/beeldendekunst

NAND & (N)ANDEREN

kramboer Geen categorie , , ,

Expo van een student/kunstenaar/curator en drie medestudenten/kunstenaars in Galerie Drie, Gent

Tekst en foto Kathleen Ramboer

Een chaos van kleuren overvalt me en maakt op mij een verpletterende indruk. In het schildersatelier van – LUCA School of Arts – baan Ik me een weg tussen afgedankt meubilair, borstels, verf, canvas, houten latten, papier… om later halt te houden bij het werk van vier studenten, Nand, Janne, Nathan en Gies. Het viertal is op zoek naar stijl, inhoud en eigenheid om binnenkort door te breken en een plaats te veroveren in de hedendaagse kunstwereld. Verwonderd om zoveel jonge geestdrift en gedrevenheid ga ik de confrontatie aan.

Nand Haegeman

Student/kunstenaar Nand Haegeman, door aandachtige kunstpoort lezers gekend van het project TO KEEP Gallery, volgt stage bij Galerie Drie te Gent. Galeriehouder Guy De Dapper vroeg hem een fictieve expo te organiseren. De opdracht kreeg vorm, verraste positief en evolueert nu naar een daadwerkelijke tentoonstelling. Nand loodst me mee naar een auditorium zodat ik in alle rust, zonder kleur- en/of klankprikkels, met de vier kunststudenten kan debatteren.
De vier kunststudenten zijn:
Nand Haegeman, student derde jaar bachelor schilderkunst, stagiair bij Galerie Drie en tevens curator van de expo NAND & (N)ANDEREN
Janne Vandebuerie, student derde jaar bachelor schilderkunst
Nathan Geldhof, student master schilderkunst
Gies Dewaele, student master schilderkunst

Nathan Geldhof

links Gies Dewaele, rechts Janne Vandebuerie

Kunstpoort Nand, bevalt het curatorschap je? Je kiest voor medestudenten, was dat de opdracht, hoe selecteerde je de kunstenaars, op thema, op diversiteit, welke kunst je zelf goed vindt? Moet er een link zijn, een gemeenschappelijk kenmerk?
Nand Het is evident dat ik voor medestudenten kies, dat staat als een paal boven water. In mijn keuze van de kunstenaars is hun motivatie en gedrevenheid van kapitaal belang. Een soort eenheid is noodzakelijk maar dat betekent niet dat allen gebruik maken van dezelfde technieken en materialen.

Kunstpoort Nand selecteerde je nu al werken voor de expo?
Nand Samen bekijken we de werken, evalueren en selecteren een aantal. Die nemen we mee naar Galerie Drie. Op locatie, bij het aftasten van de ruimte, ervaren we welke emotie en gevoel de werken oproepen. Dan pas maken we de definitieve selectie. Het wordt puzzelen zowel met de kunstwerken als met de beschikbare ruimte.

Kunstpoort Alle werken getuigen van eenzelfde visie: jullie weelderige schilderkunst brengt visuele bravoure die imponeert. De gemene deler is eigenzinnig, kleurrijk, pasteus, origineel, eigentijds… Mag ik het jong geweld noemen? Een rage, wat trendy aanvoelt blijkt voor jullie niet belangrijk. Blijft het experiment essentieel? Gaan jullie op dit elan verder?
Gies Dit is nog maar een begin. We blijven zaken uitproberen..
Kunstpoort Gies, welke materialen maken deel uit van het experiment?
Gies Verf, houtsnippers, krijt, stof…
Kunstpoort Nand jij schilderde ook op zakken.
Nathan Mijn drager kan MDF zijn, een paneel, canvas, los doek dat ik op een dun paneel lijm… Als je een geschilderd beeld opspant of op hout kleeft, krijgt het werk een totaal andere specifieke fysieke dimensie en dat is heel belangrijk. Ik vervaardig frames volgens de aard van het werk. Mijn portretten bijvoorbeeld ga ik op iets dun kleven refererend naar een fotokader. Je medium bepaalt de manier van schilderen.
Janne Ik gebruik diverse goedkope materialen, recycleer vaak, creëer eigenhandig een lijst waar ik verder meewerk. Ik schrik er niet voor terug om op een zelf gecreëerde, speciale, grillige vorm te schilderen.

links werk van Gies Dewaele, rechts werk van Janne Vandebuerie

Kunstpoort Getuigt jullie kunst van persoonlijke ervaringen, interesses, emoties… lectuur, toeval? Waar putten jullie inspiratie uit?
Gies Ik vertrek vanuit mijn omgeving, heel veel foto’s, composities van gebouwen, een straat die openligt, de verschuiving van het landschap, dat probeer ik te vatten in mijn verf. Mijn verf wordt onderwerp, mijn omgeving, de foto… is enkel een aanleiding tot schilderen, tot het zoeken van vormen.
Kunstpoort Nand bij jou is ook je omgeving, het alledaagse inspirerend.
Nand Zoals bij Gies geeft het straatgebeuren, wat constant gebeurt rondom ons, aanleiding tot schilderen. Niet wat je schildert is belangrijk maar hoe. Een banaal onderwerp kan kunst zijn en worden. Ik doorprik graag de zwaarwichtigheid die rond kunst hangt. Humor mag en kan in de kunst. In mijn kunst staat het speelse vaak centraal.
Janne Gies en ik, we zijn beide figuratief gestart om langzaam te evolueren naar non figuratief. Je kan niet uit het niets abstract beginnen schilderen. En toch zat vanaf het eerste jaar die abstractie al in mijn werk, op een subtiele manier.
Nathan Ik put inspiratie uit mijn archief met foto’s, polaroids, krantenknipsels… Vorig jaar sloot mijn werk aan bij het surrealisme, nu heeft het realisme de bovenhand.
Nand In het woord kunstenaar zit nog altijd kunnen vervat.
Gies Kunst was vroeger wel een ambacht. Nathan weet daar veel over.
Nathan Kunstgeschiedenis interesseert me mateloos. Eerst was kunst ambacht, met de verlichting kwam het kunstenaarsgenie op de proppen. Rationele, menselijke thema’s leidden toen tot nieuwe stijlen en benaderingen van en in de kunst, tot kunstenaars los van het ambachtelijke.

links werk van Nathan Geldhof, rechts werk van Nand Haegeman

Kunstpoort Janne je hebt een karakteristieke benadering van schilderkunst. Je werken zijn een mix van gedurfde kleuren, gelaagde texturen, onconventionele materialen samengebracht tot intrigerende visuele soms chaotische composities. Je kunst vertoont een speelse dynamiek. Hoe verloopt je productieproces en kan je gemakkelijk HALT roepen, beslissen wanneer een werk af is?
Janne Ik start vanuit een beweging. Eerst is er de vorm dan het kleur. Door vlakken te schilderen leg ik de beweging stil. De grote move evolueert naar een kleinere, naar concentratie. Schilderen is bij mij een lang verhaal, een opeenvolging van nadenken en handelen. Daarom werk ik simultaan aan diverse schilderijen. Het ene werk beïnvloedt een volgende en speelt als kapstok voor een ander kunstwerk. Vroeger viel het me lastig een werk als voltooid te beschouwen, nu lukt het me beter er een kruis over te trekken.

Kunstpoort Houden jullie rekening met de evaluatie van een docent, met feedback van anderen?
Na een betekenisvolle stilte volgt reactie van het viertal.
Nand Je hebt docenten met een kritische blik die je willen helpen. Belangrijk is de kritiek op te nemen, te leren uit de feedback.
Kunstpoort Uit de algemene reactie vermoed ik: ”we houden er niet altijd rekening mee”.

links schilderij van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Beïnvloeden jullie elkaar? Geef je commentaar op het werk van een medestudent? Of doe je dat liever niet? Voeren jullie gesprekken over kunst? Een discussie leidt soms tot ontdekkingen.
Gies Dat collectieve, kunstenaars onder elkaar, dat helpt ons vooruit. Je begrijpt elkaar, je spreekt dezelfde taal.
Nathan Er is de peer recognition, waardering onder elkaar. Straks bij het beëindigen van onze master valt er een netwerk weg. Daar ben ik bang voor. Als ik intens schilder aan een bepaald werk dan heb ik het gevoel in een tunnelvisie te vervallen. Om een werk in balans te brengen is het handig te beschikken over een extra paar ogen, ogen die zaken waarnemen die jij als individueel kunstenaar niet opmerkt.
Janne We zijn studenten die constant elkaars werk gade slaan en feedback brengen.
Nand Je gaat hier naar buiten zoals je bent binnengekomen maar ondertussen heb je veel bijgeleerd, vertrek je met een rugzakje.
Gies Een docent gaf de volgende reactie: op school stel je constant tentoon want er is een voortdurende passage, een heen en weer gedraaf van studenten en leerkrachten.
Bij het afscheid nemen van de campus valt dit weg en wacht ons een eenzaam gevecht in het atelier, niemand werpt nog een doordringende of vluchtige blik op je schilderkunst.
Nand Het is belangrijk om reactie te krijgen van mensen buiten het beschermde milieu van de school, van mensen die er totaal niet mee bezig zijn. Kijkers van buiten de kunstscene, maar toch ‘artminded’, kunnen betekenisvol zijn voor vorm en inhoud van onze kunst. De toeschouwer mag ook zonder meer iets mooi en schoon vinden.
Gies Maak je kunst voor kunstenaars en kunstkenners. Wie is je publiek, tot wie spreek je? Je creëert toch kunst voor iedereen?
Nathan Het is triest, als je van je kunst wil leven het de profs zijn die er toe doen.
De globale kijker kan positief zijn en als je daarboven op nog kunstcritici kan begeesteren dan behoor je tot het kransje van de David Hockney’s en de Rinussen Van de Velde. Iedereen houdt van hun werk en toch is het zo eigen dat het respect afdwingt.
Kunstpoort De modale kijker voelt affiniteit met hun werk omdat het figuratief is. Kunstwerken van Gies en Janne vallen moeilijker om een oordeel over te vellen.
Nathan We moeten af van het idee de kunstenaar te zien als een romanticus eenzaam werkend op een zolderkamertje. Onder ons vier zoeken wij constant feedback, nuttig om de hoogste trap te bereiken.
Als iemand in mijn oor fluistert, je bent ‘goe’ bezig dan vind ik dat fijn en motiverend.
Janne In ons werk laten we de ‘struggle’ zien.

links werk van Janne Vandebuerie, rechts werk van Gies Dewaele

Kunstpoort Zijn de beste werken die welke gepaard gaan met frustraties?
Nand Soms niet, de sterkte ligt vaak in de spontaniteit, het directe… bij mij toch.
Het hondje is daar een voorbeeld van. De aanzet was iets totaal anders, moeizaam, niet echt geslaagd, toen kwam het hondje op de proppen, snel, speels en verrassend. Zelf bepalen wanneer iets af is, vind ik verschrikkelijk.
Kunstpoort Jullie stijl laat zo een manier van werken toe. Bij een ‘Borremans’ bijvoorbeeld is het wenselijk dat alles van meet af aan klopt.

