/mixed media

RE-ASSEMBLED

kramboer Geen categorie , , , , , ,

Tekst en foto Kathleen Ramboer

Een groepsexpo naar aanleiding van drie jaar Tale Art Gallery

Tanja Leys, bezieler van Tale Art Gallery, zei in 2022 haar loopbaan als ingenieur in de farmawereld vaarwel om haar passie voor kunst te volgen. Ze opende een kunstgalerie in het kleine dorp Vlierzele, wat een sprong in het ongewisse betekende. Nu drie jaar later organiseert Tanja Leys een expo met 11 kunstenaars van het eerste uur, kunstenaars die deelnamen aan haar eerste tentoonstellingen. Heel nieuwsgierig aanvaard ik de uitnodiging tot een preview.

Eenmaal de deur geopend, valt mijn blik op een explosief kleurrijk werk van Manon De Craene, geflankeerd door een sculptuur van Hilde Van de Walle. Beide houden de belofte in van een kleurrijke, feestelijke expo. De inkomhal en de opvallende benedenruimte, geschilderd in een gewaagd diepblauw gelijkend op Yves Kleins ‘International Klein Bleu’, verwelkomen me met werk van Anne Vanoutryve, Manon De Craene, Hilde Van de Walle, Inge Dompas, Hervé Martijn, Chris Vanderschaeghe. We zijn benieuwd naar wat Tale Art Gallery nog te bieden heeft en nemen de trap naar boven om het werk van nog meer kunstenaars te ontdekken: Johan Clarysse, Kathleen Ramboer, Inge Dompas, Stephanie Gildemyn en Philippe Badert. Daar knoop ik een gesprek aan met Tanja Leys over de voorbije drie jaar en de nieuwe expo RE-ASSEMBLED.

Het gesprek

Kunstpoort Je galerie bestaat drie jaar. Is je kijk op de kunstwereld gedurende deze drie jaren veranderd? Dacht je een andere wereld aan te treffen?
Tanja Leys Aanvankelijk focuste ik me vooral op gevestigde waarden, kunstenaars die reeds hun sporen verdiend hebben in de wereld van de kunst. Ik werkte ook af en toe samen met andere galeries. Nu ga ik liever zelf op ontdekking, op zoek naar originele, unieke talenten waarmee ik mijn publiek kan verrassen. Jong talent heeft nood aan aanmoediging, moet en mag een kans krijgen. Om die reden bezoek ik regelmatig het atelier van jonge, pas afgestudeerde kunstenaars. Zij krijgen soms moeilijk de kans tentoon te stellen in een galerie.
Op de sociale media presenteert kunst zich in een stroom van afbeeldingen. Deze nieuwe platformen zijn voor mij een unieke mogelijkheid om intrigerende kunstenaars te ontdekken.

Kunstpoort Heb je kunstvormen, kunstenaars, kunstwerken, stijlen… leren appreciëren waar je vroeger minder voor openstond?
Tanja Leys Ik sta nu meer open voor abstracte kunst, vooral poëtisch abstract, en conceptuele kunst, kunst buiten een traditionele context. Christine Adam introduceerde me bij een aantal kunstenaars die kiezen voor eenvoud, minimale uitgepuurde kunst, voor een eerlijke abstractie. In de galerie kon het afgelopen jaar de kunstliefhebber abstracte kunst beschouwen.

Kunstpoort De expo RE-ASSEMBLED toont vooral figuratieve kunst. Is dit een bewuste keuze?
Tanja Leys Ik vind het belangrijk diverse stijlen te brengen. Een coup de coeur kan mij overkomen bij zowel figuratieve als bij abstracte kunst. Graag wil ik beide vertegenwoordigen.

Kunstpoort Het is ongelooflijk welke boeiende kunstenaars je bracht, kijk je tevreden terug op de voorbije drie jaar?
Tanja Leys Absoluut, ik betreur mijn beslissing een galerie te starten zeker niet! Trots ben ik op de 16 expo’s die de revue passeerden, fier op de kunstenaars die ik kon presenteren aan een geïnteresseerd kunstpubliek. Dankbaar kijk ik terug op het vertrouwen dat ik van de kunstenaars kreeg, nodig om knappe, originele tentoonstellingen op te bouwen. Ze lieten me binnen in hun passionele wereld met vele verhalen over inspiratie, technieken, verleden en toekomst.

Kunstpoort Een curator werkt soms mee aan een tentoonstelling, heb je dan het laatste woord? Aanvaard je zijn keuze onvoorwaardelijk?
Tanja Leys Ik verkoos 5X met een curator samen te werken. We zochten samen een thema, ook de selectie gebeurde in samenspraak. Het is gewoon fijn met zijn tweetjes een expo te realiseren, visies te delen, feedback te ontvangen. Samenwerken met een curator helpt mij nog beter de taal van de kunst te begrijpen, dat is voor mij een boeiend leerproces.
Bij de meeste expo’s nodig ik een spreker uit voor de introductie en het schrijven van een korte tekst over de expo. Dit kan zowel een curator, kunstcriticus of kunstminnend persoon zijn.

Kunstpoort Voor de tentoonstelling RE-ASSEMBLED ben je zelf curator. Het zijn niet alleen 11 kunstenaars die je nauw aan het hart liggen maar ook kunstenaars die sterk uiteen liggen wat stijl en techniek betreft. Een moeilijke opgave?
Tanja Leys Ongetwijfeld, de opstelling bleek een uitdaging. Het resultaat mag er zijn. De expo weet te verrassen. Verwondering, bevreemding, verrassing… schuilt om elke hoek.
RE-ASSEMBLED is dan ook bewust gekozen. De expo is een dynamische tentoonstelling, een ontmoeting tussen diverse kunstenaars die me gesteund hebben, een assemblage van stijlen en kunstvormen. RE-ASSEMBLED is een expo van gelijkgestemden die niet alleen goede kunst creëren maar ook kunstenaars zijn met een warm hart.

De preview

Wat valt me op bij een eerste kijk op de expo?
Ontelbare indrukken komen op me af. RE-ASSEMBLED brengt vooral tijdloze kunst.
Is de expo een staalkaart van wat er in de kunstwereld te zien en te beleven is? Enigszins wel. Ik ontdek een magische combinatie van stijlen en kunstenaars. Deze mix wil ik laten bezinken om later, bij een tweede bezoek, de draad terug op te nemen.
Bij de ene kunstenaar staat de mens centraal, bij de andere de natuur. En ergens ontstaat er een match made in heaven, toepasselijk bij het koningsblauw van de ruimte bij het binnenkomen.


De kunstenaars

Hervé Martijn

Zijn schilderijen ogen esthetisch, verhullend en onthullend. Ze hebben de kracht om te behagen. ‘Het meisje’ op het canvas intrigeert en ontlokt een innerlijke vraag: ‘Wat wil de kunstenaar ons vertellen?’ Als toeschouwer mag jezelf een verhaal bedenken.
De blauwen van de intimistische schilderijen zijn mysterieus en sereen, de roden warm oranje. Rood en blauw contrasteren niet maar vullen elkaar aan in de bedachtzaam geschilderde werken. Als ik kijk laat ik de schoonheid binnen in mijn ziel.

Philippe Badert

Het benadrukken van silhouetten, het compositorisch afbakenen met warm gele lijnen blijft me bij, telkens ik werk van de kunstenaar aanschouw. Hij beklemtoont niet alleen het specifieke van een houding maar het is ook een picturaal aspect dat vrolijk stemt. Dit opvallende gebruik laat hij achterwege in enkele recente schilderijen. De nadruk ligt meer op de inhoud dan op de vorm. Hij onderzoekt de invloed van de sociale media op de mens en specifiek op de kunstenaar. De kunstenaar die wil gezien worden en toch zijn gevoelens, emoties niet wil te grabbel gooien. Hij doet dat met ongekunstelde, gestileerde figuren en gezichten vermomd als pixels.

Chris Vanderschaeghe

Chris Vanderschaeghe schildert zijn mysterieuze ingetogen omfloerste portretten in zachte, poëtische pastel kleuren. De portretten kijken niet vrank en vrij de wereld tegemoet, alsof ze niet recht in de lens durven te kijken. Vaak maakt hij het perfecte plaatje op een zachte stijlvolle manier lichtjes onherkenbaar net of de geportretteerden hun ware gezicht niet willen tonen aan de kijker. Misschien toont niemand zijn ware ik aan de buitenwereld?

Anne Vanoutryve

Anne Vanoutryve interpreteert de natuur expressief, zonder rem op borstel en verf. In haar werk bruist de natuur van leven, voel je de buitenlucht, de wind waaien, de zon branden. Hier schildert een kunstenaar die de natuur en de verf liefheeft. Bekijk daarbij de penseelstreken veroorzaakt door een fors gebaar van de borstel en je moet er geen verhaal bij vertellen. Het is puur genieten.

Johan Clarysse

De werken van Johan Clarysse zijn narratief, hij bekijkt de wereld, schildert de mens, gaat in op sociale issues die de wereld raken. Vaak geven de schilderijen van Johan Clarysse een onaffe indruk. Het werkproces, de onderschildering blijft zichtbaar aanwezig. Zo wint zijn werk aan picturaliteit en gelaagdheid. Zijn tekeningen verwijzen vaak naar de schilderijen. Wat was er eerst, de tekening of het schilderij? Het speelt geen rol, het zijn aparte pareltjes die je los van elkaar kunt zien maar ook samen. Zien we een geschilderde tekening of een getekend schilderij?

Inge Dompas

Inge Dompas observeert en registreert. Ze schildert de stad in al zijn facetten: een vluchtig moment, een weerspiegeling, een reflectie. Ze borstelt dromerig een realiteit, ziet de bizarre schoonheid van een drukke stad. Vaak gebruikt de kunstenaar vogelperspectief waardoor ze afstand neemt van haar onderwerp en de compositie een speelse allure bezorgt.

Stephanie Gildemyn

Stephanie Gildemyn verdiept zich in de mythologie en verwerkt een oeroude beeldtaal in een persoonlijk werkproces. Het resultaat is werk dat de verbeelding prikkelt. De blauwen vallen op en zijn intens. Het werk dat ze hier toont doet me verlangen om nog ander werk van haar te ontdekken.

