/atelierbezoek

Klaar om tentoon te stellen…

kramboer Geen categorie , , , ,

Studenten beeldhouwklas van Guy Timmerman: Anne Van Wayenberg, Marinette Vande Vyvere, Andy Vincke en Christine De Landsheer stellen tentoon.

Tekst Kathleen Ramboer

Aan de Academie voor beeldende kunst (DKO) Gent loopt een creatief schooljaar ten einde. Werken, stevig ingepakt, staan klaar om de school te verlaten richting exporuimte Campo Santo. Gebak, drankjes, pralines… verraden de laatste dagen van het 6de jaar beeldhouwen en ruimtelijke vormgeving. Gelukkig, enkele werken zijn nog te bekijken, zo kan ik me een oordeel vormen van de sfeer en het ateliergebeuren. De kunst van de studenten vraagt om een dialoog, laat mijn gedachten afdwalen of verdwalen in het labyrint van de hedendaagse kunst. Docent Guy Timmerman maakt tijd voor kunstpoort en licht toe hoe hij omgaat met de aspiraties van zijn studenten, hoe hij helpt hun doel te bereiken.

docent Guy Timmerman

Kunstpoort Wat is je inbreng, is die technisch en/of inhoudelijk? Vergt het inspanning je in te leven in hun specifieke beeldtaal, visie, hun werk, hun stijl?
Guy Timmerman Elke student heeft zijn eigen rugzakje mee. Belangrijk is dat de student daaraan geappelleerd wordt. Elke cursist kijkt en voelt op een andere manier, ik benader iedere persoonlijkheid op een individuele manier. Voor hen is dat een enorme cadeau, dat betekent dat op het eind van de rit ze een eigen verhaal vertellen.

Kunstpoort Eens ze de school verlaten hebben, blijf je de studenten verder volgen of verlies je ze uit het oog?
Guy TimmermanNa de opleiding ontstaat er vaak een gemis aan een kijkend oog. Dan is er de vraag ‘mogen we eens langs komen?’.

Kunstpoort Vind je bij de aanvang van een carrière, van deze studierichting, het academische, de klassieke kennis belangrijk?
Guy Timmerman Enkele cursisten voelen zich gedropt in de woestijn, onbewust van het te volgen pad. Dan stel ik voor een schaalvergroting te maken van een voor hen boeiend klein object met doel het verwerven van een stabiele, solide basis.
Cursist Anne pikt hier op in. Het feit dat je al of niet voorkennis hebt, speelt een rol. De technische ondersteuning zoals bij het lassen stel ik zeer op prijs.
Guy Timmerman Ik wil niet te veel sturen.
Anne Van Wayenberg De leraar staat aan de zijlijn, dringt zijn eigen visie niet op.
Guy Timmerman Je hebt iconische beeldhouwers zoals Zadkine. Iedereen wil een Zadkine maken. Die kan en hoef je niet na te apen.
Anne Van Wayenberg Oorspronkelijkheid, authenticiteit daar ga ik voor. De eerste twee jaren krijg je ondersteuning aangeboden, voldoende bagage voor de volgende jaren.

Kunstpoort Velen verlaten het figuratieve pad, vind je dat betreurenswaardig?
Guy Timmerman Ik moet dat tegenspreken. Mensen die voor het klassieke kiezen, kunnen de richting 3D model frequenteren. In deze richting zijn de diverse stappen afgebakend, je werkt aan een mal, een model in hout of de student probeert een portret- of modelstudie.

Kunstpoort Geef je opdrachten?
Guy Timmerman Alleen als ik merk dat het niet loopt, als de cursist moeite heeft met het opstarten van de creatieve motor. Opdrachten geven aan bepaalde cursisten zou een nefaste invloed hebben op hun artistiek werk. Ik hoop mezelf buiten spel te zetten zodat ik overbodig word. Het is ruiken, beseffen of een persoon nood heeft aan een klankbord. Ik wil zorgen voor een maximaal werkklimaat. In de auto op weg naar het atelier, zijn mijn gedachten bij de studenten. Met wat zijn ze bezig? Zitten ze blok of in de flow, trappelen ze ter plaatse of net niet? Het vak van een docent is geen job van nine to five.
Kunstpoort Je bent een bevlogen leraar.

Kunstpoort Ontstaat er een wisselwerking tussen docent en student?
Guy Timmerman Wisselwerking, ik ben er mij niet van bewust maar het feit dat er zoveel invullingen mogelijk zijn, maakt me nederig.

Anne Van Wayenberg

Anne Van Wayenberg in het atelier beeldhouwen Academie voor beeldende kunst (DKO) Gent

Het werk van Anne Van Wayenberg stemt tot nadenken. De kwetsbaarheid van mens en natuur staan bij haar centraal. In Campo Santo toont ze o.a. ‘keien’ die de vergankelijkheid, het eindige op een krachtige wijze verbeelden. Haar werk vraagt om wat uitleg hoewel zonder achterliggende ideeën ik ook geniet van de verwerkte strandvondsten. Haar keien zijn voor mij geen dode objecten maar organische voorwerpen die communiceren. De natuur van Pas-de-Calais, gevat in deze kunstkeien vertelt, via de beeldtaal van Anne, van dood en leven, van vreugde en verdriet, van kunde en onkunde, van eindigheid en eeuwig leven.
Op uitnodiging van Anne kon ik het beeldhouwersatelier bezoeken. Een interview? Dat vond ik vanzelfsprekend.

Kunstpoort Bij het overlopen van je kunstenaarscarrière lees ik een opeenvolging van opleidingen. Heb je nood aan kennis, techniek of vooral aan feedback? Wordt je kennis nog altijd bijgeschaafd?
Anne Van Wayenberg Ik heb vooral behoefte aan werken in groep, voor de communicatie en de inspiratie. Na mijn opleiding ergo – creatief en systeemtherapie ben ik onmiddellijk met kunstopleidingen gestart, de ene volgde op de andere; sculpturale keramiek o.a. bij Carmen Dyonise, Frank Steyaert en Geneviève Van Bastelaere, draaiwerk bij Fernand Everaert, beeldhouwen en ruimtelijke vormgeving…
Van in mijn kindertijd ben ik creatief. Dat heeft zo zijn oorzaak. Ik was een zorgenkind, wilde mezelf profileren door me beeldend te uiten; met verf, met klei… hoewel ik een broer had die heel goed kon tekenen vooral waarnemingstekenen, heb ik dat niet in de vingers. Mijn fantasie heb ik wellicht aan mijn vader te danken. Creativiteit zat bij hem in het bloed. Toen ik keramiek volgde, inspireerde dat mijn vader om als autodidact ook keramiek te vervaardigen. Hij bouwde een eigen bakoven, delfde de nodige klei, zuiverde die en maakte zijn eigen natriumglazuren. Dank zij mij vond hij een nieuwe passie.

Kunstpoort Schets je bij aanvang van je creaties?
Anne Van Wayenberg Een krabbel ja maar schetsen nooit. Fotograferen komt er wel bij kijken. Ik heb een idee, start en laat  het concept in alle vrijheid groeien naar een volwaardig kunstwerk. Mijn keien zijn gebaseerd op 40 jaar zwerven langs de Pas-de-Calais. Alledaagse strandvondsten ondergaan in de keien een poëtische transformatie naar tastbare vergankelijkheid. Als kind was ik reeds een ongelooflijke verzamelaar, nu nog kriebelt het om ‘objets trouvés’ mee te zeulen om mijn kunst te verrijken. Enkel als het materiaal tot me spreekt, ik het gevoel heb ‘ik kan er iets mee aanvangen’ verdwijnt het in mijn handen.

Kunstpoort Heb je thuis voldoende ruimte?
Anne Van Wayenberg Ik heb boven een ruimte waar ik bepaalde zaken afwerk, het uiteindelijke scheppingsproces  gebeurt op de academie. drie dagen per week. Volgend jaar hoop ik een cross-over keramiek/beeldhouwen te volgen. Voor mij is dit een uitdaging omdat cross-over om een compleet andere manier van werken vraagt. Deze richting eist studie op voorhand. Wellicht creëer ik dan meer thuis.

