re-assembled

Een groepsexpo naar aanleiding van drie jaar Tale Art Gallery

Tekst en foto Kathleen Ramboer

Tanja Leys, bezieler van Tale Art Gallery, zei in 2022 haar loopbaan als ingenieur in de farmawereld vaarwel om haar passie voor kunst te volgen. Ze opende een kunstgalerie in het kleine dorp Vlierzele, wat een sprong in het ongewisse betekende. Nu drie jaar later organiseert Tanja Leys een expo met 11 kunstenaars van het eerste uur, kunstenaars die deelnamen aan haar eerste tentoonstellingen. Heel nieuwsgierig aanvaard ik de uitnodiging tot een preview.

Eenmaal de deur geopend, valt mijn blik op een explosief kleurrijk werk van Manon De Craene, geflankeerd door een sculptuur van Hilde Van de Walle. Beide houden de belofte in van een kleurrijke, feestelijke expo. De inkomhal en de opvallende benedenruimte, geschilderd in een gewaagd diepblauw gelijkend op Yves Kleins ‘International Klein Bleu’, verwelkomen me met werk van Anne Vanoutryve, Manon De Craene, Hilde Van de Walle, Inge Dompas, Hervé Martijn, Chris Vanderschaeghe. We zijn benieuwd naar wat Tale Art Gallery nog te bieden heeft en nemen de trap naar boven om het werk van nog meer kunstenaars te ontdekken: Johan Clarysse, Kathleen Ramboer, Inge Dompas, Stephanie Gildemyn en Philippe Badert. Daar knoop ik een gesprek aan met Tanja Leys over de voorbije drie jaar en de nieuwe expo RE-ASSEMBLED.

Het gesprek

Kunstpoort Je galerie bestaat drie jaar. Is je kijk op de kunstwereld gedurende deze drie jaren veranderd? Dacht je een andere wereld aan te treffen?
Tanja Leys Aanvankelijk focuste ik me vooral op gevestigde waarden, kunstenaars die reeds hun sporen verdiend hebben in de wereld van de kunst. Ik werkte ook af en toe samen met andere galeries. Nu ga ik liever zelf op ontdekking, op zoek naar originele, unieke talenten waarmee ik mijn publiek kan verrassen. Jong talent heeft nood aan aanmoediging, moet en mag een kans krijgen. Om die reden bezoek ik regelmatig het atelier van jonge, pas afgestudeerde kunstenaars. Zij krijgen soms moeilijk de kans tentoon te stellen in een galerie.
Op de sociale media presenteert kunst zich in een stroom van afbeeldingen. Deze nieuwe platformen zijn voor mij een unieke mogelijkheid om intrigerende kunstenaars te ontdekken.

Kunstpoort Heb je kunstvormen, kunstenaars, kunstwerken, stijlen… leren appreciëren waar je vroeger minder voor openstond?
Tanja Leys Ik sta nu meer open voor abstracte kunst, vooral poëtisch abstract, en conceptuele kunst, kunst buiten een traditionele context. Christine Adam introduceerde me bij een aantal kunstenaars die kiezen voor eenvoud, minimale uitgepuurde kunst, voor een eerlijke abstractie. In de galerie kon het afgelopen jaar de kunstliefhebber abstracte kunst beschouwen.

Kunstpoort De expo RE-ASSEMBLED toont vooral figuratieve kunst. Is dit een bewuste keuze?
Tanja Leys Ik vind het belangrijk diverse stijlen te brengen. Een coup de coeur kan mij overkomen bij zowel figuratieve als bij abstracte kunst. Graag wil ik beide vertegenwoordigen.

Kunstpoort Het is ongelooflijk welke boeiende kunstenaars je bracht, kijk je tevreden terug op de voorbije drie jaar?
Tanja Leys Absoluut, ik betreur mijn beslissing een galerie te starten zeker niet! Trots ben ik op de 16 expo’s die de revue passeerden, fier op de kunstenaars die ik kon presenteren aan een geïnteresseerd kunstpubliek. Dankbaar kijk ik terug op het vertrouwen dat ik van de kunstenaars kreeg, nodig om knappe, originele tentoonstellingen op te bouwen. Ze lieten me binnen in hun passionele wereld met vele verhalen over inspiratie, technieken, verleden en toekomst.

Kunstpoort Een curator werkt soms mee aan een tentoonstelling, heb je dan het laatste woord? Aanvaard je zijn keuze onvoorwaardelijk?
Tanja Leys Ik verkoos 5X met een curator samen te werken. We zochten samen een thema, ook de selectie gebeurde in samenspraak. Het is gewoon fijn met zijn tweetjes een expo te realiseren, visies te delen, feedback te ontvangen. Samenwerken met een curator helpt mij nog beter de taal van de kunst te begrijpen, dat is voor mij een boeiend leerproces.
Bij de meeste expo’s nodig ik een spreker uit voor de introductie en het schrijven van een korte tekst over de expo. Dit kan zowel een curator, kunstcriticus of kunstminnend persoon zijn.

Kunstpoort Voor de tentoonstelling RE-ASSEMBLED ben je zelf curator. Het zijn niet alleen 11 kunstenaars die je nauw aan het hart liggen maar ook kunstenaars die sterk uiteen liggen wat stijl en techniek betreft. Een moeilijke opgave?
Tanja Leys Ongetwijfeld, de opstelling bleek een uitdaging. Het resultaat mag er zijn. De expo weet te verrassen. Verwondering, bevreemding, verrassing… schuilt om elke hoek.
RE-ASSEMBLED is dan ook bewust gekozen. De expo is een dynamische tentoonstelling, een ontmoeting tussen diverse kunstenaars die me gesteund hebben, een assemblage van stijlen en kunstvormen. RE-ASSEMBLED is een expo van gelijkgestemden die niet alleen goede kunst creëren maar ook kunstenaars zijn met een warm hart.

De preview

Wat valt me op bij een eerste kijk op de expo?
Ontelbare indrukken komen op me af. RE-ASSEMBLED brengt vooral tijdloze kunst.
Is de expo een staalkaart van wat er in de kunstwereld te zien en te beleven is? Enigszins wel. Ik ontdek een magische combinatie van stijlen en kunstenaars. Deze mix wil ik laten bezinken om later, bij een tweede bezoek, de draad terug op te nemen.
Bij de ene kunstenaar staat de mens centraal, bij de andere de natuur. En ergens ontstaat er een match made in heaven, toepasselijk bij het koningsblauw van de ruimte bij het binnenkomen.

De kunstenaars

Hervé Martijn

Zijn schilderijen ogen esthetisch, verhullend en onthullend. Ze hebben de kracht om te behagen. ‘Het meisje’ op het canvas intrigeert en ontlokt een innerlijke vraag: ‘Wat wil de kunstenaar ons vertellen?’ Als toeschouwer mag jezelf een verhaal bedenken.
De blauwen van de intimistische schilderijen zijn mysterieus en sereen, de roden warm oranje. Rood en blauw contrasteren niet maar vullen elkaar aan in de bedachtzaam geschilderde werken. Als ik kijk laat ik de schoonheid binnen in mijn ziel.

Philippe Badert

Het benadrukken van silhouetten, het compositorisch afbakenen met warm gele lijnen blijft me bij, telkens ik werk van de kunstenaar aanschouw. Hij beklemtoont niet alleen het specifieke van een houding maar het is ook een picturaal aspect dat vrolijk stemt. Dit opvallende gebruik laat hij achterwege in enkele recente schilderijen. De nadruk ligt meer op de inhoud dan op de vorm. Hij onderzoekt de invloed van de sociale media op de mens en specifiek op de kunstenaar. De kunstenaar die wil gezien worden en toch zijn gevoelens, emoties niet wil te grabbel gooien. Hij doet dat met ongekunstelde, gestileerde figuren en gezichten vermomd als pixels.

Chris Vanderschaeghe

Chris Vanderschaeghe schildert zijn mysterieuze ingetogen omfloerste portretten in zachte, poëtische pastel kleuren. De portretten kijken niet vrank en vrij de wereld tegemoet, alsof ze niet recht in de lens durven te kijken. Vaak maakt hij het perfecte plaatje op een zachte stijlvolle manier lichtjes onherkenbaar net of de geportretteerden hun ware gezicht niet willen tonen aan de kijker. Misschien toont niemand zijn ware ik aan de buitenwereld?

Anne Vanoutryve

Anne Vanoutryve interpreteert de natuur expressief, zonder rem op borstel en verf. In haar werk bruist de natuur van leven, voel je de buitenlucht, de wind waaien, de zon branden. Hier schildert een kunstenaar die de natuur en de verf liefheeft. Bekijk daarbij de penseelstreken veroorzaakt door een fors gebaar van de borstel en je moet er geen verhaal bij vertellen. Het is puur genieten.

Johan Clarysse

De werken van Johan Clarysse zijn narratief, hij bekijkt de wereld, schildert de mens, gaat in op sociale issues die de wereld raken. Vaak geven de schilderijen van Johan Clarysse een onaffe indruk. Het werkproces, de onderschildering blijft zichtbaar aanwezig. Zo wint zijn werk aan picturaliteit en gelaagdheid. Zijn tekeningen verwijzen vaak naar de schilderijen. Wat was er eerst, de tekening of het schilderij? Het speelt geen rol, het zijn aparte pareltjes die je los van elkaar kunt zien maar ook samen. Zien we een geschilderde tekening of een getekend schilderij?

Inge Dompas

Inge Dompas observeert en registreert. Ze schildert de stad in al zijn facetten: een vluchtig moment, een weerspiegeling, een reflectie. Ze borstelt dromerig een realiteit, ziet de bizarre schoonheid van een drukke stad. Vaak gebruikt de kunstenaar vogelperspectief waardoor ze afstand neemt van haar onderwerp en de compositie een speelse allure bezorgt.

Stephanie Gildemyn

Stephanie Gildemyn verdiept zich in de mythologie en verwerkt een oeroude beeldtaal in een persoonlijk werkproces. Het resultaat is werk dat de verbeelding prikkelt. De blauwen vallen op en zijn intens. Het werk dat ze hier toont doet me verlangen om nog ander werk van haar te ontdekken.

Anouk Thys

Anouk Thys zorgt voor afwisseling in de expo. Vindingrijke kleine keramieken sieren de witte muur en brengen stilte en rust middenin de kleurenovermacht van de andere kunstenaars. Het is alsof haar wandsculpturen mediteren en samen overleggen luid te roepen: ‘hier zijn we!’ Dit is helemaal overbodig, haar werk dwingt de toeschouwer dichtbij te kijken naar de fijne structuren, speciale natuurlijke kleuren en het gebruikt materiaal. Ik wil ze aanraken maar blijf er toch wijselijk af.

Manon De Craene

Manon De Craene schildert explosief met warme kleuren die elkaar dreigen te verdringen maar toch samen hun eigen plaats veroveren op het canvas. Op haar doeken vind ik een geordende chaos terug. Ik zie vormen en kleuren samen op reis naar een bestemming, het definitieve schilderij. Haar schilderijen lijken me intuïtief en spontaan in één ruk geschilderd. Maar zoals zo vaak het geval is, misschien sla ik de bal volledig mis en schildert ze bedachtzaam, vlak na vlak, streep na streep.

Kathleen Ramboer

Kathleen Ramboer houdt van de natuur en dat merk je in al haar werken. Maakt ze foto’s, schilderijen of tekeningen, alles gebeurt in de buiten lucht, en plein air, zonder vooropgesteld plan. Bomen blijken door de jaren heen haar belangrijkste inspiratiebron. Bomen in het bos, in het park, op de wei, op foto, op doek, op papier, op karton…, getekend met potlood, geschilderd met acrylverf.. in alle seizoenen, onder diverse hemels…  het kan allemaal.
De kunstenaar schuwt het experiment, noch mislukkingen, dat houdt de drang om te creëren levendig. Haar reeks ‘Grenzeloos’ is daar het levendig bewijs van.

Hilde Van de Walle

Ook Hilde Van de Walle zorgt voor diversiteit. Haar beeldend werk omvat sculpturen in brons en composiet. Blauwgrijze en aardkleurige figuren vullen sierlijk de ruimte, zijn discreet aanwezig. Haar grootse zorg is niet de juiste anatomie nastreven maar door weglaten van lichaamsdelen een boeiende vorm scheppen met een sterke uitstraling. Enkele sculpturen groeien vanuit een bol- of peervorm, alsof de beelden balanceren op de rand van de wereld, op de grens tussen droom en daad. Onbewust maken ze, zonder armen, een evenwichtsoefening die ze met glans doorstaan.

Het is geen uitgesproken stille tentoonstelling. Enkele werken roepen luidop en kleurrijk, andere fluisteren zacht. Ik raad de bezoeker aan zijn intuïtie te volgen, vaak op zijn stappen terug te keren, open te staan voor wat op je afkomt, te genieten van RE-ASSEMBLED met de ogen wijd open maar ze ook even te sluiten  om weg te dromen en een verhaal te verzinnen want tenslotte ben je in Tale Art Gallery.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO EXPO

Expo ‘RE-ASSEMBLED’
TaLe Art Gallery
Vlierzeledorp 12A, 9520 Vlierzele
+32 476 50 49 52
21nov tot 21 dec
https://taleartgallery.be/expo-21-11-2025-21-12-2025/

Open
vrijdag . zaterdag 14>18h
zondag 11>17h

Hervé Martijn
Anne Vanoutryve
Chris Vanderschaeghe
Anne Vanoutryve
Johan Clarysse
Philippe Badert
Stephanie Gildemyn
Annouk Thys
Manon De Craene
Inge Dompas
Hilde Van De Walle

opening en receptie
vrijdag 21.11 18h > 22h
de kunstenaars zijn aanwezig

INFO KUNSTENAARS

curator @tanja_leys
@kramboer
@hervemartijn
@philippe.badert
@chrisvanderschaeghe
@anne.vanoutryve
@johanclarysse.art
@ingedompas
@stephanie_gildemyn
@annoukthys
@manon.de.craene
@hilde_van_de_walle

---

Mathieu V: een bevlogen selfmade fotograaf met chemie in de vingers

Tekst Kathleen Ramboer

Een interviewer ontmoet niet elke dag een kunstenaar waar het onmiddellijk mee klikt, een kunstenaar die, ook al heeft hij het druk, graag, veel en boeiend praat plus zijn geheimen zonder aarzelen prijsgeeft. Fotograaf Mathieu V is zo een kunstenaar, hij antwoordt op vragen die ik niet eens hoef te formuleren, alsof hij ze op voorhand stiekem gelezen heeft. Na het afscheid bekruipt me ogenblikkelijk de lust ons gesprek vast te leggen.

Kunstpoort Graag wil ik je feliciteren met de Bronze Award bij de Exposure One Awards 2025* in de categorie Fine Art, derde van de wereld! Wat een ongelofelijke prestatie.
Neem je deel aan veel wedstrijden? Wat is het belang van wedstrijden? Zijn er belangrijke voorstellen voortgekomen uit deze prijs? Helpt het aan opdrachten, aan tentoonstellingen, aan interesse van organisatoren?
* https://www.all-about-photo.com/photo-contests/photo-contest/4605/exposure-one-awards-2025-photographer-of-the-year-contest

Mathieu V De prijs is vrij recent maar ik ervaar nu al dat mijn naambekendheid stijgt, voor me ligt een nieuw pad om enthousiast te volgen.

Kunstpoort Krijg je kansen buiten België? Zou je erop ingaan?
Mathieu V Zeker, Ik doe dat. Parijs ligt binnen mijn bereik, New York misschien en dit via Exposure Awards, dit is hangende. Laat het niet te snel gaan.

Kunstpoort Wanneer werd het zaadje geplant, hoe begon de liefde voor de fotografie?
Mathieu V Op 14 jarige leeftijd fotografeerde ik met wegwerpcameraatjes. Ik ben afkomstig van Kruishoutem en had er twee mentors: Michel Saveyn en Edwin Lefevre, een persfotograaf van Het Nieuwsblad, jarenlang was hij dag en nacht stand by voor de krant. Als jonge gast vond ik dat de max. Toen mijn neef met een degelijke camera fotografeerde, wou ik dat ook. We gingen samen op stap om er één te kopen maar ik vond niet onmiddellijk mijn goesting en we maakten er een vrolijke onvergetelijke dag van. Nu fotografeer ik met een Nikon fototoestel.

Kunstpoort In je foto’s herken ik technisch vakmanschap, je streeft de perfectie na. Is dit het gevolg van bepaalde studies? Welke leerprocessen heb je doorlopen? Of ben je autodidact?
Mathieu V Ik heb me alles zelf eigen gemaakt. Thuis stimuleerden ze me niet, ik weet dat ik niet de enige ben in dergelijke situatie, maar net die houding gaf me de kracht door te zetten, vol te houden, te bereiken waar ik nu sta.

Kunstpoort Is techniek belangrijk? Mag ik je kunst omschrijven als een kruisbestuiving tussen de techniek en het artistieke?
Mathieu V Ja techniek vind ik uiterst belangrijk en dit uit respect voor het publiek, uit liefde voor de kunstliefhebber die belangstelling toont voor mijn foto’s. Het werk van een fotograaf moet topkwaliteit uitstralen. De kijker laat ik genieten tot in het kleinste hoekje van mijn beeld. Kunst dat moet 100% beleving zijn.

Kunstpoort De meeste curatoren van tentoonstellingen zoeken verhalen, ze stellen een thema centraal. Zijn je foto’s interessant voor curatoren? Wil je samenwerken met curatoren?
Mathieu V Ja ik zou dergelijk voorstel zeker toejuichen vooral indien ik de tijd krijg ernaar toe te werken.

Kunstpoort Wat denk je over documentaire fotografie? Fotografie als noodzaak om een probleem, een situatie aan te kaarten? Heeft dit effect? Zet het mensen aan tot actie? Feli Jansen maakte bijvoorbeeld prachtige beelden over de plastiekvervuiling, plastiek als monumentale bergen gefotografeerd. Vind je docu fotografie ook kunst en waarom? Misschien kan fotografie niet de wereld veranderen maar wel de mensen?
Mathieu V Via mijn foto’s toon ik mijn identiteit, mijn ziel, vertel ik mijn verhaal, verbeeld ik mijn emotie. Dat is belangrijk voor me. Ik zou zo naar de Gaza willen vertrekken om vast te leggen wat daar gebeurt. Is documentaire fotografie kunst? Ja en neen. Kunstfotografen die in Oekraïne opereren, kicken op een vallende bom, ik niet. Is kunst emotie? Waar is de grens tussen registrerende fotografie en fotografie als kunst? Die lijn is moeilijk te trekken. Misschien kan fotografie kunst zijn als de fotograaf de werkelijkheid interpreteert en een diepere emotionele dimensie toevoegt? Ooit nam ik een foto van iemand die voor euthanasie koos. De vrouw gaf een laatste kus. Dat was pakkend, ontroerend, aangrijpend. Is die foto kunst? Ik weet het niet.
Er zijn heel wat goede fotografen daarom is er nood aan fotografen die willen ontdekken, durven experimenteren, out of the box denken en de nood voelen persoonlijk vernieuwend werk te brengen.

Kunstpoort Ben je ook met experimentele fotografie bezig? Analoog?
Mathieu V Ongetwijfeld, ik verdiep me onder andere in de fotopolymeer techniek en fotografeer analoog, niet digitaal. Ik heb vijf jaar gezocht naar iets unieks, een persoonlijk handmatig productieproces. Ik scan mijn analoge foto’s in, print die eigenhandig op aluminium en dan volgt het risicovolle handmatig bewerken. Ik start met de foto af te schuren, heel voorzichtig.

Mathieu V Deze afdruk vergde 40 uren tijd.
Kunstpoort Als ik de foto observeer zie ik bovenaan in de lichte partijen het subtiele resultaat van het schuren.
Mathieu V Ik investeerde met een enorm doorzettingsvermogen heel veel tijd in onderzoekswerk zoals het uittesten en samenstellen van de chemische producten waarmee ik mijn foto’s bewerk.
kunstpoort Op de foto is een blauwe gloed te zien, het resultaat van producten, een mix van pigmenten en chemische stoffen, die onder meer reageren op het aluminium.
Mathieu V Constant vernieuwen is de boodschap, je bent er dagelijks mee bezig. Mislukkingen waren er bij de vleet, talrijke bezoekjes aan het containerpark gingen hieraan vooraf. Maar het resultaat loont: mijn foto’s hebben dat tikje extra zodat ze opgemerkt worden tussen het overaanbod aan goede foto’s. Ik breng een persoonlijk verhaal. Belangrijk voor mij is dat mijn kunst toegankelijk blijft, betaalbaar voor een breed publiek. Dat klinkt misschien cliché maar ik meen het.

Kunstpoort Je houdt je werkwijze niet angstvallig verborgen, je deelt je geheim. Ben je niet bang voor kopieergedrag?
Mathieu V Helemaal niet, dit kan je niet nabootsen, alleen al de product samenstelling vergt vakmanschap.

Kunstpoort Maak je gebruik van Photoshop?
Mathieu V Ja want ik vertrek van een analoge foto en eindig digitaal.

Kunstpoort Ik zie dansende lichtvlekken. Ze zorgen voor een sprookjes, dromerige en feeërieke sfeer. Je foto verraadt geen context waarin hij genomen is. In welke omstandigheden fotografeer je? Ga je op stap naar plaatsen waar je weet, daar is iets interessants om te fotograferen? Of fotografeer je wanneer het geschikte moment zich voordoet?
Mathieu V Ik zoek bewust die locaties op. En toch heb ik altijd mijn camera bij me, je weet maar nooit wat er op je weg komt. Zelfs nu heb ik drie camera’s bij me. Het is de bedoeling dat de kijker niet merkt waar de foto ontstaan is. Ooit fotografeerde ik takken, kameraden hielden die vast, zorgden voor wat schaduw… dat is één van mijn beste foto’s. Maar zijn dat takken? Het kan even goed iets abstract zijn. Bepaalde foto’s nijgen naar abstractie door ze te branden, chemisch te behandelen of wat dan ook. Soms ben ik meer een soort professor in de chemie dan een fotograaf.

Kunstpoort In elke analoge fotograaf schuilt een scheikundige.
Mathieu V Feeling voor de fotografie heb je slechts als je ooit analoog hebt gewerkt. Analoge fotografie kent zijn comeback, dat is een feit.

Kunstpoort Gebruik je op de ene of andere manier AI voor je fotografisch werk? Ben je bezorgd over de opkomst van de AI in de fotografie?
Mathieu V Ik heb niets tegen AI. Trouwens AI is niet nieuw. Pacman werd in 1950 ontworpen met de hulp van AI. Iedereen brengt beeldmateriaal over op de manier die hij wil. Is dat nu met een gsm of een gesofisticeerd toestel, ben je 5 jaar of 50 jaar, je toont hoe jij de wereld ziet. Is dat kunst of geen kunst. Iedereen heeft zijn persoonlijke waarden om te beoordelen of iets al of niet kunst is. Fotografie dat is kunst, kijk naar Stephan Vanfleteren, Frank De Mulder… hoe zij iets overbrengen, daar zeg ik wauw tegen en Dirk Breackman, zijn foto’s vind ik geweldig.

Kunstpoort Wie bewonder je als fotograaf?
Mathieu V Ik steek het niet onder stoelen of banken Dirk Braeckman en Stephan Vanfleteren zijn de grootste namen in België. Braeckman is de meest magische. Mijn mentors Michel Saveyn en Edwin Lefevre, ze zijn er helaas niet meer, die mag ik niet vergeten te noemen. Dat zijn geen namen in de expowereld maar wel de mensen die mijn verhaal hielpen schrijven. En Lucas Cann, kunstenaar, heeft me begeleid in de harde wereld van de kunst.

Kunstpoort Licht is van kapitaal belang in je fotografie, kijk maar naar deze lichtvlekken. Je zwart wit beelden vertonen enorm veel contrast. Wat is voor jou het belangrijkste: contrast, licht of kleur?
Mathieu V De drie elementen samen, contrast ja maar ook structuur en diepte, daar streef ik naar vandaar het schuren van mijn foto’s.

Kunstpoort Waarom fotografeer je? Ergens vermeld je om herinneringen vast te leggen.  Gaat het dan om de sfeer, de ziel van het moment, een gevoel….?
Mathieu V Kijk eens goed naar mijn foto, je wordt ondergedompeld in een betoverend, raadselachtig moment. Als kijker stel je de vraag: vanwaar komt toch die betovering? Ik geloof in de magie van het leven, wat voor ons voorbestemd is.
Als mijn beeld in iemands huiskamer hangt vind ik het fijn wanneer de kijker aanvoelt: die foto is door Mathieu V gefotografeerd. Mijn foto heeft tijd gevraagd, is doorleefd.

Kunstpoort Hoeveel exemplaren maak je van een foto?
Mathieu V Deze is bijvoorbeeld een reeks van drie. Ik print drie exemplaren maar in feite is elke foto door mijn manuele bewerking uniek. Ik kies voor exclusiviteit.

Kunstpoort Op je site lees en merk ik dat je niet alleen belang hecht aan het beeld maar ook aan het woord. Je beschrijft heel poëtisch wat je verbeeldt. Er schuilt een dichter in je. Wat bezit de grootste kracht: het beeld of het woord? Is een foto ondergeschikt aan een verhaal? Of zegt een foto soms meer dan woorden? Een foto bevat woorden die niet gedrukt staan.
Mathieu V De foto is belangrijkst. De foto moet iets zeggen maar ook niets zeggen, daar streef ik naar. Graag wil ik dat de kijker zich inleeft, weet wat ik aanvoelde op dat bijzondere moment.

Kunstpoort Werk je in opdracht en word je creativiteit dan aan banden gelegd? Krijg je ruimte genoeg om je creativiteit de vrije loop te laten?
Mathieu V Portretten? neen dat is niet mijn ding. Mijn grootste wens is in opdracht naar Oekraïne of de Gaza trekken om te tonen aan de mensheid wat er ginder gaande is. Als Europeaan zien we te weinig wat er echt in de wereld omgaat, ik bedoel niet politiek maar op menselijk vlak. Wat de jeugd op zijn IPad ziet, is dat de echte wereld? Het schoonste wat ik zou kunnen geven aan mijn kinderen en kleinkinderen is een documentaire over hoe de wereld is en was.

Kunstpoort Heb je ambitie? Wat is je grootste droom als fotograaf?
Mathieu V Graag zou ik een archief uitbouwen, een archief over hoe ik de wereld zie en ervaar. Iedereen zou de mogelijkheid moeten hebben de wereld op foto vast te leggen en daarnaast een dagboek bijhouden. Mensen vergeten te kijken en te voelen en dat is toch belangrijk?

Kunstpoort Werk je veel in de studio?
Mathieu V Weinig, mijn ‘buitenwerk’ is sterker.

Kunstpoort Waar zou je in je stoutste dromen met je foto’s willen tentoonstellen?
Mathieu V Het is niet moeilijk hierop te antwoorden, wellicht vind je het grappig, ik wil terug tentoonstellen waar ik op 15jarige leeftijd voor het eerst mijn foto’s toonde aan een publiek; De Schakel te Waregem.
Natuurlijk, een museum vind ik ook fantastisch: het MSK Gent, het fotomuseum in Antwerpen…
Maar ik ben een gevoelsmens, dat merk je aan mijn foto’s, als ik echt moet kiezen dan opteer ik voor De Schakel in Waregem. ‘Fotograaf Mathieu V: 30 jaar later’ zou dat geen mooie titel zijn?

Mathieu V toont ons het landschap van zijn geest, droombeelden gevangen in het contrastrijke licht van de stilte. Zijn gedachten nestelen zich op het netvlies van de kijker. We leven in een cultuur die productiviteit en snelheid voorop stelt daarom is het fijn even stil te staan bij de unieke magische beelden van fotograaf Mathieu V.

Tekst Kathleen Ramboer

INFO

https://www.instagram.com/mathieuvdsart/
https://www.instagram.com/artbymathieuvds/
https://www.mathieuv.be/
https://www.instagram.com/artbymathieuv/
https://www.facebook.com/profile.php?id=61555374224379

EXPO

Vilar Nathan Galerie
Markt 136/002
9800 Deinze
duo-expo: Louise Kerkaert – Mathieu V
van 8 november 2025 tot 1januari 2026

8 november – 9 november 2025
13u-18u: Vernissage

---

NATUUR DICHTBIJ

Een expo in deWeverij

met natuurfotografen Bart Schuermans en Dirk Bogaert

tekst Kathleen Ramboer

deWeverij laat je 2 zondagen lang op een heel speciale manier natuur ervaren. Met een beetje verbeelding ben je in een niemandsland waar de uil zijn spookachtige roep laat horen, libellen achteruit vliegen, een landschap opdoemt uit de mist, bomen lijken te slapen in de sneeuw…Twee natuurfotografen Bart en Dirk gaan er in dialoog. Beide delen een fascinatie voor verborgen, moeilijk waar te nemen natuur. Ze brengen ons beelden waarin fauna en flora (Bart hoofdzakelijk vogels, Dirk diverse fauna en flora) de hoofdrol spelen, foto’s die ons eraan herinneren dat de mens niet het middelpunt van de wereld is.

Gewapend met een camera en veel geduld trekken beide fotografen naar soms moeilijk bereikbare plekken om hun fotografische prooi te observeren en het juiste ogenblik af te wachten om in actie te komen. Het is een werkwijze die een grondige studie over het onderwerp verlangt en een volledige overgave vraagt aan het leefgebied van het te fotograferen dier. Beide zijn er meester in.
Ik was benieuwd naar hun verhalen. Heb je wat tijd voor een interview vroeg ik tijdens de ‘making of’.  Dat kon.

Kunstpoort Enkele mensen uit de kunstwereld durven zich minachtend uitlaten over natuurfotografie. Zij vinden het geen kunst. Hoe dan ook voor mij is het al een kunst om het natuurgebeuren, een vogel, een insect, in zijn leefwereld vast te leggen. Vincent Munier éen van de beste natuur fotografen van de wereld, in zijn eigen land als ‘artiste’ omschreven zegt zelf “Sommige van mijn foto’s hebben misschien wel een bepaalde artistieke waarde, maar een kunstenaar, dat ben ik absoluut niet! Ik ben in de gelukkige positie dat ik de grootste kunstenaar van de wereld in beeld mag brengen, dat is namelijk de natuur zelf!”. Hoe denk jezelf daarover? Is natuurfotografie uit artistiek oogpunt gezien kunst? Of is dit een overbodige vraag?

Dirk Bogaert De film van Vincent Munier ‘La panthère des neiges’ met de melancholische muziek van Warren Ellis en een kippenvelnummer van Nick Cave bewijst dat natuur kunst is, levende kunst die constant in beweging is en de seizoenen volgt. Ik noem mezelf geen kunstenaar maar met fotografie probeer ik die levende kunst vast te leggen. Fotografie is een taal, een taal die veel aan de verbeelding overlaat. De kijker kan zelf een invulling geven aan de beelden. Natuur is niet alleen kunst maar ook een onuitputtelijke inspiratiebron voor vele kunstenaars, denken we maar aan Emile Claus, een grote kunstenaar van bij ons, aan Monet met zijn waterlelies… Mijn foto van een waterjuffer op vegetatie die uitloopt in een sierlijke krul is voor mij Jugendstil. Karl Blossfeldt, natuurfotograaf avant la lettre, liet ons prachtige zwart/wit foto’s na van een artistieke schoonheid, sommige kunstcritici brengen die in verband met de Art Nouveau. Hij fotografeerde in de studio, waar hij optimale omstandigheden kon creëren. Natuurfotografie in een bepaalde habitat, is één van de moeilijkste disciplines van de fotografie en eist een andere manier van opereren. Een dier komt niet in beeld op vraag van de fotograaf, de belichting regel je niet zelf met een arsenaal aan lampen. Bovendien is er voor een goed resultaat kennis vereist van de natuur en het ecosysteem.

Bart Ik vel geen oordeel of natuurfotografie al of niet kunst is. De mening hierover wijzigt van persoon tot persoon. Het is niet mijn bedoeling kunst te creëren. Voor mij is het een uitdaging om iets moois optimaal weer te geven. Fotograferen in de natuur stilt mijn verlangen naar een rustgevende omgeving, ver weg van alle drukte en chaos. Het is ontsnappen uit de sleur van het dagelijks bestaan. Bovendien wil ik iedereen bewust maken van wat ons nog rest aan natuurschoon.

foto’s futen – Dirk Bogaert

Kunstpoort Ik kan me inbeelden dat een natuurfoto maken tijd en geduld vergt.
Welke foto, hier tentoongesteld, heeft jullie het meest tijd gevergd? Wat waren de omstandigheden? Welke voorbereiding was er nodig?

Dirk Er zijn foto’s die jaren gevergd hebben vooraleer de ultieme foto er was. Dat heeft te maken met de manier waarop ik werk. Aan die ene foto (opgemerkt door National Geographic*) van de fuut die zich wast in het morgen licht ging jaren studie vooraf. Je moet de habitat en het gedrag van je beest door en door kennen. Ik beoog niet een documentaire foto maar een esthetische foto die schoonheid, gevoel en sfeer najaagt. Een eerste vereiste was een donkere achtergrond, nodig voor de weergave van de waterdruppels die de fuut van zich afschudt na een duik in het water. Het perfecte tegenlicht liet op zich wachten. Dat beeld was lang latent aanwezig in mijn foto universum. Het duurde een tijdje voor de perfecte omstandigheden er waren. Die bestel je niet zomaar via bol.com. Hier is ook een foto te zien van dagverse kuikens van futen. Die heb ik vorig jaar voor de eerste maal kunnen fotograferen. Dat is gelukt na een jarenlange intense studie van de broedperiode. Ik wou het moment van buitenkomen afwachten. Dagenlang lag ik in het water tot ze eindelijk nieuwsgierig naar me kwamen piepen. Cruciaal is, je mag op geen enkele manier de natuur en/of het dier verstoren.
* Dirk haalde de shortlist van de National Geographic Fotowedstrijd in de categorie ‘dier’. Zijn ‘Fuut’ werd gekozen uit meer dan 10.000 inzendingen.

foto links blauwborst – Bart Schuermans

Bart  Het was een droom van mij een blauwborst in de perfecte omstandigheden te fotograferen. De vogel heeft niet alleen een prachtige blauwe borst maar ook een verleidelijke staart. Eenmaal in spreidstand, om een vrouwtje te lokken, heeft hij een opvallende oranjebruine staartbasis met een zeer brede zwarte eindband. Een foto van een blauwborst zie je vaak in publicaties maar meestal niet met een gespreide staart, vaak zittend op een niet natuurlijk element zoals een paaltje, een draad. Ik wou hem vastleggen in een natuurlijke setting. Terug uit het zuiden, in de prille lente, eind maart hoor je de blauwborst zingen om los te barsten begin april, dit gedurende een twee tot drietal weken. Fris lentegroen, het blauw van de borst en oranje van de staart, voor mij een niet te evenaren kleurenpracht, die combinatie wou ik vastleggen en vooral in een natuurlijke setting, geen evidente opdracht. Een aantal jaren na elkaar deed ik vergeefse pogingen tot yes, het ultieme moment zich voordeed.

Kunstpoort Je hoeft geen exotische landen te bezoeken om mooie natuurfoto’s te maken. Jullie fotograferen natuur dichtbij, Dirk hoofdzakelijk in de Damvallei, Bart meestal in het meetjesland, een enkele keer in de Ardennen. Toch is het een krachttoer om hier in Vlaanderen nog natuur te beleven. Denk je dat deze expo of jullie foto’s kunnen bijdragen tot een sensibilisering voor behoud van de natuur, voor meer respect voor wat nog rest van onze natuur?

Dirk Een kort antwoord: ja. De meeste feedback op mijn foto’s die ik van kijkers krijg is duidelijk: zijn dat allemaal foto’s van hier? Dat zegt genoeg.

Bart Ons rest alleen nog een moeilijke zoektocht naar die natuur. Ik fotografeer in een straal van 20 tot 30 km rond mijn woning, het meetjesland, het krekengebied, de kusten van Zeeuws-Vlaanderen, de Westerschelde. Door mijn foto’s tentoon te stellen groeit de bewustwording. Die natuur die ons nog rest, moeten we bewaren voor de toekomst. In de Krekenregio komen bijzondere, maar kwetsbare soorten voor. Er zijn foto’s bij van bedreigde soorten. Vogels die hier vroeger voorkwamen zoals de geelgors kan je enkel nog spotten in de Ardennen. Vele vogels verliezen hun habitat. Kleinschalige, halfopen cultuurlandschappen met heggen, houtwallen, bosjes en struikgewas verdwijnen. Bepaalde vogels komen onder druk te staan, als we zo verder doen zijn er minder en minder te observeren binnen x aantal jaren.

Kunstpoort Waarom fotografeer je de natuur, uit liefde voor de natuur, om de wereld te tonen hoe mooi en belangrijk de natuur wel is of omdat fotograferen gewoon weg een passie is?
Vind je het belangrijk dat je foto’s af en toe gepubliceerd worden. Dat ze gezien worden?

Dirk Vooreerst, ik fotografeer ongelooflijk graag. Verder ben ik geëngageerd in de Damvallei, ik wil de mensen sensibiliseren. Ik doe het vooral vanuit dat perspectief, om de rijkdom van de Damvallei te visualiseren met een beeldtaal die verwondering oproept om zoveel fraais dichtbij. Wat hier verkocht wordt, gaat integraal naar de Damvallei.

Bart Sensibiliseren is geen doel op zich. Voor mezelf is het fijn de impact te zien van mijn foto’s op een exporuimte. Als ik via deze tentoonstelling mensen kan bewust maken van de natuur die ons nog rest, dan is dat mooi meegenomen. Tentoonstellen is geen doel op zich. Ik geniet van de stilte, de rust die de natuur uitstraalt, hou ervan mooie beelden te schieten en vooral ik hou van de nabewerking van mijn foto’s, hoofdzakelijk met lightroom, één enkele keer komt fotoshop eraan te pas. Een goed beeld wil ik nog sterker maken. Twee uur een foto bewerken is voor mij geen unicum. Nabewerken maakt deel uit van de fotografie, voor mij betekent dat pure ontspanning, beter dan een avondje televisie kijken. De lat ligt vrij hoog, ik streef de perfecte foto na. Ik heb geen doel voor ogen, neem niet deel aan wedstrijden. NATUUR DICHTBIJ is voor mij een première, ik stel een eerste maal tentoon.

Kunstpoort Waar en wanneer begon de fascinatie voor de natuur en wanneer speelde fotografie een rol in die beleving?

Dirk Ik was jong geïnteresseerd in de natuur, ook die fotografie is vroeg begonnen. Ik had een nonkel Romain, bakker, die gaf me altijd cadeau ’s. Al op twaalfjarige leeftijd kreeg ik van hem een kodak en ja… dan is het fout gelopen.

Bart Mijn vader is bioloog, was leerkracht biologie, vogelgids en actief in de Wielewaal, een vereniging die in 2001 fuseerde met Natuurreservaten vzw en zo Natuurpunt werd. Van kindsbeen af vergezelde ik mijn pa op wandelingen in het Zwin. Een aantal jaren verdween de natuur op de achtergrond tot ik een natuurfotograaf, een ex collega, ontmoette. Ik reisde met hem en andere ex-collega’s naar Texel, nadien ontmoette ik in mijn woonbuurt andere mensen met interesse in de natuur en de rest is geschiedenis. Mijn kennis van tal van soorten vogels, speelt in mijn voordeel. Ik ken hun habitat, heb weet van tijdstip en gebieden van de vogeltrek; de jaarlijks, seizoensgebonden migratie van vogels van hun broedgebieden naar hun overwinteringsgebieden en vice versa. Zo heb ik een vermoeden van de ideale tijd en locatie om bepaalde vogels te vereeuwigen.

Kunstpoort Anton Corbijn, Nederlandse fotograaf, gekend van zijn foto’s van rockmusici, deed de volgende uitspraak: ‘Fotografie is altijd ook een herinnering, het vastleggen en vieren van een stukje leven dat verbindt…’ Hebben jullie ook opmerkelijke herinneringen aan biezondere foto’s, die je eeuwig bijblijven? Kleurt er hier zo eentje de witte muren?

Dirk Ik wist een vossen burcht zijn en had graag welpjes op mijn sensor vastgelegd. Ik zat gewoon in de gracht, zonder enge camouflage. Ik kon juist boven het maaiveld uitkijken. Die voskes kwamen zoals die fuutjes benieuwd kijken. Ze beschouwen je echt als een deel van hun omgeving. Nog iets, als ik in mijn drijfhut werk, strijkt er wel eens een vogel neer op het dak zoals die keer een ijsvogel met een pas gevangen vis, moeilijk te fotograferen maar wel een unieke ervaring. Kon ik maar mijn hand uitsteken en een selfie nemen!

foto’s Dirk Bogaert

Bart Het fotograferen van een geelgors in de sneeuw, in gezelschap van mijn vader, vergeet ik nooit. We trokken samen naar de Ardennen, overnachtten in een primitieve hut, het vroor tot min 10 graden. Geelgorzen foerageerden op het gras, niet echt spectaculair voor een foto, te weinig contrast tussen het geel en het groen. ’s Nachts begon het te sneeuwen, de sneeuw waaide gestaag naar binnen. In de vroege morgen, het sneeuwde nog lichtjes, transformeerde de natuur onverwacht in een prachtig decor, een schilderachtig sneeuwlandschap, een fotogeniek tafereel met de geelgors als onbewuste figurant. Het was efkes op de tanden bijten: een vast gesneeuwde auto, vrieskou nefast voor mijn materiaal, geen verwarming, geen elektriciteit maar wel een geslaagde fotoshoot. Fijn dat ik dit avontuur met mijn vader mocht beleven.

foto links geelgors, rechts steenuil – Bart Schuermans

Kunstpoort Is natuurfotografie gemakkelijker geworden door de digitale fotografie, ik veronderstel van wel. Je kan toch sneller werken, geen gedoe meer met filmrolletjes.

Dirk Ja maar analoog vond ik op een manier plezanter en spannender. Je ging acht weken op reis, droeg je filmpjes binnen in de Fnac, verder bleef je in spanning wachten op het resultaat. Digitale fotografie biedt meer mogelijkheden. Je fotografeert in raw en ontwikkel je foto’s niet in de donkere kamer maar in lightroom. Ik doe niet aan fotoshoppen, shop geen zaken weg of voeg er gene bij. Ik maak gebruik van lightroom, werk wat aan het contrast of aan andere doodgewone dingen. Om Michiel Hendryckx te citeren: de camera doet er niet toe, fotograferen kan met een eenvoudig fotoapparaat, je moet enkel kijken. Het risico met de digitale fotografie is dat alles zeer gemakkelijk lijkt. AI kan je een bruine kiekendief leveren, over de velden scherend, ik kan dat niet. Ik hoop dat het metier, de kunst van het fotograferen niet verdwijnt, dat zou zonde zijn.

Bart Ik heb nooit analoog gewerkt. Ik ben slechts een vijftal jaar bezig. Nu heb ik een systeemcamera, een canon R7. Voor vogelfotografen, heel belangrijk, zijn er systeemcamera’s met oogdetectie. De automatische scherpstelling op het oog lukt niet altijd, met een drukke achtergrond werkt het moeilijker. Ik kan een 12tal beelden per seconde fotograferen waardoor je de beste actiefoto kan uitkiezen. Vroeger was er meer ambacht van doen. Ik verkies toch de hedendaagse digitale camera’s: meer mogelijkheden, ze zijn sneller. Ik heb een oude lens, een 25 tal jaar oud, gecombineerd met moderne technologie, voor mij een ideale combinatie.

Kunstpoort Heb je meerdere camera’s?

Dirk Ik ben een slechte consument, ik heb ene body en dan zijn er nog mijn lenzen. Als ik ’s morgens opsta en naar buiten kijk dan komt de stress naar boven. Wat ga ik fotograferen, op wat ga ik me focussen, op macrofotografie, op de zilverreiger… met welke lens… Onderwerpen genoeg, dat toont aan dat de natuur zich herstelt.

Bart Nu werk ik met mijn Canon R7.

Kunstpoort Hoe selecteerden jullie de foto’s voor deze expo? Waren er bepaalde criteria? Moeilijk? Tevreden van jullie keuze?

Dirk Ik heb hulp ingeroepen van mijn vriendin Veerle die heel wat ervaring heeft in de wereld van de kunst. Omdat Bart een vogelfotograaf is wou ik zo weinig mogelijk vogels in de kijker stellen. Veerle was voor mij een second opinion. Zij kijkt meer naar het esthetische, naar kleur. Selecteren is een enorme opdracht, breng ik een verhaal of niet?

Bart Elk jaar maak ik een natuurkalender. De opbrengst gaat naar een goed doel, de Belgische mucovereniging. Dit doel voor ogen, pik ik gedurende het jaar mijn beste foto’s eruit. Die bewaar ik in een afzonderlijke map. Een selectie was dus al gebeurd. Ik wist die wil ik tonen zonder te weten of die ene foto bij een andere past. Mijn archief is beperkt omdat ik nog maar vijf jaar bezig ben, een groot verschil met mijn collega Dirk. De meeste foto’s die ik toon zijn vogels maar ik fotografeer ook nog zoogdieren. Het belangrijkste is, ik toon natuur dichtbij. De uitdaging is groot om in ons landschap, in mijn buurt geschikte foto’s te maken. De bossen zijn beheerd door Natuurpunt, ook door Natuur en Bos. Hun regels moet je respecteren.
Voor mij is de expo nu al geslaagd. Ik heb nieuwe mensen ontmoet zoals Dirk Bogaert. Ik had mijn twijfels, zijn mijn foto’s goed genoeg? Soms is het nodig je comfortzone te verlaten.

Kunstpoort Eén ding is zeker. Bij het beschouwen van de gekozen beelden, hou ik mijn adem in om zoveel schoonheid, om zoveel natuurbeleving die beide fotografen ons aanbieden in deWeverij.  

INFO EXPO

N A T U U R D I C H T B I J
deWeverij
Dellaertsdreef 9
Evergem (Sleidinge)
Zondag 7 en zondag 14 september 2025
van 10 tot 18u
de fotografen zijn aanwezig
https://deweverij.be/natuur/

EXTRA

Op 10 september (vanaf 20u) is er een informatieve rondleiding waar de twee fotografen dieper ingaan op het ontstaan van de beelden die te bezichtigen zijn. Inschrijven via Natuurpunt https://www.natuurpunt.be/agenda/natuur-dichtbij-24123

INFO FOTOGRAFEN

https://www.instagram.com/bs_wildlifephotography/

https://www.instagram.com/dirk_bogaert1/

KALENDER

Bart Schuermans biedt een kalender met zijn natuurfoto’s te koop aan.
15,- euro, te verkrijgen tijdens de expo
De opbrengst gaat naar de Belgische mucovereniging

Tekst Kathleen Ramboer

---

Klaar om tentoon te stellen

Studenten beeldhouwklas van Guy Timmerman: Anne Van Wayenberg, Marinette Vande Vyvere, Andy Vincke en Christine De Landsheer stellen tentoon.

Tekst Kathleen Ramboer

Aan de Academie voor beeldende kunst (DKO) Gent loopt een creatief schooljaar ten einde. Werken, stevig ingepakt, staan klaar om de school te verlaten richting exporuimte Campo Santo. Gebak, drankjes, pralines… verraden de laatste dagen van het 6^de jaar beeldhouwen en ruimtelijke vormgeving. Gelukkig, enkele werken zijn nog te bekijken, zo kan ik me een oordeel vormen van de sfeer en het ateliergebeuren. De kunst van de studenten vraagt om een dialoog, laat mijn gedachten afdwalen of verdwalen in het labyrint van de hedendaagse kunst. Docent Guy Timmerman maakt tijd voor kunstpoort en licht toe hoe hij omgaat met de aspiraties van zijn studenten, hoe hij helpt hun doel te bereiken.

Kunstpoort Wat is je inbreng, is die technisch en/of inhoudelijk? Vergt het inspanning je in te leven in hun specifieke beeldtaal, visie, hun werk, hun stijl?
Guy Timmerman Elke student heeft zijn eigen rugzakje mee. Belangrijk is dat de student daaraan geappelleerd wordt. Elke cursist kijkt en voelt op een andere manier, ik benader iedere persoonlijkheid op een individuele manier. Voor hen is dat een enorme cadeau, dat betekent dat op het eind van de rit ze een eigen verhaal vertellen.

Kunstpoort Eens ze de school verlaten hebben, blijf je de studenten verder volgen of verlies je ze uit het oog?
Guy TimmermanNa de opleiding ontstaat er vaak een gemis aan een kijkend oog. Dan is er de vraag ‘mogen we eens langs komen?’.

Kunstpoort Vind je bij de aanvang van een carrière, van deze studierichting, het academische, de klassieke kennis belangrijk?
Guy Timmerman Enkele cursisten voelen zich gedropt in de woestijn, onbewust van het te volgen pad. Dan stel ik voor een schaalvergroting te maken van een voor hen boeiend klein object met doel het verwerven van een stabiele, solide basis.
Cursist Anne pikt hier op in. Het feit dat je al of niet voorkennis hebt, speelt een rol. De technische ondersteuning zoals bij het lassen stel ik zeer op prijs.
Guy Timmerman Ik wil niet te veel sturen.
Anne Van Wayenberg De leraar staat aan de zijlijn, dringt zijn eigen visie niet op.
Guy Timmerman Je hebt iconische beeldhouwers zoals Zadkine. Iedereen wil een Zadkine maken. Die kan en hoef je niet na te apen.
Anne Van Wayenberg Oorspronkelijkheid, authenticiteit daar ga ik voor. De eerste twee jaren krijg je ondersteuning aangeboden, voldoende bagage voor de volgende jaren.