Kunstpoort Hier in het schildersatelier zitten jullie dicht op elkaars lippen. Is dit nefast voor de concentratie?
Gies Soms zak je totaal weg in je werk, dat zijn de beste momenten.
Janne Je leert je te concentreren in deze drukke ruimte.
Later, na een dertig tal jaar werken in een eigen atelier, zie ik me denken, hoe hebben we het in godsnaam klaargespeeld kunst te creëren in het atelier van Luca School of Arts?

Kunstpoort Is AI welkom bij het ontwerpen van jullie schilderijen? Of ben je absoluut contra en waarom?
Nathan Mijn portretten zijn gecreëerd met de hulp van AI. Ik genereer via AI anonieme beelden. Met fotobewerking maak ik ze klaar om te schilderen. Bij het overbrengen op doek evolueert het beeld van anoniem tot een portret van een icoon of van een door mij gekend gezicht. Het AI beeld is het zaadje. AI betekent geen gevaar voor de creativiteit. De ontdekking van de fotografie belemmerde ook de populariteit van de schilderkunst niet.

links canvas van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Jullie creëren in het atelier op de campus. Wacht er thuis een atelier? Waar werk je het liefst en is de kunst die je thuis vervaardigt anders dan hier op school?
Gies Ik heb privé een atelier. Wat ik op school maak kan ik thuis afwerken en omgekeerd.
Nathan Ik schilder samen met mijn ma in eenzelfde atelier. Daar maak ik gebruik van een schildersezel. Die manier van werken heeft zo zijn eigen tactiliteit.
Janne In mijn persoonlijke werkplaats schilder ik meer ingehouden en toch is het resultaat vergelijkbaar met het ‘schoolwerk’.
Nand Een nieuw atelier heeft zeker invloed op je creaties.

Kunstpoort Wat vind je van de sociale media als instrument voor jullie artistieke praktijk?
Janne Vanaf het middelbaar post ik op Instagram. Instagram fungeert als archief, een soort portfolio. Instagram toont niet je werk zoals het werkelijk is maar biedt wel een eerste leuke blik.
Nand De manier waar je ermee omgaat is belangrijk. Mijn account functioneert als een soort identiteitskaart, wie ben ik, wat maak ik? Voor bepaalde kunstenaars blijkt de post op sociale media belangrijker dan wat ze maken. Mijn doel is de kijker, dat kan een galerie zijn, triggeren om mijn werk in het ‘echt’ te bekijken.
Gies Daarom is het initiatief van Galerie Drie zo belangrijk. We komen als kunstenaar onder de mensen, je gaat de confrontatie aan met de toeschouwer.

links werk van Janne Debuerie, rechts detail schilderij Gies Dewaele

Kunstpoort Jullie schilderkunst vraagt om een fysieke benadering en beleving. Zoeken jullie locaties om in de toekomst te exposeren of is het nog te vroeg om te netwerken en galeries te benaderen?
Janne Als de tijd rijp is. Ik ga nu mijn master aanvangen. Dit is het laatste jaar waarin ik voluit kan  schilderen, mijn artistieke praktijk ontwikkelen. Met praktische zaken bezig zijn hoeft nu nog niet, centen verdienen om te kunnen schilderen, galeries aanspreken, tentoonstellen… dat is voor later.
Nand Het is een gevaarlijke stap om zich nu al vast te pinnen op een galerie. Het is wijs dat we nu in Galerie Drie kunnen tentoonstellen. Ze zijn heel communicatief en empathisch, helemaal niet afstandelijk of elitair. Hun publiek toont een wel gemeende interesse in kunst en kunstenaar.
Gies Ik geef de galerie het adjectief ‘volks’. Wellicht is dat niet het juiste woord en het is zeker niet pejoratief bedoeld. Collectief tentoonstellen bijvoorbeeld in een galerie als Galerie Drie, dat is voor ons ideaal.
Janne In een galerie moet je je thuis voelen. Mijn werken zijn mijn kindjes, er zit heel wat emotie in. Ik hoop dat ze ergens terecht komen waar ik me in kan vinden.
Ik heb nu meer aandacht voor culturele projecten. Later kan ik doorstromen naar de wereld van galeries.
Nand We leven op het ritme van een sneltrein, in een ratrace, in een commerciële prestatiemaatschappij. Kunst mag niet alleen consumptie zijn. Schilderen om te verkopen omdat wat je schildert goed in de markt ligt, blijkt voor vele kunstenaars een valkuil. Blijvend plezier hebben in het schilderen, in je zoektocht, in je reis doorheen materialen en disciplines, is noodzakelijk.
Gies Ergens moet je compromissen sluiten.
Nand Belangrijk is je werk zichtbaar maken, kijk dit is wat ik maak, waar ik voor sta. Op je zoldertje blijven schilderen wachtend op dé grote ontdekking, is niet zo romantisch als je denkt.
Nathan Je moet jezelf presenteren, visualiseren. Netwerken is co communiceren, de mensen zoeken bij wie je je comfortabel voelt. Je kan iemand ontmoeten die de visuele identiteit van je werk aanvoelt maar niet de juiste ingesteldheid heeft.
Nand Trends, rages volgen om de verkoop op te drijven, is geen goed idee. Authenticiteit is goud waard en loont uiteindelijk.

Kunstpoort Binnenkort is het voor iedereen vakantie. Lassen jullie een schilderpauze in?
Ik bemerk een glimlach bij het viertal.
Allen We hebben geen pauzeknop. Schilderen is onze passie, een beroep. Schilderen geeft zin aan ons leven. Wij hebben doek en pigment nodig zoals eten en drinken.
Gies Schilderen is zoals een sport beoefenen, je moet in de run blijven, stilstaan is een stap achteruit.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst voor dit viertal? We hopen dat de kunst van Nand, Gies, Janne en Nathan authentiek blijft zoals ze nu is: uniek met een eigen onmiskenbare signatuur. Hun passionele kunst, barstend van leven, verdient een plaats op de Kunstbühne.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

detail schilderij Nand Haegeman

INFO KUNSTENAARS

https://www.instagram.com/vandebuerie.janne/

https://www.instagram.com/nandhaegeman/

https://www.instagram.com/drs._nandus/

https://www.instagram.com/nathan.geldhof/

https://www.instagram.com/gies.dewaele/

https://www.instagram.com/otherprojects.by.gies/

meer info over Nand Haegeman en zijn project TO KEEP Gallery kan je lezen op kunstpoort
https://kunstpoort.com/2025/02/08/to-keep-gallery-huis-arts-een-expo-met-werk-van-drs-nandus-nand-haegeman/

TO KEEP: een jeugdig kunst/immo project van Dries en Nand

INFO EXPO NAND & (N)ANDEREN

Galerie Drie
Sint Amelbergastraat 3A
Gent

Opening 20 juni om 19u
van 20 juni tot 7 juli 2025
vrijdag – zaterdag 9-18u
zondag 9 – 14u
https://www.instagram.com/galeriedrie/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100093048786915

Corsica!

kramboer Geen categorie , , , ,

Tentoonstelling, concert en boekvoorstelling

Tekst en foto Kathleen Ramboer

De kunst van Alexandra Cool imponeert in de met zacht zonlicht overgoten Sint-Jacobskerk te Gent.
Haar monumentale natuurfoto’s voelen zich thuis in deze sacrale sfeer. Is de natuur ook niet één groot mysterie? Bij een eerste blik sluipt, heel even maar, het woord spiritualiteit binnen in mijn gedachten. Haar werken zijn verspreid over het interieur van de kerk; foto’s nestelen zich op en tussen de altaren, decoreren de biechtstoel, hangen in de bidgangen. Een waterlandschap met kei verspert zachtjes, niet opdringerig, de middenbeuk, aangenaam dwingend tot kijken.
De meeste hier tentoongestelde kunst vond haar oorsprong in Corsica waar de kunstenaar 30 jaar in een afgelegen vallei verbleef, geheel onthecht, zonder enkele vorm van comfort. Inspiratie zocht ze niet, ze kwam die tegen in de natuur.

TIJD

Alexandra Cool houdt van de pin-hole fotografie; de oudste en meest authentieke vorm van fotografie. Met deze trage manier van fotograferen kan ze de tijd vangen in het voorbijvliedende water van de Ortolo, de kleine rivier die naast haar atelier stroomt in Sartène, Zuid-Corsica.

Wie anders dan een beeldhouwster als Alexandra Cool kan de ongerepte Corsicaanse natuur vastleggen op de gevoelige plaat? De natuur, schatplichtig aan lange periodes van droogte en zon, wordt er gebeeldhouwd door de tijd. Een jungle van takken, verstrengeld, zoekend naar het licht, fotografeert de kunstenaar als één groot kunstwerk. In deze kerk voel ik me klein bij zoveel imponerend natuurgeweld in zwart en wit.

Als beeldhouwster werkte Alexandra Cool in Carrara. Eenmaal in Corsica leek het krachtige zware kappen haar overbodig. Hier heeft de natuur oog voor vorm, ze neemt haar tijd en de erosie doet vele duizenden jaren het grote werk. De expo toont Corsicaans graniet op een sokkel geankerd: de steen, eenvoudig en stil, een brok pure materie, geborgen in de kerk, blijkt een waardig sculptuur dat de weergaloze natuur van de tentoongestelde foto’s, hier nieuw leven inblaast.

Zwart witte landschappen met dramatische luchten, kathedralen van bomen, mastodonten van keien wisselt Alexandra Cool af met zachte lieflijke fel belichte droombeelden, met impressies die Monet monkelend een goedkeurend oog zou gunnen.

VERGANKELIJKHEID EN PROJECTEN

1 HOUR ETERNITY, copyright Alexandra Cool

Alexandra Cool is een veelzijdig kunstenaar. In de expo toont ze ook projectfoto’s.
1 HOUR ETERNITY
Augustus 1998 besloot de kunstenaar elke dag op hetzelfde tijdstip op eenzelfde plek een uur lang stil te zitten. Gedurende deze tijd maakte ze één pinholefoto. Van de 4×5-inch negatieven werden cyanotype afdrukken gemaakt. Die zijn nu te zien tijdens Corsica!
ELLA
Alexandra Cool modelleerde diverse kleiportretten, daarna dompelde ze die onder in het water aan de rand van de rivier. De stroming van het water nam gestaag de fragiele kleibeelden mee, terwijl ze zich in het water een weg baanden. Als een herinnering vervaagden de gezichten. Dagelijks legde ze de transformatie van de portretten vast op foto, tot er uiteindelijk niets meer van hen overbleef. Eindigheid is immers een illusie.

