Jaar: 2017
The Green Floating Artline
De Kunstmeridiaan
Hoe het idee werkelijkheid werd.
Het begon te Roeselare, in een kleine West-Vlaamse stad, dit bijzondere verhaal van de Kunstmeridiaan. Eerst was er de virtuele Lichtmeridiaan. Evenwijdig op exact 3°7’45” ten oosten van lengtegraad 0° Greenwich loopt de denkbeeldige Lichtmeridiaan over de zilverbergsite van Roeselare/België. Daar staat als een hedendaags sculptuur het architecturaal prachtig Muze’umL. Een feeëriek spel van zon, licht en schaduw concretiseert er de Lichtmeridiaan. zie www.muzeuml.be. Kunstenaar Willy Cauwelier http://www.lachose.be/ creëerde er zijn
Green Floating Light Line, een blijvende in situ installatie.
De Lichtmeridiaan kreeg een vervolg in de KUNSTMERIDIAAN.
Hoe vorm je geografie om tot kunst?
Muze’umL vraagt kunstenaars een meridiaan tussen Noord- en Zuidpool uit te kiezen en om te toveren tot Kunstmeridiaan. Dit kan gepaard gaan met een ludieke actie, gelinkt worden aan een kunstwerk, gebouw, site, thema… De mogelijkheden zijn grenzeloos.
De onderliggende gedachte
Hoe maken we de wereld kleiner, verbinden we mensen van noord tot zuid, overschrijden we grenzen en muren met kunst als bindmiddel.
Een Venetiaanse kunstmeridiaan
Tijdens de biënnale in Venetië visualiseerden Willy Cauwelier en Gerrie Roels met een mobiele installatie de Kunstmeridiaan.
Vertrekpunt: de Punta Della Dogana
Voorbijgangers van alle nationaliteiten werden verzocht de 
mobiele installatie vast te houden en zo deel te nemen aan het kunstproject.
De kunstlijn werd doorgetrokken naar noord- en zuid Venetië. Telkens participeerden heel diverse personen aan de kunstmeridiaan.
Noordelijk punt: Fundamenta Novo
Zuidelijk punt: Giudecca, Universite Internationale della Arte
Lancering in België
De voorstelling voor België gebeurde In The White Cube, atelier van Willy Cauwelier te Roeselare.
Het jaarlijkse evenement Buren bij Kunstenaars
op zondag 22 oktober 2017 
was de ideale gelegenheid om het brede publiek met het kunstproject te laten kennis maken.
De lancering werd verder gezet tijdens de MAAK HET MEE DAG! op zondag 26 november 2017 ook in The White Cube. Maak Het Mee! is een organisatie van Revivak met partners in West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, Vlaams Brabant, Nederlands Limburg, Noord Brabant Nederland. Het hoeft niet gezegd te worden dat het project buiten de grenzen wil treden en ook aansluiting zoekt met Nederland.
Thailand
Het project De Kunstmeridiaan kreeg in december 2017 een vervolg in Thailand, in Phuket. Coördinaten van een Thaise Kunstmeridiaan (zie afbeelding) werden opgespoord en digitaal vastgelegd. 
OPROEP
Zin om een Kunstmeridiaan te visualiseren? Contactmail willy.cauwelier@lachose.be
De kunstmeridiaan brengt de wereld en kunst dichterbij.
Tekst en foto: Kathleen Ramboer
Brussels Bijou
BRUSSELS BIJOU
Bij Brussels Bijou zijn de vrijetijdsartiesten uit onze hoofdstad aan de beurt.
Diverse soorten podiumveroveraars wagen hun kans om mee te dingen naar de prijs.
De 7 laureaten tonen aan de jury en aan het publiek wat ze in hun mars hebben.
Deze laureaten gekozen uit een rijk pallet aan inzendingen, reflecteren door hun diversiteit de vele facetten van de kunsten in Brussel.
De projecten zijn uiteenlopend, maar blinken uit door engagement, artistieke vernieuwing en kwaliteit.