Kunstpoort Velen verlaten het figuratieve pad, vind je dat betreurenswaardig?
Guy Timmerman Ik moet dat tegenspreken. Mensen die voor het klassieke kiezen, kunnen de richting 3D model frequenteren. In deze richting zijn de diverse stappen afgebakend, je werkt aan een mal, een model in hout of de student probeert een portret- of modelstudie.

Kunstpoort Geef je opdrachten?
Guy Timmerman Alleen als ik merk dat het niet loopt, als de cursist moeite heeft met het opstarten van de creatieve motor. Opdrachten geven aan bepaalde cursisten zou een nefaste invloed hebben op hun artistiek werk. Ik hoop mezelf buiten spel te zetten zodat ik overbodig word. Het is ruiken, beseffen of een persoon nood heeft aan een klankbord. Ik wil zorgen voor een maximaal werkklimaat. In de auto op weg naar het atelier, zijn mijn gedachten bij de studenten. Met wat zijn ze bezig? Zitten ze blok of in de flow, trappelen ze ter plaatse of net niet? Het vak van een docent is geen job van nine to five.
Kunstpoort Je bent een bevlogen leraar.

Kunstpoort Ontstaat er een wisselwerking tussen docent en student?
Guy Timmerman Wisselwerking, ik ben er mij niet van bewust maar het feit dat er zoveel invullingen mogelijk zijn, maakt me nederig.

Anne Van Wayenberg

Anne Van Wayenberg in het atelier beeldhouwen Academie voor beeldende kunst (DKO) Gent

Het werk van Anne Van Wayenberg stemt tot nadenken. De kwetsbaarheid van mens en natuur staan bij haar centraal. In Campo Santo toont ze o.a. ‘keien’ die de vergankelijkheid, het eindige op een krachtige wijze verbeelden. Haar werk vraagt om wat uitleg hoewel zonder achterliggende ideeën ik ook geniet van de verwerkte strandvondsten. Haar keien zijn voor mij geen dode objecten maar organische voorwerpen die communiceren. De natuur van Pas-de-Calais, gevat in deze kunstkeien vertelt, via de beeldtaal van Anne, van dood en leven, van vreugde en verdriet, van kunde en onkunde, van eindigheid en eeuwig leven.
Op uitnodiging van Anne kon ik het beeldhouwersatelier bezoeken. Een interview? Dat vond ik vanzelfsprekend.

Kunstpoort Bij het overlopen van je kunstenaarscarrière lees ik een opeenvolging van opleidingen. Heb je nood aan kennis, techniek of vooral aan feedback? Wordt je kennis nog altijd bijgeschaafd?
Anne Van Wayenberg Ik heb vooral behoefte aan werken in groep, voor de communicatie en de inspiratie. Na mijn opleiding ergo – creatief en systeemtherapie ben ik onmiddellijk met kunstopleidingen gestart, de ene volgde op de andere; sculpturale keramiek o.a. bij Carmen Dyonise, Frank Steyaert en Geneviève Van Bastelaere, draaiwerk bij Fernand Everaert, beeldhouwen en ruimtelijke vormgeving…
Van in mijn kindertijd ben ik creatief. Dat heeft zo zijn oorzaak. Ik was een zorgenkind, wilde mezelf profileren door me beeldend te uiten; met verf, met klei… hoewel ik een broer had die heel goed kon tekenen vooral waarnemingstekenen, heb ik dat niet in de vingers. Mijn fantasie heb ik wellicht aan mijn vader te danken. Creativiteit zat bij hem in het bloed. Toen ik keramiek volgde, inspireerde dat mijn vader om als autodidact ook keramiek te vervaardigen. Hij bouwde een eigen bakoven, delfde de nodige klei, zuiverde die en maakte zijn eigen natriumglazuren. Dank zij mij vond hij een nieuwe passie.

Kunstpoort Schets je bij aanvang van je creaties?
Anne Van Wayenberg Een krabbel ja maar schetsen nooit. Fotograferen komt er wel bij kijken. Ik heb een idee, start en laat  het concept in alle vrijheid groeien naar een volwaardig kunstwerk. Mijn keien zijn gebaseerd op 40 jaar zwerven langs de Pas-de-Calais. Alledaagse strandvondsten ondergaan in de keien een poëtische transformatie naar tastbare vergankelijkheid. Als kind was ik reeds een ongelooflijke verzamelaar, nu nog kriebelt het om ‘objets trouvés’ mee te zeulen om mijn kunst te verrijken. Enkel als het materiaal tot me spreekt, ik het gevoel heb ‘ik kan er iets mee aanvangen’ verdwijnt het in mijn handen.

Kunstpoort Heb je thuis voldoende ruimte?
Anne Van Wayenberg Ik heb boven een ruimte waar ik bepaalde zaken afwerk, het uiteindelijke scheppingsproces  gebeurt op de academie. drie dagen per week. Volgend jaar hoop ik een cross-over keramiek/beeldhouwen te volgen. Voor mij is dit een uitdaging omdat cross-over om een compleet andere manier van werken vraagt. Deze richting eist studie op voorhand. Wellicht creëer ik dan meer thuis.

Kunstpoort Je bezoekt heel wat tentoonstellingen, helpt dit je kunst vooruit? Of ontstaat er dan twijfel over je persoonlijk werk?
Anne Van Wayenberg Bij het beschouwen van werk van collega/kunstenaars twijfel ik niet aan de kracht en identiteit van mijn persoonlijk werk. Ik sta voor alles open en pik soms wel iets mee. Expo’s zijn vaak interessant vanwege het materiaalgebruik. Zo ontdekte ik dat vliegengaas ook voor mijn projecten nuttig kan zijn. Namaken, dat doe ik niet want vindingrijkheid, oorspronkelijkheid draag ik hoog in het vaandel. Deze beide termen zijn mijn ankers als ik me beeldend uit. De psycholoog Abraham Maslow zag de creativiteit niet enkel als een kunstuiting, creativiteit is ook op vele andere gebieden van toepassing. Bij het begin van mijn werk in de psychiatrie had ik contact met outsider cliënten. Ik heb een beeldend creatief atelier opgestart. Deze cliënten creëren kunst buiten de conventionele structuren van de kunstopleiding, negeren de regels van de traditionele kunstwereld daarom hebben ze een eigen oorspronkelijke vormtaal en unieke stijl. Als mijn werk de kijker aanspreekt dan wil dat zeggen dat de beschouwer met mijn thema voeling heeft, erover nadenkt of er mee omgaat.

Kunstpoort Je werk vind ik zwaar op de hand, put je er energie uit of is het net andersom?
Anne Van Wayenberg Ik heb 40 jaar in de psychiatrie gewerkt als beeldend creatief therapeut/systeem therapeut, wat boeiende contacten met cliënten met zich meebracht. Via hen leerde ik mijn eigen pad te volgen. Door mijn scheppingsdrang pieker ik minder. Creëren geeft mij een goed gevoel, is levensnoodzakelijk. Voor de buitenwereld baadt mijn kunst in een sfeer van droefenis maar depressief ben ik niet. De keien maken leven en dood tastbaar; de schelpen die ik verwerk droegen leven in zich, leven dat langzaam uitdoofde. Stenen eroderen, verwerven een gladde huid of brokkelen af, ze ondergaan een metamorfose. De universele levensthema’s komen in mijn keien, vergeleken met ander werk, op een meer abstracte manier aan de oppervlakte.

Kunstpoort De keien zijn een symbiose van artificiële elementen en reële levendige objecten. Je eigen inbreng is moeilijk vast te stellen en dat vind ik uitermate positief.
Anne Van Wayenberg Misschien moet ik een volgende maal een meegebrachte Pas-de-Calais kei tussen mijn kunstkeien deponeren, dat lijkt me interessant. Guy Timmerman schreef een passende tekst die mijn intentie verklaart.
… Door aangespoelde stenen artificieel na te maken en deze ogenschijnlijk achteloos op de grond te leggen, misleidt ze het oog én confronteert ze de kijker met vragen over wat ‘natuur’ is en wat niet. Aangespoelde stenen zijn het resultaat van tijd, erosie, stroming, toeval – natuurlijke processen. Door deze te reconstrueren met de hand, introduceert Anne menselijke controle en intentie in wat normaal het domein is van de natuur Guy Timmerman. 
Anne Van Wayenberg Wellicht komt er een vervolg op het verhaal van de keien.

Kunstpoort Je inzending voor de nationale expo naar aanleiding van het Ensorjaar, stel je ook tentoon in Campo Santo. Je bezit een bizarre fascinatie voor doodskoppen en skeletten, dat deel je met James Ensor. Ensor ontdekte die bezetenheid in de winkel van zijn moeder, hoe begon bij jou die fascinatie?
Anne Van Wayenberg Op jonge leeftijd had ik een verzameldrang voor knoppen, voorwerpen uit de natuur… Ik herinner me mijn enthousiasme op vijfjarige leeftijd voor een dode vis die ik in mijn hand nam. Als volwassene ben ik een collectioneur van dierlijke overblijfselen zoals botten, vogels… Dode uitgedroogde vogels beschouw ik als boeiend materiaal voor een kunstwerk.

Kunstpoort Kan je wat duiding geven over het werk ‘Arc du Triomphe’?
Anne Van Wayenberg De roes om de overwinning triomfeert maar er zijn ook de vergeten slachtoffers.

Kunstpoort ‘I no longer exist’ verwijst dit werk ook naar de oorlog?
Anne Van Wayenberg Niet echt, het beeld van de borst, voor mij symbool van leven, confronteert de kijker met de eindigheid. Gevierde schrijvers, kunstenaars leven verder in hun werk, blijven hangen in het collectieve geheugen.

Kunstpoort Is er een beeldhouwer die je immens bewondert?
Anne Van Wayenberg Niki de Saint Phalle met haar kleurrijke sculpturen, de avant-gardistische kunstenaar Archipenko, Zadkine, Picasso, Miro… deze eerder niet hedendaagse kunstenaars schieten me te binnen. Ik bewonder beeldhouwers (zoals onze docent Guy Timmerman) die in staat zijn metershoge kunstwerken te creëren. Hoe begin je in godsnaam aan creaties met van die onmenselijke afmetingen?

Kunstpoort Wat brengt de toekomst voor je? Plannen?
Anne Van Wayenberg Ik heb affiniteit met kleur en heb zin om te schilderen. Bepaalde werken kwamen al in aanraking met verf en borstel. Het kan boeiend zijn niet opgespannen canvas ruimtelijk te integreren in mijn objecten. Fijn dat DKO bestaat. Het kunstonderwijs is voor mij een kinder- en jeugddroom die nu door de realiteit wordt weggeveegd. Mijn studies en job als ergotherapeut losten mijn verlangen naar creativiteit in. De therapeutische zijde boeide me vanzelfsprekend ook. Ik ben ambitieus en wil verder beeldend aan het werk zijn, constant bijleren, experimenteren, nieuwe materialen en technieken ontdekken.

Marinette Vande Vyvere

werk van Marinette Vande Vyvere, foto Marinette Vande Vyvere

Anne en Marinette vertrekken van eenzelfde inspiratiebron de kust, Anne adoreert Pas-de-Calais, Marinette woont in Oostende. Toch ligt hun werk ver uit elkaar.
Dwingend, dynamisch en energiek veroveren de keien van Anne haar publiek. Het gebruikt materiaal draagt mee in de zeggingskracht en explosiviteit van haar kunst.
Het werk van Marinette is subtiel en teer. Haar materiaal: klei, porselein… zorgt voor een oneindige schoonheid en ingetogenheid. Haar objecten sluipen stilletjes je hart binnen.

Kunstpoort Wat stel je tentoon in de kapel van Campo Santo?
Marinette Vande Vyvere Ontelbare keren heb ik de kustlijn afgewandeld. Ik deed zelfs interventies op het strand. De expo werken zijn geïnspireerd op waarnemingen en onderzoek tijdens die queeste. Het tentoongesteld werk valt te verdelen in drie groepen.
– De oesterschelpen.
Wilde Japanse oesters zijn exoten die oprukken aan onze kust. Ze zijn grillig en hechten zich gemakkelijk vast aan substraten. Hun opbouw fascineert me omdat ze groeien in laagjes. Net die gelaagdheid is interessant om mee te experimenteren, vast te leggen in porselein. De organische vorm van de buitenkant staat in fel contrast met de zachte softe innerlijke kern en dat boeit me als beeldhouwster uitermate.
– Vloedgolven
De bekendste golf is de grote golf van Kanagawa uitgebeeld in een houtsnede van de Japanse kunstenaar Katsushika Hokusai daterende circa 1830-1831. Die houtsnedeprent blijft me fascineren.
Ik besloot vloedgolven te modelleren in klei. De sterkste laat ik bakken in de oven.
– De kustlijn
Onze kustlijn is rechtgetrokken en volgebouwd. De natuur is geweld aangedaan. Soms mooie architectuur verdringt de hoognodige duinen, belangrijk voor de open ruimte en biodiversiteit.
Voor de expo heb ik de kustlijn, zowel de architectuur als de natuur, verbeeld in gips.

In mijn werk probeer ik de zee vast te leggen niet alleen de onstuimige zee met zijn brute kracht maar ook de stille, zachte, mysterieuze zee die melancholisch stemt. Dat kan door gebruik te maken van diverse materialen aangepast aan het onderwerp en de sfeer van het kunstwerk.

Kunstpoort Waar deed je materiaalkennis op? Volgde je veel opleidingen?
Marinette Vande Vyvere Zoals mijn collega Anne volgde ik tal van opleidingen. Vanaf mijn 16 jaar volg ik kunstopleidingen. Patrick Verlaak was mijn leermeester in de schilderkunst.
Verder werkte ik bij diverse kunstinstituten zoals Kina: Huis, Gent en Design Museum Gent.

Kunstpoort Teken je ook, maak je schetsen of voorontwerpen? Groeit een werk of weet je op voorhand waar je heen wil?
Marinette Vande Vyvere Per project heb ik schriften vol met schetsen en foto’s. Ik improviseer weinig en leg verbanden tussen verschillende tekeningen. Ik werk intuïtief, zoekend, aftastend, vol verwondering om wat op mijn pad komt.

Kunstpoort Welke beeldhouwers kunnen je inspireren?
Marinette Vande Vyvere Dit is een moeilijke, want er zijn er heel veel. Niet alleen beeldhouwers zoals Arp inspireren me maar ook schilders en architecten zoals Junya Ishigami, Peter Zumthor, designers zoals Allan Wexler, te veel om op te noemen.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst?
Marinette Vande Vyvere Misschien volg ik nog 1 jaar beeldhouwkunst waarin het menselijk lichaam centraal staat.

ANDY VINCKE

Andy Vincke is net zijn vliegende duikboot aan het inpakken. Ik heb een spontane intuïtieve reactie, die elke hedendaagse kunstliefhebber zou geven: ik denk aan Panamarenko. De kunst van Panamarenko is een combinatie van wetenschappelijke studies, techniek en poëzie met de focus op vliegen als symbool voor de vrijheid. Maar de kunst van Andy Vincke ligt meer in de sfeer van rebellie. Zijn kunst is niet enkel spielerei, een idee zit verstopt in de verpakking. Andy Vincke ageert tegen de overbodige consumptiemaatschappij. Aardbeien eten in de winter, asperges consumeren in de zomer… dat stelt hij in vraag.
Waarden van het geloof worden volgens de kunstenaar niet meer gerespecteerd. Hij benadert zwaar op de hand liggende onderwerpen met heel veel humor. Gerecycleerde, gevonden voorwerpen transformeert hij naar kritische, ludieke en originele kunst.

Andy Vincke

Christine De Landsheer

Tot slot citeer ik graag een tekst van de docent Guy Timmerman omtrent het werk van Christine De Landsheer. Ik was niet in de mogelijkheid haar te ontmoeten en haar werk te bekijken.
Christines werk raakt aan een oeroud archetype: de vruchtbare vrouw als bron van leven, kracht en mysterie. Door zich te focussen op het torso – de romp zonder hoofd, armen of benen – reduceert ze het beeld tot de essentie van het vrouwelijke lichaam als dragende vorm. Wat overblijft is geen individu, maar een universeel symbool: een oervorm waarin het moederschap, het scheppen en het dragen gecentreerd worden.  Guy Timmerman

Tekst Kathleen Ramboer
Foto Kathleen Ramboer, Anne Van Wayenberg, Marinette Vande Vyvere

INFO KUNSTENAARS

Guy Timmerman
https://guytimmerman.be/biografie/

Marinette Vande Vyvere
https://www.atelierinbeeld.be/nl/kunstenaar/marinette-vande-vyvere
https://vimeo.com/1066357644?&login=true#_=_

Anne Van Wayenberg
https://www.instagram.com/anne_waai/
https://beeld.be/nl/kunstenaars/anne-van-wayenberg
https://www.facebook.com/vanwayenberganne/

INFO TENTOONSTELLING

Afstudeerexpo afdeling Beeldhouwkunst
Academie voor beeldende kunst (DKO) Gent
Vande Vyvere Marinette 
Vincke Andy
De Landsheer Christine
Van Wayenberg Anne

 
Campo Santo
Visitatiestraat
9040 Gent – Sint Amandsberg

13-14-15 juni 2025
Vrijdag 19u-22u
Zaterdag 10u-17u
Zondag 10u-17u

---

NAND & (N)ANDEREN

Expo van een student/kunstenaar/curator en drie medestudenten/kunstenaars in Galerie Drie, Gent

Tekst en foto Kathleen Ramboer

Een chaos van kleuren overvalt me en maakt op mij een verpletterende indruk. In het schildersatelier van – LUCA School of Arts – baan Ik me een weg tussen afgedankt meubilair, borstels, verf, canvas, houten latten, papier… om later halt te houden bij het werk van vier studenten, Nand, Janne, Nathan en Gies. Het viertal is op zoek naar stijl, inhoud en eigenheid om binnenkort door te breken en een plaats te veroveren in de hedendaagse kunstwereld. Verwonderd om zoveel jonge geestdrift en gedrevenheid ga ik de confrontatie aan.

Student/kunstenaar Nand Haegeman, door aandachtige kunstpoort lezers gekend van het project TO KEEP Gallery, volgt stage bij Galerie Drie te Gent. Galeriehouder Guy De Dapper vroeg hem een fictieve expo te organiseren. De opdracht kreeg vorm, verraste positief en evolueert nu naar een daadwerkelijke tentoonstelling. Nand loodst me mee naar een auditorium zodat ik in alle rust, zonder kleur- en/of klankprikkels, met de vier kunststudenten kan debatteren.
De vier kunststudenten zijn:
Nand Haegeman, student derde jaar bachelor schilderkunst, stagiair bij Galerie Drie en tevens curator van de expo NAND & (N)ANDEREN
Janne Vandebuerie, student derde jaar bachelor schilderkunst
Nathan Geldhof, student master schilderkunst
Gies Dewaele, student master schilderkunst

links Gies Dewaele, rechts Janne Vandebuerie

Kunstpoort Nand, bevalt het curatorschap je? Je kiest voor medestudenten, was dat de opdracht, hoe selecteerde je de kunstenaars, op thema, op diversiteit, welke kunst je zelf goed vindt? Moet er een link zijn, een gemeenschappelijk kenmerk?
Nand Het is evident dat ik voor medestudenten kies, dat staat als een paal boven water. In mijn keuze van de kunstenaars is hun motivatie en gedrevenheid van kapitaal belang. Een soort eenheid is noodzakelijk maar dat betekent niet dat allen gebruik maken van dezelfde technieken en materialen.

Kunstpoort Nand selecteerde je nu al werken voor de expo?
Nand Samen bekijken we de werken, evalueren en selecteren een aantal. Die nemen we mee naar Galerie Drie. Op locatie, bij het aftasten van de ruimte, ervaren we welke emotie en gevoel de werken oproepen. Dan pas maken we de definitieve selectie. Het wordt puzzelen zowel met de kunstwerken als met de beschikbare ruimte.

Kunstpoort Alle werken getuigen van eenzelfde visie: jullie weelderige schilderkunst brengt visuele bravoure die imponeert. De gemene deler is eigenzinnig, kleurrijk, pasteus, origineel, eigentijds… Mag ik het jong geweld noemen? Een rage, wat trendy aanvoelt blijkt voor jullie niet belangrijk. Blijft het experiment essentieel? Gaan jullie op dit elan verder?
Gies Dit is nog maar een begin. We blijven zaken uitproberen..
Kunstpoort Gies, welke materialen maken deel uit van het experiment?
Gies Verf, houtsnippers, krijt, stof…
Kunstpoort Nand jij schilderde ook op zakken.
Nathan Mijn drager kan MDF zijn, een paneel, canvas, los doek dat ik op een dun paneel lijm… Als je een geschilderd beeld opspant of op hout kleeft, krijgt het werk een totaal andere specifieke fysieke dimensie en dat is heel belangrijk. Ik vervaardig frames volgens de aard van het werk. Mijn portretten bijvoorbeeld ga ik op iets dun kleven refererend naar een fotokader. Je medium bepaalt de manier van schilderen.
Janne Ik gebruik diverse goedkope materialen, recycleer vaak, creëer eigenhandig een lijst waar ik verder meewerk. Ik schrik er niet voor terug om op een zelf gecreëerde, speciale, grillige vorm te schilderen.

links werk van Gies Dewaele, rechts werk van Janne Vandebuerie

Kunstpoort Getuigt jullie kunst van persoonlijke ervaringen, interesses, emoties… lectuur, toeval? Waar putten jullie inspiratie uit?
Gies Ik vertrek vanuit mijn omgeving, heel veel foto’s, composities van gebouwen, een straat die openligt, de verschuiving van het landschap, dat probeer ik te vatten in mijn verf. Mijn verf wordt onderwerp, mijn omgeving, de foto… is enkel een aanleiding tot schilderen, tot het zoeken van vormen.
Kunstpoort Nand bij jou is ook je omgeving, het alledaagse inspirerend.
Nand Zoals bij Gies geeft het straatgebeuren, wat constant gebeurt rondom ons, aanleiding tot schilderen. Niet wat je schildert is belangrijk maar hoe. Een banaal onderwerp kan kunst zijn en worden. Ik doorprik graag de zwaarwichtigheid die rond kunst hangt. Humor mag en kan in de kunst. In mijn kunst staat het speelse vaak centraal.
Janne Gies en ik, we zijn beide figuratief gestart om langzaam te evolueren naar non figuratief. Je kan niet uit het niets abstract beginnen schilderen. En toch zat vanaf het eerste jaar die abstractie al in mijn werk, op een subtiele manier.
Nathan Ik put inspiratie uit mijn archief met foto’s, polaroids, krantenknipsels… Vorig jaar sloot mijn werk aan bij het surrealisme, nu heeft het realisme de bovenhand.
Nand In het woord kunstenaar zit nog altijd kunnen vervat.
Gies Kunst was vroeger wel een ambacht. Nathan weet daar veel over.
Nathan Kunstgeschiedenis interesseert me mateloos. Eerst was kunst ambacht, met de verlichting kwam het kunstenaarsgenie op de proppen. Rationele, menselijke thema’s leidden toen tot nieuwe stijlen en benaderingen van en in de kunst, tot kunstenaars los van het ambachtelijke.

links werk van Nathan Geldhof, rechts werk van Nand Haegeman

Kunstpoort Janne je hebt een karakteristieke benadering van schilderkunst. Je werken zijn een mix van gedurfde kleuren, gelaagde texturen, onconventionele materialen samengebracht tot intrigerende visuele soms chaotische composities. Je kunst vertoont een speelse dynamiek. Hoe verloopt je productieproces en kan je gemakkelijk HALT roepen, beslissen wanneer een werk af is?
Janne Ik start vanuit een beweging. Eerst is er de vorm dan het kleur. Door vlakken te schilderen leg ik de beweging stil. De grote move evolueert naar een kleinere, naar concentratie. Schilderen is bij mij een lang verhaal, een opeenvolging van nadenken en handelen. Daarom werk ik simultaan aan diverse schilderijen. Het ene werk beïnvloedt een volgende en speelt als kapstok voor een ander kunstwerk. Vroeger viel het me lastig een werk als voltooid te beschouwen, nu lukt het me beter er een kruis over te trekken.

Kunstpoort Houden jullie rekening met de evaluatie van een docent, met feedback van anderen?
Na een betekenisvolle stilte volgt reactie van het viertal.
Nand Je hebt docenten met een kritische blik die je willen helpen. Belangrijk is de kritiek op te nemen, te leren uit de feedback.
Kunstpoort Uit de algemene reactie vermoed ik: ”we houden er niet altijd rekening mee”.

links schilderij van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Beïnvloeden jullie elkaar? Geef je commentaar op het werk van een medestudent? Of doe je dat liever niet? Voeren jullie gesprekken over kunst? Een discussie leidt soms tot ontdekkingen.
Gies Dat collectieve, kunstenaars onder elkaar, dat helpt ons vooruit. Je begrijpt elkaar, je spreekt dezelfde taal.
Nathan Er is de peer recognition, waardering onder elkaar. Straks bij het beëindigen van onze master valt er een netwerk weg. Daar ben ik bang voor. Als ik intens schilder aan een bepaald werk dan heb ik het gevoel in een tunnelvisie te vervallen. Om een werk in balans te brengen is het handig te beschikken over een extra paar ogen, ogen die zaken waarnemen die jij als individueel kunstenaar niet opmerkt.
Janne We zijn studenten die constant elkaars werk gade slaan en feedback brengen.
Nand Je gaat hier naar buiten zoals je bent binnengekomen maar ondertussen heb je veel bijgeleerd, vertrek je met een rugzakje.
Gies Een docent gaf de volgende reactie: op school stel je constant tentoon want er is een voortdurende passage, een heen en weer gedraaf van studenten en leerkrachten.
Bij het afscheid nemen van de campus valt dit weg en wacht ons een eenzaam gevecht in het atelier, niemand werpt nog een doordringende of vluchtige blik op je schilderkunst.
Nand Het is belangrijk om reactie te krijgen van mensen buiten het beschermde milieu van de school, van mensen die er totaal niet mee bezig zijn. Kijkers van buiten de kunstscene, maar toch ‘artminded’, kunnen betekenisvol zijn voor vorm en inhoud van onze kunst. De toeschouwer mag ook zonder meer iets mooi en schoon vinden.
Gies Maak je kunst voor kunstenaars en kunstkenners. Wie is je publiek, tot wie spreek je? Je creëert toch kunst voor iedereen?
Nathan Het is triest, als je van je kunst wil leven het de profs zijn die er toe doen.
De globale kijker kan positief zijn en als je daarboven op nog kunstcritici kan begeesteren dan behoor je tot het kransje van de David Hockney’s en de Rinussen Van de Velde. Iedereen houdt van hun werk en toch is het zo eigen dat het respect afdwingt.
Kunstpoort De modale kijker voelt affiniteit met hun werk omdat het figuratief is. Kunstwerken van Gies en Janne vallen moeilijker om een oordeel over te vellen.
Nathan We moeten af van het idee de kunstenaar te zien als een romanticus eenzaam werkend op een zolderkamertje. Onder ons vier zoeken wij constant feedback, nuttig om de hoogste trap te bereiken.
Als iemand in mijn oor fluistert, je bent ‘goe’ bezig dan vind ik dat fijn en motiverend.
Janne In ons werk laten we de ‘struggle’ zien.

links werk van Janne Vandebuerie, rechts werk van Gies Dewaele

Kunstpoort Zijn de beste werken die welke gepaard gaan met frustraties?
Nand Soms niet, de sterkte ligt vaak in de spontaniteit, het directe… bij mij toch.
Het hondje is daar een voorbeeld van. De aanzet was iets totaal anders, moeizaam, niet echt geslaagd, toen kwam het hondje op de proppen, snel, speels en verrassend. Zelf bepalen wanneer iets af is, vind ik verschrikkelijk.
Kunstpoort Jullie stijl laat zo een manier van werken toe. Bij een ‘Borremans’ bijvoorbeeld is het wenselijk dat alles van meet af aan klopt.

Kunstpoort Hier in het schildersatelier zitten jullie dicht op elkaars lippen. Is dit nefast voor de concentratie?
Gies Soms zak je totaal weg in je werk, dat zijn de beste momenten.
Janne Je leert je te concentreren in deze drukke ruimte.
Later, na een dertig tal jaar werken in een eigen atelier, zie ik me denken, hoe hebben we het in godsnaam klaargespeeld kunst te creëren in het atelier van Luca School of Arts?

Kunstpoort Is AI welkom bij het ontwerpen van jullie schilderijen? Of ben je absoluut contra en waarom?
Nathan Mijn portretten zijn gecreëerd met de hulp van AI. Ik genereer via AI anonieme beelden. Met fotobewerking maak ik ze klaar om te schilderen. Bij het overbrengen op doek evolueert het beeld van anoniem tot een portret van een icoon of van een door mij gekend gezicht. Het AI beeld is het zaadje. AI betekent geen gevaar voor de creativiteit. De ontdekking van de fotografie belemmerde ook de populariteit van de schilderkunst niet.

links canvas van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Jullie creëren in het atelier op de campus. Wacht er thuis een atelier? Waar werk je het liefst en is de kunst die je thuis vervaardigt anders dan hier op school?
Gies Ik heb privé een atelier. Wat ik op school maak kan ik thuis afwerken en omgekeerd.
Nathan Ik schilder samen met mijn ma in eenzelfde atelier. Daar maak ik gebruik van een schildersezel. Die manier van werken heeft zo zijn eigen tactiliteit.
Janne In mijn persoonlijke werkplaats schilder ik meer ingehouden en toch is het resultaat vergelijkbaar met het ‘schoolwerk’.
Nand Een nieuw atelier heeft zeker invloed op je creaties.

Kunstpoort Wat vind je van de sociale media als instrument voor jullie artistieke praktijk?
Janne Vanaf het middelbaar post ik op Instagram. Instagram fungeert als archief, een soort portfolio. Instagram toont niet je werk zoals het werkelijk is maar biedt wel een eerste leuke blik.
Nand De manier waar je ermee omgaat is belangrijk. Mijn account functioneert als een soort identiteitskaart, wie ben ik, wat maak ik? Voor bepaalde kunstenaars blijkt de post op sociale media belangrijker dan wat ze maken. Mijn doel is de kijker, dat kan een galerie zijn, triggeren om mijn werk in het ‘echt’ te bekijken.
Gies Daarom is het initiatief van Galerie Drie zo belangrijk. We komen als kunstenaar onder de mensen, je gaat de confrontatie aan met de toeschouwer.

links werk van Janne Debuerie, rechts detail schilderij Gies Dewaele

Kunstpoort Jullie schilderkunst vraagt om een fysieke benadering en beleving. Zoeken jullie locaties om in de toekomst te exposeren of is het nog te vroeg om te netwerken en galeries te benaderen?
Janne Als de tijd rijp is. Ik ga nu mijn master aanvangen. Dit is het laatste jaar waarin ik voluit kan  schilderen, mijn artistieke praktijk ontwikkelen. Met praktische zaken bezig zijn hoeft nu nog niet, centen verdienen om te kunnen schilderen, galeries aanspreken, tentoonstellen… dat is voor later.
Nand Het is een gevaarlijke stap om zich nu al vast te pinnen op een galerie. Het is wijs dat we nu in Galerie Drie kunnen tentoonstellen. Ze zijn heel communicatief en empathisch, helemaal niet afstandelijk of elitair. Hun publiek toont een wel gemeende interesse in kunst en kunstenaar.
Gies Ik geef de galerie het adjectief ‘volks’. Wellicht is dat niet het juiste woord en het is zeker niet pejoratief bedoeld. Collectief tentoonstellen bijvoorbeeld in een galerie als Galerie Drie, dat is voor ons ideaal.
Janne In een galerie moet je je thuis voelen. Mijn werken zijn mijn kindjes, er zit heel wat emotie in. Ik hoop dat ze ergens terecht komen waar ik me in kan vinden.
Ik heb nu meer aandacht voor culturele projecten. Later kan ik doorstromen naar de wereld van galeries.
Nand We leven op het ritme van een sneltrein, in een ratrace, in een commerciële prestatiemaatschappij. Kunst mag niet alleen consumptie zijn. Schilderen om te verkopen omdat wat je schildert goed in de markt ligt, blijkt voor vele kunstenaars een valkuil. Blijvend plezier hebben in het schilderen, in je zoektocht, in je reis doorheen materialen en disciplines, is noodzakelijk.
Gies Ergens moet je compromissen sluiten.
Nand Belangrijk is je werk zichtbaar maken, kijk dit is wat ik maak, waar ik voor sta. Op je zoldertje blijven schilderen wachtend op dé grote ontdekking, is niet zo romantisch als je denkt.
Nathan Je moet jezelf presenteren, visualiseren. Netwerken is co communiceren, de mensen zoeken bij wie je je comfortabel voelt. Je kan iemand ontmoeten die de visuele identiteit van je werk aanvoelt maar niet de juiste ingesteldheid heeft.
Nand Trends, rages volgen om de verkoop op te drijven, is geen goed idee. Authenticiteit is goud waard en loont uiteindelijk.

Kunstpoort Binnenkort is het voor iedereen vakantie. Lassen jullie een schilderpauze in?
Ik bemerk een glimlach bij het viertal.
Allen We hebben geen pauzeknop. Schilderen is onze passie, een beroep. Schilderen geeft zin aan ons leven. Wij hebben doek en pigment nodig zoals eten en drinken.
Gies Schilderen is zoals een sport beoefenen, je moet in de run blijven, stilstaan is een stap achteruit.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst voor dit viertal? We hopen dat de kunst van Nand, Gies, Janne en Nathan authentiek blijft zoals ze nu is: uniek met een eigen onmiskenbare signatuur. Hun passionele kunst, barstend van leven, verdient een plaats op de Kunstbühne.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO KUNSTENAARS

https://www.instagram.com/vandebuerie.janne/

https://www.instagram.com/nandhaegeman/

https://www.instagram.com/drs._nandus/

https://www.instagram.com/nathan.geldhof/

https://www.instagram.com/gies.dewaele/

https://www.instagram.com/otherprojects.by.gies/

meer info over Nand Haegeman en zijn project TO KEEP Gallery kan je lezen op kunstpoort
https://kunstpoort.com/2025/02/08/to-keep-gallery-huis-arts-een-expo-met-werk-van-drs-nandus-nand-haegeman/

TO KEEP: een jeugdig kunst/immo project van Dries en Nand

INFO EXPO NAND & (N)ANDEREN

Galerie Drie
Sint Amelbergastraat 3A
Gent

Opening 20 juni om 19u
van 20 juni tot 7 juli 2025
vrijdag – zaterdag 9-18u
zondag 9 – 14u
https://www.instagram.com/galeriedrie/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100093048786915

---

AI als artistieke partner van

kunstenaar Roberto Verde

Kuifje wandelt samen met Bobbie over het canvas.

tekst en foto Kathleen Ramboer

De gevleugelde zon treint met me mee tot in Nijlen door het niet altijd groene Vlaamse landschap waar kunstenaar Roberto Verde me aan het station opwacht. Eenmaal binnenshuis, na een korte autorit, troont hij me mee, upstairs, naar zijn atelier waar het noorderlicht zijn levendige canvassen optimaal in de verf zet. Met een groene tuin als rustgevende achtergrond schildert hij hier gestaag verder aan zijn ‘Jessica’ reeks. Terug ‘downstairs’, aan een gezellige keukentafel, geeft Roberto, die zich ontpopt tot een echte praatvaar, mijn nieuwsgierigheid een kans.
Enkele uurtjes later, in een grijsblauwe treinzetel, zittend tussen pendelaars, loom van de eerste lentezon, hoor ik nog zijn aangename stem verhalen hoe het allemaal begon en evolueerde.
En nu? Nu probeer ik, niet alles prijsgevend, het interview neer te pennen. Ik laat een vleugje mysterie schuilen in de verf van het canvas, zo kan de kijker dromen over de wandelende personages op het doek. Kuifje en Bobbie spelen hun rol voortreffelijk.  

Kunstpoort Wat is de betekenis of het verhaal achter je artiestennaam ‘Roberto Verde’?
Roberto Verde Mijn echte naam is Robert Verlinde. Als je moet reserveren, vooral in het buitenland en ze hebben een persoonsnaam nodig dan wordt spellen onvermijdelijk, dat vind ik nogal omslachtig. Van Robert heb ik dan maar Roberto gemaakt, die naam is universeel, herkenbaar en ligt gemakkelijk in de mond. Niemand die ‘Roberto’ verkeerd articuleert, ‘Robert’ daarentegen wordt vaak uitgesproken op een manier waar ik niet van hou.
Kunstpoort En Verde?
Roberto Verde De ‘lin’ van Verlinde heb ik geschrapt. Zo is mijn alias ontstaan. ‘Verde’ was ook de naam van mijn vennootschap.

Kunstpoort Beroepshalve was of ben je architect en ondernemer. Hoe sloeg de vonk over naar schilderkunst?
Roberto Verde Mijn vader was ook architect. Ik ben er zowat ingerold. Na mijn studies en stage werkte ik samen met een jonge groep architecten in Antwerpen. In diverse wedstrijden veroverden we eerste plaatsen vooral in de sfeer van sociale woningen. Er deden zich een aantal problemen voor met bouwaanvragen, geschillen tussen gemeenten en provincie. Toen ben ik uit de architectuur gestapt. Natuurlijk bleef die architectuur en de behoefte aan creativiteit sluimeren op de achtergrond. Ik werd 60 in 2013, verkocht mijn bedrijf dat ik ondertussen runde, werd financieel onafhankelijk en de creativiteit nam terug de bovenhand. Ik contacteerde de academie van Nijlen, dacht die academie is enkel voor jonge mensen, neen hoor, gelukkig niet. Ik had nooit geschilderd en plots werd schilderen een passie. Nu volg ik het projectatelier aan de academie te Lier. Na 7 jaar les schilderkunst in Nijlen, heb ik nu meer behoefte aan een klankbord. De persoon die me in Lier begeleidt is Gommaar Gilliams. We praten over de wereld van de schilderkunst, hij geeft me hints en feedback. Ik stel zelden tentoon maar door van gedachten te wisselen met Gommaar Gilliams geraak ik niet geïsoleerd en  doorbreek creatieve blokkades.

Kunstpoort Je was in een vorig leven architect maar je huidige werken vertonen geen architecturale elementen. Is er ergens toch een link met de architectuur? Persoonlijk leg ik die link niet.
Roberto Verde Die link is er niet. Ik schilder wat voor mij belangrijk is en uiteraard is mijn werk beïnvloed door alles wat ik heb meegemaakt, door mijn leven en architectuur is daar een stukje van. Wil dat zeggen dat ik gebouwen ga schilderen, spelen met rechte lijnen? Helemaal niet maar de negen jaar als architect hebben mij gevormd op gebied van kleuren, figuren, structuren. Dat neem ik mee in mijn schilderkunst.

Kunstpoort Je hebt een fascinatie voor Oude meesters. Wat trekt je aan in hun kunst? Wat waardeer je bij deze historische schilders?
Roberto Verde Het is vooral Rubens die me fascineert. Zijn ongelooflijke vakmanschap fascineert me. En het is precies dat vakmanschap dat ik wilde in de vingers krijgen. De academie van Nijlen bracht me die kennis bij. Olieverf is een ongelooflijk wendbaar medium maar dat moet je ontdekken en dat kan je niet door abstract te schilderen maar wel door een landschap of stillevens als onderwerp te nemen, een citroen bijvoorbeeld, hoe schilder ik een schaduw, hoe geef ik die putjes in een citroen vorm, dat leer je zoals je leert schrijven, lezen… En toen dat lukte groeide mijn motivatie. Als je in detail een meesterstuk wil naschilderen, dan zie je pas hoe ongelooflijk die schilderijen zijn. Om IXION, een schilderij van Rubens, na te schilderen, schafte ik me een goede hoge resolutie foto van het meesterwerk aan. Bij het inzoomen op de navel merk je pas hoe wonderbaarlijk juist die geborsteld is. Die man kon tekenen. In het Rubenshuis kan je de boekjes bewonderen waarin hij reisnotities maakte, wonderbaarlijk. Rubens had een atelier vol vaklui die hem hielpen met pigmenten en zo maar hij had de kennis en gaf de aanwijzingen. De Vlaamse primitieven en later Rubens en leeftijdsgenoten, dat waren de beste schilders van de wereld, moeilijk te vgl. met de kunst van toen in Japan en de Arabische wereld, dat was geen schilderkunst, dat was meer tekenkunst, kalligrafie, meesterlijk dat wel, zelfs de Russische iconen waren iets helemaal anders. In Vlaanderen werd een eerste maal op doek geschilderd, Van Eyck was vernieuwend in het maken van zijn verf, camera obscura is ontstaan in de lage landen. Vlaanderen was de bakermat van nieuwe technieken. Ik bewonder hun technologie, zij waren toonaangevend. Onze meesters hangen overal ter wereld tot in het Moma in New York. In België is die schilderkunst blijven doorleven in het magisch realisme, surrealisme, symbolisme…. en ander stromingen. België, Vlaanderen draagt de schilderkunst nog altijd hoog in het vaandel. Misschien is mijn antwoord wat te uitgebreid?
Kunstpoort Helemaal niet, de passie en bewondering klinkt door in dit prachtig discours!

Kunstpoort Op je site lees ik dat AI een verlengstuk van je schildersarm is. Wil je dit heel even toelichten? In welke zin? Hoe beïnvloedt AI je schilderkunst of op welke manier schakel je AI in voor je kunst?
Roberto Verde Ik pretendeer altijd: ‘Mijn schilderijen zijn niet door AI gemaakt wel door mij’. Ik verdiepte me in diverse AI formats of protocollen, je hebt heel wat open source, meestal Amerikaans. Aanvankelijk gebruikte ik AI op de volgende manier: via prompts gaf ik AI de opdracht een beeld met bepaalde elementen te creëren, AI kwam terug met een beeld, een schilderij of een tekening, hoe je het ook kan noemen, ik zag verschrikkelijke zaken en probeerde telkens opnieuw, enorm tijdrovend. Uiteindelijk koos ik een paar beelden waarvan ik dacht daar kan ik iets mee aanvangen en startte met knippen en plakken, creëerde een collage op mijn IPad, ging er creatief mee om, veranderde de kleuren, spiegelde de afbeelding enz. .… kortom het digitaal spelen resulteerde in een eindproduct dat ik uiteindelijk schilderde. Nu ga ik totaal anders te werk en gebruik ik mijn eigen schilderij als startpunt, ik laad het op, stel AI vragen, zo ontstaat een dialoog, een wisselwerking, dit vraagt minder tijd. Wat AI voorstelt is handig om, gebruik makend van het programma Sketches, voorstudies te ontwerpen op de IPad.
Kunstpoort Is AI de toekomst voor hedendaagse kunstenaars?
Roberto Verde Ongelooflijk wat er nu op de AI scene gebeurt. Letterlijk AI ontploft. De artistieke wereld voelt zich verplicht de mogelijkheden die AI biedt te omarmen. Toch blijven handmatig ontwerpen en digitaal creëren harmonieus naast elkaar voortleven.
Kunstpoort Een beetje zoals digitale en analoge fotografie, beide gaan verder hand in hand.
Roberto Verde Ik voel me een curator en maak persoonlijke keuzes uit wat AI me voorstelt. AI put uit diverse bronnen. Maar recyclage van kunst is zeker niet ongewoon. Iets compleet nieuws uitvinden lijkt me onmogelijk. Een schilderij blijft uiteraard persoonlijk. Is kunst niet zoals Willem Kloos het zo treffend over poëzie neerschreef: ‘de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie’? AI gerelateerd of niet, dat moet het voor mij zijn.

Kunstpoort In je recent werk ‘Jessica 4’ verwijs je naar Kuifje en Bobbie. Ik bemerk fragmenten uit de strips van de geestelijke vader van Kuifje Hergé. Ben je een bewonderaar van Hergé? Ook in Jessica 1bis zie ik een stripelement. Wat is de bedoeling?
Roberto Verde Met die stripbanden voeg ik een dimensie toe aan via mijn IPad ontwikkelde beeldtaal. Ik hou van experimenteren met een andere visuele manier van communicatie. Vroeger probeerde ik rasters uit. Rasters bieden enorm veel mogelijkheden kijk maar naar Roy Lichtenstein. Ik hou het bij Hergé, een Belgische striptekenaar. Wij mogen wel wat meer chauvinistisch zijn, de Belgische kunst is wereldniveau, kijk maar naar Magritte.

Kunstpoort Je Jessica reeks handelt over relaties, vraagt om interactie. Je schilderkunst is voor mij op de eerste plaats visueel aantrekkelijk. Vind je het erg als de beschouwer die vraag om dialoog niet ziet, niet wil aangaan?
Roberto Verde Ik ben niet de grote moralist of wil niet de grote boodschapper zijn. Ik hou het liever bij ironie. De interpretatie van mijn schilderij laat ik aan het publiek over, ik geef er geen handleiding bij. Ik leg er wel een boodschap in maar het is aan de kijker om al of niet moeite te doen om mijn standpunten te ontdekken. Ik ben grote fan van Carl Jung. Het onderbewuste, wat een mens meemaakt, kan ook meespelen bij de beoordeling van een kunstwerk. Ik schilder vaak twee, drie figuren. Zijn er onderlinge connecties of niet, is er liefde, onenigheid… daar gaat het over en dat geeft aanleiding tot interpretatie. Die strips dat is ook een stuk nostalgie die zorgt voor meer gelaagdheid.

Kunstpoort Ik ontdek een mix van abstractie en figuratie, vlakken, kubisme, een vleugje Picasso, rasters… Denk je ooit te evolueren naar volledige abstractie?
Roberto Verde Evolutie is vanzelfsprekend. Mijn kunst verschilt van die van 10 jaar geleden, de evolutie verliep steil. De helling van de curve neemt nu wel af. Vele jaren zijn er niet meer om naar abstractie te evolueren. Als iemand me zegt, je werk is sterk, dan is dat heel charmant en tof maar mijn betrachting is niet dé grote kunstenaar te worden. Zolang ik er plezier aan beleef blijf ik verder schilderen.

Kunstpoort Je bent ook schrijver. De aanleiding voor je debuutroman IXION was de ontdekking van het schilderij IXION van Rubens. Heeft de ene discipline invloed op de andere, bijvoorbeeld wat onderwerp, stijl…  betreft? Zijn er verwantschappen? Doet je schrijverschap nadenken over je beeldende kunst en omgekeerd?
Roberto Verde Ik ben letterlijk door Rubens beïnvloed. Ik zag dat IXION schilderij in het Louvre en merkte onmiddellijk dat een tepel niet juist stond. Aan mijn vrienden die me vergezelden vertrouwde ik toe: ‘Daar schrijf ik een boek over’, waar ze natuurlijk lachend op reageerden. Dat bleek de trigger om Rubens te bestuderen. Om het vak te leren volgde ik lessen bij uitgeverij Querido in Amsterdam. Dat was intensief. Diverse cursussen volgden. Nadien nam ik de vulpen op en ben aan een literaire reis begonnen. Ik liet me nog bijstaan door mensen uit het vak vooral Nederlanders. Nu schrijf ik enkel korte teksten, gedachten ook wel poëzie. Twee jaar na één won ik de Boontje* prijs. Dat motiveert.
* een poëzieprijs, genoemd naar schrijver en dichter Louis Paul Boon, jaarlijks uitgegeven door Culturele Centrale Boontje, een vereniging in Sint-Niklaas, een afdeling van cultuurorganisatie Linx+.

Kunstpoort Eén van je personages Alain volgt ook les aan de academie. Is je boek autobiografisch?
Roberto Verde Niet echt. Er komen wel autobiografische fragmentjes in voor.

Kunstpoort Gaan je gedachten een andere richting uit door het feit dat je aan het schrijven bent?
Roberto Verde Dat kan. Alles heeft een invloed zelfs het feit dat je boterhammen aan het eten bent. Er is een constante wisselwerking tussen wat je beleeft, waarneemt en je verbeeldingsdrang. Als kunstenaar ben je doorlopend creatief aan het werk.

Kunstpoort Hoe verklaar je het feit dat beeldende kunstenaars vaak ook schrijvers zijn? Kijken we maar naar Lucebert, Hugo Claus…Paul Snoek… Johan Clarysse…
Roberto Verde Schrijven is laagdrempelig, je hebt enkel potlood en papier nodig. Ook als schilder kan je met weinig materiaal aan de slag, een beeldhouwer heeft het moeilijker. Bepaalde Nederlandse recensenten vinden dat ik filmisch schrijf, ik denk in beelden eerder dan in stijlfiguren, dat heeft te maken met hoe ik beelden waarneem als schilder.

Kunstpoort Poëzie inspireert je, zie de canvas: ‘Echos of longing’
Pablo Neruda.
Es tan corto el amor y tan largo el olvido…
Liefde duurt zo kort en vergeten duurt zo lang…
Vind je je schilderijen poëtisch? Wil je de sfeer van een gedicht benaderen of zijn het enkel thema of inhoud die je inspireren? Zet een gedicht je aan tot een bepaalde manier van schilderen, een bepaald kleurgebruik of staan techniek en kleur los van een gedicht?
Roberto Verde Ik ga je een eerlijk kort antwoord geven. Eerst was er het schilderij en toen dacht ik na over de titel. ‘Echos of longing’ werd het, naar een gedicht van Pablo Neruda.