Anouk Thys

Anouk Thys zorgt voor afwisseling in de expo. Vindingrijke kleine keramieken sieren de witte muur en brengen stilte en rust middenin de kleurenovermacht van de andere kunstenaars. Het is alsof haar wandsculpturen mediteren en samen overleggen luid te roepen: ‘hier zijn we!’ Dit is helemaal overbodig, haar werk dwingt de toeschouwer dichtbij te kijken naar de fijne structuren, speciale natuurlijke kleuren en het gebruikt materiaal. Ik wil ze aanraken maar blijf er toch wijselijk af.

Manon De Craene

Manon De Craene schildert explosief met warme kleuren die elkaar dreigen te verdringen maar toch samen hun eigen plaats veroveren op het canvas. Op haar doeken vind ik een geordende chaos terug. Ik zie vormen en kleuren samen op reis naar een bestemming, het definitieve schilderij. Haar schilderijen lijken me intuïtief en spontaan in één ruk geschilderd. Maar zoals zo vaak het geval is, misschien sla ik de bal volledig mis en schildert ze bedachtzaam, vlak na vlak, streep na streep.

Kathleen Ramboer

Kathleen Ramboer houdt van de natuur en dat merk je in al haar werken. Maakt ze foto’s, schilderijen of tekeningen, alles gebeurt in de buiten lucht, en plein air, zonder vooropgesteld plan. Bomen blijken door de jaren heen haar belangrijkste inspiratiebron. Bomen in het bos, in het park, op de wei, op foto, op doek, op papier, op karton…, getekend met potlood, geschilderd met acrylverf.. in alle seizoenen, onder diverse hemels…  het kan allemaal.
De kunstenaar schuwt het experiment, noch mislukkingen, dat houdt de drang om te creëren levendig. Haar reeks ‘Grenzeloos’ is daar het levendig bewijs van.

Hilde Van de Walle

Ook Hilde Van de Walle zorgt voor diversiteit. Haar beeldend werk omvat sculpturen in brons en composiet. Blauwgrijze en aardkleurige figuren vullen sierlijk de ruimte, zijn discreet aanwezig. Haar grootse zorg is niet de juiste anatomie nastreven maar door weglaten van lichaamsdelen een boeiende vorm scheppen met een sterke uitstraling. Enkele sculpturen groeien vanuit een bol- of peervorm, alsof de beelden balanceren op de rand van de wereld, op de grens tussen droom en daad. Onbewust maken ze, zonder armen, een evenwichtsoefening die ze met glans doorstaan.

Het is geen uitgesproken stille tentoonstelling. Enkele werken roepen luidop en kleurrijk, andere fluisteren zacht. Ik raad de bezoeker aan zijn intuïtie te volgen, vaak op zijn stappen terug te keren, open te staan voor wat op je afkomt, te genieten van RE-ASSEMBLED met de ogen wijd open maar ze ook even te sluiten  om weg te dromen en een verhaal te verzinnen want tenslotte ben je in Tale Art Gallery.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO EXPO

Expo ‘RE-ASSEMBLED’
TaLe Art Gallery
Vlierzeledorp 12A, 9520 Vlierzele
+32 476 50 49 52
21nov tot 21 dec
https://taleartgallery.be/expo-21-11-2025-21-12-2025/

Open
vrijdag . zaterdag 14>18h
zondag 11>17h

Hervé Martijn
Anne Vanoutryve
Chris Vanderschaeghe
Anne Vanoutryve
Johan Clarysse
Philippe Badert
Stephanie Gildemyn
Annouk Thys
Manon De Craene
Inge Dompas
Hilde Van De Walle

opening en receptie
vrijdag 21.11 18h > 22h
de kunstenaars zijn aanwezig

INFO KUNSTENAARS

curator @tanja_leys
@kramboer
@hervemartijn
@philippe.badert
@chrisvanderschaeghe
@anne.vanoutryve
@johanclarysse.art
@ingedompas
@stephanie_gildemyn
@annoukthys
@manon.de.craene
@hilde_van_de_walle

“ MATERIA NOVA ”

kramboer Geen categorie , , , , ,

expo schilderkunst – mixed media – textielkunst – keramiek
Tale Art Gallery
16 mei – 15 juni, 2025

INTRODUCTIETEKST EXPO DOOR YVES JORIS kunstrecensent

Materia Nova, aanraken wat je (niet) begrijpt

Er zijn momenten waarop materiaal niet langer louter de vorm dient, maar zelf begint te spreken. Waar de kunstenaar geen meester meer is over de materie, maar leerling wordt. ‘MATERIA NOVA’ brengt vier kunstenaars samen die precies binnen dat spanningsveld werken. De werken van Peggy Wauters, Laura de Coninck, Sylvie Martens en Malvine Marichal getuigen van een fundamentele omkering. Materie zingt zich los van het bekende. Openbaart zich als iets nieuws, als iets dat ons uitnodigt om opnieuw te kijken, te ruiken, te voelen.

In deze tentoonstelling treedt ‘MATERIA NOVA’ niet op als technologische vernieuwing, maar als een verschuiving in gevoeligheid. Het is materie die zich anders begint te gedragen, eigenzinnig, zintuiglijk, weerbarstig. Ze onttrekt zich aan de logica van productie en beheersing. Elk werk fungeert als een betekenislaag waarin materie zichzelf terugvindt en de toeschouwer meevoert in een trage, tastbare transformatie. Deze kunstenaars werken met materie als met een levende taal, een fluïde aanwezigheid.

Materia Nova, een levend archief

Materia Nova is geen nostalgisch pleidooi, noch een onkritische verheerlijking van het ambacht. Het is een uitnodiging tot vertraging, een pleidooi voor een zintuiglijke openheid die ons in staat stelt de wereld om ons heen met nieuwe ogen te zien. In een tijd waarin alles steeds meer digitaal en ongrijpbaar wordt, kiezen deze kunstenaars bewust voor het tastbare, het geurige, het fragiele.

Ze nodigen ons uit om ons te verbinden met de fysieke werkelijkheid van de materie, om haar niet alleen te bekijken, maar ook te voelen, te ruiken en te ervaren. Door het alledaagse te verheffen en het vaak onopgemerkte zichtbaar te maken, tonen ze aan dat materie veel meer is dan een omhulsel. Het is een levend archief, een poëtische aanwezigheid die, als we ons er open voor stellen, ons iets kan leren over onze eigen relatie met de wereld.

Dit vraagt om aandacht, om geduld, en vooral om de bereidheid om naar het stille verhaal van de dingen te luisteren.

De sublieme broosheid van Peggy Wauters

Peggy Wauters schept werelden die tegelijk teder en verontrustend zijn. In deze tentoonstelling toont ze fragiele keramieken en porseleinen objecten, bloemencomposities, erotische slipjes aan kleerhangers en miniatuurlandschappen in houten blokjes. Onder stolpen zitten porseleinen vogels met gouden pootjes.

Haar werk is doordrenkt van het groteske en het absurde, balancerend tussen schoonheid en horror. Het roept vragen op over identiteit, macht en religie, en nodigt uit tot een zintuiglijke confrontatie met het onderbewuste. Materie is bij Wauters nooit neutraal. Ze ademt, provoceert, verleidt.

De taal van geur en herinnering bij Laura De Coninck

Bij Laura De Coninck wordt kunst een zintuiglijke ervaring. Haar sculpturen en schilderijen zijn niet alleen om te zien, maar ook om te ruiken – flarden van geur die herinneringen wakker maken.

Een grote borstsculptuur, samen met twee kleinere vormen, draagt de intieme geur van moedermelk, die via een speciaal parfum telkens opnieuw tot leven kan worden gebracht.

Voor KMSKA-erfgoed legt De Coninck fragiele bloemblaadjes neer, gevormd in klei en gekleurd in Yves Klein-blauw en wit. Ze vangen de geur van het museum, als echo’s van een verleden dat je zachtjes kunt aanraken.

In l’œil et l’esprit laat ze blauwe schilderijen ademen, doordrenkt met een eigen, zorgvuldig gecomponeerde geur. Tenslotte vertaalt ze met Saudade vertaalt het verlangen naar wat voorbij is in een nieuw kleiobject, dat subtiel de melancholie verspreidt van een geur die herinnering en hart samenbrengt.

Opgeleid bij geurkunstenaar Peter de Cupere en getraind bij parfumhuis Givaudan, weeft Laura De Coninck geur en beeld samen tot één: een kunst die niet alleen gezien, maar diep gevoeld wordt.

Luchtlagen als schilderkunst bij Sylvie Martens

Sylvie Martens schildert geen voorwerpen, maar hun adem. Wolken, licht, schaduw, vergankelijke fenomenen krijgen vorm in trage lagen olieverf op marmer, hout, zeemleder of was. Haar werk sluit aan bij de luministische traditie van Emile Claus, maar verwijst ook naar de wolkenstudies van Constable of de dramatiek van Turner. De keuze voor kwetsbare, oneffen dragers versterkt de vergankelijkheid van het beeld. Haar schilderijen zijn tegelijk krachtig en fragiel, als tijdelijke ontmoetingen tussen kleur en licht. Ze nodigt uit tot een contemplatieve blik op de natuur … en op onze plaats daarin.

De traagheid van het object bij Malvine Marichal

Bij Malvine Marichal spreken draad en textiel. Ze borduurt met zwarte, witte en rode draden op gerecycleerde stoffen en papieren, vaak verwerkt in oude doosjes of kaders. Haar werk is klein van schaal, maar groot in intimiteit. Elk object ademt herinnering en traagheid. Het repetitieve handwerk, de zichtbare steken, de verweerde materialen: ze suggereren een zoeken naar evenwicht, schoonheid en betekenis. In haar wereld maakt logica plaats voor intuïtie, snelheid voor verstilling. Marichals werk nodigt uit tot langzaam kijken, een zeldzaamheid in onze tijd.

