Een zondagochtend

“Hello world”, “This is me”, “Life should be”, “Fun for everyone”.

Het is 10 uur zondagochtend, het uur van de mis. We staan niet in de kerk maar in de Westrand, de Dilbeekse kerk van de cultuur. Na een doolhof van hellingen en trappen verschijnt de grote zaal. Het is niet een typische concertzaal.

Negentig mensen verzamelen zich rond de twee koorleidsters. Het is de tweede sessie van een proces met als ultiem doel het podium te delen met Belle Perez.

De groep bestaat uit ervaren- en beginnende-zangers en zangeressen, zij die onder de douche of in de auto zingen.

Bij de tweede sessie kent iedereen zijn plaats, de verdeling volgens het stemniveau is al gebeurd. Krista werkt met de hoge stemmen aan de linkerkant, Nathalie met de lage aan de rechterkant. De twee vrouwen beginnen met het zingen van de nieuwe liedjes. Iedere deelnemer kan zich op die manier voorstellen hoe het liedje moet gezongen worden. Los!

Na elk liedje maken Krista en Nathalie opmerkingen over de manier van zingen. Die opmerkingen gaan van het niveau van de stem tot hoe de tekst moet worden uitgesproken.

Opmerkelijk is dat veel opmerkingen gaan over de energie die men bij het zingen moet uitstralen. Nathalie legt hier een zeer sterke nadruk op. De deelnemers moeten zich bevrijden van elke psychologische remming. Of van de schrik om fout te zingen. Na de opmerkingen wordt er gretig geschreven.

Zingen in een taal die men niet begrijpt. Liedjes in het Spaans: El mundo bailando, El ritmo caliente.

Pauze! Het komt goed uit, er zat wel wat nervositeit in de groep.
Want onmiddellijk beginnen ze te discussiëren.  

 

 

Het tweede deel na de pauze is korter. Nathalie voelt een beetje onzekerheid bij de deelnemers en ze geeft een overzicht wat er zal gebeuren gedurende de volgende sessies. Er worden twee à drie liedjes gezongen zodat de mensen tegen de volgende sessie, binnen een maand, kunnen oefenen.

Een maand later. De derde sessie.
Heb jij veel geoefend?

Steven heeft wel geoefend maar niet zo erg veel. In de auto hoofdzakelijk. Rita oefent overal. Zelfs op kantoor. De collega’s moeten ook naar de liedjes luisteren, ze worden het misschien een beetje beu. Er zijn ook anderen die niet geoefend hebben. Ze willen dit tegen de volgende keer inhalen. Jean, Franstalig, kan niet op elke sessie aanwezig zijn. Hij moet dus wel oefenen tussendoor.

Ze beginnen met de liedjes die ze geleerd hebben tijdens de tweede sessie, Hello World. Nathalie voelt niet genoeg energie vanuit de groep. Er moet er veel meer zijn. Dat is het indrukwekkende van een koor. U wordt omvergeblazen door de adem van de groep.

“Vroeger”, zegt Lydwine, “stond alleen de tekst in het boek”. Maar de mensen met kennis van muzieknoten kunnen beter volgen als er noten staan. Dus nu staat de notenbalk met de noten er ook op.

 

A capella met Nathalie en Krista. Dan het koor.  

Soms moet een bepaalde passage herhaald worden. Hier één met de nodige energie erbij:

enregistrement 13

En in het Frans. “Tu es mon autre”, “Je crois en toi”. Het laatste stuk in het Engels. Niet gemakkelijk. Er hoeft niet per se een rode draad tussen de liedjes te zijn, behalve dat ze meestal over de liefde voor de andere gaan.

Pauze. Wij gaan daarna begeleid door het koor, het doolhof weer binnen. Waar is de uitgang?

Het belangrijkste in dit proces is de deadline op 26 februari. Intussen wordt er fors geoefend en verdiepen de zangers en zangeressen zich steeds meer en meer in de liedjes.

smART to SiNG in de Westrand op de 26 februari

Tekst en Foto’s Eric Rottée
Eindredactie Ivan Bernage