Brief aan kunstenaar Walter Dermul
Brief van Walter Dermul aan kunstpoort

Gent, 8 april 2022

Dag Walter

Soms wou ik meer vrolijkheid in de kunstwereld: kunstcritici die minder zwaar op de hand liggende teksten schrijven, kunstenaars die kiezen voor kleur, speelsheid en eenvoud.
Sta me toe dat ik geen onderliggende thema’s in je werk zoek. Mag ik je schilderijen gewoonweg mooi vinden? Ze maken me vrolijk en geven me een vakantiegevoel zoals die KUNSTWERKT cover van vorig jaar. Zo leerde ik je werk kennen en ben er meteen voor gevallen!

Het schilderij op de affiche voor je expo EVERYTHING THAT HAPPENS WILL HAPPEN TODAY is heerlijk nostalgisch. Ben jij het als jong volwassene, een schooljongen die de wijde wereld intrekt op zoek naar het echte leven, een weg banend, op zoek naar avontuur. Je, de jongen, draagt nonchalant een vermiljoen rood vest op de schouder. Wie weet had je van jongs af aan  gevoel voor kleur, een voorliefde voor de tertiaire bevreemdende kleuren van je huidige schilderijen? Had je pit zoals het vermiljoen rood pigment kwik bevat? Dacht je toen al: once upon a time word ik kunstenaar? Iedereen is trouwens kunstenaar of tenminste een creatief wezen. Joseph Beuys formuleerde het zo: Enkel kunst maakt het leven mogelijk-zo radicaal wil ik het formuleren. Zonder kunst is de mens in fysische termen niet denkbaar. … Ik zou zeggen dat de mens niet alleen uit chemische processen bestaat, maar ook uit metafysische gebeurtenissen. … De mens leeft slechts echt wanneer hij beseft dat hij een creatief, artistiek wezen is. … Zelfs aardappelen schillen kan een kunstwerk zijn als het een bewuste handeling is.” Dat besef had je ongetwijfeld reeds als jong volwassene.

Eén van je schilderijen met 2, op een zomerdag omhoog springende meisjes vol levenslust, draagt de titel HAPPY 22. Ik kan me voorstellen dat je een gelukkige kunstenaar bent zonder trauma’s en geniet van het schilderen in een atelier met heel veel licht.
Enkele werken zijn minder uitbundig zoals die dromende meisjes in vale kleuren. RECENT WERK 2021. Wat betekenen die strakke elementen, zoals een kubus, een doos… in de BLACK BOX REVELATIONS? Ik geef nu toe, je werk is gelaagd. Misschien heb je 2 persoonlijkheden?

Je beeldtaal is uitsluitend figuratief: een mensenleven in beeld, van geboorte tot het ontslapen, meestal lichtvoetig. Het lijkt altijd lente op je canvas. Toch is er ook de reeks DISPLACED die je andere ik laat zien. Dat waardeer ik in je schilderijen, je schildert een breed spectrum aan emoties op een serene, eenvoudige mooie manier.

Hockney is niet ver weg, de magische wereld van het zwembad is ook één van je onderwerpen. Je schildert water als een stil rustig oppervlak zoals het leven ook kan zijn.

Zelf ben ik fotografe, dat is de reden waarom ik een geschilderde pseudo-solarisatietechniek à la Man Ray bespeur. Naast bevreemdende kleuren creëert deze specifieke (gelijkend op pseudo-solarisatie in de fotografie) schildertechniek een wonderlijke soms angstige sfeer op enkele doeken zoals THE WITNESS en BURN YOUR BRIDGES DOWN. Ook hier getuig je van geen eenzijdige persoonlijkheid en een zeldzame kunde, het  beheersen van de verf.