-Tekst: Yves Joris, kunstrecensent-

INFO

Tale Art Gallery
Vlierzeledorp 12a
Vlierzele

Open
Vernissage & openingsreceptie
vrijdag 16 mei 2025
18u > 22u
19u voorstelling kunstenaars
door YVES JORIS, kunstrecensent

Vrijdag-zaterdag 14u > 18u
Zondag 11u > 17u

ww.taleartgallery.be

FACES

bertvannoten2 Geen categorie , ,

videograaf Bert Vannoten

FACES
Galerie Duende opent zaterdag expo met werk van Tin Van den Eynde

Galerie Duende in de Sint-Katelijnestraat te Mechelen opent zaterdag Faces, een expo met werk van kunstenares Tin Van den Eynde.

Tin Van den Eynde exposeert portretten, maar niet ziet zomaar portretten. Ze nodigt haar jongvolwassen leerlingen uit om een zelfportret te schilderen. Dat brengt ze vervolgens aan op haar eigen gezicht met theaterschmink om vervolgens zichzelf te fotograferen of filmen. Op die manier ontstaat niet enkel een veelgelaagde mix van identiteiten, maar ook van verschillende media. Het resultaat is te zien tot en met 12 april in Sint-Katelijnestraat 3, elke zaterdag van 13 tot 17 uur.


https://www.gva.be/regio/antwerpen/rivierenland/mechelen/galerie-duende-exposeert-verrassend-werk-van-tin-van-den-eynde/45464351.html

https://beeld.be/nl/kunstenaars/tin-van-den-eynde

galerieduende.weebly.com
https://visit.mechelen.be/gallery-duende

Videograaf: Bert VANNOTEN

Wat betekent ‘Nature Morte’ in de hedendaagse kunst?

kramboer Geen categorie , , , , ,

‘Nature Morte’: een expo in deWeverij

DeWeverij is een industriële ruimte omgetoverd tot mensenruimte. Marc Mestdagh brengt er mensen samen, hij steunt en helpt kunstenaars contacten te leggen. Kunstenaars die werken rond een bepaald thema geeft hij een forum. Dit maal staat de natuur centraal, specifiek ‘Nature Morte’.

mensenruimte deWeverij tijdens de opbouw expo N A T U R E M O R T E

 ‘Stilleven’ is een genre dat door de eeuwen heen haar plaats veroverde in de kunstgeschiedenis. In de Romaanse talen spreekt men van ‘Nature Morte’ of dode natuur. Oorspronkelijk was het stilleven bedoeld als een virtuoze studie van roerloze voorwerpen en als ode aan de wonderen van de natuur.
Vandaag visualiseert een hedendaags kunstenaar een ‘Nature Morte’ veeleer om de relatie en band van mens en natuur in vraag te stellen. In de 21ste eeuw dragen ondoordachte, egoïstische acties van de mens bij tot vergankelijkheid, zelfs vernietiging van de natuur. Nature Morte… het begrip krijgt stilaan een duistere donkere betekenis.
Voor de vier deelnemende kunstenaars is de ‘Nature Morte’ helemaal geen donkere dode materie maar natuur in beweging, natuur die leeft. Elke kunstenaar benadert deze op een eigen persoonlijke plastische wijze, in een breed visueel veld.
De 4 kunstenaars in deWeverij nemen je mee op een tocht doorheen de wonderen van de natuur, ze roepen emoties op en stellen vragen en vooral… ze overvallen de toeschouwer met de krachtige schoonheid die een inspirerende natuur ons te bieden heeft.

Mieke Van Den Ouweland heeft vooral oog voor de kleur van vogels. Geen enkel kleur in de natuur is overbodig of in disharmonie. Elke vogel heeft een scala aan kleuren die hij nodig heeft om te overleven, een mannetje vaak om te behagen. Zo zorgen donkere kleuren voor meer efficiëntie tijdens het vliegen of ze bieden bescherming tegen uv-stralen… er zijn tal van voorbeelden.
Mieke aan het woord: ‘In mijn kunstwerken laat ik meer en meer de vorm verdwijnen zodat enkel kleur overblijft. Dit is mijn zoektocht om kleur te eren en om te zetten naar emotie.’
Subtiele mixed media werken met ronkende vogelnamen als ‘Ciconia nigra’ ‘Picus viridis’ ‘Fringilla coelebs’… zijn hier een voorbeeld van. Zonder een vogel te visualiseren geeft ze de essentie van het dier weer. Bij het bekijken van haar kunst, neem ik beweging waar, droom ik me een poëtische vlucht in gezelschap van een kleurrijke vrije vogel.
Haar interesse voor de natuur is breed. Die bezorgdheid voor de achteruitgang van de egel in Vlaanderen vertaalt zich in enkele werken. Het steeds veranderende lichtinval op de stekels zijn voor haar een dankbare inspiratiebron.

Bij Werner Van Lierde zit kunst in alledaagse dingen. De kunstenaar zoekt geen onderwerpen, hij vindt ze, in de tuin, de keuken, op straat…. in zijn eigen leefmilieu. Een stukje bloemkool, een groente, een takje… isoleert Werner Van Lierde en presenteert hij op een neutrale achtergrond, vaak een wit vlak nu en dan een zwart. De kunstenaar speelt met het alledaagse en verheft een banaal voorwerp tot kunst door het met een gericht fotografisch oog uit zijn context te halen. Photoshop trucjes komen er niet aan te pas, minieme ingrepen zoals verhogen van contrasten verlenen het onderwerp meer zeggingskracht. De verbeelding van de toeschouwer doet de rest, die kan en mag er een eigen interpretatie aan geven.

Katleen Van der Gucht trekt aan de alarmbel door in haar werk het crashen van de biodiversiteit centraal te stellen. Onze natuur doet het slecht, dit betekent een immens probleem voor de mensheid, voor voedsel- en water voorziening, kortom voor het overleven.
Katleen Van der Gucht wil specifiek planten een podium geven. Een persoonlijk herbarium is voor haar niet alleen een studieobject maar ook een middel om te communiceren omtrent de extreme bedreigingen van het milieu. Het is een hulde aan de biodiversiteit. Dit eerbetoon bestaat uit een reeks kleine olieverfschilderijen (12,5 x 12,5 cm) met gedroogd plantenmateriaal in verwerkt. Elk schilderij vertegenwoordigt een soort. De installatie vertoont enkele hiaten, witte vlakken. Deze vertegenwoordigen de snelheid van uitsterven van soorten. Sinds 1900 zijn er gemiddeld elke drie jaar meer dan acht plantensoorten verdwenen.
Een andere reeks ‘Fading landscapes’ illustreert niet alleen haar verdriet om de, door de klimaatcrisis, verschraling van het landschap maar toont de kijker eveneens de schoonheid en fragiliteit van moeder aarde.
Haar reeksen stemmen me melancholisch. Heel eventjes verlies ik me in een wereld van dagdromen over vroegere tijden en denk ik na over een onzekere toekomst.

Kathleen Ramboer eert in haar foto’s hoofdzakelijk het Vlaamse landschap meestal bevolkt met bomen. Haar fotografisch oog is picturaal. De benaming van haar reeks verklaart veel: ‘Wanneer fotografie de schilderkunst ontmoet’ 
Voor haar is natuurfotografie meer dan het schieten van mooie plaatjes, meer dan een optelsom van pixels. Ze vraagt anders waar te nemen, te observeren wat zachtjes fluistert: het kleine, het onbekende, de vergeten kunst in de natuur.
‘Nature Morte’ vindt ze dé gelegenheid bij uitstek om een kleine installatie, een verzameling van vruchten, tentoon te stellen. Hiermee sluit ze aan bij haar collega Katleen Van der Gucht. Vruchten betekenen een schatkist aan zaden die zich verspreiden en helpen de biodiversiteit in stand te houden. Haar weckpotten met vruchten staan symbool voor het bewaren van die soorten rijkdom. Kunst als wake up call voor de mensheid.

De expo ‘Nature Morte’ laat je niet alleen heerlijk genieten van natuurschoon maar ook bang nadenken over ons zorgeloos omspringen en lichtzinnig omgaan met al die schoonheid.

Reeks RIZOOM

Naast ‘Nature Morte’ kan je ook nieuw werk van Marc Mestdagh bekijken.
Het nieuw werk bestaat uit een 20-tal werken uit de reeks Rizoom die als baseline meekreeg: ‘Niet verlangen naar een hard nieuw begin, maar vertrouwen op de kracht van diversiteit en verbinding die breed verspreid en onderhuids tot nieuwe kiemen leidt.’
https://marcmestdagh.be/

INFO

NATURE MORTE
zondag 2 februari en zondag 2 maart
telkens van 10u tot 18u
gratis toegang – de kunstenaars zijn beide dagen aanwezig

mensenruimte
deWeverij
Dellaertsdreef 9 – 9940 Evergem (Sleidinge)
https://deweverij.be/naturemorte/

Tekst: Kathleen Ramboer
Foto’s gefotografeerd tijdens de opbouw: Kathleen Ramboer

“ ROSE is a ROSE is a ROSE”

kramboer Geen categorie , , , , ,

tentoonstelling in Tale Art Gallery te Vlierzele
19/01/25 > 16/02/25

Joke Raes I Marja Kennis I Thibo Moreels I Mireille Robbe I
Stephanie Leblon I Jonas Vansteenkiste

Curator: JONAS VANSTEENKISTE

De tentoonstelling Rose is a Rose is a Rose ontleent zijn titel aan de iconische zin van de modernistische schrijfster en dichteres Gertrude Stein. De zin, die voor het eerst verscheen in haar gedicht Sacred Emily (1913), weerspiegelt Stein’s onderzoek naar taal, herhaling en het symbolische gewicht van alledaagse voorwerpen. Door de roos te ontdoen van vooropgezette betekenissen en terug te brengen tot haar taalkundige essentie, vierde Stein zowel de eenvoud als de complexiteit van woorden en nodigde ze lezers uit om hun ritme en resonantie opnieuw te ervaren. De zin werd emblematisch voor de focus van modernistische kunst op perceptie en de ritmische herhaling ervan onderstreept Stein’s innovatieve benadering van poëzie.

