Als talentvolle leerling 4de jaar Beeldhouwen aan de Hamse Academie kreeg Claudine Dierickx, alias Clo, de eer om haar werk tentoon te stellen in de exporuimte van het Academiegebouw waar ze les volgt. Wat zij, onder de noemer ‘Beyond Borders’ exposeert zijn assemblages: eigen en gevonden voorwerpen, kunstig tot één geheel vervlochten. Fijne kunstwerken zijn het, zowel letterlijk als figuurlijk. Zelfs een meer volumineus werk oogt fijn.
In alle werkjes zitten symbolen verborgen, je kan ze als toeschouwer ontdekken of er gewoon een eigen invulling aan geven.
Herken je de symbolen in dit werk?
“Dat is wat zo heerlijk is aan kunst”, zegt Clo, “in alle vrijheid creëren, zonder regels, zonder een patroon te moeten volgen, vrij om gevoelens gestalte te geven. Vaak zijn dat innerlijke gevoelens die niet met woorden uit te drukken zijn. Ook de vrijheid die de toeschouwer heeft bij het interpreteren van een werk. Alles mag, niets moet.” Clo geeft de toeschouwer een zet, een duwtje en de rest, de invulling, is aan hem/haar.
Clo werkt intuïtief. Geen vooraf bedacht plan of voorontwerp. Soms werkt ze aan één stuk door, soms blijft het werk een hele tijd liggen, waarna ze het door een plotse ingeving, een andere look geeft en alsnog afwerkt. Ze is heel bedreven in het werken met kleur. Clo ademt kleur, in haar werk en in haar voorkomen. In een vorig leven was ze mannequin, werkte ze in de modewereld, en ook als kleur- en stijlconsulente . Clo heeft veel gereisd, veel van de wereld gezien, diverse culturen opgesnoven, er zelfs in geleefd. Maar 4 jaar geleden begon ze aan een heel speciale reis, met name een artistieke, aan de Academie van Hamme, in haar woonplaats.
Eerst volgde ze 2 jaar ‘initiatie’, waarin alles kan uitgeprobeerd worden wat er ook maar in beeldende kunsten gegeven wordt: schilderen, boetseren, tekenen, etsen, grafiek etc. Daarna koos ze de richting beeldhouwen waar ze nu in het 4e jaar zit. Haar leraar is Wim Van Den Bossche, een ‘crème’ van een leraar, zegt ze. Hij helpt de student met raad en daad en stimuleert hem/haar om zijn/haar eigen stijl te ontwikkelen en geeft hem/haar bovendien het nodige zelfvertrouwen om out of the box te durven komen.
De academie is pas 2 jaar geleden gebouwd en is super gelegen. Ze heeft mooie grote ruimtes met de nodige accommodatie en veel licht. Clo is blij dat ze daar kan en mag werken. Clo troont me mee naar de grote atelierruimte waar haar beeldhouwwerken vorm krijgen.
Ze boetseert nu een hoofd waarvoor een vrouw met hoofddoek model heeft gestaan. Ook een archaisch uitziende kop en een buste wachten op de laatste toets.
Clo is een bezige bij, met heel veel interesses. Zij blijft zich vervolmaken in allerlei disciplines. Naast beeldhouwen heeft ze nu ook een opleiding schilderen aangevat.
De tentoonstelling ‘Beyond Borders’ loopt nog tot 07/05/2024 gedurende de openingsuren van de Academie Hamme, academiezaal, Marktplein 20, 9220 Hamme. https://www.academiehamme.be/expobeyondborders
Van 10 tot en met 12 mei zijn er 2 werken van Clo te zien op het Kunstenparcours ‘Kunst Onderweg 2024’, parcours dat loopt langs de gemeenten Elversele, Waasmunster en Hamme. Haar werken pronken in Natuuratelier en Orangerie Sombekedries 3, Waasmunster. https://www.facebook.com/natuuratelier/?locale=nl_BE
Ze studeerde cum laude af aan St Lucas in 2018. Tussen bachelor en master in Gent volgde ze 2 jaar les aan de Hochschule für Grafik und Buchkunst in Leipzig. St Lucas koos ze voor de artistieke begeleiding, Leipzig meer om het ambacht onder de knie te krijgen. Ruth straalt warmte en passie uit, passie voor haar vak. Zij zou best zonder dat kacheltje in haar atelier kunnen, zo hoog laait het vuur in haar. Ze leeft voor haar kunst. Geen dag zonder creëren, geen dag zonder haar atelier. Haar kunst is eigenzinnig, niet voor een breed publiek, zeker niet voor de aanhangers van het realisme. Nochtans kan zij dat, realistisch tekenen en schilderen. Zij bezit de kunde en de techniek daartoe, maar het is niet haar ding. Ze wil in de eerste plaats uiting geven aan haar gevoelens en gedachten, aan haar dromen en verlangens en doet dat op haar eigen compromisloze manier, vrij en gedurfd en op het moment dat ze zich aandienen.
Haar oeuvre is divers. Ze maakt tekeningen, schilderijen en constructies. Ondanks die visuele diversiteit gaat het altijd over de mensheid in relatie tot zijn omgeving. Ze verbeeldt de problematische verhouding van de mens tot zichzelf, de andere en het andere.
Haar werken zijn gelaagd op verschillende vlakken: In tijd en ruimte: soms wachten ze op een af- of herwerking, soms komt er op het doek iets bij of gaat er weer iets af. Eren wat was, vermengen met wat is, zorgt ook voor een laag. De doeken hebben een voor, een achterkant en een binnenwerk. Alle delen zijn belangrijk, net zoals dat in het echte organische leven het geval is
Om haar werken kleur en gestalte te geven zijn alle materialen goed: aarde, gruis, lappen stof, draad, alle soorten verf, zaken die anderen weggooien. Ze is tegen de consumptie- en wegwerpmaatschappij. Als stadsjutter gebruikt ze wat mensen niet meer waarderen en verwerkt dat tot de gelaagde en geleefde drager van haar werk.
In haar nog jonge carrière nam ze aan talrijke exposities deel. De expo waar ze het meest voldoening en de beste herinnering aan heeft is aan de recente groepstentoonstelling in de Black Swan Gallery in Brugge. Kristof Tillieu, de galerijhouder, wil vooral bezielde kunst brengen en mensen andere dingen laten zien dan wat ze gewoonlijk te zien krijgen. Hij is oprecht geïnteresseerd in de kunstenaar met wie hij samenwerkt, bezoekt meerdere malen diens atelier, geeft raad, een richting, volgt op, zonder dwang. Zijn expo’s hebben steeds een thema. Het thema waar Ruth aan deelnam was ‘Skin in the game’. Echt iets voor Ruth en dat had de galeriehouder goed gezien in haar.
Ik bezocht Ruth in haar atelier en bracht volgende fotografische impressie mee:
gelaagd: verknipt, aan elkaar genaaid, doorkliefd, geverfd
In deze tentoonstelling onderzoekt de Mechelse multimediale kunstenaar Jo Op de Beeck (°1955) zijn positie zowel als mens alsook als kunstenaar.