Kunstpoort Je bezoekt heel wat tentoonstellingen, helpt dit je kunst vooruit? Of ontstaat er dan twijfel over je persoonlijk werk?
Anne Van Wayenberg Bij het beschouwen van werk van collega/kunstenaars twijfel ik niet aan de kracht en identiteit van mijn persoonlijk werk. Ik sta voor alles open en pik soms wel iets mee. Expo’s zijn vaak interessant vanwege het materiaalgebruik. Zo ontdekte ik dat vliegengaas ook voor mijn projecten nuttig kan zijn. Namaken, dat doe ik niet want vindingrijkheid, oorspronkelijkheid draag ik hoog in het vaandel. Deze beide termen zijn mijn ankers als ik me beeldend uit. De psycholoog Abraham Maslow zag de creativiteit niet enkel als een kunstuiting, creativiteit is ook op vele andere gebieden van toepassing. Bij het begin van mijn werk in de psychiatrie had ik contact met outsider cliënten. Ik heb een beeldend creatief atelier opgestart. Deze cliënten creëren kunst buiten de conventionele structuren van de kunstopleiding, negeren de regels van de traditionele kunstwereld daarom hebben ze een eigen oorspronkelijke vormtaal en unieke stijl. Als mijn werk de kijker aanspreekt dan wil dat zeggen dat de beschouwer met mijn thema voeling heeft, erover nadenkt of er mee omgaat.

Kunstpoort Je werk vind ik zwaar op de hand, put je er energie uit of is het net andersom?
Anne Van Wayenberg Ik heb 40 jaar in de psychiatrie gewerkt als beeldend creatief therapeut/systeem therapeut, wat boeiende contacten met cliënten met zich meebracht. Via hen leerde ik mijn eigen pad te volgen. Door mijn scheppingsdrang pieker ik minder. Creëren geeft mij een goed gevoel, is levensnoodzakelijk. Voor de buitenwereld baadt mijn kunst in een sfeer van droefenis maar depressief ben ik niet. De keien maken leven en dood tastbaar; de schelpen die ik verwerk droegen leven in zich, leven dat langzaam uitdoofde. Stenen eroderen, verwerven een gladde huid of brokkelen af, ze ondergaan een metamorfose. De universele levensthema’s komen in mijn keien, vergeleken met ander werk, op een meer abstracte manier aan de oppervlakte.

Kunstpoort De keien zijn een symbiose van artificiële elementen en reële levendige objecten. Je eigen inbreng is moeilijk vast te stellen en dat vind ik uitermate positief.
Anne Van Wayenberg Misschien moet ik een volgende maal een meegebrachte Pas-de-Calais kei tussen mijn kunstkeien deponeren, dat lijkt me interessant. Guy Timmerman schreef een passende tekst die mijn intentie verklaart.
… Door aangespoelde stenen artificieel na te maken en deze ogenschijnlijk achteloos op de grond te leggen, misleidt ze het oog én confronteert ze de kijker met vragen over wat ‘natuur’ is en wat niet. Aangespoelde stenen zijn het resultaat van tijd, erosie, stroming, toeval – natuurlijke processen. Door deze te reconstrueren met de hand, introduceert Anne menselijke controle en intentie in wat normaal het domein is van de natuur Guy Timmerman. 
Anne Van Wayenberg Wellicht komt er een vervolg op het verhaal van de keien.

inzending voor nationale expo Ensorjaar
foto Anne Van Wayenberg

Kunstpoort Je inzending voor de nationale expo naar aanleiding van het Ensorjaar, stel je ook tentoon in Campo Santo. Je bezit een bizarre fascinatie voor doodskoppen en skeletten, dat deel je met James Ensor. Ensor ontdekte die bezetenheid in de winkel van zijn moeder, hoe begon bij jou die fascinatie?
Anne Van Wayenberg Op jonge leeftijd had ik een verzameldrang voor knoppen, voorwerpen uit de natuur… Ik herinner me mijn enthousiasme op vijfjarige leeftijd voor een dode vis die ik in mijn hand nam. Als volwassene ben ik een collectioneur van dierlijke overblijfselen zoals botten, vogels… Dode uitgedroogde vogels beschouw ik als boeiend materiaal voor een kunstwerk.

Kunstpoort Kan je wat duiding geven over het werk ‘Arc du Triomphe’?
Anne Van Wayenberg De roes om de overwinning triomfeert maar er zijn ook de vergeten slachtoffers.

‘I no longer exist’
foto Anne Van Wayenberg

Kunstpoort ‘I no longer exist’ verwijst dit werk ook naar de oorlog?
Anne Van Wayenberg Niet echt, het beeld van de borst, voor mij symbool van leven, confronteert de kijker met de eindigheid. Gevierde schrijvers, kunstenaars leven verder in hun werk, blijven hangen in het collectieve geheugen.

‘Arc du Triomphe’
foto Anne Van Wayenberg

Kunstpoort Is er een beeldhouwer die je immens bewondert?
Anne Van Wayenberg Niki de Saint Phalle met haar kleurrijke sculpturen, de avant-gardistische kunstenaar Archipenko, Zadkine, Picasso, Miro… deze eerder niet hedendaagse kunstenaars schieten me te binnen. Ik bewonder beeldhouwers (zoals onze docent Guy Timmerman) die in staat zijn metershoge kunstwerken te creëren. Hoe begin je in godsnaam aan creaties met van die onmenselijke afmetingen?

Kunstpoort Wat brengt de toekomst voor je? Plannen?
Anne Van Wayenberg Ik heb affiniteit met kleur en heb zin om te schilderen. Bepaalde werken kwamen al in aanraking met verf en borstel. Het kan boeiend zijn niet opgespannen canvas ruimtelijk te integreren in mijn objecten. Fijn dat DKO bestaat. Het kunstonderwijs is voor mij een kinder- en jeugddroom die nu door de realiteit wordt weggeveegd. Mijn studies en job als ergotherapeut losten mijn verlangen naar creativiteit in. De therapeutische zijde boeide me vanzelfsprekend ook. Ik ben ambitieus en wil verder beeldend aan het werk zijn, constant bijleren, experimenteren, nieuwe materialen en technieken ontdekken.

Marinette Vande Vyvere

werk van Marinette Vande Vyvere, foto Marinette Vande Vyvere

Anne en Marinette vertrekken van eenzelfde inspiratiebron de kust, Anne adoreert Pas-de-Calais, Marinette woont in Oostende. Toch ligt hun werk ver uit elkaar.
Dwingend, dynamisch en energiek veroveren de keien van Anne haar publiek. Het gebruikt materiaal draagt mee in de zeggingskracht en explosiviteit van haar kunst.
Het werk van Marinette is subtiel en teer. Haar materiaal: klei, porselein… zorgt voor een oneindige schoonheid en ingetogenheid. Haar objecten sluipen stilletjes je hart binnen.

Kunstpoort Wat stel je tentoon in de kapel van Campo Santo?
Marinette Vande Vyvere Ontelbare keren heb ik de kustlijn afgewandeld. Ik deed zelfs interventies op het strand. De expo werken zijn geïnspireerd op waarnemingen en onderzoek tijdens die queeste. Het tentoongesteld werk valt te verdelen in drie groepen.
– De oesterschelpen.
Wilde Japanse oesters zijn exoten die oprukken aan onze kust. Ze zijn grillig en hechten zich gemakkelijk vast aan substraten. Hun opbouw fascineert me omdat ze groeien in laagjes. Net die gelaagdheid is interessant om mee te experimenteren, vast te leggen in porselein. De organische vorm van de buitenkant staat in fel contrast met de zachte softe innerlijke kern en dat boeit me als beeldhouwster uitermate.
– Vloedgolven
De bekendste golf is de grote golf van Kanagawa uitgebeeld in een houtsnede van de Japanse kunstenaar Katsushika Hokusai daterende circa 1830-1831. Die houtsnedeprent blijft me fascineren.
Ik besloot vloedgolven te modelleren in klei. De sterkste laat ik bakken in de oven.
– De kustlijn
Onze kustlijn is rechtgetrokken en volgebouwd. De natuur is geweld aangedaan. Soms mooie architectuur verdringt de hoognodige duinen, belangrijk voor de open ruimte en biodiversiteit.
Voor de expo heb ik de kustlijn, zowel de architectuur als de natuur, verbeeld in gips.

