Tim Volckaert opent op 4 juni tot 16 augustus in cultuurcentrum Mechelen.

Any solution is good for an answer

Cultuurcentrum Mechelen presenteert de eerste institutionele solotentoonstelling van Tim Volckaert (°1979, Kortrijk).
Zijn artistiek werk vertaalt een wereldvisie waarin het duale denken en handelen, zo kenmerkend en dominant in onze Westerse geschiedenis, centraal staat.
In zijn kunst is het beeld van ‘het landschap’ vaak het uitgangspunt. Het landschap, in de betekenis van de ‘wereldlijke ruimte’, fungeert als achtergrond voor een diepgravende commentaar op de duale strijd van de mens met zijn omgeving.
Zijn kunst kan gelezen worden als een organische maar vooral fundamentele beschouwing over het landschap als cultuur.
In zijn werk dat niet onder één noemer te vatten is, laat Tim Volckaert schijnbaar tegengestelde begrippen en ideeën met mekaar communiceren: natuur/cultuur, bewust/onbewust, licht/donker, verschijnen/verdwijnen, inhoud/leegte, … Lichaam, landschap, een doordachte thematiek en verbeeldingsrijke metaforen vormen samen een krachtig geheel.
Kritische reflectie wordt voortdurend gevoed door de actualiteit zoals de huidige diep ingrijpende ontwikkelingen in klimaat en milieu. Het poëtische werk van Tim Volckaert articuleert zo een scherpe, accurate visie gevoed door de alledaagse realiteit, maar steeds geworteld in een (kunst)historisch perspectief.
Zijn zoekende en bij momenten rusteloze levensstijl is weerspiegeld in de vele disciplines waarin hij actief is.
Zoals Tim Volckaert het landschap exploreert, soms als pelgrim, nu eens als wandelaar, een enkele keer als toerist, zo laveert hij in zijn werk van schilderkunst naar sculptuur, van fotografie over video naar performances en acties. Via de codes van de klassieke kunsten slaagt de kunstenaar er telkens in om de dingen op verschillende manieren met elkaar te confronteren, niet enkel rationeel maar evenzeer gevoelsmatig en intuïtief. Zijn kunstwerken, rijk van materie, vorm en inhoud, vormen in hun onbegrensde mogelijkheden precies de eigenheid van Volckaerts artistieke praktijk.
Het realiseren van een werk brengt weliswaar een zeker moment van gelukzalige tevredenheid met zich mee voor de kunstenaar maar tegelijk doorgaans ook het besef dat het anders, soms beter, kan en moet. Daar en dan ontstaat de noodzaak tot een volgende creatie. Dit proces, deze aanhoudende zoektocht, waar alles nog open is, vol van verwachting en hoop, bezielt en stuwt Tim Volckaert onverminderd aan. Traag maar zeker creëert hij zo een intrigerend evocatief oeuvre
In Any Solution is Good for an Answer in Cultuurcentrum Mechelen komen alle facetten van zijn werk samen in een omvattende tentoonstelling.
De focus ligt op een evenwichtige dialoog tussen werken die op het eerste gezicht misschien erg verschillend lijken, maar die meer dan ooit de bijzondere samenhang van zijn werk in kaart brengt.

Kris Fierens opent op 4 juni tot 16 augustus in de Garage Mechelen

In De Garage in Mechelen zou Kris Fierens (1957) werk tonen van de jaren tachtig tot nu. We bezochten de tentoonstelling twee dagen voor de lockdown inging en de opening uitgesteld werd. U krijgt dus een mentale, virtuele rondleiding in een evenement waarvan we mogen hopen dat het ooit écht opengaat. Want het loont zeer de moeite.
Eigenlijk toont Fierens, zo vindt hij, één en hetzelfde werk in duizend variaties. Het kunnen schilderijen, driedimensionale werken of zeefdrukken zijn.
Het gaat telkens om de kracht en de schoonheid van een beweging, als culminatiepunt van een denkproces dat niet met woorden te ontleden valt. De omgeving, de muren en vloeren van de ruimte, de sokkels: alles speelt mee. Op enkele plekken schilderde Fierens een achtergrond op de muur, bijvoorbeeld in roze, waarop dan een schilderij gehangen werd, of een kussen. De Muur is essentieel. Ik schreef vroeger al: ‘Daar zoog, kleefde, klampte het werk zich aan vast: met de muur werd de ruimte zichtbaar die in elk werk van Fierens zo duidelijk aanwezig en essentieel is’.
Dat is dus de moeilijkheid bij zijn werk: het be-schrijven, zonder in een oeverloos meanderen van bijvoeglijke naamwoorden te vervallen.
Het werk van Kris Fierens is tegelijk hermetisch én toegankelijk: het kan in je oog binnen flitsen, je ziet dat het ‘juist’ is, maar woorden schieten te kort.
Dat doet me denken aan het bericht dat de bevriende kunstenaar Pavel Büchler naar Kris Fierens stuurde toen de catalogus van de tentoonstelling in De Garage uitkwam: daarin staat, naast enkele schaarse citaten en uitspraken, geen enkele geëlaboreerde tekst van een of andere curator of kunsthistoricus, met voetnoten of zo.
Zo wilde Fierens het: enkel beeld, geen verklarende tekst. Pavel Büchler vond dat fantastisch en wenste hem proficiat. En zo valt ook deze expo in De Garage te bekijken: beeld zonder klank, zonder tekst.

Videograaf: Bert VANNOTEN
https://www.kunstmagazine.net/news/article/196
https://hart-magazine.be/expo/kris-fierens-in-de-garage-in-mechelen