“Bonsoir Mesdames, bonsoir Messieurs”
“Ce soir nous allons vous emmener en voyage… pour nous accompagner nous avons quelqu’un qui va s’occuper de votre bien-être et de votre sécurité… voici Barbara!” De verschijning van Barbara geeft een idee van hoe ze ons op ons gemak zal stellen gedurende de avond maar op vlak van de veiligheid worden wij door twijfels overspoeld. Er zijn twee mogelijke risico’s: plezier en drank. Het laatste dankzij de democratische prijzen aan de bar maar dat risico kunnen we controleren. Het eerste is wat moeilijker.
Vanavond wordt er in L
ille (F) gevochten. Twee fanfares zullen tegenover elkaar staan. Met 1 blik op de kledij van de muzikanten weten we onmiddellijk dat ze niet de Fanfare van het lokale dorp zijn tenzij het een dorp is van gekken. Sommigen zijn aangekleed zoals in de films over het leven na het vergaan van de wereld. Dus La brigade des tubes tegen L’ Amfifanfare in “La percute des cuivres”.
De ruimte is groot in “Le Gymnase” in Lille. Het lijkt op een sportzaal (de naam gymnase verwijst naar gymnastiek). De zaal zit vol. Bij de aanvang om 18 uur bestaat het publiek uit mensen van alle leeftijden met 
een iets groter aandeel van families met jonge kinderen. In de loop van de avond verdwijnen de families met hun kinderwagen en de jongeren staan in de rij voor de ingang waar ze door Barbara gecontroleerd worden.
De ingang is gratis, je krijgt een ticket dat je, wanneer je de zaal verlaat, teruggeeft. De bedoeling is het aantal toeschouwers te beperken vanwege de veiligheidsrisico’s die het met zich meebrengt. Iedereen is dus welkom
.
De prijzen voor
de drank zijn ook laag. 1Euro voor een bio appelsap. Je voelt een sociaal engagement van La Brigade. Een groep gehandicapte kinderen krijgt een bijzondere plaats, beschermd, zodat ze de fanfare goed kunnen zien. Barbara heeft animatie voorzien tussen de voorstellingen van de fanfares zoals volleybal met strandballen. Het publiek neemt deel zonder zich veel vragen te stellen.
L’ Amfifanfare neemt de strijd serieus. Ze doen een Haka zoals het hoort volgens de traditie van de rugby. L’ Amfifanfare heeft wel een klein voordeel: de bezetting is beperkt dus kunnen ze met zijn allen op het podium. Ze vragen aan het publiek om naar voren te schuiven, waar ook de muzikanten van La Brigade dansen.
La Brigade heeft het een pak moeilijker.
Het podium is te klein dus ze infiltreren in het publiek. Ze vliegen zowa
ar rond. Zo voelen ze zich op zijn best.
De twee fanfares zijn wat we kunnen noemen de nieuwe fanfares. In het artikel, zie link, is het heel goed uitgelegd. Alles wat hier geschreven staat past bij de twee fanfares.
La Brigade is gesticht in 2003 in Lille. La Brigade past heel goed bij deze beschrijving. Zie website http://www.labrigadedestubes.com/presentation/
L’ Amfifanfare heeft wel een kleiner repertoire en ook het aantal muzikanten is beperkter dan dat van la Brigade. Bij la Brigade is iedereen welkom en leeft de muziek. Maar pas op! Beide fanfares spelen op een hoog niveau:
http://www.labrigadedestubes.com/video-compil-2013/
http://www.amfifanfare.fr/medias/videos/
Doel van de avond is eigenlijk iedereen aan het bewegen te brengen. Met deze muziek is het moeilijk hieraan te weerstaan.
We vertrekken voor het eind van de strijd. Het plezier heeft gewonnen.
Tekst en foto’s: Eric Rottée
Eind redactie: Ivan Bernage
kunstpoort 