De laatste halte van de Poëziebus is het jeugdcentrum De Kuub te Mechelen.

Aan boord 20 dichters en een aantal logistieke medewerkers. Dit gezelschap is sinds 5 augustus onderweg. Rotterdam, Amsterdam, Zwolle, Groningen, Eindhoven, Gent, en vandaag, 11 augustus, Mechelen zijn de steden die op het programma stonden met bovendien 3 optredens in Groningen en 2 in Gent.

Bij de start van het event is het zoeken naar een vrije stoel. Irène Siekman, dienstdoende host, geeft een korte inleiding en kondigt een lokaal duo aan: de twee broers die het collectief Arno en Hidde Moens vormen en die deelnamen aan de editie 2017 van Poëziebus. Dadelijk krijg je de indruk dat dit niet enkel om poëzie draait, maar ook veel weg heeft van theater. Later verneem ik dat het ding een naam heeft: “podiumpoëzie” of “podium-dichtkunst” en de dichters zijn “podiumdichters”.

Aurora Guds

Via contacten kwam ze in aanraking met de Poëziebus en waagde ze haar kans door deel te nemen aan de selectieprocedure. Ze ziet zichzelf als een traditionele dichter. 

De voorbije week was voor haar een geweldige ervaring, veel meer dan poëzie. Ze omschrijft het als volgt: het samen creëren van één groot werkstuk waarbij de visie van de individuen wordt gekneed tot één geheel in een proces van inclusiviteit, waarbij alle stijlen aan bod kunnen komen. 

Reeds als kind schreef Aurora verhalen en gedichten. Optreden voor een publiek was een echte stap vooruit: een spannende gebeurtenis maar binnen de veilige bakens van de groep.
“Hoe je stuk gebracht wordt, ligt volledig in je handen, je bent volledig vrij. “

Haar wens is om ooit een dichtbundel te publiceren. Ze wil vooral alle kansen te baat nemen om te blijven groeien. Op dit ogenblik focust ze op de performance die bij podium-poëzie hoort.

Terence Roelofsen

Terence was reeds actief in het brengen van liedjes en het schrijven van korte versjes en teksten. Via de social media hoorde hij van de Poëziebus en nam vorig jaar deel aan de selectieprocedure. 

De Poëziebus beschouwt hij als een leerproces. Hij schreef zijn tekst amper één week voor het vertrek van de Poëziebus. Het was een heftige ervaring: zeven dagen opgetreden, en ondertussen bijschaven en verbeteren. Naast de workshops en de optredens die een waar leerproces vormden,  was het voor hem ook een ervaring op menselijk vlak, soms heftig. Een week vertoeven in deze toch grote groep vroeg van hem dan ook een zekere mentale voorbereiding. De opvang door de andere deelnemers verliep supergoed en de organisatie was top. Naarmate de week vorderde werd het leuker. 

Terence gaat binnenkort van start met de voorbereiding van de uitgave van een Nederlandstalige LP. In de toekomst wil hij culturele agenda’s programmeren, een activiteit die hij momenteel al uitoefent voor een hotel met cultuurpodium en expositieruimte.

Anna Borodikhina

De Poëziebus is voor Anna een bekend gegeven. Ze woonde eerder een optreden bij in Kavka te Antwerpen. Een tweede poging om door de selectieprocedure te komen lukte haar ditmaal. Anna bracht een leuk stukje slam-poetry, een genre waarin ze enkele jaren geleden haar eerste passen waagde. Na het volgen van enkele workshops kreeg ze via Facebook regelmatig verzoeken om op te treden. Nu is dit uitgegroeid tot een vaste activiteit op diverse locaties in Vlaanderen.

Anna voelt zich met de Poëziebus een ervaring rijker. Naast het soms vermoeiende aspect van dit type activiteit, genoot ze vooral van de aangename en open sfeer en de nieuwe contacten met andere dichters. De culturele verschillen tussen Nederlanders en Vlamingen zorgden af en toe voor grappige situaties. Netwerking.

Toekomstgericht heeft Anna een hele waslijst verwachtingen.  Daartoe behoren het uitgeven van een boek en een dichtbundel. Ook haar EP (nvdr: EP staat voor ‘extended play muziek’, een opname die te lang is voor een single en te kort voor een album) komt er binnenkort aan. Ze wil zeker verder doorgroeien in de muziek maar ook,  in lijn met haar studie, zich als psychotherapeut vestigen. Verder wil ze evenementen organiseren en jongeren helpen door te groeien. En last, but not least: geïnspireerd door persoonlijke ervaringen zal ze misschien ook ooit een stap wagen in de politiek.