In deze tentoonstelling reageren de kunstenaars Joke Raes, Marja Kennis, Thibo Moreels, Mireille Robbe, Stephanie Leblon en Jonas Vansteenkiste op het metaforisch potentieel van bloemmotieven. Hun werken putten uit bloemen en planten en hun veelvoud aan betekenissen – schoonheid, breekbaarheid, vergankelijkheid en romantiek – en transformeren die tot een visuele metafoor. Door middel van schilderkunst, beeldhouwkunst en gemengde techniek houden ze zich bezig met het ritme en de symboliek van bloemen, waarbij ze het poëtische ritme van Stein laten terugkomen in hun visuele composities.

Elke kunstenaar brengt een uniek perspectief: Joke Raes met haar organische vormen, Marja Kennis met haar ingewikkelde patronen, Thibo Moreels romantische schilderijen, Mireille Robbe met haar etherische beelden, Stephanie Leblon met haar gelaagde schilderijen en Vansteenkiste met zijn conceptuele installaties onderzoeken allemaal hoe florale beelden hun oppervlakkige schoonheid overstijgen om een vat te worden voor diepere emotionele en culturele verhalen.

De tentoonstelling creëert een weelderige, metaforische tuin, waar de universele symboliek van planten en bloemen samenkomt met de subjectieve visie van elke kunstenaar, en viert de blijvende echo van Steins woorden in de hedendaagse kunst.

tekst JONAS VANSTEENKISTE, curator

kunstenaars

Jonas Vansteenkiste (°1984, Kortrijk, België)
is een multidisciplinair kunstenaar, afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent en St. Lucas in Antwerpen. Zijn praktijk omvat architecturale installaties, waarbij de grenzen van de ruimte oplossen in psychologische intimiteit. Door site-specific interventies werkt Vansteenkiste samen met de ruimte zelf, waarbij hij zich overgeeft aan een proces dat de controle uit handen geeft. Architectuur, met haar inherente regels voor interventie, wordt een vat dat luistert en collectieve deelname ontrafelt. Zijn verkenning van controle en vergankelijkheid ontvouwt zich als een poëtische reflectie op verlies, herinnering en vergankelijkheid.

Vansteenkiste herconfigureert de statische aard van de ruimte tot een dynamische plek voor transformatie. Deze benadering weerspiegelt de cyclische aard van A Rose is a Rose is a Rose, waar nieuwe betekenislagen worden ontdekt, maar betekenis zelf een actief potentieel blijft.

Vansteenkiste heeft residenties voltooid in Parijs en Berlijn en heeft internationaal geëxposeerd.

Marja Kennis (1965, Nederland)
is een Nederlandse kunstenaar uit Almere, die de vormen van planten opnieuw vormgeeft. Kennis verzamelt en beeldhouwt bladeren, bloemblaadjes en takken en transformeert ze in keramiek dat even delicaat als duurzaam is. Elk artefact weerspiegelt de vergankelijkheid van organisch leven terwijl het de paradox vastlegt van het proberen te behouden wat onvermijdelijk vergankelijk is. Haar technische proces weerspiegelt zowel haar intieme betrokkenheid bij de natuur als onze collectieve verantwoordelijkheid in wat we laten groeien of weggooien. Kennis’ toewijding aan herhaalde vormen geeft elke plant een symbolisch gewicht; een echo van de paradox van A rose is a Rose is a Rose – waar het behoud zelf de confrontatie aangaat met de vergankelijke metaforen.

Het werk van Kennis is tentoongesteld in Galerie Franzis Engels in Amsterdam en in heel Nederland. Opvallende tentoonstellingen zijn High Fired (2022) en Message from Nature (2021). Haar werken maken deel uit van Museum Prinsenhof in Delft.

Joke Raes (°1983, België)
is een Belgische kunstenares, afgestudeerd aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) in Gent. Haar keramische sculpturen en installaties getuigen van de complexe spanningen tussen natuur en mens, vooral in het samenspel van groei en verval. Deze fragiele ecosystemen nodigen uit tot langdurige reflectie. Haar werken, omschreven als doordrenkt met “liefdeswater” of zwevend tussen handelingen van “onthullen en verbergen”, roepen een weelderige, raadselachtige wereld op. Terwijl hun organische vormen natuurlijk lijken te ontstaan, onthult nadere inspectie oppervlakken die worden gekenmerkt door een obsessieve aandacht voor detail – een bewijs van haar technisch meesterschap en esthetische precisie. Raes’ generatieve proces loopt parallel aan de bevraging van de perceptie in de tentoonstelling, waarbij ze keramische vormen transformeert om de grens tussen natuurlijke groei en een romantische, nauwgezette constructie te destabiliseren.

Raes internationale carrière omvat onderzoek naar biodiversiteit, onderlinge afhankelijkheid en milieuveranderingen tijdens residenties in het Amazonegebied van Peru en de Rode Zee, en tentoonstellingen in het Van Abbemuseum (Nederland) en Kyoto Art Center (Japan).

Thibo Moreels (°1986, Tielt, België)
is een autodidactisch kunstenaar wiens werk zich beweegt tussen de grenzen van schilderkunst en beeldhouwkunst, gebaseerd op een instinctief engagement met materialiteit. Op zoek naar huisvuil – zolders, kringloopwinkels en garages – hergebruikt Moreels objets trouvés in composities die ironie met romantiek vermengen. Zijn precieze en subversieve gevoeligheid transformeert bekende objecten en herdefinieert het gewone als een plek van alchemie en heruitvinding.

Geïnformeerd door de sublieme esthetiek van de Hudson River School en een geest van experiment, speelt toeval een cruciale rol in Moreels’ studioproces. Hij beschrijft zijn werken als een “symbiose van wederzijdsheid”, waarbij het latente verlangen van een object vervulling vindt door onverwachte nevenschikkingen en interacties. Net als de thema’s die in A Rose is a Rose worden verkend, vragen zijn werken de kijkers om hun eigen verbindingen te maken, waardoor ze worden ondergedompeld in de autonomie van een buitenaards denkbeeldig verhaal.

Moreels heeft onder andere geëxposeerd bij Frock Gallery en samengewerkt met ontwerper Oskar Zieta.

Mireille Robbe (°1962, Brussel, België)
is een kunstenares die werkt met sculpturen, installaties en tekeningen, waarbij natuurlijke materialen zowel als bron als gereedschap dienen. Ze volgt nauwgezet de filosofische en psychologische zoektocht om een brug te slaan tussen het leven en de natuur. Robbe is afgestudeerd aan Sint-Lucas in Brussel en de kunstacademie in Leuven. In haar meditatieve proces combineert ze intuïtie, ervaring en lezen, en kanaliseert ze ingebedde inspiraties in een caleidoscopische verkenning van alchemistische dimensies.

Omdat haar onderzoek ligt op het fragiele snijvlak van het tastbare en het imaginaire, onthullen haar werken verborgen verhalen en psychologische symboliek, zoals in A Rose is a Rose is a Rose. Door ruimtes waar natuur en geschiedenis samenkomen, nodigt Robbe’s praktijk uit tot contemplatie van onze gedeelde onderlinge verbondenheid, gevormd door een romantische toewijding aan het ongeziene – een resonantie die zich openbaart na een langere blik.

Robbe’s werk is tentoongesteld bij Perspective Galerie en Galerie Sofie Van den Bussche.

Stéphanie Leblon (°1970, Ieper, België)
behaalde een diploma Monumentale Kunst/schilderen aan de Sint-Lukas Hogeschool in Gent en een postgraduaat aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK). Leblons multidisciplinaire praktijk omvat wandsculpturen, werken op papier en schilderijen en verkent de materialiteit van bloemen door de wisselwerking van licht, gebaar en textuur. Vervaagde transparanties en gelaagde composities creëren visuele ritmes die de grenzen van perceptie uitdagen. We vragen ons af: hoe onthult licht een tactiele vorm? Hoe kan een fotografisch beeld zijn statische oorsprong overstijgen? Leblon’s praktijk onthult een nieuwsgierigheid naar hoe materialen percepties vormgeven en creëert werken die een brug slaan tussen abstractie en verhaal. Door haar herhaalde motief van een bloem vermengt Leblon de materialiteit ervan met symbolische resonantie, terwijl het aardse landschap vervaagt in meditatieve abstracties – een echo van de gelaagde verhalen die worden onderzocht in A Rose is a Rose is a Rose.

Opmerkelijke tentoonstellingen van Leblon zijn GROWFLOW (2023) en “BRAINBLOSSOM” (2022) in Art Gallery De Wael 15 en “FADING” (2009) in het Musée d’Elsene in Brussel.

tekst Isabelle BERGMANN, januari 2025

INFO

Tale Art Gallery
Vlierzeledorp 12A
Vlierzele

19/01/25 > 16/02/25

opening zondag 19/01 vanaf 11u tot 18u
met intro kunstenaars om 15u door de curator JONAS VANSTEENKISTE

Vrijdag-zaterdag 14u > 18u
Zondag 11u > 17u

TANU VERBINDT

kramboer Geen categorie , , , , , , ,

verbeelding aan zet

tekst en foto Kathleen Ramboer

Pia Cabuy, organisator/curator en kunstenaar van TANU VERBINDT nodigde me uit voor een preview. Ik was aangenaam verrast door de locatie. Tien kunstenaars palmen een prachtige villa in tot de nok.  Ze benutten ook de serres en een paviljoen, opgetrokken in 1874. De villa, verscholen in het groen, dateert van het interbellum. Dit is meteen een trigger om de tentoonstelling te bezoeken. De kunstenaars brengen er grotendeels kleurrijke, opvallende in het interieur geïntegreerde kunst. Vergis je niet, achter de façade huist een kritische wereld die diverse maatschappelijke en menselijke problemen aankaart. Neem vooral de tijd om verder te kijken dan het mooie plaatje. Niets is wat het lijkt. Het aantrekkelijke blijkt slechts een lokmiddel.
Met Pia voerde ik een uitvoerig gesprek over de inhoud en vorm van de expo, over haar rol als curator, de moeilijkheden, de aanpak, de ervaring… de weg die ze samen aflegde met de 9 andere kunstenaars. 