In mijn werk probeer ik de zee vast te leggen niet alleen de onstuimige zee met zijn brute kracht maar ook de stille, zachte, mysterieuze zee die melancholisch stemt. Dat kan door gebruik te maken van diverse materialen aangepast aan het onderwerp en de sfeer van het kunstwerk.

Kunstpoort Waar deed je materiaalkennis op? Volgde je veel opleidingen?
Marinette Vande Vyvere Zoals mijn collega Anne volgde ik tal van opleidingen. Vanaf mijn 16 jaar volg ik kunstopleidingen. Patrick Verlaak was mijn leermeester in de schilderkunst.
Verder werkte ik bij diverse kunstinstituten zoals Kina: Huis, Gent en Design Museum Gent.

Kunstpoort Teken je ook, maak je schetsen of voorontwerpen? Groeit een werk of weet je op voorhand waar je heen wil?
Marinette Vande Vyvere Per project heb ik schriften vol met schetsen en foto’s. Ik improviseer weinig en leg verbanden tussen verschillende tekeningen. Ik werk intuïtief, zoekend, aftastend, vol verwondering om wat op mijn pad komt.

Kunstpoort Welke beeldhouwers kunnen je inspireren?
Marinette Vande Vyvere Dit is een moeilijke, want er zijn er heel veel. Niet alleen beeldhouwers zoals Arp inspireren me maar ook schilders en architecten zoals Junya Ishigami, Peter Zumthor, designers zoals Allan Wexler, te veel om op te noemen.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst?
Marinette Vande Vyvere Misschien volg ik nog 1 jaar beeldhouwkunst waarin het menselijk lichaam centraal staat.

ANDY VINCKE

Andy Vincke is net zijn vliegende duikboot aan het inpakken. Ik heb een spontane intuïtieve reactie, die elke hedendaagse kunstliefhebber zou geven: ik denk aan Panamarenko. De kunst van Panamarenko is een combinatie van wetenschappelijke studies, techniek en poëzie met de focus op vliegen als symbool voor de vrijheid. Maar de kunst van Andy Vincke ligt meer in de sfeer van rebellie. Zijn kunst is niet enkel spielerei, een idee zit verstopt in de verpakking. Andy Vincke ageert tegen de overbodige consumptiemaatschappij. Aardbeien eten in de winter, asperges consumeren in de zomer… dat stelt hij in vraag.
Waarden van het geloof worden volgens de kunstenaar niet meer gerespecteerd. Hij benadert zwaar op de hand liggende onderwerpen met heel veel humor. Gerecycleerde, gevonden voorwerpen transformeert hij naar kritische, ludieke en originele kunst.

Andy Vincke

Christine De Landsheer

Tot slot citeer ik graag een tekst van de docent Guy Timmerman omtrent het werk van Christine De Landsheer. Ik was niet in de mogelijkheid haar te ontmoeten en haar werk te bekijken.
Christines werk raakt aan een oeroud archetype: de vruchtbare vrouw als bron van leven, kracht en mysterie. Door zich te focussen op het torso – de romp zonder hoofd, armen of benen – reduceert ze het beeld tot de essentie van het vrouwelijke lichaam als dragende vorm. Wat overblijft is geen individu, maar een universeel symbool: een oervorm waarin het moederschap, het scheppen en het dragen gecentreerd worden.  Guy Timmerman

Tekst Kathleen Ramboer
Foto Kathleen Ramboer, Anne Van Wayenberg, Marinette Vande Vyvere

INFO KUNSTENAARS

Guy Timmerman
https://guytimmerman.be/biografie/

Marinette Vande Vyvere
https://www.atelierinbeeld.be/nl/kunstenaar/marinette-vande-vyvere
https://vimeo.com/1066357644?&login=true#_=_

Anne Van Wayenberg
https://www.instagram.com/anne_waai/
https://beeld.be/nl/kunstenaars/anne-van-wayenberg
https://www.facebook.com/vanwayenberganne/

INFO TENTOONSTELLING

Afstudeerexpo afdeling Beeldhouwkunst
Academie voor beeldende kunst (DKO) Gent
Vande Vyvere Marinette 
Vincke Andy
De Landsheer Christine
Van Wayenberg Anne

 
Campo Santo
Visitatiestraat
9040 Gent – Sint Amandsberg

13-14-15 juni 2025
Vrijdag 19u-22u
Zaterdag 10u-17u
Zondag 10u-17u

NAND & (N)ANDEREN

kramboer Geen categorie , , ,

Expo van een student/kunstenaar/curator en drie medestudenten/kunstenaars in Galerie Drie, Gent

Tekst en foto Kathleen Ramboer

Een chaos van kleuren overvalt me en maakt op mij een verpletterende indruk. In het schildersatelier van – LUCA School of Arts – baan Ik me een weg tussen afgedankt meubilair, borstels, verf, canvas, houten latten, papier… om later halt te houden bij het werk van vier studenten, Nand, Janne, Nathan en Gies. Het viertal is op zoek naar stijl, inhoud en eigenheid om binnenkort door te breken en een plaats te veroveren in de hedendaagse kunstwereld. Verwonderd om zoveel jonge geestdrift en gedrevenheid ga ik de confrontatie aan.

Nand Haegeman

Student/kunstenaar Nand Haegeman, door aandachtige kunstpoort lezers gekend van het project TO KEEP Gallery, volgt stage bij Galerie Drie te Gent. Galeriehouder Guy De Dapper vroeg hem een fictieve expo te organiseren. De opdracht kreeg vorm, verraste positief en evolueert nu naar een daadwerkelijke tentoonstelling. Nand loodst me mee naar een auditorium zodat ik in alle rust, zonder kleur- en/of klankprikkels, met de vier kunststudenten kan debatteren.
De vier kunststudenten zijn:
Nand Haegeman, student derde jaar bachelor schilderkunst, stagiair bij Galerie Drie en tevens curator van de expo NAND & (N)ANDEREN
Janne Vandebuerie, student derde jaar bachelor schilderkunst
Nathan Geldhof, student master schilderkunst
Gies Dewaele, student master schilderkunst

Nathan Geldhof

links Gies Dewaele, rechts Janne Vandebuerie

Kunstpoort Nand, bevalt het curatorschap je? Je kiest voor medestudenten, was dat de opdracht, hoe selecteerde je de kunstenaars, op thema, op diversiteit, welke kunst je zelf goed vindt? Moet er een link zijn, een gemeenschappelijk kenmerk?
Nand Het is evident dat ik voor medestudenten kies, dat staat als een paal boven water. In mijn keuze van de kunstenaars is hun motivatie en gedrevenheid van kapitaal belang. Een soort eenheid is noodzakelijk maar dat betekent niet dat allen gebruik maken van dezelfde technieken en materialen.

Kunstpoort Nand selecteerde je nu al werken voor de expo?
Nand Samen bekijken we de werken, evalueren en selecteren een aantal. Die nemen we mee naar Galerie Drie. Op locatie, bij het aftasten van de ruimte, ervaren we welke emotie en gevoel de werken oproepen. Dan pas maken we de definitieve selectie. Het wordt puzzelen zowel met de kunstwerken als met de beschikbare ruimte.