ELLA, copyright Alexandra Cool

ICONEN

Alexandra Cool noemt zichzelf niet religieus maar is wel op zoek naar heiligheid. Het sacrale vindt ze in een eindeloze niet te overtreffen natuur, een natuur ontembaar voor de mensheid, een iconische natuur die ons herinnert aan de wonderen van het leven en gevoelens van rust en verwondering oproept. Daarom gaan haar werken op in het interieur. De levensboom en afbeelding van de door haar uitgeholde steen gefotografeerd op een symbolische gouden achtergrond zijn perfect geïntegreerd. De natuur als icoon inspireerde de kunstenaar tot het gebruik van bladgoud, een verwijzing naar de prachtige Byzantijnse iconen.

HET BOEK

Alexandra Cool leefde met en onder de Corsicanen. Dat verklaart haar immense belangstelling voor de Corsicaanse traditie, haar empathie voor het volk en sympathie voor het eiland. Deze interesse vertaalde ze naar levendige beelden.  
In Gent worden foto’s, zwartwit en enkele flou in kleur, getoond die Alexandra Cool maakte tijdens de boeteprocessie Cattanaciu, die op goede vrijdag in Sartène uitgaat.
Deze foto’s zijn naast vele andere ook te zien in het boek
‘Leven en dood van een Corsicaan’
dagboek van een week.

Leven en dood van een Corsicaan is, zoals de ondertitel het zegt, het dagboek van een week of de verknipte geschiedenis van een eiland, van God en zijn goedgezinden, van buitenstaanders en andere mensen. Je kan het ook een studie noemen, een zoektocht of eenvoudigweg een ongewone roman. Met voetnoten, bijlagen en foto’s, veel foto’s.

bron tekst https://www.kleinboeken.com/

Ondertussen is de vallei waar Alexandra verbleef afgebrand en woont ze terug in België. Het is een afgesloten periode die een mijlpaal betekende voor haar kunstenaarschap. Fijn dat ze ons in deze tentoonstelling laat meegenieten van de pracht van Corsica!
De expo Corsica! bezoeken voelt aan als een voettocht door een kwetsbare wondermooie natuur, is je verliezen in een wereld waar stilte een hoofdrol speelt, een wereld waarin je de tijd wil stopzetten en vergeten hoe vergankelijk alles is. Stenen, sculpturen staan er mooi te wezen, dragen in zich een oerkracht van een ver verleden, van een verloren hemel op aarde.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO ALEXANDRA COOL – EXPO

Corsica!
Sint-Jacobskerk, Gent

24 april – 18 mei 2025
dagelijks gratis te bezoeken, niet op maandag
van 14u tot 18u
De kunstenaar is aanwezig op zondag 4 mei en 18 mei van 14u tot 17u
http://alexandracool.com/

HET CORSICA! PROJECT

tentoonstelling – concert – boek

In dit kader komt het koor van Jean-Paul Poletti, met een programma van Corsicaanse polyfonie, naar België en wordt het boek ‘Leven en dood van een Corsicaan’ voorgesteld. 

Drie data
24.04.25 – 19.30 u  /  Sint-Jacobskerk – Gent
25.04.25 – 19.30 u  /  Sint-Carolus Borromeuskerk – Antwerpen
26.04.25 – 19.30 u /  Karmelietenkerk – Brugge
info en tickets  https://www.kleinboeken.com/

HET BOEK

‘Leven en dood van een Corsicaan’
dagboek van een week
auteur Zetti & Bosch
te koop in elke boekhandel

Zetti & Bosch is het pseudoniem van Paul Buekenhout en vijf lees- en schrijfvrienden, met name Petra Broeders, William de Brue, Johan Luyckfasseel, Helena Tweehuyzen en Pieter Vanslembrouck.
bron tekst https://www.kleinboeken.com/

De grenzeloze verbeelding van Aykan Umut

kramboer Geen categorie , , ,

Artificiële intelligentie is voor Aykan Umut de tool bij uitstek om een bevreemdende ‘fantasy’ wereld op te roepen. AI lijkt hem op het lijf geschreven. Vergis je niet, makkelijk is het niet, achter die boeiende vreemde beelden gaan heel wat uren werk, ervaring en passie schuil. Niet alleen het werk van Aykan Umut heeft een futuristisch kantje, ook de kunstenaar is toekomst gericht. Dat werd me stilaan duidelijk tijdens het verloop van ons interview. Het is pittig als interviewer een nieuwe wereld te ontdekken, kennis op te doen, opgenomen te worden in het verhaal van een kunstenaar. Zijn  artificiële wereld ervaarde ik als een nieuwe werkelijkheid. Ik mocht genieten van zijn scheppingsverhaal. Hoe boeiend kan een donderdagmorgen zijn! 

Kunstpoort Hoe lang ben je al bezig met fotografie? Heb je nog analoog gewerkt?
Aykan Umut Ik ben geen fotograaf. Ik volgde animatie aan het KASK te Gent. Film en animatie behoren tot mijn skills. Het begon kleinschalig. Ik volgde bij Pixar, het eerste bedrijf dat een volledige 3D-animatiefilm maakte, een workshop. Samen met drie ex mede studenten huurde ik een studio, kocht een computer en we gingen aan de slag. De laatste 10 jaar kon ik mijn creativiteit botvieren bij straat cultuur- en muziek gerelateerde merken.. Ik werkte als art director bij diverse firma’s. Partners waar ik mee samenwerkte waren onder meer Glenfiddich*, Moncler Genius, Swizz beatz, Nike en Samsung.

Na corona waren de budgetten kleiner. Om die reden focus ik me nu vooral op een carrière als kunstenaar. Mijn autonome AI beelden verraden mijn filmisch verleden. Ze zijn futuristisch, magisch realistisch en verwijzen naar vooral de zwarte muziek, afro, beat. Misschien zien mijn personages er wat futuristisch uit maar het zijn geen aliens wel mensen van vlees en bloed. Mijn autonoom werk lijkt vrolijk maar vergis je niet, er is ook een donker kantje. Ze baden in een duistere tristesse. Daaraan herken je mijn foto’s. Dat is mijn signatuur of waarmerk.

*Geïnspireerd door de wereld van Glenfiddich heeft Aykan Umut AI gebruikt om een kunstwerk te ontwerpen dat zichtbaar zal zijn in een fysieke en digitale postercampagne. Zijn poëtische werk siert nu de straten van Brussel en Antwerpen. Het is geïnspireerd door de wereld van Glenfiddich en werd digitaal gegenereerd met behulp van een systeem van trefwoorden (de technologie MidJourney). De campagne gaat nog een stapje verder door het werk te voorzien van een QR-code die nieuwsgierige voorbijgangers kunnen scannen om de poster tot leven te brengen. Dit originele evenement werd georganiseerd in samenwerking met twee kunstgalerijen: PLUS-ONE Gallery in Antwerpen en Gaggarin bij IndianDribble in Brussel. (Trends, november 2023)

Kunstpoort Ben je al geruime tijd gefascineerd door AI?
Aykan Umut Ik gebruik nu een jaar AI als tool. Ik werk met het toegankelijke programma Midjourney.

Kunstpoort Ik merk dat je op een Apple computer werkt, is dat een vereiste?
Aykan Umut Helemaal niet want ik werk via Google chrome.

Kunstpoort Doe je ook aan postproductie?
Aykan Umut Voor de postproductie gebruik ik een ander programma dan Midjourney. Hiermee leg ik andere kleuraccenten, vergroot het contrast en maak de foto’s scherper.

Kunstpoort Een AI beeld verwerkt talrijke tags of prompts. Kan je die terugvinden?
Aykan Umut Door een goede hacker zijn die ongetwijfeld te achterhalen.

Kunstpoort Het beeld dat je krijgt door PROMTOGRAFIE, prompts, tags, is onvoorspelbaar. Is dat niet vervelend en tijdrovend of vind je dat net boeiend? Trekt de spanning je aan?
Aykan Umut Nu tovert AI vaak gekke resultaten op je scherm. Een hand met zeven vingers als resultaat behoort tot de mogelijkheden. De programma’s evolueren stilaan naar meer controleerbare beelden. Ik hou wel van die gekke verrassingen. Ze maken van het creëren van AI beelden een feest. Het is fun.
Voor commerciële doeleinden zijn die vreemde resultaten natuurlijk een min punt.

Kunstpoort Volgens fotograaf Marseille zullen de beelden saaier worden naargelang de software verbetert. Juist?
Aykan Umut Ongetwijfeld, maar je hebt toch de mogelijkheid om terug te keren naar een vroegere versie? Er is ook de knop waardoor je het percentage voorspelbaarheid kunt vastleggen. Er is een waaier van mogelijkheden, je kan alle kanten op.

Kunstpoort AI analyseert en verwerkt telkens opnieuw een databank van beelden op het net. Kan je auteursrechten claimen op je AI foto’s?
Aykan Umut Officieel niet, wel op de tags.

Kunstpoort Boris Eldersen won een Sony World Award en weigerde die. De fotograaf had aangegeven dat zijn foto gecreëerd werd via AI. Persoonlijk is hij van mening dat Ai beelden in een wedstrijd niet mogen concurreren met gewone beelden. Met die weigering wilde Eldersen de discussie op gang brengen. Is er transparantie nodig. Is het wenselijk bij foto’s te vermelden dat de creatie tot stand kwam via artificiële intelligentie?
Aykan Umut Neen, helemaal niet. AI is en blijft een creatieve tool. Vergelijk het met fotoshop. Je vermeldt toch ook niet dat je een beeld ‘gefotoshopt’ hebt of welke effecten je toepaste?

Kunstpoort Gebruik je ook je eigen foto’s of zelfs tekeningen bij AI?
Aykan Umut Een doodgewone zelfs slechte foto, gefotografeerd met de camera van mijn smartphone, kan aan mijn AI beeld een andere twist geven. AI is magie. Een eenvoudige, simplistische tekening kan je beeld transporteren naar een ander tijdperk, universum of transformeren in een niet alledaags zelfs futuristisch beeld afhankelijk van welke sfeer je wil oproepen of welke uitstraling je op het oog hebt. AI is grenzeloos voor een creatief brein.

Kunstpoort AI productie van beelden hebben veel gemeen met schilderkunst. In de surrealistische schilderkunst laat men ook niet alleen de werkelijkheid zien maar zet men die om in droombeelden zie Dali. Beelden uit het collectief geheugen worden verwerkt, opnieuw samengesteld in nieuwe droombeelden. AI genereert beelden, maakt een collage van beelden, een droombeeld. (vrij naar het magzine Profesionele fotografie) Zie je ook die verwantschap? Mag je AI als kunst beschouwen?
Aykan Umut Ai beelden zijn kunst. De kunstenaar creëert een eigen, persoonlijke wereld met AI als creatief werkinstrument. Het is een proces van trial en error, creëren en opnieuw creëren om zo artistiek, esthetisch aantrekkelijke werken in het leven te roepen. Stories die te complex zijn om in de fysieke wereld te realiseren, kunnen eindelijk tot leven worden gebracht met behulp van nieuwe open-source tools. Er is toch ook geen discussie over het kunstgehalte van de hyperrealistische schilderkunst, gestoeld op technische vaardigheden?

