Teken je tussendoor of heb je een periode dat je enkel tekent? Kom je tot rust bij het tekenen? Zijn ze meditatief?
Koen De Roeck Mijn tekeningen zijn snelschetsen. In 2 minuten probeer ik de essentie vast te leggen. Verder verplicht ik mezelf mijn penseel niet op te heffen, de tekening te maken in één lijnvoering. Dat betekent een hele uitdaging.
Kwartsman Dat noem ik risicovreugde, niet bang zijn en genieten van de vrijheid om ongrijpbare en toch transparante werken te creëren, gesofisticeerd en complex.

Koen De Roeck – De denker

Kunstpoort Kwartsman Je alter ego Kwartsman, is een naam die blijft hangen. Vanwaar die naam?
Kwartsman Mijn initialen komen er in voor K W plus arts-man. Mijn alter ego staat los van mijn werk als psychiater. Dit pseudoniem geeft me vrijheid, een andere identiteit. Ik zoek uitvalswegen voor mijn creativiteit, essentieel voor mijn mentale gezondheid, zo ben ik ook acteur.
Diverse interpretaties van mijn pseudoniem zijn mogelijk: arts (dokter) – art (kunst) – kwarts (kleurrijk mineraal)
Koen De Roeck Ook voor mij is kunst een uitlaatklep. Ik ben landmeter, dat is een enorm technisch beroep. Schilderen creëert een mogelijkheid om uit te breken.
Kwartsman ‘Artiest’ is één van mijn identiteiten, ik schilder snel en hoop jong van geest te blijven. Beschouw me als een jonge kunstenaar. Het beste moet nog komen.

Kunstpoort Waar willen jullie in je stoutste dromen ooit tentoonstellen?
Kwartsman Wij gaan voor de Bozar :), binnen 10 jaar. Als de Bozar dan nog bestaat natuurlijk.
Koen De Roeck Onze kunst gedijt meer op de Hollandse markt. Ik ga voor het Stedelijk museum in Amsterdam. Waarom niet Tim Van Laere Gallery Antwerpen?
Kwartsman Tatjana Pieters

Kunstpoort Je mag tentoonstellen met wie je maar wil, onbereikbaar of niet, naar wie gaat je voorkeur uit.
Bij Kwartsman valt spontaan de naam Picasso.
Kwartsman Picasso is het allergrootste creatieve genie ooit. Zelfs op 90 jarige leeftijd wist hij met zijn kunst te verrassen.
Koen De Roeck Mijn werk tussen de beelden, tekeningen en schilderijen van Giacometti lijkt me fantastisch. Waarom Gerhard Richter niet?

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie: copyright Koen De Roeck en Kwartsman
Foto kunstenaars: Kathleen Ramboer

Tentoonstelling Beeldenstorm

Sint Antonius Abtkerk
Meulestede – Gent
vernissage 29 oktober 20 u
30 & 31 oktober van 10u tot 18u
6 & 7 november van 10u tot 18uInfo

Koen De Roeck

schilderkunst acryl
tekenkunst
http://www.koenderoeckpaintings.be/#/
https://beeld.be/kunstenaars/koen-de-roeck
https://www.instagram.com/deroeckkoen/

Kwartsman

schilderkunst olieverf, aquarel
tekenkunst
https://www.kwartsman.be/
https://www.instagram.com/kwartsman/

CC Meulestede

De idyllische kerk van Meulestede (18de eeuw) heeft een nieuwe bestemming en staat nu open voor een breed publiek. De VZW Meulestede sloot daarvoor een huurovereenkomst af met de Stad Gent. De stemmige locatie leent zich uitstekend voor socio-culturele activiteiten zoals concerten, tentoonstellingen en buurtactiviteiten.
http://meulestede.gent/kerk/
http://meulestede.gent/item/cc-meulestede-2/

Stage voor traditionele volksmuziek: we zijn vertrokken…

ericrottee Geen categorie , , ,

Punt, aan de lijn … duidelijke woorden van Ilse. In feite komen we aan. Eerst de kleine, nog groene heuvels. Het is een zonnige late namiddag, het pajottenland strekt zich uit, de zon is een beetje lui vandaag. Melkachtige hemel.De eerste vrije parkingplaats, juist voor de kerk, is voor ons. De eerste mooie klanken komen van een gitaar en een diatonisch accordeon. Dit laatste instrument brengt je in een droomwereld.

Onder de tent voor de kerk zitten twee vrouwen. Ze oefenen samen, het is nodig want de harmonie tussen de twee moet nog komen. 