Kiezen is altijd een beetje verliezen, maar op het podium van BRUSSELS BIJOU staan is sowieso winnen.
Videograaf
Bert VANNOTEN
Landjuweel 2017: Familiedag.
Sommigen zullen denken dat een familiedag een dag is met luchtkastelen, kinderen en ouders wandelend door de attracties en hotdogkraampjes. Niet dus.
Vandaag, in de namiddag van zaterdag 4 november, zijn er twee theaterstukken opgevoerd die over de familie gaan.
De kernfamilie
“Kaatje is verdronken” is een “huis-clos” tussen een moeder, een vader en een dochter. En een witte ridder, de tuinman.
De vader heeft een geweer in de hand en kijkt naar buiten. De moeder heeft haar hoofd in een oven gelegd. De dochter hangt bovenaan zoals een aap. Vandaag wordt vergaderd beslist de vader. De onderwerpen zijn: de tuin en het seksleven van de dochter, Kaat. Door de dialogen beseffen we langzaamaan dat de vader en de moeder licht gestoord zijn. De vader stelt zich op als de beschermer van zijn dochter en laat 
niemand het huis in. Mannen voor zijn dochter dus. De moeder, uitgebeeld door de metafoor van haar hoofd in de oven, probeert de realiteit van het leven niet te zien. Er volgt een schijndialoog om toch een redelijk gesprek te hebben. Als toeschouwer begrijpen we niet waarom de twee ouders hun dochter niet willen begrijpen. Kaat heeft een sterke drang naar vrijheid, ze wil mannen kunnen ontmoeten. We begrijpen dat voor de vader, Kaats keuze in mannen, de dockers zoals hij zegt, niet in de smaak vallen. Hij is er bang van.
Wij als toeschouwer geloven dat we normaal zijn, voor zover normaliteit bestaat. We worden ook geconfronteerd met de behoefte van onze kinderen naar meer vrijheid, zeker wanneer ze tieners worden. We kijken naar deze familie en denken: man toch, laat haar een beetje vrijheid, dat is nodig om volwassen te worden.
De wending in het verhaal komt wanneer Kaat een foto van een meisje vindt op zolder. Het is Kaatje, de zus van de moeder. De ouders vertellen over het drama van Kaatje, die verdronken is in het kanaal. Ze praten over twee jongeren uit het dorp. Het verhaal is niet meer duidelijk, seksuele agressie of niet, we weten het niet. Wat 
Kaat beseft, is dat ze de naam Kaat draagt die in verband staat met Kaatje. Een manier om Kaatje verder te laten leven. Plotseling begrijpen we het gedrag van de ouders die het drama nooit hebben kunnen verwerken. Vanaf dit punt in het stuk wordt de schijn – van het evenwicht – kapot gemaakt.
De toeschouwer wordt meegenomen in het verhaal dat heel sterk gespeeld wordt door de acteurs van het toneelgezelschap “Voor Taal en Kunst”. Wat is normaliteit? Hoe kan ik het, voor mij abnormaal, gedrag van sommige mensen verklaren? Wanneer de geheimen van een familie naar boven komen? Dat zijn de vragen die door ons hoofd spoken.
De uitgebreide familie
Juist dat wordt besproken in het tweede theaterstuk: “Kwamen zij nog eenmaal weer”.
De toeschouwer wordt door het gebouw van de Grote Post geleidt. Op bepaalde plaatsen wordt een “scène” gespeeld. Een “act “ zoals in het klassieke theater. Hier is niets klassiek. Ineke Nijssen, de regisseuse, en de acteurs uit meerdere Oostendse toneelgezelschappen hebben een theatervuurwerk voorbereid. Er wordt in een gang, in een kelder, in een klein auditorium of tussen twee glasramen gespeeld. Op elke tussenstop leren we meer over de persoon die gestorven is die vandaag zal worden begraven en over zijn entourage. Dit gaat dan over de familie, in dit geval de uitgebreide familie. Er wordt zwaar naar de gestorvene uitgehaald: gierig, egoïstisch. De familieleden worden gek, cynisch, onverschillig.