Kunstpoort Alle werken getuigen van eenzelfde visie: jullie weelderige schilderkunst brengt visuele bravoure die imponeert. De gemene deler is eigenzinnig, kleurrijk, pasteus, origineel, eigentijds… Mag ik het jong geweld noemen? Een rage, wat trendy aanvoelt blijkt voor jullie niet belangrijk. Blijft het experiment essentieel? Gaan jullie op dit elan verder?
Gies Dit is nog maar een begin. We blijven zaken uitproberen..
Kunstpoort Gies, welke materialen maken deel uit van het experiment?
Gies Verf, houtsnippers, krijt, stof…
Kunstpoort Nand jij schilderde ook op zakken.
Nathan Mijn drager kan MDF zijn, een paneel, canvas, los doek dat ik op een dun paneel lijm… Als je een geschilderd beeld opspant of op hout kleeft, krijgt het werk een totaal andere specifieke fysieke dimensie en dat is heel belangrijk. Ik vervaardig frames volgens de aard van het werk. Mijn portretten bijvoorbeeld ga ik op iets dun kleven refererend naar een fotokader. Je medium bepaalt de manier van schilderen.
Janne Ik gebruik diverse goedkope materialen, recycleer vaak, creëer eigenhandig een lijst waar ik verder meewerk. Ik schrik er niet voor terug om op een zelf gecreëerde, speciale, grillige vorm te schilderen.

links werk van Gies Dewaele, rechts werk van Janne Vandebuerie

Kunstpoort Getuigt jullie kunst van persoonlijke ervaringen, interesses, emoties… lectuur, toeval? Waar putten jullie inspiratie uit?
Gies Ik vertrek vanuit mijn omgeving, heel veel foto’s, composities van gebouwen, een straat die openligt, de verschuiving van het landschap, dat probeer ik te vatten in mijn verf. Mijn verf wordt onderwerp, mijn omgeving, de foto… is enkel een aanleiding tot schilderen, tot het zoeken van vormen.
Kunstpoort Nand bij jou is ook je omgeving, het alledaagse inspirerend.
Nand Zoals bij Gies geeft het straatgebeuren, wat constant gebeurt rondom ons, aanleiding tot schilderen. Niet wat je schildert is belangrijk maar hoe. Een banaal onderwerp kan kunst zijn en worden. Ik doorprik graag de zwaarwichtigheid die rond kunst hangt. Humor mag en kan in de kunst. In mijn kunst staat het speelse vaak centraal.
Janne Gies en ik, we zijn beide figuratief gestart om langzaam te evolueren naar non figuratief. Je kan niet uit het niets abstract beginnen schilderen. En toch zat vanaf het eerste jaar die abstractie al in mijn werk, op een subtiele manier.
Nathan Ik put inspiratie uit mijn archief met foto’s, polaroids, krantenknipsels… Vorig jaar sloot mijn werk aan bij het surrealisme, nu heeft het realisme de bovenhand.
Nand In het woord kunstenaar zit nog altijd kunnen vervat.
Gies Kunst was vroeger wel een ambacht. Nathan weet daar veel over.
Nathan Kunstgeschiedenis interesseert me mateloos. Eerst was kunst ambacht, met de verlichting kwam het kunstenaarsgenie op de proppen. Rationele, menselijke thema’s leidden toen tot nieuwe stijlen en benaderingen van en in de kunst, tot kunstenaars los van het ambachtelijke.

links werk van Nathan Geldhof, rechts werk van Nand Haegeman

Kunstpoort Janne je hebt een karakteristieke benadering van schilderkunst. Je werken zijn een mix van gedurfde kleuren, gelaagde texturen, onconventionele materialen samengebracht tot intrigerende visuele soms chaotische composities. Je kunst vertoont een speelse dynamiek. Hoe verloopt je productieproces en kan je gemakkelijk HALT roepen, beslissen wanneer een werk af is?
Janne Ik start vanuit een beweging. Eerst is er de vorm dan het kleur. Door vlakken te schilderen leg ik de beweging stil. De grote move evolueert naar een kleinere, naar concentratie. Schilderen is bij mij een lang verhaal, een opeenvolging van nadenken en handelen. Daarom werk ik simultaan aan diverse schilderijen. Het ene werk beïnvloedt een volgende en speelt als kapstok voor een ander kunstwerk. Vroeger viel het me lastig een werk als voltooid te beschouwen, nu lukt het me beter er een kruis over te trekken.

Kunstpoort Houden jullie rekening met de evaluatie van een docent, met feedback van anderen?
Na een betekenisvolle stilte volgt reactie van het viertal.
Nand Je hebt docenten met een kritische blik die je willen helpen. Belangrijk is de kritiek op te nemen, te leren uit de feedback.
Kunstpoort Uit de algemene reactie vermoed ik: ”we houden er niet altijd rekening mee”.

links schilderij van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Beïnvloeden jullie elkaar? Geef je commentaar op het werk van een medestudent? Of doe je dat liever niet? Voeren jullie gesprekken over kunst? Een discussie leidt soms tot ontdekkingen.
Gies Dat collectieve, kunstenaars onder elkaar, dat helpt ons vooruit. Je begrijpt elkaar, je spreekt dezelfde taal.
Nathan Er is de peer recognition, waardering onder elkaar. Straks bij het beëindigen van onze master valt er een netwerk weg. Daar ben ik bang voor. Als ik intens schilder aan een bepaald werk dan heb ik het gevoel in een tunnelvisie te vervallen. Om een werk in balans te brengen is het handig te beschikken over een extra paar ogen, ogen die zaken waarnemen die jij als individueel kunstenaar niet opmerkt.
Janne We zijn studenten die constant elkaars werk gade slaan en feedback brengen.
Nand Je gaat hier naar buiten zoals je bent binnengekomen maar ondertussen heb je veel bijgeleerd, vertrek je met een rugzakje.
Gies Een docent gaf de volgende reactie: op school stel je constant tentoon want er is een voortdurende passage, een heen en weer gedraaf van studenten en leerkrachten.
Bij het afscheid nemen van de campus valt dit weg en wacht ons een eenzaam gevecht in het atelier, niemand werpt nog een doordringende of vluchtige blik op je schilderkunst.
Nand Het is belangrijk om reactie te krijgen van mensen buiten het beschermde milieu van de school, van mensen die er totaal niet mee bezig zijn. Kijkers van buiten de kunstscene, maar toch ‘artminded’, kunnen betekenisvol zijn voor vorm en inhoud van onze kunst. De toeschouwer mag ook zonder meer iets mooi en schoon vinden.
Gies Maak je kunst voor kunstenaars en kunstkenners. Wie is je publiek, tot wie spreek je? Je creëert toch kunst voor iedereen?
Nathan Het is triest, als je van je kunst wil leven het de profs zijn die er toe doen.
De globale kijker kan positief zijn en als je daarboven op nog kunstcritici kan begeesteren dan behoor je tot het kransje van de David Hockney’s en de Rinussen Van de Velde. Iedereen houdt van hun werk en toch is het zo eigen dat het respect afdwingt.
Kunstpoort De modale kijker voelt affiniteit met hun werk omdat het figuratief is. Kunstwerken van Gies en Janne vallen moeilijker om een oordeel over te vellen.
Nathan We moeten af van het idee de kunstenaar te zien als een romanticus eenzaam werkend op een zolderkamertje. Onder ons vier zoeken wij constant feedback, nuttig om de hoogste trap te bereiken.
Als iemand in mijn oor fluistert, je bent ‘goe’ bezig dan vind ik dat fijn en motiverend.
Janne In ons werk laten we de ‘struggle’ zien.

links werk van Janne Vandebuerie, rechts werk van Gies Dewaele

Kunstpoort Zijn de beste werken die welke gepaard gaan met frustraties?
Nand Soms niet, de sterkte ligt vaak in de spontaniteit, het directe… bij mij toch.
Het hondje is daar een voorbeeld van. De aanzet was iets totaal anders, moeizaam, niet echt geslaagd, toen kwam het hondje op de proppen, snel, speels en verrassend. Zelf bepalen wanneer iets af is, vind ik verschrikkelijk.
Kunstpoort Jullie stijl laat zo een manier van werken toe. Bij een ‘Borremans’ bijvoorbeeld is het wenselijk dat alles van meet af aan klopt.

Kunstpoort Hier in het schildersatelier zitten jullie dicht op elkaars lippen. Is dit nefast voor de concentratie?
Gies Soms zak je totaal weg in je werk, dat zijn de beste momenten.
Janne Je leert je te concentreren in deze drukke ruimte.
Later, na een dertig tal jaar werken in een eigen atelier, zie ik me denken, hoe hebben we het in godsnaam klaargespeeld kunst te creëren in het atelier van Luca School of Arts?