Op de Beeck, van opleiding graficus en fotograaf, werkt in deze expo deze vraagstelling uit via drie sleutelwerken/momenten.
Deze werken fungeren als rode draad doorheen de expo.
De andere werken flankeren de positie als hedendaags kunstenaar, met een 40-jarige achtergrond als beeldend kunstdocent.
De corona periode heeft voor Op de Beeck een contemplatieve bezinningsperiode gebracht waarvan deze 30 werken getuigen zijn.
In dit werk omhelst en gebruikt hij schilderkunst, fotografie en installaties als beeldend middel en boodschap drager.
Jo Op de Beeck focust in deze tentoonstelling op het creatieve wordings-en zijn-proces, met humor en respect voor de Kunst.
INFO
IKA Instituut voor Kunst en Ambacht Veemarkt 39 2800 Mechelen Tel: 015/20 14 44 Expo is open in het weekend, zat & zon, van 14 tot 18 u, in de week op afspraak.
Za: 13/01- 20/01 en 27/01 Zo: 14/01- 21/01 en 28/01
Johan De Wit is een kunstenaar die op de radar staat van galerieën en musea. Francis Maere (Fine Arts) heeft hem opgenomen in zijn selectie voor BRAFA Art Fair 2024 in ‘Brussels Expo’ en Galerie Ramakers verkocht onlangs een werk van hem aan Museum Voorlinden in Nederland. Ik zocht Johan De Wit op in zijn atelier in Gent.
Ze zijn schaars, maar je hebt van die blije momenten, even onverwacht als onvergetelijk. Iedereen beleeft er zo, bij mij was dat bijvoorbeeld in 1986, toen ik voor mijn werk op het Filmfestival van Cannes mee mocht in de stoet op de Croisette voor de wereldpremière van “The Mission”, trots in smoking met vlinderdas, statig schrijdend en toevallig vlak achter Michel Piccoli, belicht door tientallen fotografen, de trappen op van ‘Le Palais des Festivals et des Congrès’, op de tonen van “taa-daa-ta-daa”, “Also sprach Zarathustra”, als prelude van een film die zo vers was, dat hij niet eens tijdig was afgeraakt. Bijna aan het eind ervan stokte het beeld abrupt, midden een close-up van kardinaal Altamirano; hij bevroor, bleef wezenloos staren naar een zaal die, met de monden open van de schok moest bekomen, om dan massaal uit te barsten in een staande ovatie voor de aanwezige crew en acteurs, minutenlang. Een onvergetelijke ervaring; en ik, blij als een kind.
Een zelfde gevoel overviel me toen ik, midden december, een bezoek bracht aan het kunstatelier van Johan De Wit, onaangekondigd, zoals hij mij op café een paar weken eerder, tussen twee Orvals, had gezegd: “Kom gerust eens langs als je in de buurt bent”. Ik was al fan van Johans werk maar besefte pas recent welke hoge ogen hij gooit toen ik toevallig, op een feest bij iemand thuis, werk van hem had herkend tussen schilderijen van Constant Permeke en Gustave van de Woestijne. Het abstract werk van Johan hangt er in de hal, ter verwelkoming en tot afscheid van de bezoekers. Het lijken drie monochrome ‘doeken’ of ‘platte, gedeukte kussens’ – hoe moet je het omschrijven? – in gebroken wit of eierschaal, bescheiden, sober, maar van een poëtische kracht die me aan Rothko doet denken.
The end of the world for dummies (foto: rik guns)
Hoge ogen, dus, en het was met grote nieuwsgierigheid dat ik binnen ging in Johans atelier: 100 m2, pal in het centrum van Gent, “a hidden gem”, zoals ze zeggen, want wat ik zag overtrof alle verwachting. Mijn mond viel open. In een hoek van zes bij zes, op een ruwe, betonnen vloer, waren roestige voorwerpen gestapeld tot 4 meter hoog, op het eerste gezicht lukraak, maar daarvoor zag het geheel er te goed uit. Johan verwelkomde me en hij moest tot drie keer toe vragen of ik een koffie wilde, want ik kon mijn ogen maar niet van die stapel afhouden, alsof mijn verstand de connectie kwijt was met mijn gevoel en ik kan het niet anders omschrijven, maar ik werd er blij van als een kind. Die kleur, die zachte tactiliteit, pure poëzie, de humor, de eenvoud, de kracht, de eerlijkheid, de liefde voor het detail… Ik kon en ik kan er blijven naar kijken.
Alles samen moet het een werk van jaren geweest zijn, van vele duizenden uren en alleen al daarom is het van onschatbare waarde, afgezien van de originele, creatieve, artistieke kracht die het ronduit uniek maakt. Het is een installatie die thuis hoort in een museum, liefst niet in zo een steriele, koude kamer van de hedendaagse kunst, maar in een gebouw met een groots verleden, een rijke geschiedenis en veel ruimte om te mijmeren, vrij en ongedwongen, de ‘Bourse de Commerce’ in Parijs bijvoorbeeld. Wat zou het daar prachtig staan. De impact zou enorm zijn. Een mens mag al eens dromen.
Het werk is toevallig ontstaan, toen de kunstenaar zijn kelder begon op te ruimen en het resultaat van al die jaren onverkochte arbeid begon te inventariseren en hij alles, stuk voor stuk, organisch liet groeien tot de installatie die het uiteindelijk geworden is. Elk voorwerp kreeg een eigen plaats, gekoesterd, want heel broos. Alles is van papier. Het begint met een eenvoudige vorm van aan elkaar gekleefde stukjes of soms hele stroken, binnenin verstevigd met vloeibaar polyurethaan en tot leven gewekt met een dispersie van acrylhars, al dan niet licht gepigmenteerd en vermengd met ijzerpoeder, dat na indroging met schuurpapier zacht wordt blootgelegd.
Door het schuren wordt het verharde hars mat en kunnen de ijzerpartikels beginnen aan hun taak van natuurlijke verkleuring en langzame afbraak. Roest rust, een ode aan de vergankelijkheid. Over een paar jaar zal het er anders uitzien dan nu, intussen leeft het mee met zijn creator en zijn bezitters, het zal met hen verouderen, heel langzaam, dankzij de beschermende harsen, maar uiteindelijk is het gedoemd om te vergaan, tenzij conserveringstechnieken het alsnog kunnen redden en tijdloos maken; de broze herinnering die alles overleeft, is dat niet de waarde van kunst?
Johan vertelt niet graag over zijn werk. Je moet het ondergaan, vindt hij. Zelf twijfelt hij of de installatie niet te zwaarmoedig is, te somber. “Het einde van de wereld voor beginners” wil hij ze noemen. Het klinkt beter in het Engels: “The end of the world for dummies”. Misschien kiest hij voor die titel ter relativering. Ik begreep zijn vrees voor zwaarmoedigheid alleszins niet, tot ik, geheel toevallig, in de krant een foto zag van een krater van een bominslag in Gaza. In de roestbruine aarde was een gat geslagen, met nog wat huisraad, verbrand, verweesd, verroest, verwoest, de laatste resten van wat kort ervoor nog tekens van leven waren.