Er zijn scènes die veel emoties teweegbrengen. De vrouw die helemaal alleen schreeuwt van verdriet, de twee broers die bespreken wie werd uitgenodigd op de begrafenis en waarom, de koffietafel, de slotscène. Somber is het, behalve de scène met de tante en haar nicht. Ze dansen om te tonen dat ze heel goed overeenkomen.
Er ontbreekt een scène: de begrafenisceremonie. In het echte leven wordt de gestorvene alleen met zijn kwaliteiten beschreven. Geen kwaad woord wordt er gesproken over hem of over de aanwezigen op de begrafenis. Behalve in “Wil” van Jeroen Olyslagers. Dus in de fictie.
De toeschouwer stelt zich vragen, zoals “is dat bij ons ook zo?”, “ wie komt er in onze familie wel echt goed met elkaar overeen?”, “is de gekozen familie, de vrienden, beter dan de echte?”
Het landjuweelfestival mag een doel zijn voor de mensen in de theaterwereld. Een erkenning van het werk, van het talent…. Voor ons als toeschouwer is het de mogelijkheid om een geloofwaardig theaterstuk te beleven. Gedurfd theater, veel emoties en veel om over na te denken achteraf.
Leve het Landjuweelfestival van 2018!
Tekst an Foto’s Eric Rottée
http://www.voortaalenkunst.be
https://www.opendoek.be/landjuweel/donderdag-2-november/kwamen-zij-nog-eenmaal-weer
https://www.opendoek.be/landjuweel/2018
Kaatje is verdronken
Landjuweelfestival 2017 in Oostende
Oostende was dit jaar de gaststad voor het Landjuweelfestival, het feest van het amateur-
theater.
Naast de voorstellingen van de selectie zelf, is het festival ook een beetje een podium
voor lokaal talent, maar natuurlijk vooral een genot voor wie van theater houdt.
Een van de laureaten van dit festival werd het Mechels theatergezelschap Voor Taal en Kunst.
Dit gezelschap streeft ernaar om boeiend theater te brengen die het publiek emotioneel raken.
Er wordt heel bewust voor produkties gekozen die een uitdaging bieden voor zowel speler, als regisseur als decorontwerper.
Ze trachten van amateurtheater ietsje meer te maken dan louter en alleen maar amusement.
VTK werkt regelmatig met professionele regisseurs en ervaren, gedreven spelers om zo theater te brengen dat kwaliteitsvol is en toch zeer uiteenlopend qua genre.
Videograaf
Bert VANNOTEN
81 ste Landjuweelfestival in Oostende van 1 tot 5 november 2017
Volgende halte, Lust naar Kust!
Na een geslaagde editie in Mechelen meert het rondreizende Landjuweelfestival dit jaar aan in Oostende. De stad aan zee staat vijf dagen lang in het teken van hét festival voor amateurtheater. Het Landjuweelfestival toont het amateurtoneel in al zijn kwaliteit en diversiteit. Je krijgt een caleidoscoop aan voorstellingen op de meest uiteenlopende locaties.
Theatervermaak naar ieders smaak!
De geselecteerden
– ‘De Genezing van de Krekel’ naar Toon Tellegen door Rederijkerskamer De Loofblomme, Sint-Denijs-Westrem
– ‘De naam’ van Jon Fosse door Pronk, Zonhoven
– ‘Kaatje is verdronken’ van Alex van Warmerdam door Voor Taal en Kunst, Mechelen
– ‘Kaspar’ van Stijn Devillé en Adriaan Van Aken door Carrosserie Mortier, Gent
– ‘Pygmalion´ naar George Bernard Shaw door Theatergroep Hoogspanning vzw, Beerse
– ‘Nachtelijk Symposium’ van Erik De Volder door Theater Krakeel, Gent
– ‘SHOW’ van Steven Duyck en uit improvisaties door theatergroep BIT, Izegem
– ‘Vrouwens’ van Marthe Thys door Vrouwens, Gent.