Kunstpoort Waarom deze expo? Waar en wanneer groeide het idee? Waarom wil je graag als kunstenaar ook curator zijn: uit onvrede met het tentoonstellingsaanbod, om alles zelf in de hand te hebben, om ongekende kunstenaars een kans te geven of voor de ervaring?
Pia Cabuy Toevallig kwam ik in gesprek met de mede eigenaar van de villa Nicole De Kezel. Ze stelde me voor in de villa tentoon te stellen. Een solo expo zag ik niet zitten. Door vroegere ervaringen in ‘Het Achterhuis’, een pand doorlopend ingericht met een wisselende verzameling van beeldende kunst, kriebelde het om dat nog eens over te doen. Ik was op slag verliefd op de locatie. Het feit dat de eigenaars in de villa ruimtes diverse therapieën aanbieden die matchen met de thematiek van mijn persoonlijk werk, gaf de doorslag.
Met TANU VERBINDT tip ik op verbinding tussen de kunstenaars onderling, een interactie met het publiek, een inleving in het gebouw waar therapieën rond kwetsbaarheid van kind, mens en maatschappij, centraal staan.

Kunstpoort Hoe gebeurde je selectie als curator? Zocht je naar gelijkgezinden, werken rond een bepaald thema? Ken je bepaalde kunstenaars persoonlijk en vooral dan hun werk?
Pia Cabuy Vooral heb ik me geconcentreerd op thema’s die gelinkt zijn aan de activiteiten van TANU. TANU brengt met zijn team onder meer gesprekstherapie, EMDR-therapie, dans- en bewegingstherapie, mindfulness, yoga… Ook kinderpsychologie vanuit verschillende perspectieven komt aan bod.
De persoonlijkheid van de kunstenaars speelt voor me een rol. Het zijn stuk voor stuk bescheiden individuen, niet commercieel, met een academische vorming, maatschappijkritisch en professioneel ingesteld. Hun gevoelswereld leunt aan bij de mijne. Het werk van de deelnemende kunstenaars ken ik onder meer via opendeurdagen in de academie. Door mijn studies cross-over, mixed media ontmoet ik vele kunstenaars, een keuze maken viel me niet moeilijk.

Kunstpoort Koos je zelf de werken, of in samenspraak? Ging je op atelierbezoek of raadpleegde je digitale kanalen?
Pia Cabuy Ik ken hun werk en kon me veroorloven de keuze aan de kunstenaar over te laten.

Kunstpoort Was er een klik met de kunstenaars? Is je persoonlijke interessesfeer weerspiegeld in de expo?
Pia Cabuy Absoluut. Hun kritische creaties leunen aan bij mijn werk. Ze zijn een bron tot communicatie over belangrijke maatschappelijke problematieken.

Kunstpoort Kan je het voorgaande illustreren?
Pia Cabuy Alle kunstenaars zijn voor me even belangrijk. Daarom wil ik met graagte het werk en de thema’s van allen één voor één belichten.

Ann Costenoble
Het werk van Ann Costenoble gaat over de huisvesting problematiek.
Zij creëert kunstige ‘krotten’, constructies uit afvalmateriaal, karton, bamboe, plastic… Hiermee refereert ze naar het recuperatiemateriaal dat dakloze mensen gebruiken als bouwmateriaal.

Ann de Winne
Ann is geïnspireerd door haar onmiddellijke omgeving en leefwereld, door haar huis, haar buurt, haar trajecten met de fiets en wandelingen. Met geassembleerde, bijeen geknutselde voorwerpen en fijngevoelige, tedere tekeningen, vaak verknipt en terug in scene gezet, gaat ze als een detective op zoek naar haar persoonlijke levensweg. Ann de Winne verbindt op een subtiele wijze heden met verleden. Ze bekijkt en illustreert het leven als een schouwtoneel. Haar werken zijn intense doordenkers.
www.instagram.com/ann.dewinne.180

Eva Nauwelaerts
Haar werk is het resultaat van een lang proces dat uitmondt in organische psychedelica. Restmateriaal wordt kunst. De intense kleuren, die een hoofdrol spelen, zijn niet vrijblijvend. Ze verleiden en misleiden. Zij tovert het kind in ons tevoorschijn.
www.instagram.com/evanauwelaerts

Freya Van den Bossche
Zij eert de kringloop van het leven. Leven Dood Leven. Door haar werk en performances met bomen en vogels probeert Freya de verbinding tussen mensen, het zichtbare en onzichtbare, het heden en verleden te herstellen.
www.dewereldvanfreya.be 
www.instagram.com/dewereldvanfreya

Hilde Van Peteghem
Het werk van Hilde komt uitbundig over. Bij een tweede doortastende blik ontdek je de kreukels van het leven. Ze laat zich inspireren door landschappen, dans of religieuze symbolen. Verbondenheid en vergankelijkheid zijn terugkerende thema’s.
hildevanpeteghem.wixsite.com/stikstof/
www.instagram.com/hildevanpeteghem

Jenny Lemaire
Zij exposeert in het paviljoen originele objecten vervaardigd uit porselein, zand, glas, polyester, met gerecycleerde voorwerpen, materiaal gesprokkeld in de natuur. Haar oogstrelende objecten laten ons genieten van schoonheid. Een minder positieve zijde van het leven komt ook aan bod. Vaak ging Jenny op humanitaire missies. Haar keramieken zijn geïnspireerd op de zware aardbevingen die Turkije en Syrië teisterden in 2023.
www.instragram.com/lemjen1

Katrin Dekoninck
Het werk van Katrin Dekoninck doet een belletje rinkelen vanwege haar project BREEK JE SCHILD. De installatie bestaat uit verschillende levensgrote figuren in brons en klei, omringd door een kleine 3000 stekels die een reuzengroot schild voorstellen: het schild of het harnas waarmee jongeren zich beschermen. Voor haar project kreeg ze medewerking van de leerlingen van scholen in Mol. Op deze manier maakt ze de kwetsbaarheid van jongeren bespreekbaar. Dit project wil ze uitbreiden onder meer naar scholen in Oost-Vlaanderen. TANU VERBINDT toont een mini-versie van het grote geheel.
www.katrindekoninck.be/nl
www.instagram.com/katrindekoninck

Nicole De Kezel
Nicole De Kezel ging aan het werk met onderdelen van glasramen gevonden in het 19de -eeuwse tuinpaviljoen van Villa de cèdres nu Tanu. De kunstenaar verbindt verleden en heden met respect voor haar materiaal. Ze plaatste de onderdelen van het glasraam in een hedendaagse context los van de religieuze symboliek en vroegere architectonische context.

Kunstpoort Pia ik ben zo vrij zelf je werk te belichten.
Pia Cabuy
Haar hoofdthema is sinds de start van haar kunstenaarschap de kwetsbaarheid van het kind. Ze probeert door gebruik van uiteenlopende technieken dit thema daadkracht bij te brengen. Haar jarenlange ervaring, vakmanschap en kennis van diverse materialen komen samen in de hier tentoongestelde werken. Voor mij brengt deze intieme zolderruimte, Pia’s wunderkammer in Tanu, een apotheose door een perfect en ongelimiteerd samensmelten van kunde en gevoelswereld.
piacabuypaintings.weebly.com
www.instagram.com/piacabuy

Veerle de Smet
Graag citeer ik kunstrecensent Hilde Van Canneyt over deze kunstenaar:
Als we even je werk inhoudelijk uitdiepen zouden we het zo kunnen stellen dat je de verbinding onderzoekt tussen de mens en de innerlijke natuur en die ontwrichting probeert in beeld te brengen. Maar dan meer als toeschouwer dan als moralist.
Pia: Ik herinner me haar grappig, ludiek sculptuur: een kerkstoel met gezwel. Van een doordenkertje gesproken!Over haar recent werk rond bijen schrijft Veerle zelf: Nu ik ook mijn diploma van imker heb gehaald en me verder heb verdiept in de solitaire bij die alleen leeft in de bijenkorven, wil ik dit spiegelen aan de groepsdynamiek. Deels wil ik kijken hoe systemen functioneren en ook zien hoe de mens door deze systemen is verzwakt en wordt gemanipuleerd …
www.veerledesmet.be
www.instagram.com/smetveerle

Kunstpoort Ben je niet bang dat de expo wat zwaar op de hand is?
Pia Cabuy De expo kan iedereen bekoren. Er is humor, kleur, fantasie. TANU VERBINDT spreekt tot de verbeelding en maakt het kind in ons wakker. Ik keek uit naar een ideale balans: lichtvoetigheid versus inhoud. De verbeelding aan zet… Als toeschouwer zoek je naar het verhaal achter het beeld. In één oogopslag kijken en voelen is de ideale manier om deze tentoonstelling te benaderen. Laat je vervoeren.

Kunstpoort Laat ons naar een minder intense vraag overstappen. Wanneer ben je aan de voorbereiding gestart? Hoe verliep het verder?
Pia Cabuy Persoonlijk heb ik gedurende 9 maanden doelgericht kunstwerken gemaakt en nar onze expo TANU VERBINDT toegeleefd. In het najaar van 2023 kwamen de kunstenaars op de locatie voor het eerst samen met Nicole en Luc, de eigenaars van villa Tanu. De verdeling van de ruimtes verliep vlot. Verder hielden we contact via Teams. Een google shared document bleek een handig instrument. Ik probeerde zoveel als mogelijk gestructureerd te werken. Een degelijke takenverdeling zorgt voor structuur. Regelmatig werkte ik met twee kunstenaars en petit comité: feedback gevraagd en beslissingen bevraagd. De opstelling verliep in een gemoedelijke, vriendschappelijke sfeer.

Kunstpoort Door kunst te maken, door naar kunst te kijken, leer je jezelf beter kennen, je innerlijke zelf. Je gaat in interactie met de buitenwereld. Kan je dat beamen? Zien we hier kunstenaars op zoek naar zichzelf, die zichzelf vinden door de kunst, door interactie met de kijker?
Pia Cabuy Ik heb het gevoel dat de deelnemende kunstenaars ‘down to earth’ zijn en doelgericht een creatief pad volgen. Enkele zijn nog zoekende, andere uitermate zelfbewust.

Kunstpoort Benadert een kunstliefhebber en kenner rationeler, minder empathisch, een kunstwerk? Het therapeutische verdwijnt op de achtergrond, de impact is dan minder sterk. Ben je als curator je daarvan bewust?
Pia Cabuy Puur technisch kijken kan evenwaardig zijn. Het ontdekken van schoonheid houdt ook emotie in.