Kunstpoort Een vraagje over de triptiek ‘Dancing legs’
Dansu Reggu (aka Dancing Legs)
Ik ontdek eveneens humor, vrolijkheid een lichtheid in je werken. Zocht je een tegenpool voor de meer zwaarmoedige, complexe Jessica reeks?
Roberto Verde Helemaal niet, deze triptiek is een ouder werk. Humor, ironie vind ik enorm belangrijk. Het werk is spontaan ontstaan. Die man in het midden is via een wisselwerking met AI ontstaan. Ik had een soort goeroe, een leider nodig en heb een aantal beelden laten genereren tot ik dacht yes die wordt het.

Kunstpoort Elected as “1 of 100 Artists to watch in 2024” by The Hug* curators. Hoe ben je op die lijst terecht gekomen? Resultaat van een open call?
Roberto Verde Inderdaad ze hebben me niet zelf ontdekt, ik nam deel aan een open call. De organisator was Rani Zuckerberg, de zus van de befaamde Mark Zuckerberg. De bedoeling was om van The Hug een soort FB voor artiesten te maken, een platform om mondiaal kunstenaars met elkaar in contact te brengen. Ondertussen werkt The Hug samen met een ander collectief. Ik nam dus deel aan een wedstrijd voor hedendaagse kunst. Curatoren van het MoMA, Gugenheim, Christie’s, Abu Dhabi Art Gallery …. beoordeelden de inzendingen. Euforisch las ik het mailtje met mijn selectie voor de lijst. *

* https://www.instagram.com/thehugxyz/
https://art.art/blog/100-artists-to-watch-open-call-by-hug
https://shop.snap-collective.com/products/hug-100-artists-to-watch?srsltid=AfmBOoo08BMgVVZgNZyUs9YBf6oHPgkGbIfxEvnja1KOoIjd4IaxkKBn

Kunstpoort Misschien een lastige vraag: Wat is het mooiste schilderij dat je ooit zag? Of beter geformuleerd, voor welk schilderij heb je een zwak?
Roberto Verde Er zijn zoveel goede schilderijen. Voor ‘Nighthawks’ van Edward Hopper heb ik een zwak. Bij de symbolisten tref je sterke werken aan, de schilderijen van Fernand Khnopff bijvoorbeeld. Het symbolisme spreekt me meer aan dan het impressionisme hoewel die ook fantastisch zijn. En Rubens behoort tot mijn favorieten, die ken ik van binnen en van buiten door de intense studie van zijn werk.

Kunstpoort Een fictieve vraag: met welke kunstenaar, Oude of Nieuwe meester, zou je graag ontbijten en de dag doorbrengen en wat zou je dan willen doen?
Roberto Verde Ik denk aan Gerard Richter als levende kunstenaar, aan Da Vinci als kunstenaar doorheen de geschiedenis van de kunst. Ik zou hem vragen stellen over de fysica want hij was ook wetenschapper. Dat zou me boeien want ondertussen weet ik door in het heden te leven meer dan hij.

Kunstpoort
Wat betekent AI voor de hedendaagse kunst?
Kunstenaars staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk vol artistieke innovaties. Roberto Verde beschouwt AI als een waardevolle samenwerkingspartner met krachtige tools. We zijn benieuwd naar het vervolg van zijn creatief avontuur.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO ONLINE

https://verde.eu/
https://www.instagram.com/roberto_therealone

TENTOONSTELLINGEN

TOONBEELD
https://bekendinnijlen.be/beleef/toonbeeld2025/
vijfjaarlijkse tentoonstellingsroute doorheen Nijlen
zondag 11, 18 en 25 mei 2025
Roberto Verde
locatie 24
Woonzorgcentrum Heilig Hart
Kerkeblokken 11
2560 Nijlen

ARTISTMEETING
https://www.artistmeeting.com/

22-24 augustus 2025
15u tot 20u
Grand Casino Knokke

LITERATUUR

ROMAN IXION
Debuut roman 242 pagina’s
Online te koop en in elke boekhandel.

---

TO KEEP Gallery: HUIS ARTS: een expo met werk van DRS. NANDUS (Nand Haegeman)

Kunstenaar Nand Haegeman nodigt me uit in zijn atelier, gevestigd in het oudste gedeelte van het LUCA School of Arts complex, Gent. Onbeschrijfbare, ondefinieerbare spullen slingeren rond en vieren feest. Ik observeer een sympathieke, kleurrijke chaos die op de modale burger een onfrisse indruk zou maken. Hier groeit originele kunst, kunst die bij het atelier hoort of is het andersom? De kleine stimulerende ruimte, aan Nand toebedeeld, is de bakermat voor zijn speelse kunst, kunst die ontstaat uit puur toeval met een sausje fantasie overgoten, vergezeld van lef en durf. Durf: dezelfde eigenschap die hij nodig heeft om TO KEEP Gallery op te starten, te laten groeien en met een knal door te breken.

Nand Haegeman bijt de spits af als proefkonijn voor zijn eigen project TO KEEP Gallery, een symbiose tussen kunst en immo. De expo HUIS ARTS is de eerste tentoonstelling van TO KEEP Gallery. Nand Haegeman stelt tentoon onder het alter ego DRS. NANDUS. Zijn werken belichamen de wereld van een volwassen kwajongen, klaar om de kunstberg te bestormen. Zijn kunst is allesbehalve somber, een verademing want treurnis sluipt er genoeg rond in onze maatschappij.

Kunstpoort Wanneer ben je met schilderen begonnen en dacht je: ik word kunstenaar?
Nand Dat idee was latent aanwezig. Als kind kreeg ik geen IPad. Indien ik niet aan het spelen was in de tuin, tekende of schilderde ik, zoals mijn vader deed. Ik heb vier jaar de Latijnse richting gevolgd maar het bleef kriebelen. Kunst was mijn roeping. Tijdens mijn middelbaar testte ik diverse technieken uit zoals beeldhouwen, foto, video…

Kunstpoort Nand, ik bestudeerde je site en was verwonderd hoe professioneel je bezig bent.
Je werk verwijst naar de Duitse expressionisten waar ik een grote fan van ben. Vooral de portretten vind ik expressionistisch getint. Ben je werkelijk beïnvloed door de expressionisten zoals Heckel en heb je een bewondering voor deze stroming? Je weet er in elk geval een hedendaagse switch aan te geven. Ook Spilliaert, Bacon… Ensor… allemaal grote namen schemeren door in je werk. Ben je akkoord met mijn intuïtief aanvoelen van bepaalde invloeden?
Nand Die stroming spreekt me inderdaad het meest aan. Elke kunstenaar heeft ergens wel grote namen uit de kunstgeschiedenis voor ogen. Mijn inspiratie vind ik hoofdzakelijk in mijn onmiddellijke omgeving, toeval speelt een enorme rol. Ik kijk enorm op naar Ensor, Raveel… Hoe meer invloeden je ondergaat, hoe beter.

Kunstpoort Ik vind het niet verkeerd bepaalde kunstenaars als voorbeeld te nemen. Je eert de traditie van het schilderen. Een eigen stijl vinden is een proces van jaren, ben je daarmee akkoord?
Nand Ja zeker, ik zit nog in mijn opleiding vandaar mijn pseudoniem DRS. NANDUS, een woordspeling op doctorandus. Ik onderga onrechtstreeks invloeden, zie allerlei zaken om me heen en geef er mijn eigen twist aan.

Kunstpoort Je schilderijen zijn tastbaar, de laag verf speelt een grote rol. Je houdt ook van textuur. Denk je ooit meer de digitale toer op te gaan of hou je de traditie van het verven in eer?
Nand Voor onze publiciteit op de sociale media gebruik ik digitale tools. Dat bevalt me. Het grafische boeit me, een diversiteit aan materialen en media ligt me wel.

Kunstpoort Vanwaar de aandacht voor het portret want ik zie er heel veel op je site. Zijn ze fictief of geschilderd naar modellen? Hoe kwamen ze tot stand?
Nand Soms vertrek ik vanuit een foto bijvoorbeeld van iemand die ik toevallig op straat opmerk. We kregen de opdracht te werken rond beperking, enkele zijn het resultaat van die opdracht. Zo kan een koffievlek me inspireren, mijn reeks Coffee Art is daar een gevolg van.

Kunstpoort Je zoekt niet naar gelijkenis in je portretten?
Nand Heel zeker niet. Als ik door de stad loop, onderga ik indrukken, zie bepaalde mensen en die beelden probeer ik te vatten en weer te geven. Mijn werk vloeit voort uit de werkelijkheid van alle dag.

Kunstpoort Ik bespeur humor of beter gezegd spielerei in je kunst. (reeks ter plaetse) Donkere onderwerpen zijn trendy. Daarom nemen bepaalde kunstliefhebbers humor in de kunst niet au sérieux. Wat denk jezelf hierover?
Nand Humor in de kunst vind ik heel belangrijk. Vroeger wou ik ook schilderijen maken die verwijzen naar bepaalde onderwerpen. Daar ben ik van afgestapt. Ik zie bijvoorbeeld mijn schoenen staan, alledaagser kan het niet zijn, ik schilder die schoenen en kijk plots transformeren ze naar iets heel bijzonders. Mijn werk komt tot stand door een grote toeval graad, spielerei en woordspeling zoals de naam van ons project TO KEEP. Ik verwijs ter illustratie van mijn werkproces graag naar de reeks ‘Ter Plaetse’. ‘De Plaetse’ was een leegstaand café waar ik de dag voor de afbraak me artistiek mocht uitleven, mijn gang gaan. Gewapend met een borstel en een pot zwarte verf, zonder plan, ben ik het café binnengestapt, keek rond, ontdekte een bel, een schakelaar, een kluis… Met minimale ingrepen werden die banale voorwerpen kunstobjecten. Dergelijke aanpak vind je terug doorheen mijn oeuvre. Kunst hoeft niet altijd een projectie te zijn van een innerlijke gevoelswereld of een donkere maatschappij.

Kunstpoort Er is een fundamenteel visueel en inhoudelijk verschil tussen je reeks ‘PAINTINGS’ en ‘LUCKY ART’. Wat suggereren deze benamingen?
Nand De reeks LUCKY ART vindt haar oorsprong in toeval. Mijn verbeelding slaat op hol bij het zien van verf op mijn palet, van een deur en twee ramen, van een gele muur… ontelbare zaken brengen me op ideeën, vormen grondstof voor nieuwe schilderijen, portretten of wat dan ook.

Kunstpoort Je bent blijkbaar constant aan het werk?
Nand Onbewust ja.

Kunstpoort Je mixt diverse technieken, zoals in ‘SIDE B’, bestaande beelden met schilderkunst. Het resulteert in een levendige beeldtaal die balanceert op de grens tussen schilderkunst en collage. Je komt zo tot een sprekend geheel. Kan je wat meer vertellen over deze ‘SIDE B’?
Nand Op zolder, bij mijn opa lagen er een massa grammofoonplaten. Ook de kringloopwinkel is mijn leverancier van platen, de hoezen interesseren me. Weeral speelt het toeval een rol. Bepaalde platenhoezen deden me denken aan werken van beroemde schilders. Voor mij was het een kleine stap van The Bee Gees naar ‘De kus’ van Gustav Klimt. Ik creëer op speelse wijze mijn eigen versie van klassiekers uit de kunstgeschiedenis: werken van Klimt, Ensor, Borremans, René Magritte… Zo is parallel een reeks rond voetballers gemaakt, een werk rond Maradonna…
‘SIDE B’ is terug een woordspeling, een refereren aan de achterkant van een plaat, de B-kant, bestemd voor tracks die een mooie aanvulling vormen op de A-kant, nooit als hit bedoeld.

links: Naar “De Kus”, van Gustav Klimt” – olieverf op platenhoes – reeks SIDE B
rechts: “Zakline” acryl op een zak

Kunstpoort Kijk je ook op naar bepaalde hedendaagse kunstenaars? Kan je enkele namen noemen? Wie draagt je bewondering weg?
Nand Er zijn heel veel kunstenaars die mijn bewondering wegdragen al is hun stijl totaal anders dan de mijne,  zoals Tuymans, Borremans. Ik ga op ontdekking in galerijen met hedendaagse kunst die werk van zowel gevestigde kunstenaars als van debutanten vertegenwoordigen. Op die manier verzamel ik kennis. Op school hoorde ik de kritiek dat ik, te merken aan mijn kleurgebruik, te veel kijk naar ‘oude’ kunst. Via mijn stage in ‘Galerie drie’ leer ik nu kunstenaars kennen waar ik zelfs geen vermoeden van had, word mijn horizon breder.

Kunstpoort Betekent die stage veel voor je?
Nand De contacten die ik leg met bezoekers, kunstliefhebbers, kunstenaars… zijn ongelooflijk boeiend. Je leert anders kijken naar kunst.

Kunstpoort Wellicht leer je ook wat belangrijk is bij de opbouw van een expo?
Nand Inderdaad, het is een goede leerschool, dat neem ik mee bij het presenteren van mijn werk voor de jury.

Kunstpoort Krijg je door je stage in Galerie Drie zin om een galerie op te starten, in kunst te handelen…?
Nand Ik wil zelf nog kunst blijven maken, daar naast een galerie runnen lijkt me moeilijk. Het project TO KEEP wil ik verderzetten. Het is een dynamisch project omdat de expo’s telkens op andere locaties plaats vinden. Ook voor mij persoonlijk is er de mogelijkheid tentoon te stellen in diverse ruimtes.

Kunstpoort Nog een laatste vraag. Mocht je één dag mogen samenleven met een kunstenaar, samen werken, eten, drinken… wie zou je verkiezen en waarom? Het kan een kunstenaar zijn die gestorven is, een ‘oude’ meester.
Nand Met Raveel wil ik wel eens een dagje erop uit trekken. Hij is één van mijn grote voorbeelden. Hij observeert en schildert zijn eigen omgeving: zijn dorp, zijn kat, de landelijke achtertuin met wasdraad en betonnen muurtjes… Diezelfde input heb ik ook. Hoe kijkt hij naar de wereld? Het Vlaamse en volkse van Raveel en zijn werk trekt me aan. Schilderkunst hoeft niet altijd te draaien rond zwaarwichtige thema’s. Banale voorwerpen worden kunst door een specifieke persoonlijke aanpak van de kunstenaar. Ik vind het interessant lezingen bij te wonen van hedendaagse kunstenaars. Onlangs hoorde ik Rinus Van de Velde. Zijn doen, denken, observeren is onophoudelijk in functie van de kunst. Ik herken mij een beetje in Rinus Van de Velde. Ook de dichter Roland Jooris weet op dezelfde maner het alledaagse te vatten en om te toveren naar iets buitengewoons.

Nand, we hopen dat je ons schilderkundig verder blijft verbazen met canvassen die de kracht van alledaagse eenvoud weerspiegelen, blijf de kunstenaar met de pretoogjes, de kunstenaar van het toeval.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO TO KEEP GALLERY – NAND – WAARDEVOL VASTGOED – DRIES

https://www.instagram.com/to_keep_gallery_/

https://www.instagram.com/nandhaegeman/
https://www.instagram.com/drs._nandus/
https://www.haegemannand-art.com/

https://www.linkedin.com/company/waardevol-vastgoed
Waardevol Vastgoed (@waardevol_vastgoed) • Instagram-foto’s en -video’s
Waardevol Vastgoed | Ghent | Facebook

https://www.instagram.com/dries_de_meutter/

INFO TENTOONSTELLING
HUIS ARTS
Kunstenaar DRS. NANDUS / Nand Haegeman

16 februari van 2025 van 11u tot 20u
Donkerstraat 23
Machelen aan de Leie

Tentoonstelling in een nieuwbouwproject, drie woningen, vertegenwoordigd door Ann-Sophie Humblé
WAARDEVOL VASTGOED
www.waardevolvastgoed.be
https://www.instagram.com/annsophiehumble/

---

TO KEEP: een jeugdig kunst/immo project van Dries en Nand

Jeugdige ondernemingslust, daar heeft kunstpoort een boontje voor. Toen Dries en Nand me een interview voorstelden, aarzelde ik niet. Dries De Meutter, student KMO management en Nand Haegeman, een jonge kunstenaar/student, willen kunst aan immo koppelen. Met dit voor ogen riepen ze TO KEEP gallery in het leven. De bedoeling is eendaags tentoonstellingen te organiseren in te koop gestelde panden en dit in samenwerking met een immokantoor.

Dries en Nand verkozen LUCA, School of arts, als plaats van afspraak. Melancholie overvalt me, vele jaren geleden droomde ik hier van een toekomst in de reclame- en grafische sector. We lopen door de beeldentuin (1878) in het oudste deel van het complex. De rommelige charmante tuin met erfgoedrelicten, architecturaal belangrijke stukken, zuilen, kapitelen, doopvonten… is nu gerenoveerd tot een strakke, geordende tuin zonder ziel. Gelukkig, het atelier waar later de fotosessie doorgaat, blijkt allesbehalve zielloos, de artistieke chaos vormt een geschikt decor voor wat foto’s. In de chaos schuilt creativiteit.

Kunstpoort Van waar komt het idee immo te koppelen aan kunst?
Nand We kennen elkaar van onze humanioratijd, verloren elkaar uit het oog en plots kwamen we elkaar weer op het spoor. Ik dacht toen al aan het organiseren van tentoonstellingen voor jonge kunstenaars.
Dries Het idee van TO KEEP gallery groeide bij een babbel op café. Recht tegenover het café stond een pand te koop. We dachten, hoe cool zou dat niet zijn om daar een expo te organiseren. We besloten immokantoren te contacteren en ons project, immo en kunst, voor te stellen aan vastgoed kantoren.

Kunstpoort Was er veel interesse?
Dries We hebben enorm veel immokantoren opgebeld. Enkele toonden interesse en waren tevens geïnteresseerd in kunst.
Nand Interesse in kunst was onze eerste vereiste om met een immokantoor in zee te gaan. Een naam vinden was een volgende stap. ‘TO KEEP gallery’ klinkt vast-goed als allusie op ‘Te koop’, om (van) te houden. Terwijl het pand leegstaat krijgt het door ‘TO KEEP’ toch nog een opvulling.

Kunstpoort Het logo is sterk, spreekt aan, door de vormgeving leg je onmiddellijk de link met immo.
Nand Het is herkenbaar

Kunstpoort Is het de bedoeling om kunst te verkopen, zien jullie het commercieel of is tentoonstellen de enige optie?
Nand Als testcase starten we een expo met mijn werk. Het is de bedoeling jonge kunstenaars een kans te geven.
Dries Het is zeker ook de bedoeling te verkopen.
Dries en Nand Voor de kunstenaar houden we het low-budget. We willen het minder prijzig houden dan tentoonstellen in een galerij. Winst maken is wel onze bedoeling, wie weet kunnen we later met dit project in ons levensonderhoud voorzien.

Kunstpoort Blijft het bij één immokantoor?
Dries en Nand Voorlopig wel, het is een test, we zien hoe het loopt en evalueren dan ons eerste event. Het kantoor waar we nu mee samenwerken is WAARDEVOL VASTGOED

Kunstpoort Heb je een voorkeur voor een bepaalde locatie? Een luxe vastgoed? Een fabriekspand? Een villa?
Dries en Nand Niet echt. Het is de bedoeling dé geschikte werken te vinden bij een bepaalde locatie. Nu heeft het immokantoor een spiksplinternieuw pand voorgesteld, clean, witte muren, strak, hedendaags…
Nand De expo heeft de naam HUIS ARTS een tentoonstelling met doctor Nandus. Je snapt onmiddellijk de verwijzing naar immo en art. Doctor Nandus is dan weer een allusie op doctorandus, iemand die nog studeert.

Kunstpoort Welke discipline, techniek verkiezen jullie of is er geen beperking? Beeldende kunst, sculptuur, fotografie….?
Dries We kijken al vooruit naar de zomer. Sculpturen in de tuin… zou dat niet schitterend zijn? De woning die we nu toegewezen kregen is een nieuw bouw. De volgende keer kan het huis een volledig andere sfeer uitstralen. We zoeken kunst die het karakter van de woning versterkt.

Kunstpoort Het is een ééndaags tentoonstelling. Denk je dat velen misschien zullen afhaken omdat de expo slechts één dag lang plaats vindt? Is het niet vervelend grote inspanningen te leveren voor enkel één dag?
Dries en Nand We hebben geen andere mogelijkheid. Het voordeel is dat je in één daag alle geïnteresseerden over de vloer krijgt.

Kunstpoort Wat denk je? Komt de kijker enkel voor de locatie, het immo aspect, en ziet hij de kunst als toemaatje. Of komen anderen ook echt voor de kunst?
Dries en Nand Ons publiek komt ongetwijfeld voor de kunst. Iedereen kent wel iemand die een huis zal willen kopen of je wil bijvoorbeeld later er zelf één kopen, dan is de stap naar die ene immo zaak vlug gezet, dat vastgoed kantoor van die expo…. Het is een WIN-WIN situatie.
We maken nu zo veel als mogelijk promo op instagram, bouwen een community op van mensen die TO KEEP volgen en op regelmatige basis naar locaties komen, nu eens in Gent, een ander maal in Deinze, in Zulte…

Kunstpoort Jullie beperken zich tot Oost-Vlaanderen?
Nand Inderdaad, als het goed loopt, wie weet, kan het ook buiten Oost-Vlaanderen, in Brussel…

Kunstpoort Jullie studeren beide nog, is dat te combineren?
Dries Het voordeel is dat er maar één kijkdag is, dat lukt wel. Een complete week permanent aanwezig zijn, is voor ons niet haalbaar.
Nand Er kruipt heel wat tijd in, dat hebben we gemerkt tijdens de ‘blok’. Het was best pittig examens combineren met mailverkeer voor het project. Het is wel fijn om het project op punt te stellen. De mooie reacties die we krijgen, dat is ongelooflijk. We bezochten Brafa en konden van gedachten wisselen met Sofie Van de Velde. Ze vindt ‘TO KEEP’ een goed format en volgt ons nu. Het stimuleert, voelt goed wanneer grote namen de ondernemingszin van de jeugd toejuicht.

Kunstpoort Welke selectieprocedure volg je, ga je kunstenaars bezoeken in hun atelier, tentoonstellingen volgen…online zoeken?
Nand we dachten voornamelijk te rekruteren op school maar zijn verbaasd door de talrijke reacties van kunstenaars via Instagram. Social media zal zeker een rol spelen. We namen ook contact op met galerijen. Die hebben vaak een overaanbod aan kunstenaars. Namen mogen ze ons altijd doorspelen.

Kunstpoort Spoor je hoofdzakelijk jonge kunstenaars op?
Dries en Nand De focus ligt op jong. Wij geven de jeugd de mogelijkheid om tentoon te stellen. Het is dé kans om samen op onderzoek te gaan, mogelijkheden af te tasten. De drempelvrees naar een galerij is groot, de stap naar een samenwerking met ons is heel wat kleiner. Een expo organiseren in diverse panden, dat trekt me enorm aan. Maar wie weet hebben we in de toekomst zelf een galerij op een vaste locatie.

Kunstpoort Dat kan wellicht als je een vast publiek, een community opbouwt.
Kan je wat meer info bezorgen over het waar en wanneer van jullie eerste project?
Nand Alles is te vinden op instagram.*

Kunstpoort Geef je ook achtergrondinformatie over de kunstenaar, zijn stijl, zijn invloeden. Leg je eventueel de culturele context van het kunstwerk uit wat kan helpen de betekenis en het belang ervan te begrijpen?
Nand Tijdens de kijkdag geven we uitleg om 14 u over het project en de kunstenaar. Dries en mezelf zin er zeker aanwezig en staan klaar om wat duiding te geven.
Het ontwerpen van affiches en flyers is nu de volgende stap, die gaan we 2 tot 3 weken op voorhand verspreiden.

Kunstpoort Hebben jullie al ervaring in tentoonstellen, kunstevenementen….
Dries in mijn laatste jaar middelbare school net voor ik de studies KMO management aanvatte, had ik een kleinschalig project om kunst van mijn nicht te verkopen. Ik vond het zo wijs dat ik het nu durf te wagen op een hoger niveau.
Nand Zoals elke student zoek ik mogelijkheden om tentoon te stellen. Mijn werken hingen in een het cultureel café in Wetteren, in een coffeebar…

Kunstpoort Is de school op de hoogte?
Nand Ja, ze staan achter het idee.

Kunstpoort Wat is jullie droompand waar je werken wil tentoonstellen?
Dries en Nand Een gebouw met karakter is wel een uitdaging of een echt volledige ruwbouw. Het leuke is dat de setting varieert en een diverse aanpak vraagt. Een galerij blijft gebonden aan zijn eigen specifieke ruimte en lichtomstandigheden. Een groepsexpo is ook een mogelijkheid bij een groot pand.
Dries Ik droom maar verder. Wie weet vinden we een omgeving waar diverse huizen te koop staan. Zo kunnen we een soort kunst/immo route in het leven roepen, per huis de kijker laten kennis maken met een kunstenaar.

Kunstpoort Ga je ook de koper adviseren wat ophanging, installatie betreft? Suggesties geven zoals een interieurarchitect dat doet?
Nand De mogelijkheid zit erin. We kunnen de werken ook presenteren in de gewenste ruimte.
Dries Voor mij is Nand een jonge kunstenaar met veel potentieel, niet veel starten een eigen galerij op. J

Kunstpoort Je neemt geen grote risico’s door jullie project te starten met eigen werk, dat is als starter zeker een pluspunt. Hopelijk voert het immokantoor ook wat promo met en voor jullie.
Dries en Nand  Op iedere post vermelden we het kantoor. Het kantoor zelf deelt zo’n 3000tal folders uit, dus dat zit goed.

Kunstpoort Om te eindigen verwijs ik graag naar Sofie Van de Velde. In haar boek ‘Expeditie kunst’ schrijft ze: ‘Als al mijn collega’s en ikzelf- onszelf ‘ondernemers in kunst’ noemen, dan is dat omdat we onszelf niet enkel als galeristen zien. Dit zou een te beperkte omschrijving zijn van hoe we ons in de kunstwereld begeven…. Zo werken we soms samen met architecten, zodat kunst ook in de openbare ruimte kan gebracht worden….’
Dries en Nand noem ik graag zoals Sofie Van de Velde het zo mooi uitdrukt jonge ‘Ondernemers in kunst’ maar het zijn ook avonturiers, ze reizen het onbekende tegemoet om te leren met vallen en opstaan. We wensen beide een gouden toekomst, liefst in de kunstwereld.

INFO DRIES EN NAND
WAARDEVOL VASTGOED

TO KEEP GALLERY
https://www.instagram.com/to_keep_gallery_/

NAND
https://www.instagram.com/nandhaegeman/
https://www.instagram.com/drs._nandus/
https://www.haegemannand-art.com/

DRIES
https://www.instagram.com/dries_de_meutter/

WAARDEVOL VASTGOED
https://www.linkedin.com/company/waardevol-vastgoed
Waardevol Vastgoed (@waardevol_vastgoed) • Instagram-foto’s en -video’s
Waardevol Vastgoed | Ghent | Facebook

*INFO TENTOONSTELLING

DRS. NANDUS
HUIS ARTS
16 februari van 2025 van 11u tot 20u

Donkerstraat 23
Machelen aan de Leie

Tentoonstelling in een nieuwbouwproject vertegenwoordigd door
Ann-Sophie Humblé
WAARDEVOL VASTGOED
www.waardevolvastgoed.be
https://www.instagram.com/annsophiehumble/

Tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Johan Clarysse: poëet en schilder.

Johan Clarysse is niet alleen een poëet op het canvas maar ook met de pen. Zijn eerste gedichtenbundel HET GEDULD VAN WATER is vers van de pers. Het mysterieuze schilderij op de cover, een Johan Clarysse, laat veel aan de verbeelding over, ook zijn gedichten kan je als lezer zelf een invulling geven. Zijn poëzie lezen is als kijken naar stillevens. Het is de kunst van het alledaagse, een viering van het leven van elke dag, contemplatief.  

De bundel kan ik ontelbare malen lezen. Door het kleurrijke taalgebruik, de metaforen, de zinspelingen, de vindingrijke beeldspraak en de verbeelding van de dichter blijft de verrassing overeind. Lezend droom ik me schilderijen, verbeeld me herinneringen, ga op ontdekkingsreis in de wereld van de dichter en beleef opnieuw een stukje uit een ver verleden. HET GEDULD VAN WATER geeft me de kans een dichter te ontmoeten die beeldend schrijft en poëtisch schildert. Tijdens het interview voor kunstpoort leer ik een tedere kunstenaar kennen met een menselijke blik en klare taal. 

Kunstpoort HET GEDULD VAN WATER Kan je me de titel verklaren? Wat is de onderliggende gedachte? 
Johan Clarysse Er zijn veel titels de revue gepasseerd. Dit vond ik een goede, een tikje mysterieus. De titel verwijst ook naar een stukje uit het gedicht Voorschot op geluk – pg 38 

Laten we twijfels van elkaars lippen lurken, 
geloven in de zachte leugens 
van de kunst, het boek dat spreekt, 
de feniks, de kat, het kind, 
in het geduld van water. 

In de bundel zijn er een vijftal verwijzingen naar WATER. Water zie ik als een metafoor voor het leven. Water kan zuiverend en positief zijn (de mens en de aarde bestaan grotendeels uit water) maar water kan ook aan de lippen staan, het is dubbel.  
Bij GEDULD van water denk ik aan een rivier die vanaf de bron geduldig op zoek gaat naar zijn eindpunt, die kronkelt, het landschap voorbij slingert, soms traag stromend, soms met watervallen, tot de monding in zicht is. Het is een titel die veel openheid laat. 

Kunstpoort Waarom precies dat schilderij op de cover? 
Johan Clarysse Het schilderij komt uit de reeks ‘Looking for the invisible’.  
Ik wou een sterk beeld, het beeld heeft een zekere ambiguïteit in zich. Het gezicht laat een spanningsveld raden tussen de buitenwereld en de binnenwereld, een spanningsveld dat ook in de bundel aanwezig is. Het schilderij roept  voor mij vragen op over onze condition humaine, wat is de mens? 

Kunstpoort Waarom publiceer je nu pas je dichtbundel, na al die jaren schrijven? 
Johan Clarysse Ik ben een laatbloeier die misschien iets in te halen heeft. In mijn studententijd en later schreef ik gedichten, publiceerde nu en dan. Daarna heb ik mij vooral in mijn beeldende kunst geëngageerd.  Door de combinatie van mijn schildersloopbaan, mijn halftijdse job en het vaderschap, bleef er weinig tijd over voor de poëzie. De schrijver in mij heb ik een tijd verwaarloosd. De laatste vijf jaar heeft de oude passie een nieuw elan gekregen. De tijd was rijp voor een dichtbundel. 

Kunstpoort Is er een wederzijdse beïnvloeding tussen je schilderkunst en poëzie, zie je verwantschappen. Is de taal van de dichter dezelfde als die van de schilder? 
Johan Clarysse Er zijn zeker verwantschappen. Ik citeer graag Simonides, een Griekse filosoof en schrijver, 540 voor Christus: ‘Schilderkunst is stomme poëzie en poëzie is sprekende schilderkunst’. Bij beide disciplines vertrek je vanuit de verwondering, de observatie, je stelt je eigen wereld en die rondom je in vraag. Zowel schilderkunst als poëzie brengen een beeldend verhaal: in de schilderkunst met verf en kleur, in de poëzie met taal. Er zijn ook gedichten in de bundel die refereren naar schilderkunst.  

Fragment uit Zelfhulpgedicht – pg41 

Drink een espresso in gezelschap 
van de baadsters van Bonnard. 

Adem buiten de lijntjes, 
zorg voor baldadigheid 

Kunstpoort Je schrijft de taal van een schilder: je verwijst naar kleuren, schrijft beeldend, filmisch… Bij het lezen van je poëzie verbeeld ik me een schilderij, een tafereel met specifieke, gedempte onverzadigde kleuren. Persoonlijk lees ik je gedichten zoals ik stillevens bekijk, met verbeelding, met emotie en herkenning. Ik zie een tafereel uit mijn kindertijd, herken een alledaagse realiteit, zoom in op de werkelijkheid. Soms besluipt me de gedachte: het gedicht kon evengoed een schilderij zijn. Mocht je geen schilder zijn, zou je dan in eenzelfde stijl, op eenzelfde beeldende manier schrijven? 
Johan Clarysse Ik denk visueel, in de poëzie vertaalt dat zich in beelden. Beelden zijn opener dan begrippen of beschrijvende taal. Je kan ze invullen, ze maken diverse interpretaties mogelijk. Bij schrijvers/dichters is dit een gouden regel: ‘Show, don’t tell’  Het visuele is van kapitaal belang. 

Kunstpoort Een schilderij kon een gedicht geworden zijn en omgekeerd. Wat doet je grijpen naar taal en wat naar het penseel? 
Johan Clarysse Soms grijp ik naar het medium schrijven, naast poëzie schrijf ik ook dagboekfragmenten, of ik kies voor het schilderen. Wat me naar het ene drijft en wat naar het andere is moeilijk te verklaren. Het gebeurt. Ik weet alleen maar als ik schilder, kriebelt het om te schrijven, als ik schrijf bekruipt me de lust om te schilderen. Door mijn fragiele gezondheidstoestand en het eindigheidsbesef dat ermee samenhangt  is dat nog versterkt: ik wil vele zaken simultaan aanvatten: en schrijven, en tekenen, en collages maken, en schilderen…  

Kunstpoort Deze bewering doet me denken aan een andere vraag: Ben je in je hoofd altijd aan het schrijven of schilderen? Kan je je hoofd nog leeg maken? En is dat niet vermoeiend? 
Johan Clarysse Wellicht kom ik over als een rustig persoon maar binnen in is het een en al activiteit en onrust. Ik ben zoals het een goede schilder en dichter past, altijd aan het observeren en creëren. Zonder meer in het nu zijn is voor mij een uitdaging.  
Maar ik vind het anderzijds fantastisch dat je mensen kan raken door wat je creëert en dat die dan bereid zijn in je universum te treden. 

Kunstpoort Door je poëzie, stel je je kwetsbaar op, leg je gevoelens bloot. Vind je het niet vervelend dat de lezer gist naar je persoonlijke leven en ervaringen, zich voorstellingen maakt over jouw leven en wie weet de bal compleet misslaat? 

Johan Clarysse Het lyrische IK  valt nooit 100 procent samen met dat van de schrijver. Ik put uit reële autobiografische ervaringen. Dat is het beginpunt maar niet het eindpunt. In mijn bundel zie je vaak het thema opduiken van het samensmelten van aanwezigheid en afwezigheid: de sterke tegenwoordigheid van een persoon die fysiek afwezig is door een breuk of door de dood. Maar als ik dat zo formuleer, zegt dat weinig, daarom schrijf ik er gedichten over. Sinds het overlijden van mijn vader X aantal jaren geleden is de nooit stoppende dialoog met onze eindigheid nog meer een voedingsbodem geworden voor zowel mijn schilderijen als mijn gedichten. Dat ik mij daar soms kwetsbaar bij opstel, vind ik ok. Ik denk dat je voldoende kwetsbaar opstellen in je werk – dat niet gaan etaleren maar ook niet verbergen achter allerlei poëtische trucs, het wapen van de ironie, of hermetische omschrijvingen – dat dat de mooiste dingen laat ontstaan.

Fragment uit Rechter en vriend – pg 10 
I 
Nog steeds bewaar ik jouw gezicht, 
je voortvarende handen, de witte stoel 
waarop je zelden rustte. 

Handig was je in dingen, onhandig in verdriet. 
Je hield niet van languit liggen in het gras. 
Het jaar door plantte je lente. 

Je leerde me de hoogste vliegers maken, 
cirkels in staalblauwe lucht, 
de klakkebus die het luidst knalde. 

Dat wit een optelsom van kleuren is 
en een omweg ons naar verder leidt. 

Al kan ik nooit je hand 
nog schudden, ik houd je 
lichaam wakker. In je botten 
kom ik langzaam thuis.  

Fragment uit Breuklijn – pg 48 

Toch ben je er nog: als je voorbij fietst 
vermomd als vreemdeling, als ik de paaslelies 
in mijn tuin met je vingers verwar. 

Gisteren zag ik je in aarde woelen, praten tegen de kat, 
kijken in de spiegel die ik voor je was. 

Je kwam de kamer binnen als een raam 
waaruit het uitzicht is verdwenen. 

Kunstpoort Bij het lezen van poëzie willen mensen geraakt worden. Kan een gedicht helpen om emoties te verwerken, troost te vinden, bij de schrijver of bij de lezer?  
Johan Clarysse Dat denk ik wel, dat geldt alvast voor mezelf. Bij het lezen van een gedicht kan herkenning optreden, waardoor al dan niet sluimerende emoties bestaansrecht krijgen, soms ook gevoelens waar je zelf nauwelijks bewust van bent. Als jonge student was ik sterk politiek geëngageerd. Ik had een naïef geloof in een nieuwe betere wereld, een nieuwe mens. Op een bepaald moment heeft dat geloof flinke deuken gekregen. Een verlies van idealen gaat gepaard met rouwen, maar ik negeerde dat. Een gedicht van Herman De Coninck die daarop alludeerde opende mijn ogen. Een rake verwoording zorgde voor een gevoel van herkenning en dat werkte troostend. Maar poëzie is natuurlijk meer dan herkenning of troost bieden. Poëzie lezen maakt je blik scherper. Het reikt andere, soms onverwachte perspectieven aan en laat je kennismaken met andere invalshoeken. 

Kunstpoort Ik hou van je gedichten niet alleen door de inhoud maar vooral om de schoonheid van de taal, de metaforen, de beeldspraak, het filmisch schrijven, het visuele. 
Johan Clarysse Natuurlijk, de omgang en het spelen met taal is het belangrijkste maar om poëzie te schrijven heb ik nood aan een inhoud zoals ik die ook nodig heb om gedreven te kunnen schilderen. Gedichten gaan vaak over thema’s die duizenden jaren oud zijn: liefde, geluk, dood, leven, afscheid, verbinding. Maar waar het vooral omdraait is de vormkracht. De inhoud is in zekere zin secundair. Alles is al geschreven, maar hopelijk niet op mijn manier. Daar moet je ergens van overtuigd zijn, anders begin je er niet aan.

Kunstpoort Schrijf je intuïtief? Hoe ontstaat de beeldspraak, een metafoor? Schrijf je vlot of pieker je over het juiste woord, de juiste zin? Is er een lange afstand afgelegd tussen het denken en de hand die schrijft? 
Johan Clarysse Een gedicht schrijven is een werkproces. Het start meestal met een beeld dat zich opdringt, een startregel, maar het eindpunt is niet gekend en verloopt volgens een grotendeels oncontroleerbaar proces. Het ene beeld roept het andere op, genereert associaties, de opeenvolgende beelden stuwen elkaar voort.  
Het is een mythe te denken dat een schrijver een onverwachte ingeving in één ruk omzet tot een gedicht. 
Tien of meer versies gaan het eindproduct vooraf. Eerst zijn er mijn aantekeningen, de ongefilterde versie van die keten van associaties. Dan begint het grote werk, het schrappen, het zoeken naar variaties, het uitzuiveren van beelden, het zoeken naar het meest geschikte woord, naar een gepast ritme. Een gedicht schrijven betekent lezen en herlezen, vaak laat ik het ook lezen door iemand anders. 

Kunstpoort Wanneer weet je als een gedicht af is? Je schilderijen geven de indruk ‘onaf’ te zijn, Geven je gedichten tevens een onvoltooide indruk? 
Johan Clarysse  Een gedicht is af als ik de beste versie heb gevonden, als de puzzelstukken in elkaar vallen en het geheel kloppend maken. Dat betekent dat het beantwoordt aan de regels en wetmatigheden die ik – inderdaad grotendeels intuïtief- voor mezelf heb ontworpen voor wat een goed gedicht hoort te zijn. Je kan de gedichten  ‘onvoltooid’ noemen  in die zin dat hun betekenis niet vastligt en kan verschuiven. De lezer moet zelf de gaten invullen. Meerdere lezingen zijn mogelijk. Zoals in mijn schilderkunst is er ook dat eeuwige spanningsveld tussen helderheid en mysterie. 
Ik haal hier graag de quote aan van T.S. Eliot: ‘A good poem communicates before It Is understood.’ Je hoeft niet alles onmiddellijk te begrijpen. 

Kunstpoort Je gedichten zijn toegankelijk voor het grote publiek. 
Johan Clarysse Ik hou niet van hermetische poëzie maar een gedicht mag ook niet te toegankelijk zijn. Een goed gedicht is voor mij helder en duister tegelijkertijd. Het is per definitie meerduidig en suggestief.  In zowel mijn schilderijen als in mijn dichtkunst hou ik van gelaagdheid. Maar er moet wel een inrijpoort zijn. Ik zet graag de deur op een kier. Aan de lezer of de kijker om binnen te treden in het gedicht of schilderij, erin rond te wandelen en liefst ook wat in te verdwalen. 

Kunstpoort Is gedichten schrijven als gesprekken voeren met iemand die je niet kent en je geen antwoord geeft? 
Johan Clarysse Je schrijft een gedicht. Je laat het los op de wereld maar weet niet waar het landt. Het is een zekere vorm van gulheid ook.  

Kunstpoort Bij het lezen van je gedichten treedt vooral bij oudere lezers een gevoel van herkenning op, het herkennen van bepaalde levenssituaties. Je graaft hoogst waarschijnlijk in je eigen leven. Schrijf je over persoonlijke herinneringen die ook universeel zijn? Denk je dat jongere jeugdige lezers ook deze poëzie zullen smaken? Heb je een idee wie je lezerspubliek is? 

Fragment uit Afscheid – pg 7 
III 
Haar kamer, een boekdeel dat nog geschreven 
moet worden. We praten over appeltaart, de kunst 
van het ontvlekken, roze bietenmousse 
en in de boze wereld buiten: 
schaliegas, wir schaffen das, oorlogsgedruis. 

Johan Clarysse HET GEDULD VAN WATER is geen persoonlijk document, zoals ik al zei. Ik put wel uit persoonlijke ervaringen en herinneringen maar probeer het particuliere van die ervaringen te overstijgen en er een meer universele, algemeen menselijke dimensie in te brengen. Het gaat niet over mijn gemis, maar over Het Gemis. Het gaat niet over mijn verlangen, mijn vader enz.  maar over Het verlangen of De Vader, telkens met hoofdletter dus. Thema’s zoals eindigheid, verlies… zijn niet aan leeftijd gebonden. Ook de jeugd kan de weg vinden naar mijn poëzie. Het geeft voldoening te weten dat je gedichten gelezen worden. Gedichten schrijven is tenslotte een vorm van communicatie, zij het dan communicatie via een omweg, precies omdat het de dingen gelaagder en complexer maakt…

Kunstpoort Wat is het verschil tussen taal en verf? Laat de taal minder vrijheid toe door zijn traditie, zijn wetten en regels? Beperkt taal de creativiteit? Legt taal de creativiteit aan banden?  
Johan Clarysse Je kan ook vrij creatief omgaan met taal door het gebruik van metaforen en beeldspraak, het zoeken naar ritme, een specifieke klank… Bij experimentele dichters komt taal  los van zijn betekenis en daar kan je heel ver in gaan. Paul Van Ostaijen en later de Vijftigers zijn daar mooie voorbeelden van. En bovendien: schilderkunst heeft ook zijn wetmatigheden…

Kunstpoort Onze maatschappij heeft een beeldcultuur, wordt overspoeld door vooral dan digitale beelden. Denk je dat poëzie zorgt voor wat tegenwicht? Wordt poëzie niet in een hoekje gedreven of geloof je dat poëzie blijft overleven? 
Johan Clarysse Bij de opmars van de fotografie beweerde men ook dat dit de dood was van de schilderkunst en kijk de schilderkunst bloeit als nooit tevoren.Poëzie zit in het DNA van de mensheid en gaat niet verdwijnen. De Grieken gingen ons voor, de leerdichten op rijm gaven kennis door. Ook in de Middeleeuwen was poëzie een belangrijke bron van kennis. Jammer, in onze samenleving maken we een verpretparking van de kunst mee, consumentisme is primair, dat duwt zaken als poëzie weg.  Wat verstilling, vertraging en introspectie vraagt, verdwijnt naar de achtergrond. Poëzie is een niche. Het onderwijs kan een belangrijke rol spelen om daar verandering in te brengen. Of een Paul Snoek, Claus, Lucebert, Hans Andreus, Paul Van Ostaijen nog aan bod komen, weet ik niet. Songteksten, teksten die verwijzen naar de leefwereld van de jeugd met een poëtisch sausje erbovenop komen nu veeleer aan bod. Jammer, ik stel vast dat de poëzie waarmee ik kennis maakte tijdens mijn studies, nog altijd voor mij een inspiratiebron is, daar ben ik mijn leraars nog steeds dankbaar voor.  

Kunstpoort Denk je dat AI al in zwang is bij het dichten met gevolg heel wat vervlakking van de taal, minder nuances, minder diepgang? 
Johan Clarysse Ik probeerde AI zelf uit met de vraag: schrijf een gedicht over een eik  op het dorpsplein bv of over Brugge. Het resultaat was een verzameling van clichés. Een gedicht dat ik zelf neerpende, liet ik ook los op Chat GTP met de opdracht: maak hier een beter gedicht van. Interessant was de omzetting niet. Het kan misschien wel van nut zijn bij het zoeken naar een synoniem of een andere formulering. Hoe specifieker de vraag, hoe bruikbaarder het antwoord. Maar ik geloof er niet echt in. Moderne technieken kunnen soms een hulp zijn als je ze verstandig weet aan te wenden. Nogal wat hedendaagse kunstenaars gebruiken foto’s en projectie bij de opbouw van een schilderij, ook grote namen als  Luc Tuymans en Michaël Borremans deden of doen dat. Alles kan van mij als  je er inderdaad niet aan vastzit en het eindresultaat maar een sterk schilderij is  De valkuil is dat de kunstenaar niet loskomt van het oorspronkelijk beeld en teveel invullend gaat schilderen, waardoor het toeval en het proces van het schilderen zelf in het gedrang komt. Iets analoogs geldt bij het schrijven van gedichten.
Kunstpoort Magnumfotograaf Carl De Keyzer durfde het aan een boek te publiceren met uitsluitend AI beelden. Hij heeft ontelbare malen Rusland doorkruist en beweert: mocht ik Rusland niet kennen dan zou ik zo geen AI beelden kunnen creëren. 
Johan Clarysse Tenslotte moet je nog altijd een input geven.Op zich is het al boeiend dat de kijker zichzelf de vraag stelt: is dit een AI beeld of een ‘echte’ foto? Alleen het eindresultaat telt voor me. Kunst is per definitie ‘kunstmatig’. Je grijpt in op en geeft een extra dimensie aan een werkelijkheid waardoor die kunst wordt.  

Kunstpoort Bij de aanvang van je carrière integreerde je wel eens teksten in je schilderijen, in een vorig interview met kunstpoort noemde je ze WOORDBEELDEN. Die teksten hebben geen directe relatie met  de inhoud, ze zijn in eerste instantie een beeldende ingreep. Is het in de toekomst mogelijk dat een tekst, een fragment uit een gedicht, op het canvas wel verwijst naar thema en onderwerp en zo het schilderij gelaagder maakt, er iets aan toevoegt? Of hou je het liefst schilderkunst en poëzie gescheiden? 

Johan Clarysse In mijn dichtbundel komen er bewust geen beelden voor, wie weet een volgende keer wel? Ik ga graag voor een weerbarstige relatie tussen woord en beeld, los van het illustratieve. Een expliciete tekst in een schilderij neigt al vlug naar kitsch. 
In vroeger werk zorgde de contradictie tussen de krachtige, strenge typografie van de tekst en het organisch, emotioneel geladen beeld, voor een interne spanning in het schilderij, daar hield ik van.

Kunstpoort Waarom dicht een schilder? Of je kan het ook andersom citeren: waarom schildert een dichter? 
Johan Clarysse  Poëzie en schilderkunst zijn 2 media waarmee je greep probeert te krijgen op je eigen werkelijkheid en de werkelijkheid om je heen, die ons voor een deel altijd ontsnapt, zelfs in de intiemste relaties. Dat erkennen en omarmen  is één van de drijfveren voor poëzie en schilderkunst. Wie zich perfect gelukkig voelt, geen vragen stelt, de wereld alleen maar toelacht, maakt zelden kunst.

Ontevredenheid met jezelf of de wereld waarin je leeft, is een motor voor kunst. Kunst draagt subtiel protest in zich. 
De poëzie heeft vele kamers. Bij mij ontstaan gedichten vanuit een soort emotionele urgentie, maar dat hoeft niet zo te zijn. Je kan ook een sterk gedicht maken over alledaagse objecten. Kijk maar naar de bundel van Geert van Istendael ‘Het geduld van de dingen (1996)’. Hierin schrijft Van Istendael vol overtuiging over schijnbaar banale voorwerpen als een rode bloempot of een lepel. 
Een gedicht kan ook louter gestoeld zijn op muzikaliteit. 
Tegenwoordig schrijven jongere dichters vaak prozaïsch met lange uitdeinende zinnen. Ik hou meer van verdichting, een minimaal aantal woorden voor een maximaal effect, met voldoende witregels die de stilte binnenbrengen. 

Kunstpoort Hoe ben je bij ‘uitgeverij P’ terechtgekomen? 
Johan Clarysse Veel keuze is er niet. Ik heb mijn bundel gewoon opgestuurd. Uitgeverij P is de belangrijkste poëzieuitgeverij in Vlaanderen. In Nederland zijn er grotere maar die werken dan meer met reeds bekende namen en slechts af en toe komt daar een debutant bij.