Kunstpoort Is AI welkom bij het ontwerpen van jullie schilderijen? Of ben je absoluut contra en waarom?
Nathan Mijn portretten zijn gecreëerd met de hulp van AI. Ik genereer via AI anonieme beelden. Met fotobewerking maak ik ze klaar om te schilderen. Bij het overbrengen op doek evolueert het beeld van anoniem tot een portret van een icoon of van een door mij gekend gezicht. Het AI beeld is het zaadje. AI betekent geen gevaar voor de creativiteit. De ontdekking van de fotografie belemmerde ook de populariteit van de schilderkunst niet.

links canvas van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Jullie creëren in het atelier op de campus. Wacht er thuis een atelier? Waar werk je het liefst en is de kunst die je thuis vervaardigt anders dan hier op school?
Gies Ik heb privé een atelier. Wat ik op school maak kan ik thuis afwerken en omgekeerd.
Nathan Ik schilder samen met mijn ma in eenzelfde atelier. Daar maak ik gebruik van een schildersezel. Die manier van werken heeft zo zijn eigen tactiliteit.
Janne In mijn persoonlijke werkplaats schilder ik meer ingehouden en toch is het resultaat vergelijkbaar met het ‘schoolwerk’.
Nand Een nieuw atelier heeft zeker invloed op je creaties.

Kunstpoort Wat vind je van de sociale media als instrument voor jullie artistieke praktijk?
Janne Vanaf het middelbaar post ik op Instagram. Instagram fungeert als archief, een soort portfolio. Instagram toont niet je werk zoals het werkelijk is maar biedt wel een eerste leuke blik.
Nand De manier waar je ermee omgaat is belangrijk. Mijn account functioneert als een soort identiteitskaart, wie ben ik, wat maak ik? Voor bepaalde kunstenaars blijkt de post op sociale media belangrijker dan wat ze maken. Mijn doel is de kijker, dat kan een galerie zijn, triggeren om mijn werk in het ‘echt’ te bekijken.
Gies Daarom is het initiatief van Galerie Drie zo belangrijk. We komen als kunstenaar onder de mensen, je gaat de confrontatie aan met de toeschouwer.

links werk van Janne Debuerie, rechts detail schilderij Gies Dewaele

Kunstpoort Jullie schilderkunst vraagt om een fysieke benadering en beleving. Zoeken jullie locaties om in de toekomst te exposeren of is het nog te vroeg om te netwerken en galeries te benaderen?
Janne Als de tijd rijp is. Ik ga nu mijn master aanvangen. Dit is het laatste jaar waarin ik voluit kan  schilderen, mijn artistieke praktijk ontwikkelen. Met praktische zaken bezig zijn hoeft nu nog niet, centen verdienen om te kunnen schilderen, galeries aanspreken, tentoonstellen… dat is voor later.
Nand Het is een gevaarlijke stap om zich nu al vast te pinnen op een galerie. Het is wijs dat we nu in Galerie Drie kunnen tentoonstellen. Ze zijn heel communicatief en empathisch, helemaal niet afstandelijk of elitair. Hun publiek toont een wel gemeende interesse in kunst en kunstenaar.
Gies Ik geef de galerie het adjectief ‘volks’. Wellicht is dat niet het juiste woord en het is zeker niet pejoratief bedoeld. Collectief tentoonstellen bijvoorbeeld in een galerie als Galerie Drie, dat is voor ons ideaal.
Janne In een galerie moet je je thuis voelen. Mijn werken zijn mijn kindjes, er zit heel wat emotie in. Ik hoop dat ze ergens terecht komen waar ik me in kan vinden.
Ik heb nu meer aandacht voor culturele projecten. Later kan ik doorstromen naar de wereld van galeries.
Nand We leven op het ritme van een sneltrein, in een ratrace, in een commerciële prestatiemaatschappij. Kunst mag niet alleen consumptie zijn. Schilderen om te verkopen omdat wat je schildert goed in de markt ligt, blijkt voor vele kunstenaars een valkuil. Blijvend plezier hebben in het schilderen, in je zoektocht, in je reis doorheen materialen en disciplines, is noodzakelijk.
Gies Ergens moet je compromissen sluiten.
Nand Belangrijk is je werk zichtbaar maken, kijk dit is wat ik maak, waar ik voor sta. Op je zoldertje blijven schilderen wachtend op dé grote ontdekking, is niet zo romantisch als je denkt.
Nathan Je moet jezelf presenteren, visualiseren. Netwerken is co communiceren, de mensen zoeken bij wie je je comfortabel voelt. Je kan iemand ontmoeten die de visuele identiteit van je werk aanvoelt maar niet de juiste ingesteldheid heeft.
Nand Trends, rages volgen om de verkoop op te drijven, is geen goed idee. Authenticiteit is goud waard en loont uiteindelijk.

Kunstpoort Binnenkort is het voor iedereen vakantie. Lassen jullie een schilderpauze in?
Ik bemerk een glimlach bij het viertal.
Allen We hebben geen pauzeknop. Schilderen is onze passie, een beroep. Schilderen geeft zin aan ons leven. Wij hebben doek en pigment nodig zoals eten en drinken.
Gies Schilderen is zoals een sport beoefenen, je moet in de run blijven, stilstaan is een stap achteruit.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst voor dit viertal? We hopen dat de kunst van Nand, Gies, Janne en Nathan authentiek blijft zoals ze nu is: uniek met een eigen onmiskenbare signatuur. Hun passionele kunst, barstend van leven, verdient een plaats op de Kunstbühne.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

detail schilderij Nand Haegeman

INFO KUNSTENAARS

https://www.instagram.com/vandebuerie.janne/

https://www.instagram.com/nandhaegeman/

https://www.instagram.com/drs._nandus/

https://www.instagram.com/nathan.geldhof/

https://www.instagram.com/gies.dewaele/

https://www.instagram.com/otherprojects.by.gies/

meer info over Nand Haegeman en zijn project TO KEEP Gallery kan je lezen op kunstpoort
https://kunstpoort.com/2025/02/08/to-keep-gallery-huis-arts-een-expo-met-werk-van-drs-nandus-nand-haegeman/

TO KEEP: een jeugdig kunst/immo project van Dries en Nand

INFO EXPO NAND & (N)ANDEREN

Galerie Drie
Sint Amelbergastraat 3A
Gent

Opening 20 juni om 19u
van 20 juni tot 7 juli 2025
vrijdag – zaterdag 9-18u
zondag 9 – 14u
https://www.instagram.com/galeriedrie/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100093048786915

L’abeille Blanche: Een gebouw vol (gevuld) met kunstateliers.

ericrottee Geen categorie ,

tekst en foto’s Eric Rottée

Aan de rechterkant van het kanaal staan kopers en verkopers van tweedehands auto’s. Aan de linkerkant, tegen het gebouw, verhuren ze materiaal voor trouwfeesten. Daarnaast is er een feestzaal, hoofdzakelijk voor Marokkaanse trouwfeesten. Aan de overkant van de straat staat een modern gebouw, een lagere school. De balkons van het moderne flatgebouw achteraan geven een uitzicht op de kunstateliers via de grote ramen.

Oude Fabriek van Margarine

De transformatie van steden gaat in vele gevallen via  de renovatie van oude fabrieksgebouwen. L’abeille Blanche, het onderwerp van dit artikel, is daarvan een typisch voorbeeld. Het gebouw dateert van 1895. Hier werd margarine geproduceerd. De stad Molenbeek heeft het gebouw geklasseerd. De ingang is groot en hoog. Daar bevinden zich de keuken en de toiletten, ook tafels en banken. Een paar fietsen geven aan dat er kunstenaars aanwezig zijn. Boven stapelen schilderijen, tekeningen, kledij, kleine beeldhouwwerken, tapisserieën, foto’s, potterie zich op. Het zicht doorheen de verdieping is vrij, er is geen muur.