Een paar stappen, de zonnestralen leiden tot aan de ingang van de kerk, die op haar beurt in haar donkerheid en de twee geopende deuren de bezoekers verslindt. En dan de stem, de stem die het schip van de kerk volledig vult. Tonen zoeken naar balans … betoverend. Het stopt na een korte tijd, de perfectie is er al, de bezoeker blijft doorlopen en zal terug komen binnen een paar uur.

“Heb jij een afspraak?” “Ja, met Lise.” “Ik zal haar bellen.” 
Er heerst kalmte in het kantoor. 
“Lise?” “Ja”. 
Van het kantoor dalen we af naar de ontmoetingsplaats. 
Elisabeth: “Een drankje?” 
Welkom op de stage voor traditionele volksmuziek.

Er wordt uit volle borst gezongen en gelachen. De stage-sessies zijn afgelopen. Het eten wordt dadelijk geserveerd. Toch zijn de stagiairs, een goede mengeling van mannen en vrouwen, niet moe. Een gitarist en een tiental stagiairs nemen de gelegenheid te baat om verschillende liedjes op het terras van de ‘stagebar’ te zingen. Altijd en overal oefenen.

Oefenen kan je ook op de campingplaats. 
“Waarom maak jij foto’s?” 
“Wij maken een reportage over de stage”. 
“Ach het is een goede intentie dan”. 
“Ja dat kan je zo bekijken.”
“Je mag foto’s maken.” …. goedkeuring met een brede glimlach. Oefenen, oefenen..

Langzaam gaat de zon onder. De schaduwen overmeesteren het decor. De stagiairs glippen tussen de rijen banken van de kerk door. Ze dragen maskers. Het is goed dat het virus niet verplicht ook de oren te bedekken. Nu is het tijd om van het concert te genieten. Elke avond is er één.

Vanavond. “Ik ben juist gaan kijken – hier achter – naar de twee muzikanten. Als de muziek zo goed zal klinken zoals ze er uitzien, dan wordt de avond perfect.” zegt Herman. #meetoo? Nee, het is opvallend hoe evenwichtig de groep is verdeeld onder mannen en vrouwen. Volksmuziek kent geen gender.

Wij zijn vertrokken. Eerst naar Galicia, dan naar de Balkan.

De laatste reis, die naar de Balkan,  is somber. Je wandelt in de bergen en het is mistig. 
Terug naar Galicia. Een romantisch, donker lied. En de stem, … die stem in de kerk, vloeit over de lichamen van de toeschouwers wanneer de muziek stopt. 
Terug naar de balkan met een lied voor een huwelijk, leuk! Leuke volgorde. Tussen de liedjes leggen de twee muzikanten uit wat de betekenis van het lied zou moeten zijn. In het Engels is het niet altijd duidelijk. Hun inspanningen om het in het Engels uit te leggen komen goed aan. “Alume” …. de stem, de stem, de stem. 
“We love sending postcards”. “Postcards with a link to the music”. 
Nostalgische Antia en Sabela, de eerste op viool, de tweede op accordeon.

Sabela Caamaño en Antía Ameixeiras

Terug naar de ontmoetingsplaats. Wat doet de man met zijn viool voor de ingang van het toilet? Hij oefent, hij oefent. Het plezier is voor zijn partner. Ze glimlacht, het is mooi, zelfs als het geluid van glazen en gesprekken op de achtergrond te horen is. Naar muziek luisteren kan je soms van de buitenwereld afsnijden.

Het is niet zoals vroeger, minder mensen, maskers bijna overal. De geest van de stage blijft en de hoop dat volgend jaar nog beter wordt maakt het afscheid lichter. Wij vertrekken nu, met spijt in het hart.

Nu een beetje concreter:

Onze video reportage over de stage door Bert Vannoten
Onze vroegere reportage in 2016
De website van Muziekmozaik. 
De website van de twee (muziekantinnen)muzikanten Caamaño&Ameixeiras
Het concert

Eric Rottée tekst en Foto’s

Left Luggage

bertvannoten2 Geen categorie

Left Luggage

Van 18 september 2021 tot en met 14 november 2021 loopt in Ieper de campagne ‘Burger­leed in oorlog / stemmen & gezich­ten’. Deze campagne geldt als start van de uitgebrei­dere en permanente aandacht voor de Ieperse burger­slacht­of­fers tijdens WOI. Vertrek­punt is de Ieperse geschie­denis, maar er wordt ook aandacht besteed aan het lot van burgers tijdens recentere oorlogen zoals WOII.