Kunstpoort Je eindigt met het gedicht IN BLESSURETIJD 
Het is een pakkende afsluiter. Hoop je nog het ultieme schilderij te maken, een schilderij dat alle andere overtreft, dat de kijker naast kijken ook laat ZIEN en hoop je nog het gedicht dat alles zegt wat je wou zeggen, je opus magnum, te schrijven? 
Johan Clarysse Mocht het ultieme schilderij bestaan, geen enkele kunstenaar zou nog schilderen.  Ook het ultieme gedicht bestaat niet. Een gedicht is altijd voorlopig, ook als het af is. Dwangmatig herbegin ik telkens opnieuw. 

INFO GEDICHTENBUNDEL 

HET GEDULD VAN WATER 
Johan Clarysse 
Uitgeverij P 

https://www.uitgeverijp.be/
https://www.uitgeverijp.be/product/het-geduld-van-water/

INFO JOHAN CLARYSSE 

https://johan-clarysse.be/poezie/
https://johan-clarysse.be/ 
https://www.instagram.com/johanclarysse.art/ 
https://www.facebook.com/johan.clarysse.9

BOEKVOORSTELLING  

15 december 15 u 
Bundelvoorstelling Johan Clarysse 
Galerie S & H De Buck 
Zuidstationsstraat 25 – 9000 Gent 

Verwelkoming + Johan leest enkele gedichten uit de bundel. 

Interview door Jan Timmerman (filosoof en poëzieminnaar)  

Vier bevriende actoren uit de wereld van de beeldende kunst brengen hun voorkeursgedicht en lichten kort toe waarom: Hermine De Groeve (galeriste), Joannes Késenne (kunstcriticus), Rob Loosveldt (kunstliefhebber) en Frederik Van Laere (curator). 

Muzikale intermezzi Wout Clarysse  

TENTOONSTELLING 

er is werk te zien van Johan Clarysse in de groepstentoonstelling 

“ Het naakt – Le nu -The nude ” 
deel II 

29 november tot 29 december 2024 
Galerie S & H De Buck 
Zuidstationstraat 25 – 9000 Gent  

Tekst Kathleen Ramboer – foto’s copyright Johan Clarysse

---

De ‘Belgische’ kunst van Rohan Graëffly in Galerie Drie te Gent

Interview naar aanleiding van de expo ‘Les Wallons reviennent’
Rohan Graëffly and Guests

Tekst Kathleen Ramboer – Fotografie Kathleen Ramboer en Rohan Graëffly

Wendy Van Driessche en Guy De Dapper, de bezielers van Galerie Drie, hebben de bijzondere gave kunstenaars die buiten de lijntjes kleuren, kunstenaars met dat ietsje meer, op te sporen en een forum te bieden. Kunstenaars die opteren voor ongewone, niet voor de hand liggende materialen en disciplines zoals marmer, textiel, experimentele fotografie… passeerden er de revue. Van 6 december tot 5 januari is het de beurt aan de non-conformistische Waalse Rohan Graëffly en gasten. Galerie Drie brengt een stukje Waalse kunstscène naar Gent. Dat kunnen we alleen maar toejuichen. Rohan Graëffly leeft en werkt in Arlon, Belgisch Luxemburg. De kunstenaar legt zichzelf geen grenzen op, gebruikt sterk uiteenlopende materialen en technieken om het kunstpubliek te verrassen met absurd, kritisch en ironisch werk. Zijn werk is schatplichtig aan Marcel Duchamp, Marcel Broodhaerts, Wim Delvoye… om maar enkele bekende namen te noemen. De kunstenaar kopieert niet maar creëert werk in de geest van deze beroemde voorgangers.

Het was zalig het prille begin van de expo opbouw mee te maken. Het blijft boeiend een lege ruimte stilaan te zien veranderen in chaos om later, omgetoverd, te kunnen bewonderen als een geordend geheel. Het neerpoten van twee immense witte zakken met 2000 half opgepeuzelde appels, in hout gebeiteld, was een performance op zich. Jammer, sneeuwwitje en de zeven dwergen ontbraken op het ‘appel’ om de vele in plastiek zakjes verpakte appels uit te pakken.
Een gemoedelijke gezellige no-nonsense sfeer, passend bij het werk van Rohan Graëffly, vulde de galerie. Het interview kon aanvangen.

Kunstpoort Om te starten, een klassieke doodgewone vraag: wanneer besliste je om ‘kunstenaar’ te worden. Volgde je een kunstopleiding?
Rohan Graëffly Ik dacht er niet aan te kiezen voor een leven als kunstenaar. Ik zag me eerder als dokter, psychiater, zelfs archeoloog. Toen ik fotografie studeerde in ‘La Cambre’ te Brussel viel alles op zijn plaats en besefte ik dat kunstenaar zijn voor mij was weggelegd. In mijn masterjaar ‘Photographie & recherches paraphotographiques’ verkende ik andere disciplines en technieken als schilderkunst, tekenkunst, beeldhouwkunst…
Ik maak gebruik van sterk uiteenlopende technieken, geen enkele specialisatie draagt mijn voorkeur weg. Ik kies materialen en procedés die het best passen bij een specifiek kunstwerk.

Kunstpoort Hoe kwam je in contact met Galerie Drie?
Rohan Graëffly Galerie Drie ontdekte mijn account op instagram en volgt me op sociale media. De eerste maal dat we elkaar ontmoetten was in Gallery Klotz in het Rivoli-gebouw te Brussel. Deze galerie representeert me als kunstenaar.
https://www.instagram.com/klotzshows/
www.klotzshows.com

Kunstpoort Stel je veel tentoon in Vlaanderen?
Rohan Graëffly In het verleden zeker. Galerij Jan Colle te Gent, een voormalige houtdroogplaats uit de jaren 30 verbouwd tot galerie voor hedendaagse kunst, vertegenwoordigde mijn werk. Ik stelde er twee maal per jaar tentoon. De galerie is ondertussen verkocht. Gent leerde ik in die periode beter kennen.

Kunstpoort Je werk is typisch ‘Belgisch’. Je behoort tot de kunstenaars die we onmiddellijk associëren met surrealisme, dadaïsme, cynisme en rebellie, dat alles overspoeld met een vleugje humor. Het surrealisme van Magritte, de jongensachtige durf van Wim Delvoye, de ironie van Broodhaerts… je werken hebben het in zich. Ben je het daar mee eens?
Rohan Graëffly Kunstenaars laten zich bewust of onbewust beïnvloeden door andere kunstenaars. Mijn grote voorbeelden zijn Marcel Duchamp, Marcel Mariën, Marcel Broodthaers.

Kunstpoort Een werk van je ‘Fading Broodhaerts-2024’ verwijst naar de kunstenaar. Je hebt hetzelfde gevoel voor humor.
Rohan Graëffly Wat een fijne opmerking! Een mooi compliment.

Kunstpoort Ik wou je net vragen: ‘Wat is het mooiste compliment dat je ooit kreeg over je werk.’ Ik denk dat ik het antwoord weet.
Rohan Graëffly Lachje

Kunstpoort Creëerde je speciaal voor deze expo nieuw werk?
Rohan Graëffly Niet echt, het meeste werk dat ik tentoonstel is recent en dateert van 2024. Het is de eerste maal dat ik canvassen uit de reeks ‘Serie Swiss’ in zo een groot aantal exposeer. De werken zijn geschilderd op recup materiaal, op onder andere vodden die ik in mijn atelier terugvond.
Enkel de installatie “The foundation of Babel” ooit tentoongesteld in de St-Loup Church – Namur, dateert van 2013.

Serie Swiss, Acrylic on vintage rag on wood,, Variables Dimensions, 2024

Kunstpoort Het werk “The foundation of Babel”, de in hout vervaardigde appels, intrigeert, wekt verwondering, bewondering, verrast en zet aan tot reflectie. Het werk is ook esthetisch gezien, een pareltje. Kan je me wat meer vertellen over de installatie met de 2000 appels “The foundation of Babel”?
Rohan Graëffly Het begon allemaal met Eva die van de verboden appel at. Taal werd geboren, een dialoog kwam op gang, zo ligt de appel aan de basis van de toren van Babel en de spraakverwarring. Verdere uitleg is onnodig, toch?

Kunstpoort Waar haal je de inspiratie vandaan? Wat zet je aan tot kunst; een gevonden voorwerp, een politiek probleem of sociale hangijzers? Wereldproblemen?
Rohan Graëffly Het leven van elke dag is mijn grote inspiratiebron. Plots is daar die aha-erlebnis, dat ene briljante idee. Het is moeilijk uit te leggen. Zaken, gebeurtenissen, woorden, objecten… komen samen, het is als elektriciteit die plots vonken geeft. It just happens.

links Coitus interruptus – 2013, Objet, copyright Rohan Graëffly
rechts My Dear – 2014 Readymade, serre-joint / lettres à frapper – acier / bois, 25/9/2 cm, copyright Rohan Graëffly

Kunstpoort Wat wil je met je werk teweeg brengen; een glimlach, diepzinnige gedachten omtrent wereldproblemen en de samenleving?
Rohan Graëffly Op zijn minst verwacht ik emotie. Om het even welke reactie, goed of slecht, als er maar een zekere terugkoppeling is, dan is mijn opzet geslaagd. Geen reactie is alleen maar saai.

Kunstpoort Is het wenselijk dat de kijker de essentie van je werk begrijpt?
Rohan Graëffly Mijn werk brengt geen boodschap, begrijpen is niet het juiste woord. Mijn kunst wekt veeleer een gevoel op.

Kunstpoort Kunstliefhebbers hebben de neiging werken in een bepaald hokje onder te brengen. Bij welke kunststroming en/of –isme hoort jou werk? Heb je suggesties: minimal art, conceptual art, arte povera.. ?
Rohan Graëffly Niemand stelde me ooit deze vraag. Omdat ik vertrek vanuit een idee, een concept creëer ik eerder conceptuele kunst. Is mijn kunst surrealistisch, dadaïstisch of om het even wat, ik weet het echt niet. Het is wat het is, it doesn’t matter, het maakt niet uit.

Kunstpoort  Sta je stil bij het commerciële aspect van je kunst?  Denk je na over het feit of je werk verkoopbaar is?
Rohan Graëffly Dat is niet mijn probleem eerder dat van de galerist.

Kunstpoort De galerie in Brussel waar je aan verbonden bent, bieden ze conceptuele kunst, figuratieve kunst, hedendaagse kunst…?
Rohan Graëffly Ze vertegenwoordigen in elk geval hedendaagse kunst, niet figuratief, enkel abstracte kunst.

Kunstpoort Wanneer startte de samenwerking met de galerie?
Rohan Graëffly Het is het tweede jaar dat we samenwerken. De galerie bevindt zich in het Rivoli-gebouw op de grens van Elsene met Ukkel. Het is een hotspot voor hedendaagse beeldende kunst. In een voormalig somber afgeleefd shoppingcenter, wel met een bijzondere architectuur, vinden nu vele galeries een onderdak.

Kunstpoort Meestal nieuwe galeries?
Rohan Graëffly Er zijn slechts een tweetal nieuwe galeries, gevestigde waarden uit het Brusselse verenigden zich en namen er hun intrek.

Kunstpoort Omdat het concept bij jou belangrijk is, had ik graag je mening over het kunstwerk ‘Comedian’ de banaan met de Duck tape van Maurizio Catellan. Het is een absurd werk, een satire, een parodie op de kunst. Is het een sterk werk? In je werk zie ik eenzelfde visie, zin voor humor en ironie.
Rohan Graëffly Ik noem het een ‘funny work’ en ‘funny’ dat hij een banaan op de kunstmarkt brengt. Het is een feit dat niemand het hem voordeed. Je kan het vergelijken met de voor het eerst vertoonde readymade, de urinoir, ‘The fountain’ van Marcel Duchamp. We kunnen voor het ogenblik nog niet inschatten of ‘Comedian’ een icoon van de beeldende kunst van de 21^ste eeuw wordt of verdwijnt naar de achtergrond. Ik beschouw het kunstwerk als een op de kunstmarkt gebrachte ‘pure joke’. De banaan voegt niets toe aan wat al bestaat. Het valt me moeilijk een standpunt in te nemen. Een sterk werk is het niet maar wel een ‘strong joke’.

Kunstpoort ‘Comedian’ ligt in de lijn van wat jij realiseert. Misschien kan je ook voor opschudding zorgen met conceptueel werk badend in een absurde humor, ideaal om een bepaald kunstpubliek en koper voor je kar te spannen?
Rohan Graëffly Ja maar dit soort werk is reeds op de markt. Er is slechts één persoon op de wereld die tot zo iets in staat is en dat is Catellan.  

Kunstpoort Ken je het oeuvre van Catellan? Heeft al zijn werk dezelfde spirit?
Rohan Graëffly Inderdaad, Maurizio Cattelan wordt vereerd om zijn vaak satirische, subversieve, controversiële werken. ik vergelijk hem met Wim Delvoye. Het zijn 2 gelijkaardige kunstenaars. Het verbaasde me niet dat hij de wereld verblijdde met een werk als ‘Comedian’. Ik hou wel van zijn oeuvre.

Kunstpoort Vaak integreer je het kruis, een religieus symbool, in je werk. Is kunst voor je de nieuwe religie. Geeft kunst betekenis aan je leven, is kunst een noodzaak voor je?
Rohan Graëffly Ik ben een overtuigd atheïst en ga graag in dialoog met religie, het christendom. Ik ben van mening dat ik de christelijke godsdienst mag bekritiseren, ik ken die religie en maak er toch ook deel van uit. Vooral extremen zoals godsdienstgemeenschappen in de USA zijn het onderwerp van mijn persoonlijke spot. Het jodendom en de islam behoren niet tot mijn wereld. Ik voel me dan ook niet geroepen om die godsdiensten van repliek te dienen en te hekelen.

links Sponge Faith – 2024 – Eucalyptus, wood cellulose, Sponge, acrylic, 15x8x3cm copyright Rohan Graëffly
rechts Pinocchio – 2024 – Laurier officinal, 50x30x20cm copyright Rohan Graëffly

Kunstpoort Vier andere kunstenaars uit Wallonië stellen hier met je tentoon. Jij stelde die voor aan Galerie Drie. Wat waren de vereisten, de criteria?
Rohan Graëffly Criteria waren er niet. De verklaring is heel eenvoudig: Vorig jaar was ik curator en kunstenaar van de expo ‘Les Wallons sont là’ in het Kunstenhuis te Harelbeke. Enkele mede exposanten van toen stellen nu ook tentoon in Galerie Drie vandaar de passende titel ‘Les Wallons reviennent’. Martin Coiffier, Christine Mawet en Nicolas Tourte wonen in Wallonië. Messieurs Delmotte woont in Antwerpen, hij volgde de liefde.

Kunstpoort Tot slot nog een hypothetische vraag: je mag een originele en/of exclusieve locatie kiezen om tentoon te stellen, om het even waar, in een museum, een industrieel gebouw, een bekende galerie, in New-York, Parijs, Dubai… om het even waar, een plaats die je niet voor mogelijk acht, waar je niet durft van dromen. Wat stel je voor?
Rohan Graëffly Dergelijke droom heb ik nooit gehad. Beroemd zijn laat me koud. Wie nu goed in de markt ligt kan binnen 100 jaar vergeten zijn en omgekeerd. Kunnen tentoonstellen in een galerie die mijn werk weet te verkopen, mijn kunst die het goed doet op de kunstmarkt, dat is voor mij het grootste geschenk. Professioneel kunstenaar zijn is mijn persoonlijk geluk.

Tot slot citeer ik graag deze gedachte van Maurizio Cattelan, passend bij het oeuvre van Rohan Graëffly
Every work of art is a great promise of escape and, therefore, like an open invitation.
  

INFO

https://www.instagram.com/rohangraeffly/

https://www.facebook.com/rohan.graeffly

TENTOONSTELLING

Les Wallons reviennent
Rohan Graëffly and guests
Messieurs Delmotte
Christine Mawet
Nicolas Tourte

Galerie Drie
Sint Amelbergastraat 3A
9000 Gent

6 december tot 5 januari
vrijdag en zaterdag van 9u tot 18u
zondag van 9u tot 14u

Instagram @ https://www.instagram.com/galeriedrie/
facebook https://www.facebook.com/profile.php?id=100093048786915

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer – Rohan Graëffly

---

Illustratrice Kayo omarmt de literatuur en de tekenkunst

Tekst Kathleen Ramboer – Fotografie Kathleen Ramboer – Kayo Quintens

Omdat illustratoren weinig in ‘the picture’ komen, ook niet op kunstpoort, wou ik graag deze lacune opvullen. Een kunstenaar tipte me Kayo Quintens. Kayo Quintens studeerde Franse en Italiaanse literatuur. Bovendien hanteert ze vlot het tekenpotlood. Met schijnbaar eenvoudige tekeningen weet Kayo de twee wondere tot de verbeelding sprekende kunsttakken perfect in harmonie samen te brengen. Vergis je niet, voor de raap weg getekend zijn de illustraties niet. Over alles is zorgvuldig nagedacht: over kleur, lijn, witte ruimtes… Haar stijl vindt perfect aansluiting bij de boeken van Italo Calvino. In de koffiebar Catberry te Gent waar ze nu tentoonstelt zijn tekeningen te zien die het boek – Als op een winternacht een reiziger…- van Italo Calvino illustreren. Stemmige kleine tekeningen dwingen de bezoeker zachtjes dichterbij te komen. Als ik lang mijn adem inhoud, land ik in een oneindig raadselachtig verhaal. De lust bekruipt me te wandelen in de tekening om alles te ontdekken en te beleven zoals Erik in Het klein insectenboek van Godfried Bomans. Geen enkel detail wil ik laten ontsnappen. Ik reis mee in het boek naar een ongekende bestemming en laat me graag verrassen.
Haar tekeningen zijn geen antwoorden op de vragen die de tekst oproept. Ze stellen een eigen invulling voor van het geschreven verhaal maar willen tegelijk de interpretatie open houden

Kayo vertelde me over haar leven, haar drijfveren, hoe ze de verleiding niet kan weerstaan boeken te illustreren en te tekenen in allerlei omstandigheden. Ze bracht me ook kennis bij, daarom hou ik zo van interviews. Dank je Kayo.

Kunstpoort Je werk bevat verwijzingen naar de literatuur. Ik ontdekte dat je Franse en Italiaanse literatuur studeerde. Ben je een fervente lezer? Welke boeken lees je en welk genre of welk boek zou je graag illustreren en/of een cover voor ontwerpen?
Kayo Uit liefde voor het land en de taal geef ik voorrang aan Franse en Italiaanse literatuur. Candide van Voltaire, ook een boek van Diderot zie ik me illustreren. Mijn absolute lieveling is de auteur waar ik mijn thesis over maakte, Romain Gary. Hij is de enige auteur die de Prix Goncourt 2X won.
nota van kunstpoort, voor info zie
https://nl.wikipedia.org/wiki/Romain_Gary

Kunstpoort De expo toont uitsluitend illustraties van het boek – Als op een winternacht een reiziger…- van Italo Calvino. Waarom dit boek?
Kayo Italo Calvino werd vorig jaar 100 jaar. Dat was het ideale excuus om hem nog eens ter hand te nemen. Verschillende illustratoren illustreerden Italo Calvino’s werk. Ik wilde er een andere draai aan geven, een persoonlijke aanpak. Italo Calvino is een experimenteel schrijver. Het boek confronteert de lezer met heel veel vragen. Is het hoofdpersonage een man of een vrouw? Naam? Over welk station heeft de schrijver het? Maar ook de auteur stelt zichzelf vragen: Is er een hoofdpersonage, een verteller nodig in een roman?
Een ruwe schets van de inhoud: twee personages beginnen aan  het boek. Al snel blijken hun exemplaren van het werk onvolledig te zijn. Hun zoektocht naar een volledige versie, van de juiste auteur, en naar elkaar, is enerzijds een komedie, anderzijds een tragedie. Dit boek is één van de hoogtepunten van het modernisme.
Mijn tekeningen zijn suggestief. Ik probeer de realiteit open te houden, net zoals Calvino ruimte laat voor interpretatie. Persoonlijk vind ik mijn stijl slordig. En dat gebruik ik in mijn voordeel: mijn illustraties vertonen een zekere imperfectie die tot diverse interpretaties kan leiden. Neem nu de tekening met de vogels of zijn het bladen van de boom? Ik appelleer op de verbeelding van de kijker/lezer. Waar is de grens tussen vogel en blad?

Kunstpoort Met welk materiaal teken je? Ik zie veelvuldig groene en blauwe tinten. Waarom, kies je gevoelsmatig voor een kleur, volgens het thema… ?
Kayo Blauw is het meest in mijn comfortzone. Of ik nu in blauw, zwart of groen teken, ik teken meestal monochroom. Zo stuur ik de lezer niet in een bepaalde richting, laat ik de interpretatie vrij. Over kleurgebruik denk ik bewust na. Kleur mag toegevoegd worden maar alleen als het een meerwaarde betekent. Het kan een emotie toevoegen, zorgen voor contrast. De illustraties in deze expo zijn veelal in het groen, de groenen sluiten mooi aan bij de filosofie en interieur van de zaak Catberry. Bruin geeft een gevoel van warmte, liefde, genegenheid, rood brengt dynamiek in de tekening, legt accenten.

Kunstpoort Wil je graag inspraak bij het drukken van je illustraties?
Kayo Ik heb graag controle over de druk. Ik werk al 7 jaar samen met PIXIES WORLD in Gent, we weten elkaar te vinden. Patricia werkt op maat van het verlangen.

Kunstpoort Hoe start je een tekening? Zie je op voorhand het geheel of groeit een tekening?
Kayo In een boekje teken ik de grote lijnen. Naarmate ik vorder bij de lectuur van het te illustreren boek, vul ik de tekening aan, voeg ik elementen toe.

Kunstpoort Maak je gebruik van een gom?
Kayo Nooit, ik zoek wel een oplossing voor een ‘foutje’.

Kunstpoort Kan je om het even waar tekenen?
Kayo Tekenen lukt overal, in de natuur, binnenshuis… Hoe minder comfortabel de plaats is, hoe beter mijn tekening. Bij motregen, in de natuur, vanuit een netelige positie drijf ik de snelheid van het tekenen op, vat ik de essentie beter en wordt de tekening niet doodgewerkt.

Kunstpoort Mag er muziek spelen op de achtergrond terwijl je tekent? Je maakt vrolijke, lieve, frisse tekeningen. Kan je ook tekenen wanneer je je minder goed voelt?
Kayo Muziek kan me in de juiste stemming brengen en de perfecte creatieflow teweeg brengen. Als ik me minder goed voel, kan ik echt niet tekenen.

Kunstpoort Kan je je herinneren wanneer je koos voor het beroep van illustrator?
Kayo Ik was een creatief kind. Tekenen deed ik tijdens de les in het middelbaar, Alfons Mucha had mijn bewondering. Ik volgde Grieks-Latijnse, een artistieke beroepskeuze lag niet voor de hand, de richting Grieks-Latijn schept andere verwachtingen. Tijdens mijn hogere studies, bij een presentatie over Voltaire maakte ik gebruik van eigen tekenwerk, de illustrator in me kwam naar boven, het zaadje kiemde. Een tijdje gaf ik les, ik besefte dat het niet mijn ding was. Frans wijzigt niet, enkel mijn didactische skills kon ik aanscherpen. Ik besloot studies aan het KASK te Gent aan te vangen.

Kunstpoort Bepaalde je studie aan het KASK je tekenstijl?
Kayo Indirect wel. Ik kreeg les van Kaatje Vermeire, Elsje Dezwarte en Carl Cneut. Hun werk blijft me inspireren.

Kunstpoort Hoe verliep je tekenloopbaan?
Kayo Na het KASK heb ik in tussenposes een aantal jaren niet getekend. Een gezin stichten, een vaste job, huis, tuin… kregen voorrang. Ik wachtte op het gepaste moment om terug het potlood op te nemen. Ik tekende in mijn hoofd, observeerde taferelen die ik wilde tekenen, de kleur, de compositie, aard van de lijn… Later de draad terug opnemen verliep vlotjes. Toch sloop op een bepaald moment een blokkade mijn geest binnen. Alles moest passen in mijn instagramgrid. Voor mezelf was ik te veeleisend, ik wou de perfectie en dat veroorzaakte problemen. Terug naar waarneming gaan tekenen en nieuw materiaal uitproberen maakte me weer vrijer.

Kunstpoort Is er evolutie in je stijl waar te nemen?
Kayo Ik leg mezelf nu minder druk op. Hierdoor evolueert mijn stijl voorzichtig naar losse speelse vlotte tekeningen waarin de kijker tekenplezier ontdekt. Mijn pen laat ik nu dansen, kleur verovert het papier… schalkse lijnen banen zich een weg in het beeld. Grove lijnen zijn zelfs welkom. Ik vind het leuk als een potloodlijn je herinnert aan het materiaal: een vettig potlood op een zacht papier. Van té realistische tekeningen probeer ik weg te blijven of wanneer er realisme is, toch die aandacht naar het materiaal te brengen.

Kunstpoort Welke opdracht is je favoriet, gelegenheidsgrafiek, boekillustraties…?
Kayo Boeken illustreren en covers ontwerpen hebben mijn voorkeur. Hoewel als iemand me vraagt een geboortekaartje te ontwerpen, dan vind ik dat een hele eer en ga er graag op in.

Kunstpoort Je werkt samen met Librairie Droz, wat houdt deze job in?
Kayo Ik werk samen met Romanica Gandensia en illustreer vooral doctoraatsstudies over Franse literatuur. Ik krijg in hoofdzaak de ecologische thema’s aangereikt. Meestal willen deze studies een gelaagdheid, complexiteit meegeven, eerder dan een duaal beeld van mens tegenover natuur. Ik ga met hen in overleg en lees me in om te kunnen vatten wat ze precies willen overbrengen. In 3 rondes komen we dan tot een boekcover waar alle betrokkenen tevreden mee zijn.

Kunstpoort Ik merk aan je tekeningen dat je bekommerd bent om het milieu en de natuur liefhebt. Kunnen je illustraties bijdragen tot een andere wereld, tot meer zorg voor het klimaat?
Kayo Dat hoop ik toch. Graag wil ik werken voor FASHION REVOLUTION.
FASHION REVOLUTION is ’s werelds grootste modeactivisme beweging. Ze stellen de vraag: ‘Who made my clothes?’ In België hebben ze een afdeling die met vrijwilligers werkt.

Kunstpoort Op welke realisatie of opdracht ben je trots?
Kayo Ik was geselecteerd voor PICTURALE 2024 in Ronse onder de categorie Jonge Wolven. Daar was ik blij om. Mijn tekening vertoont een zekere dualiteit, er is dat stoute maar ook dat lieve, een wisselwerking van twee stijlen. Het contrast boeide blijkbaar de jury. Dit jaar bestond de jury, niet de minste, uit:  Gerda Dendooven, illustrator – Kaatje Vermeire, illustrator – Jan Vander Veken, illustrator – Marijke Rekkers, illustrator – Patrick Jordens, uitgever.
Kayo aan het woord op instagram: Dit was mijn inzending. En kei blij dat het geselecteerd is! Het thema van Picturale Ronse 2024 is “Fameuze families”. Na wat research kwam ik op een fameuze familie terecht uit de streek, met een bijzondere familiegeschiedenis. Ik probeerde figuren, anekdotes, roddels, feiten en eigen verzinsels te verenigen in één enkele illustratie. Een lijn is een arcering, is een aflijning van een vorm, is een plooi, is een schaduw, is een deel van een vlak of een aanzet tot wat je zelf mag verzinnen.

links detail inzending voor PICTURALE 2024 – rechts inzending voor de TEKENTUNNEL

Kunstpoort Je was ook geselecteerd voor de TEKENTUNNEL.
Kayo De geselecteerde tekening is broos, met veel gevoel getekend tijdens een periode van slaaptekort. Ik ontdekte via Binu Singh het liedje I’m rooting for you, super toepasselijk!
nota kunstpoort: Tekentunnel was een wedstrijd voor illustratoren en kunstenaars die de kans bood om een illustratie, collage of kunstwerk tijdens de maand oktober tentoon te stellen in de prachtige Sint-Anna voetgangerstunnel in Antwerpen.

Kunstpoort Tot slot nog deze vraag, just for fun. Een vriend wil je een illustratie schenken, welke zou je kiezen en wat ga je er dan mee aanvangen?
Kayo Geef me maar een Randall Casaer, een tekening, een leesdametje uit de graphic poem ‘ik zie je geirne met een boek’. Die zou ik aan de muur hangen.

Dank je Kayo voor de kennismaking. Hopelijk vind je een vaste stek in de wereld van de illustratoren. Dat verdienen je gevoelige, fantasierijke tekeningen.

INFO

https://www.instagram.com/kayoquintens/
https://kayoquintens.com/
https://www.facebook.com/kayo.quintens

EXPO

Koffiebar Catberry
Lange Violettestraat 4
Gent
Nog tot begin januari 2025
https://catberry.be/

WENSKAARTEN

Met de eindejaarperiode in het vooruitzicht opent Kayo tijdelijk een kleine webshop.
Kaarten bestellen kan tot 29 november via een online formulier.
Je kan bestellen via deze link:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfEur8z3t754T0L8FKeuEvOiRsox_rZmoLN-s9eTwPTrCyVlQ/viewform?usp=sf_link

Tekst Kathleen Ramboer
Foto Kathleen Ramboer en Kayo Quintens

---

TANU VERBINDT

verbeelding aan zet

Pia Cabuy, organisator/curator en kunstenaar van TANU VERBINDT nodigde me uit voor een preview. Ik was aangenaam verrast door de locatie. Tien kunstenaars palmen een prachtige villa in tot de nok.  Ze benutten ook de serres en een paviljoen, opgetrokken in 1874. De villa, verscholen in het groen, dateert van het interbellum. Dit is meteen een trigger om de tentoonstelling te bezoeken. De kunstenaars brengen er grotendeels kleurrijke, opvallende in het interieur geïntegreerde kunst. Vergis je niet, achter de façade huist een kritische wereld die diverse maatschappelijke en menselijke problemen aankaart. Neem vooral de tijd om verder te kijken dan het mooie plaatje. Niets is wat het lijkt. Het aantrekkelijke blijkt slechts een lokmiddel.
Met Pia voerde ik een uitvoerig gesprek over de inhoud en vorm van de expo, over haar rol als curator, de moeilijkheden, de aanpak, de ervaring… de weg die ze samen aflegde met de 9 andere kunstenaars. 

Kunstpoort Waarom deze expo? Waar en wanneer groeide het idee? Waarom wil je graag als kunstenaar ook curator zijn: uit onvrede met het tentoonstellingsaanbod, om alles zelf in de hand te hebben, om ongekende kunstenaars een kans te geven of voor de ervaring?
Pia Cabuy Toevallig kwam ik in gesprek met de mede eigenaar van de villa Nicole De Kezel. Ze stelde me voor in de villa tentoon te stellen. Een solo expo zag ik niet zitten. Door vroegere ervaringen in ‘Het Achterhuis’, een pand doorlopend ingericht met een wisselende verzameling van beeldende kunst, kriebelde het om dat nog eens over te doen. Ik was op slag verliefd op de locatie. Het feit dat de eigenaars in de villa ruimtes diverse therapieën aanbieden die matchen met de thematiek van mijn persoonlijk werk, gaf de doorslag.
Met TANU VERBINDT tip ik op verbinding tussen de kunstenaars onderling, een interactie met het publiek, een inleving in het gebouw waar therapieën rond kwetsbaarheid van kind, mens en maatschappij, centraal staan.

Kunstpoort Hoe gebeurde je selectie als curator? Zocht je naar gelijkgezinden, werken rond een bepaald thema? Ken je bepaalde kunstenaars persoonlijk en vooral dan hun werk?
Pia Cabuy Vooral heb ik me geconcentreerd op thema’s die gelinkt zijn aan de activiteiten van TANU. TANU brengt met zijn team onder meer gesprekstherapie, EMDR-therapie, dans- en bewegingstherapie, mindfulness, yoga… Ook kinderpsychologie vanuit verschillende perspectieven komt aan bod.
De persoonlijkheid van de kunstenaars speelt voor me een rol. Het zijn stuk voor stuk bescheiden individuen, niet commercieel, met een academische vorming, maatschappijkritisch en professioneel ingesteld. Hun gevoelswereld leunt aan bij de mijne. Het werk van de deelnemende kunstenaars ken ik onder meer via opendeurdagen in de academie. Door mijn studies cross-over, mixed media ontmoet ik vele kunstenaars, een keuze maken viel me niet moeilijk.

Kunstpoort Koos je zelf de werken, of in samenspraak? Ging je op atelierbezoek of raadpleegde je digitale kanalen?
Pia Cabuy Ik ken hun werk en kon me veroorloven de keuze aan de kunstenaar over te laten.

Kunstpoort Was er een klik met de kunstenaars? Is je persoonlijke interessesfeer weerspiegeld in de expo?
Pia Cabuy Absoluut. Hun kritische creaties leunen aan bij mijn werk. Ze zijn een bron tot communicatie over belangrijke maatschappelijke problematieken.

Kunstpoort Kan je het voorgaande illustreren?
Pia Cabuy Alle kunstenaars zijn voor me even belangrijk. Daarom wil ik met graagte het werk en de thema’s van allen één voor één belichten.

Ann Costenoble
Het werk van Ann Costenoble gaat over de huisvesting problematiek.
Zij creëert kunstige ‘krotten’, constructies uit afvalmateriaal, karton, bamboe, plastic… Hiermee refereert ze naar het recuperatiemateriaal dat dakloze mensen gebruiken als bouwmateriaal.

Ann de Winne
Ann is geïnspireerd door haar onmiddellijke omgeving en leefwereld, door haar huis, haar buurt, haar trajecten met de fiets en wandelingen. Met geassembleerde, bijeen geknutselde voorwerpen en fijngevoelige, tedere tekeningen, vaak verknipt en terug in scene gezet, gaat ze als een detective op zoek naar haar persoonlijke levensweg. Ann de Winne verbindt op een subtiele wijze heden met verleden. Ze bekijkt en illustreert het leven als een schouwtoneel. Haar werken zijn intense doordenkers.
www.instagram.com/ann.dewinne.180

Eva Nauwelaerts
Haar werk is het resultaat van een lang proces dat uitmondt in organische psychedelica. Restmateriaal wordt kunst. De intense kleuren, die een hoofdrol spelen, zijn niet vrijblijvend. Ze verleiden en misleiden. Zij tovert het kind in ons tevoorschijn.
www.instagram.com/evanauwelaerts

Freya Van den Bossche
Zij eert de kringloop van het leven. Leven Dood Leven. Door haar werk en performances met bomen en vogels probeert Freya de verbinding tussen mensen, het zichtbare en onzichtbare, het heden en verleden te herstellen.
www.dewereldvanfreya.be 
www.instagram.com/dewereldvanfreya

Hilde Van Peteghem
Het werk van Hilde komt uitbundig over. Bij een tweede doortastende blik ontdek je de kreukels van het leven. Ze laat zich inspireren door landschappen, dans of religieuze symbolen. Verbondenheid en vergankelijkheid zijn terugkerende thema’s.
hildevanpeteghem.wixsite.com/stikstof/
www.instagram.com/hildevanpeteghem

Jenny Lemaire
Zij exposeert in het paviljoen originele objecten vervaardigd uit porselein, zand, glas, polyester, met gerecycleerde voorwerpen, materiaal gesprokkeld in de natuur. Haar oogstrelende objecten laten ons genieten van schoonheid. Een minder positieve zijde van het leven komt ook aan bod. Vaak ging Jenny op humanitaire missies. Haar keramieken zijn geïnspireerd op de zware aardbevingen die Turkije en Syrië teisterden in 2023.
www.instragram.com/lemjen1

Katrin Dekoninck
Het werk van Katrin Dekoninck doet een belletje rinkelen vanwege haar project BREEK JE SCHILD. De installatie bestaat uit verschillende levensgrote figuren in brons en klei, omringd door een kleine 3000 stekels die een reuzengroot schild voorstellen: het schild of het harnas waarmee jongeren zich beschermen. Voor haar project kreeg ze medewerking van de leerlingen van scholen in Mol. Op deze manier maakt ze de kwetsbaarheid van jongeren bespreekbaar. Dit project wil ze uitbreiden onder meer naar scholen in Oost-Vlaanderen. TANU VERBINDT toont een mini-versie van het grote geheel.
www.katrindekoninck.be/nl
www.instagram.com/katrindekoninck

Nicole De Kezel
Nicole De Kezel ging aan het werk met onderdelen van glasramen gevonden in het 19^de -eeuwse tuinpaviljoen van Villa de cèdres nu Tanu. De kunstenaar verbindt verleden en heden met respect voor haar materiaal. Ze plaatste de onderdelen van het glasraam in een hedendaagse context los van de religieuze symboliek en vroegere architectonische context.

Kunstpoort Pia ik ben zo vrij zelf je werk te belichten.
Pia Cabuy
Haar hoofdthema is sinds de start van haar kunstenaarschap de kwetsbaarheid van het kind. Ze probeert door gebruik van uiteenlopende technieken dit thema daadkracht bij te brengen. Haar jarenlange ervaring, vakmanschap en kennis van diverse materialen komen samen in de hier tentoongestelde werken. Voor mij brengt deze intieme zolderruimte, Pia’s wunderkammer in Tanu, een apotheose door een perfect en ongelimiteerd samensmelten van kunde en gevoelswereld.
piacabuypaintings.weebly.com
www.instagram.com/piacabuy

Veerle de Smet
Graag citeer ik kunstrecensent Hilde Van Canneyt over deze kunstenaar:
Als we even je werk inhoudelijk uitdiepen zouden we het zo kunnen stellen dat je de verbinding onderzoekt tussen de mens en de innerlijke natuur en die ontwrichting probeert in beeld te brengen. Maar dan meer als toeschouwer dan als moralist.
Pia: Ik herinner me haar grappig, ludiek sculptuur: een kerkstoel met gezwel. Van een doordenkertje gesproken!Over haar recent werk rond bijen schrijft Veerle zelf: Nu ik ook mijn diploma van imker heb gehaald en me verder heb verdiept in de solitaire bij die alleen leeft in de bijenkorven, wil ik dit spiegelen aan de groepsdynamiek. Deels wil ik kijken hoe systemen functioneren en ook zien hoe de mens door deze systemen is verzwakt en wordt gemanipuleerd …
www.veerledesmet.be
www.instagram.com/smetveerle

Kunstpoort Ben je niet bang dat de expo wat zwaar op de hand is?
Pia Cabuy De expo kan iedereen bekoren. Er is humor, kleur, fantasie. TANU VERBINDT spreekt tot de verbeelding en maakt het kind in ons wakker. Ik keek uit naar een ideale balans: lichtvoetigheid versus inhoud. De verbeelding aan zet… Als toeschouwer zoek je naar het verhaal achter het beeld. In één oogopslag kijken en voelen is de ideale manier om deze tentoonstelling te benaderen. Laat je vervoeren.

Kunstpoort Laat ons naar een minder intense vraag overstappen. Wanneer ben je aan de voorbereiding gestart? Hoe verliep het verder?
Pia Cabuy Persoonlijk heb ik gedurende 9 maanden doelgericht kunstwerken gemaakt en nar onze expo TANU VERBINDT toegeleefd. In het najaar van 2023 kwamen de kunstenaars op de locatie voor het eerst samen met Nicole en Luc, de eigenaars van villa Tanu. De verdeling van de ruimtes verliep vlot. Verder hielden we contact via Teams. Een google shared document bleek een handig instrument. Ik probeerde zoveel als mogelijk gestructureerd te werken. Een degelijke takenverdeling zorgt voor structuur. Regelmatig werkte ik met twee kunstenaars en petit comité: feedback gevraagd en beslissingen bevraagd. De opstelling verliep in een gemoedelijke, vriendschappelijke sfeer.

Kunstpoort Door kunst te maken, door naar kunst te kijken, leer je jezelf beter kennen, je innerlijke zelf. Je gaat in interactie met de buitenwereld. Kan je dat beamen? Zien we hier kunstenaars op zoek naar zichzelf, die zichzelf vinden door de kunst, door interactie met de kijker?
Pia Cabuy Ik heb het gevoel dat de deelnemende kunstenaars ‘down to earth’ zijn en doelgericht een creatief pad volgen. Enkele zijn nog zoekende, andere uitermate zelfbewust.

Kunstpoort Benadert een kunstliefhebber en kenner rationeler, minder empathisch, een kunstwerk? Het therapeutische verdwijnt op de achtergrond, de impact is dan minder sterk. Ben je als curator je daarvan bewust?
Pia Cabuy Puur technisch kijken kan evenwaardig zijn. Het ontdekken van schoonheid houdt ook emotie in.

Kunstpoort Slaat de stress toe nu vlak voor de opening?
Pia Cabuy Die is nu compleet verdwenen. Toen ik bij de opstelling de werken zag, besefte ik, deze expo is goed, voor mij klikt alles in elkaar.

Kunstpoort Deze tentoonstelling is pure girl power. Heb je bewust ‘mannen’ niet toegelaten?
Pia Cabuy Je moet me geloven, 10 vrouwen, dat is louter toeval.

Kunstpoort Na deze ervaring, kan je zeggen wat je het meeste ligt, cureren of kunst maken? Wil je beide verder doen? Heb je nog plannen in die richting?
Pia Cabuy Laat mij maar kunst creëren op mijn zolderkamer. Hoewel ik dit een spannend proces vond, wil ik nu het liefst van al de pauzeknop indrukken. De kans zelf deel te nemen aan een groepstentoonstelling, zou ik niet laten liggen.

Kunstpoort Tot slot nog deze vraag. Zelfs al ligt het niet in je bereik, voor welk museum of voor welke galerie zou je graag één enkele keer curator zijn, waarom? Heb je dan een voorkeur voor een bepaald thema, voor kunstenaars, zelfs al zijn die voor je onbereikbaar?
Pia Cabuy Zonder twijfel zou ik werken van Geneviève Van Bastelaere tonen in Museum Voorlinden in Wassenaer.

Kunstpoort Mag ik een beetje uitleg?
Pia Cabuy Ik dacht eerst aan het museum Dr. Guislain te Gent maar dan duw je de kunstenaar in een bepaald hoekje. Museum Voorlinden? Omdat de kunstenaars en werken die ze daar tonen me aanspreken zoals: Louise Bourgeois, Anish Kapoor…

Wat me opvalt is dat elke kunstenaar heel creatief omgaat met origineel materiaal, recuperatie of niet. Ze houden zich niet bij één enkele techniek en realiseren met sterk diverse benodigdheden een perfecte samenhang tussen vorm en inhoud. TANU VERBINDT is een wervelende, uitbundige expo waarin de kunstenaars speels, op een unieke locatie, de toekomst van de mensheid in vraag stellen.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO

tentoonstelling TANU VERBINDT
de verbeelding aan zet
10 tot 25 augustus 2024

locatie

Grote Baan 18
9920 Lievegem
www.tanu.be

opening

vrijdag 9 augustus 2024 vanaf 18u
openingswoord om 19u30
Dhr. Jeroen Van Acker, cultuurschepen Lievegem

openingsuren

zaterdag en zondag van 14u tot 18u
ook open op 15 augustus 2024

Parkeermogelijkheid

Koning Leopoldstraat of Bierstal

---

Kwa-Art 2024

De groene kunstroute op en rond de Kwaremont verbindt het verleden met het heden en kijkt uit naar de toekomst.

De Kwa-Art kunstroute dat is wandelen in een schilderij met vele tinten groen, dat betekent een constant vakantiegevoel en vooral dat is genieten van monumentale kunst, sculpturen, schilderkunst, tekenkunst, collages, grafiek, fotografie, glaskunst, keramiek, assemblages…
Kwa-Art lijkt me een geschikt medium om verhalen te vertellen over het idyllische groene dorp Kwaremont: het dorp, midden de Vlaamse Ardennen, ooit een residentie voor vele kunstenaars en talrijke galeries, was vroeger ‘the place to be’ voor kunst. Vandaag brengt Kwa-Art op een originele manier kunstenaars, kunstliefhebbers en bewoners opnieuw samen om niet alleen een groene brok natuur maar vooral kunst te ontdekken en dit op pittoreske en landelijke locaties; dragers van een glansrijk verleden. Kwa-Art blaast het dorp Kwaremont nieuw leven in, weet de omgeving op te waarderen en zorgt voor de toekomst.

Keuzelingstraat, sculptuur van deelnemend kunstenaar Bruno Plaghri

Hoe de organisatie rond Kwa-Art dat aanpakt, vertellen ze me met veel animo in een betoverend huis midden in het groen, langs de Keuzelingstraat, waar kunst centraal staat en een fantastische beeldentuin me in de sfeer brengt.

Aan de kerk van Kwaremont
van links naar rechts bestuursleden Johnny Duquin, Christine Beleyn, Bert Noterman, Jos Vanoverberghe
@Dirk Liviau

Kunstpoort Dit jaar swingen de kunstroutes opnieuw de pan uit. Is er niet te veel concurrentie of zien jullie organisatoren van andere kunstroutes als collega’s?
Bestuur Kwa-Art Er is totaal geen rivaliteit. Een wisselwerking is zelfs mogelijk. Vele kunstevenementen zijn inspirerend en kunnen ons op ideeën brengen.

Kunstpoort De hoeveelste editie organiseren jullie nu? Wordt Kwa-Art een traditie?
Bestuur Kwa-Art De derde; de vroegste was in 2014, de vorige in 2022. In de toekomst opteren we voor een Biënnale.

Kunstpoort Wat maakt jullie kunstroute anders dan andere kunst evenementen?
Bestuur Kwa-Art Kwaremont was 25 jaar een kunstdorp, een trekpleister voor kunst. Galeries en kunstenaars voelden zich hier thuis. Daarom brengen we naast actuele kunst ook een ode aan het verleden. Dit jaar plaatsen we William Clevers (1911-1974) en Freya Clevers, vader en dochter, in de kijker.
De pers, over het vaak surrealistisch werk van William Clevers: ’Grote visionaire gehelen in felle kleuren, waarbij het vergankelijke van de mens in de wereld expressionistisch en surrealistisch wordt uitgebeeld. Hij legt vaak de nadruk op sociale onrechtvaardigheid. ’Tekst Belgian Art Gallery
Ook de schilderkunst van Gie Kee 1953-2023, staat onder het spotlicht.
De pers, over het werk van Gie Kee: ‘In zijn oeuvre staat de mens centraal als model of in zijn of haar eigen omgeving. De kunstenaar experimenteert graag met de materie. Veel van zijn werken verraden een gemengde techniek: krijtlijnen, aquarel, acryl en olieverf. Daardoor krijgt zijn werk een warm en erg rijk coloriet.’ Tekst krant KW
We hebben oog voor kunstenaars van de streek en geven die graag een forum.

Kunstpoort Zijn jullie tevreden over de vorige editie, de opkomst, de geboden kwaliteit van het werk, van de kunstenaars…? Heb je geleerd uit de vorige editie?
Bestuur Kwa-Art Met een talrijke opkomst van 4000 tot 4500 bezoekers, was Kwa-Art een succes. Enthousiaste kunstliefhebbers beweren: ‘de volgende editie willen we niet missen.’ Eerlijk, het weer was ons gunstig gezind. Ondertussen is Kwa-Art vzw een feit en zijn er bestuursleden bijgekomen. Door het in leven roepen van een vzw kunnen we professioneler te werk gaan. Dit jaar staan er nieuwe locaties op het programma en hebben we de openingsuren verlengd tot 19u. Het publiek had te weinig tijd om alles grondig te bekijken en daarbij een gesprek aan te gaan met de kunstenaars. We mikken op een nog grotere opkomst. Een groeimarge behoort tot de mogelijkheid.

Kunstpoort Kwamen de bezoekers voor de sfeer, de wandelroute, de natuur, de kunst…een mix?
Bestuur Kwa-Art Zonder twijfel, het publiek kwam voor de kunst. We stippelden 2 routes uit, nu 2,5 en 4,5km, deze zijn te kort om specifiek wandelaars aan te trekken.

Kunstpoort Hebben jullie een andere aanpak in vgl. met 2022? Hoe verliep de selectie?
Bestuur Kwa-Art Op onze website publiceerden we een open call. We kregen 76 reacties uit alle Vlaamse provincies en selecteerden 29 kunstenaars. De respons kwam uit diverse kunstrichtingen, van gevestigde waarden tot minder gekende kunstenaars. Een volgende editie hopen we meer jonge mensen te bereiken.

Kunstpoort Wie selecteerde de kunstenaars? Kozen jullie bewust voor alle mogelijke disciplines?
Bestuur Kwa-Art Twee curatoren (kunstenaar/curator Free Pectoor, Nadine Prieels bezielster van CAS Zottegem, CAS Oostende) en drie bestuursleden reduceerden het aantal van 76 naar 29 kunstenaars. De nadruk ligt op toegankelijke, hedendaagse kunst. Monumentale kunst heeft een voetje voor.
Elke kunstenaar kan 8 werken tentoonstellen. Op Kwa-Art komen galeries niet aan bod, we zijn er voor de kunstenaars persoonlijk.