En toch, ondanks de gelijkenis in kleur, in slijtage, ondanks de blutsen, de schrammen en de gaten, is Johans werk allesbehalve zwaarmoedig. Het is in tegendeel speels, spontaan, nostalgisch en filosofisch. De kunstenaar gaat niet gebukt onder het juk van een boodschapper, hij begint de dag niet vanuit een noodzaak om iets aan de kaak te stellen, hij wil zich niet laten leiden door de waan van zijn tijd. Maar hij is er wel gevoelig voor. Hij observeert en creëert, zonder model of tekening, zonder voorstudie, gewoon uit het hoofd, denkend aan een voorwerp dat hij wil laten herleven, met de associaties die enkel hij kent en waar de kijker achteraf het plezier van het raden naar heeft. Het zijn geen kopieën in papier, het zijn unieke creaties. Dat geeft verrassende resultaten, de vormen zijn buitenmaats, soms ironisch – de wereldbol is zwaar toegetakeld – maar wat altijd opvalt is de buitengewone finesse, de zin voor verhouding en, vooral, het plezier het object een eigen geschiedenis te geven, een diepere symboliek, waardoor het meer wordt dan wat je ziet.
Atelier Johan De Wit (foto: rik guns)
Mijn blik dwaalt af naar een rij gedeukte potten, vazen, gieters aan de muur, drie meter lang, het lijken wel letters, tekens, een schrift, middeleeuwse gregoriaanse muziek? Intrigerend, mooi, elegant, harmonieus. Dan toont Johan me vroeger werk, iets wat er uit ziet als een maxi Tetra Brik®, een sobere melkdoos van 70 cm, vooraan ingedeukt, de tuitjes treurig naar voor gebogen; hij maakte er 82 van, evenveel als Claus Sluters ‘De Treurenden’ op het praalgraf van Filips De Stoute, waar het werk op alludeert. Het valt overigens op hoe belezen Johan is in de kunst. Als ik hem over de foto van de krater in Gaza vertel, reageert hij spontaan met een verwijzing naar Urs Fischers werk “You” (2007, New York, Gavin Brown’s Enterprise). En dan, haast terloops, toont hij een schets van een recent werk, een allusie op de kunstkamers uit de barok (een muur van 12 bij 5 meter), dat recent werd aangekocht werd door Museum Voorlinden. “High Expectations” heet het. Benieuwd wanneer het tentoongesteld gaat worden.
De Treurenden
foto’s: rik guns
Het atelier van Johan De Wit is niet publiek toegankelijk. Ik hoop dat de installatie die ik er zag ook opgemerkt zal worden door een groot museum, de ‘Bourse de Commerce’ of zo. Of dat er een film over gemaakt wordt over het werk van Johan, zoals ‘Anselm’ (nu ook in Voorlinden) en met beelden zo mooi als die van ‘The Mission’.
Een dynamische Peter Trappeniers troont me gezwind mee doorheen het kasteel Bouchout, tot aan het dakterras, om me vol enthousiasme te laten kennis maken met het kasteel, één van de fantastische locaties van Art meets Nature. Zo kan ik torenhoog het park in me op nemen waar weldra kunst de natuur gezelschap houdt. Een weekend lang is één van de grootste en mooiste Plantentuinen van Europa, Meise, het decor van een kunsthappening. Het historische kasteel van Bouchout, de feeërieke tuinen, de groene grasvelden, de Vlaamse hoeve… doen het weekend van 23-24 september de kunst alle eer aan of is het omgekeerd? Een 800tal kunstwerken van meer dan 60 kunstenaars palmen de plantentuin in. Art meets Nature beleeft zijn 29ste editie en voor de derde maal in de plantentuin van Meise. Het is een kunstproject voor het goede doel van Kiwanis Club Zaventem Airport. De netto opbrengst van de tentoonstelling schenkt Kiwanis Zaventem Airport aan vaak kleinschalige projecten in eigen land die het welzijn van kinderen behartigen of kansarmoede onder kinderen bestrijden. Op een zitbank voor het kasteel, in een aangename septemberzon, beantwoordt Peter Trappeniers, één van de organisatoren, met passie, animo en geestdrift mijn vragen.
Peter Trappeniers
Kunstpoort Kiwanis Zaventem Airport, wie zijn jullie? Wat doen jullie? Wie is er lid van Kiwanis? Peter Trappeniers Het lidmaatschap staat open voor iedereen, beroepsbezigheden spelen bij ons geen rol. Onze club heeft 24 actieve leden. Kiwanis streeft er naar via duurzame vriendschappen aan fundraising te doen. We helpen organisaties die kinderen op het voorplan plaatsen.
Kunstpoort Ben je zelf een kunstliefhebber/kenner? Naar welke kunst gaat je voorkeur? Peter Trappeniers Via en dank zij Art meets Nature ontdekte ik de kunstwereld, ik beleef nu kunst met plezier en overgave. De laatste 2 edities hielp ik mee aan de selectie. De atelierbezoeken, onder meer aan het atelier van Martine Vyvey, resulteerden in een grotere affiniteit voor kunst. Door een bezoek aan galerijen en tentoonstellingen stelde ik vast dat de kunstmarkt het kunstpubliek overspoelt met zwaar op de hand liggende zelfs depressieve kunst. Daarom gaan we resoluut voor het thema: ‘Plezier van het (her)leven’. Kunst die ons blij maakt, die een heerlijk gevoel opwekt, die doet glimlachen, dergelijke positieve kunst wil Art meets Nature tentoonstellen. Verder hebben we respect voor oude materialen. Vandaar het belang van het (her)leven van oogstrelende grondstoffen. Upcycling Art, ambachtelijke kunst, komt ook aan bod. Mag ik naar Sander Miesse en Mknives verwijzen?
Danse Macabre, Martine Vyvey
Kunstpoort Wanneer ben je de voorbereiding van Art meets Nature gestart? Hoe groot is het team dat deze expo organiseert? Peter Trappeniers Gedurende de maand maart startten de voorbereidingen. Elke dag vraagt dit project 2 tot 3 uur van mijn tijd plus nu een weekje verlof. We zijn met 3 organisatoren: Bob van Damme, ook kunstenaar en de grondlegger van het gebeuren, Henk Declercq en mezelf. We kunnen rekenen op een 40tal vrijwilligers om alles in goede banen te leiden.
Propslibelle, Panamarenko
Kunstpoort Hoe kon je grote namen, coryfeeën zoals Luc Tuymans, Michael Borremans… binnenhalen? Peter Trappeniers We hebben de volle medewerking van Svanson Art. Svenson Art is een kunstgalerij met vestigingen te Knokke en Sint-Niklaas en een online kunstgalerij. Zij beschikken over werk van gevestigde waarden en zijn bereid deze tentoon te stellen en te verkopen tijdens Art meets Nature. Werken van Tuymans, Kamagurka, Borremans, Corneille, Panamarenko, Philippe Vandenbergh, Pierre Alechinsky, Raoul De Keyser…. zijn echte publiekstrekkers. Via deze kunstenaars met internationale faam maakt het publiek kennis met minder gekende namen.