Kunstpoort Wat denk je over het te koop aanbieden van je beelden op de NFT marketplace?
Aykan Umut Ik bekijk het positief. Je werk wordt voorzien van een echtheidscertificaat. NFT is volgens mij vooral geschikt voor foto’s, illustraties en film.

Kunstpoort Hoe zie je AI verder evolueren? Zal de traditionele fotografie verdwijnen? Digitale fotografen grijpen nu vaak terug naar analoge fotografie, polaroids. Er is een soort revival. Denk je dat er een mogelijkheid is dat ze alle takken van de fotografie naast elkaar zullen blijven bestaan?
Aykan Umut Digitale fotografie zal zeker nog verder evolueren. Persoonlijk hoop ik dat ik in de toekomst met AI ook bewegende beelden zal kunnen regenereren. De verschillende disciplines zullen wel naast elkaar blijven voortbestaan.

Kunstpoort Welke zijn je toekomstplannen?
Aykan Umut Mijn werk zou ik graag tonen in galeries onder andere via schermen. In de nabije toekomst ga ik tentoonstellen bij Inge Gelaude, een nieuwe toonruimte aan het Sint-Pietersstation te Gent.
Nu focus ik me vooral op mijn tentoonstelling ‘100% polyester’ in de exporuimte van Het Objectief te Gent. Opening op 18 november. Het concept is drieledig.
– Ik toon er een serie beelden voorzien van subtitels uit legendarische, iconische films. Zo wil ik een conversatie tot stand brengen tussen de figuranten op mijn beeld: een bevreemdend personage en een figuur met masker. De beelden brengen telkens opnieuw een zelfstandig verhaal. Een relatie tussen de diverse stories is er niet. De ondertiteling is een meerwaarde voor mijn beeld, De ondertitels brengen een zekere gelaagdheid teweeg.
– Mijn AI creaties kan je in Het Objectief ook via schermen bekijken.
– Mijn beelden lenen zich ook voor textielprojecten. Foulards en vlaggen met prints maken ook deel uit van de tentoonstelling.

Kunstpoort Kan je wat meer uitleg geven omtrent het thema ‘100% polyester’?
Aykan Umut De expo geeft niet alleen een kijk op de toekomst maar keert ook terug naar het verleden. 100% polyester is 100% fake, geen katoen, geen zijde, geen linnen, geen natuurlijk product maar 100% artificieel.
Kunstpoort We eindigen met een doordenkertje.

INFO

https://www.instagram.com/ai_kanumut/

Solo Expo 100% polyester

18 januari 2024 tot 3 februari 2024
donderdag, vrijdag, zaterdag van 14u tot 18u
Het Objectief
Oude houtlei 144
9000 Gent
https://www.hetobjectief.com/

Opening
donderdag 18 januari
19u tem 21u

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie copyright Aykan Umut

Art meets Nature, voor het goede doel ronddwalen tussen kunst en natuur

kramboer Geen categorie , , , , , , , ,

Een dynamische Peter Trappeniers troont me gezwind mee doorheen het kasteel Bouchout, tot aan het dakterras, om me vol enthousiasme te laten kennis maken met het kasteel, één van de fantastische locaties van Art meets Nature. Zo kan ik torenhoog het park in me op nemen waar weldra kunst de natuur gezelschap houdt. Een weekend lang is één van de grootste en mooiste Plantentuinen van Europa, Meise, het decor van een kunsthappening. Het historische kasteel van Bouchout, de feeërieke tuinen, de groene grasvelden, de Vlaamse hoeve… doen het weekend van 23-24 september de kunst alle eer aan of is het omgekeerd?
Een 800tal kunstwerken van meer dan 60 kunstenaars palmen de plantentuin in.
Art meets Nature beleeft zijn 29ste editie en voor de derde maal in de plantentuin van Meise. Het is een kunstproject voor het goede doel van Kiwanis Club Zaventem Airport. De netto opbrengst van de tentoonstelling schenkt Kiwanis Zaventem Airport aan vaak kleinschalige projecten in eigen land die het welzijn van kinderen behartigen of kansarmoede onder kinderen bestrijden.
Op een zitbank voor het kasteel, in een aangename septemberzon, beantwoordt Peter Trappeniers, één van de organisatoren, met passie, animo en geestdrift mijn vragen.

Peter Trappeniers

Kunstpoort Kiwanis Zaventem Airport, wie zijn jullie? Wat doen jullie? Wie is er lid van Kiwanis?
Peter Trappeniers Het lidmaatschap staat open voor iedereen, beroepsbezigheden spelen bij ons geen rol. Onze club heeft 24 actieve leden. Kiwanis streeft er naar via duurzame vriendschappen aan fundraising te doen. We helpen organisaties die kinderen op het voorplan plaatsen.

Kunstpoort Ben je zelf een kunstliefhebber/kenner? Naar welke kunst gaat je voorkeur?
Peter Trappeniers Via en dank zij Art meets Nature ontdekte ik de kunstwereld, ik beleef nu kunst met plezier en overgave. De laatste 2 edities hielp ik mee aan de selectie. De atelierbezoeken, onder meer aan het atelier van Martine Vyvey, resulteerden in een grotere affiniteit voor kunst. Door een bezoek aan galerijen en tentoonstellingen stelde ik vast dat de kunstmarkt het kunstpubliek overspoelt met zwaar op de hand liggende zelfs depressieve kunst. Daarom gaan we resoluut voor het thema: ‘Plezier van het (her)leven’. Kunst die ons blij maakt, die een heerlijk gevoel opwekt, die doet glimlachen, dergelijke positieve kunst wil Art meets Nature tentoonstellen. Verder hebben we respect voor oude materialen. Vandaar het belang van het (her)leven van oogstrelende grondstoffen. Upcycling Art, ambachtelijke kunst, komt ook aan bod. Mag ik naar Sander Miesse en Mknives verwijzen?

Danse Macabre, Martine Vyvey

Kunstpoort Wanneer ben je de voorbereiding van Art meets Nature gestart?
Hoe groot is het team dat deze expo organiseert?
Peter Trappeniers Gedurende de maand maart startten de voorbereidingen. Elke dag vraagt dit project 2 tot 3 uur van mijn tijd plus nu een weekje verlof. We zijn met 3 organisatoren: Bob van Damme, ook kunstenaar en de grondlegger van het gebeuren, Henk Declercq en mezelf. We kunnen rekenen op een 40tal vrijwilligers om alles in goede banen te leiden.

Propslibelle, Panamarenko

Kunstpoort Hoe kon je grote namen, coryfeeën zoals Luc Tuymans, Michael Borremans… binnenhalen?
Peter Trappeniers We hebben de volle medewerking van Svanson Art. Svenson Art is een kunstgalerij met vestigingen te Knokke en Sint-Niklaas en een online kunstgalerij. Zij beschikken over werk van gevestigde waarden en zijn bereid deze tentoon te stellen en te verkopen tijdens Art meets Nature.
Werken van Tuymans, Kamagurka, Borremans, Corneille, Panamarenko, Philippe Vandenbergh, Pierre Alechinsky, Raoul De Keyser…. zijn echte publiekstrekkers. Via deze kunstenaars met internationale faam maakt het publiek kennis met minder gekende namen.

Kunstpoort Hoe gebeurde de selectie?
Peter Trappeniers Met drie curatoren, Bob van Damme, Henk Declercq en mezelf gingen we op zoek naar geschikte kunstenaars. We selecteerden op basis van diversiteit en persoonlijke voorkeur. We zochten werk voor zowel binnen als buiten. Textielkunst, schilderkunst, beeldhouwkunst, installaties, assemblages, fotografie…. alles kan en mag. Vaak ging een atelierbezoek vooraf aan de selectie.

Vibrations, Kim Vandaele

Kunstpoort De werken worden tentoongesteld in het Kasteel van Bouchout, de Vlaamse hoeve, de tuinen en grasvelden van de Plantentuin. Het aanbod is divers. Wie bepaalt wat waar komt? Dat lijkt me niet eenvoudig. Hoe gaan jullie tewerk?
Peter Trappeniers Ik zorgde persoonlijk voor de enscenering, de locatie van de werken.
(Kunstpoort: Peter Trappeniers somt op welke kunstenaar, welk werk op welke plaats terecht komt. Een spiekbriefje heeft hij niet nodig. De setting lijkt weldoodacht.)
De Vlaamse hoeve leent zich voor hedendaagse, moderne kunst, het kasteel vraagt om meer klassieke werken en lijkt me ideaal voor de gevestigde waarden die Svenson Art brengt. We hielden rekening met de grootte en stijl van de kunstwerken. Een match tussen kunstenaars die in eenzelfde ruimte tentoonstellen is wel noodzakelijk hoewel een confrontatie ook kan werken. De kunstenaars kregen medezeggenschap. Drie kijkdagen gingen vooraf.

Assemblage, Marc Mestdagh

Kunstpoort Jullie verwachten een massa bezoekers (vorige editie waren er 3500) in de plantentuin. Is zo’n massa wel goed voor de natuur in het park? Blijven de kijkers wel langs de aangelegde paden?
Peter Trappeniers Uit vorige edities leerden we dat het kunstpubliek gedisciplineerd is. Sommige sculpturen zoals die van Joachim Louis vragen ruimte. Zijn sculpturen zijn een eerbetoon aan de boom, aan de kracht van het jaren spaarzaam opgebouwde hout. Een ode aan de groei. We bezorgen deze beeldhouwwerken een grasveld dat mag betreden worden.

Sculptuur, Joachim Louis
Brochure

Kunstpoort Ongeveer 600 werken lijkt me immens veel om te ondergaan, om in je op te nemen.
Is er een brochure zodat de kijker weet wat waar te vinden is?
Peter Trappeniers We voorzien een cataloog waarin alle kustenaars voorgesteld worden, te verkrijgen voor de zachte prijs van € 5. Verder bezorgen we het publiek ook een plannetje met de kunstroute.

Kunstpoort Hoe zit het met de prijssetting?
Peter Trappeniers De kunstenaar beslist zelf over de verkoopprijs en is bereid een door ons bepaald percentage af te staan voor het goede doel.

Kunstpoort Wie is jullie doelgroep? Kunstliefhebbers? Komen er veel verzamelaars op af?
Peter Trappeniers Svenson Art mikt op de investeerder. Ook de modale kunstliefhebber bezoekt Art Meets Nature, niet altijd  met de intentie van te kopen. Vaak valt een werk in de smaak, laat de kijker zich verleiden en schaft een kunstwerk aan. Er is dan ook al kunst beschikbaar vanaf € 400 tot € 50.000.