De kunstin­stal­latie ‘Left Luggage’ van Willy Baeyens is een onderdeel van dit project. Het werk bestaat uit 200 open, oude reiskof­fers en refereert naar 1/​1000 van de 200 000 omgekomen kinderen in Auschwitz – Birkenau tijdens de Holocaust. De koffers tonen geschil­derde portretten van kinderen afkomstig van over de hele wereld van wie het jonge leven abrupt werd afgebroken. De blik van de kinderen, hun ogen die je volgen bij een wandeling langs en tussen de koffers maken de pijn, angst en het verdriet haast voelbaar.

Een sterkere confron­tatie met de gruwel die deze kinderen ondergingen is haast niet mogelijk. Willy Baeyens’ idee voor deze aangrij­pende kunstin­stal­latie over de Holocaust, groeide na een confron­te­rend bezoek aan het museum Kazerne Dossin in Mechelen.

Praktische informatie

Deze tentoon­stel­ling neemt plaats in het Belle Godshuis (Rijsel­straat 40, Ieper) en is dagelijks te bezoeken van 14u00 tot 18u00. In het weekend kan je de expo bezoeken tussen 10u00 en 17u00.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100010835144541

Videograaf: Bert VANNOTEN


Het concert van Parfums

bertvannoten2 Geen categorie

Het concert van Parfums

Musica Divina brengt muziek en parfum samen in een totaalbeleving in de Begijnhofkerk van Lier

 
Het Festival van Vlaanderen Kempen organiseert concerten in de abdijen, begijnhoven en kerken, met een uniek samenspel tussen erfgoed en muziek. Uniek dit jaar is het slotconcert met Michel Godard in de Begijnhofkerk van Lier waar een dialoog tussen klank en geur op het programma staat.


Wie kent niet het effect dat een flard geur of klank kan hebben op ons? Dit gegeven inspireerde serpentvirtuoos Michel Godard en parfumière Ursula S. Yeo tot het samenstellen van parfumconcerten. Daarbij is het samenspel tussen geur en klank het bepalende element.

Het parfumakkoord wordt tijdens het concert live samengesteld. Michel Godard en Ursula S. Yeo laten zich voor dit concert vergezellen door musici die van deze geparfumeerde reis een topbelevenis maken: jazztrompetiste Airelle Besson, professor Natasa Mirkovic, saxofonist Roberto Ottaviano en levende gitaarlegende Quique Sinesi. Beleef het in de Begijnhofkerk van Lier op 3 oktober!


www.musica-divina.be

Videograaf: Bert VANNOTEN

Hemelse muziek – Improvisatie

bertvannoten2 Geen categorie

Hemelse muziek- Improvisatie

Michel Godard brengt op zaterdagvoormiddag 2 oktober een gratis improvisatie concert  in de Sint-Romboutskathedraal van Mechelen. Wandel doorheen de kathedraal en laat je onderdompelen in live improvisaties door Michel Godard op Serpent. Samen met Natasa Mirkovic (stem), Roberto Ottaviano (sopraansaxofoon) en Quique Sinesi (gitaar) laten zij hemelse muziek vanuit verschillende locaties in de Sint-Romboutskathedraal weerklinken. Gratis en doorlopend te bezoeken tussen 11 en 12 uur, zonder inschrijving.

PRAKTISCH
2 oktober 2021 – 11:00 – 12:00 Michel Godard – improvisatie – Sint-Romboutskathedraal van Mechelen

www.musica-divina.be

Videograaf: Bert VANNOTEN

Kunstenares Eline Vanheule schildert nostalgie.

kramboer Geen categorie , ,

Twee jaar geleden ontdekte ik tot mijn grote verbazing een portret van mijn nicht Agnes Debaillie op Instagram. De post bleek gepubliceerd door een jonge kunstenares uit Lichtervelde Eline Vanheule. Eline volgde toen een specialisatiejaar schilderkunst aan het SASK te Roeselare. Als onderwerp koos ze de dorpscinema van Lichtervelde ‘De Keizer’, gesticht in 1923, nu nog altijd bioscoop en ook Cultuurhuis De Keizer.

Mijn nicht Agnes hield de erfenis van haar ouders, de cinema, in ere.
Met de kunst van Eline Vanheule maakte ik nader kennis bij een bezoek aan haar atelier tijdens ‘Buren bij kunstenaars’. Haar eindwerk, toen nog in een beginfase, gaf me onmiddellijk een goed gevoel. Ik bleef haar volgen op Instagram. En kijk 2 jaar later exposeert de kunstenares haar sfeervolle schilderijen in het cultuurhuis De Keizer.

Kunstpoort Heb je kunst van huis uit meegekregen?
Eline Vanheule Mijn ouders hadden interesse voor kunst, konden goed tekenen maar brachten dit niet in de praktijk. Als klein meisje mocht ik mee naar Parijs en Londen. We bezochten er de highlights. De interesse was gewekt.