Naast de voorstellingen van de Landjuweelselectie zelf, zijn er tal van andere zaken te beleven op diverse locaties: voorstellingen, workshops, lezingen, ont
moetingen, gesprekken …
Info
Meer info over het Landjuweel op de site van Open Doek: https://opendoek.be/landjuweel/2017
Tickets
https://opendoek.be/landjuweel/2017/reservatie-en-info
Open atelier in Antwerpen: Diversiteit, intimiteit, spontaniteit.
«L’atelier est, dans la plupart des cas, plus nécessaire encore à l’artiste que la galerie et le musée. De toute évidence, il préexiste aux deux. Ils sont les deux jambages du même édifice et d’un même système. Toute mise en question du système de l’art passera donc inéluctablement par une remise en question de l’atelier comme un lieu unique où le travail se fait, tout comme du musée comme lieu unique où le travail se voit».
Daniel Buren
“Het zijn handgeschreven brieven die ik naar de mensen gestuurd heb. Ik heb ze leren kennen via sociale netwerken zoals Myspace. Enkelen heb ik al ontmoet, sommigen logeerden al eens bij mij.”
“Ik werk ook op bestelling.” Krijg jij veel opdrachten? “Jawel, van mensen die juwelen van hun ouders willen laten herstellen. Er is dan een emotionele link. Ook vragen ze transformaties om iets nieuws te krijgen. Ik verzamel alle stenen uit Dubrovnic, Zweden, in mijn keuken”.
“Ik ben nog aan het leren. Handen schilderen is heel moeilijk. Voor mij zijn de ogen heel belangrijk. Haar en de rest van het gezicht mogen vager zijn maar ogen, die moeten glashelder zijn”
Achter de deuren van de anonieme huizen verstopt zich een wereld van creativiteit, van de hoop, van de droom. Van de Brederodstraat tot de Lange Beeldekenstraat. Een wandeling tussen een diversiteit van bevolking en gebouwen. Burgerlijke, kleinburgerlijke, arbeiderswoningen. Vlaams, Indisch, Oosters, zuidelijke landen: Antwerpen is een haven.
Binnen, buiten, chaos, orde, netjes. De open ateliers van vandaag zijn de woningen van de kunstenaars. Erna maakt installaties, multimedia, conceptuele kunst. De 
ruimte heeft een sfeer van Bohemen.
Nico maakt juwelen, zijn atelier is een ordelijke chaos, met precisie.
De tentoonstellingsruimte staat met haar perfecte, rechthoekige lijnen in contrast met zijn ontwerpen. Mélanie heeft in verband met haar kunst de twijfels van een tienermeisje. De schilderijen ademen jeugddromen met open, verbaasde ogen. Haar huis ligt in het midden van Borgerhout.
Kijken naar een kunstwerk, een paar seconden, een paar stappen, kijken naar een tweede kunstwerk, een paar stappen, kijken naar een xte kunstwerk. Museum? Galerij? Juist. Open Atelier, juist niet. Onmiddellijk ontstaat een spontane dialoog met de kunstenaar of kunstenares die leidt tot een diepzinnige dialoog over vriendschap, mentor, erfenis. Het atelier is waar het kunstwerk ontstaat, waar het creatief proces eindigt met de geboorte van de kunst.
Wij, bezoekers, zijn bevoorrechte voyeurs van de liefde voor de kunst en emotie.
Erna V. Franssens https://www.facebook.com/KasjaNoova-176031752480207/
Nico Delaide www.nicodelaide.be
Melanie Bivacco www.Art-Melanie-Bivacco.com
Eric Rottée, tekst en foto’s
KUNST BUITEN-Sessies
Kunst buiten! Inspiratie voor Week van de Amateurkunsten
Studiedag
Tijdens drie regionale inspiratiesessies brengt het Forum voor Amateurkunsten in oktober 2017 kunst in de vrije tijd in lokale context voor het voetlicht. Hier kan je aan de slag gaan met het thema van de week van de amateurkunsten 2018: KUNST BUITEN!. Je kan er leren hoe andere steden en gemeenten vorm geven aan hun amateurkunstenbeleid én kennismaken met de 10 toetsstenen waarmee het Forum lokale politici willen kietelen naar aanleiding van de verkiezingen in 2018.