Ik vernam dat je best laat je kunstenaars carrière gestart bent. Vind je dat erg? Een antwoord op mijn vraag vind ik in de tekst horende bij je komende expo EVERYTHING THAT HAPPENS WILL HAPPEN TODAY.
What is a day? What is a life?
Everything that happens will happen today

And nothing has changed, but nothing’s the same

And every tomorrow could be yesterday

And everything that happens will happen today

David Byrne & Brian Eno – 2008

Een hartelijke kunstgroet
Kathleen Ramboer

---

Beste Kathleen

Vooreerst, hartelijk dank voor je vriendelijke brief ! Het doet altijd plezier te horen van iemand die fan is van je werk. Ik ben inderdaad niet de artiest die getormenteerd door het leven in een achterkamertje werkt. Multatuli zei “Ik wil gelezen worden”. Wel, ik wil gezien worden. Dat geeft me de energie. De inspiratie komt echter van elders.

Ik schilder inderdaad nog niet zo lang – tenminste als je de jaren van letterlijk ‘zondag-schilderen’
niet meerekent. Ik zat in een totaal ander vak dat me helemaal opslorpte en me nauwelijks tijd liet om zelf creatief bezig te zijn.

Hoewel het helemaal anders had kunnen lopen. Op m’n 17de wou ik naar de academie in Antwerpen gaan. Maar m’n ouders wilden dat ik toch eerst unief probeerde. Zo geschiedde en zo belandde ik in de marketing. Ik heb er vele jaren doorgebracht, samen met heel wat fijne partners, collega’s en klanten. Maar ondertussen ben ik al ’n tijdje op een leeftijd gekomen dat ik korting krijg op het openbaar vervoer- en in musea. Naarmate m’n drukke beroepsactiviteiten wegdeemsterden, ben ik meer en meer gaan schilderen. Uitsluitend figuratief, uitsluitend olie op doek. Vandaag is het m’n full-time beroep. Ik schilder nu dagelijks, met even goesting, passie en (moet ik toegeven) ambitie als in m’n vorige beroep.

Dat ik me zo intensief kan wijden aan het schilderen beleef ik dus als een nieuwe start. Het is alsof ik na al die tijd terug beland ben op het punt waar ik had kunnen starten. Toen heb ik – min of meer toevallig – de weg naar rechts gekozen. Nu kies ik met volle teugen voor de weg links.

Ook in m’n privéleven hebben verschillende cirkels zich gesloten. En heb ik het geluk om opnieuw te kunnen beginnen. Het is een vreemd, maar prettig gevoel om jezelf zo te weten terugkomen op dezelfde plek als toen alles nog open lag. Ik koester het met beide handen. Daarom de quote van David Byrne. Alles is anders nu. En toch is er niets veranderd. Dàt is ook wat me inspireert. Het leven neemt je mee. Vaak sta je er weinig bij stil, maar het zijn soms kleine dingen die blijkbaar de rest van je leven bepalen. Dat is wat ik probeer te onderzoeken.

Daarom erg vaak jonge mensen, of zelfs kinderen. Alle wegen liggen nog open. Maar ik laat ze doen wat we zelf zo weinig doen : stilstaan en de keuzes overwegen. Dat symboliseer ik dan vaak met die kubus. Het is de black box – of is het een doos van Pandora – van hun toekomst. Wat wordt het, welke kant ga je uit ? Maakt het hen vrolijk of onzeker ? Gaan ze ervoor of immobiliseert het hen net ?

Of water, ook zo’n mooi symbool. Jij zwemt, maar het water gaat hoogstens wat opzij en sluit zich onherroepelijk, zonder enige herinnering, achter je. Je was er. Maar was je er ? (‘wasser’)

Enfin, ik zou nog wel ’n tijdje kunnen doorgaan met dat soort mijmeringen… Maar laat ik het hier bij houden.
Ach ja, misschien ben ik wel die jongen. Op de uitkijk – met dat vest op m’n rug, nog wat achter de hand. Misschien helpt dat opvallend rood om gezien te worden ?

Hartelijke groet,

Walter

---

INFO

www.walterdermul.be
https://www.instagram.com/walterdermul/

TENTOONSTELLING

Everything that happens will happen today

• van zondag 15 mei 2022 – 14:00 uur 
  tot zaterdag 25 juni 2022 – 18:00 uur
• De galerie is elke vrijdag- en zaterdagmiddag geopend
  van 14:00 tot 18:00 uur of op afspraak
• Rivoli gebouw
  Le Neuf Gallery
  690 Chaussée de Waterloo 
  1180 Brussel 
• https://www.leneuf.gallery/