BREEDBEELD FILMGALA 2019

BREEDBEELD rolde de rode loper uit voor kortfilms gemaakt binnen de lijnen van het filmclubcircuit. Met dit Filmgala wil BREEDBEELD de beste films uit niet-professionele kringen in de kijker plaatsen. Iedere cineast die aangesloten is bij een filmclub kon maximaal twee films insturen. Een selectie van 17 films werd zondag 28 oktober vertoond in
het Cultuurcentrum Scharpoord te Knokke-Heist.

Yirka De Brucker verantwoordelijk voor de organisatie maakte tijdens het Filmgala wat tijd voor KUNSTPOORT.

Kunstpoort Wat is de bedoeling van het Filmgala?
Yirka De Brucker Om dit duidelijk te maken geef ik graag eerst wat duiding over de werking van BREEDBEELD. BREEDBEELD richt zich tot verschillende doelpublieken: de academies, filmclubs, studenten aan de Hogeschool en cineasten die niet in groepsverband ageren. Deze creatievelingen helpen we waar we kunnen. We stimuleren en motiveren door middel van feedback, door toonkansen, een podium te bieden en nuttige info mee te geven. De nadruk ligt op evenementen.
Zo hebben we van 8 tot 10 november het BREEDBEELD KORTFILMFESTIVAL. https://breedbeeld.org/agenda/breedbeeld-kortfilmfestival
Het lidmaatschap is volledig gratis.
https://breedbeeld.org/

Kunstpoort De hoeveelste editie maken we nu mee?
Yirka De Brucker Dit is de achttiende editie. We hadden zo’n 50 tot 60tal inzendingen. Het BREEDBEELDteam selecteerde daaruit een 17tal kortfilms. Op het Filmgala kent ons team prijzen toe in de categorie fictie en non-fictie. Daarnaast kan de jury een extra prijs uitdelen aan een film die buitengewoon is op vlak van cinematografie of scenario. Per prijs reikt
BREEDBEELD een cheque uit van € 500.

Kunstpoort Wie maakt deel uit van de jury?
Yirka De Brucker Er zijn drie juryleden: één jurylid vertrouwd met BREEDBEELD door een medewerking aan verschillende projecten en twee Nederlanders van NOVA, een Nederlandse Organisatie voor Audiovisuele Amateurs. Hierdoor werken we aan een internationale uitstraling.

Kunstpoort Wat waren de criteria voor een selectie?
Yirka De Brucker Belangrijk zijn de cinematografie, het scenario, de auteurs, de tekst, muziek, regie en montage. We streven een diversiteit aan onderwerpen na.

Kunstpoort Het valt me op dat er vooral veel documentaires getoond worden.
Yirka De Brucker Inderdaad zo ongeveer een 50%. De reden? Waarschijnlijk omdat bij een documentaire de auteurs voorhanden zijn. Bij fictie valt scenarioschrijven moeilijker.

Kunstpoort Wie komt naar het Filmgala, welk publiek?
Yirka De Brucker Hoofdzakelijk mensen uit het Filmclubcircuit, vrienden, familie, weinig buitenstaanders.

Kunstpoort Hoe was het niveau dit jaar?
Yirka De Brucker Ongeveer het zelfde als vorige jaren.

Kunstpoort De regisseur Jan Verheyen presenteert het Filmgala en interviewt de cineasten. Was die gemakkelijk te overtuigen?
Yirka De Brucker Hij verleent al jarenlang zijn medewerking aan het Filmgala. Ook tijdens het Kortfilmfestival speelt hij een grote rol.

Enkele kortfilms uitgelicht

Left Luggage 14’
Jürgen Depoorter & Kurt Mariën
Capricorn Film Group

https://vimeo.com/299190614

Left Luggage brengt het filmisch portret van de kunstinstallatie van Willy Baeyens. Bij een bezoek aan de Dossin Kazerne te Mechelen werd de kunstenaar getroffen door foto’s van kinderen, slachtoffers van de holocaust. Deze foto’s vertaalde Willy Baeyens naar schilderijen, portretten die hij later voor zijn kunstinstallatie in oude reiskoffers stopte. De kortfilm toont het schilderproces en de zoektocht naar 140 oude reiskoffers. Wat me opvalt zijn de verrassende camerastandpunten en de warme sfeervolle kleuren in contrast met het onderwerp. Niets in deze docu verraadt dat de cameraman Jürgen Depoorter geen professional is. Hij werkt als chauffeur bij De Lijn. De kunstinstallatie Left Luggage lokte 7000 bezoekers naar de Dossin Kazerne en maakt nu een tour door het land.