Diversiteit , een sleutelwoord en het handvest

Tachtig ateliers op twee verdiepingen vormen het hart van L’abeille Blanche. Dat betekent tachtig kunstenaars/ kunstenaressen. Er zijn geen muren, elke kunstenaar laat zijn kunstwerken en zijn materiaal achter in het atelier. Er heerst een totaal vertrouwen tussen de kunstenaars. Iedereen is zich bewust van het handvest en dat speelt een cruciale rol in de keuze door de kunstenaars voor L’Abeille Blanche. Het handvest benadrukt de diversiteit, die is bijzonder belangrijk.

“Je crée et respecte un environnement inclusif pour tous; que ce soit sur le sexe, le genre, la couleur, les convictions religieuses, un handicap ou une caractéristique physique, l’âge et l’orientation sexuelle.”

Het ontstaan en de zoektocht van de kunstenaar

“Na covid hebben we gezien hoe moeilijk de kunstenaars het hadden”, zegt Marcus, één van de stichters. Zeker om een atelier te vinden. “We hebben gewoon een gebouw gezocht op het internet, veel bezocht en gekozen”. Kunstenaars moeten soms hun oude atelier plotseling verlaten, of ze komen in België aan of hebben hun studie afgewerkt. In de zoektocht naar een betaalbaar atelier moeten ze in alle richtingen zoeken. In dit geval is Facebook/ Instagram een goed pad. De meeste van de kunstenaars deden het zo. Bij L’Abeille Blanche is de oppervlakte van het atelier relatief flexibel. Dus behoefte en financiën komen goed overeen.

Wandelen door de ateliers

Voor wie van kunst houdt is L’Abeille Blanche de grot van Ali Baba: daar een realistisch schilderij, ginder een strip tekening, ach nee, niets van waarde, nog wat oude posters van films, abstracte schilderijen, een weefmachine, oneindig veel… een leuk feest voor het oog.

De stichters en de kunstenaars

Marcus, één van de twee stichters, is zelf illustrator en tattoo artiest. Het sociaal engagement deelt hij met Jonathan, de tweede stichter. Die gaat verder dan de ateliers. Zo hebben ze een winkel en tattoo studio geopend in de Marollen in Brussel. Daar worden kunstwerken van lokale kunstenaars verkocht.  En de kunstenaars? Daarover kan je lezen in de volgende artikels.

https://www.labeilleblanche.com
https://www.instagram.com/l.abeille.blanche/
https://www.facebook.com/l.abeille.blanche.asbl

Tekst en Foto’s Eric Rottée

Atelier in beeld: Binnenwerk, een voltreffer in Sint-Niklaas

ericrottee Geen categorie

Ware het niet dat mijn collega een voorstel had gelanceerd, ik zou keuzestress beleefd hebben bij het selecteren van één of meerdere te bezoeken kunstenaars die dit jaar deelnamen aan Open Atelier. Het werd Binnenwerk in de Lindenstraat te Sint-Niklaas… wat een verrassing!

Tinne Drieghe, grafisch vormgever van opleiding

Tinne is de drijvende kracht achter het initiatief dat de naam Binnenwerk kreeg. Zij kocht rond 2017 een volledig fabriekspand, ooit een textielfabriek en later een groothandel carrosserie-onderdelen, waarvan ze destijds een bestaand appartement bewoonde. De vraag stelde zich direct wat aan te vangen met de enorme ruimte op de eerste verdieping. Zelf had ze daar achteraan al een klein atelier ingericht maar ze merkte dat er nog mensen op zoek waren naar een eigen ruimte om dingen te creëren. Zo ontstond het idee om de bovenste verdieping van het gebouw volledig te hertekenen en in te delen in meerdere ateliers waar mensen elkaar zouden kunnen ontmoeten en inspireren. Met de hulp van een architectenbureau en van haar vader en broer, kreeg Binnenwerk vorm. Naast zes individuele ateliers vind je er ook een grote expositieruimte met bar en een ontvangstruimte. Alles wat was achtergebleven uit de periode van de textielfabriek en carrosseriehandel en dat herbruikbaar was, kreeg een plaats in het interieur. Delen van een enorme schuifdeur werden tot meerdere kleine schuifdeuren herleid om de ateliers af te sluiten, maar wel met een duidelijke visie: isolatie tegengaan en interactie bevorderen.  De onderste stukken van een ander deel van die enorme schuifdeur werden verwerkt in het barmeubel, raamframes belandden aan het plafond om er de verlichting aan te bevestigen. Aan de bar in de expositieruimte werden koplampen van een auto verwerkt.

Binnenwerk bestaat nu één jaar en Tinne is tevreden met het resultaat. Het leven van een kunstenaar is in vele gevallen een eenzaam bestaan maar door dit concept kunnen de houders van een atelier elkaar ontmoeten en ook inspireren. Zo ontstaat een zekere kruisbestuiving. Het sociale aspect – naast en samen met anderen – komt hier echt tot leven. Er is ook een mooie mix van jonge en minder jonge kunstenaars en dat komt de sfeer ten goede, een aspect dat bij de toewijzing van een atelier met de nodige aandacht bekeken wordt. Een nieuwe invulling moet een klik geven met de reeds aanwezige artiesten. Ook mogelijke samenwerking is een aandachtspunt.
Achteraan het gebouw heeft ook een muziekgroep zijn stek. Die kan onbeperkt oefenen zonder de anderen te storen.

Manon Engels, fotograaf met oog voor het vrouwelijke in al zijn aspecten

Manon was een van de eerste bewoners van het atelier. Op website Kunstwerkt zag ze dat er een ruimte met ateliers te huur stond. Een eigen stek hebben was een droom die zo werkelijkheid werd. Door de verschillende disciplines hier aanwezig kunnen kunstenaars elkaar inspireren.

Na een periode van voornamelijk buitenfotografie begon Manon haar eigen stijl te ontdekken en ontwikkelen. Haar aandacht gaat naar vrouwen: jong, oud, zwanger, met kinderen of alleen. Ze wil via haar werk de vrouwelijkheid op een unieke en modieuze manier in beeld brengen. Ze probeert de fashionvibe in haar werk te verweven. Haar portretfotografie samengevat in één woord bestempelt ze als ‘glamour’, … een veelgevraagde stijl maar weinig beoefend door fotografen. En aan klanten geen gebrek. Via mond-aan-mond reclame en met de hulp van de social media komt ze in contact met geïnteresseerden. Ze werkt enkel met niet-professionele modellen.
Meestal vindt eerst een videogesprek plaats om de verwachtingen qua kledij, kleuren, achtergrond, … duidelijk te krijgen. Ook probeert Manon rekening te houden met aspecten waar de klant zich onzeker over voelt. Waarmee staat het model mooi qua stijl, kledij, kleuren, … welke achtergrond heeft de voorkeur? Bij het studiobezoek zorgt een professionele make-up artist voor de gepaste look. Dit neemt makkelijk een volledig uur in beslag. Dan volgt de fotoshoot die meestal anderhalf uur duurt.
Het resultaat wordt met de klant bekeken en besproken, pas daarna volgt de nabewerking.

Dit type portretfotografie dient rekening te houden met een aantal zaken om tot een mooi resultaat te komen. De klant moet zich namelijk makkelijk voelen en in sommige gevallen ‘loskomen’. Daarom probeert Manon een vriendschappelijke band te creëren met de klant door te vragen naar wat men leuk vindt, naar de familiale situatie, door wat over zichzelf te vertellen, .. kortom door de klant op een open manier te verwelkomen. En dit leidt soms tot aangename feedback waaruit blijkt dat vrouwen fier zijn over wie ze zijn en naast de rol van bv. mama met daaraan gerelateerd al het ploeterwerk, een moment voor zichzelf genomen te hebben. Verandert dit het leven van een mens? Het is in ieder geval de bedoeling dat die vrouwen buiten stappen met een wauw-gevoel: “ja, ook dat glamour-aspect is een deel van mij”.