De voorstelling

Dan is het de beurt aan de 20 dichters die een week lang samen hebben doorgebracht en tot een ware poëzie-familie uitgegroeid zijn. Het wordt dan ook een verbindend gebeuren. Het ene stuk vloeit door in het volgende. Geen onderbrekingen. Geen applaus. Enkel vingergeknip en een luide kreet worden getolereerd tijdens de voordracht.

In dit grote stuk komt iedere dichter met zijn eigen stijl aan bod. Van zuivere poëzie naar tekst begeleid op muziek, naar slam-poetry, naar podiumpoëzie…. het ene volgt het andere broederlijk op en vormt een prachtig geheel.

Irène Siekman

Een boeiend gesprek met de drijvende kracht achter de Poëziebus, die voor het eerst van start ging in 2015.

Over de doelstelling van Poëziebus:

“De doelstelling van het evenement is voornamelijk de sector van de poëzie helpen groeien. De contacten tussen Nederlandse en Vlaamse dichters draagt hiertoe bij. Mensen leren ontzettend veel van elkander en dat doet de sector groeien. Deze samenwerking zorgt er eveneens voor dat een breder publiek wordt aangesproken.”

Over het accent van editie 2019:

“Jaarlijks wordt er ook een specifiek accent gelegd. Dit jaar draaide het om de interactie. Het is belangrijk dat wanneer een artiest op het podium staat, er tevens een contact ontstaat met het publiek. Dit doe je bijvoorbeeld door mensen in de zaal aan te kijken. Een gedicht op papier lezen en een dichter die op het podium zijn werk brengt, zijn twee heel andere ervaringen. Contact kan op een zeer persoonlijke manier gemaakt worden. Hoe meer ruimte daartoe beschikbaar is, hoe beter. En dat wou Poëziebus – editie 2019 – vooral in de verf zetten: een spanningsboog over de tour heen, waarbij de deelnemers intuïtief de line-up vastzetten en zo een bepaalde gezamenlijkheid tonen van waaruit de dichters kracht ontwikkelen en een beter contact met het publiek krijgen. Zo wordt het een gezamenlijke ervaring waar het publiek ook onderdeel van wordt. 

De oproep tot deelname speelde hier reeds op in. Aan kandidaten werd gevraagd een tekst én een video in te sturen. De interesse in het ‘performen’ en de bereidheid zich er in uit te dagen moesten immers duidelijk aanwezig zijn om door de selectieprocedure te raken. Podiumpoëzie is immers een aparte discipline.”

Over het succes van de Poëziebus:

“Het event werd uitgebreid gepromoot. De opkomst in de diverse steden was telkens een groot succes, overal zat de zaal telkens vol.”

Het einde

Het slot van deze namiddag betekent voor de dichters eveneens het einde van een fantastische week. Dit vindt vooral zijn weerslag in het dankwoord dat zij richten tot Irène. Er worden tranen weggepinkt, het bewijs dat deze mensen van diverse leeftijden een mooie ervaring rijker werden die ze nog lang met zich zullen meedragen.

Volgt er een Poëziebus 2020? 

Of er een editie 2020 van Poëziebus zal volgen hangt af van diverse factoren, zoals – en dit is een belangrijke voorwaarde – de financiering van het gebeuren. Er wordt gewerkt met een heus financieel plan. Afwachten of de nodige fondsen en sponsoring kunnen verzameld worden. Wij zien er in ieder geval al naar uit!”

Epiloog

Het is even wennen 20 dichters in een rijdende bus de promiscuïteit bij het dichten ieder zijn stijl toch op den duur wordt het een geheel ze spreken dezelfde taal maar een grens en een nationaliteit maken ons anders we zijn allen ambitieus er was wel een selectieprocedure

de criteria zijn onbekend oude dichters, jonge dichters iedereen moet leren zijn poëzie op een podium te brengen de zaal is vol mensen hebben ze een voorkeur ieder begrijpt iets anders op een zondagnamiddag poëzie beluisteren het is even wennen

Poëziebus: https://poeziebus.nl
Creatief Schrijven: https://creatiefschrijven.be

Tekst Magda Verberckmoes
Epiloog en foto’s Eric Rottée