/galerie

“ ROSE is a ROSE is a ROSE”

kramboer Geen categorie , , , , ,

tentoonstelling in Tale Art Gallery te Vlierzele
19/01/25 > 16/02/25

Joke Raes I Marja Kennis I Thibo Moreels I Mireille Robbe I
Stephanie Leblon I Jonas Vansteenkiste

Curator: JONAS VANSTEENKISTE

De tentoonstelling Rose is a Rose is a Rose ontleent zijn titel aan de iconische zin van de modernistische schrijfster en dichteres Gertrude Stein. De zin, die voor het eerst verscheen in haar gedicht Sacred Emily (1913), weerspiegelt Stein’s onderzoek naar taal, herhaling en het symbolische gewicht van alledaagse voorwerpen. Door de roos te ontdoen van vooropgezette betekenissen en terug te brengen tot haar taalkundige essentie, vierde Stein zowel de eenvoud als de complexiteit van woorden en nodigde ze lezers uit om hun ritme en resonantie opnieuw te ervaren. De zin werd emblematisch voor de focus van modernistische kunst op perceptie en de ritmische herhaling ervan onderstreept Stein’s innovatieve benadering van poëzie.

In deze tentoonstelling reageren de kunstenaars Joke Raes, Marja Kennis, Thibo Moreels, Mireille Robbe, Stephanie Leblon en Jonas Vansteenkiste op het metaforisch potentieel van bloemmotieven. Hun werken putten uit bloemen en planten en hun veelvoud aan betekenissen – schoonheid, breekbaarheid, vergankelijkheid en romantiek – en transformeren die tot een visuele metafoor. Door middel van schilderkunst, beeldhouwkunst en gemengde techniek houden ze zich bezig met het ritme en de symboliek van bloemen, waarbij ze het poëtische ritme van Stein laten terugkomen in hun visuele composities.

Elke kunstenaar brengt een uniek perspectief: Joke Raes met haar organische vormen, Marja Kennis met haar ingewikkelde patronen, Thibo Moreels romantische schilderijen, Mireille Robbe met haar etherische beelden, Stephanie Leblon met haar gelaagde schilderijen en Vansteenkiste met zijn conceptuele installaties onderzoeken allemaal hoe florale beelden hun oppervlakkige schoonheid overstijgen om een vat te worden voor diepere emotionele en culturele verhalen.

De tentoonstelling creëert een weelderige, metaforische tuin, waar de universele symboliek van planten en bloemen samenkomt met de subjectieve visie van elke kunstenaar, en viert de blijvende echo van Steins woorden in de hedendaagse kunst.

tekst JONAS VANSTEENKISTE, curator

kunstenaars

Jonas Vansteenkiste (°1984, Kortrijk, België)
is een multidisciplinair kunstenaar, afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent en St. Lucas in Antwerpen. Zijn praktijk omvat architecturale installaties, waarbij de grenzen van de ruimte oplossen in psychologische intimiteit. Door site-specific interventies werkt Vansteenkiste samen met de ruimte zelf, waarbij hij zich overgeeft aan een proces dat de controle uit handen geeft. Architectuur, met haar inherente regels voor interventie, wordt een vat dat luistert en collectieve deelname ontrafelt. Zijn verkenning van controle en vergankelijkheid ontvouwt zich als een poëtische reflectie op verlies, herinnering en vergankelijkheid.

Vansteenkiste herconfigureert de statische aard van de ruimte tot een dynamische plek voor transformatie. Deze benadering weerspiegelt de cyclische aard van A Rose is a Rose is a Rose, waar nieuwe betekenislagen worden ontdekt, maar betekenis zelf een actief potentieel blijft.

Vansteenkiste heeft residenties voltooid in Parijs en Berlijn en heeft internationaal geëxposeerd.

Marja Kennis (1965, Nederland)
is een Nederlandse kunstenaar uit Almere, die de vormen van planten opnieuw vormgeeft. Kennis verzamelt en beeldhouwt bladeren, bloemblaadjes en takken en transformeert ze in keramiek dat even delicaat als duurzaam is. Elk artefact weerspiegelt de vergankelijkheid van organisch leven terwijl het de paradox vastlegt van het proberen te behouden wat onvermijdelijk vergankelijk is. Haar technische proces weerspiegelt zowel haar intieme betrokkenheid bij de natuur als onze collectieve verantwoordelijkheid in wat we laten groeien of weggooien. Kennis’ toewijding aan herhaalde vormen geeft elke plant een symbolisch gewicht; een echo van de paradox van A rose is a Rose is a Rose – waar het behoud zelf de confrontatie aangaat met de vergankelijke metaforen.

Het werk van Kennis is tentoongesteld in Galerie Franzis Engels in Amsterdam en in heel Nederland. Opvallende tentoonstellingen zijn High Fired (2022) en Message from Nature (2021). Haar werken maken deel uit van Museum Prinsenhof in Delft.

Joke Raes (°1983, België)
is een Belgische kunstenares, afgestudeerd aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) in Gent. Haar keramische sculpturen en installaties getuigen van de complexe spanningen tussen natuur en mens, vooral in het samenspel van groei en verval. Deze fragiele ecosystemen nodigen uit tot langdurige reflectie. Haar werken, omschreven als doordrenkt met “liefdeswater” of zwevend tussen handelingen van “onthullen en verbergen”, roepen een weelderige, raadselachtige wereld op. Terwijl hun organische vormen natuurlijk lijken te ontstaan, onthult nadere inspectie oppervlakken die worden gekenmerkt door een obsessieve aandacht voor detail – een bewijs van haar technisch meesterschap en esthetische precisie. Raes’ generatieve proces loopt parallel aan de bevraging van de perceptie in de tentoonstelling, waarbij ze keramische vormen transformeert om de grens tussen natuurlijke groei en een romantische, nauwgezette constructie te destabiliseren.

Raes internationale carrière omvat onderzoek naar biodiversiteit, onderlinge afhankelijkheid en milieuveranderingen tijdens residenties in het Amazonegebied van Peru en de Rode Zee, en tentoonstellingen in het Van Abbemuseum (Nederland) en Kyoto Art Center (Japan).

Thibo Moreels (°1986, Tielt, België)
is een autodidactisch kunstenaar wiens werk zich beweegt tussen de grenzen van schilderkunst en beeldhouwkunst, gebaseerd op een instinctief engagement met materialiteit. Op zoek naar huisvuil – zolders, kringloopwinkels en garages – hergebruikt Moreels objets trouvés in composities die ironie met romantiek vermengen. Zijn precieze en subversieve gevoeligheid transformeert bekende objecten en herdefinieert het gewone als een plek van alchemie en heruitvinding.

Geïnformeerd door de sublieme esthetiek van de Hudson River School en een geest van experiment, speelt toeval een cruciale rol in Moreels’ studioproces. Hij beschrijft zijn werken als een “symbiose van wederzijdsheid”, waarbij het latente verlangen van een object vervulling vindt door onverwachte nevenschikkingen en interacties. Net als de thema’s die in A Rose is a Rose worden verkend, vragen zijn werken de kijkers om hun eigen verbindingen te maken, waardoor ze worden ondergedompeld in de autonomie van een buitenaards denkbeeldig verhaal.

Moreels heeft onder andere geëxposeerd bij Frock Gallery en samengewerkt met ontwerper Oskar Zieta.