Werk van Frie Jacobs

Peter Trappeniers Nog even dit. Sinds 2010 werken we samen met bekende champagnehuizen om aan de liefhebbers van champagne en aan verzamelaars van muselets, unieke flessen aan te bieden. Dit jaar hebben we terug 12 flessen champagne met afbeeldingen van kunstwerken op zowel capsule als etiket. Champagne Michel Littière is de leverancier van deze flessen, met werk van kunstenaars Veerle De Vos / Lisa-Marie Billiet / Christel Weyts / Tessy Willems / Bart Deglin / 3X Linde Ergo  / Sylvie De Meerleer / Francis Méan / Françoise Dragon /  Koen Van Nieuwenhuyze

Kunstpoort Is er al een bestemming voor de eventuele opbrengst?
Peter Trappeniers We krijgen diverse aanvragen, zo is er vraag naar voedselhulp voor kinderen, naar een snoezelruimte, naar sponsoring van borden voor niet talige kinderen in een kruidentuin…

Mirabile visu, Philippe Timmermans

Kunstpoort We hopen op een stralend weekend van 23 en 24 september.
Peter Trappeniers Liefst een weekend zonder storm.
Nog een tip: wie Art meets Nature bezoekt, raden we aan de auto zo veel mogelijk thuis te laten en een alternatief te zoeken. De parking rechtover de plantentuin is in aanbouw maar nog niet klaar.
Er zullen ook shuttlebusjes rijden om voetgangers op te pikken.

INFO

Plantentuin Meise
Nieuwelaan 38
1860 Meise

Vrijdag 22 september 2023
18u tot 23u
Zaterdag 23 September en Zondag 24 September 2023
10u tot 18u
Inkom tentoonstelling met gratis bezoek Plantentuin:
€5 i.p.v. €12
Bezoek met museumpas gratis
Brochure €5

https://www.artmeetsnature.be/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie @de kunstenaars @Kiwanis Club Zaventem Airport @Kathleen Ramboer

Karel Mus

Breek je schild

kramboer Geen categorie , ,

Multimediaal kunstenaar Katrin Dekoninck stelt haar project
BREEK JE SCHILD voor in Ferme Dehon

Ferme Dehon is een vierkantshoeve middenin de groene oase van Frasnes-lez-Buissenal, Pays des collines, Henegouwen. 
In de toonruimte stelt Katrin Dekoninck er haar project BREEK JE SCHILD voor. Ze toont er diverse installaties. BREEK JE SCHILD is ook een socio-cultureel project. In 2024 werkt Katrin Dekoninck samen met diverse scholen en jongeren waar kwetsbaarheid centraal staat.

Multimediaal kunstenaar Katrin Dekoninck onderzoekt via de mogelijkheden van de figuratieve sculptuur wat het betekent om een mens te zijn. Breek je schild is een reflectie over menselijke kwetsbaarheid, in de brede betekenis van het woord: fysiek, mentaal, sociaal, relationeel, seksueel, moreel, spiritueel. Dekoninck maakte verschillende nieuwe site-specifieke sculpturen/installaties die allen een complexe fijnmazigheid van menselijke kwetsbaarheden oproepen.

De sculpturen/installaties verbeelden verstilde menselijke lichamen van uiteenlopende leeftijden in klei of brons. Het zijn geheimzinnige, enigszins hulpeloze existenties. De losse ledematen van de lichamen, voor zover er geen ontbreken, zijn verbonden met metalen pinnen. Alsof we kijken naar trekpoppen die door toedoen van een menselijke hand van lichaamshouding kunnen veranderen. Of marionetten die met tientallen draadjes kunnen worden gestuurd. De figuren staan niet langer met beide voeten stevig op de grond. Ze zweven erboven – ze lijken hierdoor ont-aard / minder ge-aard. Voor de duur van de tentoonstelling houden ze zich staande aan ijzeren steunpilaren die herinneren aan architecturale constructies. Twee ‘voetloze’ protagonisten bevinden zich op een wip, onbereikbaar hoog, in de nok van het houten dakgebinte. Met hun voeten weerloos op de grond zoeken ze naar evenwicht.

Onderhuids zijn de lichamen verbonden door een verlangen naar bescherming. Subtiel in de vorm van een laag was/glazuur dat als een filter prikkels uit de buitenwereld op afstand houdt. Of een matras waarin diep weggezakt kan worden. Soms is de beschutting visueel prominenter zoals een glazen stolp of een stekelig harnas/schild. Tegelijkertijd houdt deze schil ook kwetsbaarheden en gevoelens van verdriet, schaamte, onzekerheid, bezorgdheid, twijfel, woede, moedeloosheid, schuld, jaloezie of eenzaamheid opgesloten. Een onderliggend narratief, dat ook in de titel Breek je schild ligt besloten, is het belang om kwetsbaarheden toe te laten en te durven tonen, er woorden aan te geven binnen een klimaat van vertrouwen. Het zorgt voor connectie, kracht en begrip en een gevoel gedragen te worden door de omgeving.

Tekst Sofie Crabbé, kunsthistoricus -curator

INFO

locatie
Ferme Dehon
Rue Bourliquet 22
7911 Frasnes-lez-Buissenal

op Kunstpoort
interview met Geneviève Van Bastelaere van Ferme Dehon, mei 2022
https://kunstpoort.com/2022/05/12/ferme-dehon-een-nieuwe-toonplaats-voor-kunst-in-een-groene-oase-van-rust/

opening Breek je schild
zaterdag 23 september 14.00 u tot 18.00 u
introductie door Daan Rau om 16u

expo 23 & 24 september
1 oktober
14.00 u tot 18.00 u
ook op afspraak 0473976110

https://www.katrindekoninck.be/nl/

Project BREEK JE SCHILD

Deze tentoonstelling vormt een eerste schakel binnen het sociaal kunstproject BREEK JE SCHILD dat een draagvlak wil creëren om kwetsbaarheid bij jongeren bespreekbaar te maken. In het voorjaar van 2024 zullen 1500 jongeren uit negen scholen in Mol uitgedaagd worden om aan de hand van diverse artistieke media en debat vorm te geven aan kwetsbaarheid.

Van 23 mei tot 2 juni 2024 zal er een openluchtfestival rond kwetsbaarheid bij jongeren plaatsvinden in Millegem (Mol). Het festival wil kwetsbaarheden onderzoeken en delen via beeldende kunst, poëzie, woord en muziek, alsook via lezingen en debatten met jongeren, psychiaters, psychologen e.a.

De basis vormt een interactieve rondreizende kunstinstallatie BREEK JE SCHILD met levensgrote sculpturen van Katrin Dekoninck en 1000n ‘stekels’ geboetseerd en beschilderd door jongeren. Deze installatie zal voor het eerst te zien zijn in Millegem (Mol). Als bezoeker kan je een stekel kopen. Je steunt er niet alleen vzw’s mee die zich inzetten voor kwetsbare jongeren. Door een stekel uit de installatie te verwijderen draag je ook bij aan het openbreken van het schild.

info Ferme Dehon, Katrin Dekoninck

foto copy right Ferme Dehon

RAAM103 laat de passant binnenkijken in het werk van residerende kunstenaars

kramboer Geen categorie , , , , , , ,

Gesprek naar aanleiding van de komende expo extended
CLOSE-ENCOUTERS op de Kwaremont
 

Een interview met initiatiefneemster van RAAM103, Céline Geeraert, is meer dan vragen stellen en antwoorden noteren. Het is een ontmoeting met een kunstenaar/leerkracht/platformbeheerder die interactie en dialoog met anderen, ook niet-kunstenaars, vooropstelt. ONTMOETING is de sleutel tot de ziel van RAAM103. Op een rustige maandagmorgen stond de deur van RAAM103 (Baliestraat 103, stationsbuurt Gent) open voor een boeiende dialoog met kunstpoort.

Céline Geeraert in RAAM103 met passant

Kunstpoort Céline, je bent zelf kunstenares, geeft les en toch vind je ook nog de tijd andere kunstenaars te ondersteunen en een platform te geven. RAAM103 vzw heb je in het leven geroepen, waarom? Wat houdt dat precies in? Kan je er iets meer over vertellen?
Céline Als goudsmid werkte ik 12 jaar samen met mijn vader. Mijn creaties bestonden uit concrete opdrachten. Wat miste ik de volledige vrijheid! Toen de samenwerking met mijn pa ophield, kreeg ik nood aan contact met andere kunstenaars. ‘Kunstenaar’ is een eenzaam beroep. Met Roeland Nieuwborg ging ik op zoek naar een locatie en kunstenaars om mee te exposeren. Roeland stelde me de vraag: ‘Waarom niet bij jou?’ Ik verlegde toen mijn focus van tentoonstellen naar ontmoeten. Tentoonstellen is niet de hoofdzaak, het maakproces is voor mij veel belangrijker. Een kunstenaar of collectief krijgt de gelegenheid de ruimte, een kamer, RAAM103, gedurende een bepaalde periode als persoonlijk atelier in gebruik te nemen. Tijdens een finissage mag het publiek door de deur naar binnen. De overige dagen geeft de etalage aan voorbijgangers een inkijk in het werkproces, de vooruitgang en de evolutie van een installatie, performance…

Kunstpoort Hou je je persoonlijk werk gescheiden van de RAAM103 vzw. Of is het niet los te koppelen? Heeft het een met het ander te maken? Beinvloeden ze elkaar? Is het net omdat je kunstenaar bent dat je RAAM103 gestart bent?
Céline Onbewust heeft RAAM103 invloed op mijn kunst zoals er na een tentoonstellingsbezoek ook frappante zaken in het geheugen blijven hangen. Als kunstenaar ben ik nieuwsgierig naar het creatieproces. Waar is een kunstenaar mee bezig? Je krijgt prikkels. ONT-moeten, niets moeten is belangrijk, een gevoel van vrijheid kan stilletjes je bewustzijn binnensluipen.
Dank zij RAAM103 kon ik me heroriënteren. Als goudsmid was er werkstress. Eenmaal mijn pa er niet meer was, stond ik er alleen voor. Nu zijn we een team en kan ik dank zij mijn samenwerking met Kim Vandaele, Vic Van der Hoeven, Tim Stroobants, Marlies Nachtergaele, Ruben Laflere en Jozefien Muylle, de stress kanaliseren. Ik bemerk ook paralellen met vroeger. Mijn vormentaal van goudsmid neem ik mee in mijn huidige kunst. In het verleden ontwierp ik een gepersonaliseerd juweel. Tegenwoordig realiseer ik werk voor een welbepaalde locatie.

Tekening en juweel: Céline Geeraert

Kunstpoort Hoelang bestaat RAAM103 al?
Céline We zijn al 6 jaar actief waarvan de nadruk ligt op onderzoek en experimenteren. Residerende kunstenaars werken achter een vitrine terwijl passanten kunnen binnen gluren. Eén keer par jaar, nu voor de derde maal, treden we naar buiten en gaan we op zoek naar een niet conventionele ruimte om werk van RAAMkunstenaars tentoon te stellen.