Concreet is er een sessie op dinsdag 17 oktober in Hasselt, op 24 oktober in Lier en op 26 oktober in Roeselare.
Met tien toetsstenen voor een actueel lokaal amateurkunstenbeleid en de KUNST BUITEN!-sessies inspireert het Forum voor Amateurkunsten vanaf dit najaar vanuit de praktijk de toekomst van het lokale beleid voor al wie zelf kunst maakt.
KUNST BUITEN! gaat over kunst in de publieke ruimte, naar buiten komen met je kunst, maar ook over de plaats van kunst binnen het (lokale) cultuurbeleid en binnen onze samenleving. Ook talentontwikkeling, kunsteducatie, culturele ontplooiing en de verbindende kracht van kunst verdienen hierin een plaats. Voor een uitgebalanceerde kweekvijver voor talent speelt de lokale overheid een belangrijke rol: om ter plaatse één en ander waar te maken en om zuurstof te geven, met het oog op multiplicatie.
Videograaf
Bert VANNOTEN
Jean De Groote schildert het ding ‘an sich’
Eén van de eerste werken die ik zag van Jean De Groote via sociale media was dat met het rood/oranje lint. Op slag verzot was ik op de reeks ‘The Essence of Things’. De gedachte – waarom hangt
dergelijk werk niet in een museum- ontsnapte me. Hier geen gigantische formaten, geen overweldigende kleuren maar stil en poëtisch werk, werk dat je treft in het hart van je ziel. Eenvoud siert. Een interview met KUNSTPOORT ? Voor Jean De Groote was dit zeker geen probleem. We hadden een constructief gesprek.
Kunstpoort Als ik je site bekijk, merk ik dat je rond thema’s werkt zoals Fremdkörper, Stop Motion, The essence of Things….. Zijn dit thema’s die zich opdringen of ga je echt op zoek? Ik heb het gevoel dat uit één bepaalde reeks een andere voortvloeit. Heb ik het juist en hoe ontstaat dit werken rond een thema?
Jean De Groote Een thema is voor mij een leidraad, een hulpmiddel. Soms mediteer ik dagen lang in mijn atelier. Isolde De Buck vergeleek mijn atelier terecht met een monniken cel. Onder meditatie komt iets, een gedachte dringt zich op. Dit was het geval met ‘Giallo di Napoli’. 
Ik zag een vanille pudding en zo ontstond het idee voor ‘Giallo di Napoli’. Door een voorwerp te isoleren zoek ik de ware betekenis in of achter iets. Het onuitsprekelijke wordt zichtbaar. Zo is een object niet zo maar een ding maar een voorwerp met een eigenheid ‘an sich’. Ik schilder bijvoorbeeld 2 memo blaadjes. Ik vertaal het ‘niets’. Hier is geen verhaal alleen maar eerlijke kunst.
Kunstpoort Je schilderingen zijn meer dan gewoon maar een goede weergave van een object, een voorwerp… de voorwerpen hebben een eigen taal, een ziel. Wens je dat dit ook zo overkomt op de kijker? Of mag het publiek een schilderij ook gewoon tout court mooi vinden?
Jean De Groote Schoon of lelijk, dat is van geen belang. Ik heb niet de bedoeling een mooi werk te maken maar wel een sterk werk.
Kunstpoort Je schilderijen bevatten geïsoleerde beelden die verwarring wekken en vragen doen stellen. Ga je graag een dialoog aan met de kijker of laat je de interpretatie over aan de toeschouwer zonder er over te praten?
Jean De Groote Ik ga graag in dialoog met de kijker. Mijn educatieve ingesteldheid komt dan naar boven.
Kunstpoort Kan kunst de wereld veranderen? Moet kunst geëngageerd zijn?