Kunstpoort Ik merk enkele publiekstrekkers zoals William Roobrouck, Sander Buyck, Jan Desmarets… Hebben jullie die zelf gecontacteerd? Was William Roobrouck, een gerenommeerd artiest, onmiddellijk bereid om mee te werken?
Bestuur Kwa-Art We hebben William Roobrouck telefonisch gecontacteerd. De kunstenaar besloot het deelnemingsformulier, toen op onze site, te downloaden en in te vullen. Een voorkeursbehandeling was er niet. Het landschapssculptuur van William Roobrouck ‘Absence’ is in preview te bewonderen op de Kwaremont in de tuin van home Sint-Franciscus

Het bestuur bij het werk van William Roobrouck, in de tuin van home Sint-Franciscus
links @Dirk Liviau, rechts @ William Roobrouck

Kunstpoort Wat doen jullie met de opbrengst, als er al één is: investeren in materiaal, aanwenden voor een volgende kunstroute, voor het verbeteren van de infrastructuur, de locaties…?
Bestuur Kwa-Art We zijn de vorige editie gestart met 0 euro. Door de verkoop van de programmabrochure werd het een nuloperatie. Sponsoring is onmisbaar. Nu we een vzw zijn, is er bij winst, de optie andere kunstevenementen te organiseren. Een concert komt in aanmerking.

Kunstpoort Gebeurt de opstelling samen met de organisatie? Kunnen jullie gebruik maken van materiaal van de gemeente? Is er een goede samenwerking?
Bestuur Kwa-Art We krijgen financiële steun van de gemeente, geen logistieke. We hebben een persoonlijke technische ploeg die helpt waar nodig.

Kunstpoort Er zijn ook locaties in buitenlucht. Staan jullie garant voor de veiligheid, voor eventuele beschadiging? Is er een verzekering waarop de kunstenaar zich kan beroepen?
Bestuur Kwa-Art De meeste buiten locaties zijn privaat domein, een probleem is er dan niet. Als vzw zijn we ook verzekerd.

Kunstpoort Welke kanalen gebruiken jullie om promo te voeren?
Bestuur Kwa-Art We hebben flyers laten drukken die we verspreiden op diverse plaatsen bijvoorbeeld in de kunstacademies. ‘De Zondag’ publiceert een reportage, ook de plaatselijke radio besteed aandacht aan Kwa-Art.

Kunstpoort Is er een opening, een gastspreker?
Bestuur Kwa-Art De opening heeft op 9 september plaats in de kerk. De kerk is niet ontwijd maar we tonen respect voor het religieuze. We verkiezen een virtuele rondleiding boven een gastspreker. Een drone filmt alle locaties met de kunstwerken. Deze film projecteren we tijdens de opening in de kerk. Zo kunnen alle kunstenaars, sponsors, organisatoren en genodigden zoals de burgemeester en schepen, nader kennis maken met de kunst langs de volledige kunstroute.

Kwa-Art dat is kunsttoerisme van de bovenste plank; dat is kunst ontdekken in een idyllisch landschap, barstend van charme met zijn bekoorlijke vergezichten, dat is in één woord GENIETEN. Voor zowel de organisatoren als voor de kunstenaars hopen we, dat naast wielerliefhebbers ook kunstliefhebbers de weg vinden naar Kwaremont, Kwaremont het dorp dat zo veel te bieden heeft.

INFO

Kwa-Art kunstroute op- en rond de Kwaremont
11 locaties, 32 kunstenaars
7-8 september 2024
14-15 september 2024
21-22 september 2024
telkens van 13u tot 19u

STARTPUNT

kerk Kwaremont
Kwaremontplein
Kwaremont (Kluisbergen)

DEELNEMERS

Hilde Van de Walle – Beeldhouwkunst
Suzanne Laura Deryckere  – Schilderijen/Keramiek/grafiek
Felix Breda – Glassculpturen
Jean-Marie Waelkens – Houten poppen
Marc Galle – Schilderkunst
Pejo Glass – Art Glassculpturen
Jeannine Vandenabeele – Schilderkunst
Rik Vanovenacker – Monumentale kunst
Bruno Plaghki – Sculpturen Cortenstaal
Gie Kee (retro) – Schilderkunst
Jos Vanoverberghe – Houtsculpturen
Jo Van Nieuwenhuyze – Schilderkunst
Krist Van de Casteele – Beeldhouwkunst steen
Jos Rudi Snauwaert – Collage surrealisme
Adi Steurbaut -Schilderkunst
Jan Leenknegt – Glassculpturen
Rita Craeynest – Beeldhouwkunst brons
Sander Buyck – Monumentale foto’s
Dirk Liviau – Fotografie
Martine Depypere – Schilderkunst
Xavier Claes – Schilderkunst composiet
Luc Dusauchoit – Pentekeningen
Jan Desmarets – Beeldhouwkunst brons
Barry Raçon – Beeldhouwkunst cortenstaal
William Roobrouck – Beeldhouwkunst cortenstaal
Herman Van Nazareth – Monumentale beelden
Edward Vandaele – Monumentale beelden
Jan Dewilde – Figuratieve assemblage
Freya Clevers (retro) – Schilderkunst
William Clevers(retro) – Schilderkunst
Dirk Santens – Beeldhouwkunst Cortenstaal


www.kwa-art.be
https://www.facebook.com/groups/602909151430294
https://www.instagram.com/kwa_art_kunstroute

Tekst Kathleen Ramboer

---

Ann Bonne: een kunstenaar met metier en passie

Als reporter van kunstpoort is het een feest in dialoog te gaan met Ann Bonne, een kunstenaar die het goed weet te verwoorden en haar uitgebreide kennis graag deelt. Als kunstenaar heeft ze veel metier en dat is zeldzaam in een hedendaags kunstklimaat dat vooral gericht is op concept en minder op creatie. Als leerkracht tekenkunst weet ze ongetwijfeld haar studenten te begeesteren en een balans aan te kaarten tussen inhoud, vorm en functie.

Om gerichte vragen te stellen bestudeerde ik de website van de kunstenaar.
https://annbonne.wixsite.com/arts

Kunstpoort Groeide je op in een gezin met liefde voor de kunst?
Ann Bonne Kunst zit in de genen die ik via moeders zijde meekreeg. Ik ben de achterkleindochter van kunstschilder Leo Steel, toen een befaamd portrettist. Ook zijn zonen Georges, Albert en Etienne (mijn grootnonkels) waren kunstenaar. Toch stootte ik op verzet van thuis toen ik een kunstrichting uit wou. Na een jaar rechten aan de universiteit, ben ik toch vrije grafiek gestart. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik wilde tekenen en dat is mijn leven lang een constante.

Kunstpoort Was je studietijd aan de Sint-Lucas Hogeschool bepalend voor je manier van werken van nu? Zijn er leerkrachten die je kunst beïnvloed hebben, die je veel hebben bijgebracht?
Ann Bonne Leerkracht Dirk De Bruycker was mijn mentor. Hij verlegde grenzen in mijn hoofd. Hij besteedde niet alleen aandacht aan figuratie maar ook aan abstractie.

Kunstpoort Ben je na je studies onmiddellijk beginnen les geven?
Ann Bonne Inderdaad, ik heb het al doende geleerd.

Kunstpoort Kunnen de leerlingen je ook iets bijbrengen. Is er een wisselwerking?
Ann Bonne Er is een dialoog. Mijn studenten, met minder academische vorming, hebben een onbevangen blik waar ik voor open sta. Persoonlijk probeer ik hen een balans tussen concept, vorm, materiaal en techniek mee te geven.

Kunstpoort Twijfel je aan je kunst of ben je overtuigd, wat ik maak is goed.
Ann Bonne Als kunstenaar moet je zoals een wetenschapper geloven in je onderzoek.

Kunstpoort Wat zijn je inspiratiebronnen? Natuur? Muziek? Oude meesters? Het onderbewuste?
De Nederlandse licht installatie kunstenaar Jan Van Munster zegt: ‘Als kunstenaar kom je sowieso niet verder dan je eigen biografie.’ Klopt dat voor je? Ben je ook zo een kunstenaar of kijk je verder dan je eigen leefwereld?
Ann Bonne Natuur, muziek, literatuur… kan me inspireren. Mijn werk is niet biografisch wel omgevingsgericht. Een 17^de -eeuwse lievelingsdreef en een liederlijke beek ook daterende van de 17^de eeuw zijn dicht bij huis mijn geliefkoosde tekenlocaties. Tekenen is de vorm maar er is ook de bevrijding, het wandelen in de geest. Als kunstenaar moet je indringen in de tijd. Verstilling, de tijd nemen om te kijken en naar de kern gaan, de essentie verbeelden is belangrijk; een luxe, zeldzaam in deze jachtige tijden. Ook de beschouwer vraag ik die attitude. Ik heb nood aan mentale vernieuwing. Om de 15 jaar vernietig ik werk. Een mentaal archief helpt me verder te gaan.
Mijn motto is een tekst van Thomas Mann.
“Ook persoonlijk beschouwd is de kunst immers een geïntensiveerde vorm van leven. Zij maakt dieper gelukkig, zij doet sneller opbranden. Zij kerft in het gezicht van wie haar dienen de sporen van geestelijke avonturen, en zij veroorzaakt, zelfs als het uiterlijk bestaan kloosterachtig stil is, op de duur een verwendheid, oververfijning, afmatting en geprikkeldheid van de zenuwen zoals een leven vol uitspattingen van hartstocht en genot ze vrijwel nooit teweeg kan brengen.”
Uit ‘De dood in Venetië’

Kunstpoort Je ‘Waterschappen’ zijn suggestief, niet echt figuratief te noemen. Hoe noem je ze abstract of figuratief, abstract/figuratief? Mochten deze werken geen titel hebben, dan zou ik stilletjes wegdromen, mijn fantasie laten spreken. Waardeer je het als de beschouwer een eigen interpretatie geeft aan je ‘Waterschappen’?

Ann Bonne Voor mijn reeks ‘Waterschappen’ zoek ik een evenwicht tussen figuratie en abstractie.
Kunstpoort Dit schrijft Ann Bonne over haar reeks ‘Waterschappen’: “De lichtstralen worden avontuurlijke kringelende draden, abstracte draden, wervelende krabbels waaruit het licht tevoorschijn komt.”
Ann Bonne Deze houding is me niet vreemd. Mijn eerste schilderijen met onderwerp de opaal kust, tonen vereenvoudiging, leggen de essentie van een waarneming bloot. Ik probeerde de rust van de zee te vatten, de typische kleur, de transparantie.
Het verhaal mag niet primeren. Een persoonlijke interpretatie van de kijker is zeker welkom.

Kunstpoort Ik veronderstel dat je belang hecht aan techniek, dat je onderzoek doet naar een tekenproces dat het best bij je werk past. Je ‘Waterschappen’ zijn zilvertekeningen. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Welk materiaal gebruik je?

Ann Bonne Met mijn grondstoffen ga ik creatief om, probeer die naar mijn hand te zetten. Voor ik start met de tekening heb ik al wat werk verricht. Het papier, Zerkall aqua- en etspapier, prepareer ik met een kalklaag. Onder de kalklaag maak ik eerst een houtskooltekening. Op de kalklaag teken ik met een zilverpen. Door het gebruik van de zilverpen treedt een bijtende chemische reactie op en komt bij blootstelling aan de lucht, de tekening zichtbaar. Het zilver oxideert. Als bij magie komt de tekening tevoorschijn, eerst zacht, dan donkerder en donkerder tot ze de grens van donkerbruin bereikt.

Kunstpoort Je volgde vrije grafiek daarom heb ik een stil vermoeden dat tekenen met zilverpen verwant is aan het etsen.
Ann Bonne Vergelijk het met droge naald. Met een zilverpen kan je geen contrasten leggen. Zoals bij de droge naald techniek, verkrijg ik door arcering nuances van donker en licht. Het ritme en dynamiek van het vrije arceren vind je terug in mijn oudere droge naald werken.

links WATERSCAPE III 1 2023  zilverpen, krijt op aqua Zerkall 35,4 x 38 cm
rechts WATERSCAPE III 2 2023  zilverpen, krijt op aqua Zerkall 35,6 x 38 cm

Kunstpoort Je werken zijn teer, kwetsbaar, letterlijk en figuurlijk. Fixeer je de tekeningen?
Ann Bonne Ik verpak mijn werk in pergamijn (kristalpapier), vervaardigd op basis van zuurvrije, zuivere cellulose.

Kunstpoort Na het zien op je website van je reeks ‘Mani di Milano’ heb ik het gevoel dat je geboeid bent door de oude meesters. Bestudeer je hun manier van werken, hun techniek? Wie is je grote voorbeeld? Welke oude meester bewonder je?
Ann Bonne Ik kijk op naar Leonardo da Vinci en beschouw hem als een leermeester. Gefascineerd door ‘Het Laatste Avondmaal’ een olieverfschilderij op de pleistermuur van het klooster Santa Maria della Grazie in Milaan, maakte ik een uitgebreide, vergaande studie over de handen voorkomend op het eind 15^de -eeuwse muurschilderij. Diverse handen blijken ook op andere schilderijen van Leonardo da Vinci voor te komen, vaak in spiegelbeeld.

mani di GIOVANNI ‘in pettine’  40 x 48 cm  zilver, houtskool, pastel, gesso op kalei-paneel

Kunstpoort Over die handen geeft Anne Bonne een toelichting: De handen van Johannes brengt ‘het rustig in zichzelf gekeerd zijn’, de ‘stille smart’ tot uitdrukking. Da Vinci bereikt met deze handen, de vingers ineenstrengelend, een verstillend moment. Het is deze verstilling die mij ontroerde en inspireerde.
Anne Bonne De handen, de houding, bevatten een onderliggende betekenis. Zo drukken de handen van Petrus verontwaardiging uit. Ik tekende 26 handen, ware grootte,  op 24 panelen, de eerste in 2015, de laatste in 2023.
Als voorbereiding voor de reeks ‘Mani di Milano’ bestudeerde ik, juli 2015, uitgebreid een kopie in de Norbertijnen abdij van Tongerlo. Daar bevindt zich  de wellicht meest getrouwe en ook mooiste replica van ‘Het Laatste Avondmaal’ van Leonardo da Vinci. Het doek is 8,80 meter op 4,60 meter, geschilderd door een lid van de ‘Leonardeschi’ in opdracht van de toenmalige Franse koning, Louis XII. Deskundigen onderzoeken nu of Andrea Solario het doek geschilderd heeft en of Leonardo da Vinci enkele delen voor zijn rekening nam, onder andere het hoofd van Christus.
In de abdij onderzocht  en bestudeerde ik de renaissancistische maten en verhoudingen met behulp van metingen en fotografie.
De reeks ‘Mani di Milano’ bestaat zoals ‘Waterschappen’ ook uit zilvertekeningen. Dit maal is gebruikt gemaakt van geprepareerde panelen. Ik kies ervoor; de geschiedenis, de sporen van het tekenproces te laten meespelen in een gelaagde tekening. De zichtbaar onderliggende lagen versterken het expressieve karakter van de doorleefde handen. De lijnvoering en arceringen zorgen voor tonaliteit, tenslotte komt door oxidatie zoals bij ‘Waterschappen’ een warm timbre naar voren.

mano di GIUDA destra  40 x 40 cm zilver, houtskool, gesso op kalei-paneel

Kunstpoort Je reeks ‘Klankschappen’ ook gezien op je site, vertoont volgens mij een meer expressieve vorm van tekenen, je potlood bereikt op zeker ogenblik een hoogtepunt zoals het Italiaans crescendo, het geleidelijk aanzwellen van de muziek.
Anne Bonne Inderdaad, zoals bij ‘Waterschappen’ is de gestiek, de lijnvoering, de schriftuur belangrijk, het materiaal is expressiever en zet ik naar mijn hand.
De partituren waarop ik teken zijn bewust gekozen, ze zijn de dragers waarop maat, ritme, kleur en ruimte samenkomen. De partituren ondergaan een technisch proces dat, interessant voor de beleving, zichtbare sporen nalaat. Zo werk ik met houtskool, plakkaatverf, gesso… op bladmuziek gemaroufleerd op Japans papier. De vooraf geprepareerde dragers neem ik mee op locatie. De tekeningen vertalen de muziek die ik in mijn hoofd hoor en waar ik zo van hou, liederen van Franz Schubert, mijn lievelingscomponist. Ik tekende op partituren van
Der Wanderer D493 Schubert
Ich komme vom Gebirge her,
Es dampft das Tal,
es braust das Meer.

70 x 100 cm, 8 partituurbladen, gouache en houtskool, marouflage op Japans papier

Wohin? opus 25, D 795 Die schöne Müllerin Schubert

70 x 100 cm, 8 partituurbladen, gouache en houtskool, marouflage op Japans papier

Kunstpoort Beoefen je naast de tekenkunst nog andere kunstdisciplines?
Ann Bonne Door een ongeval ben ik toch wel beperkt in mijn keuze. Zo was ik genoodzaakt het beeldhouwen stop te zetten.

Kunstpoort Wat is en wat betekent kunst voor je?
Ann Bonne Kunst is een bewustzijnsversneller. Kunst zet kunstenaar en kunstbeschouwer aan tot nadenken, tot dieper ingaan op de inhoud, tot interpreteren, tot intenser leven. Kunst bant oppervlakkigheid uit je leven. Goethe beweert: ‘Wie kunst heeft, heeft religie. Wie geen kunst heeft, heeft religie nodig.’ Een kunstenaar heeft een eigen religie, iets bovenzintuiglijk. Ben ik aan het werk, dan hoor ik niets, ruik niets… bepaalde zintuigen vallen uit. In opperste concentratie vergeet ik de wereld om me heen. Graag werk ik gestructureerd, volgens schema, op vaste uren. Eenmaal in mijn atelier, heb ik geen besef van tijd, daarom is het op die ogenblikken raadzaam een wekker op te diepen.

Kunstpoort Ik vind online weinig over je. Ik zie geen werk van je op sociale media. Vind je het niet belangrijk je werk te tonen? Heb je geen ambitie? Of werk je liever in de luwte?
Ann Bonne Ik hou niet van het vluchtige, oppervlakkige van de sociale media. Mijn tekeningen zijn het resultaat van intens werk, zijn doorleefd, daarom hou ik er niet van dat de surfer die in één oogopslag, snapshot, beoordeelt, kan ‘like-n’ of ‘niet like-n’. Weinig tentoonstellen is een bewuste keuze.

Kunstpoort Wat bewonder je bij andere kunstenaars?
Ann Bonne Zoals bij een wetenschapper blijkt voor een kunstenaar het onderzoekvermogen van intens belang, bij een kunstenaar is dat het beeldend onderzoekvermogen naar inhoud en vorm. Dat maakt het verschil met wat we noemen een ‘zondagsschilder’.
Ik waardeer een kunstenaar die zijn kunst steevast heruitvindt. Dit kan alleen in financiële vrijheid.

Kunstpoort Kan je wat meer vertellen over de expo ‘waarschijn – de stilte van het licht’
licht beeldende zilvertekeningen in dialoog met het namiddagatelier tekenkunst SLA
Ann Bonne Mijn studenten stel ik de vraag: ‘Wat betekent inhoudelijk en formeel water voor je?’ ‘Hoe verbeeld je water 2D?’ Ik gaf hen de opdracht thuis te werken, los van alle invloeden. Het leren werken buiten de les, eigen oplossingen zoeken, is betekenisvol. Enkele vertrokken vanuit inhoud, andere vanuit de vorm. Ik gaf iedereen een boekomslag waarmee ze aan de slag gingen. Door dit project maken de leerlingen kennis met het proces van tentoonstellen, met alles wat ermee gepaard gaat.

‘aquaria’ van de leerlingen van het ‘namiddagatelier Tekenkunst Sint-Lucas Academie-Gent’

Kunstpoort Wat zijn je toekomstplannen? Verder les geven?
Ann Bonne Na 42 jaar les geven, werk ik verder in mijn atelier. Als leerkracht wil ik graag mijn kennis doorgeven. Misschien organiseer ik workshops toegespitst op materiaal en techniek, wie weet ook zomercursussen tekenen ‘en plein air’.
Tuin, interieur, kleur zijn ook uitlaatkleppen voor mijn creativiteit. Drie tuinontwerpen zijn van mijn hand.

Kunstpoort Van welke kunstenaar, hedendaags, oude meester, bekend of niet… zou je graag een schilderij in je atelier of woonkamer ophangen zodat je er uren kan naar kijken?
Ann Bonne Ik ga voor een abstract, minder toegankelijk werk. Waarom geen Rothko?

atelier en studies

Kunstpoort Een verrassende keuze voor iemand met een fascinatie voor oude meesters. Of toch niet? Een groene oase, een levend natuur-schilderij, omringt de leefruimte en het atelier van Ann. Mogelijk is hierdoor nood aan abstractie. Schilderijen van Rothko staan buiten de tijd en voelen aan als een wandeling in een stil bos. Bovendien kan je Rothko’s kleurvlakken beschouwen als geabstraheerde landschappen, een raakpunt met de verstilde, geabstraheerde ‘Waterschappen’ van Ann. We hopen niet alleen dat die stilte verder deel uitmaakt van haar kunst maar ook dat de poorten van de kunstwereld voorzichtig openen voor deze tijdloze zilver- en andere tekeningen.

INFO expo

Ann Bonne
waarschijn – de stilte van het licht
licht beeldende zilvertekeningen

Het namiddagatelier tekenkunst Sint-Lucasacademie Gent
aquaria

stellen tentoon in de Sint-Amanduskapel
n.a.v. Ann’s 40 jarig jubileum tekenkunst SLA

Campo Santo
Sint-Amanduskapel
Joannes Roegierspad
Sint-Amandsberg

Open
24-25-26 mei 2024
31mei-01-02 juni 2024
14 – 18 u

https://www.facebook.com/ann.bonne.5
https://annbonne.wixsite.com/arts

tekst Kathleen Ramboer
foto Kathleen Ramboer en
copy right Ann Bonne

---

Christophe Annys maakt kunst om bij stil te staan.

Kunstenaar Christophe Annys is ontroerd en beroerd door de wereld om zich heen. Met zijn kunst weet hij woordeloos de kijker te treffen, een ervaring mee te geven en een poëtische vinger op de wonden van onze maatschappij te leggen.
De werken van Christophe Annys zijn als puzzelstukken die in elkaar passen met als rode draad de kwetsbaarheid van mens, natuur en maatschappij. Toch staat hij positief in het leven.
Spreken over kunst, over zijn beeldhouwkunst, brengt een risico met zich mee. Door erover te praten gaat de poëzie van een werk vaak verloren. Zijn werk heeft het overleefd.
Zijn kunst ‘is een boek dat nog niet af is’ dixit Christophe Annys
De kunstenaar verhaalde me hoe het allemaal begon en evolueerde. Tijdens het interview maakte ik kennis met een kunstenaar ‘pur sang’.

Kunstpoort Bij een gebrek aan uitdagingen?
Christophe Annys Neen dat was het probleem niet. Ik hunkerde naar meer dan alleen het ambachtelijke. Ruimtelijk denken is mij aangeboren, waarom zou ik geen beeldhouwer worden? Mijn job liet ik achter me en ik koos resoluut voor de kunstwereld. Met enthousiasme besloot ik les te volgen aan de academie van Gent, het volwassenen onderwijs, in de Offerlaan. Kunst moet je leren. Sommige krijgen gevoel voor kunst mee van hun ouders die ook kunstenaar zijn, bij anderen stond hun wieg in een kunstminnend nest. Ik verlangde mijn hele leven lang al naar het kunstenaarschap. Pas in de academie leerde ik wat kunst is of kunstenaar zijn betekent.

Kunstpoort Door welk voorval ben je kunstenaar geworden?
Christophe Annys Een goede student was ik niet, ik wilde naar de kunstschool Sint-Lucas te Gent maar stootte op een neen van mijn ouders. Gent dat was te ver van Brugge. Ik behaalde het diploma van drukker maar dat beroep was niet mijn ding. Per toeval ontmoette ikPieter Boudens en leerde bij hem 2 jaar lang het ambacht van letterkapper. Als freelancer werkte ik af en toe bij de beeldhouwer Karel Van Roy van Beernem. Voor mij is hij heel belangrijk geweest. Door hem werd mijn kennis over stenen en technieken aangescherpt. Ik verhuisde naar Gent en startte een eigen zaak als letterkapper. Dat deed ik 25 jaar lang maar de laatste 10 jaar was de fut eruit.

Kunstpoort Aanvankelijk werkte je figuratief, sculpturen, hoofden… denk je ooit nog terug te keren naar het figuratieve of blijf je bij je installaties, assemblages, eerder conceptuele kunst?
Christophe Annys Ambachtelijk werken dat wou ik achter mij laten. Ik stortte me op de ruwe handelingen van de beeldhouwkunst. Het mocht woest en rauw zijn. Werken met een slijpschijf, sporen nalaten, vechten met steen, ik hield ervan. In de academie creëerde ik 2 figuren met onder meer betonijzer, 2 destructieve figuren in een gevecht verwikkeld. Of ik ooit nog figuratief zal werken, daar heb ik geen idee van, wie weet?

Kunstpoort Van waar komt de liefde voor carrara marmer? Waar haal je die marmer vandaan? Zoek je die persoonlijk uit? Ik weet dat kunstenaars vaak zelf naar Italië trekken om marmer uit te kiezen.
Christophe Annys Het is een logisch gevolg van mijn tegenwoordige job. Ik werk drie dagen in de week bij een firma die stenen tabletten voor keukens vervaardigt. Ik zit dus aan de bron, zo kan ik me industrieel marmer aanschaffen. Het is een job zonder mentale verplichtingen of bekommernissen die me in staat stelt mijn geest vrij houden voor het creatieve proces in mijn werkplaats.

Kunstpoort Je tekent en schildert ook op marmer: ‘painted landscapes’. Had je een landschap voor ogen als je deze werken maakte?
Christophe Annys Eerst waren er de ruimtelijke tekeningen op marmer later de schilderijen. Vorig jaar maakten we een reis door Laos. We trokken door fantastische berglandschappen, de drang om in mijn atelier te werken overviel me. Eenmaal thuis, kreeg ik de ets drukinkt van mijn dochter in het vizier en ging geestdriftig aan de slag. Mijn foto’s inspireerden me. Voor de duurzaamheid fixeer ik de inkt.

Kunstpoort Is het schilderen op marmer een zijsprong of iets waar je verder mee wil?
Christophe Annys Geen idee.

Kunstpoort Je vervaardigde ook een werk voor een openbare ruimte, voor een kinderdagverblijf te Deurne. Vaak is publiek werk moeilijk omdat je rekening moet houden met de ruimte, voorbijgangers, bezoekers, klimaatomstandigheden, duurzaamheid… Hou je van dergelijke uitdaging?
Christophe Annys Dit werk in de openbare ruimte is een buitenbeentje. Ik diende een voorstel in en men keurde het goed. De ruimte vulde ik met keien in diverse volumes en materialen zoals inox, marmer, steen… en daarnaast kwamen een viertal stapstenen. Op die manier creëerde ik een tactiele omgeving die aanzet tot interactie. De keien en stapstenen prikkelen en stimuleren het kind tot een spel van glijden, klimmen, springen, vallen en opnieuw opstaan.

Kunstpoort Het gebruik van keien doet me denken aan een installatie van je: de iglotenten waar een kei in geborgen ligt. Deze was opgesteld bij IJsberg, Damme voor ‘niemand is een eiland’
Christophe Annys Dit werk was oorspronkelijk niet bedoeld als een blijvend kunstwerk. Het is eerder een therapeutisch werk dat deel uitmaakt van een verwerkingsproces. Na een bezoek aan de vluchtelingen kampen aan de noord Franse kust was ik enorm geëmotioneerd. Als persoonlijk verwerkingsproces drapeerde ik een gouden deken, vervaardigd  van survivaldekens, over een bunker, ooit een onderdeel van de Atlantikwall en nu een stille getuige van een donker verleden.  Enerzijds houdt een survival deken onderkoelde mensen, mensen in nood warm, anderzijds heb je daar ook die gouden glans, goud een symbool van onze rijke westerse wereld.
Ik ontwierp ook kleine tentjes van plastic boodschappentassen, die symbool staan voor een wegwerp- en kapitalistische maatschappij die de ongelijkheid in stand houdt. In de tent deponeerde ik een kei van de stranden waar de vluchtelingen hun kampen opslaan.
link naar video van de installatie
https://www.christopheannys.be/?18
Later kwam een tent op grotere schaal voor Damme.

Kunstpoort In je sculpturen van marmer integreer je telkens opnieuw het survival deken. Zo is er het fragiele kaartenhuis in carrara marmer dat je op een survival deken presenteert. Valt onze wereld uit elkaar zoals een kaartenhuisje? Een rijke grondstof zoals carrara marmer, plaats je tegenover het survivaldeken, een redmiddel om te overleven. Je werken zijn eyeopeners. Kan kunst bijdragen tot een bewustwording van de problemen in deze wereld? Is je kunst sociaal bewogen?
Christophe Annys Ik ben geen rebel, ik sta niet op de barricades. Het is wel de plicht van een kunstenaar de tijd waarin hij leeft mee te nemen in zijn werk. Mijn sculpturen en installaties zijn eerder beschouwend, niet hoogdravend, stellen de wereld van vandaag in vraag.

Kunstpoort Op je website lees ik bij ‘fragments’ het volgende
Naast het maatschappelijk thema waarrond ‘fragments’ draait, legt dit werk een verrassend dilemma bloot: maken of kraken? Als kunstenaar ben ik ervan overtuigd dat ik hier iets creëer. Het landschap dat spontaan ontstaat wanneer de steen de grond raakt. Als niet-kunstenaar zie ik een steen vallen en breken. Iets wat wij, jongens, zo geweldig vinden 🙂
Waarom is dit werk en ook wel deze performance, kunst voor jou? Is deze actie niet veeleer destructief, het vernietigen van schoonheid?
Christophe Annys Het gebroken marmer is een ingreep van een kunstenaar, het resultaat van een performance. De stukken marmer verbeelden de Noordpool met zijn smeltende en gebroken ijskappen, veroorzaakt door menselijke gedragingen, hier het resultaat van een performance. Er is ook nog ‘reconstructing’, de gebroken plaat puzzelde ik terug in elkaar, de stukken schuurde ik glad als kussentjes en kleefde die op een survival deken.

Kunstpoort In het geheel van je verhaal zie ik sporen van fatalisme en optimisme. Wat haalt de bovenhand?
Christophe Annys Ik ben heel zeker niet fatalistisch en toon kunst in een context.

Kunstpoort Wanneer ik je website en de sociale media raadpleegde, vielen me enkele werken op:
‘are we still OK?’, ‘The other side of the window’  plus ‘ataraxia’ de installatie met iglotenten in recup materiaal. Ze stralen niet alleen kwetsbaarheid uit maar zijn ook heel poëtisch.
Vind je zelf je kunst poëtisch?
Christophe Annys Ik probeer poëtische kunst te creëren die op zijn minst aanspreekt, aantrekkelijk en verrassend is.  ‘borderless perspective’, een gouden zeil zwevend doorheen de ruimte van de ontwijde kerk van Meulestede, Gent, bracht mijn levendige fantasie aan het dagdromen. In mijn creatieve verbeelding  zie ik een immens, 50m lang gouden zeil opbollen, de hoogte in zwiepen, wiegen op het ritme van de wind, en het publiek in een lyrische vervoering brengen. Misschien vind ik ooit een geschikte, voldoende grote locatie. Nu concipieer ik om praktische redenen kleiner werk.

“are we still OK?

Kunstpoort Hoe wordt een idee, een concept, geboren? Ben je geïnspireerd door een ervaring, een foto, een gebeurtenis… ? Christophe Annys Alles en iedereen kan me, meestal onbewust, inspireren. Onze reizen voeden een interesse voor andere culturen, een belangstelling die ik met mijn vrouw die modeontwerpster is, deel. Zo waren we ooit op reis in Japan en ik kreeg als geschenk een workshop kalligrafie bij Hiroshi Ueta. zie account @hiroshi_ueta op instagram Toen ik voorstudies aan het maken was, ontdekte ik plots de vlekken van de Japanse kunstenaar.
Ik heb een zwak voor de suggestieve kunst van Sarah Sze. Wie weet sluipt gedachteloos haar kunst in mijn werk. Bij sommige werken speelt emotie een rol zoals bij het visualiseren van het vluchtelingenprobleem. Ervaringen op reis, foto’s kunnen een rol spelen.

Kunstpoort Prikkelt Gent, je thuishaven, je tot het voortbrengen van kunst?
Christophe Annys Niet echt. Op reis kom je in een andere sfeer terecht, weg van het alledaagse, buiten de werksfeer. Dat maakt je ontvankelijker voor creativiteit.

Kunstpoort Als een beeld af is, wat voel je dan? Tevreden? Twijfel? Ben je in je hoofd al bezig met een volgend werk of project?
Christophe Annys Meestal ben ik overtuigd en wanneer niet dan herwerk ik het werk of maak ik een andere versie. Wanneer ik ontevreden ben over een schilderij op marmer, dan kan ik gewoon de inkt afschuren en opnieuw beginnen.

Kunstpoort Vind je het belangrijk om tentoon te stellen?
Christophe Annys Ik werk graag aan mijn kunst en heb behoefte om tentoon te stellen, dat ben ik aan mijn werken verplicht.

Kunstpoort Wat is echte kunst? Heb jij daar een visie op?
Christophe Annys Niemand heeft daar een sluitend antwoord op. Kunst moet je in zijn context zien en vraagt integratie in de maatschappij. Er is ook de vraag, kan je elementen van kunst die horen tot de cultuur van een minderheid zoals de Inuit, de Native Americans of de eerste bewoners van het Australisch continent… aanwenden buiten zijn origineel kader? Culturele toe-eigening kan dat? Wanneer ben je geïnspireerd en wanneer eigen je je iets toe? Kunst moet in hoofdzaak weten te ontroeren, je raken.

Kunstpoort Antony Gormley, antropoloog en beeldhouwer, beweert ‘Eigenlijk is kunst onze manier om de tijd die alsmaar doorgaat stil te zetten. Via kunst zetten we iets in de wereld dat ons als het ware vereeuwigt. Dat ‘iets’ zegt: ‘Dit ben ik, ik ben hier geweest en dit laat ik hier achter om te tonen dat de mens de tijd toch kan stilzetten.’ Kan je  je hierin vinden?
Christophe Annys Ongetwijfeld. Mijn drang is groot om iets achter te laten, om wat te betekenen voor iemand. Bevestiging opzoeken zoals zovele kunstenaars op sociale media, ga ik niet doen.

Kunstpoort TOT SLOT Mocht je één dagje mogen samenwerken met een kunstenaar om een gezamenlijk kunstwerk te scheppen, aan welke kunstenaar denk je dan?
Christophe Annys Ik weet het echt niet. Veel kunstenaars zijn ego trippers dus makkelijk zou dat niet worden, misschien een kunstenaar met een andere discipline? Een performer lijkt me het meest geschikt omdat een performance niet blijvend is en vluchtig, als een soort tegengewicht voor mijn beeldhouwwerk.

Bij het verlaten van het atelier van kunstenaar Christophe Annys besluipt me deze gedachte.
Veel kunst van nu en van vandaag zal vergeten worden. Niet omdat het slechte kunst is, maar omdat niemand erbij stilstaat. Hier woont een kunstenaar die werkt aan een oeuvre waarin alle werken in relatie staan tot elkaar. Het is een coherent geheel, het ene werk wekt associaties op aan een ander, wat vorm, materiaal en vooral wat inhoud betreft. Hier woont een kunstenaar met visie en betrokkenheid tot de maatschappij, een kunstenaar van deze tijd. In de luwte werkt hij verder, verlangend om zijn werk te tonen. Wie weet laat hij kunst na, om het met de woorden van Antony Gormley te zeggen, ‘die aantoont dat de mens toch de tijd weet stil te zetten’. Ik wens hem een oeuvre dat niet verdwijnt op de bodem van de geschiedenis, een oeuvre dat hem vereeuwigt.
Zijn kunst houdt in elk geval deze gedachte levendig.

INFO

https://www.christopheannys.be

https://www.instagram.com/christophe.annys

https://www.facebook.com/christophe.annys

EXPO
we ask because nothing is certain

Van woensdag 1 mei tot en met zondag 2 juni
vernissage 1 mei om 14u, inleiding 14u30
vrijdag, zaterdag van 9u tot 18u
zondag van 9u tot 14u.

Galerie Drie
Sint-Amelbergstraat 3a
9000 Gent

Tekst Kathleen Ramboer Fotografie © Christophe Annys en Kathleen Ramboer

---

De grenzeloze verbeelding van Aykan Umut

Artificiële intelligentie is voor Aykan Umut de tool bij uitstek om een bevreemdende ‘fantasy’ wereld op te roepen. AI lijkt hem op het lijf geschreven. Vergis je niet, makkelijk is het niet, achter die boeiende vreemde beelden gaan heel wat uren werk, ervaring en passie schuil. Niet alleen het werk van Aykan Umut heeft een futuristisch kantje, ook de kunstenaar is toekomst gericht. Dat werd me stilaan duidelijk tijdens het verloop van ons interview. Het is pittig als interviewer een nieuwe wereld te ontdekken, kennis op te doen, opgenomen te worden in het verhaal van een kunstenaar. Zijn  artificiële wereld ervaarde ik als een nieuwe werkelijkheid. Ik mocht genieten van zijn scheppingsverhaal. Hoe boeiend kan een donderdagmorgen zijn! 

Kunstpoort Hoe lang ben je al bezig met fotografie? Heb je nog analoog gewerkt?
Aykan Umut Ik ben geen fotograaf. Ik volgde animatie aan het KASK te Gent. Film en animatie behoren tot mijn skills. Het begon kleinschalig. Ik volgde bij Pixar, het eerste bedrijf dat een volledige 3D-animatiefilm maakte, een workshop. Samen met drie ex mede studenten huurde ik een studio, kocht een computer en we gingen aan de slag. De laatste 10 jaar kon ik mijn creativiteit botvieren bij straat cultuur- en muziek gerelateerde merken.. Ik werkte als art director bij diverse firma’s. Partners waar ik mee samenwerkte waren onder meer Glenfiddich*, Moncler Genius, Swizz beatz, Nike en Samsung.

Na corona waren de budgetten kleiner. Om die reden focus ik me nu vooral op een carrière als kunstenaar. Mijn autonome AI beelden verraden mijn filmisch verleden. Ze zijn futuristisch, magisch realistisch en verwijzen naar vooral de zwarte muziek, afro, beat. Misschien zien mijn personages er wat futuristisch uit maar het zijn geen aliens wel mensen van vlees en bloed. Mijn autonoom werk lijkt vrolijk maar vergis je niet, er is ook een donker kantje. Ze baden in een duistere tristesse. Daaraan herken je mijn foto’s. Dat is mijn signatuur of waarmerk.

*Geïnspireerd door de wereld van Glenfiddich heeft Aykan Umut AI gebruikt om een kunstwerk te ontwerpen dat zichtbaar zal zijn in een fysieke en digitale postercampagne. Zijn poëtische werk siert nu de straten van Brussel en Antwerpen. Het is geïnspireerd door de wereld van Glenfiddich en werd digitaal gegenereerd met behulp van een systeem van trefwoorden (de technologie MidJourney). De campagne gaat nog een stapje verder door het werk te voorzien van een QR-code die nieuwsgierige voorbijgangers kunnen scannen om de poster tot leven te brengen. Dit originele evenement werd georganiseerd in samenwerking met twee kunstgalerijen: PLUS-ONE Gallery in Antwerpen en Gaggarin bij IndianDribble in Brussel. (Trends, november 2023)

Kunstpoort Ben je al geruime tijd gefascineerd door AI?
Aykan Umut Ik gebruik pas een jaar AI als tool. Ik werk met het toegankelijke programma Midjourney.

Kunstpoort Ik merk dat je op een Apple computer werkt, is dat een vereiste?
Aykan Umut Helemaal niet want ik werk via Google chrome.

Kunstpoort Doe je ook aan postproductie?
Aykan Umut Voor de postproductie gebruik ik een ander programma dan Midjourney. Hiermee leg ik andere kleuraccenten, vergroot het contrast en maak de foto’s scherper.

Kunstpoort Een AI beeld verwerkt talrijke tags of prompts. Kan je die terugvinden?
Aykan Umut Door een goede hacker zijn die ongetwijfeld te achterhalen.

Kunstpoort Het beeld dat je krijgt door PROMTOGRAFIE, prompts, tags, is onvoorspelbaar. Is dat niet vervelend en tijdrovend of vind je dat net boeiend? Trekt de spanning je aan?
Aykan Umut Nu tovert AI vaak gekke resultaten op je scherm. Een hand met zeven vingers als resultaat behoort tot de mogelijkheden. De programma’s evolueren stilaan naar meer controleerbare beelden. Ik hou wel van die gekke verrassingen. Ze maken van het creëren van AI beelden een feest. Het is fun.
Voor commerciële doeleinden zijn die vreemde resultaten natuurlijk een min punt.

Kunstpoort Volgens fotograaf Marseille zullen de beelden saaier worden naargelang de software verbetert. Juist?
Aykan Umut Ongetwijfeld, maar je hebt toch de mogelijkheid om terug te keren naar een vroegere versie? Er is ook de knop waardoor je het percentage voorspelbaarheid kunt vastleggen. Er is een waaier van mogelijkheden, je kan alle kanten op.

Kunstpoort AI analyseert en verwerkt telkens opnieuw een databank van beelden op het net. Kan je auteursrechten claimen op je AI foto’s?
Aykan Umut Officieel niet, wel op de tags.

Kunstpoort Boris Eldersen won een Sony World Award en weigerde die. De fotograaf had aangegeven dat zijn foto gecreëerd werd via AI. Persoonlijk is hij van mening dat Ai beelden in een wedstrijd niet mogen concurreren met gewone beelden. Met die weigering wilde Eldersen de discussie op gang brengen. Is er transparantie nodig. Is het wenselijk bij foto’s te vermelden dat de creatie tot stand kwam via artificiële intelligentie?
Aykan Umut Neen, helemaal niet. AI is en blijft een creatieve tool. Vergelijk het met fotoshop. Je vermeldt toch ook niet dat je een beeld ‘gefotoshopt’ hebt of welke effecten je toepaste?

Kunstpoort Gebruik je ook je eigen foto’s of zelfs tekeningen bij AI?
Aykan Umut Een doodgewone zelfs slechte foto, gefotografeerd met de camera van mijn smartphone, kan aan mijn AI beeld een andere twist geven. AI is magie. Een eenvoudige, simplistische tekening kan je beeld transporteren naar een ander tijdperk, universum of transformeren in een niet alledaags zelfs futuristisch beeld afhankelijk van welke sfeer je wil oproepen of welke uitstraling je op het oog hebt. AI is grenzeloos voor een creatief brein.

Kunstpoort AI productie van beelden hebben veel gemeen met schilderkunst. In de surrealistische schilderkunst laat men ook niet alleen de werkelijkheid zien maar zet men die om in droombeelden zie Dali. Beelden uit het collectief geheugen worden verwerkt, opnieuw samengesteld in nieuwe droombeelden. AI genereert beelden, maakt een collage van beelden, een droombeeld. (vrij naar het magzine Profesionele fotografie) Zie je ook die verwantschap? Mag je AI als kunst beschouwen?
Aykan Umut Ai beelden zijn kunst. De kunstenaar creëert een eigen, persoonlijke wereld met AI als creatief werkinstrument. Het is een proces van trial en error, creëren en opnieuw creëren om zo artistiek, esthetisch aantrekkelijke werken in het leven te roepen. Stories die te complex zijn om in de fysieke wereld te realiseren, kunnen eindelijk tot leven worden gebracht met behulp van nieuwe open-source tools. Er is toch ook geen discussie over het kunstgehalte van de hyperrealistische schilderkunst, gestoeld op technische vaardigheden?

Kunstpoort Wat denk je over het te koop aanbieden van je beelden op de NFT marketplace?
Aykan Umut Ik bekijk het positief. Je werk wordt voorzien van een echtheidscertificaat. NFT is volgens mij vooral geschikt voor foto’s, illustraties en film.

Kunstpoort Hoe zie je AI verder evolueren? Zal de traditionele fotografie verdwijnen? Digitale fotografen grijpen nu vaak terug naar analoge fotografie, polaroids. Er is een soort revival. Denk je dat er een mogelijkheid is dat ze alle takken van de fotografie naast elkaar zullen blijven bestaan?
Aykan Umut Digitale fotografie zal zeker nog verder evolueren. Persoonlijk hoop ik dat ik met AI ook bewegende beelden zal kunnen regenereren. De verschillende disciplines zullen wel naast elkaar blijven voortbestaan.

Kunstpoort Welke zijn je toekomstplannen?
Aykan Umut Mijn werk zou ik graag tonen in galeries onder andere via schermen. In de nabije toekomst ga ik tentoonstellen bij Inge Gelaude, een nieuwe toonruimte aan het Sint-Pietersstation te Gent.
Nu focus ik me vooral op mijn tentoonstelling ‘100% polyester’ in de exporuimte van Het Objectief te Gent. Opening op 18 november. Het concept is drieledig.
– Ik toon er een serie beelden voorzien van subtitels uit legendarische, iconische films. Zo wil ik een conversatie tot stand brengen tussen de figuranten op mijn beeld: een bevreemdend personage en een figuur met masker. De beelden brengen telkens opnieuw een zelfstandig verhaal. Een relatie tussen de diverse stories is er niet. De ondertiteling is een meerwaarde voor mijn beeld, de ondertitels brengen een zekere gelaagdheid teweeg.
– Mijn AI creaties kan je in Het Objectief ook via schermen bekijken.
– Mijn beelden lenen zich ook voor textielprojecten. Foulards en vlaggen met prints maken ook deel uit van de tentoonstelling.

Kunstpoort Kan je wat meer uitleg geven omtrent het thema ‘100% polyester’?
Aykan Umut De expo geeft niet alleen een kijk op de toekomst maar keert ook terug naar het verleden. 100% polyester is 100% fake, geen katoen, geen zijde, geen linnen, geen natuurlijk product maar 100% artificieel.
Kunstpoort We eindigen met een doordenkertje.

INFO

https://www.instagram.com/ai_kanumut/

Solo Expo 100% polyester

18 januari 2024 tot 3 februari 2024
donderdag, vrijdag, zaterdag van 14u tot 18u
Het Objectief
Oude houtlei 144
9000 Gent
https://www.hetobjectief.com/

Opening
donderdag 18 januari
17u tem 21u

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie copyright Aykan Umut

  

---

De veelzijdige, multiculturele en persoonlijke kunst van Juan Jaureguiberry

Arte povera, recyclagekunst, ecologische kunst, poëzie, experimentele kunst, hedendaagse kunst, duurzame kunst, textielkunst, filosofie…. De kunst van Juan Jaureguiberry is het allemaal. Maar op de eerste plaats is het kunst die vanuit de ziel komt. Een middag lang kon ik me verdiepen in zijn fascinerende wereld waar verschillende culturen elkaar ontmoeten. Ons gesprek kende geen grenzen.

Kunstpoort Wanneer was de interesse voor kunst gewekt?  Heb je nog herinneringen aan je vroegste overweldigende kunstervaring?
Juan Jaureguiberry Kunst was voor mij een spel. Als kind bouwde ik huisjes met Argentijnse grond, aarde, in de tuin, op straat…
Kunstpoort Eenvoudig materiaal, Arte povera, sprak je blijkbaar toen al aan.
Juan Jaureguiberry Van mijn moeder kreeg ik stiften en een groot blad papier maar een muurtekening, graffiti leek me leuker. Oma tekende een kader rond mijn creatie en zie mijn eerste kunstwerk was een feit. 

Kunstpoort Volgde je een kunstopleiding? Waar?
Juan Jaureguiberry In Argentinië volgde ik les bij een expressionistisch kunstenaar. De kunstenaar had een immense bibliotheek met boeken over het expressionisme die ik mocht raadplegen. Omdat mijn drang naar kennis groot is, maakte ik daar gretig gebruik van. Ik volgde ook nog schilderkunst aan Sint-Lucas, Gent en les aan de academie, Offerlaan, Gent. Nu bezoek ik het vierde jaar projectatelier aan Sint-Lucas, Gent. Toen ik in de Spaanse Pyreneeën woonde, deed ik vooral aan zelfstudie. In feite ben ik ook grotendeels een autodidact.

Kunstpoort Vond je deze opleidingen noodzakelijk om te ontwerpen, te maken wat je nu doet?
Juan Jaureguiberry Door de opleidingen verkreeg ik enorm veel noodzakelijke technische vaardigheden en materiaalkennis. Kunstonderwijs heeft zo zijn positieve en negatieve kanten. Door mijn Zuid-Amerikaanse identiteit schilder ik vooral rebels kleurrijk. Dat ligt me goed. De leerkrachten stelden me voor meer met grijstinten, onverzadigde kleuren te werken. Waarom niet? Dit kan een uitdaging betekenen maar tevens verloochen je vaak je persoonlijkheid.
Schilderen op een groot formaat canvas is wat ik het liefste doe. De Vlaamse schilders werken volgens mij eerder op klein formaat, dat sluit aan bij de Middeleeuwse miniatuurkunst en de Vlaamse primitieven.
Kunstpoort Een voorbeeld van een kleurrijk groot formaat schilderij is het schilderij ‘Maiko’. Het verbeeldt de Japanse Maiko-dans. Zowel het kostuum als de beweging zijn een inspiratiebron voor dit werk.

Kunstpoort Ik bekeek je werk op Instagram. Het is ongelooflijk subtiel, teer en kwetsbaar, naar inhoud en materie. Wat is er eerst, het materiaal of het idee? Heb je een idee en ga je dan op zoek naar je materiaal of is het eerder omgekeerd? Of komen inhoud en vorm simultaan?
Juan Jaureguiberry Eerst een woordje over Instagram. Vroeger beschouwde ik Instagram als een ideaal middel om ideeën te sprokkelen. Dit heb ik achter me gelaten. Nu vind ik Instagram prima om mijn werk in the picture te plaatsen.