Kunstpoort Velen vinden een atelier een inspirerende ruimte waar in eenzame afzondering ideeën worden uitgebroed. Kunstenaar Felix-Gonzales Torres*, een Cubaanse kunstenaar daarentegen vindt het atelier een angstaanjagend decor dat hem plankenkoorts bezorgt. Hij begon daarom in zijn eigen appartement te werken, installaties te maken die geïntegreerd zijn in bijvoorbeeld zijn keuken. Toevallige bezoekers krijgen de vrijheid iets van zijn installaties mee te nemen. Kan RAAM103 ook zo iets betekenen voor een kunstenaar, een nieuwe ruimte die ze kunnen innemen en waarop de kijker kan anticiperen, waar ze een kunstblok analoog aan een writersblock, het niet meer kunnen creëren, kunnen overstijgen? Of misschien kan het ook remmend werken. Zo iets van: ‘Nu moet ik verplicht kunst maken, er mee bezig zijn. Oei, de mensen kijken naar me. Wat denk je?’

*Gertjan Oskar in The Art Couch *https://www.theartcouch.be/nieuws/de-tentoonstelling-als-artistieke-conversatie-felix-gonzalez-torres-en-roni-horn-in-de-bourse-de-commerce/

Céline We hebben hier zo’n 25 tal kunstenaars op residentie gehad waaronder 2 kunstenaars die inderdaad een ‘kunstblok’ meemaakten. Als kunstenaar moet je je overgeven aan de ruimte wat niet altijd lukt. RAAM103 wil zeker geen druk zetten op de kunstenaar. De 2 kunstenaars werkten toen thuis en stelden later hier tentoon.

Kunstpoort Heb je zelf ervaring met het gebruik maken van een residentie?
Céline Nadat 15 kunstenaars de revue gepasseerd hadden, besloot ik zelf het experiment te wagen.
Eenmaal de residentie afgelopen, had ik moeite om opnieuw in de eenzaamheid te verdwijnen. RAAM103 is een soort gedeeld atelier. Gesprekken ontstaan automatisch; bij de koffie, bij een ontmoeting op de gang… In de aanvang is het eventjes doorbijten. Wanneer een kunstenaar RAAM103 verlaat betekent dit voor beide partijen altijd opnieuw afscheid nemen van een mooi verhaal.

Kunstpoort Hoe selecteer je een kunstenaar voor een residentie? Waarop let je? Wat is er belangrijk? Zijn visie? Zijn werk? Leeftijd? De discipline? De communicatiebereidheid?…. Let je op de diversiteit wat materiaal, discipline… betreft?
Céline Meestal bepaal ik de resident. De keuze gebeurt gevoelsmatig, intuïtief. Leeftijd speelt geen rol wel gedrevenheid en passie. Zoveel mogelijk ga ik vooraf op atelierbezoek en voer een individueel gesprek. De ‘klik’ is belangrijk. Tenslotte resideert een kunstenaar in mijn eigen huis. Telkens opnieuw ontstaat een heel speciale sfeer, creëer je een unieke band die je leven als kunstenaar zin geeft.

Kunstpoort Een kunstwerk kan je soms begrijpen door het in zijn omgeving te plaatsen, te bekijken. Zijn de kunstwerken gecreëerd in RAAM103 specifiek aan de ruimte aangepast? Of kan je ze meestal los van de ruimte bekijken?
Céline Vele kunstenaars maken werk speciaal voor deze ruimte. Het resultaat is ontzettend persoonlijk. Je exposeert hier tenslotte je eigen werkproces en je persoonlijke ‘ik’. Marlies Nachtergaele die laatst resideerde, maakte een werk ‘mensen manoeuvreren – bomen begeesteren’ volledig aangepast aan de ruimte. In dit werk voel je werkelijk het creatieve proces.

Werk van Marlies Nachtergaele in RAAM103

Kunstpoort Raam103 lijkt me heel zen. Het is een lege ruimte, kale muren, niets dat je afleiding kan bezorgen. Het zet aan tot meditatie. Slaat een kunstenaar soms een totaal nieuwe richting in als gevolg van de residentie, van de ruimtelijke ervaring?
Céline De ruimte is inspirerend door de sfeer. Meestal komt iets nieuws naar boven en werken de kunstenaars verder in die richting. Je ziet het zomaar gebeuren en groeien, niets is gepland. In RAAM103 ontmoet de kunstenaar zichzelf vooral als hij voor zijn eigen werk komt te staan. Enkelen werken hier dagelijks andere wekelijks enkele uren. Je tijd kan je zelf invullen.

Kunstpoort Voelt de passant zich geen voyeur als hij door het raam kijkt? Of moet je het raam meer als een vitrine/etalage beschouwen? Een graag kijken naar iets dat je boeit?
Céline Volwassenen voelen schroom om naar binnen te gluren. Kinderen daarentegen die plakken aan het venster. In de winter werkt het verlichte raam uitnodigend en is er minder géne bij het kijken door het raam. Bij aanvang van een residentie kunnen ‘naar binnen kijkers’ een remmende werking hebben op het productieproces. Later kijkt en bekijkt ook de kunstenaar de passanten. Dan is verbinding mogelijk, contact maken met de buurt is een logische stap.

Kunstpoort Nu wat meer over de tentoonstelling CLOSE-ENCOUNTERS die je in september organiseert in het hartje van de Vlaamse Ardennen. De locatie is een oude gerenoveerde vierkantshoeve aan de kerk van Kwaremont: het Hof Ter Kwaremont.
‘Ontmoeting’ staat centraal; de kunstenaar die zichzelf ontmoet, de kunstenaar die kennis maakt met zijn toeschouwer, kunstenaars die elkaar ontmoeten, oeuvres die samenkomen. Je hebt aan residerende kunstenaars gevraagd om mee te werken maar ook nieuwe namen steken de kop op. Selecteer je de nieuwe kunstenaars in functie van de residerende? Zoek je een match of net niet? Maak je een keuze in functie van de confrontatie?
Céline We hebben een match gezocht tussen de Gentse ‘Raamkunstenaars’ die geen voeling hebben met de Kwaremont en nieuwe namen die verbonden zijn met Ronse, de Vlaamse Ardennen. Beschouw ze allen als vingers aan één hand, met een rode draad die er langsheen loopt.

De exporuimte van de vierkantshoeve te Kwaremont

Kunstpoort Het gaat volgens je visie tekst ook over ONTmoeten, niets moeten. De kijker moet een werk niet goed vinden, hij hoeft niet geraakt te worden. Maar is het niet belangrijk dat de kunstenaar de toeschouwer wel beroert, dat de kunstenaar een klein beetje moeite doet om tot verbinding te komen. Hermetische werken, alleen voor ingewijden, is dat op zijn plaats in ‘Close Encounters’?
Céline We tonen enkele werken die als hermetisch kunnen aanvoelen. We hebben voornamelijk gekeken naar de vormtaal, die zit goed. Dan kan het wel.

Kunstpoort De Kwaremont was in vroegere jaren het mekka van de landschapsschilders met als trekpleister Gies Cosijns. ‘Kunsttoerisme’ was er belangrijk. Is de ‘Kwaremont’ klaar voor hedendaagse en jonge kunst? Welk publiek hopen en denken jullie nu aan te trekken: wandelaars, fietsers, kunstliefhebbers?
Céline Kwaremont is een charmant dorp daarom had het kunsttoerisme hier zo’n succes. Een clash is mogelijk met onze jonge, hedendaagse kunst en dito aanpak. Wie weet bezorgen we deze streek een nieuw elan?
RAAM103 vertrekt vanuit de ruimte, we zijn niet bezig met welk soort publiek we zullen bereiken.
De organisatie vinden we belangrijk. Kunstenaars warm maken voor je project daar droomt elke curator toch van? Natuurlijk wil je ook dat mensen komen kijken. Onze opzet is niet-commercieel. Diverse kunstenaars en ikzelf creëren trouwens vergankelijke kunst die we op CLOSE-ENCOUTERS tentoonstellen. Als mens zijn wij ook niet voor de eeuwigheid.

Kunstpoort Wie bepaalt de opstelling? Hoe komen jullie tot een overeenkomst wie, wat, waar komt te staan?
Céline De opbouw is heel belangrijk. We plegen overleg met de kunstenaars. Kim Vandaele (lid van RAAM103 vzw) en mezelf hebben het laatste woord. We streven naar een tentoonstelling met als rode draad verbondenheid, samenhorigheid. Let op we zijn geen zwevers, we ambiëren een evenwichtige tentoonstelling, geen patchwork; eenvoud zonder glamour.

Kunstpoort Hoe zit het met de financiering?
Céline We hebben een sponsor Passa Porta en als vzw hebben we bepaalde voordelen. We kunnen bijvoorbeeld materiaal van de stad Gent lenen. We vragen ook een kleine bijdrage aan de kunstenaars.

Kunstpoort Hoe ziet volgens jou een ideale tentoonstellingsruimte eruit?
Céline Het is een ruimte die uitdaagt om vanuit een eigen vormentaal nieuw werk te maken en je de tijd laat die te ontwikkelen.

Kunstpoort Ik verlaat de Baliestraat met een zalig gevoel. Er zijn voor de kunstenaar nog goede kleinschalige belangloze initiatieven. RAAM103vzw is er ongetwijfeld één van. Het is een hecht team dat werkt met groot enthousiasme aan warme kunstprojecten waarin de kunstenaar en het maakproces centraal staan.

INFO RAAM103

RAAM103vzw Vrije Creatieve Ruimte
www.raam103.be
www.celinegeeraert.com
https://www.instagram.com/raam_103/?hl=nl
https://www.facebook.com/RAAM103/
Baliestraat 103 – 9000 Gent

INFO EXPO CLOSE-ECOUNTERS

Hof Ter Kwaremont
Ommegangstraat 1, 9690 Kluisbergen
16-17 september 2023
23-24 september 2023
telkens van 11u tot 18u
Opening vrijdag 15 september om 19u, met de performance ‘Part-time Monochrome’ van Karel Thienpont om 20u. Dit alles in het Hof Ter Kwaremont.

KUNSTENAARS
Giannina Urmeneta Ottiker, Kevin Vanwonterghem, Charlie De Voet, Toon Boeckmans, Roeland Nieuwborg, Stijn De Pourcq en Donacienne Wittevrongel, Kim Vandaele en Céline Geeraert. Performance Karel Thienpont

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer – RAAM103

KLEUR IS POËZIE

kramboer Geen categorie , ,

TOVERZICHT(EN)

Kunstenaar Adi Steurbaut timmert al geruime tijd aan de weg van het constructivisme met af en toe een zijsprongetje bezaaid met action painting en geestige, ludieke droedels.
Kleurige, stijlvol uitgegeven kunstcatalogen houden van tijd tot tijd de kunstliefhebber op de hoogte van de evolutie in zijn werk.

Flirten met de zon 2001, De man die de wolken kleurt 2007, Weg van kleur 2012, Adiagonaal 2018 zijn vrolijke titels die een ongeremd kunstenaarschap illustreren. Adi Steurbaut weet zijn titels te kiezen, de vlag dekt de lading.