Kunstpoort Wanneer begon het idee te rijpen: Ik zou graag kunst maken.
Eline Vanheule De drang om kunst te maken was latent aanwezig en groeide naarmate ik ouder werd. Als kind tekende en schilderde ik de plaatjes uit mijn voorleesboekjes. Van het een kwam het ander.

Kunstpoort Welke opleiding heb je gevolgd?
Eline Vanheule Ik was dolgraag naar de kunstschool, Sint-Lucas, geweest. Mijn ouders vonden het belangrijk eerst een ‘goede’ opleiding te volgen. Kunst kon later nog. Op 22 jarige leeftijd schreef ik me in aan de academie SASK te Roeselare, onmiddellijk aan de afdeling schilderkunst. Ik volgde er 5 jaar plus 2 specialisatiejaren.

Kunstpoort Je behoorde na een jurering bij de 20 geselecteerden van STIMULANS20 KORTRIJK, een wedstrijd voor jong talent en je kon zo tentoonstellen in Kortrijk. Heeft dit concrete positieve gevolgen met zich meegebracht?
Eline Vanheule Niet echt. De tentoonstelling ging door in volle coronatijd. De opening was heel bizar. Bij de openingstoespraak stonden de 20 kunstenaars meters uit elkaar niet in de mogelijkheid contact met elkaar maken. Positief is de uitgave van een mooie cataloog met onder andere mijn schilderijen. Verder motiveert het enorm dat je bijna als enige niet professionele kunstenares geselecteerd bent.

Kunstpoort Als eindwerk maakte je de reeks over de dorpsbioscoop Cinema De Keizer, erkend als historisch en cultureel erfgoed. Waarom dit onderwerp? Uit nostalgie? Van een jonge kunstenares verwacht je een terugkijk naar het verleden niet.
Eline Vanheule Ik maakte kennis met de cinema via het bioscoopbezoek van mijn 2 meisjes. Telkens opnieuw overdonderde de sfeer me en kriebelde het om te fotograferen. Je stapt een andere wereld binnen. Ik hou van de aantrekkelijke nostalgische sfeer, de ziel, het verhaal. Een onderwerp bepalen voor mijn eindwerk bleek geen moeilijke keuze.

Kunstpoort Wat was het moeilijkst bij het schilderen van de interieurs: het nauwkeurig weergeven van het perspectief, details, decorelementen, het gedempte licht, het vatten van de ‘bruine’ sfeer?
Eline Vanheule Perspectief tekenen herinnert me aan mijn schooltijd in het middelbaar. Bij de opzet van een schilderij is perspectief belangrijk. De basis moet goed zijn. Later bekommer ik me daar niet meer over. Het uittekenen van de vloer op het schilderij ‘Counting squares in my sleep’ betekende een meetoefening van een 2tal uren. Het schilderen van materie: de gordijnen in velours, de glazen stolp met het Oscar beeldje, de rode zetels, het licht op de vloertegeltjes… vond ik een echte uitdaging. Sfeer en kleur zijn cruciaal in mijn ‘cinema’ schilderijen. Ik werk met kleuraccenten die een toeschouwer vaak niet waarneemt. Het juiste kleur zoeken, mengen, lichtgradaties aanbrengen… dat boeit me.

Kunstpoort Was het Oscar beeldje op je schilderij te zien in het bezit van Cinema De Keizer? Ken je het verhaal achter het beeldje?
Eline Vanheule Het beeldje, een Lichterveldse Oscar, werd aan Agnes uitgereikt door Lieven Debrauwer, naar aanleiding van de avant-première van de Belgische film (2001) ‘Pauline & Paulette’.

Kunstpoort Maakte je op voorhand studies, schetsen? Gebruikte je foto’s? Je schilderde waarschijnlijk in laagjes, klopt dit?
Eline Vanheule Om het onderwerp in de vingers te krijgen maak ik vooraf schetsen, veelal van foto’s. Voor het schilderen van portretten, zoals  dat van Agnes, is dit gewenst. Ik hou van portretten tekenen. Vooral krachtige koppen zoals van Reinhilde Decleir schets ik graag.
Door in dunne laagjes te werken, vaak met veel terpentijn, kon ik het licht, de sfeer vatten.

Kunstpoort Wat was de rol van de leerkracht schilderkunst Tina Feys in het productieproces?
Eline Vanheule We zaten op eenzelfde golflengte. Ze gaf me raad bij perspectief tekenen en het interpreteren van onduidelijke fragmenten op foto’s. Haar suggestie snelle 5 minuten schetsen te maken met zwarte bic, zonder potlood, zonder gom heb ik letterlijk met beide handen aangegrepen.
Ze raadde me aan te kijken naar de schilderkunst van Koen van den Broek. Hij werkt met grote slagschaduwen. Zo maakte ik een aantal strandportretten van mijn kinderen waar de felle schaduwen van de zon op het zand een grote rol spelen.

