Passerelle Louise, Kunstgalerie, zondag 11 uur
“Sophie, zijn de de ophangrails waterpas?” vraagt Hélène.
“Normaal gezien wel” antwoordt Sophie.
“Nee ze zijn het niet.”
“Ah!” “maar de helling blijft op zijn minst constant.”
Een project
Een fotografie project. Voor Hélène is het haar eerste project, ze is nog maar vier jaar met fotografie bezig en fotografeerde al heel veel tot nu toe. “Het is mijn eerste afgerond project. Met dat project heb ik voor het eerst een doel voor ogen. Ik leg me zelf op “Nu maak jij een coherente serie.” “Ik zou nog meer kunnen doen, maar de goedkeuring van de Stib is beperkt in tijd. Een maand lang fotografeerde ik elk weekend en alle namiddagen.”
Sophie heeft dezelfde indruk, deze tentoonstelling is haar eerste afgerond project met een doel, ze is al veel langer met fotografie bezig. Ze vraagt zich af of het project inderdaad af is. Volgend jaar volgt ze een opleiding narratieve fotografie met een fotograaf die gespecialiseerd is op dat gebied. Een verhaal vertellen met foto’s, dat wil ze.
Een tentoonstelling met gasten
“Het is goed om met de foto’s van de sporen te beginnen als ingang tot de serie.”, zegt een kennis van Hélène die aanwezig is om te helpen. Een verhaal. Hélène: “Ik heb geprobeerd de foto’s zo te plaatsen dat ze een verhaal vormen en er een beetje logica inzit.” “Eerst de ingang van de metro, dan de mensen in de wagon, de metro die versnelt, die stopt aan bepaalde stations en de uitgang.”
Sophie heeft er voor gekozen om foto’s te groeperen. Ze heeft het design op haar gsm opgeslagen. De foto’s rechtstreeks op de muur kleven, geeft haar twee uitdagingen: de foto’s moeten mooi recht hangen, maar vooral het kleven is een titanenwerk. Het zijn foto’s van vergaderzalen. Geen gewone, maar zalen van het directiecomité. “Nee het was niet moeilijk toestemming te krijgen om de foto’s te maken. Ja, de zaal illustreert de macht, de erfenis en de geschiedenis van de onderneming.”
Helene is te gast op deze tentoonstelling. “Sophie heeft mij een beetje gepusht. Het collectief geeft aan fotografen de kans om een project in te dienen, ik werd geselecteerd.” Drie gastfotografen werden gekozen, elke fotograaf mag een weekend tentoonstellen. Het collectief Bruxelles Pixels heeft dit beslist. Philippe Clabots: “Gastfotografen breiden het bereik van ons initiatief uit en ook inzicht over de stad.”
Een collectief
Sophie: “Een collectief voor ons is waar er wordt samengewerkt aan een gemeenschappelijk onderwerp. Dit onderwerp kan doorheen de tijd veranderen, om dynamiek te creëren. Dit verhoogt de interesse van het publiek. Voor deze tentoonstelling moesten we een onderwerp vinden en dat lag voor de hand, Brussel. Sommige collega’s zijn uit de boot gevallen vanwege dit onderwerp.” Het collectief Bruxelles Pixels is ontstaan uit een ander collectief Ars-Varia, een groep kunstenaars uit verschillende kunstrichtingen. Sophie: “Een gemeenschappelijk onderwerp verrijkt onze kunst. Het collectief heeft met deze tentoonstelling een kunstwerk gemaakt.” Sophie: “Wij hebben al contacten om op andere plaatsen tentoon te stellen. Het was veel werk, we zeggen niet dat het gedaan is, wij maken iets anders. Persoonlijk heb ik nog een lange lijst te fotograferen vergaderzalen. De tentoonstelling was een doel maar niet het einddoel.”
Bezoekers begeleiden
Hélène: “Ik ben heel heel blij. Ik heb veel interessante mensen ontmoet. Mensen die iets in mijn foto’s zien dat ik niet zie. Veel volk. Nu moet ik andere projecten, doelen vinden.”
Hélène Cook: Facebook @Hélène Cook Photographie
https://www.facebook.com/helene.cook.photo.brussels/
Philippe Clabots: photos.philippec.be
Patrick Niset: www.niset.be
Eric Ostermann: www.ostermann.be
Sophie Voituron: www.sophie-voituron.com
Bruxelles Pixels: https://www.facebook.com/bruxellespixels/
Eric Rottée Tekst en Foto’s