Mireille Robbe (°1962, Brussel, België)
is een kunstenares die werkt met sculpturen, installaties en tekeningen, waarbij natuurlijke materialen zowel als bron als gereedschap dienen. Ze volgt nauwgezet de filosofische en psychologische zoektocht om een brug te slaan tussen het leven en de natuur. Robbe is afgestudeerd aan Sint-Lucas in Brussel en de kunstacademie in Leuven. In haar meditatieve proces combineert ze intuïtie, ervaring en lezen, en kanaliseert ze ingebedde inspiraties in een caleidoscopische verkenning van alchemistische dimensies.

Omdat haar onderzoek ligt op het fragiele snijvlak van het tastbare en het imaginaire, onthullen haar werken verborgen verhalen en psychologische symboliek, zoals in A Rose is a Rose is a Rose. Door ruimtes waar natuur en geschiedenis samenkomen, nodigt Robbe’s praktijk uit tot contemplatie van onze gedeelde onderlinge verbondenheid, gevormd door een romantische toewijding aan het ongeziene – een resonantie die zich openbaart na een langere blik.

Robbe’s werk is tentoongesteld bij Perspective Galerie en Galerie Sofie Van den Bussche.

Stéphanie Leblon (°1970, Ieper, België)
behaalde een diploma Monumentale Kunst/schilderen aan de Sint-Lukas Hogeschool in Gent en een postgraduaat aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK). Leblons multidisciplinaire praktijk omvat wandsculpturen, werken op papier en schilderijen en verkent de materialiteit van bloemen door de wisselwerking van licht, gebaar en textuur. Vervaagde transparanties en gelaagde composities creëren visuele ritmes die de grenzen van perceptie uitdagen. We vragen ons af: hoe onthult licht een tactiele vorm? Hoe kan een fotografisch beeld zijn statische oorsprong overstijgen? Leblon’s praktijk onthult een nieuwsgierigheid naar hoe materialen percepties vormgeven en creëert werken die een brug slaan tussen abstractie en verhaal. Door haar herhaalde motief van een bloem vermengt Leblon de materialiteit ervan met symbolische resonantie, terwijl het aardse landschap vervaagt in meditatieve abstracties – een echo van de gelaagde verhalen die worden onderzocht in A Rose is a Rose is a Rose.

Opmerkelijke tentoonstellingen van Leblon zijn GROWFLOW (2023) en “BRAINBLOSSOM” (2022) in Art Gallery De Wael 15 en “FADING” (2009) in het Musée d’Elsene in Brussel.

tekst Isabelle BERGMANN, januari 2025

INFO

Tale Art Gallery
Vlierzeledorp 12A
Vlierzele

19/01/25 > 16/02/25

opening zondag 19/01 vanaf 11u tot 18u
met intro kunstenaars om 15u door de curator JONAS VANSTEENKISTE

Vrijdag-zaterdag 14u > 18u
Zondag 11u > 17u

Artmut Galerie exposeert…

bertvannoten2 Geen categorie , ,

video Bert Vannoten

ENKEL DIT WEEKEND!! Zaterdag 16 en zondag 17 maart, van 11 tot 18u … van Harte Welkom bij Galerie Artmut! Juwelen van Inge Morel, Mozaïek van Marq Rawls, Schilderijen en krijttekeningen van Harald Calle en schilderijen en tekeningen (portretten) van Baghdasar Yan.

Pareipoelstraat 3, Mechelen
www.artmut.be

Marq Rawls woont en werkt in Dinant. Hij richtte in 2009 zijn mosaicstudio.eu op. Hij ontwerpt originele handgemaakte mozaïeken volgens eeuwenoude Byzantijnse & Romeinse tradities en ambachtelijke technieken, ook gecombineerd met hedendaags design. De replica van een bestaande mozaïek of restauraties zijn eveneens zijn vak. De tentoonstelling toont mozaïekpanelen die kunnen ingewerkt worden in de muur of die ook als een schilderij opgehangen worden. Er is een videoprojectie waar je kan kennis maken met het ambacht en de stap per stap evolutie van creaties. Tot slot worden zes kant- en klare projecten voorgesteld waar U kan kiezen uit bestaande collecties, kleine en grote. 


Inge Morel is een hedendaagse juweelontwerpster die werkt binnen de traditie van de klassieke edelsmeedkunst. Ze werkt uitsluitend met edelmetalen en edelstenen. Grote concepten moet je achter haar creaties niet zoeken. Niet dat haar ontwerpen geen verhalen vertellen, integendeel. Maar ze laat het werk voor zich spreken.

Dat klassieke meesterschap, het authentieke, ambachtelijk vakmanschap is haar op het lijf geschreven. Toch kan je haar juweelontwerpen moeilijk “klassiek” noemen. Ze zijn nieuw, fris en onmiskenbaar hedendaags, zonder avantgardistisch te zijn. De ene keer een tikje frivool, de andere keer strak. Nu eens fragiel en fijn, dan weer robuust en ruw. Ze lijken bedrieglijk eenvoudig en getuigen van persoonlijkheid.

https://www.facebook.com/people/ArtMut/10002474024515
https://www.facebook.com/profile.php?id=100077056691367
https://beeld.be/nl/kunstenaars/marq-rawls
https://www.facebook.com/baghdasaryan.baghdasar
https://www.facebook.com/kunstvanharaldcalle/


Videography: Bert VANNOTEN

LENA DEWAEGENAERE het verlangen

kramboer Geen categorie , , ,

tekst Rik Guns I fotografie Bip Van de Velde – Lena Dewaegenaere

Ken je die van die Amerikaanse toerist op bezoek in Brugge die vroeg hoe laat het museum sloot? Hij bedoelde het stadscentrum. We waren onlangs ook op bezoek, maar dan in Brussel, dat is boeiender dan Brugge. Brussel is geen museum. Het is een installatie, aan het Brouckèreplein toch: 40.000 m2 beton, ijzer en staal van wat ooit gebouwen waren en waarvan alleen de gevels nog recht staan, want voor de façade doen we het in België. Het leek op Oekraïne of Gaza, maar met een positieve inslag: hier wordt ook heropgebouwd. We mochten tussen het strijdgewoel fotograferen en toen een van de bouwvakkers mij aansprak met:  “Cinq euro!” dacht ik aan een performance. Maar het was dus een installatie. Achter de bouwwerf, in de Lakensestraat, botsten we op het Banksy museum, een instelling waarmee Banksy niets te maken wil hebben maar waarin zijn street-art gereproduceerd werd voor een permanente tentoonstelling. Pure fake, dus; een aanrader voor wie eens een boodschap met betekenis op een muur wil zien, een valse muur weliswaar, maar ’t is ’t gedacht dat telt. Je kunt er ook souveniertjes kopen, zoals verwacht in een toeristenval: een poster voor nog geen 7 euro, dat is tien- of honderdduizend keer minder dan een schilderijtje van Banksy op BRAFA, al dan niet gecertificeerd, voor mensen die vinden dat hij de grootste kunstenaar is van zijn tijd. Gelukkig gaat de tijd voorbij…

… En belden we precies op het afgesproken uur aan bij het tot-op-de-draad-versleten herenhuis van ‘Au Kalme’, het atelier van Lena Dewaegenaere en elf andere kunstenaars. Ze ontving ons hartelijk in een knus ingericht salon met spullen die dankbaar waren dat ze nog een bestemming hadden gekregen. Haar studio was de kamer ernaast. Binnenkort gaat de sloophamer in het huis om er een installatie van te maken, op zijn Brussels, tot op de grond dus, op de façade na. Je kunt het oude pand nog een laatste keer bewonderen voor de tentoonstelling van Lena van 15 tot 18 februari. Niet twijfelen. Daarna verhuist Au Kalme naar een nieuwe locatie, het beroemde Glazen Huis (het oud bondsgebouw) op de Houba de Strooperlaan in Laken. Banksy zou jaloers zijn.