Ik verzamel enorm veel en divers materiaal. Dit kan om het even wat zijn, een netje waar citroenen in verpakt zitten, plastiek zakken, verdroogde planten, houtstokjes… Het materiaal inspireert me, zet me aan tot creëren. Ik maak een schets en dan pas kan een kunstwerk, assemblage, 2D of 3D, geboren worden. Het is een uitdaging om met het juiste materiaal, de juiste boodschap te brengen.
Ook uit bepaalde waarnemingen kan een kunstwerk voortvloeien. Het beeld van een vrouw, doornat van de regen, die aan de Dampoort te Gent haar bus miste, raakte me. Later ontstonden schetsen van deze situatie. Zo inspireerde een blad van een Ginkgo biloba me tot het creëren van een kunstwerk waarin gerecycleerd plastiek en draad verwerkt zijn. Fronsen op een voorhoofd vormen de aanleiding tot tekenen. Een tekening, op werk van de expressionist Egon Schiele geïnspireerd,  evolueert naar een creatie op bewerkt plastiek.
Mijn werk oogt fragiel maar is het niet, het is enorm stevig en kan tegen een stootje.

Kunstpoort De schets is er eerst en dan het object. Beschouw je de schets als een apart kunstwerk of een deel van het geheel?
Juan Jaureguiberry De schetsen, tekeningen zijn autonome kunstwerken. Zo beschouw ik mijn polaroids van transparanten die ik op elkaar leg ook als reële kunstwerken.

Kunstpoort Je start altijd vanuit een reëel voorwerp, een bepaalde materie, is het een vereiste dat het bronvoorwerp of materiaal herkenbaar blijft?
Juan Jaureguiberry Helemaal niet! Voor mijn serie ‘Ofrendas’ maakte ik een schoenobject met bladeren van een plant, plastiek zak, wol en draad gerecycleerd uit een netzak. Het materiaal is onherkenbaar, om dit art object te bekijken en te beoordelen naar vorm en inhoud is het niet vereist het materiaal te onderscheiden.
Kunstpoort En toch is het boeiend om weten.

Kunstpoort De titels van je werken refereren naar de precolumbiaanse, Indiaanse culturen zoals die van de Inca’s. Titels* zoals:  ‘Ofrendas’ ‘Lacshahuarina’ ‘Chullo/Ch’ullu’ ‘Quipu’, laten me dat vermoeden. De Inca’s zijn blijkbaar een bron van inspiratie.
Vanwaar die interesse in de Inca’s?
*‘Lacshahuarina’, een berg in het Andesgebergte
‘Chullo/Ch’ullu’ Peruaanse muts met pompon
Quipu’s, combinaties van knopen in koordjes gebruikt om getallen aan te geven
Juan Jaureguiberry Vooral vanuit mijn educatie ontstond de interesse in de Inca cultuur. Reeds op vroege leeftijd wordt in Argentinië op school interesse gewekt voor Europese culturen en de Inca cultuur. Dit is logisch aangezien de Argentijnen op geboortegrond van de Inca’s wonen. Mijn kennis heb ik dan verder aangescherpt.

Kunstpoort Wat inspireert je nog?
Juan Jaureguiberry Het tuimelt in mijn hoofd. Diverse ideeën bieden zich onverwachts en gelijktijdig aan. Alles is inspiratie, van de biochemie, microscopie, microkosmos, natuur tot de diverse culturen. wetenschap, geschiedenis, het sociale en zelfs filosofie. Zo interesseer ik me voor de wijsheden van de filosofische ‘Upanishads’*, teksten die hun oorsprong vinden in het Hindoeïsme.
Het werk ‘Bicho canasto’ verwijst naar de cocon van een nachtvlinder en de takjes die de cocon beschermen.
Kunstobject ‘Bombilla’ refereert naar de Argentijnse infusie ‘maté’ en de eitjes van waterslakken, gezien onder de microscoop. Maté drinkt men met een bombilla, een theerietje, ook verwerkt in het object.
Ik pik uit verschillende wereldculturen en uit mijn herinneringen. Het werk Anosidactilas verwijst bijvoorbeeld naar de figuren Lilith en Eva, respectievelijk namen uit de Joodse mythologie en het scheppingsverhaal. In het object Anosidactilas herken je onder andere een boom. Een slang verleidde Eva om de vrucht van de boom van de kennis van goed en kwaad te eten. Lilith heeft vogelpootjes. Papier porselein is de grondstof van het object.
Niet mijn inspiratie is belangrijk maar het resultaat. Vorm, inhoud, kleur en compositie moeten een mooi geheel vormen.
*Juan Jaureguiberry leest het boek ‘Upanishads voor deze tijd’ van Peter Van Lierde en Linda Brys.

Kunstpoort Kan je iets meer vertellen over je reeks ‘Ofrendas’?
Juan Jaureguiberry Het werk ‘Necklace’ is een assemblage vervaardigd van jute, gedroogde bladeren van een plant, plastiek voedselzakken… Dit kunstobject is biografisch. Mijn zus had een hersenprobleem. Het geweven deel van de halsketting symboliseert het ruggenmerg. In de bedels maak ik een voorstelling van de hersenhelften en de nekwervels. De Necklace staat symbool voor de offergaven van de Inca’s aan de goden met vraag om genezing.
Een ander object in de reeks ‘Shoes’ is een allusie op het offeren van kinderen. Bij de Inca’s betekende het een grote ‘eer’ om te worden geofferd. De kinderen waren immers uitverkoren om boodschappen van de Inca’s over te brengen aan de goden.

Kunstpoort Is je kunst Europees met Zuid-Amerikaanse invloeden of eerder andersom? Of overlappen ze elkaar?
Juan Jaureguiberry Ik onderga verschillende invloeden, gebruik vele technieken en schep zo een nieuwe eigen werkelijkheid. Ik verwijs graag naar mimesis. In de kunstfilosofie verwijst de mimesistheorie of mimese naar de nabootsing van de werkelijkheid.

Kunstpoort De titels die je aan je werk toekent, zijn die belangrijk?
Juan Jaureguiberry Die zijn voor mij heel belangrijk vooral als je een werk inzendt voor een call, een selectie. Een titel kan een werk maken of kraken.

Kunstpoort Je werkt full time, heb je tijd genoeg om kunstenaar te zijn? Geeft kunst je energie of het tegendeel?
Juan Jaureguiberry Kunst geeft me energie, zo kan ik mijn gedachten loslaten, komt er rust in mijn hoofd, kan ik mediteren en me onderdompelen in een eigen universum. Het kind dat speelt komt in me naar boven. In mijn hoofd heerst er chaos, kunst maken brengt structuur.

Kunstpoort Vraag je kunstkenners en artlovers hun mening? Vele kunstenaars keuren het af als je hun werk bestempelt als mooi veeleer moet het boeiend of interessant zijn. Welke reactie is je het liefst?
Juan Jaureguiberry Om het even welke feedback is welkom. Als het kunstpubliek voelt dat mijn werk ziel gebonden is, mijn innerlijke reflecteert, dan is mijn boodschap geslaagd.
Je mag mijn werk mooi vinden en ervan genieten. Kunst is complex, de achtergrond kennen helpt om kunst, mijn werk, beter te begrijpen.

Kunstpoort Hou je je ver van maatschappijkritische kunst? Moet een kunstenaar zijn tijd en/of zijn eigen persoonlijkheid in vraag stellen?
Juan Jaureguiberry Maatschappijkritiek is belangrijk. Zo kan je het werk van de expressionist Otto Dix als een manifest beschouwen. Hij zocht naar een uitdrukkingsmiddel voor zijn verzet. Zijn werk was een aanklacht tegen het na-oorlogse militarisme. Warhol hekelde de consumptiemaatschappij.
De donkere abstract expressionistische schilderijen van Rothko zijn heel persoonlijk en filosofisch getint.

Kunstpoort Welke toekomstplannen heb je? Expo’s? Heb je ambitie?
Juan Jaureguiberry Welke kunstenaar heeft geen ambitie? Het is belangrijk tentoon te stellen. Ik woonde een lezing bij en daar beweerde iemand: ‘Een werk is pas af als het getoond wordt’. Dat kan ik alleen maar beamen. Gedurende de maand maart 2024 stel ik tentoon met het projectatelier te Gent. Mijn streven is iets nieuws te brengen, origineel en vooral authentiek. Ik wil op een primitieve en natuurlijke manier, zoals onze voorouders dat deden, emoties delen, verbinding maken en mijn zijn uitdrukken.

Kunstpoort Wat is het mooiste dat je meemaakte in je kunstenaars leven?
Juan Jaureguiberry Dat ik in 2012 op uitnodiging van de consul van Argentinië mocht tentoonstellen in het Vlaams parlement.

Kunstpoort Heb je zelf twijfels over je persoonlijk werk? Ben je zelf tevreden van het resultaat?
Juan Jaureguiberry Ik heb geen twijfels, ik wapen mezelf. Mijn werk is gestoeid op reële feiten, wetenschappelijk, geschiedkundig, sociologisch. Ik breng een correct verhaal.

instagram @jajaureguiberry https://www.instagram.com/jajaureguiberry/?hl=nl

Tekst Kathleen Ramboer
Foto’s Kathleen Ramboer en Juan Jaureguiberry

---

Lucas Van Parys… een leven doordrenkt van kunst als wapen tegen droefenis

Bij kunstenaar Lucas Van Parys komen de woorden vanzelf. Hij goochelt met namen van filosofen alsof het zijn vrienden zijn. Zij werden metgezellen op een lange reis, een zoektocht naar dé kunst die zijn ware ‘ik’ openbaart. Een namiddag samenvatten, eentje boordevol kunst en vragen, met al of niet filosofische antwoorden, is geen gemakkelijke taak. Laten we beginnen bij de jeugdjaren, daar was de interesse voor kunst al aan het kiemen.

Kunstpoort Hoe lang ben je al met kunst bezig? Volgde je een artistieke opleiding? Of ben je grotendeels autodidact? Je volgt nu een opleiding grafiek in Oudenaarde, wat is de drijfveer?
Lucas Van Parys De behoefte aan kunst was in mijn jeugdjaren latent aanwezig. Ik had interesse voor elke vorm van muzische expressie. Van jongs af was ik bekommerd om schoonheid. Mijn moeder had een artistieke ziel, vader toonde interesse voor alles wat ik deed. Bij zelfanalyse merk ik een steeds terugkerende nood tot artistieke expressie. Beeldende kunst is mijn communicatiemiddel bij uitstek. Wanneer ik iets moois creëer, dan overvalt me een hemels gevoel.
Ik volgde enkele tekenlessen maar ben toch grotendeels autodidact. Nu volg ik etsen aan de academie van Oudenaarde. Elk medium heeft zijn specifieke mogelijkheden. Ik ontdek nieuwe materialen, een stap naar wie weet andere en verrassende resultaten.

Kunstpoort Ergens las ik ‘Kunst is de vrijheid om te creëren’
Is het die aantrekkingskracht van die vrijheid die je aanzet tot kunst scheppen? Misschien is dit het enigste waar een mens ooit ongeremd vrij in kan zijn, in het maken van kunst? En heb je dergelijke vrijheid nodig om te kunnen leven?
Lucas Van Parys Kunst is als ademen, eten en drinken. Als gevoelige mens heb ik nood aan kunst. Er is zoveel chaos en ellende in  deze wereld. Elke vorm van lijden, in al zijn facetten, fysisch als psychisch maakt me triestig. Kunst, om het even welke vorm van kunstuiting, kan een antwoord en wapen zijn tegen deze droefenis.

Kunstpoort Verhalen je tekeningen, schilderijen… een eigen innerlijke wereld? Sluipen persoonlijke emoties je werk binnen of is kunst net een middel om die emoties buiten te sluiten?
Lucas Van Parys Tekenen geeft me een euforisch gevoel, het is als een drug waardoor het dreigend gevoel van onbehagen wegsluipt. De lijdende mens raakt mij, dit geldt evenzeer voor het lijden van dieren en de natuur. Ik probeer in woord en daad een goed mens te zijn. Veel steun vind ik bij filosofen zoals Epicurus, Michel de Montaigne, Arthur Schopenhauer, Albert Camus. Kunst laat me toe de immense tragiek in de wereld even opzij te zetten.

Kunstpoort Je denken valt niet los te koppelen van je kunst. Kunst is een tegengewicht voor alle ellende. Kunst en gesprekken over kunst staan centraal in de niet te stuiten zoektocht naar het wezenlijke. Wat is kunst voor je? Kan alles kunst zijn?
Lucas Van Parys Kunst is afhankelijk van de mate van de authenticiteit van het creëren. Kunst scheppen doe je vanuit een houding van puurheid, ver weg van elk streven naar bekendheid of berekening op materieel en financieel gewin. Wat betekent het beroemd zijn in een wereld, een oceaan van onnoemelijk menselijk leed,

Kunstpoort Mag ik je kunst figuratief of abstract noemen of is het iets tussenin?
Lucas Van Parys Het is balanceren tussen abstractie en figuratie.

Kunstpoort In het blogbericht – De spanning van de kromme lijn – Luca Dal Vignale
op Kunstflaneur.be*, in een tekst van Yves Joris, lees ik het volgende:
Wanneer je naar abstracte kunst kijkt, kun je jezelf onderdompelen in een wereld van verschillende sensaties, die ik gemakshalve omschrijf als de drie v’s. Een van de eerste emoties die abstracte kunst kan oproepen, is een gevoel van vrijheid... Abstracte kunst kan ook een gevoel van verwondering oproepen… Een ander opvallend aspect, nauw verwant aan verwondering, is de verrassing. 
* https://kunstflaneur.be/2023/10/13/de-spanning-van-de-kromme-lijn-luca-dal-vignale/
Welke van de drie v’s haalt de bovenhand bij het kijken naar je werk? Of welke emotie wil je graag teweeg brengen?
Lucas Van Parys De V van Vrijheid heeft prioriteit. Die V is essentieel om mezelf te ontdekken als mens en als kunstenaar. Een onbevangen benadering van mezelf en de kijker acht ik toren hoog. Als de kijker je werk apprecieert, in alle vrijheid binnentreedt in je eigenste wereld, dan raakt je dat.

Kunstpoort Ik las een mooie omschrijving van je als kunstenaar
Hij dweept met Cobra en Art Brut als een schilderfilosoof van wie het werk niet beter begrepen kan worden met behulp van de gebruikelijke kunstkritiek. A-F Haelemeersch
Hoort je werk in een specifiek hokje thuis? En ben je bewust of onbewust beïnvloed door de Cobra en Art Brut beweging? Ik zie bijvoorbeeld een asterisk à la Miró op één van je werken.
Lucas Van Parys Ik heb een grote adoratie voor de spontaniteit, de overweldigende scheppingskracht van Joan Miró. Het is een diepzinnig kunstenaar die een mythische kijk heeft op de kosmos en de schepping. Daarin voel ik zeker verwantschap. Joan Miró heeft binnen zijn  biomorfische schilder- en beeldhouwkunst een unieke speelse en toch  emotioneel geladen beeldentaal ontwikkeld. Elke kunstliefhebber kent wel zijn asterisk. Bij hem kan alles aanleiding zijn tot creëren. Een simpele tak van een boom is voor hem een trigger om te gaan tekenen, de tak wordt een lijn, de lijn wordt… Tekenen is ook een spel van associaties. Dit is ook mijn manier van werken.
Ik hou ook heel veel van outsiderkunst. Het ‘ontbreken’ van teveel ‘beschaving’ bij deze mensen  biedt meer inzicht in de complexiteit van hun ziel, en van de mens in het algemeen. Die waarachtigheid ontroert me.

Kunstpoort Kunstcriticus Haelemeersch opperde dat je ook beïnvloed bent door andere niet-Europese culturen. Stoort het je niet dat er telkens opnieuw naar andere culturen, kunstenaars en stromingen gerefereerd wordt? De kijker probeert je in een hokje onder te brengen. Is dat niet wat vervelend?
Lucas Van Parys Etnische kunst, in het bijzonder de kunst van Midden-Afrika fascineert me. Invloeden van de Afrikaanse kunst zie je opduiken in mijn werken. Ik heb niet de pretentie mijn kunst als een compleet eigen vondst te propageren. Raveel beweerde ooit: Wie is niet beïnvloed in het leven? Picasso deelde zonder scrupules mede: als ik iets kan pikken dan doe ik het. Persoonlijk heb ik een open geest, ik ben een zoeker, wil me niet vastpinnen op één welbepaalde stijl. Vele kunstenaars zitten bij wijze van spreken in mij, maar ik ben en blijf mij. Na een intense queeste heb ik het punt bereikt dat ik kan zeggen dat is van mij, niet van Miró, Klee, Kandinsky… maar van mij.

Kunstpoort Je werk is kleurrijk, speels. Maakt kunst het kind in je wakker?
Lucas Van Parys Kunst hield me in veel periodes mentaal overeind. Veel kinderen zijn hypersensitief, worden gekwetst, zijn gehavend. Voor deze pijn is een tegengewicht nodig en dat kan fantasierijke kunst zijn. Kunst als therapie, jawel!

Kunstpoort Je maakt gebruik van vele technieken en diverse materialen. Je werkt op niet conventionele ondergronden zoals inpakpapier, muziekpartituren, kladpapiertjes, karton, agenda’s… Waarom? Omwille van het picturale van een ondergrond? Ervaar je recuperatie materiaal als een inspiratiebron of spelen ecologische redenen ook een rol? Mario De Brabandere beweert: Materiaal is de helft van het werk.
Lucas Van Parys Er is de angst voor het witte schone blad. Dat zet een rem op me. Maar een ‘vuile’ vlek op een drager brengt me op een idee en zie ik kan vertrekken naar mijn eigen universum waar ik mezelf kan zijn met mijn aquarelblokjes, kleurpotloden, pastelkrijtjes, Chinese inkt, gouache, acrylverf…. Werken met verschillende materialen genereert telkens andere expressiemogelijkheden.  Ik heb zelden of nooit tegenslagen. Een werk van me verwijs ik nooit naar de prullenbak. Een resultaat dat je niet voor ogen had, komt tot leven door erop verder te werken. Een tekening van me is als een eigen kind, dat werp je toch ook niet weg?

Kunstpoort Werk je snel en intuïtief? Kan je lang en geconcentreerd bezig zijn? Wanneer is een tekening af voor je?
Lucas Van Parys Concentratie is me niet vreemd. Ik werk spontaan, associatief, uit die ene lijn groeit een andere. Een tekening is nooit af en mag zelfs niet perfect zijn, dan is ze doods, niet interessant. Perfectie verhindert de mogelijkheid om de diepere inhoud te ontdekken.

Kunstpoort Is het maakproces, het plezier dat je beleeft bij de creatie van groter belang dan het ultieme resultaat?
Lucas Van Parys Het maakproces is een spel waar je op verkikkerd geraakt. Het is een mogelijkheid door middel van een eigen beeldentaal distantie van de wereld te nemen en daarom belangrijk. De vreugde van het maken is zalig maar… kortstondig. Dus, op naar een nieuwe creatie…

Kunstpoort Je bent al jaren bezig met het scheppen van kunst. Wat ervaar je bij het kijken naar je vroege werken? Verrassing? Trots? Voldoening?
Lucas Van Parys Wanneer ik mijn eigen werk aanschouw, levert dat veel voldoening op. In mijn schaarse tijd heb ik toch iets gerealiseerd. Ik wil verder gaan op het pad van mens worden en de rotzooi van buitenaf zoveel als mogelijk verbannen. Ik ben niet bekend, noch beroemd, mijn werk is wellicht ook niet betekenisvol voor het nageslacht. Maar ik ken kunstliefhebbers die met respect mijn werk waarderen en mijn eigen fantasiewereld ontdekken. Dat doet deugd.

Kunstpoort Heb je de behoefte om je werk tentoon te stellen?
Lucas Van Parys Ik heb niet de drive om mijn werk te presenteren aan diverse galeries. Mocht ik een gepast voorstel krijgen, ja graag.

Kunstpoort Deed je de laatste tijd een ontdekking onder de hedendaagse kunstenaars, voel je enige affiniteit met een kunstenaar van deze tijd, om het even welke discipline?
Lucas Van Parys Inhoudelijk voel ik een zekere verbondenheid met de kunst van Thierry De Cordier. Dit is intens diepzinnige kunst, letterlijk en figuurlijk ‘donkere’ kunst. Zijn kunsttaal staat ver van de mijne maar toch voel ik een innerlijke verwantschap, namelijk een bekommernis, een mededogen met de mens die moet leven in een absurde wereld. En elke kunstenaar tracht op zijn/haar manier daartegen verweer te vormen.

Kunstpoort Ik citeer Hans Willemse. Om de uitzichtloosheid van het bestaan te counteren, verbindt Thierry De Cordier zijn werk met een literaire context – via ironische titels en handgeschreven bijschriften – wat een nostalgische hunker naar rust, eenvoud en schoonheid aangeeft. In zijn teksten reflecteert hij over zijn wantrouwen in de huidige maatschappij en de onmogelijkheid om aan de vooruitgang te kunnen ontsnappen.
Bij Thierry De Cordier horen we een somber geluid. Lucas van Parys blijft zijn vrolijke en ironische zelve, ook al wantrouwt hij evenzeer deze wereld met zijn oorlogen en uitzichtloze ellende. 
Lucas Van Parys gaf één van zijn werken de titel ‘Au jardin des petits vagabonds’
Kunstpoort Mogen wij je, Lucas Van Parys; ‘un petit vagabond’ noemen?
Lucas Van Parys  met plezier!

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer en Lucas Van Parys

---

Auteur Katrien Van Hecke maakt geschiedenis springlevend voor jeugdige lezers.

Alles over het schrijfproces van haar recentste boek Markies

Een auteur interviewen is even fascinerend als in gesprek gaan met een beeldend kunstenaar vooral als hij of zij kleurrijk en beeldend historische feiten kan verhalen. Katrien Van Hecke is zo’n schrijfster. Ze vertelt filmisch over de vriendschap tussen Rémi en de herdershond Markies. Omdat het boek zich afspeelt in een beluik te Gent tijdens de wereldtentoonstelling en de 1^ste wereldoorlog, kan je vermoeden dat de jeugdauteur een meeslepend, opwindend verhaal geschreven heeft. Inderdaad, Markies is een meeslepend boek voor lezers vanaf 11 jaar. Zelfs als volwassene las ik dit met pretoogjes.

Kunstpoort Ik denk dat Iedereen leest, Markies, getipt heeft. Klopt dat?
Katrien Van Hecke Dat is zo. Iedereen leest is een organisatie gesteund door de Vlaamse Gemeenschap. Iedereen leest bevordert het lezen door campagnes uit te werken zoals: Jeugdboekenmaand, Voorleesweek, Boekstart of de Leesjury. De organisatie stelde dus ook een lijst voor de Voorleesweek op: ’15 boeken uitgelicht voor 12- tot 15-jarigen’. Op die lijst veroverde Markies een plaats.

Kunstpoort Hoe kwam je op het verrassende idee een boek te schrijven over de eerste politiehondenbrigade van de wereld waarvan de oorsprong in Gent ligt?
Katrien Van Hecke Ik stootte op het verhaal van de hondenbrigade bij research over dierenbescherming.
Een niet gepubliceerde tekst over de Eerste Wereldoorlog vertoefde al een tijdje in mijn wachtkamer. De link was snel gelegd. Bestaande frontscènes kon ik koppelen aan het verhaal van de hondenbrigade. Markies werd geboren.

Kunstpoort Ben je zelf een hondenliefhebster?
Katrien Van Hecke Vast en zeker, met honden heb ik een bijzondere band. Wanneer ik ze opmerk, komt de hond me vaak vanzelf begroeten.

Kunstpoort Ik las je beeldige beschrijvingen van het gedrag van Markies, Rémi denkt zelfs een rat te zien. Heb je honden geobserveerd voor je Markies begon te schrijven?
Katrien Van Hecke Helemaal niet. Het gedrag van een hond is me niet vreemd omdat een hond lange tijd tot ons gezin behoorde. Tijdens het schrijven van Markies, las ik boeken over het opvoeden van honden, leerde de trucjes. Dergelijke boeken prijken thuis in mijn boekenkast. Hoe dat komt? Mijn toen 6-jarige dochter beweerde dat onze hond slecht was opgevoed en ik daar dringend iets moest aan doen.

Kunstpoort Markies is een leuke naam en niet zo gebruikelijk voor een hond. Hoe kwam je op die naam?
Katrien Van Hecke Op zeker ogenblik spreekt de ma van Rémi hem spottend aan met ‘markiesje’. Toen dacht ik: ik geef de hond de roepnaam Markies. Het contrast tussen de wat groezelige hond (hij was in de vaart gesprongen) en de naam Markies vind ik grappig. De hond is wel niet de minste. Hij behoort tot één van de vier Belgische herdershonden. Markies is een Laekense herdershond. In de tijd van het ontstaan van de politiehondenbrigade, rond 1899, probeerde de Brusselse school voor dierengeneeskunde raszuivere Belgische herdershonden te kweken, vier rassen: Mechelse, Tervuerense, Laekense herders en Groenendaelers. Zij hadden aan bepaalde eigenschappen te voldoen. De beste politiehonden waren, volgens de toenmalige Gentse politiecommissaris Ernest Van Wesemael, met stip de Mechelse herder en Groenendaeler.

Kunstpoort En Rémi, van waar zijn naam?
Katrien Van Hecke Vóór ik start met schrijven, verzin ik graag de namen. Ik raadpleegde de lijsten met de meest gebruikelijke jongensnamen in het begin van de 20^ste eeuw. Rémi leek me geschikt. Het is een gangbare naam bij de arbeidersklasse, toen gehuisvest in de beluiken van Gent.

Kunstpoort Bij het lezen viel me dit op: af en toe sluipen er woorden in het boek, meer passend bij onze noorderburen.
pg 6 Ik kukel achterover pg 103 piezelige hapje
Je boek verschijnt ook bij onze noorderburen. Heb je bepaalde woorden, uitdrukkingen met de redactie besproken en moeten aanpassen?
Katrien Van Hecke Omdat ik veel Jeroen Brouwers en andere Noord-Nederlandse auteurs lees, gebruik ik automatisch Hollands klinkende woorden zoals piezelig. Een proeflezer, 2 schrijvers lezen mijn boeken op voorhand, vond ‘plee’ te Hollands. Ik vond plee wel goed klinken in mijn zin en daarom ook verantwoord. Ik zoek op of de woorden algemeen aanvaard zijn. Wanneer mijn bron verklaart dat het woord te ‘Belgisch’ is, dan gebruik ik het niet.

Kunstpoort Ik veronderstel dat Nederlanders ‘een beluikje’ ook niet kennen?
Katrien Van Hecke Neen, een beluik is typisch Gents. Gent springt er in België uit door het verbluffend grote aantal beluiken. Door de vele textielfabrieken, vlasspinnerijen in Gent, sprak men over het Manchester van Vlaanderen. Voor de arbeiders bouwde men nabij de fabrieken piepkleine en vaak goedkope woningen. Deze arbeidershuisjes zijn gegroepeerd in een beluik, meestal doodlopende straatjes of rond een pleintje. Rémi woonde in de tot verbeelding sprekende Goudensterstraat. Dit beluik was gelegen nabij de verdwenen fabriek La Lys. De naam La Lys vermeld ik niet omdat ik de jeugdige lezers niet wil overstelpen met info. De Goudensterstraat en het beluik zijn er nog altijd.
Op de eerste pagina’s in mijn boek spreek ik, om de ‘Hollandse’ lezers tegemoet te komen, over een hofje.
pagina 5 Ik woon er in het beluik, een hofje. De Konijnenpijp. Maar die naam slaat nergens op. Het is een rattenhol! Er zwermen meer ratten rond dan vliegen op de plee.

Kunstpoort Je recentste boeken spelen zich af in steden zoals Gent, Oostende. Je beschrijft onder meer de levensgewoonten in die steden. Is de stad boeiender voor je om over te schrijven dan het platteland?
Katrien Van Hecke Ik ben meer een stadsmens. Toch komen in ‘Oostende is niet ver meer’, passages voor die zich afspelen op het platteland. En mijn boek ‘Joan het heksenkind’ situeert zich in de Schotse Highlands.

Kunstpoort De schrijfstijl is beeldend en verhaalt een rauwe werkelijkheid. De vader van Rémi zit in ‘den bak’, zelden komt er vlees op tafel. Deed je opzoekingswerk om het lief en leed van de volkse bewoners van een beluik goed te kunnen beschrijven? Waar vond je nuttige lectuur?
Katrien Van Hecke Thuis heb ik heel wat historische non-fictieboeken. Ook op het internet en in de bibliotheek vind je massa’s informatie. De Krook, een bibliotheek van Stad Gent, bezit talrijke literatuur over de wereldtentoonstelling te Gent (1913) en verder raadpleegde ik het politiearchief in De Zwarte Doos, het archief van Gent.

Kunstpoort Hoe lang schreef je aan Markies?
Katrien Van Hecke Markies nam 1 ½ jaar in beslag, van research tot manuscript. Ik kon er wel niet continu aan doorwerken, omdat in die periode diverse projecten aan gang waren.

Kunstpoort Je vermeldt ook het blank zetten van de IJzervlakte, het openen van de sluizen van Nieuwpoort. De IJzervlakte wordt onder water gezet om de opmars van het Duitse leger tegen te gaan. Wek je hiermee de interesse op van de jonge lezers voor de Vaderlandse geschiedenis? Hebben de jonge lezers aandacht voor dergelijke opmerkingen? Denken ze hierover na?
Katrien Van Hecke Onbewust maken ze kennis met de geschiedenis van het begin van de 20^ste eeuw: de eerste wereldoorlog, de wereldtentoonstelling, de levensomstandigheden van toen. Sommige feiten in het boek zijn waargebeurd. Het boek Markies kan helpen aan een eigen voorstelling van de oorlog, aan een beeld dat later meer vorm krijgt op school, bij een museumbezoek of wat dan ook.

Kunstpoort Het boek is geïllustreerd door Michaël Olbrechts, ze dragen bij tot de rauwe en toch liefdevolle sfeer van het boek. Had je inspraak over de keuze van de tekenaar en de illustraties? Kreeg je ze te zien vóór het drukken?
Katrien Van Hecke De uitgever nam contact op met de tekenaar. Michaël Olbrechts studeerde ook geschiedenis, dat is mooi meegenomen. Een fascinatie voor waargebeurde en vergeten verhalen bindt ons. De voorontwerpen mocht ik zien en ik kreeg inspraak over de cover. De getekende kwieke, vinnige hond vertederde me onmiddellijk. Het lijkt of hij vrolijk uit het boek springt. De tekeningen zijn echt een meerwaarde, ik ben blij met de illustraties.
info illustrator Michaël Olbrechts http://www.michaelolbrechts.be/

Kunstpoort Een enthousiast lezertje vroeg je als er een vervolg op komt. Wat is het antwoord?
Katrien Van Hecke Ja, voor de eerste maal schrijf ik een vervolg op een boek. We zijn benieuwd of het een succes wordt maar ik maak me hierover geen zorgen.

Kunstpoort Een beetje promo kan geen kwaad. Kan je zelf in enkele zinnen je boek aanbevelen aan kinderen vanaf 11 jaar?
Katrien Van Hecke Markies is een meeslepend verhaal over een vriendschap die angst en moeilijkheden overwint, over vriendschap onder de mensen en tussen mensen en honden. Avontuur en spanning zijn nooit veraf.

INFO

Markies
uitgegeven bij Clavis
in alle boekhandels te koop

Katrien Vanhecke
https://www.katrienvanhecke.be/
https://www.facebook.com/katrien.van.hecke.ahatani
https://www.instagram.com/katrienvanhecke1

Kunstpoort interviewde Katrien Van Hecke ook bij
de uitgave van
Soldaat Marie
https://kunstpoort.com/2020/06/14/katrien-van-hecke-schrijft-geschiedenis/

het verschijnen van
Oostende is niet ver meer
https://kunstpoort.com/2022/07/14/oostende-is-niet-ver-meer/

tekst en fotografie Kathleen Ramboer
foto politiehondenbrigade uit privéverzameling Freddy D’hont

---

Een weverij als voedingsbodem voor kunst

In dialoog met kunstenaar Marc Mestdagh

Het daglicht is heer en meester en verlicht genereus de wanden van de immense ruimte van de oude weverij. Het dakgebinte houdt de herinnering aan de weverij levendig. Bewoner en  kunstenaar Marc Mestdagh cultiveert er met zijn collages/assemblages het rijke verleden van de textielindustrie. Moet ik jullie nog vertellen dat ik het interview ervaar als aangenaam, rustig, nostalgisch en… ook geweldig hedendaags en actueel. Kunst onder het stof? niet bij Marc Mestdagh, zijn oude objecten bezorgt hij een tweede, een nieuw leven. Noem het recyclage kunst, recup kunst, eco kunst, upcycling, mixed media of wat dan ook, het is  strikt persoonlijke kunst, voor een ruim publiek toegankelijk, kunstkenner of niet.

Kunstpoort Dit las ik op je site (vrij vertaald) Juist die dialoog tussen de kunstenaar, het werk en de kijker kan leiden tot een waardevolle verbinding en beleving. Een kunstwerk kan op verschillende manieren raken (herkenning, herinnering, vervreemding, nostalgie, schoonheid, lelijkheid…). …
‘De ‘ID-tag’ kent een voor- en achterkant die met mekaar in interactie gaan, hoewel ze zich niet makkelijk volledig laten zien, ook niet gespiegeld. Het is de metafoor van de mens die zich pas ziet in dialoog met anderen.’ Waarom is de dialoog zo belangrijk voor je? Zou je werk compleet anders zijn mocht je het leven van een kluizenaar leiden?
Marc Mestdagh Ongetwijfeld. Als kluizenaar zou mijn werk sterk hermetisch ogen, minimalistisch, abstracter. Omdat de kijker van verhalen houdt, creëer ik gelaagd werk, narratieve kunst. In mij huist geen goede meeslepende verteller, mijn beeldend werk spreekt voor mij. Woorden en tekst zijn lineair en duwen de lezer in een bepaalde richting maar mijn assemblages staan open voor vele interpretaties. Zo kan elke kijker vanuit zijn eigen leefwereld een stap zetten in mijn universum.

Kunstpoort  Groeit er uit de dialoog die je aangaat met je publiek een ander soort werk? Brengt een confrontatie met je publiek je op nieuwe ideeën?
Marc Mestdagh Zonder publiek kan ik niet. Ontmoetingen brengen nieuwe gedachten naar boven. Omdat ze vanuit een persoonlijke context kijken, bezorgen kijkers die het minst met kunst bezig zijn me vaak de meest verrassende invallen. 

Kunstpoort  Je leeft en werkt in een oude weverij van familie. De ruimte draagt dan ook de naam – de Weverij – ook als tentoonstellingsruimte gebruik je die. Je hebt een fascinatie voor elementen die aanwezig zijn of waren in de weverij of die verwijzen naar de weverij. Je cultiveert de voorwerpen die je omringen. Waarom? Doe je dit uit esthetisch oogpunt, uit liefde voor de schoonheid van het verval, uit respect voor cultureel erfgoed, uit pure nostalgie? Of is het de som van diverse factoren? De rode draad in je werk zijn dat deze objecten die je omringen in de Weverij?
Marc Mestdagh Erfgoed, nostalgie, emotie, verval… dit alles zit verstopt in mijn werk. Het is enerzijds een eerbetoon, anderzijds een verwijzing naar de toekomst. Het industriële karakter van mijn werk ademt melancholie en poëzie uit en neemt de kijker mee in mijn verhaal. De rode draad is de ID- kaart en het touwtje. Ik ben gefascineerd door het concept van de ID-kaart. Onze portefeuille zit propvol kaarten: een bankkaart, lidkaarten, winkelkaarten… ze maken deel uit van ons dagelijks leven. Een kijker beschouwde elke kaart in mijn assemblages als een portret van de mens. In mijn assemblage reeks – Community – staat een denkbeeldige sleutel centraal. Voor mij is de ID-kaart een metafoor voor de sleutel die toegang geeft tot kunst en creativiteit. Iedereen bekent nood aan creativiteit op om het even welk vlak. Het koordje staat symbool voor verbinding met de wereld om ons heen.

Kunstpoort Je ontdoet de voorwerpen van hun functie en bezorgt ze een nieuw leven. Deze collages/assemblages krijgen vaak een nieuwe eigenaar. Ben je benieuwd naar de manier waarop je kunstwerk een ander leven binnendringt, wat het voor de nieuwe eigenaar betekent? Waarom hij precies dat bepaald kunstwerk verkiest?
Marc Mestdagh Ik neem gemakkelijk afstand van mijn werk. Het is tof om weten dat mijn assemblages op een andere plaats terecht komen, om het even waar en om welke redenen. Enkele werken hou ik in mijn bezit omdat ze herinneringen oproepen.

Kunstpoort  Je behaalde verschillende prijzen voor je collages.
Archeologie 17 – 1^ste prijs – Arte Giovanni (1995, tentoonstelling Ghent)
Dubbeldialoog – 1^ste  prijs Collage Recyclage (2013, tentoonstelling Verbeke Foundation Kemzeke)
Dialoog 14-18 – 2^de prijs Collage 14 (2014, tentoonstelling Mu.ZEE Oostende)
Jurylid Collage 2015
Had dit een positief gevolg voor je bekendheid. Kreeg je meer mogelijkheden om tentoon te stellen?
Marc Mestdagh Veel gevolgen hadden die prijzen niet. Wel kon ik tentoonstellen in de Verbeke Foundation. Ik genoot van de reacties op mijn werk zowel van kunstkenners als van mensen die niet dagelijks met kunst bezig zijn.

Kunstpoort Wanneer en waarom begon je kunst te creëren? Ging een opleiding vooraf?
Herinner je je nog het eerste kunstwerk dat ooit iets in je losmaakte?
Marc Mestdagh Les volgen aan een academie mocht niet. Ik ging dus zelf op ontdekkingsreis. In het boek – Kunst van Altamira tot heden – ontdekte ik, op 16-17 jarige leeftijd, werk van Mondriaan en  startte met collages. Tot op vandaag is de invloed van Mondriaan in mijn werk terug te vinden. Zo is het werkje met de cartridges een verwijzing naar Mondriaan.

links Het vroege uur, 1984 – rechts Mondriaan revisited – 2022, copyright Bart Van Leuven

Kunstpoort Zijn je titels betekenisvol? Is het nodig die te kennen om je werk te begrijpen? Of zijn het niet veeleer poëtische omschrijvingen van wat te zien is, met een tikkeltje humor? ‘Rolling in the deep’ ‘No pressure’…
Marc Mestdagh Mijn titels kunnen het publiek in een bepaalde richting sturen, maken mijn werk toegankelijk. Zo is er de titel ‘Refugees’ Met zachte dwang laat ik het publiek nadenken over de bootvluchtelingen. Elke kaart is een metafoor voor de creatuur mens.
‘Seaside’ roept onmiddellijk het beeld van de zee op tevens omdat in deze assemblages het blauw overheerst. Kleur is belangrijk. Er is die ene assemblage met verticale elementen. Zonder de titel ‘Seaside’ en de blauwe kleur denk je niet onmiddellijk aan de zee.

Kunstpoort  Je recentste werken zijn meestal een vierkant. Wat is de reden? Leent dit zich het best voor je materiaal?
Marc Mestdagh Het vierkant heeft een andere dynamiek dan de rechthoek. Klein vierkantig werk zorgt voor spanning en leent zich beter voor het experiment.

Kunstpoort Weet je op voorhand hoe je kunstwerk er uiteindelijk zal uitzien, of improviseer je al werkende? Is het resultaat anders dan voorzien? Maak je een schets voor je een werk start?
Marc Mestdagh Mijn werk krijgt vorm onderweg. Ik maak nooit schetsen, werk in reeksen, creëer simultaan enkele werken tot ik een klik voel in aanpak en compositie.

Kunstpoort Heb je plannen voor de toekomst?
Marc Mestdagh Ik ga verder op hetzelfde elan met collages/assemblages/mixed media. Mijn kunst blijft non-figuratief. Verder beoog ik ieder jaar een expo. Ik heb de luxe van een eigen ‘museum’. Ik hou van een drukke ophanging die uitnodigt tot meerdere interpretaties. In één ruimte stel ik permanent mijn kunst tentoon. In de grootste ruimte organiseer ik de wisselende expo’s. Dat kan ook een groepsexpo zijn of een solo tentoonstelling zoals nu die van mij ‘WEVERIJ’. Ik hou een expo graag laagdrempelig. Vaak komen bezoekers schoorvoetend binnen en vragen ‘Is er ingang te betalen?’ Zeker niet. Ik ben zelf aanwezig en ga graag in dialoog met de bezoeker. Iedereen is welkom.

Kunstpoort Van welke groten in de kunstgeschiedenis hou je en waarom? Ben je ergens onbewust beïnvloed door een kunstenaar?
Marc Mestdagh Mondriaan

Kunstpoort Tot slot. Met wie zou je ooit in je stoutste dromen willen tentoonstellen ook al lijkt die je onbereikbaar.
Marc Mestdagh Ongetwijfeld met Camiel Van Breedam. Met hem voel ik een zeker verwantschap. Hij werkt met pure materie zoals hout, papier, metaal… In tegenstelling tot mij verwerkt en bewerkt hij die weinig.

INFO

solo tentoonstelling mixed media kunstwerken
meer dan 150 werken uit de reeks Community
Vernissage 1 oktober om 11u
Ben je er graag bij, gelieve je aan te melden, klik op de link
www.marcmestdagh.be/weverij

Open

1, 7, 8, 14 en 15 oktober
14u-17u
de Weverij
Dellaertsdreef 9
9940 Evergem (Sleidinge)

www.marcmestdagh.be

Tekst Kathleen Ramboer

Fotografie Bart Van Leuven, Kathleen Ramboer

---

Art meets Nature, voor het goede doel ronddwalen tussen kunst en natuur

Een dynamische Peter Trappeniers troont me gezwind mee doorheen het kasteel Bouchout, tot aan het dakterras, om me vol enthousiasme te laten kennis maken met het kasteel, één van de fantastische locaties van Art meets Nature. Zo kan ik torenhoog het park in me op nemen waar weldra kunst de natuur gezelschap houdt. Een weekend lang is één van de grootste en mooiste Plantentuinen van Europa, Meise, het decor van een kunsthappening. Het historische kasteel van Bouchout, de feeërieke tuinen, de groene grasvelden, de Vlaamse hoeve… doen het weekend van 23-24 september de kunst alle eer aan of is het omgekeerd?
Een 800tal kunstwerken van meer dan 60 kunstenaars palmen de plantentuin in.
Art meets Nature beleeft zijn 29^ste editie en voor de derde maal in de plantentuin van Meise. Het is een kunstproject voor het goede doel van Kiwanis Club Zaventem Airport. De netto opbrengst van de tentoonstelling schenkt Kiwanis Club Zaventem Airport aan vaak kleinschalige projecten in eigen land die het welzijn van kinderen behartigen of kansarmoede onder kinderen bestrijden.
Op een zitbank voor het kasteel, in een aangename septemberzon, beantwoordt Peter Trappeniers, één van de organisatoren, met passie, animo en geestdrift mijn vragen.

Kunstpoort Kiwanis Zaventem Airport, wie zijn jullie? Wat doen jullie? Wie is er lid van Kiwanis?
Peter Trappeniers Het lidmaatschap staat open voor iedereen, beroepsbezigheden spelen bij ons geen rol. Onze club heeft 24 actieve leden. Kiwanis streeft er naar via duurzame vriendschappen aan fundraising te doen. We helpen organisaties die kinderen op het voorplan plaatsen.

Kunstpoort Ben je zelf een kunstliefhebber/kenner? Naar welke kunst gaat je voorkeur?
Peter Trappeniers Via en dank zij Art meets Nature ontdekte ik de kunstwereld, ik beleef nu kunst met plezier en overgave. De laatste 2 edities hielp ik mee aan de selectie. De atelierbezoeken, onder meer aan het atelier van Martine Vyvey, resulteerden in een grotere affiniteit voor kunst. Door een bezoek aan galerijen en tentoonstellingen stelde ik vast dat de kunstmarkt het kunstpubliek overspoelt met zwaar op de hand liggende zelfs depressieve kunst. Daarom gaan we resoluut voor het thema: ‘Plezier van het (her)leven’. Kunst die ons blij maakt, die een heerlijk gevoel opwekt, die doet glimlachen, dergelijke positieve kunst wil Art meets Nature tentoonstellen. Verder hebben we respect voor oude materialen. Vandaar het belang van het (her)leven van oogstrelende grondstoffen. Upcycling Art, ambachtelijke kunst, komt ook aan bod. Mag ik naar Sander Miesse en Mknives verwijzen?

Kunstpoort Wanneer ben je de voorbereiding van Art meets Nature gestart?
Hoe groot is het team dat deze expo organiseert?
Peter Trappeniers Gedurende de maand maart startten de voorbereidingen. Elke dag vraagt dit project 2 tot 3 uur van mijn tijd plus nu een weekje verlof. We zijn met 3 organisatoren: Bob van Damme, ook kunstenaar en de grondlegger van het gebeuren, Henk Declercq en mezelf. We kunnen rekenen op een 40tal vrijwilligers om alles in goede banen te leiden.

Kunstpoort Hoe kon je grote namen, coryfeeën zoals Luc Tuymans, Michael Borremans… binnenhalen?
Peter Trappeniers We hebben de volle medewerking van Svanson Art. Svenson Art is een kunstgalerij met vestigingen te Knokke en Sint-Niklaas en een online kunstgalerij. Zij beschikken over werk van gevestigde waarden en zijn bereid deze tentoon te stellen en te verkopen tijdens Art meets Nature.
Werken van Tuymans, Kamagurka, Borremans, Corneille, Panamarenko, Philippe Vandenbergh, Pierre Alechinsky, Raoul De Keyser…. zijn echte publiekstrekkers. Via deze kunstenaars met internationale faam maakt het publiek kennis met minder gekende namen.

Kunstpoort Hoe gebeurde de selectie?
Peter Trappeniers  Met drie curatoren, Bob van Damme, Henk Declercq en mezelf gingen we op zoek naar geschikte kunstenaars. We selecteerden op basis van diversiteit en persoonlijke voorkeur. We zochten werk voor zowel binnen als buiten. Textielkunst, schilderkunst, beeldhouwkunst, installaties, assemblages, fotografie…. alles kan en mag. Vaak ging een atelierbezoek vooraf aan de selectie.

Kunstpoort  De werken worden tentoongesteld in het Kasteel van Bouchout, de Vlaamse hoeve, de tuinen en grasvelden van de Plantentuin. Het aanbod is divers. Wie bepaalt wat waar komt? Dat lijkt me niet eenvoudig. Hoe gaan jullie tewerk?
Peter Trappeniers  Ik zorgde persoonlijk voor de enscenering, de locatie van de werken.
(Kunstpoort: Peter Trappeniers somt op welke kunstenaar, welk werk op welke plaats terecht komt. Een spiekbriefje heeft hij niet nodig. De setting lijkt weldoodacht.)
De Vlaamse hoeve leent zich voor hedendaagse, moderne kunst, het kasteel vraagt om meer klassieke werken en lijkt me ideaal voor de gevestigde waarden die Svenson Art brengt. We hielden rekening met de grootte en stijl van de kunstwerken. Een match tussen kunstenaars die in eenzelfde ruimte tentoonstellen is wel noodzakelijk hoewel een confrontatie ook kan werken. De kunstenaars kregen medezeggenschap. Drie kijkdagen gingen vooraf.

Kunstpoort Jullie verwachten een massa bezoekers (vorige editie waren er 3500) in de plantentuin. Is zo’n massa wel goed voor de natuur in het park? Blijven de kijkers wel langs de aangelegde paden?
Peter Trappeniers  Uit vorige edities leerden we dat het kunstpubliek gedisciplineerd is. Sommige sculpturen zoals die van Joachim Louis vragen ruimte. Zijn sculpturen zijn een eerbetoon aan de boom, aan de kracht van het jaren spaarzaam opgebouwde hout. Een ode aan de groei. We bezorgen deze beeldhouwwerken een grasveld dat mag betreden worden.

Kunstpoort Ongeveer 600 werken lijkt me immens veel om te ondergaan, om in je op te nemen.
Is er een brochure zodat de kijker weet wat waar te vinden is?
Peter Trappeniers  We voorzien een cataloog waarin alle kustenaars voorgesteld worden, te verkrijgen voor de zachte prijs van € 5. Verder bezorgen we het publiek ook een plannetje met de kunstroute.

Kunstpoort Hoe zit het met de prijssetting?
Peter Trappeniers  De kunstenaar beslist zelf over de verkoopprijs en is bereid een door ons bepaald percentage af te staan voor het goede doel.

Kunstpoort Wie is jullie doelgroep? Kunstliefhebbers? Komen er veel verzamelaars op af?
Peter Trappeniers  Svenson Art mikt op de investeerder. Ook de modale kunstliefhebber bezoekt Art Meets Nature, niet altijd  met de intentie van te kopen. Vaak valt een werk in de smaak, laat de kijker zich verleiden en schaft een kunstwerk aan. Er is dan ook al kunst beschikbaar vanaf € 400 tot € 50.000.

