Heleen Van Haegenborgh is componist, pianist, improvisator en performer. Zij laat zich niet vangen in specifieke disciplines of muziekgenres. Zij werkt samen met beeldende kunstenaars, theater- en filmmakers. Voor ZINDERING, festival in het kader van zinderende stilte dat deze week van start gaat in Mechelen, componeerde zij Squaring the Circle voor vier slagwerkers en elektronika, met als inspiratiebron de tekeningenreeks Pi van Johan De Wilde.

Creëren, componeren, improviseren en uitvoeren vloeien dus samen. Naast een aantal eigen composities, voerde Van Haegenborgh tussen 2007 en 2011 werken uit van James Tenney, George Crumb, John Cage, Alvin Lucier, Peter Garland, Morton Feldman en Thomas Smetryns. Als pianiste speelde ze ook mee in een aantal muziektheaterproducties van LOD, onder meer in  Vader, moeder ik & wij  uit 2011 met muziek van Dominique Pauwels. 

Als pianist gebruikte ik vaak de binnenkant van de piano en de link naar slagwerk is snel gelegd als je weet dat ik ooit ben begonnen met de prepared piano stukken van John Cage. Daarin verbouwt hij de piano echt tot slagwerkinstrument door schroeven, rubbers en punaises tussen de snaren te steken en zo de klank te transformeren. Ik ben relatief snel weg gegaan van die preparaties omdat die enorm sterk aan Cage’s klankenwereld vasthangen. De klankenwereld van George Crumb lag me bijvoorbeeld veel meer en vooral daardoor ben ik op zoek gegaan naar technieken die meer aansloten bij mijn eigen esthetiek.  Inside technieken die echt op een muzikale manier kunnen gecombineerd worden met materiaal op de toetsen. Ik zag de piano niet echt vanuit een pianistiek oogpunt maar vooral als een middel om iets te vertellen. De inside piano klankenwereld is rijk maar met slagwerk zijn de mogelijkheden echt oneindig.”

Mijn favoriete preparatie is nylondraad. Afhankelijk van hoe je ze gebruikt kan je enorm veel verschillende klankkleuren creëren. Wanneer je de draden tussen de snaren vlecht heb je  beide handen nodig om de horizontale strijkbeweging te maken. Maar je kunt ze ook vastmaken met een knoopje aan de snaren en dan bespeel je ze door te trekken of te wrijven over de draden. De kleur is dan helemaal anders. Met het knoopje krijg je een hele fragiele klankwereld, zonder knoopje is de toon voller en kan je op zoek gaan naar de verschillende harmonieën. Je trekt als het ware de klank uit piano. Ik blijf elke keer verwonderd hoe mooi dat klinkt en het raakt me om te zien als ik die verwondering ook opmerk bij mijn leerlingen als ik dit soort technieken introduceer. ”

Videograaf: Bert VANNOTEN