Foto’s: Bip Van de Velde

Haar werk laat zich niet zo gemakkelijk vatten als dat van hem,  het verschil tussen een gedicht en een slagroomtaart in je gezicht. Lena’s werk is poëzie. In “Are you where you want to be”, een reeks schilderijen uit 2018,  stelt de kunstenares zich de vraag wat ‘thuishoren’ betekent. Is het een fysieke plek of een gemoedsrust, een gevoel van geluk en verbondenheid? Is zich thuisvoelen überhaupt bereikbaar en moeten we ernaar streven of het aan het toeval overlaten? Ze beeldt de vragen uit met mildheid en finesse. Schilderen is een keuze van licht en donker, van kleur en nuance. Lena doet dat subtiel, helder, met oog voor detail en geen spatje redundantie. Het is dromen in kleur. Je kunt ernaar blijven kijken. Kunst waar je naar wil blijven kijken maakt het leven mooier.

“I was waiting for the right time” (123 x 163 cm, acryl en olie op canvas), 2018

“Islands”, 32 kleine werkjes (14 x 20 cm) uit 2019, begon als een studie op canvas dat op hout was gelijmd. Na een aantal van die schilderijtjes raakte de kunstenares geïntrigeerd door de verlijming. Als ze het canvas van de drager stripte, kwamen resten mee van het hout en ontstond er een nieuw beeld op de achterkant van het canvas: eilandjes, verborgen plekken waar men zich thuis kan voelen?

In 2020 en 2021 sloeg corona toe, maar voor Lena was dat geen tijd van kommer en kwel, wel om het gemis van vrienden en geliefden om te zetten in positieve energie. “Take me out” uit 2020 zijn 61 kunstwerkjes van 14,8 x 21 cm, acryl op papier, één per dag, waarin ze haar gemoedstoestand van die dag van zich af schilderde. De beelden zijn een plezier voor het oog, grafisch mooi, om blij van te worden, ook al druipt het gevoel van eenzaamheid, opsluiting en afsluiting er in sommige beelden van af. Men zou er corona haast dankbaar voor moeten zijn. In “Take me out II” van 2021 gaat ze verder met nog eens 27 beelden. Gewoon prachtig, die vormen, dat licht, die kleuren. Heerlijk. Ik dacht even aan Folon, aan Magritte, maar Lena Dewaegenaere heeft een heel eigen verhaalstijl ontwikkeld, beheerst, spannend, assertief.

 

 

Uit “Take me out” en “Take me out II” (14,8 x 21 cm, acryl op papier), 2020 en 2021

In 2022 sloeg ze een totaal andere weg in met werk dat toch duidelijk haar stempel draagt. In From what I remember, 11 vierkante schilderijen, stelt de kunstenares zich de vraag hoe ons geheugen onze herinneringen filtert, hoe subjectief beeldvorming is en hoe die verandert in de tijd. Ze interpreteerde oude foto’s van een familiefeest. De toeschouwer wordt als het ware uitgenodigd op het feest om er een eigen verhaal over te maken. Ik geniet van de harmonische kleuren, de spannende vlakverdeling, de expressieve eenvoud.

Uit “From what I remember” (110 x 110 cm, acryl en olie op canvas), 2022

En nu presenteert de kunstenares dus haar nieuwste project: “If only we could see the shore”, waarvan we een beperkte ‘preview’ kregen. Het is weer totaal wat anders en toch zit er een evolutie in haar werk. De zoektocht van vroeger heeft plaats geruimd voor verlangen.  De beelden worden nog stiller precies, warm maar gedempt, afstandelijk en toch speels, met die heldere lijn, de grafische vlakken die rust en spanning creëren, het zachte licht, de gestileerde schaduw,  het verwrongen perspectief… Soms zijn ze heel concreet, soms abstract. Mijn oog valt op een paar kleine abstracte werkjes. Ik vraag haar of de witte vlakken iets betekenen. “Niets en daarom alles” zegt ze, “ze beelden niets tastbaars uit maar ze betekenen wel heel veel.”  Ze schildert het  ‘stiltepunt’: de gemoedstoestand die we ervaren als we ons niet meer naar de toekomst haasten, als we tot rust zijn gekomen in het huidige moment.

Foto’s: Bip Van de Velde

Toen ik de beelden op haar website voor het eerst snel bekeek dacht ik spontaan aan Spiliaert (‘de duizeling’, ‘de dijk’, ‘vuurtoren en dijk’…) en aan het onvertaalbare begrip ‘Sehnsucht’. Nu denk ik aan Lena De Waegenaere en aan het verlangen.

Doe jezelf een plezier en ga haar tentoonstelling bekijken. De wandeling van Brussel Centraal naar de Boudewijnlaan is een ontdekking op zich. Misschien moet ik er eens een fotoreeks over maken: “Het lot van Brussel. Achter de façade.” Boeiender dan Brugge. Zelfs zonder Banksy en BRAFA.

INFO

tentoonstelling

IF ONLY WE COULD SEE THE SHORE

Donderdag 15 februari, van 17 tot 22 uur (opening)
Vrijdag 16 tot zondag 18 februari, van 11 tot 20 uur
“Au Kalme” – Boudewijnlaan 19 – 1000 Brussel

https://www.lenadw.com

https://www.instagram.com/lena__dw/?hl=nl

tekst Rik Guns
fotografie Bip Van de Velde en @Lena Dewaegenaere

INTROSPECTION – RETROSPECTION

kramboer Geen categorie , ,


een expo met schilderijen van kunstenaar Walter Dermul

Na een drukke stresserende treinrit en een overvolle verstikkende tram is het een verademing binnen te stappen in de wereld van Walter Dermul ‘Introspection-Retrospection’, Galerij Martin Van Blerk te Antwerpen. De kunstenaar Walter Dermul is toevallig geanimeerd aan het praten (over kunst?) met kunstrecensent Kunstflaneur.be. Wat een fijne verrassing Yves Joris de man achter de boeiende kunstenaarsinterviews hier te ontmoeten.

links op de foto Yves Joris, rechts Walter Dermul

De ophanging is heerlijk overladen, doet denken aan de Parijse Salons van de 19de eeuw, geen plekje is onbenut gelaten. De enige discrepantie is deze: de ophanging blijkt niet chaotisch noch beklemmend druk maar is stijlvol en rustgevend. Daar zitten ook de schilderijen van de kunstenaar voor iets tussen: zijn taferelen baden in onverzadigde ingetogen kleuren en de personages zorgen voor vervreemding. Ze doorkruisen het canvas in een decorum van vroegere tijden, de jaren 60? Walter Dermul brengt deze wandelende, springende, zwemmende personen tot stilstand, bevriest de beweging waardoor een zekere melancholie de kijker overvalt. Bij de aanblik, droom ik eventjes weg in het verleden, Ik word er zowaar lyrisch van. Of zit de tijd van het jaar er voor iets tussen?

De meeste van de canvassen zijn bevolkt. Slechts enkele lijken verlaten. En net die kunnen me mateloos bekoren: een blauwige (ziekte)kamer, een leeg (school?)lokaal… Ze zijn puur en geschilderd in een teder blauw kleurpalet. De suggestie van een verhaal ontbreekt, een betekenisvolle leegte overheerst. Alle macht aan de verbeelding.