Kunstpoort Hoe gebeurde de selectie? Peter Trappeniers Met drie curatoren, Bob van Damme, Henk Declercq en mezelf gingen we op zoek naar geschikte kunstenaars. We selecteerden op basis van diversiteit en persoonlijke voorkeur. We zochten werk voor zowel binnen als buiten. Textielkunst, schilderkunst, beeldhouwkunst, installaties, assemblages, fotografie…. alles kan en mag. Vaak ging een atelierbezoek vooraf aan de selectie.
Vibrations, Kim Vandaele
Kunstpoort De werken worden tentoongesteld in het Kasteel van Bouchout, de Vlaamse hoeve, de tuinen en grasvelden van de Plantentuin. Het aanbod is divers. Wie bepaalt wat waar komt? Dat lijkt me niet eenvoudig. Hoe gaan jullie tewerk? Peter Trappeniers Ik zorgde persoonlijk voor de enscenering, de locatie van de werken. (Kunstpoort: Peter Trappeniers somt op welke kunstenaar, welk werk op welke plaats terecht komt. Een spiekbriefje heeft hij niet nodig. De setting lijkt weldoodacht.) De Vlaamse hoeve leent zich voor hedendaagse, moderne kunst, het kasteel vraagt om meer klassieke werken en lijkt me ideaal voor de gevestigde waarden die Svenson Art brengt. We hielden rekening met de grootte en stijl van de kunstwerken. Een match tussen kunstenaars die in eenzelfde ruimte tentoonstellen is wel noodzakelijk hoewel een confrontatie ook kan werken. De kunstenaars kregen medezeggenschap. Drie kijkdagen gingen vooraf.
Assemblage, Marc Mestdagh
Kunstpoort Jullie verwachten een massa bezoekers (vorige editie waren er 3500) in de plantentuin. Is zo’n massa wel goed voor de natuur in het park? Blijven de kijkers wel langs de aangelegde paden? Peter Trappeniers Uit vorige edities leerden we dat het kunstpubliek gedisciplineerd is. Sommige sculpturen zoals die van Joachim Louis vragen ruimte. Zijn sculpturen zijn een eerbetoon aan de boom, aan de kracht van het jaren spaarzaam opgebouwde hout. Een ode aan de groei. We bezorgen deze beeldhouwwerken een grasveld dat mag betreden worden.
Sculptuur, Joachim Louis
Brochure
Kunstpoort Ongeveer 600 werken lijkt me immens veel om te ondergaan, om in je op te nemen. Is er een brochure zodat de kijker weet wat waar te vinden is? Peter Trappeniers We voorzien een cataloog waarin alle kustenaars voorgesteld worden, te verkrijgen voor de zachte prijs van € 5. Verder bezorgen we het publiek ook een plannetje met de kunstroute.
Kunstpoort Hoe zit het met de prijssetting? Peter Trappeniers De kunstenaar beslist zelf over de verkoopprijs en is bereid een door ons bepaald percentage af te staan voor het goede doel.
Kunstpoort Wie is jullie doelgroep? Kunstliefhebbers? Komen er veel verzamelaars op af? Peter Trappeniers Svenson Art mikt op de investeerder. Ook de modale kunstliefhebber bezoekt Art Meets Nature, niet altijd met de intentie van te kopen. Vaak valt een werk in de smaak, laat de kijker zich verleiden en schaft een kunstwerk aan. Er is dan ook al kunst beschikbaar vanaf € 400 tot € 50.000.
Werk van Frie Jacobs
Peter Trappeniers Nog even dit. Sinds 2010 werken we samen met bekende champagnehuizen om aan de liefhebbers van champagne en aan verzamelaars van muselets, unieke flessen aan te bieden. Dit jaar hebben we terug 12 flessen champagne met afbeeldingen van kunstwerken op zowel capsule als etiket. Champagne Michel Littière is de leverancier van deze flessen, met werk van kunstenaars Veerle De Vos / Lisa-Marie Billiet / Christel Weyts / Tessy Willems / Bart Deglin / 3X Linde Ergo / Sylvie De Meerleer / Francis Méan / Françoise Dragon / Koen Van Nieuwenhuyze
Kunstpoort Is er al een bestemming voor de eventuele opbrengst? Peter Trappeniers We krijgen diverse aanvragen, zo is er vraag naar voedselhulp voor kinderen, naar een snoezelruimte, naar sponsoring van borden voor niet talige kinderen in een kruidentuin…
Mirabile visu, Philippe Timmermans
Kunstpoort We hopen op een stralend weekend van 23 en 24 september. Peter Trappeniers Liefst een weekend zonder storm. Nog een tip: wie Art meets Nature bezoekt, raden we aan de auto zo veel mogelijk thuis te laten en een alternatief te zoeken. De parking rechtover de plantentuin is in aanbouw maar nog niet klaar. Er zullen ook shuttlebusjes rijden om voetgangers op te pikken.
INFO
Plantentuin Meise Nieuwelaan 38 1860 Meise
Vrijdag 22 september 2023 18u tot 23u Zaterdag 23 September en Zondag 24 September 2023 10u tot 18u Inkom tentoonstelling met gratis bezoek Plantentuin: €5 i.p.v. €12 Bezoek met museumpas gratis Brochure €5
Multimediaal kunstenaar Katrin Dekoninck stelt haar project BREEK JE SCHILD voor in Ferme Dehon
Ferme Dehon is een vierkantshoeve middenin de groene oase van Frasnes-lez-Buissenal, Pays des collines, Henegouwen. In de toonruimte stelt Katrin Dekoninck er haar project BREEK JE SCHILD voor. Ze toont er diverse installaties. BREEK JE SCHILD is ook een socio-cultureel project. In 2024 werkt Katrin Dekoninck samen met diverse scholen en jongeren waar kwetsbaarheid centraal staat.
Multimediaal kunstenaar Katrin Dekoninck onderzoekt via de mogelijkheden van de figuratieve sculptuur wat het betekent om een mens te zijn. Breek je schild is een reflectie over menselijke kwetsbaarheid, in de brede betekenis van het woord: fysiek, mentaal, sociaal, relationeel, seksueel, moreel, spiritueel. Dekoninck maakte verschillende nieuwe site-specifieke sculpturen/installaties die allen een complexe fijnmazigheid van menselijke kwetsbaarheden oproepen.
De sculpturen/installaties verbeelden verstilde menselijke lichamen van uiteenlopende leeftijden in klei of brons. Het zijn geheimzinnige, enigszins hulpeloze existenties. De losse ledematen van de lichamen, voor zover er geen ontbreken, zijn verbonden met metalen pinnen. Alsof we kijken naar trekpoppen die door toedoen van een menselijke hand van lichaamshouding kunnen veranderen. Of marionetten die met tientallen draadjes kunnen worden gestuurd. De figuren staan niet langer met beide voeten stevig op de grond. Ze zweven erboven – ze lijken hierdoor ont-aard / minder ge-aard. Voor de duur van de tentoonstelling houden ze zich staande aan ijzeren steunpilaren die herinneren aan architecturale constructies. Twee ‘voetloze’ protagonisten bevinden zich op een wip, onbereikbaar hoog, in de nok van het houten dakgebinte. Met hun voeten weerloos op de grond zoeken ze naar evenwicht.