Peter Trappeniers Nog even dit. Sinds 2010 werken we samen met bekende champagnehuizen om aan de liefhebbers van champagne en aan verzamelaars van muselets, unieke flessen aan te bieden. Dit jaar hebben we terug 12 flessen champagne met afbeeldingen van kunstwerken op zowel capsule als etiket. Champagne Michel Littière is de leverancier van deze flessen, met werk van kunstenaars Veerle De Vos / Lisa-Marie Billiet / Christel Weyts / Tessy Willems / Bart Deglin / 3X Linde Ergo  / Sylvie De Meerleer / Francis Méan / Françoise Dragon /  Koen Van Nieuwenhuyze

Kunstpoort Is er al een bestemming voor de eventuele opbrengst?
Peter Trappeniers  We krijgen diverse aanvragen, zo is er vraag naar voedselhulp voor kinderen, naar een snoezelruimte, naar sponsoring van borden voor niet talige kinderen in een kruidentuin…

Kunstpoort We hopen op een stralend weekend van 23 en 24 september.
Peter Trappeniers Liefst een weekend zonder storm.
Nog een tip: wie Art meets Nature bezoekt, raden we aan de auto zo veel mogelijk thuis te laten en een alternatief te zoeken. De parking rechtover de plantentuin is in aanbouw maar nog niet klaar.
Er zullen ook shuttlebusjes rijden om voetgangers op te pikken.

INFO

Plantentuin Meise
Nieuwelaan 38
1860 Meise

Vrijdag 22 september 2023
18u tot 23u
Zaterdag 23 September en Zondag 24 September 2023
10u tot 18u
Inkom tentoonstelling met gratis bezoek Plantentuin:
€5 i.p.v. €12
Bezoek met museumpas gratis
Brochure €5

https://www.artmeetsnature.be/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie @de kunstenaars @Kiwanis Club Zaventem Airport @Kathleen Ramboer

---

RAAM103 laat de passant binnenkijken in het werk van residerende kunstenaars

Gesprek naar aanleiding van de komende expo extended
CLOSE-ENCOUTERS op de Kwaremont
 

Een interview met initiatiefneemster van RAAM103, Céline Geeraert, is meer dan vragen stellen en antwoorden noteren. Het is een ontmoeting met een kunstenaar/leerkracht/platformbeheerder die interactie en dialoog met anderen, ook niet-kunstenaars, vooropstelt. ONTMOETING is de sleutel tot de ziel van RAAM103. Op een rustige maandagmorgen stond de deur van RAAM103 (Baliestraat 103, stationsbuurt Gent) open voor een boeiende dialoog met kunstpoort.

Céline Geeraert in RAAM103 met passant

Kunstpoort Céline, je bent zelf kunstenares, geeft les en toch vind je ook nog de tijd andere kunstenaars te ondersteunen en een platform te geven. RAAM103 vzw heb je in het leven geroepen, waarom? Wat houdt dat precies in? Kan je er iets meer over vertellen?
Céline Als goudsmid werkte ik 12 jaar samen met mijn vader. Mijn creaties bestonden uit concrete opdrachten. Wat miste ik de volledige vrijheid! Toen de samenwerking met mijn pa ophield, kreeg ik nood aan contact met andere kunstenaars. ‘Kunstenaar’ is een eenzaam beroep. Met Roeland Nieuwborg ging ik op zoek naar een locatie en kunstenaars om mee te exposeren. Roeland stelde me de vraag: ‘Waarom niet bij jou?’ Ik verlegde toen mijn focus van tentoonstellen naar ontmoeten. Tentoonstellen is niet de hoofdzaak, het maakproces is voor mij veel belangrijker. Een kunstenaar of collectief krijgt de gelegenheid de ruimte, een kamer, RAAM103, gedurende een bepaalde periode als persoonlijk atelier in gebruik te nemen. Tijdens een finissage mag het publiek door de deur naar binnen. De overige dagen geeft de etalage aan voorbijgangers een inkijk in het werkproces, de vooruitgang en de evolutie van een installatie, performance…

Kunstpoort Hou je je persoonlijk werk gescheiden van de RAAM103 vzw. Of is het niet los te koppelen? Heeft het een met het ander te maken? Beinvloeden ze elkaar? Is het net omdat je kunstenaar bent dat je RAAM103 gestart bent?
Céline Onbewust heeft RAAM103 invloed op mijn kunst zoals er na een tentoonstellingsbezoek ook frappante zaken in het geheugen blijven hangen. Als kunstenaar ben ik nieuwsgierig naar het creatieproces. Waar is een kunstenaar mee bezig? Je krijgt prikkels. ONT-moeten, niets moeten is belangrijk, een gevoel van vrijheid kan stilletjes je bewustzijn binnensluipen.
Dank zij RAAM103 kon ik me heroriënteren. Als goudsmid was er werkstress. Eenmaal mijn pa er niet meer was, stond ik er alleen voor. Nu zijn we een team en kan ik dank zij mijn samenwerking met Kim Vandaele, Vic Van der Hoeven, Tim Stroobants, Marlies Nachtergaele, Ruben Laflere en Jozefien Muylle, de stress kanaliseren. Ik bemerk ook paralellen met vroeger. Mijn vormentaal van goudsmid neem ik mee in mijn huidige kunst. In het verleden ontwierp ik een gepersonaliseerd juweel. Tegenwoordig realiseer ik werk voor een welbepaalde locatie.

Tekening en juweel: Céline Geeraert

Kunstpoort Hoelang bestaat RAAM103 al?
Céline We zijn al 6 jaar actief waarvan de nadruk ligt op onderzoek en experimenteren. Residerende kunstenaars werken achter een vitrine terwijl passanten kunnen binnen gluren. Eén keer par jaar, nu voor de derde maal, treden we naar buiten en gaan we op zoek naar een niet conventionele ruimte om werk van RAAMkunstenaars tentoon te stellen.

Kunstpoort Velen vinden een atelier een inspirerende ruimte waar in eenzame afzondering ideeën worden uitgebroed. Kunstenaar Felix-Gonzales Torres*, een Cubaanse kunstenaar daarentegen vindt het atelier een angstaanjagend decor dat hem plankenkoorts bezorgt. Hij begon daarom in zijn eigen appartement te werken, installaties te maken die geïntegreerd zijn in bijvoorbeeld zijn keuken. Toevallige bezoekers krijgen de vrijheid iets van zijn installaties mee te nemen. Kan RAAM103 ook zo iets betekenen voor een kunstenaar, een nieuwe ruimte die ze kunnen innemen en waarop de kijker kan anticiperen, waar ze een kunstblok analoog aan een writersblock, het niet meer kunnen creëren, kunnen overstijgen? Of misschien kan het ook remmend werken. Zo iets van: ‘Nu moet ik verplicht kunst maken, er mee bezig zijn. Oei, de mensen kijken naar me. Wat denk je?’

*Gertjan Oskar in The Art Couch *https://www.theartcouch.be/nieuws/de-tentoonstelling-als-artistieke-conversatie-felix-gonzalez-torres-en-roni-horn-in-de-bourse-de-commerce/

Céline We hebben hier zo’n 25 tal kunstenaars op residentie gehad waaronder 2 kunstenaars die inderdaad een ‘kunstblok’ meemaakten. Als kunstenaar moet je je overgeven aan de ruimte wat niet altijd lukt. RAAM103 wil zeker geen druk zetten op de kunstenaar. De 2 kunstenaars werkten toen thuis en stelden later hier tentoon.

Kunstpoort Heb je zelf ervaring met het gebruik maken van een residentie?
Céline Nadat 15 kunstenaars de revue gepasseerd hadden, besloot ik zelf het experiment te wagen.
Eenmaal de residentie afgelopen, had ik moeite om opnieuw in de eenzaamheid te verdwijnen. RAAM103 is een soort gedeeld atelier. Gesprekken ontstaan automatisch; bij de koffie, bij een ontmoeting op de gang… In de aanvang is het eventjes doorbijten. Wanneer een kunstenaar RAAM103 verlaat betekent dit voor beide partijen altijd opnieuw afscheid nemen van een mooi verhaal.

Kunstpoort Hoe selecteer je een kunstenaar voor een residentie? Waarop let je? Wat is er belangrijk? Zijn visie? Zijn werk? Leeftijd? De discipline? De communicatiebereidheid?…. Let je op de diversiteit wat materiaal, discipline… betreft?
Céline Meestal bepaal ik de resident. De keuze gebeurt gevoelsmatig, intuïtief. Leeftijd speelt geen rol wel gedrevenheid en passie. Zoveel mogelijk ga ik vooraf op atelierbezoek en voer een individueel gesprek. De ‘klik’ is belangrijk. Tenslotte resideert een kunstenaar in mijn eigen huis. Telkens opnieuw ontstaat een heel speciale sfeer, creëer je een unieke band die je leven als kunstenaar zin geeft.

Kunstpoort Een kunstwerk kan je soms begrijpen door het in zijn omgeving te plaatsen, te bekijken. Zijn de kunstwerken gecreëerd in RAAM103 specifiek aan de ruimte aangepast? Of kan je ze meestal los van de ruimte bekijken?
Céline Vele kunstenaars maken werk speciaal voor deze ruimte. Het resultaat is ontzettend persoonlijk. Je exposeert hier tenslotte je eigen werkproces en je persoonlijke ‘ik’. Marlies Nachtergaele die laatst resideerde, maakte een werk ‘mensen manoeuvreren – bomen begeesteren’ volledig aangepast aan de ruimte. In dit werk voel je werkelijk het creatieve proces.

Werk van Marlies Nachtergaele in RAAM103

Kunstpoort Raam103 lijkt me heel zen. Het is een lege ruimte, kale muren, niets dat je afleiding kan bezorgen. Het zet aan tot meditatie. Slaat een kunstenaar soms een totaal nieuwe richting in als gevolg van de residentie, van de ruimtelijke ervaring?
Céline De ruimte is inspirerend door de sfeer. Meestal komt iets nieuws naar boven en werken de kunstenaars verder in die richting. Je ziet het zomaar gebeuren en groeien, niets is gepland. In RAAM103 ontmoet de kunstenaar zichzelf vooral als hij voor zijn eigen werk komt te staan. Enkelen werken hier dagelijks andere wekelijks enkele uren. Je tijd kan je zelf invullen.

Kunstpoort Voelt de passant zich geen voyeur als hij door het raam kijkt? Of moet je het raam meer als een vitrine/etalage beschouwen? Een graag kijken naar iets dat je boeit?
Céline Volwassenen voelen schroom om naar binnen te gluren. Kinderen daarentegen die plakken aan het venster. In de winter werkt het verlichte raam uitnodigend en is er minder géne bij het kijken door het raam. Bij aanvang van een residentie kunnen ‘naar binnen kijkers’ een remmende werking hebben op het productieproces. Later kijkt en bekijkt ook de kunstenaar de passanten. Dan is verbinding mogelijk, contact maken met de buurt is een logische stap.

Kunstpoort Nu wat meer over de tentoonstelling CLOSE-ENCOUNTERS die je in september organiseert in het hartje van de Vlaamse Ardennen. De locatie is een oude gerenoveerde vierkantshoeve aan de kerk van Kwaremont: het Hof Ter Kwaremont.
‘Ontmoeting’ staat centraal; de kunstenaar die zichzelf ontmoet, de kunstenaar die kennis maakt met zijn toeschouwer, kunstenaars die elkaar ontmoeten, oeuvres die samenkomen. Je hebt aan residerende kunstenaars gevraagd om mee te werken maar ook nieuwe namen steken de kop op. Selecteer je de nieuwe kunstenaars in functie van de residerende? Zoek je een match of net niet? Maak je een keuze in functie van de confrontatie?
Céline We hebben een match gezocht tussen de Gentse ‘Raamkunstenaars’ die geen voeling hebben met de Kwaremont en nieuwe namen die verbonden zijn met Ronse, de Vlaamse Ardennen. Beschouw ze allen als vingers aan één hand, met een rode draad die er langsheen loopt.

Kunstpoort Het gaat volgens je visie tekst ook over ONTmoeten, niets moeten. De kijker moet een werk niet goed vinden, hij hoeft niet geraakt te worden. Maar is het niet belangrijk dat de kunstenaar de toeschouwer wel beroert, dat de kunstenaar een klein beetje moeite doet om tot verbinding te komen. Hermetische werken, alleen voor ingewijden, is dat op zijn plaats in ‘Close Encounters’?
Céline We tonen enkele werken die als hermetisch kunnen aanvoelen. We hebben voornamelijk gekeken naar de vormtaal, die zit goed. Dan kan het wel.

Kunstpoort De Kwaremont was in vroegere jaren het mekka van de landschapsschilders met als trekpleister Gies Cosijns. ‘Kunsttoerisme’ was er belangrijk. Is de ‘Kwaremont’ klaar voor hedendaagse en jonge kunst? Welk publiek hopen en denken jullie nu aan te trekken: wandelaars, fietsers, kunstliefhebbers?
Céline Kwaremont is een charmant dorp daarom had het kunsttoerisme hier zo’n succes. Een clash is mogelijk met onze jonge, hedendaagse kunst en dito aanpak. Wie weet bezorgen we deze streek een nieuw elan?
RAAM103 vertrekt vanuit de ruimte, we zijn niet bezig met welk soort publiek we zullen bereiken.
De organisatie vinden we belangrijk. Kunstenaars warm maken voor je project daar droomt elke curator toch van? Natuurlijk wil je ook dat mensen komen kijken. Onze opzet is niet-commercieel. Diverse kunstenaars en ikzelf creëren trouwens vergankelijke kunst die we op CLOSE-ENCOUTERS tentoonstellen. Als mens zijn wij ook niet voor de eeuwigheid.

Kunstpoort Wie bepaalt de opstelling? Hoe komen jullie tot een overeenkomst wie, wat, waar komt te staan?
Céline De opbouw is heel belangrijk. We plegen overleg met de kunstenaars. Kim Vandaele (lid van RAAM103 vzw) en mezelf hebben het laatste woord. We streven naar een tentoonstelling met als rode draad verbondenheid, samenhorigheid. Let op we zijn geen zwevers, we ambiëren een evenwichtige tentoonstelling, geen patchwork; eenvoud zonder glamour.

Kunstpoort Hoe zit het met de financiering?
Céline We hebben een sponsor Passa Porta en als vzw hebben we bepaalde voordelen. We kunnen bijvoorbeeld materiaal van de stad Gent lenen. We vragen ook een kleine bijdrage aan de kunstenaars.

Kunstpoort Hoe ziet volgens jou een ideale tentoonstellingsruimte eruit?
Céline Het is een ruimte die uitdaagt om vanuit een eigen vormentaal nieuw werk te maken en je de tijd laat die te ontwikkelen.

Kunstpoort Ik verlaat de Baliestraat met een zalig gevoel. Er zijn voor de kunstenaar nog goede kleinschalige belangloze initiatieven. RAAM103vzw is er ongetwijfeld één van. Het is een hecht team dat werkt met groot enthousiasme aan warme kunstprojecten waarin de kunstenaar en het maakproces centraal staan.

INFO RAAM103

RAAM103vzw Vrije Creatieve Ruimte
www.raam103.be
www.celinegeeraert.com
https://www.instagram.com/raam_103/?hl=nl
https://www.facebook.com/RAAM103/
Baliestraat 103 – 9000 Gent

INFO EXPO CLOSE-ECOUNTERS

Hof Ter Kwaremont
Ommegangstraat 1, 9690 Kluisbergen
16-17 september 2023
23-24 september 2023
telkens van 11u tot 18u
Opening vrijdag 15 september om 19u, met de performance ‘Part-time Monochrome’ van Karel Thienpont om 20u. Dit alles in het Hof Ter Kwaremont.

KUNSTENAARS
Giannina Urmeneta Ottiker, Kevin Vanwonterghem, Charlie De Voet, Toon Boeckmans, Roeland Nieuwborg, Stijn De Pourcq en Donacienne Wittevrongel, Kim Vandaele en Céline Geeraert. Performance Karel Thienpont

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer – RAAM103

---

Het boeiende leven van geëngageerd kunstenaar Bart Vanwalle

Het kunstenaarsleven van de 81 jarige Bart Vanwalle is moeilijk samen te vatten. Als interviewer kan ik slechts een fractie van zijn visies, projecten en werk behandelen. Mijn excuses aan de kunstenaar Bart Vanwalle. Ik hoop langs deze bescheiden weg, Kunstpoort, de kunstwereld te beroeren met zijn verhaal.

Een namiddag lang kon ik me verliezen, dankjewel Cia, in het universum, clusterdom, van Bart Vanwalle. Een wereld van geëngageerde kunst, van iemand die de gave en de moed opbrengt te denken over de invloed van de plaats van de verbeelding, de patatopia. Observatie van zijn werk brengt meer vragen dan antwoorden. Bart Vanwalle troont me mee naar zijn atelier, kamers volgestouwd met intrigerende kunst, tegen de muren, op de grond… zonder poespas gepresenteerd; werk van een halve eeuw, een archivering dringt zich op.

De aimabele kunstenaar beantwoordt mijn vragen geduldig. Niets doet vermoeden dat deze kunstenaar anarchistisch en bijwijlen provocerend uit de hoek kan komen. Oh ironie van het lot, zijn atelier is gelokaliseerd in een vroegere rijkswachtkazerne te Eeklo.

Kunstpoort Gerhard Richter zei ooit ‘Iedereen begint ermee dat hij een paar kunstwerken ziet en dan net zoiets wil doen’ Kan je deze uitspraak spiegelen aan je beginperiode als kunstenaar? Herinner je de dag waarop je artistieke carrière begon?
Bart Vanwalle Hoewel ik de afdeling Latijns-Grieks volgde, was het evident dat ik een opleiding in de kunst zou ambiëren. Ik was op school al de decorateur van dienst. Niet mijn vader de intellectueel maar mijn moeder stimuleerde me om de richting monumentale aan het Sint-Lucasinstituut, het huidige LUCA/School of Arts, te volgen. Tussendoor studeerde ik 2 jaar aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte, KULeuven.
kunstpoort: Tijdens zijn opleiding in 1966 ontving Bart Vanwalle de Talens-prijs voor schilderkunst

Kunstpoort Wie was je leermeester? Naar wie keek je op als jonge gast?
Bart Vanwalle Gaspard De Vuyst was mijn leerkracht atelier aan het Sint-Lucasinstituut. Wat je deed moest kloppen en juist zijn, daar drong hij op aan. Verder tolereerde hij diverse stijlen, technieken en richtingen.  https://www.instagram.com/gasparddevuyst/

Kunstpoort Hoe ging het verder na je studies en militaire dienst?
Bart Vanwalle Ik startte onder andere Open Huis ‘Dewittepoppentoren’ te Gent- Knokke-Hasselt (1969-1973). Open Huis was een galerie voor Modern Hedendaagse Kunst met nadruk op alles wat kritisch en vernieuwend was. In 1973 besloot ik militant arbeider te worden. Ik ben gaan werken in de fabriek. De aanleiding was de wereldwijde oliecrisis. Het achterliggende idee was: de kunsten zijn afhankelijk van de infrastructuur van de maatschappij.  Met als gevolg; eerst moet je de maatschappij aanpakken daarna de kunst. Deze ommekeer in mijn leven bracht de ‘pamflet(kunst)’ met zich mee.
Van 1979 tot 1984 doorspartelde ik een persoonscrisis. Vrijzinnig denker, filosoof Leo Apostel (1925-1995) hielp me er bovenop. Een herbronning was het resultaat. In deze periode besefte ik hoe belangrijk de ‘context’ is voor de totstandkoming van een werk (‘tekst’). Ik vatte dit in een eigen topologie. Een gevolg hiervan is het werken onder meerdere aliassen* en projectnamen. Het alias ‘Patatopia Academy’ verwijst naar de pataphysica van Alfred Jarry. De patatopia is de typische plaats van de verbeelding, de plaats die bepalend is voor het waarnemen en de inhoud van de werkelijkheid.

*(Patatopia2.0, Patatopia Academy (2000), b.Art (2000), Patatopia Academy (1998), Dadaling (1993), Bart Vanwalle (1962-1969 °1942 Waregem Be), Bartel-Joris Edmu(o)nd (1970), Pat Aspoot (Patatopos) Independent artist (1980), Club 31-12-1999 (1979)
Vanaf 1980 tot 2005 werkte ik als ‘weekendarbeider’ Deze formule liet me toe tijdens de vrije weekdagen een kunstpraktijk op te bouwen. Het was mijn uiteindelijke bedoeling om als arbeider/kunstenaar totaal onafhankelijk te worden van de toenmalige K-wereld.

Kunstpoort ‘Dadaling’ is ongetwijfeld een Chinese alias, vanwaar de naam?
Bart Vanwalle Mijn Chinese alias is afgeleid van ‘Badaling’ de naam voor de ‘Great Wall’* nabij Beijing, China.
*’Great Wall’ De Chinese Muur of Grote Muur is een uit aarde en stenen opgetrokken verdedigingslinie in het noorden van China. De muur is ruim 21.000 kilometer lang.

Kunstpoort Je hebt een rebels kantje en was één van de gangmakers van Antichambre in 1986, de tegenhanger van Chambres d’Amis, een concept van Jan Hoet.
Vonden jullie het concept van Jan Hoet, het naar buiten treden uit het museum niet oké of waren jullie ontevreden met de aanpak, het beleid of het elitaire karakter ervan?
De locatie was Fabriek voor Entartete Kunst, Drongensesteenweg 281, Gent, België. De naam vind ik persoonlijk een schitterende vondst. Waarom deze naam? Waarom noemden jullie de kunst die er te zien was ‘ontaarde’ kunst?
Bart Vanwalle Jan Hoet, toenmalig museumdirecteur, bezette toen de stad Gent met zijn Chambres d’Amis, dit zonder inbreng van de galerijen. De personencultus rond Jan Hoet vindt hier zijn oorsprong. Samen met kunstenaars Willy Van Sompel, Marc Vanslembrouck (Sleppe) en kunsthistoricus Piet Vanrobaeys riep ik Antichambre in het leven. 186 kunstenaars waaronder zelfs Hugo Claus namen deel aan onze Antichambre. De (pata)topologie kreeg hier vaste vorm. Elke kunstenaar koos zijn eigen locatie in de bezette fabriek en – belangrijk – kon een eigen project uitwerken zonder opgelegde criteria. Deelnemende kunstenaars als Berlinde De Bruyckere en Thierry Decordier werden later door Jan Hoet opgevist voor eigen projecten. Jan Hoet selecteerde Thierry Decordier in 1992 voor zijn Documenta IX.
De slogan ‘No to the One Art, the One Standard, the One Freedom’ vatte het concept samen. In de ‘Anti’ van onze projectnaam was ook de betekenis van ‘wachtkamer’ vervat. Wij richtten ons niet tegen de Hedendaagse Kunst, integendeel.
Tenslotte werden wij organisatoren het slachtoffer van ons eigen succes. Na 2 maanden legden we Antichambre stil. De veiligheid (de bezoekers sloegen er zelfs hun tenten op) kon niet meer gegarandeerd worden. De fabriek was bezet terrein waarvoor wij de eindverantwoordelijkheid droegen.

Kunstpoort In de film – Ander Onderwerp – van Bulls Eye Films, 2023  
https://youtu.be/O5NXUDE1_Ns
zien we werk dat je tentoonstelde tijdens Antichambre: een projectie/onderzoek/studie/installatie naar het beroemde schilderij van Velasquez ‘Las Meninas’ Beschouw je dit als één van je belangrijkste werken en waarom?
Bart Vanwalle Het project ‘Las Meninas’ beschouw ik inderdaad als één van mijn belangrijkste realisaties. Voor de uitwerking kon ik steunen op de medewerking van Carlos Betsens. In 1987 kende het project een vervolg in het kunstencentrum De Warande te Turnhout en nog een jaar later aan de Technische Universiteit van Eindhoven. De installatie is tot mijn grote spijt niet meer compleet: de spiegels van de spiegelkamer werden gestolen. De beelden sieren momenteel mijn atelier te Eeklo.

Kunstpoort Je bent een kunstenaar pur sang, hypersensitief, gevoelig voor wat er gebeurt in de wereld om je heen. Brengt kunst innerlijke rust?
Bart Vanwalle Ik heb leren leven met mijn demonen.

Kunstpoort Je zit in de marge en geeft commentaar op het centrum, dat vertelde je in de film ‘Ander onderwerp’. Wat doet dat met je?
Bart Vanwalle Vroeger verwachtte men van kunstenaars en intellectuelen dat ze ageerden tégen het centrum. Kunstenaars en/of intellectuelen zagen het als hun morele plicht en opdracht om vanuit de marge kritisch tégen dat centrum te reageren. Wie vandaag vanuit de marge in de contramine gaat, beschouwt de burger als een marginaal. De Antichambre, de tegencultuur is dood. We leven in een spektakelmaatschappij waar een lege selfiecultuur oppermachtig is, waar met engagement geld verdiend wordt. De markt regeert.

Kunstpoort Kiki Smith beweerde ooit ‘dat kunstenaars geen binnenhuisarchitecten voor musea zijn’ Je bent sterk gehecht aan je atelier. Je atelier is een privémuseum op zich. Ik veronderstel dat wanneer je ’s morgens je werkplaats binnenstapt, de confrontatie met eigen werk voldoening geeft. Vind je tentoonstellen wel fijn of een noodzakelijk kwaad? Hou je ervan je werk in een museum te zien? Stelde je veel tentoon in wat ze noemen een klassieke galerij? Of doe je dat liever niet, in het commerciële circuit tentoonstellen?
Bart Vanwalle Je hebt rijkdom, christendom, heldendom maar bij mij heerst het clusterdom. Het clusterdom is ontstaan uit de topologie, de locatie, de context die telkens wijzigt. In 1987 stelde ik als B. J. Edmund bijna al mijn werk tentoon in een leegstaande UCO fabriek als een cluster tussen industriële textielmachines. Je moet mijn werk in zijn totaliteit zien: tekst, beeld, muziek, kunst en in een welbepaalde context.
Voor de toekomst dringt zich een digitaal museum, een digitale cluster, op. Ik tip op interactie met het publiek. Elke digitale kijker zal zijn eigen cluster kunnen samenstellen, in feite een eigen werk maken door telkens andere teksten, muziek, beeld en werken te combineren.
Wat tentoonstellen in een klassieke galerie betreft: in Parijs stelde ik tentoon met werk dat hoorde bij de Nieuwe Figuratie (een aan de Pop Art verwante schilderstijl). De galeriehouder had interesse, wou in me investeren. De Nieuwe Figuratie was echter niet mijn habitat, ik had geen zin om verder deze stroming aan te hangen.

Kunstpoort Je bent internationaal bekend, werkte in Polen, Frankrijk, China… Waarom trek je over de grens?  
Bart Vanwalle Ik wilde 1000 km ver van Gent een nieuw leven beginnen en dat werd Polen. We kochten er een ‘kasteel’ en knapten het op. Kunstenaar Mathieu Ronse, werkte er ook. Naar China* trok ik voor mijn projecten. In 1993 organiseerde ik er het topologisch Malevich-project op drie plaatsen. Ook in Israël* en Palestina stelde ik mijn projecten voor.
*1993 Malevich-project in Beijing
1994 Chineese european art center Brussels-Beijing
1996 Beijing museum, ‘3 generaties Belgische kunstenaars’
1998 Belgium Embassy project Beijing
1998 Permeke project Beijing- Shanghai- Shenzen
*1999 Israël, Golan-project _ Club 31 12 1999
31-12-1999 ‘There is no place for malevich on the golan golan hight’. Israël.
Daheisha camp westbank Palestina

Kunstpoort Je bent niet bang voor een confrontatie met andere culturen. Met de Patatopia Academy had je, zoals reeds vermeld, projecten in China onder andere in 1993 op het Tiananmenplein, het Plein van de Hemelse Vrede. Je legde daar een zwart vierkanten doek neer. Wat was de bedoeling. Kan je er iets meer over vertellen?
Bart Vanwalle  Het was een onderdeel van mijn topologisch Malevich-project ‘There is no place for Malevich’. Omdat ik compleet verschillende topoi zocht voor Malevich, realiseerde ik dit project op drie uiteenlopende locaties in China: een publieke plek, het Tiananmenplein; een ontmoetingsplaats, the September Gallery (wat door de lokale autoriteiten last minute werd geannuleerd) én in een huiskamer in de Xidanwijk; drie topoi die een totaal verschillend beleven van Malevich teweeg brachtten.

Kunstpoort Je bent een adept van de pamfletkunst. Zijn je pamfletten noodzakelijk om je kunst te begrijpen en zijn pamfletten wel kunst.
Bart Vanwalle Vanaf 1979 schrijf ik pamfletten, traktaten en vlugschriften. Zo publiceerde ik in 1981 onder het alias B.J.Edmond ‘Pleidooi voor een stijlloze kunst, Open brief aan Jan Hoet’. Persoonlijk zie ik een pamflet niet als een kunstwerk. Het is een reactie tegen de kunstwereld, tegen een bepaalde context. Tijdens mei 68 was er engagement bij de kunstenaar. Protestbetogingen zoals er toen waren tegen de oorlog in Vietnam zie ik nu niet meer gebeuren. Ik merk wel dat er iets beweegt in deze maatschappij. Kassel 2022 was een toonbeeld van nieuw protest: mensenrechten, de collectiviteit en maatschappijkritiek waren aan de orde. Kunst is nu eenmaal een spiegel van wat speelt en beweegt in een samenleving.

Kunstpoort Je hebt al een rijk leven achter de rug. Wie mag je biografie schrijven?
Bart Vanwalle Dit is een moeilijke vraag, zeker niet één van mijn kleinkinderen, zelfs kritisch ingestelde personen die opgroeien in onze huidige cultuur vind ik verre van ideaal; zij leven in een andere wereld. Het liefst zou ik iemand van mijn leeftijd aanwijzen.

Kunstpoort Welk project wil je nog realiseren, waar droom je nog van? Waar werk je op dit moment nog aan?
Bart Vanwalle Ik wil mijn werk loslaten, vind het een plicht mijn kunst, teksten, beelden… digitaal te archiveren. Mijn archief voor het CKV (MHKA) zou ik graag afronden. Verder zoek ik een platform om mijn werk aan de wereld toe te vertrouwen. Het clusterdom staat hier centraal. Mijn eindwerk wordt een digitaal museum. Verder kriebelt het ook om nieuw werk te creëren. Jammer genoeg moet ik mijn atelier verlaten en ben ik genoodzaakt uit te kijken naar een andere werkplaats. Zonder atelier kan ik niet.
Kunstpoort Heeft er iemand onder de lezers atelier tips voor Bart Vanwalle? Die zijn welkom op ons mailadres kunstpoortmail@gmail.com .

Tot slot publiceren we een doordenker, een bij dit interview passende veelbetekenende tekst, mij aangereikt door de kunstenaar Bart Vanwalle:
Fr. Nietzsche schreef in zijn jeugdwerk ‘Geboorte van de tragedie’ (1872) dat ‘we kunst nodig hebben om niet aan de waarheid te sterven’!
Ik stel de vraag -in alle bescheidenheid- of het uitzetten van contextuele bakens van de ‘tekst’ (de afbeelding) tot meer kunst kan leiden zonder aan waarheid te sterven?!

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer en @Bart Vanwalle

---

Fotografe Carmen De Vos: de vrouw achter de camera

Voor fotografe Carmen De Vos zijn -een nieuwe lente, een nieuw geluid- geen holle woorden. Net voor de lente losbarst, het frisse groen verschijnt, de luchten blauw kleuren, stelt ze haar nieuwe fotoboek -Belly Riot- voor in haar spiksplinternieuwe studio te Antwerpen. Daarbovenop ruilt ze de gemeente Lochristi voor de stad Antwerpen. Voor het eerst in haar leven houdt ze werkplaats en woonhuis gescheiden. Het wordt -another way of living- Wie weet welke weg haar portretten opgaan? Voor Carmen De Vos zijn het ongetwijfeld drukke tijden. Fijn dat ze tijd vrij maakte voor een interview met Kunstpoort. Aan het staartje van het interview waren de rollen eventjes omgekeerd en toonde de fotografe heel veel human interest, een gave die ongetwijfeld van pas komt bij het portretteren.

Kunstpoort Voor de lezers is het interessant wat achtergrond informatie te vernemen. Heb je artistieke studies gevolgd? Fotografie? Ben je onmiddellijk als fotograaf aan het werk gegaan?

Carmen De Vos Ik ben wat je noemt een late roeping. Mijn eerste opdracht kreeg ik op mijn eenenveertigste en die opdrachten zijn blijven komen. Tegenwoordig ben ik freelance fotografe voor De Morgen, Knack, Humo, De standaard …. Mijn passie werd onmiddellijk mijn beroep. Vroeger was ik wat je noemt de beste fotograaf van de straat, fotograaf van familiefeesten, huis- en tuinfotograaf. De bal ging aan het rollen toen ik mij een point-and-shoot camera, een polaroid aanschafte. Het internet deed zijn intrede. Zo kon ik deelnemen aan internationale wedstrijden en won wereldwijd onmiddellijk prijzen. Ik was 40 jaar, had een administratieve job die stilletjes aan begon te vervelen. Mijn tienerdochter had mijn hulp niet meer nodig, ik besloot een sabbatjaar te nemen om mijn foto’s te archiveren. Dat archief verdween op de achtergrond en ik startte het magazine TicKL, een ambitieus gedrukt Engelstalig internationaal magazine met kunstporno. Ik wilde niet de klassieke erotiek brengen met fake modellen en siliconenborsten maar koos resoluut voor ondeugende humor. Ondertussen is het magazine een collectorsitem. Begin 2008 vroeg Cathérine Ongenae, journaliste en antropologe, mijn medewerking voor de serie ‘Man in hemd’ in de bijlage van De Morgen: WAX. Ik had geen ervaring, besloot met heel veel lef mijn eerste stappen te zetten in een mannelijk bastion dat toen het medialandschap was. Ik fotografeerde, sensueel, mannen, BV’s, politici… , in hun onderhemd, niet evident natuurlijk. Heel veel overtuigingskracht werd aan de dag gelegd. Ik vond het belangrijk mijn kans te grijpen, meester te zijn van mijn eigen verhaal.

Kunstpoort Je maakt vrouwelijke portretten, meestal polaroid foto’s, weg van het alledaagse schoonheidsideaal, van de traditionele beeldvorming die we kennen van de magazines. Welk beeld van de vrouw wil je tonen: de kwetsbare vrouw of de zelfbewuste vrouw?

Carmen De Vos Ik wil de vrouw in al haar kracht verbeelden, niet pleasend, niet lief. Ik kies voor een speelse, humoristische, ondeugende, frivole benadering en toon de vrouw in een absurde context, surreëel, niet alledaags. Ze is meer dan het mooie snoetje, buiten haar lichaam heeft ze ook een eigen verhaal.

Kunstpoort Je bent een vrouw achter de camera, sowieso kijk je anders naar een vrouw dan de mannelijke fotograaf. Is dit de reden dat vrouwen zich anders tonen en gedragen voor je lens? Of is het je persoonlijkheid, manier van omgaan met het model?

Carmen De Vos De mannelijke fotograaf kan bij het model als een bedreiging overkomen, als een man in een machtspositie. Bij mij speelt de shoot zich af in een leuke ontspannen theatrale sfeer. Bij een vrouw hoeven ze geen bevestiging dat ze mooi zijn, de keurende blik ontbreekt.

Kunstpoort Ik veronderstel dat naakt fotograferen niet evident is. Hoe ga je tewerk bij het fotograferen? Ken je de modellen, leer je die kennen, zijn er veel voorafgaande gesprekken? Moet je ook niet een beetje psycholoog zijn? Is de eerste vereiste dat het klikt met het model?

Carmen De Vos Vooraf corresponderen we per mail. Als fotograaf ben je inderdaad ook een beetje psycholoog. Heb ik een zelfverzekerde vrouw voor de lens? Zijn er barrières? Poseren kan een therapeutische uitwerking hebben. Ik zorg ervoor dat de vrouw haar grenzen verlegt en vooral niet blokkeert. De naakt shoot moet je opbouwen in een onbevangen sfeer.

Kunstpoort Zijn de foto’s een echo van de ziel? Of zetten je modellen gewoon een masker op? Is het een spel, theater, een soort performance? Is het meer dan een speciaal kiekje? Hangt er soms een verhaal aan vast? Zijn je foto’s een vertaling van persoonlijke emoties en gedachten? Probeer je in je model iets van jezelf te herkennen?

Carmen De Vos Het is niet uitsluitend theater. De ene keer toont de foto mijn verhaal de andere keer dat van het model. De stoutere kant van het model komt aan bod. Er is input van beide. Als fotograaf sta ik open voor improvisatie. Vaak duurt een shoot langer dan gepland omdat er heel wat ideeën opborrelen. Wanneer ik voor de pers fotografeer hou ik rekening met de eigenheid van het medium: krant, magazine of boek. Elk medium vereist een diverse aanpak.

Kunstpoort Aan je foto’s herken ik iemand met een enorme verbeeldingskracht en creativiteit. Ben je al van jongs af bewust van deze talenten?

Carmen De Vos Zelf had ik geen vermoeden van mijn ongebreidelde fantasie. Als werknemer in het bedrijf van mijn schoonouders ontwierp ik zonder enige opleiding een huisstijl: logo, website… Een teken aan de wand?

Kunstpoort Fotografeer je vaak op locatie? Zoek je een locatie of kom je die toevallig tegen?

Carmen De Vos Ik zoek een locatie volgens de persoonlijkheid van het model. Vaak zijn dat hotels B&B ‘s zelfs bij mensen thuis. Ik fotografeer weinig portretten in de studio.

Kunstpoort Wat is je mening over de sociale media, FB bijvoorbeeld, die naakt niet toelaat?

Carmen De Vos Het is jammer dat de moraliserende censuur op Facebook vanuit Amerika ook het FB gebruik in België controleert. Het berispende vingertje is ronduit censuur wat nefaste gevolgen heeft voor mijn werk. Uit noodzaak probeer ik nu braaf te zijn op de sociale media. Er is gebrek aan vrijheid, de jonge mensen leven nu in een wereld met blokjes en balkjes op instagram en FB. De David Hamilton foto’s van de jaren 70, droomachtige, wazige portretten van naakte adolescente meisjes zouden tegenwoordig sneuvelen onder de censuurdrift van FB.

Kunstpoort Je nieuwste boek -Belly Riot- toont zwangere vrouwen in absurde en surreële scenes. Vanwaar komt het idee een boek te maken met foto’s van zwangere vrouwen, vanuit je eigen leefwereld, gezinssituatie of sfeer?

Carmen De Vos Ik had niet bewust het idee zwangere vrouwen te fotograferen voor een boek. Het begon allemaal heel spontaan. Mijn eerste shoots van zwangere vrouwen waren met onder andere Murielle Scherre, Cathérine Ongenae. Na een tijdje bleek ik er een aanzienlijk aantal te hebben en ben ik doelbewust zwangere vrouwen gaan fotograferen in ongewone situaties. Ik fotografeer ze in een stoutere versie van zichzelf, niet de romantische maar wel de zelfbewuste vrouw, de amazones van deze tijd.

Kunstpoort Is het boek een salon- kijkboek of vind je het veel meer dan dat?

Carmen De Vos Ik heb vooral een feministisch statement willen maken met aandacht voor de zwangere vrouw. Vrouwen hebben nog altijd minder jobkansen. Vrouwen zijn nog niet zo lang juridisch beschermd. Het zwangerschapsverlof is pas in 1978 wettelijk geregeld. Een standbeeld van een heldhaftige man, militair, koning of wie dan ook, zie je overal in het straatbeeld, een beeldhouwwerk waarin de vrouw centraal staat is minder evident. Cathérine Ongenae heeft het in haar voorwoord over het ontbreken van de zwangere vrouw in de kunst en over de manier waarop een zwangere vrouw is afgebeeld. Galeries zitten vol met geïdealiseerde portretten van het moederschap, onberispelijke Madonna’s in lange gewaden met de hand zedig op de buik. Mijn boek toont de vrouw op een verrassende manier. Een sensuele en speelse reis naar een wereld van zelfontdekking, vrouwelijke empowerment en grenzeloze verbeeldingskracht. (vertaald citaat uit het Engels op site van Carmen De Vos.)

Kunstpoort Zijn de foto’s in je boek polaroids, digitaal? Bewerk je na de opname je foto’s?

Carmen De Vos De foto’s in -Belly Riot- zijn zowel polaroids als digitaal. Ik bewerk ze achteraf, steek er mijn eigen palet op, geef ze die specifieke kenmerkende Carmen De Vos sfeer.

Kunstpoort Onlangs las ik het volgende citaat van Elizabeth Shannon in The rise of the Photobook in the twenty-first century (2010): Een fotoboek is een autonome kunstvorm, vergelijkbaar met een beeldhouwwerk, een toneelstuk of een film. De foto’s verliezen hun eigen fotografischn karaktier als dingen ‘op zichzelf’ en worden onderdelen, vertaald in drukinkt, van een dramatische gebeurtenis die een boek wordt genoemd. Beschouw je je boek ook als een kunstwerk op zich. Je moet het geheel bekijken en niet de onderdelen?

Carmen De Vos Dat geldt voor sommige fotoboeken. Het geheel is krachtiger dan de onderdelen. De foto’s zie je best in hun totaliteit dan pas begrijp je de bedoeling. Zo is mijn boek geen bundeling van leuke foto’s, het is een statement.

Kunstpoort Is het moeilijk fotograferen in opdracht met eigen werk te combineren? Telkens switchen van onderwerp en aanpak, van analoog/polaroid naar digitaal, moet vermoeiend zijn. Denk je niet vaak tijdens een shoot aan je opdrachten en omgekeerd? Kunnen ze elkaar beïnvloeden?

Carmen De Vos Het is verrijkend met de twee bezig te zijn. Mijn opdrachtfotografie maakt van mij een betere kunstfotograaf. Mensen met bepaalde beroepen hebben voortdurend tijdsgebrek. Het is de boodschap om supersnel tot het beste resultaat te komen. Vandaag had ik een shoot met een regisseur. De deur gaat open, je treedt de privésfeer binnen. In een minimum aan tijd moet je de persoon doorgronden en leren kennen voor je een portret kan maken. Het is een training in snel werken.

Kunstpoort Ben je een reportagefotograaf die kunstfoto’s maakt of andersom? Een kunstfotograaf die ook reportages maakt?

Carmen De Vos De reportagefotograaf heeft de kunstfotograaf nodig en andersom. Het moet in balans zijn. Soms zit ik gevangen in mijn eigen kop. Dan breek ik uit, de afwisseling is interessant.

Kunstpoort Ga je vaak met een journalist op stap?

Carmen De Vos Zelden, dat is nefast voor de foto. Ik verkies zelfstandig te werken. Zo ging ik met Lize Spit alleen op stap naar de gewenste locatie. Fascinerend toch, die wisselwerking tussen geportretteerde en fotograaf. Met een journalist aan je zij kan je niet connecteren en je concentreren.

Kunstpoort Als illustratie van het gezegde lees ik op de instagrampagina Carmen De Vos
Ik had laatst een houten jubileum met Lize Spit. Ik mocht haar voor de vijfde keer fotograferen. Bij hout denk je toch al gauw aan krukken dus nam ik haar mee naar een oud hospitaal in Brussel. De staat van het pand was een stuk minder florissant dan in mijn verbeelding, maar gelukkig huist er nog steeds een speelvogel in ons beider wezen die we desgewenst naar boven kunnen roepen. We gingen op ontdekkingstocht door een labyrint van shabby hospitaalgangen. Terwijl ik Lize in beeld bracht, smolt er iets onverwachts. Avontuur, weet je wel. Niet de verf op de muren, maar ikzelf toen ik door mijn lens een keer teveel in haar grote reeënogen keek.

Kunstpoort Op je site zie ik enkel vrouwelijke portretten. Acht je het ook mogelijk portretten van mannen te maken? Ik zag enkel het portret van Etienne Vermeersch op je site.

Carmen De Vos Voor de pers fotografeer ik wel meermaals mannen. In opdracht van De Morgen had ik een fotosessie met Tania Vander Sanden geflankeerd door 2 mannen, dit naar aanleiding van haar 60^ste verjaardag – Pool Party for an Actress-. Bij mijn vrij werk staan bijna uitsluitend vrouwen voor de lens. Met vrouwen is identificatie mogelijk. Een man zwoel en erotisch fotograferen valt moeilijker. Mannen hebben het daar moeilijk mee of er hangt iets meer in de lucht, de context is minder duidelijk.

Kunstpoort In welk fotomuseum of museum zou je ooit willen tentoonstellen of zou voor je de ultieme erkenning zijn?

Carmen De Vos Laat me maar bescheiden blijven: het FOMU in Antwerpen. Als ik het groots mag zien en luidop dromen: het MOMA in New York.

Kunstpoort Wat verkies je, een fotoboek of tentoonstellen in een museum?

Carmen De Vos Tentoonstellen in een museum. Ik stelde 2 maal tentoon in het Stedelijk museum te Zwolle. In een museale context tentoonstellen is tof en verrijkend. Je mag niet bang zijn om te falen. Ik kan jammer genoeg geen tijd spenderen aan het leggen van contacten met musea en/of curatoren.

Kunstpoort Misschien kan dit interview musea en curatoren triggeren?

INFO

https://www.instagram.com/carmendevoss/

cdv@carmendevos.com

Studio Carmen De Vos
Guldenberg 8
2000 Antwerpen

BELLY RIOT

Belly Riot is een revolutionair eerbetoon aan de moed en veerkracht van vrouwen overal ter wereld. Een sensuele en speelse reis naar een wereld van zelfontdekking, vrouwelijke empowerment en grenzeloze verbeeldingskracht.

Join the Belly Riot revolution!

Praktisch

Belly Riot is een bibliofiele uitgave. Er zijn maar 300 exemplaren beschikbaar en daarvan moet de gehele wereld bediend worden. Super gelimiteerd dus!
‘Belly Riot’, Carmen De Vos by Studio Carmen De Vos, 96 pp., 75 euro

Carmen De Vos gaat mee met haar tijd! Ze heeft 25 extra exemplaren laten drukken met 3 andere covers gegenereerd door haarzelf in co-creatie met DALL E-2. De covers zijn een interpretatie van AI prompted door een beschrijving van drie van haar eigen foto’s in het boek. Waarschijnlijk zullen dit de eerste fotoboeken ooit zijn met een door AI gegenereerde cover. Ze zullen verkocht worden als een tastbare en bibliofiele NFT via het nieuwe Belgische platform WAW Street.

Zondag 19 maart 14-18u – bezoek expo + mogelijkheid tot aankoop boek of NFT
Guldenberg 8 – 2000 Antwerpen

Verneem meer over Belly Riot via onderstaande link

https://carmendevos.shop/collections/frontpage/products/belly-riot-2023

Tekst Kathleen Ramboer
Foto’s Carmen De Vos

---

Schilderijen van Johan Clarysse zeggen meer dan woorden.

Kunstenaar Johan Clarysse troont me mee naar zijn atelier. Vol verwachting en met enige schroom klim ik de trappen op naar een ruimte waar zachte blauwen en aardetinten elkaar op het canvas omarmen. Het atelier baadt in een winterzonlicht, een licht dat de soms ‘donkere’ zwaarmoedige gedachten die zweven rond zijn werk verjaagt. De kunstenaar laat mijn blik dwalen over een groot deel van zijn oeuvre. Zoveel indrukken, zoveel bespiegelingen dringen zich aan me op. Zonder vragen te stellen krijg ik antwoord op prangende vragen die ik voor de kunstenaar klaar had. Terug ‘down to earth’ kan het werkelijke interview beginnen.

Kunstpoort Ik lees dat je voor je naar de academie trok een opleiding filosofie en agogiek genoot. Zijn je werken filosofische bespiegelingen? Zit je opleiding er voor iets tussen dat je begon te schilderen? En wat je schildert?

Johan Clarysse Via taal de werkelijkheid benaderen gaf me geen voldoening. Daarom volgde ik tijdens mijn studies aan de universiteit lessen aan de academie. De taal van het beeld graaft dieper, is genuanceerder. ‘Verf is huid én gedachte. Via het tastbare wordt iets ontastbaars opgeroepen.’
(Parijse notities Johan Clarysse, deel 1,2 en 3)

Kunstpoort Is het mogelijk dat een auteur door middel van een zorgvuldig gekozen taalgebruik kunst beschrijft of omschrijft? Laat het geschilderde beeld niet meer over aan de verbeelding? Niets is zoals het eruit ziet. Ervaar je het als een pluspunt als iemand over je werk schrijft?

Johan Clarysse De essentie van schilderijen is moeilijk te vatten in een tekst, niet in een alledaagse noch in een wetenschappelijke taal. Tegenwoordig schrijft een auteur in eerder filosofische termen over kunst. Kunstrecensies zetten de deur op een kier. Het is aan de lezer/kijker om die deur open te stoten en te verdwalen in een werk. Beschouwingen over kunst triggeren om zich te verdiepen in die kunst. Voorwaarde: een werk moet de kracht in zich hebben om erover te schrijven. Als een recensent dan over een schilderij van mij schrijft dan kan ik het alleen maar toejuichen. Een quote van Willem Elias, filosoof, docent en publicist, is me wat dat betreft altijd bijgebleven: ‘Hoe interessanter de kijker, hoe interessanter het werk.’

Kunstpoort Zijn er bepaalde gebeurtenissen in je leven die je werk/schilderkunst getekend hebben, een evolutie teweeg brachten of een kleine revolutie?