Walter Dermul vertrouwt me eerlijk toe: ‘ik ben geen goede tekenaar’. Dat verwondert me, de anatomie zit goed. Het gebruik van foto’s verklaart veel. De kunstenaar knipt en plakt tot hij een geschikte collage bekomt, klaar om aan de slag te gaan. Mag ik Walter Dermul een suggestie doen? Verwissel voor één maal penseel met potlood en wie weet verrast dat potlood je en ontdek je nieuwe horizonten en maak je een verrassende creatieve reis door het kunstlandschap. Ik geloof dat in de kunstenaar/schilder een tekenaar zich schuilhoudt.

Als toemaatje hangen naast de schilderijen gedichten van zijn partner Marjan De Boeck


Ik herkauw mijn gedachten,
ze zitten in een loop.

Ik letterschrijf mijn woorden,
zoek zuurstof in de poel.

Het doolhof blijft gesloten,
’t is lopen zonder doel.

‘Nooit minder mens’
copyright Marjan De Boeck
2022, uitgeverij Boekscout

Het oeuvre van Walter Dermul zullen kunstliefhebbers meestal smaken. Hij werpt geen heilige huisjes omver, is geen wereldverbeteraar maar schept wel een nostalgische poëtische wereld waar het fijn vertoeven is. Deze expo is nog toegankelijk tot 7 januari. Een mooie afsluiter of begin van een nieuw jaar voor de kunstenaar, galeriehouder en hopelijk het grote publiek.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO

21 december 2023 tot 7 januari 2024
Vrijdag, zaterdag, zondag van 14u tot 18u

Galerij Martin Van Blerk
Mechelse steenweg 28
2018 Antwerpen

https://walterdermul.be/
https://www.instagram.com/walterdermul/
https://kunstpoort.com/…/brief-aan-kunstenaar-walter…/

https://kunstflaneur.be/

Een opkikker in deze donkere tijden.

kramboer Geen categorie ,

De tentoonstelling ‘mijn realistisch werk vanaf de jaren 70’ van Andre Van Schuylenbergh in Kunstenruimte DISKUS is een opkikker in donkere tijden. DISKUS is een ruime, lichte en luchtige galerij waar kunstwerken goed tot hun recht komen.

Ik kwam terecht in een wereld van licht en kleur, blijheid, familiale warmte, tedere vriendschap maar ook van zotskappen en ‘scooters’ op de kermis, de wereld van André.

Geen drukke beelden, 1 uitzondering: het grote schilderij van de magnolia waar honderden bloemen het doek uitspringen, overdadig bloeiend zoals alleen een magnolia dat kan en Andre het kan weergeven.

Als Kunstpoortreporter was ik op de vernissage op vrijdag 2 december 2022.

De sprekers Willem Elias en Jean-Jacques De Gucht hielden het licht en luchtig, helemaal in de geest van hun pappenheimer André Van Schuylenbergh

Andre Van Schuylenbergh in het midden
Andre Van Schuylenbergh
Andre Van Schuylenbergh

Bedankt Andre voor de mooie avond en veel succes met je expo.

MONOGRAFIE

Naar aanleiding van de 70ste verjaardag van Andre Van Schuylenbergh werd een monografie uitgebracht over zijn realistisch werk van de voorbije decennia.
Dit boek – een hardcover van 160 bladzijden – is voor 45 euro koop tijdens de tentoonstelling in DISKUS.

INFO

Kunstruimte DISKUS
Diepestraat 46 in Aalst

https://www.facebook.com/diskusaalst

EXPO VAN 2 DECEMBER 2022 TOT 1 JANUARI 2023
De expositie is elke vrijdag, zaterdag en zondag open van 14u tot 18u.
Of op afspraak: 0496 81 10 62

Tekst en foto Bip Van de Velde

Connecting Minds

kramboer Geen categorie , ,

groepsexpo TaLe Art Gallery Vlierzele

Kunstpoort Wat vind je zo mooi aan een galerie runnen?
Tanja Leys De toeschouwer meegeven wat de kunstenaar voelt en waarneemt. Een kunstwerk is pas geslaagd als het weet te ontroeren, het publiek meesleept in het verhaal van de kunstenaar. Ik focus niet alleen op het resultaat, het kunstwerk, maar ook op de kunstenaar met zijn verhaal, zijn passies… Mijn missie is de kunstenaar centraal stellen. Een kunstenaar is zeker zo belangrijk als zijn werk. Tanja Leys in een interview met kunstpoort. zie https://kunstpoort.com/2022/03/31/de-geboorte-van-een-kunstgalerie/

Tale Art Gallery stelt ook in haar derde groepsexpo 5 hedendaagse kunstenaars centraal, ieder met een persoonlijk verhaal, met werk met een ziel. Schilderkunst en beeldhouwkunst komen aan bod.

KUNSTENAARS

HERVÉ MARTIJN
SVEN VERHAEGHE
EDITH RONSE
MARC GALLE
ANNOUK THYS

VERNISSAGE: ZONDAG 20 NOVEMBER 11u > 17u
Receptie en voorstelling kunstenaars
door Stef Van Bellingen (WARP) om 11:30

FINISSAGE: ZONDAG 18 DECEMBER 14u > 17u

LOCATIE
TaLe Art Gallery
nieuwe kunstgalerie in de oude textielfabriek
Vlierzeledorp 12A
9520 Vlierzele
+32 476 50 49 52

Voldoende parking voorzien


Video call met rebelse punk galerist

kramboer Geen categorie , , , ,

MixArt en de kracht van een virtuele galerie

Op een rustige zaterdagnamiddag had ik een ontspannende video call met een enthousiaste
duivel-doet-al galeriehouder Hugo Tanghe. Onze fotograaf Eric, ter plaatse gewapend met mondmasker, zorgde voor beeld bij deze reportage in corona tijden. 
Vanaf het startscherm voelde ik me onmiddellijk op mijn gemak. Het interview kon beginnen.

Kunstpoort Hoe lang bestaat de galerie al? Waarom ben je Mixart gestart, wat was de aanleiding?
Hugo Tanghe MixArt heeft haar 15de verjaardag gevierd. De galerie is in het leven geroepen uit onvrede met de toen, we spreken van de jaren 90, weinig geschikte locaties om tentoon te stellen. Ik ben zelf kunstenaar, wilde tentoonstellen in goede omstandigheden. De verlichting was meestal ontoereikend, een ophangsystemen ontbrak, daarbij waren de ruimtes vaak onbetaalbaar. Ik besloot het heft in eigen handen te nemen en een galerie op te starten. Zo kon ik autonoom werken, mijn zin doen, zelf openingsuren kiezen en nog zo veel meer. Ik ben een ondernemend persoon, ik was 33 jaar en besloot de sprong te wagen om volledig van de kunst te leven. Een fijne goede job zegde ik vaarwel. En kijk het is me gelukt. Stilletjes aan en vele jaren verder kan ik van de kunst leven: galerie en eigen werk. Stilletjes aan haalt de galerie de bovenhand.