Zijn jongste boek KLEUR IS POËZIE – TOVERZICHT(TEN) bied je een selectie werken van 1984 tot 2022.
De ondertitel is er eentje met dubbele bodem:
HET OVERZICHT
’T OVERZCIHT
TOVERZICHT(EN)
‘TOVERZICHT’ betekent zowel een breed maar volledig overzicht als een referentie naar de ‘TOVERZCHTen’ die door Adi Steurbaut in de loop der jaren werden gefantaseerd en op doek gezet. (citaat uit boek pagina 6)
Diverse auteurs / kunstkenners zorgden voor een begeleidende tekst; een persoonlijke visie op de kunst van Adi Steurbaut. Het boek werd voorgesteld op 21 december in de inkomhal van Meubelen MAKRI te Ronse. Schepen van cultuur Joris Vandenhoucke verzorgde graag de inleiding.

Kunstpoortreporter Kathleen Ramboer kreeg de vraag een tekst te leveren voor zijn jongste kunstcataloog KLEUR IS POËZIE.

een greep uit haar tekst – Toverzicht, toveren met kleur, betoveren – naar aanleiding van een atelierbezoek

Het is een jong ogende Adi Steurbaut die voor mij de deur openzet naar zijn schatkamer volgestouwd met kleurrijke persoonlijke kunst. De benedenverdieping van het -stijl- volle huis met de gele ramen is zijn domein, een paradijselijke ‘yellow submarine’ om kunst veilig te bergen. Zijn atelier binnentreden is gelijk aan een Mondriaanse wereld ontdekken, kleuren op je netvlies laten vallen en beseffen hoe harmonieus de wereld van de schilderijen van Adi Steurbaut is. Het is een wereld die ongetwijfeld refereert aan het constructivisme van De Stijl. ….

Primaire kleuren, blauw, rood, geel, plus niet gemengde zuivere kleuren en zogenaamde niet kleuren zwart en grijs vormen belangrijke grondstoffen voor zijn universum. Adi is een homo ludens die schildert met eigen gemaakte spelregels en zichzelf tot winnaar uitroept als hij echt en waarachtig tevreden is over zijn kunst. De Burgerlijk ingenieur-architect in hem speelt technisch nauwkeurig en op gevoel. Voorstudies zijn er niet. Lijnen en vlakken dollen over het canvas en fluiten naar rood, geel en blauw tot ze in de armen van een cirkel vallen. De mogelijkheden zijn onuitputtelijk. De kunstenaar spreekt de taal van de kleur, kleuren die leiden en verleiden. Een fotograaf schildert met licht, Adi Steurbaut tovert licht en vooral zonlicht op het canvas. …

pagina 20

Een rood schilderij is voor de kunstenaar een ‘Hungarian Rhapsody’, een blauw ‘Rhapsody in Blue’, een geel ‘Yellow Symphony’. Door de manier waarop hij kleuren tegenover elkaar afweegt en ritmisch herhaalt, ontstaan geluidloze, beeldende partituren. Het canvas, een melodieus feest voor het oog, brengt muziek voor een warme zomerdag, een vleugje Vivaldi. De klank van zijn schilderijen is pure poëzie, haiku’s op doek. (serie: The Rhytm of the Haiku) Met deze beeldende universele poëtische taal neemt hij een optie op de eeuwigheid want poëzie is eeuwig en is er altijd geweest zoals de natuur, de lucht en de aarde. …

pagina 18

Na al die jaren sluipt langzaam een evolutie over zijn canvas. De romantiek van wolken, water, regenbogen, bloemen, zon… verdwijnt. Wat overblijft zijn vlakken lijnen, cirkels. Het frivole kleurlint, dat bewust verdween tijdens de pandemie, is terug. De composities zijn verstilder, eenvoudiger, minimalistisch, zelfs contemplatief. En de kleur? Die blijft zegevieren als de rode draad in zijn werk. Zijn schilderijen roepen tegenstellingen op. Er is niet alleen extase door een overweldigend kleurgebruik maar ook rust door minimalistische composities. Er is niet alleen de stilte maar ook een suggestie van muziek. Er is niet alleen de poëzie maar ook een verhaal. De recente canvassen vragen van de toeschouwer enkele moeite, fantasie en kennis. Kijken naar de huidige werken van Adi Steurbaut is een oefening in kunst kijken. …

Tekst: Kathleen Ramboer, juli 2022


Lucas Van Parys leverde een opmerkelijke bijdrage voor de catalogus van Adi Steurbaut met verwijzingen naar de groten der aarde zoals Kazimir Malevich , Plato, Alexej von Jawlensky, Ursula K. Le Guin. Het is een waardige afsluiter voor deze mooie stijlvolle uitgave.

Een greep uit zijn tekst – About a child who loves colors and shapes… –

Met woorden de creaties van een kunstenaar belichten blijft een moeilijke oefening. Want hoe omschrijf je, hoe benader je schilderijen zonder in algemeenheden te vervallen?  Belangrijk is voor ogen te houden dat, schrijvend over de scheppingen van een kunstenaar, je niet kan verhinderen dat je facetten van diens persoonlijk leven aan de openbaarheid prijsgeeft. Hierbij zijn respect én voorzichtigheid geboden.

pagina 112

Kazimir Malevich en Adi Steurbaut

Malevich: ‘Als je bezig bent de kosmos te veroveren, waarom zou je dan nog een bos chrysanten schilderen’

Na decennia werken is het duidelijk dat de innerlijke gesteldheid van Adi het best een expressie vindt bij de geometrische abstractie. De door hem bewonderde Kazimir Malevich is één van de  toonaangevende vertolkers van deze kunstrichting waarmee hij een zielsverwantschap koestert. In een volgehouden inspanning vertaalt Adi zijn innerlijke belevingswereld door een streven naar orde, evenwicht en steeds verder uitzuiveren (‘Less is more’), maar  –  niet te veronachtzamen ! – ook een drang tot lichtvoetigheid.

Plato en Adi Steurbaut

Adi’s weg naar ‘vervolmaking’, brengt mij bij een belangrijke gedachte van de Griekse wijsgeer Plato (ca. 427 – 347 vr. Chr.). Zo schrijft deze leerling van Socrates het volgende: 

“Onder schoonheid versta ik niet de schoonheid van mensen, landschappen en dieren, maar de schoonheid van rechte lijnen, cirkels en planimetrische en geometrische figuren die daaruit gevormd kunnen worden; want deze bevatten niet alleen een betrekkelijke schoonheid maar een eeuwige en absolute.”

Met een beperkt plastisch alfabet: cirkel, vierkant, driehoek en rechte lijn, troont Adi ons mee te verwijlen in zijn innerlijke wereld. Via vormen en kleuren – ‘Kleur is poëzie’ –  maken wij kennis  met een picturaal evenwichtskunstenaar.

Met een beetje goede wil kunnen we Plato’s woorden als een voortijdige apologie beschouwen van wat Adi in ‘onze tijd’ concretiseert. Wat zou het mooi zijn, én een blijk van respect, mocht de beschouwer met déze ‘wetenschap’  bereid zijn Adi’s  kunst te benaderen. Heel eventjes de eigen ‘zekerheden’ verbannen én aandachtig schouwen…

Ursula K. Le Guin en Adi Steurbaut

Van deze Amerikaanse schrijfster (1929 – 2018) kwam mij volgend citaat toegewaaid: “The creative adult is the child who survided’.

Elke psychiater die titulatuur waard, zal dit citaat onderschrijven! Adi is een kunstenaar die het innerlijke kind wist te handhaven. Het is geen toeval dat iemand met een niet geringe wetenschappelijk opleiding ook de weg bewandelt en steeds bewandeld heeft die  naar Schoonheid voert. En in die schoonheidsdrang is het spelende kind met zijn nog reine psyche een protagonist.  Adi, mens én kunstenaar, herbergt ernst en spel in een begerenswaardig mentaal evenwicht! De sensibele mens die nood heeft aan schoonheid in een steeds onheilspellender tijdsgewricht.

Tekst: Lucas Van Parys, september 2022

pagina 114
pagina 103

INFO

Adi Steurbaut
adi.steurbaut@gmail.com
www.adisteurbaut.be

https://www.instagram.com/adisteurbaut/

https://www.facebook.com/adi14mar

tekst Kathleen Ramboer – Lucas Van Parys
foto @Adi Steurbaut – Kathleen Ramboer

The making of…

kramboer Geen categorie , , , , , , ,

Lost in a different world

De lente is in aantocht, de pandemie ebt weg, tentoonstellen kan nu in alle vrijheid. Dit is de perfecte timing voor de tentoonstelling van beeldende kunstenaars Mark Soen (schilderkunst), Nadia Lampens (tekenkunst, schilderkunst) en Annemie Kooyman+ (beeldhouwkunst). Met zijn drieën zijn ze ‘Lost in a different world’ maar toch verbonden door een gezamenlijke expo.

Ooit had ik op deze prachtige locatie; Het Rustpunt, de kloostergangen van de paters Karmelieten te Gent, een tentoonstelling met kunstenaar Jean De Groote. Benieuwd naar hun ongetwijfeld andere aanpak vroeg ik initiatiefnemer Mark Soen om tijdens de opstelling een kijkje te mogen nemen achter de schermen. ‘Graag’ antwoordde de kunstenaar.

Het Rustpunt tijdens de opbouw van de tentoonstelling Lost in a different world – vooraan beeldengroep van Annemie Kooyman

De gezellige drukte in de met zonverlichte gangen geeft me een thuis gevoel. Tentoonstellingsbouwers Leo Verlinden en Martine De Mulder wisselen ideeën. Tekeningen en schilderijen van Nadia Lampens verdwijnen van de ene plaats naar de andere om later toch weer in de oorspronkelijke compositie te belanden. Het is een zoeken, aftasten, proberen, experimenteren om tenslotte te beslissen: zo tonen we dit kunstwerk aan het publiek.

Martine De Mulder hangt werk van Nadia Lampens op

Hoe gaan jullie tewerk? Martine De Mulder: Nadia Lampens bezorgde ons mappen barstensvol werk in diverse technieken, stijlen en onderwerpen. Het is onze opdracht orde te scheppen in deze ‘chaos’. We maakten drie stapels: mannenportretten, vrouwenportretten en werken refererend naar de eerste wereldoorlog. Daarna groepeerden we de verschillende technieken en stijlen. Zo konden we vlotter composities samenstellen. De werken van Nadia komen door hun diversiteit het best tot hun recht in een speelse kriskras ophanging. De encrochage van kunst is van kapitaal belang. Een minder werk moet je optillen en de schoonheid van een sterk werk mag niet teloor gaan door een ‘verkeerde’ presentatie. Mark Soen werkt in reeksen. Zijn schilderijen dicteren een lineaire ophanging. Terwijl de composities met werk van Nadia vragen om dichtbij te bekijken, zorgen de schilderijen van Mark voor een rustpunt, voor afwisseling. De schilderijen van Mark Soen beschouw je van op afstand, als een geheel om later dichtbij te kunnen ontdekken, de werken van Nadia, daar ga je in op. Martine De Mulder: een expo is pas geslaagd als de aandacht voor alle kunstenaars in evenwicht lijkt.

schilderijen van Mark Soen

Martine De Mulder en Leo Verlinden zijn een hecht team en op elkaar afgestemd.
De 2 tentoonstellingsbouwers vullen elkaar aan. Martine De Mulder: ik ben de denker, Leo de bron van ideeën. Hier werken we op gevoel en esthetiek, zonder vooropgesteld plan. Leo Verlinden: de kunstwerken moet je op de juiste manier in de context plaatsen. Martine De Mulder: een muur die afbladdert verstoppen we niet, het verval gebruiken we om de ‘tristesse’ in bepaalde tekeningen en schilderijen van Nadia Lampens te omkaderen.

