Kunstschilder Erik De Meuleneere,
realist en detaillist

Ooit was hij officier in de lange omvaart op de zeven wereldzeeën, later leidde hij een bedrijf met 120 man in ‘de Congo’ en toen vond hij in Lokeren een nieuwe adem als kunstschilder. “Ik denk dat ik zowat zevenhonderd schilderijen gemaakt heb, en meer dan achthonderd tekeningen”.

“Je moet wel een beetje talent hebben, anders begin je er maar beter niet aan. En dan moet je er alle dagen mee bezig zijn: tekenen, schetsboek altijd bij de hand, en dan schilderen.”

Hoe zou je zelf je stijl benoemen?

“Ik zou mezelf realist én detaillist noemen. Dat zie je ook in mijn werken. Ik heb altijd mijn eigen zin gedaan, niets willen nabootsen. Wat er bijvoorbeeld in het SMAK te zien is, zou mij trouwens niet kunnen inspireren. Ik zou daar nooit willen exposeren. Al vind ik Borremans bijvoorbeeld wel klasse. Maar Luc Tuymans heeft naar mijn gevoel een veel te groot ego. Kunstenaars met zo’n groot ego, ik vind dat flauwekul.”

In zijn atelier hangt en ligt een keure van kunstwerken: portretten, natuurbeelden, en enkele werken die duidelijk op jazz geïnspireerd zijn. Erik De Meuleneere is dan ook sinds jaar en dag een drager van de Lokerse jazzscene.

“Mijn favorieten? Ik noem er maar een paar: Count Basie, Stan Getz, Oscar Peterson, John Coltrane, Miles Davis…”

Ook boeken kan hij smaken: “twee tot drie per week, vooral Franse literatuur.”

Zijn er dingen die jou tot tranen toe kunnen beroeren?

“O ja, Argentijnse muziek bijvoorbeeld. Of Edward Hopper, die heeft zo veel kunstenaars geïnspireerd. Ik heb alles van hem verzameld wat ik te pakken kon krijgen, ik heb meer dan vierhonderd foto’s van zijn werken”.

De ene helft van de wereld probeert de andere helft uit te moorden. Kan kunst daar iets aan veranderen?

“Ik denk het niet, dat zou niet lukken. Je moet al goed opletten welke woorden je op Facebook gebruikt. Vooral in islamlanden zijn ze daar heel gevoelig aan. Ik heb geschreven over Iran, Irak, Koeweit…Ik kreeg dan wel eens een opmerking of ik wel juist in mijn hoofd was. Niet doen, dus. Congo, in vergelijking, dat viel nog mee. Al moet je niet proberen de problemen met de mijnontginning uit te leggen. Mensen begrijpen dat toch niet.”

Wordt er in de opleiding in de middelbare scholen voldoende aandacht aan kunst besteed?

“Neen, absoluut niet. Ik heb het niet alleen over beeldende kunst, maar ook over muziek. Ik word daar triest van. En als die tieners naar de unief gaan, is het eigenlijk te laat.”

Wat kost een kunstwerk van jou,  eigenlijk?

“Moeilijk te zeggen, het hangt onder meer af van het formaat van het werk. Je moet weten, een doek kost makkelijk 70 tot 90 euro en voor een tube goede verf ben je al gauw 35 euro kwijt.”

Hoe wil je, na je dood, herinnerd worden?

“Totaal niet, niks. Ik ben trouwens atheïst. Ik wil gecremeerd worden en dan mogen ze mij in zo’n urne in zee dumpen. Gedaan is gedaan.”

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto: Bernadette Van de Velde