Kunstpoort Ook Léon Spilliaert durft met sterke slagschaduwen werken.
Eline Vanheule Vóór ik de armaturen van de cinema (zie eerste foto) schilderde, heb ik de luster op het werk ‘Het restaurant’ van Leon Spilliaert bestudeerd.
Ik mis haar tips nu al.

Kunstpoort Ben je zelf een filmfanaat?
Eline Vanheule Een sfeervol avondje uit naar de cinema kan me bekoren. Ik hou van de acteerstijl van Robin Williams. Hij schittert in ‘Dead Poets Society’. Deze film was ook een favoriet van Agnes.

Kunstpoort Mag ik de reeks fotorealistisch noemen? Gaat het verder dan dat? Heb je er eigen touch aan gegeven?
Eline Vanheule Een fotorealistisch schilderij lijkt me niet zo interessant. Ik wou een schilderachtige nostalgische sfeer creëren door een persoonlijke zoektocht naar het juiste kleur en licht.

Kunstpoort Beschouw je de reeks als af of komt er een vervolg?
Eline Vanheule De reeks is afgerond. Ze omvat 15 werken, ik heb alles vastgelegd wat ik wou.

Kunstpoort Wat is de volgende stap? Ga je andere technieken uittesten? Begin je een nieuwe reeks?
Eline Vanheule Aan het SASK volg ik nu tekenkunst. Werken met diverse materialen boeit me. Er waait een frisse wind. Ik opteer om in de toekomst dagelijkse taferelen te schilderen: familie, vrienden aan een tafel…
Mijn kinderen penseel ik in iedere levensfase. Met mijn schilderijen zet ik de tijd stil. De reeks van mijn kinderen is sterk confronterend. Wat gaat de tijd toch snel.

Kunstpoort Voor welke kunstenaar, hedendaags of niet, heb je bewondering? Ben je geïnspireerd door het werk van een andere kunstenaar?
Eline Vanheule Dat wisselt nogal. Ik noem enkel namen: Koen van den Broek, Jenny Saville…
De affiches van Toulouse Lautrec zijn inspirerend door zijn kleurgebruik.

Kunstpoort Stel je voor: Je hoeft met niets rekening te houden, geen prijs, nationaliteit kunstenaar, omvang, discipline…. Welk kunstwerk zou je dan graag in je bezit hebben, er elke dag mee samenleven?
Eline Vanheule Een werk van de hedendaagse kunstenares Jenny Saville mag bij mij aan de muur! De manier waarop ze een vrouwelijke, vlezige lichaamsmassa vorm geeft, spreekt me aan.

Kunstpoort Vind je als mama van 2 kinderen genoeg tijd om met je schilderkunst bezig te zijn? Wil je graag meer tijd voor je artistieke carrière?
Eline Vanheule Vroeger viel het me moeilijk de strijk opzij te zetten om toch maar te kunnen schilderen. Nu lukt dat beter. De drang is te groot.

Kunstpoort Geef je de fakkel door aan je 2 jonge kinderen? Hebben die interesse voor de kunst van mama?
Eline Vanheule Soms zitten we samen, wel 2 uur lang, in het atelier om te tekenen en te schilderen. Ze tekenen zelfs elkaars portret. ’s Avonds wanneer ze rustig slapen, kijk ik stiekem in hun schetsboek naar hun tekeningen van de dag.
Kunstpoort De opvolging is verzekerd!

Kunstpoort Wat zijn je toekomstdromen wat je persoonlijke kunst betreft?
Eline Vaznheule Ik hou van het werken in mijn atelier, kunstenaar zijn is een eenzaam beroep. Toch is het nodig uit je comfortzone te treden en de confrontatie met het publiek aan te gaan. Verkopen is leuk, erkenning heb ik liever. Dat motiveert pas.

INFO

elinevanheule@gmail.com
https://www.instagram.com/_elinevh_/
https://beeld.be/kunstenaars/eline-vanheule

EXPO
Lichtervelde – Cinema De Keizer

Cultuurhuis De Keizer
Neerstraat 11
8810 Lichtervelde
van 1 tot 29 oktober

https://www.cultuurhuisdekeizer.com/tentoonstelling-eline-vanheule.html
https://kunstpoort.com/tentoonstellingen/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Kathleen Ramboer – Eline Vanheule