Onderhuids zijn de lichamen verbonden door een verlangen naar bescherming. Subtiel in de vorm van een laag was/glazuur dat als een filter prikkels uit de buitenwereld op afstand houdt. Of een matras waarin diep weggezakt kan worden. Soms is de beschutting visueel prominenter zoals een glazen stolp of een stekelig harnas/schild. Tegelijkertijd houdt deze schil ook kwetsbaarheden en gevoelens van verdriet, schaamte, onzekerheid, bezorgdheid, twijfel, woede, moedeloosheid, schuld, jaloezie of eenzaamheid opgesloten. Een onderliggend narratief, dat ook in de titel Breek je schild ligt besloten, is het belang om kwetsbaarheden toe te laten en te durven tonen, er woorden aan te geven binnen een klimaat van vertrouwen. Het zorgt voor connectie, kracht en begrip en een gevoel gedragen te worden door de omgeving.
Tekst Sofie Crabbé, kunsthistoricus -curator
INFO
locatie Ferme Dehon Rue Bourliquet 22 7911 Frasnes-lez-Buissenal
Deze tentoonstelling vormt een eerste schakel binnen het sociaal kunstproject BREEK JE SCHILD dat een draagvlak wil creëren om kwetsbaarheid bij jongeren bespreekbaar te maken. In het voorjaar van 2024 zullen 1500 jongeren uit negen scholen in Mol uitgedaagd worden om aan de hand van diverse artistieke media en debat vorm te geven aan kwetsbaarheid.
Van 23 mei tot 2 juni 2024 zal er een openluchtfestival rond kwetsbaarheid bij jongeren plaatsvinden in Millegem (Mol). Het festival wil kwetsbaarheden onderzoeken en delen via beeldende kunst, poëzie, woord en muziek, alsook via lezingen en debatten met jongeren, psychiaters, psychologen e.a.
De basis vormt een interactieve rondreizende kunstinstallatie BREEK JE SCHILD met levensgrote sculpturen van Katrin Dekoninck en 1000n ‘stekels’ geboetseerd en beschilderd door jongeren. Deze installatie zal voor het eerst te zien zijn in Millegem (Mol). Als bezoeker kan je een stekel kopen. Je steunt er niet alleen vzw’s mee die zich inzetten voor kwetsbare jongeren. Door een stekel uit de installatie te verwijderen draag je ook bij aan het openbreken van het schild.
Beeldende kunstenaars A.Tinne VEREECK en Claudia ROTHSTEIN bieden een forum aan voor de kunstenaar met technische ondersteuning, delen van expertise en samenwerking om met eigen werk naar buiten te treden. Kunstenaars en engelen, het is een liefde-haat verhouding. Nieuwsgierigheid, ongeloof, ontkenning en herkenning. Deze expo zet het opeen rij. De interpretatie van elk van hen is uniek, herkenbaar en ontroerend
Gesprek naar aanleiding van de komende expo extended CLOSE-ENCOUTERS op de Kwaremont
Een interview met initiatiefneemster van RAAM103, Céline Geeraert, is meer dan vragen stellen en antwoorden noteren. Het is een ontmoeting met een kunstenaar/leerkracht/platformbeheerder die interactie en dialoog met anderen, ook niet-kunstenaars, vooropstelt. ONTMOETING is de sleutel tot de ziel van RAAM103. Op een rustige maandagmorgen stond de deur van RAAM103 (Baliestraat 103, stationsbuurt Gent) open voor een boeiende dialoog met kunstpoort.
Céline Geeraert in RAAM103 met passant
Kunstpoort Céline, je bent zelf kunstenares, geeft les en toch vind je ook nog de tijd andere kunstenaars te ondersteunen en een platform te geven. RAAM103 vzw heb je in het leven geroepen, waarom? Wat houdt dat precies in? Kan je er iets meer over vertellen? Céline Als goudsmid werkte ik 12 jaar samen met mijn vader. Mijn creaties bestonden uit concrete opdrachten. Wat miste ik de volledige vrijheid! Toen de samenwerking met mijn pa ophield, kreeg ik nood aan contact met andere kunstenaars. ‘Kunstenaar’ is een eenzaam beroep. Met Roeland Nieuwborg ging ik op zoek naar een locatie en kunstenaars om mee te exposeren. Roeland stelde me de vraag: ‘Waarom niet bij jou?’ Ik verlegde toen mijn focus van tentoonstellen naar ontmoeten. Tentoonstellen is niet de hoofdzaak, het maakproces is voor mij veel belangrijker. Een kunstenaar of collectief krijgt de gelegenheid de ruimte, een kamer, RAAM103, gedurende een bepaalde periode als persoonlijk atelier in gebruik te nemen. Tijdens een finissage mag het publiek door de deur naar binnen. De overige dagen geeft de etalage aan voorbijgangers een inkijk in het werkproces, de vooruitgang en de evolutie van een installatie, performance…
Kunstpoort Hou je je persoonlijk werk gescheiden van de RAAM103 vzw. Of is het niet los te koppelen? Heeft het een met het ander te maken? Beinvloeden ze elkaar? Is het net omdat je kunstenaar bent dat je RAAM103 gestart bent? Céline Onbewust heeft RAAM103 invloed op mijn kunst zoals er na een tentoonstellingsbezoek ook frappante zaken in het geheugen blijven hangen. Als kunstenaar ben ik nieuwsgierig naar het creatieproces. Waar is een kunstenaar mee bezig? Je krijgt prikkels. ONT-moeten, niets moeten is belangrijk, een gevoel van vrijheid kan stilletjes je bewustzijn binnensluipen. Dank zij RAAM103 kon ik me heroriënteren. Als goudsmid was er werkstress. Eenmaal mijn pa er niet meer was, stond ik er alleen voor. Nu zijn we een team en kan ik dank zij mijn samenwerking met Kim Vandaele, Vic Van der Hoeven, Tim Stroobants, Marlies Nachtergaele, Ruben Laflere en Jozefien Muylle, de stress kanaliseren. Ik bemerk ook paralellen met vroeger. Mijn vormentaal van goudsmid neem ik mee in mijn huidige kunst. In het verleden ontwierp ik een gepersonaliseerd juweel. Tegenwoordig realiseer ik werk voor een welbepaalde locatie.
Tekening en juweel: Céline Geeraert
Kunstpoort Hoelang bestaat RAAM103 al? Céline We zijn al 6 jaar actief waarvan de nadruk ligt op onderzoek en experimenteren. Residerende kunstenaars werken achter een vitrine terwijl passanten kunnen binnen gluren. Eén keer par jaar, nu voor de derde maal, treden we naar buiten en gaan we op zoek naar een niet conventionele ruimte om werk van RAAMkunstenaars tentoon te stellen.