Hugo Tanghe

Kunstpoort Je bent blijkbaar een creatieve duizendpoot, je bezit een galerie, je bent zelf kunstenaar, medeoprichter van het muziekcentrum Noisegate… Is het soms niet te druk? Geen last van stress?
Hugo Tanghe Helemaal niet. Van de muziekwereld krijg ik trouwens veel steun. Er is een intense samenwerking, een soort kruisbestuiving tussen 2 verschillende werelden met raakvlakken. Soms geven muzikanten hier een concert. Jan Hautekiet was hier nog te gast.
Muzikanten zijn vaak ook goede grafici. MixArt vertegenwoordigt bijvoorbeeld de muzikant Kloot Per W. Kloot Per W, door velen honend genoemd als de muzikant die schildert, heeft heel wat in zijn mars. Hij sloot zich aan bij de beweging van punkrocker Billy Childish, het ‘stuckisme’* en exposeerde in binnen- en buitenland. Op de site van MixArt ontdek je zijn virtuele galerie.
https://www.mixart.be/?q=kloot-w/galerie-kloot-w
* Het stuckisme is een internationale kunstbeweging die de figuratieve kunst bepleit als tegenreactie op de conceptuele kunst. Deze beweging werd in 1999 opgericht door Charles Thomson en Billy Childish. Gestart als groepje van 15 kunstenaars nu wereldwijd verspreid.  Kloot Per W zelf noemt zijn werk graag ‘popart’, felle kleuren en simplistische lijnen. (info Wikipedia)

Kunstpoort Er is tegenwoordig een tendens naar figuratieve kunst. Ook MixArt promoot voornamelijk figuratieve kunst. Wat is de verklaring hiervoor?
Hugo Tanghe Fijn dat je me hierop attent maakt. Daar was ik mij niet van bewust. Het zal wel een gevolg zijn van een persoonlijke voorkeur. Eerlijk gezegd, er is meer interesse voor figuratieve kunst, figuratieve kunst verkoopt vlotter.

Wat Voorbestemd Is, Zoekt Zijn Weg – Daniëlle Brits

Kunstpoort Naast vier expo’s per jaar waar het publiek de werken fysisch kan bekijken, toont je site ook virtuele galeries. Het virtueel portaal bevat een 1200 tal werken van ongeveer 50 kunstenaars. Is dit de toekomst volgens jou? Worden er veel werken via de digitale galeries aangekocht of dienen deze louter als kennismaking met de kunstenaar?
Hugo Tanghe Vroeger organiseerde ik 9 expo’s per jaar. Dit is arbeidsintensief, onmogelijk vol te houden. Nu beperk ik me tot langlopende groepsexpo’s waarvan ik de curator ben. Ik heb een enorme vijver om in te vissen, handig om een tentoonstelling samen te stellen. De galerie is voor mij als een speeltuin: levend, actief, dynamisch. Eenmaal een werk verkocht, wordt het onmiddellijk vervangen door een ander. Wie hier regelmatig binnenwipt zal nooit dezelfde opstelling zien.
De virtuele galeries op mijn site zijn een zegen in dit corona tijdperk. Nu meer dan ooit contacteren kunstliefhebbers me via MixArt portaal. Hebben ze belangstelling voor een specifiek werk dan zorg ik dat het kunstwerk in de galerie aanwezig is. Een werk koop je niet op foto, ervaar je best fysisch om voeling te krijgen met techniek, materie en sfeer.
In deze bizarre periode hebben beeldende kunstenaars het voordeel dat ze ongestoord verder kunnen creëren. Ik geef ze de gelegenheid hun werk online voor te stellen. Resultaat van hun artistieke activiteit kunnen ze persoonlijk uploaden. Trouwens midden april krijgt de site een remake met onder andere een art shop. Filteren op kunstenaar, discipline, prijs en beschikbaarheid ligt in de mogelijkheid.

Kunstpoort Welke eigenschappen moet je hebben om een goede galeriehouder te zijn?
Hugo Tanghe Als galerist moet je vooral aanspreekbaar zijn, toegankelijk. Ik zit niet in een ivoren toren, iedereen is welkom. Mijn galerie heeft een laag drempel gehalte.

Kunstpoort Welke band heb je met je kunstenaars?
Hugo Tanghe Voor mij is de vrijheid van een kunstenaar heilig. Ik geef geen enkel advies over stijl of productie, leg geen beperkingen op. Kunst = Vrijheid. Als galeriehouder moet je je grenzeloos inleven in de wereld van een kunstenaar. Soms is er van dag 1 een klik, groeien vriendschapsbanden. Je moet op één lijn staan wat verkoop betreft, afspraken nakomen. Er is een soort partnerschap. Je geeft de kunstenaar een rode loper, je begeleidt en ondersteunt hem in de hoop dat MixArt geen tussenstap is. Eenmaal een kunstenaar mijn galerie de rug toekeert, dat is zijn recht, is het afscheid voor eeuwig. Het vertrouwen is verloren.

Kunstpoort Hoe kies je een kunstenaar die je wil vertegenwoordigen? Klop je zelf aan bij een kunstenaar of komt die naar jou? Bezoek je zelf veel expo’s om kennis te maken met kunstenaars of zoek je kunstwerken via sociale media?
Hugo Tanghe Door het volgen van kunstroutes scoutte ik kunstenaars. Nu zijn die evenementen geschrapt wegens corona. Gelukkig ontvang ik gemiddeld drie mails per week van kunstenaars die zich voorstellen. Graag promoot ik goede amateurs, semi-professionelen en semi-professionelen, zoals Peetermans Michael,  die de ambitie hebben ooit prof te worden.
https://www.mixart.be/?q=users/peetermans-michael

Staatsprijs & Beroemdheid / acryl op hout – Michael Peetermans – copyright MixArt

Leeftijd speelt geen rol, wat hij maakt is belangrijk. De naam MixArt verklaart veel: alle disciplines zijn welkom. Ik hou van eigenzinnige talenten, pure kunstenaars. Rebels is het handelsmerk van de galerie, de spirit. Zo promoot ik Jean-Luc Borgers. Jean Luc Borgers die internationaal toch al faam heeft, komt in België moeilijk van de grond. Hij heeft een zeker panamarenko gehalte. Met de trailer, een productie in samenwerking met cameraman Geert Decancq, wil ik hem een duwtje in de rug geven.
https://www.youtube.com/watch?v=Ohzl-_H1ll0&list=TLGGjz7LO45a4-swNjAzMjAyMQ&t=14s

Speedy Snail – Jean-Luc Borgers – copyright MixArt

Kunstpoort Kan je als galeriehouder nog zonder de sociale media zoals Instagram, LinkedIn, Facebook… ?
Hugo Tanghe Je moet een kind van je tijd zijn. De sociale media is een tool waar je best op een goede manier gebruik van maakt. Zo heeft MixArt niet alleen een Facebookpagina maar ook een Facebookgroep die een 7tal jaar geleden in het leven geroepen is.
https://www.facebook.com/tentoonstellingen
https://www.facebook.com/groups/32689715585
Ik schrik niet terug betalend te adverteren op Facebook en Instagram.
Verder heb ik een groot klantenbestand en wie interesse heeft kan zich abonneren op onze nieuwbrief.

Kunstpoort Je propageert toegepaste kunst van eigen werk zoals schoudertassen, muismatten, reproducties… Wat is de bedoeling?
Hugo Tanghe Het zijn collector’s items, beperkte oplages. Hiermee bereik ik een groter publiek, deze seriële oplagen zijn drempelverlagend en betaalbaar. De jaren 1999-2000 startte ik dit project. De productie van toegepaste kunst maakte het comfortabel om te leven van mijn kunst. Op de webshop ART-4-U komt het complete gamma aan bod: schoudertassen, muismatten, boots, reproducties, meubelen, schoudertassen, klokken… alles gebaseerd op eigen schilderijen. https://www.art-4-u.eu/ Style Copy Print met zaakvoerder Caroline Vanneste zorgt voor de digitale print.