Famadihana 17’
Jean-Paul Grauwels
filmclub VTB Antwerpen

https://www.youtube.com/watch?v=0VgXMbffFJk

Eens in de 7 jaar graven Malagassiërs, inwoners van Madagascar, hun overleden familieleden op om hen te keren. Die dag dansen ze met hun doden en is het feest.
Jean-Paul Grauwels konden we strikken voor een klein interview. Hij is cameraman en tevens voorzitter van de filmclub VTB Antwerpen.
Kunstpoort Van waar komt je fascinatie voor de film?
Jean-Paul Grauwels Die dateert van eind de jaren 70. Ik ben kinesist. Een patiënte van me filmde toen met een super8 camera en gaf een voorstelling. Het zien van haar film legde de kiem voor mijn passie.

Kunstpoort Waar haal je de inspiratie vandaan?
Jean-Paul Grauwels Mijn reizen zijn mijn inspiratie. Ik reis in functie van het filmen. Soms belicht ik één aspect van een reis zie ‘De zwaveldragers van Java’.

Kunstpoort Hoeveel uren per week besteed je aan je hobby?
Jean-Paul Grauwels Toen ik nog werkte was het vooral nachtwerk. Nu ik op rust ben, speelt de film dag en nacht door mijn hoofd. Het is een passie die me niet meer loslaat.

Kunstpoort Doe je alles zelf, scenario, montage, muziek…?
Jean-Paul Grauwels Inderdaad enkel de tekst spreek ik niet zelf in.

Kunstpoort Film je met een professionele camera?
Jean-Paul Grauwels Ik heb een betere amateurcamera. Montage gebeurt met de computer.

Kunstpoort Beschouwden de Malagassiërs je niet als een indringer bij het filmen van ‘Famadihana’?
Jean-Paul Grauwels Helemaal niet. Ik bezocht Madagaskar 4 maal. Ik leerde Malagassiërs kennen die hier in België woonden. De man die hier werd opgegraven heb ik ontmoet. Ik ben betrokken bij de familie, ze noemen me een vriend.

Kunstpoort Kijk jezelf veel film, video’s, film of televisie?
Jean-Paul Grauwels Helemaal niet. Ik kijk enkel passief tv als mijn vrouw voor de beeldbuis zit. Wel hou ik van documentaires.

Kunstpoort Indien je een prijs wint, wat zou je met de 500 euro doen?
Jean-Paul Grauwels Onmiddellijk op reis vertrekken.

Noot: Van 1980 tot 1991 programmeerde de toenmalige BRT enkele bijzondere toeristische films van Jean-Paul Grauwels.

In goede en kwade dagen 23’
Flore Pensaert
filmclub Nova

Flore Pensaert, studente aan het RITCS brengt een intiem familieportret van haar ongeneeslijk zieke oom/peter Danny en zijn ouders, haar grootouders Maria en Joseph.
Enkele flitsen uit het interview van regisseur Jan Verheyen.
Regisseur Jan Verheyen ‘Waarom dit dubbelportret? Was dit de bedoeling van meet af aan’?
Flore ‘Inderdaad. Het is niet vanzelfsprekend dat ouders hun zoon overleven daarom wilde ik beide verhalen brengen’.
Regisseur Jan Verheyen ‘Was het voor Danny soms niet moeilijk dat je hem filmde’?
Flore ‘Soms was er inderdaad protest. Ik probeerde een balans te vinden tussen filmmaker en familielid’.
Regisseur Jan Verheyen ‘Is dit een kortfilm gemaakt in het kader van je studies aan het Ritcs’?
Flore Pensaert ‘Nee. Ik ben lid van een filmclub vandaar deze productie en inzending’.
https://florepensaert.weebly.com/

PRIJZEN

Left Luggage
Jürgen Depoorter & Kurt Mariën 14′
https://vimeo.com/299190614
beste non fictie & beste Belgische film

 

Ambachtelijk
Tony Jacobs 10′
beste fictie

 

 

Leven in de schemerzone
Ronny Claus 23′
beste cinematografie

 

Niet zonder slag of stoot
Daniël Beckers 23′ (NL)
beste Nederlandse film (samenwerking NOVA)

 

Dit was het eerste BREEDBEELD evenement dat KUNSTPOORT bijwoonde. Het smaakt naar meer. We kijken uit naar andere BREEDBEELD foto-, film- of mediakunstevenementen.

