Het is donker, de auto  baant zich slingerend een weg naar boven. Links en rechts ontstaat een gordijn van licht dat de villa’s langs de weg wat een sprookjesachtige uitstraling geeft. Plotseling ontsluiert zich een geploegd veld aan de rechterkant. Een huis met veel licht trekt de aandacht. Een andere auto is ook juist gestopt. Wij gaan naar de ingang, de deur wordt geopend. We kijken uit op een slaperige vallei. Rechts is er een grote ruimte met veel licht. De piano, de gitaren en de zetels staan klaar. Vandaag is er een jazzconcert. Thuis.

Vroeger, in zijn studententijd, heeft Aart, gastheer en pianist, in cafés gespeeld. Het was een goede manier om geld te verdienen. Inderdaad, jazzliedjes zijn in ieders verbeelding gelinkt aan cafés vol rook met mensen die luid praten en veel drinken. Vanavond zitten gehoorzame toeschouwers in de woonkamer, er wordt niet gerookt.

“Hey Herbie, ben je alleen gekomen?” zingt Ella. “Nee” blaast hij uit, “ik zit bij Charlie”: zij bezielen de avond. De liedjeskeuze komt hoofdzakelijk uit het repertoire van Sabien; de zangeres. Black Coffee, Round Midnight, Time after Time.

Sabien heeft zang gestudeerd bij Martine Reyners, de bekende sopraan. Ze volgt ook les bij de jazzzangeres Fanny Beriaux. Aart volgt les bij Eve Beuvens. En de gitaristen? Een zoon van Aart, Niels de bassist, en een zoon van Sabien, Bert de gitarist. Samen hebben ze tot wel zeven keer geoefend. Aart en Sabien kennen elkaar van de muziekacademie van Wemmel. Ze oefenen regelmatig samen.

Huiskamerconcerten werden door Fameus in Antwerpen georganiseerd. Een aanrader voor velen. Iedereen kan ernaar toe gaan. ‘House concerts’ worden ook gegeven in Amerika en Engeland, als alternatief voor de sluitende kleine muziekcafés.  Vandaag is hier het eerste publieke concert met de vier muzikanten tezamen. Vrienden en familie zijn de toeschouwers. Zelfs vanuit Holland. Een aanrader. Het concert is een brug op weg naar excellentie.

Gedurende het concert verschijnen beelden van allerlei films waarin jazzmuziek een prominente rol speelt, Taxi Driver, Bird, Round Midnight. Ook van thrillers. De meeste van de liedjes gaan over relaties, gelukkig of triestig. Ach ja, de films van Woody Allen.

Er worden solo’s gespeeld met de improvisaties zoals dat erbij hoort. Wat opvalt is de kwaliteit van de prestatie. Hier een voorbeeld:

Bij de publieke concerten is altijd een bisnummer voorzien. Hier wordt het niet vergeten. Het is een serieuze voorstelling.

Na het concert wordt toch gedronken en gegeten. Maar nog steeds niet gerookt. We leven in 2016! Een voordeel van de thuisconcerten is dat na het concert spelers en toeschouwers gemakkelijk meningen en ervaringen kunnen uitwisselen, er is geen barrière.

En een volgend concert? Misschien wel. Misschien …, neen,  zeker!

De deur achter ons sluit, de schoenen “krassen” op de stenen, rechte horizontale lijnen strekken zich naar voren en plotseling een confrontatie met twee ogen die ons stoer aankijken. Een koe, een standbeeld. De weg gaat naar beneden, terug naar de stad, ja een thuisconcert geeft een  rustgevend gevoel.  

Foto’s en Tekst Eric Rottée

Eindredactie Ivan Bernage