Popart shoes- Hugo Tanghe – copyright MixArt

Kunstpoort Een bepaald publiek koopt kunst als belegging, vind je dat een goed idee? Vanuit commercieel oogpunt is dit wellicht interessant voor de kunstenaar maar daar put een kunstenaar waarschijnlijk minder voldoening uit.
Hugo Tanghe Kunst mag commercieel benaderd worden, daar is niets mis mee. Een kunstenaar investeert in materiaal. Als koper steun je de kunstenaar plus geef je een gevoel van waardering. Een kunstenaar moet hard werken, return is meer dan normaal. Er is respect nodig voor een kunstenaar, als het nu een beeldend kunstenaar of muzikant is. Zelf heb ik bijvoorbeeld nooit muziek gedownload zonder betalen.

Kunstpoort Ik weet het is moeilijk kiezen in je groot aanbod, welke kunstenaars mogen we op deze blog in het daglicht stellen.
Hugo Tanghe Michael Peetermans, Jean-Luc Borgers en Kloot Per W kwamen al aan bod. Graag vermeld ik nog: de Nederlander Vincent M. Bakker met een eigen stijl, de bronzen beelden van Ba Cali, het expressionistisch kubisme van John Alossery, Wim De Cauter met werken in cortenstaal, de lichtfonteinen van Jack Francken, werk van Seba P…

Space Woman 1.0 2016 en Spacegirl 1.0 – Seba P – copyright MixArt
Schaakbard zwart wit / keramiek – Jack Franken – copyright MixArt

Kunstpoort Heb je toekomstplannen, initiatieven voor na corona?
Hugo Tanghe De site krijgt een ander jasje. De beeldentuin, nu ondergeschikt aan de galerie, breiden we uit. Mijn droom is na covid, gedurende de maand september, een bevrijdingsfeest te organiseren. Een feest met theater, muziek, beeldende kunst dat het hele medialandschap in rep en roer zet.

Kunstpoort We hopen met hart en ziel dat dit feest van de kunst zal kunnen losbarsten.

INFO

MixArt
Sint-Martinusstraat 101
DILBEEK

galerie@mixart.be
https://www.mixart.be/

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Eric Rottée en MixArt

Galerie S&H De Buck tijdens en na de quarantaine

kramboer Geen categorie , , ,

KUNSTPOORT vroeg kunstenaars naar hun leven en werk tijdens de lockdown. Maar niet alleen voor kunstenaars maar ook voor galeries is dit een moeilijke periode. Daarom peilden wij Hermine De Groeve naar haar ervaringen tijdens de lockdown en naar de heropstart van artgalerie S&H De Buck.

KUNSTPOORT De coronacrisis daagt galeries uit om nieuwe, creatieve manieren te vinden om kunst te tonen en te verkopen. Welke actie(s) heeft Galerie S&H De Buck ondernomen?
HERMINE DE GROEVE Gedreven door het verlangen -desiderio- de schoonheid die kunstenaars teweeg brengen, in beeld te brengen ontwierp ik het boekje “Le parole, le immagini del desiderio” met werken en teksten van JOHAN CLARYSSE – HANS DEFER – SIEGFRIED DE BUCK – ALEX DE BRUYCKER – PHILIP HENDERICKX – JEAN DE GROOTE – ROGER LAUTE – ALESSANDRA RUYTEN – STEFAAN VAN BIESEN – MAY OOSTVOGELS – FRANS WESTERS – W. VYNCK – KATHLEEN RAMBOER – PATRICK KEULEMANS – HANNE LAMON – FRANS LABATH – CHRISTINE MARCHAND – SVEN VERHAEGHE – CHRISTINA MIGNOLET – MAUREEN BACHAUS – JETON MUJA – HERVÉ MARTIJN – MATTHIEU LOBELLE – ANDREAS LYBERATOS – ROBINE CLIGNETT – KLAUS BAUMGÄRTNER – FELICIA PARENT – PATRICK VERLAAK

KUNSTPOORT Kunst kopen in crisistijden?
De voorbije weken waren er heel wat online initiatieven vooral om jonge beginnende kunstenaars te steunen. Wat denk je zelf over ‘online’ kunst verkopen? Is dit voor deze periode het ultieme redmiddel voor de kunstenaar? Wordt dit de nieuwe manier om kunst aan te schaffen, ook na coronatijden?
HERMINE DE GROEVE Omdat het zo onpersoonlijk is, hou ik niet van online verkoop. Onlineverkoop is ontwricht van elk gevoel waarbij mensen die om elkaar en hun werk geven de kans niet krijgen dit juist over te brengen. Kunstwerken moet je van nabij kunnen zien, voelen, ruiken. Zo ervaar ik kunst.
Ik hoop dat dit de norm niet wordt. Ik begrijp de nood die er heerst bij kunstenaars om middelen te ontdekken hun werk aan de man te brengen. Maar galerieën kunnen hier wel hun steentje bijdragen.

KUNSTPOORT Door het tijdelijk verplicht sluiten van de galerie kwam er ongetwijfeld meer tijd vrij voor reflectie. Heb je de intentie na de exit dezelfde werking aan te houden of ga je het beleid van de galerie anders aanpakken?
HERMINE DE GROEVE Zo veel is er niet veranderd in ons patroon van denken en werken. Het leven met een kunstenaar Siegfried De Buck, die dagelijks naar zijn atelier trekt om er te werken, maakt dat onze wereld niet zo verschillend is. De stilte rondom ons gaf wel meer rust om te bezinnen, om na te denken hoe het verder moet.
Door aan het boekje te werken was ik dagelijks begaan met dit werk.

KUNSTPOORT De tentoonstelling ‘What we do is secret’ met geplande vernissage op 15 maart is nu pas open voor publiek. Komt het bezoek aan de galerie traag of vlot op gang? Krijg je toch meer kunstliefhebbers over de vloer dan verwacht? Wordt het ooit nog als vroeger?
HERMINE DE GROEVE Alles loopt trager, dat merk je ook in de stad. Daarom laste ik tijdens de tentoonstelling de aanwezigheid van de kunstenaars in op 23 mei en 6 juni van 15 u tot 18 u.
De eerste zaterdag, 23 mei, is goed verlopen. Er kwamen mensen op bezoek uit Oostende, Gent en omstreken. Hopelijk bereiken we hetzelfde resultaat op 6 juni.
Of het ooit wordt als vroeger is een open vraag. Wie weet?
Veel is afhankelijk van de bekendheid van de kunstenaar wiens werk wordt getoond. Voor sommige is er een breed publiek en voor andere moet je de interesse opbouwen. Het is echter niet de massa die telt, diegenen die echt belangstelling hebben helpen de kunstenaars vooruit, o.a. door aankoop.

tentoonstelling ‘What we do is secret’

KUNSTPOORT Zijn er door jou geplande tentoonstellingen die dit jaar niet kunnen doorgaan vanwege de coronacrisis?
HERMINE DE GROEVE We hebben sommige tentoonstellingen moeten verplaatsen naar volgend jaar, inderdaad. Uitstel is geen afstel.

KUNSTPOORT Denk je dat sommige galeries deze crisis niet zullen overleven? Diversiteit in het kunstlandschap komt hier wel door op de helling te staan. Is dit ook jou mening?
HERMINE DE GROEVE Veel verandert dit niet voor mij.
Ik heb altijd werk gebracht in de loop der jaren dat onbekend dus onbemind is.
Dit vraagt voortdurend inzicht en vasthoudendheid, geloof in je kunstenaars.
Dat heb ik, denk ik steeds doorgedreven.
En soms loont het, soms gaat het trager.
Door de gesprekken, het delen van de inzichten, komen er soms goede resultaten. Recent nog werd het werk van Patrick Verlaak opgepikt door een galeriehouder Michael Werner met verschillende galeries in Keulen, Berlijn en New York.
Daar heeft zijn boek “De aankondiging van een landschap” een grote rol in gespeeld.
Zoiets valt niet uit de hemel, daar gaan jaren voorbereiding aan vooraf en ja, soms ook een beetje geluk. Deze periode heeft mij ook aan het denken gezet: met wie neem ik nog contact op om onze kunstenaars in de picture te zetten.