Jean De Groote Engagement is niet nodig. Enkel kunst is zalvend en kan de wereld redden. Kunst maken, kunst kijken zet aan tot nadenken. Kunst maakt indruk. Uit kunst komt niets slechts voor. Geef politici zoals president Trump een inwijding in de kunst, ze zouden minder geobsedeerd zijn door oorlog.
Kunstpoort Ik zag een foto van je atelier. Op de muur staat ELEUSIS geschreven of geschilderd. Die enkele letters intrigeerden me en Ik ben wat opzoekingswerk begonnen. Ik ontdekte het bestaan van de mysteriën van Eleusis, een populaire mysteriecultus. Heb ik het bij het rechte eind of betekent deze ELEUSIS iets anders? 
Jean De Groote ELEUSIS staat al 30 jaar op mijn muur. Let ook op de wit ruimte tussen ELEUS en IS. Het geschreven woord sluit mooi aan bij mijn werk. Ik verwijs naar de ideeënleer van Plato en zijn filosofisch idealisme. Er is het raadsel van de schijnwereld. Zelf denk ik ook aan een ideële wereld. Ook Malevich wilde een autonome spirituele kunst naast de ‘echte’ wereld via zijn theorie van het suprematisme.
Kunstpoort Op je schilderijen komt weinig kleur voor en ligt de verf er dunnetjes op. Er straalt een soort tristesse van uit. Heb je nooit zin om een uitbundig schilderij te maken dat barst van de kleuren gewoon om jezelf te verrassen? Denk je dat dit ooit zou kunnen gebeuren?
Jean De Groote Als ik schilder probeer ik de ziel van een object te ontdekken. Daarom is er zo weinig kleur. Ik wil me ontdoen van alle ballast. Kleur moet zin hebben. Als ik een stervende Lone wolf schilder heeft kleur geen zin. Ik verwijs naar Malevich die zijn wit vlak schilderde wat niet betekent dat hij hier geen fysische inspanning leverde. Vroeger durfde ik wel eens kleur gebruiken in mijn werk. Ik ben niet vastgepind op één bepaalde stijl. Ik ben zelfs graficus van opleiding, ook conceptuele kunst is mij niet vreemd. Dat in de toekomst ooit veel kleur binnendringt in mijn werk, sluit ik niet uit.
Kunstpoort Maak je voorstudies, broed je lang op een idee?
Jean De Groote Lukraak schilderen doe ik niet. Er is steeds een idee, voorstudies zijn er niet. Het formaat is afhankelijk van het onderwerp. Ik spijker canvas op de muur. Eénmaal het schilderij af is, wordt het opgespannen.
Kunstpoort Heb je graag achtergrondmuziek terwijl je schildert of hou je het bij de ultieme stilte?
Jean De Groote Ik heb graag klassieke muziek, radio Klara.
Kunstpoort Voel je je verwant met andere hedendaagse kunstenaars?
Jean De Groote Ik voel me verwant met Gerhard Richter. Ook mijn werk is niet in een bepaald hoekje te dringen of te vatten in één stijl. Veelal aanvaardt men dit niet, bij grote namen als Gerhard Richter natuurlijk wel.
Ik voel ook affiniteit met Francis Alys, een Einzelgänger zoals ik er één ben. Bij absolute kenners heeft hij veel succes omdat hij puur en authentiek is. Het werk van Francis Alys is poëzie en wat in zijn voordeel spreekt: hij schuwt alle spektakel.
Kunstpoort Kan je gemakkelijk de knop omdraaien en je kunst opzij zetten?
Jean De Groote Dat gaat moeilijk, telkens opnieuw dringt iets zich op zoals de schoonheid van een ding, een kopje koffie, een bril, een ‘robe rouge’. Schoonheid is trouwens overal te vinden ook bij bejaarde mensen in een woonzorgcentrum. Kunst is niet los te koppelen van het dagelijks leven.
Kunstpoort Vind je dat je voldoende respons krijgt op je kunst?