Kunstpoort Slaat de stress toe nu vlak voor de opening?
Pia Cabuy Die is nu compleet verdwenen. Toen ik bij de opstelling de werken zag, besefte ik, deze expo is goed, voor mij klikt alles in elkaar.

Kunstpoort Deze tentoonstelling is pure girl power. Heb je bewust ‘mannen’ niet toegelaten?
Pia Cabuy Je moet me geloven, 10 vrouwen, dat is louter toeval.

Kunstpoort Na deze ervaring, kan je zeggen wat je het meeste ligt, cureren of kunst maken? Wil je beide verder doen? Heb je nog plannen in die richting?
Pia Cabuy Laat mij maar kunst creëren op mijn zolderkamer. Hoewel ik dit een spannend proces vond, wil ik nu het liefst van al de pauzeknop indrukken. De kans zelf deel te nemen aan een groepstentoonstelling, zou ik niet laten liggen.

Kunstpoort Tot slot nog deze vraag. Zelfs al ligt het niet in je bereik, voor welk museum of voor welke galerie zou je graag één enkele keer curator zijn, waarom? Heb je dan een voorkeur voor een bepaald thema, voor kunstenaars, zelfs al zijn die voor je onbereikbaar?
Pia Cabuy Zonder twijfel zou ik werken van Geneviève Van Bastelaere tonen in Museum Voorlinden in Wassenaer.

Kunstpoort Mag ik een beetje uitleg?
Pia Cabuy Ik dacht eerst aan het museum Dr. Guislain te Gent maar dan duw je de kunstenaar in een bepaald hoekje. Museum Voorlinden? Omdat de kunstenaars en werken die ze daar tonen me aanspreken zoals: Louise Bourgeois, Anish Kapoor…

Wat me opvalt is dat elke kunstenaar heel creatief omgaat met origineel materiaal, recuperatie of niet. Ze houden zich niet bij één enkele techniek en realiseren met sterk diverse benodigdheden een perfecte samenhang tussen vorm en inhoud. TANU VERBINDT is een wervelende, uitbundige expo waarin de kunstenaars speels, op een unieke locatie, de toekomst van de mensheid in vraag stellen.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO

tentoonstelling TANU VERBINDT
de verbeelding aan zet
10 tot 25 augustus 2024

copy right Tanu

locatie

Grote Baan 18
9920 Lievegem
www.tanu.be

opening

vrijdag 9 augustus 2024 vanaf 18u
openingswoord om 19u30
Dhr. Jeroen Van Acker, cultuurschepen Lievegem

openingsuren

zaterdag en zondag van 14u tot 18u
ook open op 15 augustus

Parkeermogelijkheid

Koning Leopoldstraat of Bierstal

Ruth Devriendt: een rusteloze ziel, een energieke spring in het veld, met een onvermoeibare drang om te creëren

kramboer Geen categorie , , ,

Tekst en fotografie Bernadette Van de Velde

Ruth Devriendt (° 1991 Brugge)

Ze studeerde cum laude af aan St Lucas in 2018. Tussen bachelor en master in Gent volgde ze 2 jaar les aan de  Hochschule für Grafik und Buchkunst in Leipzig. St Lucas koos ze voor de artistieke begeleiding, Leipzig meer om het ambacht onder de knie te krijgen.
Ruth straalt warmte en passie uit, passie voor haar vak. Zij zou best zonder dat kacheltje in haar atelier kunnen, zo hoog laait het vuur in haar. Ze leeft voor haar kunst. Geen dag zonder creëren, geen dag zonder haar atelier.
Haar kunst is eigenzinnig, niet voor een breed publiek, zeker niet voor de aanhangers van het realisme. Nochtans kan zij dat, realistisch tekenen en schilderen. Zij bezit de kunde en de techniek daartoe, maar het is niet haar ding. Ze wil in de eerste plaats uiting geven aan haar gevoelens en gedachten, aan haar dromen en verlangens en doet dat op haar eigen compromisloze manier, vrij en gedurfd en op het moment dat ze zich aandienen.

Haar oeuvre is divers. Ze maakt tekeningen, schilderijen en constructies. Ondanks die visuele diversiteit gaat het altijd over de mensheid in relatie tot zijn omgeving. Ze verbeeldt de problematische verhouding van de mens tot zichzelf, de andere en het andere.

Haar werken zijn gelaagd op verschillende vlakken:
In tijd en ruimte: soms wachten ze op een af- of herwerking, soms komt er op het doek iets bij of gaat er weer iets af.
Eren wat was, vermengen met wat is, zorgt ook voor een laag.
De doeken hebben een voor, een achterkant en een binnenwerk. Alle delen zijn belangrijk, net zoals dat in het echte organische leven het geval is

Om haar werken kleur en gestalte te geven zijn alle materialen goed: aarde, gruis, lappen stof, draad, alle soorten verf, zaken die anderen weggooien. Ze is tegen de consumptie- en wegwerpmaatschappij.  Als stadsjutter gebruikt ze wat mensen niet meer waarderen en verwerkt dat tot de gelaagde en geleefde drager van haar werk.

In haar nog jonge carrière nam ze aan talrijke exposities deel. De expo waar ze het meest voldoening en de beste herinnering aan heeft is aan de recente groepstentoonstelling in de Black Swan Gallery in Brugge. Kristof Tillieu, de galerijhouder, wil vooral bezielde kunst brengen en mensen andere dingen laten zien dan wat ze gewoonlijk te zien krijgen. Hij is oprecht geïnteresseerd in de kunstenaar met wie hij samenwerkt, bezoekt meerdere malen diens atelier, geeft raad, een richting, volgt op, zonder dwang. Zijn expo’s hebben steeds een thema. Het thema waar Ruth aan deelnam was ‘Skin in the game’. Echt iets voor Ruth en dat had de galeriehouder goed gezien in haar.

Ik bezocht Ruth in haar atelier en bracht volgende fotografische impressie mee:

gelaagd: verknipt, aan elkaar genaaid, doorkliefd, geverfd

voorkant

binnenkant en achterkant, alles is belangrijk

  

 

INFO

www.ruthdevriendt.com
https://www.instagram.com/ruthdevriendt/?hl=nl

TOEKOMSTIGE EXPO’S

Groepsexpo CAS, Oostende ‘Ensor en sortie’
van 17 februari tot 10 maart 2024
https://cas-zo.be/

Groepsexpo Verduyn Gallery, Moregem, ‘Infamia’
van 10 maart tot 28 april 2024
https://verduyngallery.com/upcomingexhibitions

Tekst en fotografie Bernadette Van de Velde


Een weverij als voedingsbodem voor kunst

kramboer Geen categorie , , ,

In dialoog met kunstenaar Marc Mestdagh

Het daglicht is heer en meester en verlicht genereus de wanden van de immense ruimte van de oude weverij. Het dakgebinte houdt de herinnering aan de weverij levendig. Bewoner en  kunstenaar Marc Mestdagh cultiveert er met zijn collages/assemblages het rijke verleden van de textielindustrie. Moet ik jullie nog vertellen dat ik het interview ervaar als aangenaam, rustig, nostalgisch en… ook geweldig hedendaags en actueel. Kunst onder het stof? niet bij Marc Mestdagh, zijn oude objecten bezorgt hij een tweede, een nieuw leven. Noem het recyclage kunst, recup kunst, eco kunst, upcycling, mixed media of wat dan ook, het is  strikt persoonlijke kunst, voor een ruim publiek toegankelijk, kunstkenner of niet.

Kunstpoort Dit las ik op je site (vrij vertaald) Juist die dialoog tussen de kunstenaar, het werk en de kijker kan leiden tot een waardevolle verbinding en beleving. Een kunstwerk kan op verschillende manieren raken (herkenning, herinnering, vervreemding, nostalgie, schoonheid, lelijkheid…). …
‘De ‘ID-tag’ kent een voor- en achterkant die met mekaar in interactie gaan, hoewel ze zich niet makkelijk volledig laten zien, ook niet gespiegeld. Het is de metafoor van de mens die zich pas ziet in dialoog met anderen.’ Waarom is de dialoog zo belangrijk voor je? Zou je werk compleet anders zijn mocht je het leven van een kluizenaar leiden?
Marc Mestdagh Ongetwijfeld. Als kluizenaar zou mijn werk sterk hermetisch ogen, minimalistisch, abstracter. Omdat de kijker van verhalen houdt, creëer ik gelaagd werk, narratieve kunst. In mij huist geen goede meeslepende verteller, mijn beeldend werk spreekt voor mij. Woorden en tekst zijn lineair en duwen de lezer in een bepaalde richting maar mijn assemblages staan open voor vele interpretaties. Zo kan elke kijker vanuit zijn eigen leefwereld een stap zetten in mijn universum.

Kunstpoort Groeit er uit de dialoog die je aangaat met je publiek een ander soort werk? Brengt een confrontatie met je publiek je op nieuwe ideeën?
Marc Mestdagh Zonder publiek kan ik niet. Ontmoetingen brengen nieuwe gedachten naar boven. Omdat ze vanuit een persoonlijke context kijken, bezorgen kijkers die het minst met kunst bezig zijn me vaak de meest verrassende invallen. 

Serendipity, copyright Bart Van Leuven

Kunstpoort Je leeft en werkt in een oude weverij van familie. De ruimte draagt dan ook de naam – de Weverij – ook als tentoonstellingsruimte gebruik je die. Je hebt een fascinatie voor elementen die aanwezig zijn of waren in de weverij of die verwijzen naar de weverij. Je cultiveert de voorwerpen die je omringen. Waarom? Doe je dit uit esthetisch oogpunt, uit liefde voor de schoonheid van het verval, uit respect voor cultureel erfgoed, uit pure nostalgie? Of is het de som van diverse factoren? De rode draad in je werk zijn dat deze objecten die je omringen in de Weverij?
Marc Mestdagh Erfgoed, nostalgie, emotie, verval… dit alles zit verstopt in mijn werk. Het is enerzijds een eerbetoon, anderzijds een verwijzing naar de toekomst. Het industriële karakter van mijn werk ademt melancholie en poëzie uit en neemt de kijker mee in mijn verhaal. De rode draad is de ID- kaart en het touwtje. Ik ben gefascineerd door het concept van de ID-kaart. Onze portefeuille zit propvol kaarten: een bankkaart, lidkaarten, winkelkaarten… ze maken deel uit van ons dagelijks leven. Een kijker beschouwde elke kaart in mijn assemblages als een portret van de mens. In mijn assemblage reeks – Community – staat een denkbeeldige sleutel centraal. Voor mij is de ID-kaart een metafoor voor de sleutel die toegang geeft tot kunst en creativiteit. Iedereen bekent nood aan creativiteit op om het even welk vlak. Het koordje staat symbool voor verbinding met de wereld om ons heen.