Manon is naast het fotograferen ook bekwaam in het ontwerpen van decors. Wanneer geen van de beschikbare achtergronden passen of in de smaak vallen, gaat ze zelf aan de slag om een handgeschilderde achtergrond te maken, afhankelijk van wat de klant verkiest. Dat gebeurt meestal met acrylverf op canvasdoek… een leuke afwisseling naast fotografie.

Momenteel heeft ze nog een aantal shoots gepland maar op dit moment van het jaar gaat veel tijd en aandacht naar Huwelijksfotografie. Ook hier probeert ze haar accent te leggen: de connectie tussen het koppel en ook de mensen die erbij zijn in de foto’s benadrukken.

Kristel Herwege, gespecialiseerd in conservatie van papier

Veel nieuwsgierige bezoekers komen een kijkje nemen in dit atelier waar een activiteit plaatsvindt die voor de meeste mensen een onbekende is.

Kristel restaureert en conserveert vlakke objecten en kunstwerken op papier. Bedoeling is om beschadigde of in verval geraakte objecten beter te wapenen voor de toekomst. Ze behandelt naast kunstwerken op papier vooral archiefstukken, tekeningen en aquarellen, alsook grafiek, affiches en historisch behangpapier. Ook is de restauratie van bijvoorbeeld een waaier op papier mogelijk. Er is slechts één criterium waaraan het werk dient te voldoen: het object moet uit papier bestaan en dan liefst vlak papier. De behandeling van een ingebonden boek bijvoorbeeld behoort tot een andere specialisatie.

Bij alle gebruikte technieken die nodig zijn bij de conservatie of restauratie wordt gestreefd naar een zo groot mogelijke ‘reversibiliteit’. Dit betekent dat alles wat er wordt uitgevoerd aan het te behandelen object, ongedaan moet kunnen gemaakt worden. Het afgeleverde werk wordt vergezeld van een dossier waarin alle uitgevoerde stappen beschreven zijn.  Er wordt ook op toegezien om te werken met zuurvrije, stabiele materialen. Papier verzuurt immers en tast zo de sterkte van het materiaal aan. Zuurvrije materialen garanderen de houdbaarheid van het gerestaureerde object. Zo heb je Japans papier dat gebruikt wordt bij het herstellen van scheuren omdat het soepel en licht is waardoor het de bewegingen van het object mooi volgt.

In dit atelier worden veel kleine objecten behandeld. Ook grotere formaten zoals een kadasterkaart zijn mogelijk. Het klantenbestand bestaat uit particulieren, musea, archieven en de overheid. Deze komen voornamelijk in contact met Kristel door haar bekendheid in de branche. Haar grote uitdaging blijft kwaliteitsvolle, verantwoorde ingrepen uitvoeren en mee bijdragen aan het behoud van originele (kunst-)werken.

Kristel volgde de kunstopleiding Toegepaste grafiek en Illustratie in het Sint-Lucasinstituut en specialiseerde zich verder in Papierrestauratie in de academie te Antwerpen. Ze heeft haar werkplek in Binnenwerk sinds oktober 2021 en apprecieert in het bijzonder de sociale interactie tussen de verschillende collega’s die er gevestigd zijn en ook de warme karaktervolle omgeving.

Dit uiterst interessante bezoek wordt afgerond met een gesmaakt kopje koffie in de ontvangstruimte, waarbij we nog tal van weetjes meekrijgen over de verbouwingswerken en inrichting die uiteindelijk resulteerden in deze prachtige locatie.

Website
https://www.hetbinnenwerk.be
https://www.manonengels.be
https://herwerk.be/home

Facebook
https://www.facebook.com/Het-Binnenwerk-101159018931557
https://www.facebook.com/manonengelsphotography

Magda Verberckmoes Tekst
Eric Rottée Foto’s

Geen antwoord enkel vragen, het werk van Angéline Catteeuw.

kramboer Geen categorie , ,

Op een grijze zaterdag trof ik Angéline Catteeuw aan in haar atelier. Een warme kunstenares als Angéline Catteeuw verwacht je op zaterdagmorgen niet onmiddellijk middenin een desolaat industriepark. In deze eenzame stilte kan de kunstenares zich volledig op haar organische schilderijen concentreren. Het vele daglicht in het ruime atelier laat haar in de zomermaanden werken tot in de late uurtjes. Hoewel ons interessant ochtend gesprek vlot en aangenaam verliep, vertrouwt ze me toe dat ze geen matineus persoon is.  

Kunstpoort Je schilderijen zijn een uitpuren van figuratieve vormen. Volgde je ooit levend model of hoe kwam je bij het menselijk figuur terecht? 
Angéline Catteeuw Ik studeerde grafische vormgeving aan Sint Lucas. Soms tekenden we naar het menselijk lichaam. Ook tijdens de les aan de academie was er gelegenheid tot modeltekenen. Werken naar de menselijke figuur fascineerde me en liet me nooit meer los. Ik schilder al van toen ik 13 was. Mijn studie grafische vormgeving ontnam mij de goesting. Ook na mijn studies raakte ik enkele jaren geen schilderborstel meer aan. Toch was deze studierichting niet een verkeerde keuze. Het maakt deel uit van mijn opleiding.

Kunstpoort Ik las dat je vroeger heel minutieus schilderde. Wat je nu schildert is vrijwel abstract. Kostte het veel moeite om het precisiewerk los te laten? Moest je jezelf daartoe dwingen of kwam het vanzelf?
Angéline Catteeuw Het realistisch precies schilderen leerde me techniek bij. Eenmaal ik dit onder de knie had, ontbrak me een uitdaging. Ik zocht iets extra: emotie, abstractie… Deze abstrahering kostte me wel bloed, zweet en tranen.

Kunstpoort Was die leerschool nodig om later abstracter te kunnen werken?
Angéline Catteeuw Ongetwijfeld. Veel niet figuratief werk vertrekt vanuit de realiteit. Ik geloof niet in abstracte werken die zomaar uit het ‘niets’ verschijnen. Ieder sterk abstract werk heeft een voedingsbodem anders bestaat het alleen uit ‘trucjes’ dan mist het werk inhoud en geloofwaardigheid. Bij abstrahering sluit de kunstenaar het narratieve uit en houdt de emotie over. Abstracte werken vragen meer van een toeschouwer. De kijker krijgt geen antwoorden enkel vragen.

Kunstpoort Is het moeilijk afstand te nemen van de lichaamsdelen, ze om te werken tot organische vormen?
Angéline Catteeuw Het lukt me nu meer en beter. Ik slaag erin bepaalde stappen van het proces over te slaan. Vroeger tekende ik met houtskool de menselijke figuur op mijn canvas en vormde de modeltekening stap voor stap om tot een organisch geheel. De eerste aanzet is nu vaak abstract. De houtskoollijnen, ook een toevallige vlek laat ik staan als ze bijdragen tot de rijkheid van een beeld.  

Kunstpoort Je kleuren doen volgens mij denken aan huidskleur. Ze refereren nog naar een lichaam soms een bloederig lichaam. Is dit bewust of een logisch gevolg van de inspiratiebron?

Angéline Catteeuw Vroeger kon ik moeilijk met kleur omgaan. Die angst heb ik overwonnen. Nu kies ik resoluut voor meer kleur. Zo wint mijn werk aan expressie. De kleurcombinaties dringen zich op tijdens het schilderen. De tinten rood verwijzen naar een gekwetst en getormenteerd lichaam. Die tinten zijn er gewoon, ik zoek ze niet op.

Kunstpoort Je werk is zowel zacht, intiem als uitdagend en bijwijlen agressief. Schuilen er 2 verschillende persoonlijkheden in je? Zijn dit 2 uitersten van je persoonlijkheid?
Angéline Catteeuw Intimiteit is wat de zachte, tere werken gemeen hebben met de meer agressieve, uitdagende schilderijen. Agressie vloeit voort uit kwetsbaarheid. Gevoeligheid brengt pijn met zich mee. Er zijn 2 kanten aan een medaille.