Galeries hadden het al moeilijk, wij zijn meestal einzelgänger in het landschap van de kunsten. Men bevraagt zich over het nut van ons bestaan.
Ik blijf erin geloven dat rechtstreeks contact belangrijk is om kunstenaars te promoten. Wij moeten hierin een rol spelen.
Galeries gaan er sneuvelen, misschien niet zo veel. De meeste weten vooraf dat een galerie niet evident is en hebben dit ingecalculeerd. Ik heb het hier wel over deze die het niet in eerste instantie vooral uit winstbejag doen. Let op geld is wel nodig.
Een kunstenaars kan niet van de dauw leven, een galeriehouder ook niet.
Ik hoop dat de mensen die er hun hebben en houden, hun ziel hebben ingestoken niet ten onder gaan door deze crisis.

KUNSTPOORT Is er overheidssteun voorzien voor galeries in tijden van corona? Of gaan de grote kunstinstellingen met de meeste steunmaatregelen lopen?
HERMINE DE GROEVE We hebben wel een premie ontvangen, dit helpt. Steun, in al de voorbije jaren hebben wij nooit subsidies gekregen. We zijn gewoon ons plan te trekken. Wellicht bestaan dergelijke mogelijkheden, maar ik heb mij op dit onderzoek niet toegelegd.
Onlangs vroeg ik hulp bij een tentoonstelling in New York met vier van onze kunstenaars. We kwamen niet in aanmerking, waarom? Je moet de regels kennen, in dat doolhof ben ik niet onderlegd. Het is een job op zich. Je kan iemand aanstellen en betalen die de formulieren op de juiste manier invult, dan lukt het wellicht.
Regeltjes, regeltjes, ik geef het toe, ik hou er niet van en die ‘truckendoos’ ken ik te weinig.

KUNSTPOORT Wat zijn volgens jou de artistieke en financiële gevolgen voor kunstenaars tijdens deze pandemie?
HERMINE DE GROEVE Sommige, vooral in het theater en de muzieksector zullen er erg aan toe zijn, spijtig genoeg.
Ik hoor en lees dat de meeste beeldende kunstenaars deze bizarre periode beleven als een retraite. Vechten om een bestaan te verzekeren doen we al een gans leven en zo zal het spijtig genoeg wellicht doorgaan. Dat wil niet zeggen dat er niet dient nagedacht worden hoe de kunstensector hulp aan te reiken. Zo vaak vindt men het in deze maatschappij voor de hand liggend dat wie cultuur brengt vanzelfsprekend zijn plan trekt. Men vergeet dat de geest gebaat is bij cultuur- kunst. We zijn vrije wezens dit is ook waar. Maar een beetje meer respect zou wel mogen, te beginnen bij de verantwoordelijken, de conservators. Een minimum aan interesse voor hun kunstenaars zou zeker bijdragen aan meer bekendheid en vooruitgang voor deze standvastig werkende elite, ik bedoel hiermee een elite aan kunstenaars.
Tijdens deze crisis heb ik in april een schrijven gericht aan een bekende conservator. Tot nu heb ik daar geen respons op gekregen. Ik had op zijn minst een antwoord verwacht.

info

Galerie S&H De Buck
Zuidstationstraat 25
9000 Gent
http://galeriedebuck.be/

Tentoonstelling: “What we do is secret”
Hans Defer – Matthieu Lobelle
tot 10 juni 2020
Fotokabinet : Hanne Lamon

Permanent: Hedendaagse juwelen en objecten
Siegfried De Buck
http://www.siegfrieddebuck.be/ 

 

 

 

 

 

5 jaar Galerie Wivina Ockier

kramboer Geen categorie , , , ,

Met de regelmaat van een klok duiken kunstgaleries op om later te verdwijnen, niet Galerie Wivina Ockier. Deze galerie in Deinze is een blijver en wordt stilaan een vaste waarde. 5 jaar geleden besloot Wivina Ockier een galerie te starten. Ze wou haar eigen schilderijen in perfecte omstandigheden en sfeer tentoonstellen. 5 jaar dat moet gevierd worden hoe kan het ook anders met een tentoonstelling; schilderijen van Wivina Ockier, sculpturen van gastkunstenaar Joost Gevaert
Dit was dé gelegenheid om Wivina Ockier in haar galerie te ontmoeten.

Kunstpoort Het thema van je tentoonstelling luidt People are strange. Vanwaar komt deze naam?
Wivina Ockier Het onderwerp is het resultaat van een maatschappelijke waarneming. Ik observeer de wereld en kom telkens tot de vaststelling People are strange.

Kunstpoort Hoe ontstaat een schilderij,
werk je met foto’s, stills…?
Wivina Ockier Ik zoek gericht foto’s op het net. Met die verzamelde beelden creëer ik een collage. Dan begin het schilderen. Soms sla ik een totaal andere weg in dan die ik voor ogen had. Een figuur in een landschap? Die kan verdwijnen door ze weg te schilderen.

Kunstpoort Laat dit sporen na op het schilderij?
Wivina Ockier Soms wel maar dat is helemaal niet erg. Een schilderij heeft een geschiedenis en die mag je voelen. Ik hou van de imperfectie van een schilderij, van de gelaagdheid.

Kunstpoort Op een ander schilderij valt te lezen
‘niet te dicht’.
Wivina Ockier Mensen mogen niet te close komen, ik hou graag wat afstand. De roze wolk verhindert contact en verzacht.

Kunstpoort Was het voor jou evident een galerie te starten? Kom je uit een kunstminnende familie?
Wivina Ockier Een familielid van me runt Galerie Gevaert vandaar misschien het idee om een galerie te starten. http://www.galeriegevaert.be/

Kunstpoort Sluit dit de deur van andere galeries of stel je toch nog in andere galeries tentoon? Vind je dat niet erg?
Wivina Ockier De sociale media vermindert het belang van een galerijhouder als tussenpersoon. Kunstenaars zitten op eenzelfde markt, de sociale media. Ik zoek niet om in galeries tentoon te stellen en richt me meer op kunstroutes, events, kunstbeurzen, allerhande projecten rondom kunst, artistieke interventies… onafhankelijke initiatieven… In de toekomst organiseren Els Wuyts en Yves Velter voor me een toonmoment in hun Salon Blanc te Oostende. Een deel van hun woonhuis veranderen ze voor één namiddag in een kleinschalige tentoonstellingsruimte. Salon Blanc is een knipoog naar de vroegere saloncultuur. De salons waren een mogelijkheid om ideeën uit te wisselen, kunst te tonen, te discussiëren en te kijken.

Kunstpoort Valt het moeilijk je eigen werk te promoten of net niet?
Wivina Ockier Het is lastig. Jaarlijks organiseer ik een tentoonstelling in mijn galerie met een vernissage en receptie. Ik werk het ganse jaar door aan een thema, dit jaar, People are strange. Dat motiveert.  Ik mis wel een duwtje van buitenaf. In feite moet je als galeriehouder een goed marketeer zijn. Sommige kunstenaars zijn marketingspecialisten andere missen dat talent.