Kunstpoort Velen vinden een atelier een inspirerende ruimte waar in eenzame afzondering ideeën worden uitgebroed. Kunstenaar Felix-Gonzales Torres*, een Cubaanse kunstenaar daarentegen vindt het atelier een angstaanjagend decor dat hem plankenkoorts bezorgt. Hij begon daarom in zijn eigen appartement te werken, installaties te maken die geïntegreerd zijn in bijvoorbeeld zijn keuken. Toevallige bezoekers krijgen de vrijheid iets van zijn installaties mee te nemen. Kan RAAM103 ook zo iets betekenen voor een kunstenaar, een nieuwe ruimte die ze kunnen innemen en waarop de kijker kan anticiperen, waar ze een kunstblok analoog aan een writersblock, het niet meer kunnen creëren, kunnen overstijgen? Of misschien kan het ook remmend werken. Zo iets van: ‘Nu moet ik verplicht kunst maken, er mee bezig zijn. Oei, de mensen kijken naar me. Wat denk je?’
Céline We hebben hier zo’n 25 tal kunstenaars op residentie gehad waaronder 2 kunstenaars die inderdaad een ‘kunstblok’ meemaakten. Als kunstenaar moet je je overgeven aan de ruimte wat niet altijd lukt. RAAM103 wil zeker geen druk zetten op de kunstenaar. De 2 kunstenaars werkten toen thuis en stelden later hier tentoon.
Kunstpoort Heb je zelf ervaring met het gebruik maken van een residentie? Céline Nadat 15 kunstenaars de revue gepasseerd hadden, besloot ik zelf het experiment te wagen. Eenmaal de residentie afgelopen, had ik moeite om opnieuw in de eenzaamheid te verdwijnen. RAAM103 is een soort gedeeld atelier. Gesprekken ontstaan automatisch; bij de koffie, bij een ontmoeting op de gang… In de aanvang is het eventjes doorbijten. Wanneer een kunstenaar RAAM103 verlaat betekent dit voor beide partijen altijd opnieuw afscheid nemen van een mooi verhaal.
Kunstpoort Hoe selecteer je een kunstenaar voor een residentie? Waarop let je? Wat is er belangrijk? Zijn visie? Zijn werk? Leeftijd? De discipline? De communicatiebereidheid?…. Let je op de diversiteit wat materiaal, discipline… betreft? Céline Meestal bepaal ik de resident. De keuze gebeurt gevoelsmatig, intuïtief. Leeftijd speelt geen rol wel gedrevenheid en passie. Zoveel mogelijk ga ik vooraf op atelierbezoek en voer een individueel gesprek. De ‘klik’ is belangrijk. Tenslotte resideert een kunstenaar in mijn eigen huis. Telkens opnieuw ontstaat een heel speciale sfeer, creëer je een unieke band die je leven als kunstenaar zin geeft.
Kunstpoort Een kunstwerk kan je soms begrijpen door het in zijn omgeving te plaatsen, te bekijken. Zijn de kunstwerken gecreëerd in RAAM103 specifiek aan de ruimte aangepast? Of kan je ze meestal los van de ruimte bekijken? Céline Vele kunstenaars maken werk speciaal voor deze ruimte. Het resultaat is ontzettend persoonlijk. Je exposeert hier tenslotte je eigen werkproces en je persoonlijke ‘ik’. Marlies Nachtergaele die laatst resideerde, maakte een werk ‘mensen manoeuvreren – bomen begeesteren’ volledig aangepast aan de ruimte. In dit werk voel je werkelijk het creatieve proces.
Werk van Marlies Nachtergaele in RAAM103
Kunstpoort Raam103 lijkt me heel zen. Het is een lege ruimte, kale muren, niets dat je afleiding kan bezorgen. Het zet aan tot meditatie. Slaat een kunstenaar soms een totaal nieuwe richting in als gevolg van de residentie, van de ruimtelijke ervaring? Céline De ruimte is inspirerend door de sfeer. Meestal komt iets nieuws naar boven en werken de kunstenaars verder in die richting. Je ziet het zomaar gebeuren en groeien, niets is gepland. In RAAM103 ontmoet de kunstenaar zichzelf vooral als hij voor zijn eigen werk komt te staan. Enkelen werken hier dagelijks andere wekelijks enkele uren. Je tijd kan je zelf invullen.
Kunstpoort Voelt de passant zich geen voyeur als hij door het raam kijkt? Of moet je het raam meer als een vitrine/etalage beschouwen? Een graag kijken naar iets dat je boeit? Céline Volwassenen voelen schroom om naar binnen te gluren. Kinderen daarentegen die plakken aan het venster. In de winter werkt het verlichte raam uitnodigend en is er minder géne bij het kijken door het raam. Bij aanvang van een residentie kunnen ‘naar binnen kijkers’ een remmende werking hebben op het productieproces. Later kijkt en bekijkt ook de kunstenaar de passanten. Dan is verbinding mogelijk, contact maken met de buurt is een logische stap.
Kunstpoort Nu wat meer over de tentoonstelling CLOSE-ENCOUNTERS die je in september organiseert in het hartje van de Vlaamse Ardennen. De locatie is een oude gerenoveerde vierkantshoeve aan de kerk van Kwaremont: het Hof Ter Kwaremont. ‘Ontmoeting’ staat centraal; de kunstenaar die zichzelf ontmoet, de kunstenaar die kennis maakt met zijn toeschouwer, kunstenaars die elkaar ontmoeten, oeuvres die samenkomen. Je hebt aan residerende kunstenaars gevraagd om mee te werken maar ook nieuwe namen steken de kop op. Selecteer je de nieuwe kunstenaars in functie van de residerende? Zoek je een match of net niet? Maak je een keuze in functie van de confrontatie? Céline We hebben een match gezocht tussen de Gentse ‘Raamkunstenaars’ die geen voeling hebben met de Kwaremont en nieuwe namen die verbonden zijn met Ronse, de Vlaamse Ardennen. Beschouw ze allen als vingers aan één hand, met een rode draad die er langsheen loopt.
De exporuimte van de vierkantshoeve te Kwaremont
Kunstpoort Het gaat volgens je visie tekst ook over ONTmoeten, niets moeten. De kijker moet een werk niet goed vinden, hij hoeft niet geraakt te worden. Maar is het niet belangrijk dat de kunstenaar de toeschouwer wel beroert, dat de kunstenaar een klein beetje moeite doet om tot verbinding te komen. Hermetische werken, alleen voor ingewijden, is dat op zijn plaats in ‘Close Encounters’? Céline We tonen enkele werken die als hermetisch kunnen aanvoelen. We hebben voornamelijk gekeken naar de vormtaal, die zit goed. Dan kan het wel.
Kunstpoort De Kwaremont was in vroegere jaren het mekka van de landschapsschilders met als trekpleister Gies Cosijns. ‘Kunsttoerisme’ was er belangrijk. Is de ‘Kwaremont’ klaar voor hedendaagse en jonge kunst? Welk publiek hopen en denken jullie nu aan te trekken: wandelaars, fietsers, kunstliefhebbers? Céline Kwaremont is een charmant dorp daarom had het kunsttoerisme hier zo’n succes. Een clash is mogelijk met onze jonge, hedendaagse kunst en dito aanpak. Wie weet bezorgen we deze streek een nieuw elan? RAAM103 vertrekt vanuit de ruimte, we zijn niet bezig met welk soort publiek we zullen bereiken. De organisatie vinden we belangrijk. Kunstenaars warm maken voor je project daar droomt elke curator toch van? Natuurlijk wil je ook dat mensen komen kijken. Onze opzet is niet-commercieel. Diverse kunstenaars en ikzelf creëren trouwens vergankelijke kunst die we op CLOSE-ENCOUTERS tentoonstellen. Als mens zijn wij ook niet voor de eeuwigheid.