Kunstpoort Kunstschilder is een eenzaam beroep. Ongetwijfeld word je met jezelf geconfronteerd als je aan het werk bent. Laat dit zijn sporen na in je schilderij?
Angéline Catteuw Schilderen is zoeken naar je eigen waarheid. Zoeken naar dat ene beeld waarin je alles wil vatten. Het is de eeuwige confrontatie met techniek en inhoud van een werk, met wat je kan, wil en het resultaat. Het is hard. Soms zou ik willen kunnen kijken met de frisse ogen van een toeschouwer die geen weet heeft van het denk- en maakproces.
Tijdens het schilderen vertoef ik in een andere wereld, in volle concentratie.

Kunstpoort Is het je bedoeling de universele mens te schetsen, mensen met hun twijfels, angsten, gevoelens?
Angéline Catteeuw Hoe dieper ik graaf, hoe meer universele thema’s naar boven komen. Existentiële eenzaamheid ligt niet aan de oppervlakte maar bij ieder van ons op de bodem van de vijver van de geest.

Kunstpoort Het klinkt filosofisch.
Angéline Catteeuw Ik denk veel na over grote thema’s. Kunst is voor veel kunstenaars het verwerken van een trauma, dat is bij mij niet het geval. Of toch wel? Mijn geboorte, mijn leven heb ik niet gevraagd, dit is mijn trauma. Het leven is geen cadeau, niet vatbaar voor controle. Schilderen helpt me daarmee omgaan.

Kunstpoort Krijg je soms emotionele commentaar op je werk? Raak je het innerlijke van een kijker? Hoe reageer je daarop?
Angéline Catteeuw Vaak krijg ik emotionele reacties. Onlangs kwam een dame over de vloer die heel wat doormaakte. Online reserveerde ze een werk. Bij overhandiging kon ze haar tranen niet bedwingen. Wat er door haar heen ging kan ik onmogelijk verhalen. Het pleziert me dat mijn werk zoveel betekent voor iemand. Kunst brengt troost en is een vorm van vrije communicatie. Zelf voel ik een klik bij het werk kreupelhout van Berlinde De Bruyckere. Waarom? Het groot spectrum van emoties dat een kunstwerk oproept is vaak moeilijk te verklaren.

Kunstpoort Je stelde tentoon in het zwembad van Moeskroen, een speciale locatie. In de pers kreeg dit toch aandacht. Is er nu meer respons op je werk dan vroeger? Zette je jezelf op de kaart met deze expo? Is je carrière als kunstenaar voorgoed vertrokken?

Angéline Catteeuw Deze expo ‘Trophies’ heeft in de daaropvolgende maanden het een en ander losgemaakt. De expo kwam er op uitnodiging van het stadsbestuur van Moeskroen. Het was een prachtige locatie met mooi diffuus licht, uiterst sfeervol. De tentoonstelling bracht een zekere geloofwaardigheid en sérieux met zich mee. Nu kan ik volop gaan voor een leven als kunstenaar.

Kunstpoort Je creëert nu ook sculpturen. Vanwaar die behoefte? Is het moeilijker of gemakkelijker om je gevoelens, je innerlijke te uiten door middel van sculpturen, van monumentale werken? Zijn je beelden een voortzetting van je schilderijen? Stijl, kleur en thema refereren naar je schilderkunst. Wil je in de toekomst deze 2 disciplines verder samen uitbouwen?
Angéline Catteeuw Mijn eerste beeld ‘The Raven’ was letterlijk gemaakt met resten opgedroogde acrylverf. Dit proces verliep zo naturel dat ik besloot me daar meer in te verdiepen. Mijn sculpturen ontstaan spontaan als een soort verlengstuk van mijn schilderen. Bij het creëren voel ik me vrijer, ongeremd, het maakproces verloopt speelser. Experimenten, nieuwe materialen dringen zich op. Het beeldhouwen verloopt nu parallel naast het schilderen. De uitdaging van het 2D doek ga ik niet uit de weg.

work in progress

Kunstpoort Denk je ooit los te komen van je inspiratiebron het menselijk lichaam en een totaal andere richting uit te gaan?
Angéline Catteeuw Voorlopig niet, mijn fascinatie voor het organische is te groot. Onder die term valt voor mij ook de natuur op zich. Rechte lijnen, wat de mens produceert, boeien me niet. Die staan regelrecht tegenover de dynamische grillige gebogen vormen van de natuur die zoveel rijker zijn.

Kunstpoort Hou je rekening met de meningen van kunstkenners, kunstliefhebbers, kunstrecensenten of volg je gewoonweg je gevoel?
Angéline Catteeuw Ik luister altijd aandachtig, oordeel en beslis wat ik zelf bruikbaar acht, volg mijn eigen intuïtie. Te veel rekening houden met de mening van anderen leidt ongetwijfeld tot middelmatig werk.

Kunstpoort Voel je aan wanneer je schilderij af is? Of neem je soms veel later de symbolische draad opnieuw op om toch nog iets aan het werk toe te voegen?
Angéline Catteeuw Het ‘stoppen’ leer je wel. Meestal voel ik het aan als een werk af of bijna voltooid is. Soms vraagt een schilderij dan nog een lijn of wat kleur. Daarna besluit ik dit schilderij is af. Aan sommige schilderijen werk ik met tussenpauzes met het besef dat ze nog ‘in progress’ zijn.

Kunstpoort Ben je zelf tevreden over je schilderijen en sculpturen, over de creatieve weg die je inslaat?
Angéline Catteeuw Ik heb nu een eigen stijl en beeldtaal. Dat schept vertrouwen. 100% tevreden ben ik bijna nooit. Het ‘yes’ gevoel ervaar ik zo’n 3 maal per jaar.

Kunstpoort Maak je ook tekeningen? Indien ja wat is de zin ervan? Zijn het kunstwerken op zich?
Angéline Catteeuw Ik maak tekeningen en een soort schets-schilderijtjes, een lightversie van wat ik op doek maak. Deze tekeningen staan op zich. Ze fungeren niet als voorbeeld voor de grotere schilderijen maar werken bewust of onbewust mee aan de evolutie in mijn kunst.

Kunstpoort Laat je je inspireren door beroemde voorgangers? Of wie bewonder je als kunstenaars?
Angéline Catteeuw Wat sfeer, kleur en tactiliteit betreft, bewonder ik het werk van Berlinde De Bruyckere. Als je veel kunst kijkt, volgt automatisch de beïnvloeding. Francis Bacon, Berlinde De Bruyckere, Per Kirkeby, Rothko in zijn vroege jaren en Cy Twombly zowel voor schilder- als beeldhouwkunst vind ik boeiend. Inspirerend zijn ook de sculpturen van Ursula Von Rydingsvard en Raphael Buedts.

Kunstpoort Twijfel je vaak aan je zelf? Bijvoorbeeld je bent in je atelier aan het werk, komt de gedachte dan op: ‘Wat ben ik hier in godsnaam aan het doen?’
Angéline Catteeuw Een tijd lang had ik last van het ‘imposter syndroom’, het gevoel dat ik onterecht bewierookt werd. De twijfel is er elke dag, een constant schipperen tussen onzekerheid en overtuiging. Dit stuwt je vooruit en zorgt dat je kritisch blijft tegenover je eigen werk.

Kunstpoort Heb je behoefte aan achtergrondmuziek terwijl je werkt en welk soort muziek verlang je?
Angéline Catteeuw Terwijl ik werk hou ik van stilte en klassieke muziek. Dramatische muziek geeft me een boost, veel diepe emotie, ruimte tot voelen.

Kunstpoort Werk je voor het ogenblik met een volgende tentoonstelling voor ogen, in functie van een expo?
Angéline Catteeuw Ik geloof niet in werken rond een thema voor een expo. Deze zijn pertinent al aanwezig in het werk van een kunstenaar. Toevallig had ik gisteren een gesprek in verband met een expositie in een nieuwe galerieruimte in Sint-Amandsberg. We tippen op begin 2022.

INFO

www.Angelinecatteeuw.com (met webshop)

https://www.instagram.com/Angelinecatteeuw/

https://www.facebook.com/Angelinecatteeuw/

Tekst en fotografie Kathleen Ramboer