Martine De Mulder en Leo Verlinden met beelden van Annemie Kooyman
werk van Nadia Lampens

Ondertussen zijn de ‘koppen’ van Annemie Kooyman uitgepakt. De tentoonstellingsbouwers groeperen de sculpturen aan de hand van techniek, materie, kleur en expressie. Leo Verlinden vindt de brede kloostervensterbanken ideaal om de beelden aan het publiek te tonen. Inderdaad vandaag streelt het zonlicht de koppen. De tentoonstellingsbouwers kiezen voor een vroegere opstelling van een beeldengroep; hoofden van een verschillend pluimage, letterlijk en figuurlijk. Annemie Kooyman+ was kapster, klanten fungeerden soms als model.
‘Koppen’ van Annemie Kooyman

Ik vraag Mark Soen waarom hij tentoonstelt? Natuurlijk wil hij verkopen maar dat is niet de hoofdreden. Het is een fijn gevoel als een werk een plaatsje aan een muur krijgt en zichtbaar wordt. Daar doet hij het voor. De meeste werken stelt hij nu voor de eerste maal tentoon en dateren van 2018 tot 2022. Wat is zijn ambitie? In een galerie tentoonstellen en veel kunnen overlaten aan de galerie zelf.

schilderijen van Mark Soen

Wanneer ik de kloostergangen verlaat, regelt Leo Verlinden de verlichting, want zonlicht dat is er niet altijd. Ik maak de bedenking; deze locatie mag ongetwijfeld concurreren met een galerieruimte met allure. Mark Soen kan Annemie Kooyman, mede exposant en overleden vriendin geen mooiere hommage bezorgen.

sculptuur van Annemie Kooyman

INFO

kunstenaars Nadia Lampens en Mark Soen

Lost in a different world

Annemie Kooyman, beeldhouwkunst
http://users.telenet.be/annemie.kooyman/
Nadia Lampens, tekenkunst en schilderkunst
https://www.facebook.com/nadialpns
Mark Soen, schilderkunst
www.marksoenart.com

Locatie: Het Rustpunt
Pandgang, klooster van de paters karmelieten
Ingang: aanbellen bij ‘Het Rustpunt’ Burgstraat 110/116 Gent
Daarna pijlen volgen

12 tot 24 maart 2022
maandag tot en met zaterdag van 15u tot 18u
zondag van 10 tot 12u en van 14u tot 17u

Tekst en foto’s Kathleen Ramboer

Tekens van het onzichtbare

kramboer Geen categorie , , , ,

Via kunstenaar Jean De Groote ontdekte ik de wereld van kunst, filosofie, mystiek plus hun interactie.
Kunstfilosoof Antoon Van den Braembussche, een bevriend ‘partner in crime’ van Jean De Groote (ik beken dit is een wat oneerbiedige uitdrukking), bezorgde me zijn recente boek ‘Tekens van het onzichtbare’ met essays over kunst en mystiek. Eerlijk, zijn vraag: Kan je hier een recensie overschrijven streelde mijn ijdelheid. Het antwoord was ja vergezeld met de opmerking dat ik niet thuis ben in deze wondere wereld van de filosofie. Mag ik met een zekere onbevangenheid reageren op het boek? vroeg ik. Dat bleek geen onoverkomelijk probleem.

Wat me opviel bij het lezen van
‘Tekens van het onzichtbare’
Esays over kunst en mystiek
auteur Antoon Van den Braembussche

is de helderheid, geen omfloerst taalgebruik, klaar en duidelijk voor iemand zoals ondergetekende die niet gewoon is aan filosofische geschriften.
Het boek omvat vier essays.

Rumi en de grote stilte

zal voor bepaalde lezers discutabel zijn.
ik citeer ‘Zoals steeds  zijn bij Rumi deze erotisch-lijkende verzen altijd slechts een opstapje naar de liefde in zuiver spirituele zin… Het zou van een grote misvatting getuigen om in de liefdesrelatie tussen Sjams en Rumi een verhouding te zien van homoseksuele aard….’’ pg25
Dit is de visie van de auteur, een standpunt om te respecteren. Als je als lezer dit probeert te vatten, ligt de weg open om van het essay ‘Rumi en de grote stilte’ te genieten.

Verrassend voor mij is de verwijzing naar Layla van Eric Clapton. Antoon Van den Braembussche is blijkbaar een man die de muziek, popcultuur omarmt, niet op een planeet leeft, weet wat de wereldse wereld te bieden heeft.

Angelus Novus, 1920 – copyright kunstkopie.nl

De engelen van Paul Klee

biedt interessante inzichten op het werk ‘Angelus Novus, 1920’ en de engelenreeks van Paul Klee in het algemeen. Dit essay toont de lezer de mogelijke impact van cultuurfilosofen op de visie van de kijker. ‘Daarnaast vraagt elk beeld een creatieve bijdrage van de toeschouwer’. pg67 De toeschouwer blijft een individu met een individuele, culturele blik die een kunstwerk nuanceert en kan interpreteren. Het siert de auteur dat hij kritisch blijft en zich dezelfde vraag stelt als Perdita Rösch of het werk ‘Angelus Novus’ een zelfportret is. De auteur weerlegt dit gefundeerd.
Bij het lezen van een recensie denk ik vaak: Heeft de criticus het bij het rechte eind? De inhoud die hij een werk toedicht is dat ook datgene wat de kunstenaar wil zeggen? Illustreert Paul Klee met zijn Angulus Novus (1920) een angstig voorgevoel van wat de Joden te wachten stond, van de latere rampzalige gebeurtenissen? Wat betekent zijn Engelen serie? De auteur gaat hier met de nodige objectiviteit en nuchterheid op in.
Het vaak experimenteel werk van Paul Klee waardeer ik om zijn onbevangenheid, geraffineerd kleurgebruik en vaak kinderlijke eenvoud. Antoon Van den Braembussche leerde me een andere Klee kennen. De auteur toont een diepere kijk op het andere werk van Klee. De kunst van Paul Klee is niet onder één noemer te vangen.

Descent into limbo – copyright NRC

Anish Kapoor en de leegte

Dit essay is een speurtocht naar het spirituele in de moderne en hedendaagse kunst via het oeuvre van Anish Kapoor. De tekst is een exploratie van de oneindige ruimte, leegte, angstervaring en het mystieke in het werk van Kapoor. De schrijver doet dit aan de hand van 2 iconische werken: ‘At he edge of the world’ en ‘Descent into limbo’. De analyse is verhelderend, vlot lezend. De auteur licht voor de modale kunstliefhebber een tipje van de mystieke sluier op. Het onzichtbare kan niet zonder het zichtbare – Het licht bestaat niet uit zichzelf het heeft de duisternis nodig: het materiële bestaat niet uit zichzelf, maar heeft het immateriële nodig. En omgekeerd. pg98 Anish Kapoor  Descent into Limbo

Paul CELAN en de nachttijd van de poëzie

Dein goldenes Haar, Margarete , 1981 – copyright Pinterest

De tekst begint met een levensschets, prima voor niet ingewijden.

De aandacht in het essay gaat vooral naar het gedicht ‘Todesfuge’. Fijn dat het gedicht in de originele Duitse versie gepubliceerd is, met daarbij een vertaling naar het Nederlands. Vergeet vooral niet de aangehaalde youtube link te activeren.  https://www.youtube.com/watch?v=iB4hT95V-TI Musik: Matthias Fuhrmeister (voc, git) Zeker aan te raden bij het lezen van het essay.

Van het gedicht ‘Todesfuge’ naar het oeuvre van Anselm Kiefer is voor de auteur maar een kleine stap. Deze passage kan een kunstliefhebber boeien. De auteur beschrijft onder andere de paralellen tussen het gedicht ‘Todesfuge’ en het schilderij ‘Dein goldenes Haar, Margarete , 1981’.
Het essay over Celan legt een verband tussen taal, poëzie, beeldende kunst en mystiek.

‘Tekens van het onzichtbare’ is een aanrader voor elke kunstliefhebber die openstaat voor een bredere kijk op kunst en de mystieke dimensie ervan.

Info

https://www.damon.nl/book/tekens-van-het-onzichtbare

https://www.facebook.com/antoon.vandenbraembussche

Mailverkeer met kunstfilosoof Antoon Van den Braembussche

tekst Kathleen Ramboer

URBAN JUNGLE

bertvannoten2 Geen categorie , ,



We lanceren ons allereerste pop-up event in de djeu gallery! Dit wordt de ultieme shopping ervaring voor koffie, planten & kunst die je niet mag missen!

​Bereid je voor om verrast te worden! Onze locatie, een jaren ’50 huis midden op een bouwwerf in Mechelen is de locatie van dit spectaculaire pop-up event. Achter de afgebrokkelde gevel gaan stijlvol ingerichte kamers schuil met zicht op een gezellige stadstuin.

​PLANTS / Het pand wordt omgetoverd tot een urban jungle met trendy kamerplanten. We kozen voor de meest vibrante exemplaren met felle kleuren en grafische patronen om ze te matchen met de graffitiwerken van onze kunstenaar KIWI.

​COFFEE / Zeg nooit, “Voor mij gewoon koffie”. Onze barista David William Deweerdt selecteerde de beste Belgische ‘specialty’ koffie.

​Neem je koffie geserveerd in een met graffiti versierde mok van onze KIWI artiest om door de pop-up jungle te wandelen terwijl je de kunstwerken van deze jonge, veelbelovende artiest bewondert.

​ART / Nog nooit gehoord van KIWI? De Brusselse kunstenaar met Portugese roots kleurt stadsmuren over de hele wereld en dicht bij ons in Brussel, Vilvoorde en Mechelen. Exclusief voor dit pop-up evenement decoreerde hij plantenpotten, koffiemokken, shirts en maakte hij reproducties van zijn meest spraakmakende graffitiwerken gedrukt op staalplaat.

​Zo kan elke kunstliefhebber een kunstwerk mee naar huis nemen om te dragen, om uit te drinken, of om zijn huis mee te decoreren.

​
https://www.djeu.be/
Videograaf: Bert VANNOTEN