Kunstpoort Je was ook vertegenwoordigd op de BAD beurs te Gent. Voelt dit als een positieve ervaring?
Wivina Ockier Belgian Art & Design heeft zijn waarde bewezen bij zowel het netwerken als het bereiken van een ruim publiek, een publiek dat de weg vindt naar mijn galerie. Veel deelnemers proppen hun stand overvol, gebruiken de muren als cataloog. Het is aan te raden niet alles te tonen wat je in huis hebt, less is more. Kitsch, emoties, felle kleuren verkopen goed. Zelf breng ik emoties niet expliciet in beeld. Mijn figuren zijn neutraal. Ik schilder geen emoties maar suggereer gevoelens. Met een gedempt palet roep ik een kwetsbare bevreemdende wereld op in een sfeer van stilte en weemoed. Donkere, zwaarmoedige werken verkopen moeilijk want niet iedereen wil een droefgeestig werk in een leefruimte aan zijn muur.

Kunstpoort Vind je Deinze geschikt als locatie voor een galerie en waarom?
Wivina Ockier Deinze is niet de ideale locatie voor een galerie. Hoewel de Gentstraat in het koopcentrum gelegen is, krijg ik weinig toevallige passanten over de vloer. De Deinzenaar heeft drempelvrees. In Gent centrum kent een shopper, voorbijganger minder schroom.

Kunstpoort Wat is de aanleiding voor een galeriebezoek? Wie is je publiek? Publiek van alle leeftijden?
Wivina Ockier Een galerie heeft nood aan een netwerk. Belangrijk zijn curatoren, kunstrecensenten die over je werk schrijven en zo zorgen voor promotie. Een ‘kunstpaus’ die in je gelooft, triggert het kunstpubliek en lokt ze naar je galerie. Mijn schilderijen interesseren vooral een mannelijk publiek.

Kunstpoort Kan je dit verklaren?
Wivina Ockier Door getemperde kleuren vallen mijn schilderijen niet direct op. Ze zijn niet schreeuwerig en scheppen een zekere intimiteit. Het zijn verstilde werken. Dat spreekt wellicht een mannelijk iets ouder niet piepjong publiek aan. Vroeger schilderde ik kinderen. Ook dat verkocht goed maar de drang is er niet meer om kinderen af te beelden. Als de bezieling weg is, het schilderen niet recht uit het hart komt, stop je best met het onderwerp.

Kunstpoort Je viel reeds enkele malen in de prijzen, je sleepte tal van nominaties voor prestigieuze prijzen in de wacht, helpt dit om belangstelling voor je werk en galerie op te wekken? Noot van de redactie Wivina won onder andere de kunstwedstrijd De Curieuze Collectie 2013
Wivina Ockier Helemaal niet, het bezoekersaantal is hierdoor niet gestegen.

Kunstpoort Hoe kies je de gastkunstenaars, volgens discipline, stijl, moeten ze bij de sfeer van jouw werk aansluiten?
Wivina Ockier Ik ga niet op zoek naar gevestigde namen en/of commercieel werk maar naar sculpturen die dezelfde uitstraling hebben als mijn schilderijen. Ik bezoek eindejaar expo’s van kunstscholen of ontdek beeldende kunst in de webgalerie van KUNSTWERKT, op Facebook… Met plezier toon ik werk van gastkunstenaars maar treed niet op als verkoper.

Kunstpoort Waar haal je het meest voldoening uit? Appreciatie? Verkoop? Een prijs? Of gewoon het feit dat je kan schilderen wat je wil zonder management achter je?
Wivina Ockier Het is belangrijk voor me dat ik op mijn eigen tempo kan schilderen. Ik heb een vrijheid in wat en wanneer ik schilder. Dat is pas luxe. Een toevallig gesprek met een galeriebezoeker daar geniet ik nog het meeste van. Verkopen is natuurlijk ook leuk en is een must om de galerie draaiende te houden. Een koper knoopt niet altijd een gesprek aan, dat vind ik vreemd. Een schilderij is soms liefde op het eerst gezicht en verder over praten is dan blijkbaar geen must voor de gegadigde. Ik geef ook tekenworkshops, dat doe ik enorm graag vooral wanneer een cursist vooruitgang boekt en een goed resultaat neerzet.

Kunstpoort Zijn er galeries waar je zelf een zwak voor hebt? Of waar je graag zou tentoonstellen? Van wat durf je nog te dromen?
Wivina Ockier Ik hoop één of andere dag tentoon te stellen op het Kunstenfestival Watou.

Kunstpoort Eerlijk, je werk ligt ongetwijfeld in de lijn van het Kunstenfestival Watou. We gunnen het je van harte!

Info
Tentoonstelling People are strange
Schilderijen Wivina Ockier
Beelden Joris Gevaert

Galerie Wivina Ockier
Gentstraat 39
9800 Deinze

Opening vrijdag 26 april 2019 om 19u
Open
zaterdag 27 april van 14u tot 17u
zondag 28 april van 10u tot 12u30

Elke zaterdag van 14u tot 17u tot 25 mei 2019

www.wivinaockier.be
https://kunstpoort.com/tentoonstellingen/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Kathleen Ramboer – Wivina Ockier

 

 

ACROSS THE BORDERS

kramboer Geen categorie , , ,

Het gebeurt niet alle dagen dat een Gentse of zelfs Belgische Galerie een samenwerking aangaat met een Gallery uit New York.
Galerie S&H De Buck opteert voor een uitwisselingsproject met de
Envoy-Enterprises Gallery New York. KUNSTPOORT brengt dit unicum graag onder de aandacht van haar lezers.

 

ACROSS THE BORDERS te Gent

De eerste tentoonstelling gaat door van 26 april tot 26 mei 2019 in Galerie De Buck Gent. ACROSS THE BORDERS toont werk van vier Amerikaanse kunstenaars David Alexander Flinn, Erica KEck, Gerald Collins en HRH PR.

David Alexander Flinn

David Alexander Flinn (1987, New York, NY) leeft en werkt in New York, stelt tentoon in groep en solo in de Verenigde Staten en Europa.

Erica KEck

Erika Keck (1976, Albuquerque, NM) leeft en werkt in Brooklyn, New York. Haar werk is wereldwijd in verzamelingen vertegenwoordigd. Ze stelt tentoon in de Verenigde Staten en Europa.

Gerald Collins

Gerald Collings is geboren in 1974 in Tampa, Florida. Hij leeft en werkt in New York. Zijn werk was te zien in het HISK Gent, in  the Contemporary Art Museum Tampa, Florida en in galeries te New York, België, Mexico en Parijs.

HRH P.R

HRH P.R. geboren in 1981 in Dillon, S.C., leeft en werkt in Saginaw, Michigan. Het is zijn eerste tentoonstelling in België.

ACROSS THE BORDERS New York

Van 27 september tot 23 november 2019 stellen de kunstenaars Johan Clarysse, Robine Clignett, Christina Mignolet, Sven Verhaeghe op hun beurt tentoon in New York. Het werk van deze kunstenaars was reeds enkele malen te zien in Galerie S&H De Buck Gent.

INFO

opening
door ERE Ambassadeur Luk Darras
vrijdag 26 april 19 u.

van 26 april tot 26 mei 2019
wo.do.vr.za. 15 u tot 18 u en op afspraak.
Gesloten op zon- en feestdagen

locatie
Galerie S&H De Buck
Zuidstationstraat 25
9000 Gent (B)

www.galeriedebuck.be

www.siegfrieddebuck.be