Kunstpoort Je ontdoet de voorwerpen van hun functie en bezorgt ze een nieuw leven. Deze collages/assemblages krijgen vaak een nieuwe eigenaar. Ben je benieuwd naar de manier waarop je kunstwerk een ander leven binnendringt, wat het voor de nieuwe eigenaar betekent? Waarom hij precies dat bepaald kunstwerk verkiest?
Marc Mestdagh Ik neem gemakkelijk afstand van mijn werk. Het is tof om weten dat mijn assemblages op een andere plaats terecht komen, om het even waar en om welke redenen. Enkele werken hou ik in mijn bezit omdat ze herinneringen oproepen.

Kunstpoort Je behaalde verschillende prijzen voor je collages.
Archeologie 17 – 1ste prijs – Arte Giovanni (1995, tentoonstelling Ghent)
Dubbeldialoog – 1ste  prijs Collage Recyclage (2013, tentoonstelling Verbeke Foundation Kemzeke)
Dialoog 14-18 – 2de prijs Collage 14 (2014, tentoonstelling Mu.ZEE Oostende)
Jurylid Collage 2015
Had dit een positief gevolg voor je bekendheid. Kreeg je meer mogelijkheden om tentoon te stellen?
Marc Mestdagh Veel gevolgen hadden die prijzen niet. Wel kon ik tentoonstellen in de Verbeke Foundation. Ik genoot van de reacties op mijn werk zowel van kunstkenners als van mensen die niet dagelijks met kunst bezig zijn.

Kunstpoort Wanneer en waarom begon je kunst te creëren? Ging een opleiding vooraf?
Herinner je je nog het eerste kunstwerk dat ooit iets in je losmaakte?
Marc Mestdagh Les volgen aan een academie mocht niet. Ik ging dus zelf op ontdekkingsreis. In het boek – Kunst van Altamira tot heden – ontdekte ik, op 16-17 jarige leeftijd, werk van Mondriaan en  startte met collages. Tot op vandaag is de invloed van Mondriaan in mijn werk terug te vinden. Zo is het werkje met de cartridges een verwijzing naar Mondriaan.


links Het vroege uur, 1984 – rechts Mondriaan revisited – 2022, copyright Bart Van Leuven

Refugees

Kunstpoort Zijn je titels betekenisvol? Is het nodig die te kennen om je werk te begrijpen? Of zijn het niet veeleer poëtische omschrijvingen van wat te zien is, met een tikkeltje humor? ‘Rolling in the deep’ ‘No pressure’…
Marc Mestdagh Mijn titels kunnen het publiek in een bepaalde richting sturen, maken mijn werk toegankelijk. Zo is er de titel ‘Refugees’ Met zachte dwang laat ik het publiek nadenken over de bootvluchtelingen. Elke kaart is een metafoor voor de creatuur mens.
‘Seaside’ roept onmiddellijk het beeld van de zee op tevens omdat in deze assemblages het blauw overheerst. Kleur is belangrijk. Er is die ene assemblage met verticale elementen. Zonder de titel ‘Seaside’ en de blauwe kleur denk je niet onmiddellijk aan de zee.

Seaside

Kunstpoort Je recentste werken zijn meestal een vierkant. Wat is de reden? Leent dit zich het best voor je materiaal?
Marc Mestdagh Het vierkant heeft een andere dynamiek dan de rechthoek. Klein vierkantig werk zorgt voor spanning en leent zich beter voor het experiment.

Kunstpoort Weet je op voorhand hoe je kunstwerk er uiteindelijk zal uitzien, of improviseer je al werkende? Is het resultaat anders dan voorzien? Maak je een schets voor je een werk start?
Marc Mestdagh Mijn werk krijgt vorm onderweg. Ik maak nooit schetsen, werk in reeksen, creëer simultaan enkele werken tot ik een klik voel in aanpak en compositie.

Kunstpoort Heb je plannen voor de toekomst?
Marc Mestdagh Ik ga verder op hetzelfde elan met collages/assemblages/mixed media. Mijn kunst blijft non-figuratief. Verder beoog ik ieder jaar een expo. Ik heb de luxe van een eigen ‘museum’. Ik hou van een drukke ophanging die uitnodigt tot meerdere interpretaties. In één ruimte stel ik permanent mijn kunst tentoon. In de grootste ruimte organiseer ik de wisselende expo’s. Dat kan ook een groepsexpo zijn of een solo tentoonstelling zoals nu die van mij ‘WEVERIJ’. Ik hou een expo graag laagdrempelig. Vaak komen bezoekers schoorvoetend binnen en vragen ‘Is er ingang te betalen?’ Zeker niet. Ik ben zelf aanwezig en ga graag in dialoog met de bezoeker. Iedereen is welkom.

Kunstpoort Van welke groten in de kunstgeschiedenis hou je en waarom? Ben je ergens onbewust beïnvloed door een kunstenaar?
Marc Mestdagh Mondriaan

Kunstpoort Tot slot. Met wie zou je ooit in je stoutste dromen willen tentoonstellen ook al lijkt die je onbereikbaar.
Marc Mestdagh Ongetwijfeld met Camiel Van Breedam. Met hem voel ik een zeker verwantschap. Hij werkt met pure materie zoals hout, papier, metaal… In tegenstelling tot mij verwerkt en bewerkt hij die weinig.

INFO EXPO

Turner

solo tentoonstelling mixed media kunstwerken
meer dan 150 werken uit de reeks Community
Vernissage 1 oktober om 11u
Ben je er graag bij, gelieve je aan te melden, klik op de link
www.marcmestdagh.be/weverij

open
1, 7, 8, 14 en 15 oktober
14u-17u
de Weverij
Dellaertsdreef 9
9940 Evergem (Sleidinge)

www.marcmestdagh.be

Cello 1007-1012, copyright Bart Van Leuven

Tekst Kathleen Ramboer

Fotografie Bart Van Leuven, Kathleen Ramboer

BUY LOCAL! 742 Gentse kunstenaars in de kijker

kramboer Geen categorie , , , , , ,

van 2 juli tot en met 29 augustus 2021
Kunsthal Lange Steenstraat 14 Gent

Voor de tweede maal op een rij organiseert Kunsthal Gent een zomersalon voor de Gentse kunstenaars. Zoals vorig jaar presenteert BUY LOCAL #2 gedurende juli en augustus een dwarsdoorsnede van de Gentse kunstscene. Iedere Gentse kunstenaar, niet gekend of gevestigde waarde, kon deelnemen zonder het obstakel van zenuwslopende selecties van een vakjury te moeten overwinnen. Het resultaat van de call bevat niet alleen tweedimensionale kunst maar ook sculpturen, video’s, performances… noem maar op. BUY LOCAL wil Gentse kunstenaars, ongeacht leeftijd of discipline, support bieden bij het verkopen van hun werk. Zo is er een catalogus te koop aan de democratische prijs van €5. Alle deelnemende werken zijn afgebeeld met alle nodige informatie: titel, kunstenaar, media, prijs, formaat. Een kunstwerk aankopen kan via de site https://zomersalon.gent/overzicht/
De opbrengst gaat integraal naar de kunstenaar. Op zondag zijn er Artists Talks on the spot, met maximum 5 kunstenaars. Zo kan je op een fijne laagdrempelige manier een gesprek aangaan met een kunstenaar. Info https://kunsthal.gent/activiteiten/artist-talks-on-the-spot

Links bezoekster met cataloog – rechts kunstenares sabine oosterlynck in gesprek tijdens Artist Talks

KUNSTPOORT mocht hier niet ontbreken en ontmoette kunstenaar Mark Soen bij zijn werk. We spraken over zijn deelname en kunst.

Mark Soen met bovenaan links het schilderij ‘Traveling in time and nature’

Kunstpoort Waarom neem je deel aan het Zomersalon?
Mark Soen Het is een goede formule en een geschikte manier om als Gentenaar je kunst te tonen. De contacten die je hier legt zijn belangrijk. Sommige kunstenaars ken ik enkel via sociale media, nu kan ik persoonlijk kennis met hen maken. Het Zomersalon brengt kunstenaars samen, verbindt. De Artist Talks zijn nieuw dit jaar, een formule om kennis te maken met je publiek en kunstliefhebbers.

Kunstpoort Word je schilderij ‘Traveling in time and nature’ opgemerkt tussen 752 andere deelnemers? Als toeschouwer zie je, hier in de Kunsthal, door het bos de bomen niet. De aanblik is overweldigend.
Mark Soen Alle werken zijn te zien op de site. Bij het surfen denk je: dat werk herinner ik me niet, dat evenmin… Toch krijg ik veel reacties zelfs van mensen die ik helemaal niet ken. Vorig jaar is mijn schilderij aangekocht door een voor mij totaal onbekende persoon. Dat motiveert en bewijst het nut van deze expo.

Kunstpoort Je schilderij oogt abstract toch draagt het de titel ‘Traveling in time and nature’. Graag een beetje uitleg.
Mark Soen Terugkeren in de tijd, reizen, tijdmachines.. intrigeren de mens. Dankzij kunst gecreëerd doorheen onze geschiedenis vormen wij ons een beeld van het verleden, kunnen we teruggaan in wat voorbij is. Kunstenaars laten ons in de tijd reizen. Ik reis in de tijd via mijn werk en verlies me erin. Dit is de reden waarom je ‘Time’ en ‘Lost’ in de titels van mijn werken terugvindt.