Jean De Groote Neen niet echt. Ik mis een netwerk. Mezelf verkopen kan ik niet. Een kunstenaar hoort thuis in zijn atelier en kan geen manager zijn. Hoe krijgt men een forum? Curatoren zijn soms aan handen en voeten gebonden. Philippe van Cauteren artistiek directeur van het S.M.A.K. zal ongetwijfeld ook luisteren naar Stad Gent. Hoe komt het dat sommige kunstenaars zoals Rinus Van de Velde een megasucces hebben? Een echte hype zijn? Veel vragen, weinig antwoorden.
Kunstpoort Zelf ben ik benieuwd wat deze jonge kunstenaar nog zal maken in de toekomst.
Jean De Groote Volgens mij weinig nieuws.
Kunstpoort Wat is volgens jou de ideale tentoonstellingsruimte voor je werk: witte muren zoals nu binnenkort bij Galerie S&H De Buck, een grote desolate of een huiselijke sfeervolle plek? Wat is je ultieme droomlocatie? Welk museum zie je wel zitten voor je werk?
Jean De Groote Ook al hangen ze wel mooi, een galerie is steeds beperkt. Met één van de zalen van het S.M.A.K. zou ik wel tevreden zijn.
Kunstpoort En het MSK te Gent?
Jean De Groote Een confrontatie met stillevens van Joachim Beuckelaer zou ik zeker niet weigeren.
Kunstpoort Tot slot een vraag die misschien de eerste in de rij had moeten zijn, hoe het allemaal begon?
Jean De Groote Het klassieke verhaal: toen ik klein was had ik een ongebreidelde creativiteit. Op 16 jarige leeftijd was mijn grote droom kunstenaar en leraar worden. Ik ging naar de kunstacademie om kunstenaar te worden en ben het steeds gebleven. Mijn educatieve droom werd ook werkelijkheid.
Jean De Groote stelt binnenkort tentoon in Galerie S&H De Buck
Zuidstationstraat 25 – 9000 Gent
Les Fleurs du Rue de Temple
opening: vrijdag 27 oktober om 20u
Inleiding door Prof. Johan Braeckman
Tentoonstelling:
27 oktober tot en met 25 november 2017
wo. do. vr. za. 15u tot 18u of op afspraak
gesloten op zon- en feestdagen
http://galeriedebuck.be/
http://www.jeandegroote.com/
neem in kijkje in zijn atelier, zie reportage op kunstpoort
https://kunstpoort.com/2017/08/09/de-deur-op-een-kier-het-atelier-van-kunstenaar-jean-de-groote-in-360/
tip: lees ook de reportage van Frederic De Meyer op TheArtCouch
http://www.theartcouch.be/events/jean-de-groote-bij-galerij-de-buck/
tekst: Kathleen Ramboer
foto’s: Jean De Groote en
Kathleen Ramboer
Art Fair- Mechelen
Op zaterdag 30 september en zondag 1 oktober 2017 vond in het hart van Mechelen de tweede editie van ART FAIR MECHELEN plaats. In de recent gerestaureerde H. Geestkapel en het aanpalende H. Geesthuis bracht er een selectie van kunsthandelaren, galerieën en kunstenaars een gevariëerd aanbod aan kunstwerken samen onder de noemer Itinerarium doorheen kunst en cultuur.
Kort maar krachtig, exclusief maar toegankelijk, kwalitatief maar voor een aanvaardbare prijs. Dat is wat Kunst in Mechelen, de tijdelijke vereniging achter dit evenement, voor ogen had met deze Mechelse kunstbeurs. Geen typische kunstbeurs waarbij iedere galerie tentoonstelt binnen zijn eigen hokje maar een totaalconcept waarbij verschillende kunstdisciplines met elkaar in interactie gaan en dat toelaat verbanden te leggen tussen de werken onderling. Naast schilderkunst, fotografie en grafiek kan je op ART FAIR MECHELEN proeven van een interessant aanbod aan keramiek, glaskunst, boekdrukkunst, beeldhouwkunst en etnische kunst. Zowel een antiekminnend publiek als de liefhebber van hedendaagse kunst vindt hier zijn gading.
BertVANNOTEN
Videograaf
kunstpoort 