Kunstpoort Wie bepaalt de opstelling? Hoe komen jullie tot een overeenkomst wie, wat, waar komt te staan? Céline De opbouw is heel belangrijk. We plegen overleg met de kunstenaars. Kim Vandaele (lid van RAAM103 vzw) en mezelf hebben het laatste woord. We streven naar een tentoonstelling met als rode draad verbondenheid, samenhorigheid. Let op we zijn geen zwevers, we ambiëren een evenwichtige tentoonstelling, geen patchwork; eenvoud zonder glamour.
Kunstpoort Hoe zit het met de financiering? Céline We hebben een sponsor Passa Porta en als vzw hebben we bepaalde voordelen. We kunnen bijvoorbeeld materiaal van de stad Gent lenen. We vragen ook een kleine bijdrage aan de kunstenaars.
Kunstpoort Hoe ziet volgens jou een ideale tentoonstellingsruimte eruit? Céline Het is een ruimte die uitdaagt om vanuit een eigen vormentaal nieuw werk te maken en je de tijd laat die te ontwikkelen.
Kunstpoort Ik verlaat de Baliestraat met een zalig gevoel. Er zijn voor de kunstenaar nog goede kleinschalige belangloze initiatieven. RAAM103vzw is er ongetwijfeld één van. Het is een hecht team dat werkt met groot enthousiasme aan warme kunstprojecten waarin de kunstenaar en het maakproces centraal staan.
Hof Ter Kwaremont Ommegangstraat 1, 9690 Kluisbergen 16-17 september 2023 23-24 september 2023 telkens van 11u tot 18u Opening vrijdag 15 september om 19u, met de performance ‘Part-time Monochrome’ van Karel Thienpont om 20u. Dit alles in het Hof Ter Kwaremont.
KUNSTENAARS Giannina Urmeneta Ottiker, Kevin Vanwonterghem, Charlie De Voet, Toon Boeckmans, Roeland Nieuwborg, Stijn De Pourcq en Donacienne Wittevrongel, Kim Vandaele en Céline Geeraert. Performance Karel Thienpont
Tekst Kathleen Ramboer Fotografie Kathleen Ramboer – RAAM103
Groepsexpo Breekbaar / Breakable fragile St. Elooiskerk – Kortrijk
BREEKBAAR, de titel dekt de lading. In deze groepstentoonstelling staat emotie voorop. De setting, een kerk, sluit perfect aan bij het thema. Wie niet religieus is, zal toch het sacrale herkennen en erkennen.
Bij het betreden van de kerk word je onmiddellijk geconfronteerd met het werk van Giovani Vanhoenacker. Zijn installatie met kerkmeubilair speelt de rol van eyecatcher en is hier ‘thuis’.
Het kunstwerk verraadt de scenograaf in Gio Vanhoenacker. Gio bouwde een mooi palmares op bij de Kopergietery, Lazarus, Compagnie Cecilia, Muziektheater Lod, Tutti Fratelli, NtgGent… In 2019 mocht hij aan de slag bij de Opera van Genève en Theater der Jungen Welt van Leipzig. In het theater verbeeldt hij een verhaal, in zijn atelier te Marke laat de kunstenaar een eigen visie spreken. De 2 stoelen verbeelden de door een middenbeuk gescheiden mannen- en vrouwenkant. De boog geconstrueerd met stoelzittingen doet me denken aan de regenboog. Een regenboog staat symbool voor de brug tussen hemel en aarde. Dit kunstwerk symboliseert voor mij een andere brug, de verbinding tussen diverse werelden zoals die van de man en vrouw, een vraag naar communicatie. https://www.giovanivanhoenacker.be/ https://www.instagram.com/giovanivanhoenacker/ gio8002@gmail.com
De ongelooflijke kleurenpracht in de werken van Martine Deleu verklaren haar enthousiasme en betrokkenheid tot de natuur. Vele schetsen en persoonlijke foto’s leiden tot een uiteindelijke creatie. Ze schildert reisimpressies, landschappen, bomen, parken, .. in een lyrisch realisme. Vaak evolueert haar schilderkunst naar een abstractie waarin de natuur op de achtergrond verdwijnt en de beleving vooropstaat. De uitbundige werken van Martine Deleu contrasteren fel met de sacrale sfeer in de kerk. Het is net deze tegenstelling die de kijker aanzet tot nadenken over de fragiliteit van de natuur, de teloorgang van de diversiteit.
De werken van Martine Vandevelde zijn geen lieflijke, vrolijke, behaagzieke werken. Het is aangrijpende kunst die je doet nadenken over het leven. Het sterk persoonlijke werk laat je niet los. Je neemt het mee naar huis. Martine Vandevelde schildert op het canvas met veel emotie en kunde. Zowel haar schilderijen als ruimtelijke werk (veelal gebruikt ze wax) illustreren haar sociale bewogenheid. De kunstenares snijdt moeilijke en breekbare thema’s aan zoals psychisch en fysisch lijden, fantoompijnen, de multiculturele samenleving, het leven tijdens de pandemie. De kerk St. Elooi tilt haar werk de hoogte in. Zo gaan de schilderijen ‘Fantoompijnen’ in dialoog met het kruisbeeld, symbool voor het lijden van Christus. Interessant zijn de werkboeken die je kan inkijken. ‘My secret books’ verhalen een persoonlijke zoektocht, verbeelden haar inspiratiebronnen: kunstenaars zoals Berlinde De Bruyckere, Jenny Saville, Louise Bourgeois, Klaus Verscheure.
Jan Declercq, organisator van deze expo, noemt zich terecht ‘de Beeldenmaker’. Hij is van alle markten thuis: hij fungeert als organisator van tentoonstellingen, fotograaf en beeldend kunstenaar, een ‘duivel doet al’. Ben ik verkeerd als ik denk dat vooral het vrouwelijk figuur hem inspireert en fascineert? Een ‘engelenbeeld’, esthetisch vrouwelijke torso’s, soms letterlijk en figuurlijk met een ‘hoek’ af en bevreemdende foto’s van modellen bevolken de rechterzijde van de kerk. Toevallig of niet, ze sieren de ‘mannenkant’. Zijn tijdloze torso’s en foto’s zijn een zoektocht naar het wezen van de erotiek, het mysterieuze in de vrouw.
Paarden, ruiters, golfers en vrouwen zijn de onderwerpen die Huguette H. Declercq boeien. Haar paarden en ruiters schildert ze levendig, met een heerlijke dynamiek in een bruin coloriet met witte en oranje rode accenten die het geheel een levendige toets geven. Kunsthistoricus A.-A.I.B. waardeert vooral de tijdloze elegantie in haar werk. Huguette H. Declercq, 70 jaar kunstenaar, beheerst door de jaren heen, diverse grafische technieken. Kleinere werken, in deze kerk tentoongesteld, tonen haar vakmanschap.