 

Regisseur Jan Verheyen en Yirka De Brucker van BREEDBEELD

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Eric Rottée
Foto’s stills BREEDBEELD

 

Wanderlust in Marchin

6:30. Opstaan. Midden september is het op dit uur nog donker. Een douche heb je absoluut nodig om wakker te worden. Herinneringen aan vroeg opstaan in de zomer komen terug. Marchin. Er is een Marchin en een Grand-Marchin. Wij vragen ons af waar het cultuurcentrum zich bevindt. Waarschijnlijk in het centrum van Marchin? Nee dus, volgens de GPS. Grand-Marchin is groot. Dus moeten we verder rijden om het cultureel centrum te bereiken. Onderweg valt ons de goede toestand van de huizen op.. Ver weg is het cliché van het arme Wallonië.  

Marchin of Grand-Marchin

“Vous venez pour la Biënnale?” vraagt de vrouw achter een eenvoudige tafel. Het huis, het cultureel centrum ziet er ook eenvoudig uit. Het is Venetië niet.. Op een duidelijke kaart zie je de verschillende plaatsen waar je foto’s kan bekijken. De eerste verrassing komt van een fotografe uit Wit-Rusland, in de bar naast het cultureel centrum. Geen intellectuele, abstracte zwart-wit foto’s, maar frisse kleurenfoto’s met een grote luchtigheid.

Luchtigheid is er ook in de kerk. Bloemen werden gefotografeerd. De foto, afgedrukt op een glazen plaat, is doorzichtig. Je zit op de bank van een familie en je kijkt naar foto’s die zouden kunnen wegvliegen. Wanneer je vertrekt uit de kerk, krijg je een rustig heuvelachtig landschap te zien.

 

Een beetje klimmen en je betreedt een gewoon huis. Foto’s van een man en een vrouw, soms samen, soms apart. Colin Gray , uit Engeland, heeft zijn hele leven lang zijn ouders gefotografeerd. Dat besef je na een tijdje. Indrukwekkend zijn de foto’s van de gestorven moeder in de slaapkamer. 

De volgende etappe is het gelijkvloers van een rijhuis. In de keuken/eetkamer hangen foto’s aan de muur en staan ze op de meubels. Er zijn originele afdrukken bij zegt de zoon van de fotograaf, aanwezig op die dag. Alle in zwart-wit. Het leven van de jaren ‘70 komt naar boven. Een getuigenis van hoe het was in de streek rond en in Luik.

 

 

Ossogne en de kerk

De tentoonstellingen zijn niet alleen in Marchin maar ook in Ossogne. Hoe ver is dat? 8 km. De mooie landschappen met heuvels verleiden ons om er te voet naar toe te gaan. Toch is het een beetje te ver. Wanneer wij aankomen valt het op dat in een zo’n klein dorp, hameau in het Frans, ze toch een kerk hebben gebouwd. Een andere tijd. 

Twee fotografen trekken de aandacht. Beiden spelen ze rechtstreeks in op het gevoel van medelijden en sympathie.

Sarah Seené heeft blinde of slechtziende mensen gefotografeerd. Het zijn sterke portretten, met een tekst in braille. Er straalt veel emotie uit deze foto’s en uit de verhalen van deze jonge mensen.

Jef van den Bossche heeft mensen in het volkscafé gefotografeerd. Nu. Ze bestaan nog, zowel het volkscafé als de mensen die het bezoeken. Groot formaat en in kleur, de foto’s  geven de indruk dat u de mensen kunt horen, ruiken, voelen. 

Wanderlust

De volgende keer, dus binnen twee jaar, nemen wij de fiets mee. Zo ontdekt je een Belgische streek, maar te voet gaat ook. Heuvelachtig, een mix van pure natuur en akkers. Je ontdekt huizen, kerken, boerderijen met hun schuur, kasteeltjes en lokale bars. Je ontdekt fotografen en hun foto’s. De Biënnale is een leuke en rijke ontdekkingstocht.

LINKS:

Eric Rottée tekst en foto’s
Guy Verschueren foto’s