Kunstpoort Ben je productiever ondanks of dank zij de corona?
Mark Soen Inderdaad, productiever en creatiever. Deze merkwaardige tijd herinnert me aan het begin van mijn kunstenaarscarrière. Beeldend kunstenaar is een eenzaam beroep. Tussen de muren van je atelier kom je enkel jezelf en je kunst tegen. Dat was voor mij als beginnend kunstenaar lastig. Ik stapte over naar de theaterwereld. En kijk na 40 jaar theater vond ik de weg naar mijn kunstenaarswerkplaats terug. Het alleen zijn in mijn atelier kost me minder moeite, ik geniet ervan. Door als host te werken in het GUM, het Gents Universitair Museum, is de dwingende behoefte mensen te ontmoeten stilletjes aan verdwenen.

Kunstpoort Heb je nu meer tijd om te experimenteren tijdens deze bizarre periode?
Mark Soen Ik creëer voor het eerst 3dimensionaal werk, voorwerpen onder een globe.
Op zolder vond ik mijn 30 jaar geleden gestorven schildpad terug. In coronatijden maakte ik met het reptiel een artefact. Het beest verhuisde van de zolder naar mijn living.

Kunstpoort Werk je nu aan een tentoonstelling?
Mark Soen ‘Lost in Space and Nature’ is nu in voorbereiding. Het wordt een expo met mijn schilderijen in dialoog met sculpturen van in memoriam Annemie Kooyman.
Tentoonstelling in de pandgangen van het Karmelietenklooster
Burgstraat Gent
Vernissage vrijdag 11 maart 2022
van 11 maart tot en met 24 maart 2022

INFO Mark Soen

https://zomersalon.gent/zomersalon-item/mark-soen/
www.marksoenart.com
https://www.instagram.com/soenmark/
https://www.facebook.com/mark.soen

INFO BUY LOCAL

https://kunsthal.gent/tentoonstellingen/buy-local-2

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

De wondere wereld van kunstenaar Seba P

kramboer Geen categorie , , ,

Wie het atelier van Seba P wil bezoeken trekt best makkelijke schoenen aan voor een kleine klim.  Twee reeksen zoldertrappen later wacht de beloning:  het merkwaardige ‘fantasy’ atelier van kunstenaar Seba P. Zijn wondere betoverende wereld houd je vast tot je de trappen terug afdaalt ‘down to earth’.

Seba P, Seba Penson, kijkt me met kwajongensogen aan, tovert een bureaustoel tevoorschijn maar mijn blik valt op een knusse velours canapé, ik vlei me erin neer, het interview kan beginnen.

Kunstpoort Eerst de klassieke vraag: hoe is de interesse voor kunst ontstaan? Volgde je een opleiding of ben je een selfmade kunstenaar?
Seba P Als kind was ik een onrustige natuur, altijd bezig, altijd in de weer. Ik hield ervan apparaten te demonteren en terug in elkaar te knutselen. Als kleine jongen haalde ik een radio uiteen en maakte een assemblage met het recupmateriaal. Toen ik op 12jarige leeftijd kunsthumaniora te Brugge startte, was er meteen de klik. Vanaf dag 1 was ik overtuigd KUNST dat wordt mijn leven.

Kunstpoort Je creëert kleurrijke, dynamische, veelal figuratieve maar ook abstracte kunst. Weerspiegelt dit fel palet je persoonlijkheid?
Seba P Inderdaad, in mijn eigen wondere wereld acht ik me gelukkig. Dit atelier is mijn thuis, hier voel ik me vrij en vrolijk. De buitenwereld betekent chaos. De drukte, het verkeer, de mensen in hun totaliteit zijn schrikwekkend, boezemen mij angst in.

Cameraman Bert Is je werk fauvistisch?
Seba P Mijn oeuvre is zeer kleurrijk maar of je het fauvistisch kan noemen dat weet ik niet. Mijn vriendin heet Fauve misschien verklaart dat veel. In elk geval heb ik mijn eigen stijl. Mijn werken kan je niet indelen bij één of ander –isme.

Kunstpoort Je gebruikt heel veel verschillende media en technieken om je uit te drukken. Is het voor je moeilijk je te beperken tot 1 techniek, om in één bepaalde techniek je volledig uit te drukken?
Seba P Eén enkele techniek beperkt mijn creativiteit. Ik moet kunnen assembleren, knippen, lijmen, plakken, solderen, schilderen… om tot een gewenst resultaat te komen.

Kunstpoort Ben je met meerdere werken simultaan bezig?
Seba P Verschillende projecten ontstaan parallel en staan tegelijkertijd op stapel. De ene dag schilder ik met rode verf. De andere dag lijm ik. Ondertussen soldeer ik aan een assemblage.

Kunstpoort Je werk oogt trendy. Het doet me aan graffiti denken. Ben je niet bang dat er voor deze stijl geen blijvende interesse is? Wil je tijdloos werk maken of hedendaags? Tijdloos en hedendaags, is dat mogelijk?
Seba P Ik zou mijn werk zeker geen graffiti kunst noemen. Het is hedendaags en ook tijdloos. Dat kan hand in hand gaan. Het werk – space women – verwijst naar de toekomst. Wie weet woont de mens in de toekomst permanent in de ruimte? Wie naar mijn werk kijkt, geeft er een eigen interpretatie aan. Een koper vertelde de galeriehouder dat hij iedere dag iets nieuws ontdekt in het aangekochte werk. Fijn als de toeschouwer niet alleen het plaatje mooi vindt maar ook inhoud en thema ontdekt.

Kunstpoort Dark Times For Culture – Human Rights – Makkelijker dan je denkt, moeilijker als je denkt. -Achter Elke Hoek. Aan de titels van je werken merk ik dat je een geëngageerd kunstenaar bent. Kan kunst bijdragen tot een betere wereld?
Seba P In mijn eentje kan ik de wereld niet veranderen. Als het publiek nadenkt bij het aanschouwen van mijn werk, betekent dat een begin. Samen kunnen we de wereld aan.

Kunstpoort Spreek je het meest een jeugdig publiek aan, krijg je feedback van alle leeftijden.
Seba P Mijn publiek is heel divers, oud en jong appreciëren het.

Kunstpoort Leef je van je kunst? Heb je nog een andere job?
Seba P Ik ben halftijds kunstenaar. Mijn job is seizoensgebonden. Ik werk samen met mijn pa en zus in een zaak van pellet kachels. In de winter is er vanzelfsprekend veel werk. Tijdens de zomermaanden is er meer plaats voor kunst.

Kunstpoort Schilder je met een regelmaat, op vaste uren? Of alleen als je er zin in hebt en geïnspireerd bent?
Seba P Een vast stramien is er niet. Ik hou van chaos. Zo ben ik ook en moet ik zijn om kunst te creëren. De inspiratie komt altijd en overal, zelfs op zondagmiddag aan de koffietafel. Ik lees een krant, zie een woord, een tekst, knip die uit en … ik ben vertrokken op weg naar een nieuw kunstwerk.

Kunstpoort Waar haal je de inspiratie? Muziek? Literatuur? Foto’s? Films? Eigen ervaringen? Ontstaan je werken spontaan?
Seba P Ik heb een spontane intuïtieve manier van werken. Mijn inspiratiebronnen? Dat kan alles en nog wat zijn: eigen foto’s, foto’s uit tijdschriften, film, teksten… Onlangs las ik het woord – continuïteit – in de krant. Wat is dat? Dit bleek de aanleiding voor een nieuw werk.

Kunstpoort Volgens mij hou je ook van humor, de titel- Vrouw met een hoek af- doet me glimlachen. Is humor belangrijk voor je?
Seba P Ik hou van humor, van kunst met een twist, met een hoek af.
Kunstpoort Het atelier van Seba P doet me denken aan de grot van Alibaba met tal van vreemde, grappige objecten van de hand van de kunstenaar.

Kunstpoort Eén van je kunstwerken kreeg de titel ‘Dark Times for Culture’. Heb je dit zelf ondervonden? Kan je gewoon verder werken alsof er geen pandemie aan de gang is?
Seba P Gek genoeg deze periode is voor mij ideaal om te werken in mijn atelier. Plots kreeg ik enorm veel ademruimte: geen onverwachte bezoeken, minder mensen om me heen. Het sociaal contact mis ik niet. Dit wil niet zeggen dat ik geen oog heb voor de miserie die deze pandemie met zich meebrengt. Meestal werk ik parallel aan verschillende projecten, staan er veel kunstwerken op stapel die niet volledig af zijn. Nu was er ineens tijd om die tot een goed einde te brengen, te voltooien. 

Kunstpoort Ben je beïnvloed door andere kunstenaars of wie bewonder je als kunstenaar?
Seba P Ik ben door niemand beïnvloed en ben niet wild van één of andere hedendaagse kunstenaar. Ik apprecieer de hedendaagse kunst maar de klassieke grootmeesters brengen me het meeste bij.

Kunstpoort Galerie MixArt vertegenwoordigt je. Vind je het belangrijk dat een galerie je onder je vleugels neemt? Wat is het voordeel hiervan?
Seba P Hugo Tanghe van MixArt ontdekte mijn werk op instagram. Hij contacteerde me en de rest is historie. Hij verkocht verschillende werken van me en steunt me door dik en dun. Al mijn werk komt in de galerie terecht, in mijn interieur hangt geen eigen werk.

Kunstpoort Mocht je geen succes hebben met je oeuvre zou je nog verder kunst creëren? Heb je nood aan erkenning?
Seba P Ook zonder interesse van de buitenwereld, zou ik kunst produceren. Mijn huidig atelier barst uit zijn voegen, ik ben er uitgegroeid. Binnenkort betrek ik een gigantisch atelier in Brugge met mogelijkheden om groter werk (3meter) te produceren, tentoonstellingen in te richten…

Kunstpoort Ook voor andere kunstenaars?
Seba P Ja dat kan. Mijn vriendin Fauve is keramiste. Voor haar is dat een opportuniteit om tentoon te stellen.

Kunstpoort Misschien kan je daar ooit beeldhouwen?
Seba P Ook dat sluit ik niet uit.

INFO


Instagram https://www.instagram.com/acidshouldbe.art/

Facebook https://www.facebook.com/Art.Acidshouldbe

MixArt portal https://www.mixart.be/?q=users/seba

tekst en fotografie Kathleen Ramboer