Last but not least. Achteraan in de kerk kan je ook kennismaken met de keramiek en tekeningen van Charlotte Herman. Bij het vervaardigen van keramiek maakt Charlotte Herman gebruik van krachtige natuurelementen: aarde, water en vuur. Onze hedendaagse woelige samenleving verlangt naar de pure natuur, rust en schoonheid. Deze tijdsgeest verklaart de revival van de keramiek. Charlotte Herman brengt met haar werk natuur en schoonheid in deze kerk, een schoonheid die de toeschouwer ongetwijfeld weet te waarderen.
Groepsexpo Breekbaar / Breakable fragile St. Elooiskerk, Overleiestraat – Kortrijk ZAT – ZON : 15 & 16 oktober ZAT – ZON : 22 & 23 oktober ZAT – ZON : 29 & 30 oktober Telkens van 10u tot 18u
Free Pectoor is een bevlogen kunstenaar en curator. Voor de derde maal op een rij organiseert hij een expo in het neo-neoclassicistisch Kasteel Borluut en omliggende Borluutpark. 16 kunstenaars participeren aan de expo: EXPOSURE. KUNSTPOORT vroeg Free Pectoor naar het hoe en waarom. What’s in a name?
Kunstpoort Wat is je drijfveer om de taak van curator op je te nemen? Free Pectoor In 2010-2011 heb ik een online cursus gevolgd over curatorschap via Parsons The New School for Design – New York en heb in 2012 een master behaald. Mijn eerste test-project was in 2015 met ONEwork tijdens de Gentse Feesten, in de toenmalige BLANCO ruimte aan de Paddenhoek te Gent. Met de steun van NUCLEO heb ik een oproep gelanceerd naar alle residenten om één werk te tonen. Voor mij was dat een eerste totale verrassing om een harmonische artistieke presentatie te laten zien waar ieder werk afzonderlijk mooi tot zijn recht kwam. Verbinding en diversiteit was ‘key’.
Kunstpoort EXPOSURE is het derde project dat je organiseert in Kasteel Borluut. . 2020: INSIDE/OUT, kunstenaars gingen in dialoog met Jan Van Eyck naar aanleiding van het Van Eyck jaar te Gent. De link naar Van Eyck is Elisabeth Borluut. Kasteel Borluut dankt zijn naam aan de 13de-eeuwse Heerlijkheid van Borluut, de familie van Elisabeth Borluut. Haar man Judocus Vijd gaf de opdracht het Lam Gods te schilderen. . 2021: les invité(e)s, er was de knipoog naar La Grande Bouffe. Elke individuele kunstenaar kende niet noodzakelijk het werk van de anderen. Verbinden, anticiperen, diversiteit, disciplines… stonden centraal onder het motto: Verwacht het onverwachte of verwacht helemaal niets. . 2022: Nu organiseer je EXPOSURE Is er een centraal thema? Free Pectoor Er is geen gemene deler. Elke kunstenaar die zichzelf respecteert, heeft nood aan het verkennen van de muren buiten zijn atelier, met andere woorden s’exposer, zich in al zijn kwetsbaarheid blootgeven aan de buitenwereld. Een kunstenaar heeft behoefte aan interactie. Ik beoog een kruisbestuiving enerzijds onder de kunstenaars onderling en anderzijds tussen kunstenaar en curator.
Kunstpoort De expo is gratis vandaar vrij laagdrempelig. Is dit een must voor jullie? Free Pectoor Na de 2 vorige expo’s was er de vraag van Dekenij Borluut en stad Gent om opnieuw iets te organiseren in de openbare ruimte. De dekenij en stad Gent stellen in het kasteel ruimtes ter beschikking als atelier aan enkele kunstenaars. Zonder de goodwill van hen, onder andere het ter beschikking stellen van het kasteel en park, is EXPOSURE niet mogelijk. Graag willen we als kunstenaar iets concreet teruggeven aan de gemeenschap.
Kunstpoort Hoe selecteerden jullie de kunstenaars? Free Pectoor Samen met de kunstenaars, Céline Geeraert en Kim Vandaele maakten we een long list. Die brachten we terug tot een short list. Uit deze short list maakte ik een persoonlijke keuze. Praktisch alle kunstenaars die hier resideren nemen ook deel aan de expo. We kozen voor diversiteit in aanpak en uitvoering.
Kunstpoort De locatie is niet bepaald een White Cube. Was het moeilijk om voor iedereen de geschikte ruimte in het kasteel te vinden? Free Pectoor Het Kasteel Borluut oogt frivool, is heel decoratief en moeilijk om er werken te implementeren. De locatie biedt wel een meerwaarde voor EXPOSURE. Het publiek maakt niet alleen kennis met hedendaagse kunst maar ook met historisch cultureel erfgoed. Het is een uitdaging om een coherent geheel te brengen. We hebben een fantastische respons van de kunstenaars. Thanh Long Lam, Kim Vandaele, Celine Geeraert, David Bruneel, Kevin Vanwonterghem, Katrin Bosmans en mezelf maken speciaal werk aangepast aan de ruimte. Gezamenlijk overleg is noodzakelijk, wie stelt wat waar tentoon, zowel binnen als buiten. En route kan dat nog wijzigen. Er is enorm respect voor elkaar en een engagement om te komen tot de ultieme presentatie.
Kunstpoort Hoe zie je de opbouw van de tentoonstelling? Free Pectoor De kunstenaars hebben de mogelijkheid op voorhand hun werk, installaties of wat dan ook, uit te testen. Voor de opbouw zelf voorzie ik een viertal dagen. We hangen of plaatsen de werken niet kris kras door elkaar. Ieder kunstenaar kan een eigen ruimte invullen. Wel zijn we verplicht rekening te houden met enkele beperkingen. Zo mogen er geen gaten geboord worden. Voor alles vinden we wel een oplossing. Het succes van een expo is gedeeltelijk afhankelijk van een adequate opstelling, het is meer dan ophangen en wegwezen. De toeschouwer krijgt de kans naar een werk toe te stappen en afzonderlijk te beleven.
Kunstpoort EXPOSURE is een symbiose van 2 werelden: hedendaagse kunst en historisch cultureel erfgoed. 16 beeldende kunstenaars veroveren Kasteel Borluut. Het is aan de toeschouwer zich te laten verrassen.
INFO
Locatie Kasteel Borluut Kleine Gentstraat 46 9051 Sint-Denijs-Westrem
Kunstenaars Katrin Bosmans, Brantt, Ronny Broeckx, David Bruneel, Colette Cleeren, Alex De Bruycker, Elke Desutter, Sonja Geens, Céline Geeraert, Katrien Heijse, Niels Ketelers, Thanh Long Lam, Free Pectoor, Kim Vandaele, Ruben Vandeghinste, Kevin Vanwonterghem
Vernissage 3 juni 2022 vanaf 19 uur
Openingsuren za 4 juni – zo 5 juni: 10u tot 18 u vr 10 juni – zaterdag 11 juni – zondag 12 juni: 10u tot 18u
kunstpoort 