Johan Clarysse Een bezoek aan de concentratiekampen van Dachau deden me grijpen naar de figuratieve kunst. Ik zat vast in een abstracte beeldtaal. Bacon had het bij het rechte eind wanneer hij zei: ‘Ik schilder geen abstract werk want abstracte schilderijen kunnen niet wreed zijn.’ Vanaf toen begon ik naast figuratieve en geometrische elementen, woordbeelden te plaatsen in mijn werk zoals in mijn reeks Lentebeelden, geïnspireerd op Japanse erotische prenten.

Kunstpoort Wat is de bron van je inspiratie? Wanneer komt die, onder welke omstandigheden?
En ga je dan onmiddellijk aan het werk of laat je gewoon die indrukken eerst bezinken?

Johan Clarysse Ik neem notities, verzamel foto’s in een beeldarchief, dat kunnen foto’s van het internet zijn, eigen foto’s, filmstills… Ik vertrek soms ook van een tekening die ik maakte. Aangezien ik rond thema’s werk, in reeksen, is er niet enkel sprake van inspiratie in het hier en nu. Een schilderij moet je opbouwen, is gelaagd, is een proces in de tijd. Een tekening daarentegen kan wel in een impuls geboren worden.
Inspiratie haalde ik uit suggesties van mijn leraars, bijvoorbeeld: ‘een goed schilderij is een overwinning op zijn eigen onderwerp’ of ‘breng eenheid in je variaties en variaties in je eenheid’. Dat probeer ik nog altijd toe te passen. In een schilderij moet je ondanks de variatie het handschrift van de kunstenaar herkennen.
De kunstgeschiedenis is voor mij een vat vol inspiratie: Goya, Piero della francesca, (ooit volgde ik een route met locaties die hij frequenteerde) Gerhard Richter, dichter bij ons Spilliaert die een meester is in sfeerscheppen… beïnvloeden onbewust mijn werk.
Een residentie in Parijs was door de vele bezoeken aan het Louvre belangrijk voor mijn kunst. Ik verdiepte me er in de 18^de en 19^de -eeuwse kunst. Het hondje en de twee personen op de achtergrond van mijn schilderij Les charmes discrets du pouvoir, the balcony, 2016 is een knipoog naar Le Balcon van Manet (1868-69).
Tenslotte draagt iedere kunstenaar een eigen rugzak met zich mee. Ervaringen zoals het sterven van mijn vader, liefdes, interesses, (ik ben een filmfreak) houden zich schuil in mijn werk.

Kunstpoort Wat brengen je schilderijen teweeg bij het publiek, troost, emotie, bewondering…

Johan Clarysse Kunst zie ik als een nooit ophoudende dialoog met onze eindigheid. Kunst doorprikt de illusie van het volmaakte, heeft oog voor de niet rationele duistere kanten van ons bestaan.
Schilderijen kan je door verschillende brillen bekijken, hoe meer brillen, hoe interessanter.
Eerst heb je de zintuiglijke, receptieve bril die bij de kijker een onmiddellijke respons losmaakt, die voor ontroering zorgt maar evengoed afkeer of onverschilligheid kan uitlokken.
Kunst kan je ook aanschouwen met een plastische bril, de bril van een kunstenaar waardoor een spanningsveld tussen uitvoering en inhoud ontstaat. Hoe gaat de schilder om met verf, textuur, kleur, compositie, ritme? Hoe organiseert hij zijn verf op het tweedimensionale vlak dat een schilderij is? Ook niet kunstenaars kunnen deze manier van kijken ontwikkelen.
Verder zijn er nog de filosofische en kunsthistorische bril. Deze diverse brillen samen maken een werk alleen maar rijker.

Kunstpoort Het woord ‘suspicious’ komt vaak voor in titels van werken en thema’s van expo’s. Kan je wat meer uitleg geven over het gebruik van dit woord, het waarom?

Johan Clarysse ‘Suspicious’ heeft meerdere betekenissen voor mij. Ik begrijp het als suggestief, dubbelzinnig, meerduidig, vreemd, ambetant, ongemakkelijk… Mijn werk is sowieso gelaagd. Ik plaats de artistieke taal tegenover de wetenschappelijke of alledaagse taal die eenduidigheid nastreeft.

Kunstpoort Je laatste werk is onder andere volgens mij sacraal geïnspireerd, een piëta, een kruisafneming… dat zie ik er toch in, of sla ik de bal helemaal mis? Of mag iedereen je schilderkunst vrij interpreteren?

Johan Clarysse Deze schilderijen refereren naar theater- en hedendaagse dansvoorstellingen die geïnspireerd zijn op de werken van Caravaggio. En deze mag je inderdaad vrij interpreteren.

Kunstpoort Vroeger voegde je tekst toe op of aan je werk zie onder andere ‘suspicious landscapes’. De tekst had niet altijd betrekking op de inhoud. Nu zie ik grafische vormen toegevoegd aan een portret van Sigmund Freud, aan het schilderij Dance for forgiveness. Dance for forgiveness is feeëriek, behaagt het publiek niet alleen door zijn kleur maar ook door de grafische bolletjes/ovalen. Op de eerste plaats verleiden die vormen het publiek, ze zijn visueel aantrekkelijk maar hebben ze ook een functie? En welke?

Johan Clarysse In mijn schilderijen ontdek je een letterlijke en figuurlijke gelaagdheid. Beeld, lijntekeningen en taal zijn ambigu, verhinderen een eenduidige interpretatie. Voor mijn komende expo schilderde ik portretten van beeldende kunstenaars, schrijvers, wetenschappers… die me fascineren. De grafische elementen ontstonden in mijn hoofd tijdens het schilderproces. Bij het schilderen van het portret van Courbet zag ik het toen provocerende schilderij L’origine du monde voor ogen. De eigenaar, een Turkse diplomaat Khalil-Bey, onttrok het schilderij aan het oog van het publiek door een groen gordijntje – de kleur van de islam- er voor te hangen. Uitsluitend voor genodigden opende hij het gordijn. Het gordijn, getekend op het portret van Courbet, uit een kunsthistorische context gejat, wekt bevreemding op. De vloeiende, zachte penseelstreken van het portret contrasterend met de grafische lijnen van het gordijn verlenen het schilderij een speelse dubbelzinnigheid en zorgen in mijn ogen voor frictie en spanning.

Kunstpoort Je werk pendelt tussen het voltooide en het onaffe. Vaak zie je het werkproces, de zoektocht nog op je schilderijen. Je laat de aanzettekening gewoon staan, je moffelt die niet weg. Wat is de bedoeling? Wat beoog je hiermee?

Johan Clarysse Een aanzet, een onderschildering blijft zichtbaar. Zo wint mijn werk aan picturaliteit en gelaagdheid. De haas, die een belangrijke rol speelt in de wereld van Joseph Beuys, schetste ik op het schilderij. Later maakte de haas een sprongetje, kwam en face met Joseph Beuys. Zo won het schilderij aan kracht en lijkt de haas in dialoog te gaan met de kunstenaar.

Kunstpoort Je maakt schilderijen als een wereldbeschouwer. Je schildert de mens in zijn omgeving met zijn emoties, gezichtsuitdrukkingen die verraden wat erin hem omgaat. Ben je een schilder die de wereld op afstand bekijkt, weergeeft en schildert of een kunstenaar die empathisch is en een gamma aan emoties en verlangen schildert?

Johan Clarysse Het is een en/en verhaal. Ik bekijk de wereld op afstand en schilder met gecontroleerde empathie. Het lijden van de mens houdt me bezig, ik hou van kunst geankerd in het leven, de mooie en duistere kanten van de mens. Door onder meer gebruik te maken van tekst en symbolen creëer ik afstand, verhinder ik dat empathie omslaat in overdreven sentiment.

Kunstpoort Tekeningen laten de kunstenaar ‘pur sang’ zien, daarom hou ik ook zo van je tekeningen. Zijn dit studies voor je schilderijen? Beschouw je ze als een vorm van inlevingsoefening voor je schilderkunst? Hebben ze eenzelfde thema als je schilderijen? Ben je als je tekent gefocust op het thema van je schilderkunst?

Johan Clarysse De tekeningen staan op zich, ze zijn niet bedoeld als voorstudie. Sommige monden uit in een schilderij. Net als in mijn schilderijen gaan ze over onze condition humaine, de ambiguïteit van onze menselijke verlangens, drijfveren, emoties.

Kunstpoort Heb je ooit zelfportretten geschilderd?

Johan Clarysse Ja, niet het klassieke zelfportret maar met ingrepen. Ik stelde ze niet tentoon. Ooit verkocht ik wel een zelfportret.

Kunstpoort Je hebt een heel speciaal kleurenpalet, geen felle, noch zuivere kleuren. Wil je met dit ingehouden kleurgebruik een intimistische sfeer scheppen? Denk je na over je kleurgebruik of groeit je kleurenpalet spontaan?

Johan Clarysse Ik gebruik mijn kleuren intuïtief. Felle kleuren zoals ik die aanwendde in mijn vroegere abstract werk zouden de ingetogen sfeer verstoren, uitbundige kleuren sluiten niet aan bij mijn thema’s. Ik ben een tonalist, gebruik diverse nuances in eenzelfde palet. De aardekleur die mijn abstract werk van begin de jaren negentig ondersteunde, is wel een constante.

Kunstpoort Met welke kunstenaar: schilder, beeldhouwer, muzikant, choreograaf, schrijver… voel je een verwantschap?

Johan Clarysse Ik kan daar niet één naam uitpikken. Kunstgeschiedenis, literatuur, filosofie, muziek… het boeit en inspireert mij allemaal. Tegelijk ben je als kunstenaar ook een kind van je tijd. Stromingen, groepen, manifesten… zijn niet meer aan de orde in deze postmoderne tijd. We leven in het tijdperk van de post avantgarde. Zeker wat schilderkunst betreft is in de eerste helft van de vorige eeuw bijna alles uitgeprobeerd. Tegenwoordig heeft elke kunstenaar zijn eigen menu. Vandaag de dag zijn kunstenaars meer individuen die in het beste geval hun eigen mythologie, iconografie of universum creëren. In vroegere tijden kon kunst nog subversief zijn, zich afzetten tegen de burgerlijke waarden en normen. Vandaag de dag is dit veel minder het geval. Kunst heeft nu nog weinig politieke impact. Teleurstellend hoe de kunst vermarkt is en object van speculatie werd, op het perverse af.

Kunstpoort Je werken vind ik tijdloos wat techniek en inhoud betreft.
Zou je het fijn vinden als men over pakweg 200 jaar nog over je kunst spreekt? Schilder je voor de eeuwigheid of zegt dat je niet veel?

Johan Clarysse Ik ben daar niet mee bezig. Ik ben geen grensverlegger, heb een fascinatie voor de grote meesters. Ik schilder klassiek en eigentijds. Ik breng graag frictie in mijn schilderijen door bijvoorbeeld de ongebruikelijke combinatie van tekst, symbolen of grafische voorstellingen met het figuratieve beeld.

Kunstpoort Wat heeft schilderkunst tegenwoordig nog te betekenen? Het belang van schilderkunst vervaagde door de opkomst van de fotografie. Het digitale tijdperk, een overvloed aan beelden, conceptuele kunst… duwen het schilderij in een hoek. Toch overleeft de schilderkunst en is vooral de figuratieve schilderkunst zoals jij die creëert in opmars. Wat is voor jou de reden hiervan?

Johan Clarysse Schilderkunst is menig maal dood verklaard maar herrijst altijd opnieuw als een feniks uit de as. Waarom? Het is een oermedium. De kunstwereld dacht over het beroemdste en meest kenmerkend suprematistische schilderij het Zwart vierkant van de Russische avant-gardistische schilder Kazimir Malevitsj, dit is het einde. Het Zwart vierkant is de vormgeving van de absolute nul. Maar de kunstenaar vindt de schilderkunst telkens opnieuw uit, geeft schilderkunst een nieuwe moderne invulling.

Kunstpoort Wat drijft je om te blijven schilderen?

Johan Clarysse Schilderen is voor mij een daad van zelfbevestiging: ik schilder, dus ik besta. Het heeft iets driftmatigs, op het dwangmatige af. Het is voor mij ook een manier om -al schilderend- meer greep te krijgen op de werkelijkheid rondom mij en in mezelf. De schrijver en essayist Julian Barnes maakt, misschien iets te kort door de bocht, een interessant onderscheid tussen twee types kunstenaars. Het type Picasso en Lucian Freud, het meer extravagante type, ze trekken de aandacht op zichzelf en hun stijl. Het zijn zij die eerst moeten vernietigen om iets nieuws te creëren. Dat zie je ook in hun ietwat verwoestende houding tegenover vrouwen. Daartegenover plaatst hij het type Bonnard, Matisse, Vuillard, de ‘stillere’ kunstenaars die er nood aan hebben de wereld voor te stellen op een interessante manier, die de wereld niet heruitvinden maar wel beter begrijpen door hem te schilderen, dag na dag. Ik vermoed eerder tot die tweede groep te behoren.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst volgens je? Schilder je op dezelfde manier verder? Dezelfde thema’s, de mens met zijn duistere kantjes, zijn drijfveren… Of heb je zin om andere disciplines uit te testen? Zoek je naar een vernieuwing, evolutie in je techniek, of zeg je wat komt, komt?

Johan Clarysse De tekeningen met collages die ik nu creëer betekenen een verruiming van mijn schilderkunst. 3D sluit ik niet uit. En wie weet grijp ik ooit opnieuw naar het abstracte? Een kunstenaar zoekt naar de beste manier om zich uit te drukken, om te vertellen wat in hem leeft.

Kunstpoort Heb je tentoonstellingen in het vooruitzicht, zijn er andere plannen?

Johan Clarysse Kortbij is er de tentoonstelling ‘Suspicious minds’ bij galerie S. & H. De Buck. De tentoonstelling is tweeledig. Enerzijds stel ik er portretten tentoon van kunstenaars, wetenschappers, schrijvers, filosofen… die me fascineren, anderzijds schilderijen die een dynamiek en beweging uitstralen: taferelen van straattheater, dans…
In april volgt een expo in o-68 Art Gallery in Arnhem, in dialoog met het fotografische werk van Wanda Tuerlinckx.
In mei volgt de voorstelling van mijn nieuwe monografie ‘This obscure object’, uitgegeven bij MER/Borgerhoff&Lamberigts.
In het najaar volgen nog twee individuele tentoonstellingen: in galerie Pinsart te Brugge en galerie GNG in Parijs.

INFO

https://www.instagram.com/johanclarysse.art/

https://www.facebook.com/johan.clarysse.9

expo ‘Suspicious minds’

galerie s & h de buck
Zuidstationsstraat 25
9000 Gent
5 maart tot 1 april 2023
opening 5 maart 15u door Hoogleraar Ignaas Devisch

monografie

‘This obscure object’
Borgerhoff & Lamberigts

tekst Kathleen Ramboer
foto @Johan Clarysse en Kathleen Ramboer

---

No ordinary expo

Fototentoonstelling ‘No ordinary moments’
Rik Guns in samenwerking met Mathildestudios

Vanaf een eerste stap in de exporuimte ben ik overtuigd: dit is een goede tentoonstelling.
Een blikvanger staart me aan, hier is duidelijk over de opstelling nagedacht. De foto’s zijn strategisch opgesteld met wat teksten tussenin, geen overdosis foto’s, een goed gedoseerd aantal, kleurrijk. Een positivisme straalt van de foto’s af. Een vleugje humor is niet ver weg. Achteloos maak ik de bedenking: deze foto’s konden net zo goed schilderijen zijn. Rik Guns, de fotograaf, apprecieert mijn opmerking en begint onmiddellijk mijn nieuwsgierigheid naar het verhaal achter de foto’s te prikkelen. Rik Guns fotografeerde een zondag lang de scène van Saint Petersburg, Florida: de blije mensen, de eenvoud van het vrolijke stadscentrum, de kleurrijke muurschilderijen… Het interview lijkt in de startblokken te staan. Met een praatvaar als Rik Guns is er aan gespreksstof geen nood. Later komt Rudy Van Hoey Van Mathildestudios erbij en is het hek van de dam. Ik moet opletten, straks vult dit interview 10 vellen DINA4.   

Kunstpoort Wanneer begon de liefde voor de fotografie?
Rik Guns Het meest gehoorde antwoord is waarschijnlijk in mijn kindertijd. Ik voeg me bij die meerderheid. Mijn interesse voor fotografie werd in 1982 aangewakkerd toen ik als communicatieverantwoordelijke startte bij Agfa, afdeling cinefilm. Beroepshalve bezocht ik  filmfestivals, had contact met cineasten en cinematografen … De passie voor het beeld had me te pakken. Ook mijn samenwerking met de audiovisuele dienst van Agfa droeg daar toe bij. Belangrijke voetnoot, partner in crime en mentor Rudy Van Hoey, manager Mathildestudios, die de productie van mijn expo verzorgde, ontmoette ik bij Agfa.

Kunstpoort Ben je familie van filmisch fotografe Tine Guns, ons welbekend.
Rik Guns Inderdaad Tine is mijn nicht.
Kunstpoort Fotografie zit in jullie genen.

Kunstpoort Welke was je eerste camera?
Rik Guns Mijn eerste camera was de analoge Nikon FM, een FE kon ik me niet veroorloven. Mijn laatste liefde is een Sony Alfa 7RII.

Kunstpoort Je bent al heel lang geboeid door fotografie, 40 jaar. Je deed technische bagage op via testimonials, stages en je werkomgevingen. Je had vele gesprekken met professionele cinematografen. Je maakte de evolutie mee van analoog naar digitaal. Is deze technische bagage nuttig bij het maken van je eigen foto’s? Zet dit je aan tot experimenteren?
Rik Guns Technische bagage is belangrijk, heb je nodig om te experimenteren maar is niet voldoende. Rudy van Hoey, die ik als mijn mentor beschouw, liet me andere zaken ontdekken zoals compositie.
Toen ik van Agfa naar Barco overstapte kreeg ik te maken met het digitale aspect. Er is niets mis met manuele manipulatie. Bij analoge fotografie worden foto’s ook gemanipuleerd in de donkere kamer. Tools moet je weten te gebruiken, geen mensen weggommen maar een foto beter maken.

Kunstpoort Leren kadreren, belichten, vooral kijken is belangrijk bij het fotograferen. Moet je ook ‘kunstenaar’ zijn om goede foto’s te maken. Is fotografie kunst?
Rik Guns Fotografie is ongetwijfeld kunst. Zien en kadreren heb je in je vingers of niet. Een foto moet niet mooi zijn maar interessant. Een vrouw kan een mooi kleedje aanhebben maar zich ook intrigerend kleden, daar ligt het verschil. Een gladde, cleane foto is vaak nietszeggend. Een foto beoordelen blijft persoonlijk. Ben ik een kunstenaar? Een goede vraag!
Kunstpoort Beuys beweerde dat iedereen kunstenaar is.

Kunstpoort Dit is je eerste tentoonstelling. Voor deze expo kreeg je hulp van het  grafisch bureau Mathildestudios. Zou je zonder hen de stap gezet hebben?
Rik Guns Rudy Van Hoey heeft me over de streep getrokken. Mathildestudios zorgde voor de productie, de professionele drukken, de verzamelmappen, de opstelling… en zo veel meer.

Kunstpoort Wat doet het met je om je foto’s voor het eerst op groot formaat te zien? Trots? Je stelt je de vraag ‘Zouden ze hun impact behouden buiten hun setting, als foto’s in een galerij? Kunnen ze tijdloos zijn? Onafhankelijk van de ruimte?’ Heb je twijfel? Ben je onzeker?
Rik Guns Mijn credo is
Twijfel met overtuiging
Overtuig met twijfel
Ik ben tevreden met de impact die deze ruimte heeft op mijn foto’s. Ze hier samen zien, de accrochage betekent een meerwaarde. Rudy lichtte de beelden op, verminderde het contrast, bracht de details in de donkere partijen tot leven. Dat maakte de foto’s zachter, vrolijker, rijker ook. Ze lijken meer en meer op schilderijen, dat is goed. Ik vind dat we te veel nadruk leggen op ‘de’ artiest. Het resultaat is wat telt. In dit geval is dat het werk van meerdere mensen, niet van mij alleen.  ‘The image is the boss.’

Kunstpoort De titel van de expo verwijst naar een song ‘No Ordinary Moments’ van Admiral Freebee. Het is een bevreemdende dromerige song. Waarom deze titel? Kan je het verband tussen je expo en deze song nader verklaren?
Rik Guns Terwijl ik het straatbeeld van de uitnodiging fotografeerde was ik voor mezelf zacht het lied aan het zingen. Ik beleefde een ongewoon moment met ‘no ordinary people’.

Kunstpoort Vond je het moeilijk de straatsfeer van Saint Petersburg, Florida vast te leggen of ging dat vanzelf? Kreeg je reacties, goed of slecht, van de mensen die je fotografeerde? Werd je soms gehinderd?
Rik Guns Totaal niet! De meesten negeerden mij, ze lieten me doen. Sommigen vonden het prachtig om één ogenblik acteur te zijn van mijn ‘filmstills’. Saint Petersburg heeft een fijne bevolking die fier is op hun kleurrijke omgeving. In Brussel ondervond ik meer problemen bij het fotograferen van personen op straat en kreeg ik soms wrange opmerkingen.

Kunstpoort “You can’t shoot and think at the same time” beweerde de fotograaf Philip Perkis. Je kunt het moment niet analyseren terwijl je het vastlegt. Geloof je in toevalstreffers? Of heb je na al die jaren de routine in de vingers om op het juiste moment de knop in te drukken?
Rik Guns Het zijn toevaltreffers zoals het leven is. De fiere jongen dook plots op voor mijn camera, puur geluk. Zien en snel zijn is dan de boodschap. De burst mode laat ik ongemoeid. De beelden van deze expo zijn kijkbeelden, niet in één keer te vatten.
Kunstpoort Je foto’s zijn één groot avontuur, de kijker kan erin verdwalen en een vleugje humor meepikken.

Kunstpoort Werk je op een automatische stand? Gebruik je hiervoor een telelens of zoom?
Rik Guns Ik verkies semi-automatische instelling en indien nodig, manueel. Ik fotografeer steeds met dezelfde camera, heb 2 lenzen: een standaardlens en een kleine zoom. Ik schiet niet lukraak, ik denk na over diafragma, tijd en iso. Dit is belangrijk want ik ben voorstander van een grote scherptediepte, ik hou voor straatfotografie graag zowel voor- als achtergrond scherp. Hier manifesteert zich mijn liefde voor het werk van Jan Van Eyck, op het Lam Gods is het kleinste bloempje in detail, ‘scherp’ geschilderd.

Kunstpoort Het tentoonstellingsbeeld vind ik een leuke ongedwongen foto, wat voyeuristisch. Heb je hier al reacties op gekregen? Of denk je dat er hier reactie op komt? Koos je bewust voor dergelijke foto als campagnebeeld?
Rik Guns Het was niet mijn bedoeling die voorovergebogen vrouw te fotograferen. Ik wilde het opschrift ‘Five Bucks Drinkery’ fotograferen in zijn setting. Andere informatie kwam er automatisch bij zoals die vrouw. Het licht op de foto is natuurlijk, wel is de foto iets verscherpt en zijn de donkere partijen opgelicht.
De vraag is niet: ‘Toon ik de foto?’ De hamvraag is: ‘Waarom zou ik die foto niet tonen?’. Toch niet omdat er een blote bil op staat, zeker?! In welke Victoriaanse tijd zijn we beland als we daar wakker moeten van liggen?

Kunstpoort Vind je het belangrijk dat je foto’s superscherp zijn of hoeft dit niet voor straatfotografie? Staat kwaliteit en techniek voorop of de inhoud?
Rik Guns De inhoud primeert. Kwaliteit is eveneens belangrijk. De vakkennis van Mathildestudios stond garant voor de prachtige afwerking: papier en druk is hun keuze en verdienste.
Kunstpoort Rudy Van Hoey van Mathildestudios schrijft op zijn site: ‘We always go the extra mile’ Deze expo is daar een illustratie van.

Kunstpoort Mogen we je fotografie, deze straatfotografie een documentaire fotografie noemen? Of welke naam plak je zelf op dit genre, deze stijl?
Rik Guns Is het journalistiek of documentaire fotografie? Ik weet het niet. Ik fotografeer wat me pakt. Soms zijn mijn foto’s precies schilderijen, uit het leven gegrepen en dat is de bedoeling. Met deze expo willen Rudy en ik een positief verhaal brengen, van vrijheid, openheid, tolerantie, blijheid, relativering, schoonheid, kleur in het leven. We willen zeggen: mensen, dat bestaat ook nog. Wat ik niet wil fotograferen zijn maatschappijkritische toestanden. Ik fotografeer liever gelukkige mensen die niet door het leven verwend zijn.

Kunstpoort Van welke fotograaf ben je fan?
Rik Guns Jeff Wall, Wim Wenders, Beat Streuli, Vivian Maier, Carl Dekeyzer.
Rudy Van Hoey Niet vergeten Elliott Erwitt, met zoals bij Rik een verdoken humor en Cartier Bresson voor wie kijken van kapitaal belang was. Ook hij had slechts één camera.

Kunstpoort Tot slot een vraag voor de fun: Wie of wat zou je in je stoutste dromen willen fotograferen, zelfs al lijkt je dat onmogelijk? Een persoon, een gebouw, stad, evenement…
Rik Guns Alles wat de wereld relativeert wil ik met mijn lens vastleggen.
Rudy Van Hoey De paus met een kwinkslag, onder de kazuifel?
Rik Guns Neen. Misschien Trump in zijn badkamer die zijn haar kamt? Of Trump op het golfterrein na een verkeerde slag? Ik bedoel het vermenselijken van archetypes.

Kunstpoort Aan de kijker kan ik alleen maar aanraden: laat de spots schijnen op de straatbeelden van Rik Guns, geniet van de filmset van Five Bucks, de acteurs, de figuranten en de zonnige zondagse vrolijke sfeer van Saint Petersburg, Florida. Vergeet vooral niet te applaudisseren.

INFO

locatie
galerie Kunstwerkkunst
Beverhoutplein 6
Gent
https://kunstwerkkunst.be/

OPENINGSTIJDEN

van 8 tot 23 oktober 2022
vrijdag tot zondag van 11u tot 18u
Fotograaf Rik Guns is permanent aanwezig tijdens de openingsuren.

Boven de wolken

De foto’s zijn apart te koop op origineel formaat en gebundeld in 50 gesigneerde verzamelmappen, ten bate van ‘Boven de Wolken’, een vzw die gratis professionele fotosessies aanbiedt voor sterrenouders bij het verlies van hun baby.
rik.guns@icloud.com
https://mathildestudios.com/

Tekst Kathleen Ramboer – Foto’s op locatie Bip Van de Velde

---

Schilderkunst ‘Sous les platanes’

een tentoonstelling met werk van Hilde Cannie en Pascale Bentein

De expotitel ‘Sous les platanes’ past wonderwel bij  het frans zuiders sfeertje aan het Gentse Beverhoutplein waar de tentoonstelling van Hilde Cannie en Pascale Bentein plaatsvindt.
Als ik de exporuimte binnenwandel loopt de ‘accrochage’ op zijn eind. Een gezellige drukte vult de ruimte. Hangt dit werk wat scheef? Is die schouw wel recht of mijn canvas niet haaks? Met dergelijke kleine probleempjes krijg je af te rekenen bij een expo opstelling. Een nageltje hier en daar zorgt dat alles optisch recht oogt. Onmiddellijk ontsnapt me een wow. Het werk van de 2 kunstenaars vormt een coherent geheel. Pascale verklaart dit nader: ‘Wat mij bij onze eerste gesprekken al opviel, was de alchemie van onze kleuren. Naast donkere reeksen, maak ik zelf ook graag gebruik van volle en rijke kleuren, licht donker contrasten, licht en schaduw. Iets dat ook sterk opvalt bij het werk van Hilde.’ Hoewel verschillend van techniek en onderwerp versterken en heffen de werken elkaar op naar een hoger niveau.
Het interview verloopt niet voor 100 percent in een ontspannen sfeer. Werk wordt tussendoor nog opgehangen, prentbriefkaarten klaargelegd, opgeruimd, het geheel gewikt en gewogen… En toch… met een vanzelfsprekendheid krijg ik levendig en gevat respons op mijn vele vragen.

Kunstpoort Vanwaar de interesse voor kunst?
Hilde Als klein meisje tekende ik graag en veel. Van huis uit werd ik gestimuleerd. Vanaf het hoger middelbaar volgde ik kunsthumaniora daarna schilderkunst aan de academie van Antwerpen en schakelde na 2 jaar over naar de academie van Gent wat een spijtige beslissing was. Antwerpen bood meer een klassieke opleiding, voor mij toch wel belangrijk. Toen ik mijn partner, een bakker, leerde kennen, kwam een kunst periode van ups en downs door het vele werk in de bakkerij. Nu volg ik schilderkunst aan de academie in Tielt, avondonderwijs.
Pascale Mijn ma was een huisvrouw die schilderde. Kunst kreeg ik met de paplepel mee. Ik liep ook academie maar de kunst verdween zoals bij Hilde naar de achtergrond toen ik me engageerde als Chiro leidster. Later studeerde ik Functionele grafiek aan het Sint-Lucasinstituut Gent. Ik had het juiste pad gekozen, illustreren was mijn ‘ding’. Al dertig jaar ben ik docent aan het VTI Roeselare: tegenwoordig leerkracht decoratie, schilderen en restauratie technieken. Zelf bleef ik actief kunst beoefenen.

Kunstpoort Hoe kwamen jullie in contact met elkaar, was er onmiddellijk een klik?
Pascale We kwamen in aanraking met elkaars werk via sociale media, communiceren af en toe vanop afstand. Pas in juli 2021 ontmoetten we elkaar fysiek op Fay-Art in Brugge. Ik nam toen deel aan een groepsexpo met het collectief Zwart Verdriet. Aanvang Januari 2022 staken we voor het eerst de koppen samen tussen de boeken van boekhandel Limerick 2.1. Hilde dronk er een ultramarijn blauwe thee, ik een absint groene limonade. Dat voorspelde toen al vonken en vuurwerk.

Kunstpoort Verkiezen jullie een duo tentoonstelling boven een solo en waarom?
Pascale Een groepstentoonstelling is complex. Een duo tentoonstelling verloopt vlotter. Eind augustus 2021 stuurde ik naar Hilde Cannie volgend bericht: ‘Dag Hilde. Wat denk je van een duo expo ergens in 2022?’ Kijk nu is die expo er, alive and kicking.
Hilde Door mijn wel niet parcours ben ik een groentje in tentoonstellen. De tijd was nog niet rijp, mijn werk niet mature genoeg. Vorig jaar stelde ik in groep tentoon in de Garemijnzaal te Brugge. De klik onder de deelnemers ontbrak. Nu heb ik een beter gevoel. Omdat er nog twijfel hangt over mijn werk, is een duo-expo ideaal. We zijn elkaars vangnet. De confrontatie is boeiend, een solo expo kan later nog.

Kunstpoort De titel  van jullie expo en schilderijen zijn in de Franse taal. Zijn jullie beide verliefd op de Franse taal?
Hilde Mijn grootmoeder is een Française. Waarom Franstalige titels? Frans is gewoonweg een mooie poëtische taal.
Pascale Ook ik heb in Frankrijk wonende familie. Ik hou heel veel van de Franse taal, lees Franstalige literatuur, luister naar Franstalige chansons…  

Kunstpoort Hilde De titel van je tentoongestelde serie ‘Mais Elles Sont où les fleurs?’ draagt een zekere symboliek in zich. Je schreef me: ‘Verdorde flora krijgt nieuw leven via mijn innerlijke ups en downs’. Door de royale kleuren schep je een feeërieke en tevens hoopvolle sfeer die helemaal niet down aan doet. Ik had geen vermoeden dat het onderwerp van je canvassen verdorde bloemen zijn.
Hilde  Door het drogen vertonen de bloemen hoekiger vormen, ook op het doek. Ik vertrek van dit onderwerp maar wandel er van weg, Dit verklaart de titel ‘Mais Elles Sont où les fleurs?’
Kunstpoort Je werk lijkt me autobiografisch.
Hilde De gedroogde bloemen zijn de aanleiding tot schilderen. Er schuilt heel wat tristesse in mij al heeft bijna niemand daar een vermoeden van. Ik kies mijn kleuren gevoelsmatig. Vroeger schilderde ik donker en somber werk. Ik wou van die donkerte af. Mijn huidige werk kan je mijn kleurrijke tristesse noemen. De prikkel, het gevoel van het ogenblik primeert. Zo kleurt mijn doek het enige ogenblik oranje, het andere zwart, twee momentopnames, het ene kleur hoort bij het andere. Daarom zijn mijn doeken zo gelaagd. Ooit merkte een wiskunde leraar op, wat je niet van een rationeel persoon zou verwachten: ‘Velen kunnen haar werk niet lezen.’ Mijn kijkpubliek noemt ‘bloemen schilderen’ een mooie hobby. Het is zoveel meer, betekent heel veel voor me. Met deze expo zoek ik de spotlights op en doe mijn verhaal.

Kunstpoort Pascale De kleuren die je gebruikt, donkere blauwen en groenen, matchen ongelooflijk goed met die van Hilde. Via kleur bereik je een beklemmende sfeer. Welk gevoel wil je opwekken bij de kijker?
Pascale Een mysterieuze sfeer, dat is waar ik naar streef. Ik heb een zwak voor melancholische films, verlatenheid, verstilde objecten, de duistere kant, de weemoed op zich. Voor mijn schilderijen maak ik gebruik van stills. Met schilderen verlies ik me in de tijd. Het vergt enorm veel energie en toch zijn achteraf de batterijen terug opgeladen.
Kunstpoort Schilder je uitsluitend naar stills? Staan er personen model voor de portretten of schilder je naar foto?
Pascale Eigen foto’s van wat mijn aandacht trok, zijn tevens een inspiratiebron. Voor mijn portretten maak ik gebruik van foto’s, enkel voor een zelfportret niet. Vijftien jaar lang scheur ik wat me boeit uit tijdschriften. Het onderwerp kan heel divers zijn: een beweging, teksten, citaten, een mooi lettertype… De knipsels kleef ik zorgvuldig in A4 dummy’s. Blader je door mijn boeken, dan blader je door mij. Mijn plakboeken inspireren me voor een nieuwe reeks.

Kunstpoort Hilde schilder je naar reëel verdorde bloemen of naar foto’s?
Hilde Ik schilder naar foto’s die ik van de bloemen maak. Het is onhandig mijn boeketten te transporteren naar de academie waar ik meestal schilder.

Kunstpoort Pascale Je tekeningen bekijk ik als een tekening in een tekening. Gelaatskenmerken vervang je door een landschap of wat dan ook. Hebben deze werken een autobiografische kant?
Pascale Mijn tekeningen vertonen een escapisme, droomlandschappen, reizen in mijn hoofd.
Kunstpoort In welke omstandigheden teken je deze gezichten? Locatie? Tijdens verloren momenten?
Pascale Ik teken altijd en overal meestal met een zwarte balpen: op de trein, tijdens de pauze, aan tafel…
Kunstpoort Beschouw je die tekeningen als ‘vingeroefeningen’ of op zichzelf staande kunst?
Pascale Hoewel het meestal ‘snelle’ tekeningen zijn ze kunst op zich.

Kunstpoort Hilde Pascale Aan welk materiaal geven jullie de voorkeur? Olieverf? Acryl? Zwarte balpen?
Wat is de reden daarvoor?
Pascale Mijn lievelingsmateriaal kan van alles en nog wat zijn: zwarte balpen, kleurpotloden, kleurmarkers… Voor mijn schilderijen werk ik uitsluitend met acryl.
Hilde Op doek en hardboard werk ik met acrylverf, bister, houtskool en pastelkrijt. Verder maak ik op eenzelfde canvas gebruik van mat en glanzend medium. Daarom verkies ik mijn werken niet te vernissen, zo verlies je niet het mat glanzend effect.

Kunstpoort Hilde Pascale Is er een wederzijdse beïnvloeding? Ben je nieuwsgierig naar het werk van de ander? Vraag je elkaars mening? Blijf je op de hoogte van de kunst van de ander?
Pascale We volgen elkaar op de sociale media en hebben een gezamenlijke FB pagina in het leven geroepen https://www.facebook.com/%C3%80-deux-sous-les-platanes-101746539294353
Als reactie op het werk van Hilde schilderde ik bloemblaadjes.

Kunstpoort Vinden jullie dat je tijd genoeg hebt voor je kunst?
Hilde Pascale zeker niet
Hilde Werkende in de bakkerij, vocht ik tegen de tijd, de run naar de academie zorgde telkens opnieuw voor stress. Eenmaal de bakkerij verkocht, miste ik het sociale contact en zocht halftijds werk. Verder is er altijd wel iets dat roept en waaraan ik voorrang geef: de tuin, taken in het huishouden… Misschien moet ik meer de uitdrukking je-m’en-fous gebruiken.

Kunstpoort Hilde Pascale Hoe zien jullie jezelf nog evolueren als kunstenaar?
Pascale Rustig verder werken, eigen kleinschalige projecten realiseren. Ik hou van zelf initiatief te nemen. De galeriewereld afschuimen is niets voor mij. Beeldhouwen? Dat valt te overwegen maar dan heb je 2 ateliers nodig, dat is de grote struikelblok.
Hilde Mijn grootste schrik is niet verder evolueren. Te veel kunstenaars blijven, eenmaal ze succes hebben, uit hetzelfde vaatje tappen. Een bevriend fotograaf, die ik als mijn mentor beschouw, vroeg ik me te waarschuwen als ik mezelf blijf herhalen. Wie weet maak ik ooit sculpturen.

Kunstpoort Stel je voor, je krijgt een onmogelijk hoog bedrag om uit te geven aan kunst, welke kunstwerken krijgen je voorkeur?
Hilde De dood van Marat, 1793, een schilderij van Jacques-Louis David.
Het beeldhouwwerk Balzac, 1898, van Auguste Rodin.
Onder de hedendaagse kunstenaars heb ik een zwak voor Frans Gentils. Hij schept monumentale werken die afstoten, zelfs pijn doen. Ze blijven onuitwisbaar in je geheugen hangen.
Pascale Een werk van Caravaggio,1571-1610, badend in clair-obscur. Zijn schilderkunst straalt een duistere pathetische sfeer uit.
Verder hou ik ook van de schilderkunst van Artemisia Gentileschi, 1593-1652, een vrouw als kunstschilder, in de 17^de eeuw was dit niet vanzelfsprekend. Ze gebruikt het dramatisch lichtdonker contrast, clair-obscur, ook kenmerkend voor Caravaggio.

Voor ik me terug in de drukte van een stad als Gent begeef, werp ik nog een laatste blik op hun werk en de exporuimte. Het is alsof de werken van Hilde en Pascale converseren met elkaar en het volledige verhaal nog niet verteld is. We mogen vast en zeker nog meer boeiende kunst van beide verwachten.

Locatie tentoonstelling

Galerie kunstwerkkunst
Beverhoutplein 6
Gent

Openingsuren

Vernissage vrijdag 26 augustus vanaf 18u30
van woensdag 24 augustus tot zondag 28 augustus van 11u tot 18u30

Facebook

https://www.facebook.com/KUNSTWERKKUNST
https://www.facebook.com/hilde.cannie.7
https://www.facebook.com/profile.php?id=100012544097063
https://www.facebook.com/%C3%80-deux-sous-les-platanes-101746539294353

Instagram

https://www.instagram.com/kwk_diy_gallery/
https://www.instagram.com/hildecannie/
https://www.instagram.com/pascalebentein/

Tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Oostende is niet ver meer

De nieuwe roman van Katrien Van Hecke

Oostende heeft iets met schrijvers of hebben schrijvers iets met Oostende?
Stephan Zweig en Joseph Roth dwaalden er rond, Proust bezocht de stad, Nabokov bivakkeerde er…
Recenter resideerde de Nederlandse schrijver
Gert-Jan van den Bemd in de kuststad en pende er columns neer met Oostende als inspiratiebron. (zie pagina interviews op kunstpoort: Een Nederlandse schrijver in Oostende) En nu is er de boeiende roman van Katrien Van Hecke
‘Oostende is niet ver meer’.
In deze roman volgt de lezer de meeslepende avonturen van twee Oostendse jongeren: kindermeisje Nel en scheepsjongen Joannes. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de Oostendse Compagnie. Dit 18^de -eeuwse scheepvaartbedrijf dreef handel met China en Bengalen. Katrien van Hecke mikt op lezers vanaf 14 jaar. Het is een young adult boek dat ongetwijfeld ook oudere lezers kan bekoren door het meeslepend verhaal, de schrijfstijl en geschiedkundige achtergrond.
Met enthousiasme vertelde Katrien Van Hecke kunstpoort waarom een auteur in godsnaam een historische roman voor jong volwassenen schrijft.

Kunstpoort Hoe ontdekte je dat je kon schrijven en van schrijven je beroep wilde maken?
Wanneer kwam het besef dat je interesse voor en kennis van geschiedenis nuttig waren voor het neerschrijven van historische jeugdromans?
Katrien Van Hecke In de lagere school was ‘opstel schrijven’ het enige vak waarin ik schitterde. Op 11-12 jarige leeftijd schreef ik detective verhaaltjes. Ik heb er nooit eentje volledig afgewerkt. Maar de toon was gezet. Mijn studies geschiedenis volgde ik met als enige doel: historische romans schrijven. Omdat er brood op de planken moest komen, had ik verschillende jobs. Ondertussen schreef ik verhalen, sprookjes, gedichten… pas later romans. De verre droom werd langzaam werkelijkheid.

Kunstpoort Hoe, wanneer en waar komen de ideeën?
Katrien Van Hecke Een voorbeeld. Het idee voor ‘Oostende is niet ver meer’ ontstond tijdens onderzoekswerk voor mijn vorige roman ‘Soldaat Marie’. Soldaat Marie is het verhaal van een vrouw die zich vermomt als man en dienst neemt in het leger van Napoleon. Ik las over Napoleons verdedigingslinie tegen de Britten, van Boulogne-sur-Mer tot in Oostende, en begon verder te graven in de geschiedenis van de haven. Ik ontdekte vreselijke verhalen over de kaapvaart, piraterij… iets te bloeddorstig naar mijn zin. Maar de Oostendse Compagnie, met haar scheepvaartreizen naar China en Bengalen leek me aantrekkelijk als achtergrond voor een volgende roman.

Kunstpoort Zoals bij ‘Soldaat Marie’ ga je terug in de geschiedenis. Eric Bauwens, collega schrijver, schrijft in een recensie over je boek: “Onderweg naar China weet ze haar lezers te boeien met haar uitleg over geografie, flora, fauna, de economie en de gewoontes van de 18de eeuw, scheepsbouw en navigatie. Beter dan de beste documentaire van National Geographic”. De lezer treedt binnen in een onbekende wereld. Hij moet niet alleen weten hoe die wereld eruitziet, ook hoe het voelt in die wereld rond te lopen. Research over de setting is onvermijdelijk. Welke archieven heb je geraadpleegd? Verliep dat vlot?
Katrien Van Hecke Google is een uitstekend medium voor research en literatuur raadplegen is een must:  non fictieboeken, naslagwerken, licentiaats- en doctoraatsthesissen… Een boek over de Oostendse Compagnie die porselein uitvoerde vanuit China bracht me veel bij. In de Gentse universiteitsbibliotheek las ik artikels uit historische tijdsschriften. Ik raadpleegde werken in de leeszaal van het bewaarfonds Ostendiana. Een smartphone is een dankbaar instrument, zo kon ik de voor mij nuttige pagina’s fotograferen om later door te nemen. In het Oostends Stadmuseum ontdekte ik onder andere scheepskanonnen uit die tijd.

Kunstpoort Deed je eerst alle ‘speurwerk’ voor je startte met schrijven of schreef je ook tussendoor?
Katrien Van Hecke ½ jaar had ik nodig voor mijn opzoekingswerk. Dan pas besliste ik over welke periode en personages ik wilde schrijven. Aanvankelijk had ik de idee over het leven van de historische figuur Isabella Ray, vrouw van Cornelis Carpentier, een bekende Oostendse koopman, te schrijven maar vond onvoldoende info over haar Gentse periode. Mijn 2 hoofdpersonages zijn 100% fictief. Er komen wel talrijke historische personen in mijn roman voor. Die staan achteraan in het boek vermeld met wat informatie.
Kunstpoort Ook de verklarende woordenlijst achteraan is een handig instrument.
Katrien Van Hecke Research en schrijven liepen door elkaar bij het schrijven van deze roman.

Kunstpoort Hoe start je een roman? Zit het volledige plot al in je hoofd en hou je je strikt aan het schema? Of ben je flexibel zoals een schilder die eenmaal op het canvas aan het werk vaak andere richtingen uitgaat dan gepland. Laat je soms passages aan het toeval over?
Katrien Van Hecke Ik maak gebruik van het iconisch Atoma ringschrift. Omdat je de bladen kan omwisselen is voor mij het Atoma systeem de ideale hulp om mijn opzoekingen te ordenen. Ik maak fiches van de personages en stel een verhalenschema op. De grote lijnen liggen van meet af aan vast maar ik ben flexibel, onderweg wijzigt er nog het een en ander.

Kunstpoort Ben je zelf op reis geweest naar Indië en/of China? Of zou je er graag rondtrekken? Vanwaar je interesse voor dit gebied?
Katrien Van Hecke ‘Oostende is niet ver meer’ is geschreven tijdens de coronaperiode. Naar China of Indië reizen was niet aan de orde. Bengalen van nu is trouwens niet meer te vergelijken met het Bengalen van de 18^de eeuw. In 2019 reisde ik naar Maleisië en Singapore. Ik bezocht er heel wat scheepvaartmusea. Toen al leefde de idee voor dit boek. Heel veel verbeelding en inlevingsvermogen helpen het boek geloofwaardig te maken.

Kunstpoort ‘Oostende is niet ver meer’ is tevens een coming of age verhaal, de lezer beleeft mede de avonturen van twee Oostendse jongelui: kindermeisje Nel en scheepsjongen Joannes. Gevoelens zoals liefdesverdriet, ontgoocheling, twijfel, angst… ga je niet uit de weg. Is het moeilijk om als volwassene zich in te leven in de wereld van young adults en vooral om er over te schrijven? Put je uit je eigen tienertijd om hierover te schrijven of heb je andere inspiratiebronnen?
Katrien Van Hecke Het is de 14 jarige in mezelf die de verbeelding voedt, inlevingsvermogen doet de rest.

Kunstpoort Jongeren zijn vooral actief op sociale media; TikTok, Instagram… leven in het nu en interesseren zich voor al wat hot, hip, en cool is. Hoe slaag je erin de jeugd te boeien voor een historische periode, in dit boek de Oostendse Compagnie, de achttiende eeuw?
Katrien Van Hecke Het boek moet vlot en met een hoog spanningsgehalte geschreven zijn. Op het einde van ieder hoofdstuk zorg ik voor een cliffhanger.
Zo is de lezer getriggerd om het volgende hoofdstuk te lezen. Ik mik op tieners die iets van de wereld willen kennen. Het is een zoektocht hoe ik het best de jeugd kan bereiken, misschien met een filmpje op YouTube?
Een prijs winnen of nominatie helpt.

nota van Kunstpoort
‘Ahatani en het geheim van het oudste verhaal’ was genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2012.
Aanbevolen literatuur bij de lerarenopleiding Artevelde Hogeschool Gent.
‘Joan, het heksenkind’ Genomineerd voor de Kinder- en Jeugdjury 2006 Boektopper 2007
‘Soldaat Marie’ kreeg een nominatie voor de Thea Beckmanprijs 2019.

Het is aan de uitgeverij om een boek voor te stellen voor een literatuurprijs.
Mijn naambekendheid gaat bij iedere nominatie de hoogte is.

Kunstpoort Je boek is bestemd voor jong volwassenen, hou je de schrijfstijl in de gaten? Of heb je toevallig een stijl die het best geschikt is voor jeugdboeken?
Katrien Van Hecke Ik laat het manuscript lezen door 2 lezers onder de 20 jaar en 2 oudere lezers. Als de jonge lezers beweren een woord niet te gebruiken of te kennen hou ik daar soms maar niet altijd rekening mee. Je kan vaak een woord begrijpen door de context. Zijn er op inhoudelijk gebied bepaalde zaken, situaties onhelder, dan verwerk ik de feedback.

Kunstpoort Waak je over het aantal pagina’s? Mag een jeugdboek een dikke turf zijn?
Katrien Van Hecke Mijn boeken worden nooit te lijvig. 250 pagina’s lijkt me ideaal voor een jeugdboek.

Kunstpoort Was je uitgever onmiddellijk enthousiast over je boek? Ondervond je problemen om het uit te geven?
Katrien Van Hecke ik stuurde het manuscript op naar uitgeverij Clavis. Na drie maanden kwam het verlossende antwoord YES

Kunstpoort Is het moeilijk een boek te schrijven wanneer je niet 100% zeker bent van uitgave? Blijf je gemotiveerd, laat je nooit de moed zakken?
Katrien Van Hecke Twijfelen doe ik niet. Jeugdboeken schrijven is waar ik voor geboren ben, de drive voel ik diep vanbinnen.

Kunstpoort Is ons taalgebied niet te klein? Kan je van je schrijfkunst leven?
Katrien Van Hecke De koopcijfers zijn natuurlijk belangrijk maar mijn nevenactiviteiten vormen de hoofdbron van inkomsten. Zo geef ik auteurslezingen en stadswandelingen voor jongeren en volwassenen. Info https://www.katrienvanhecke.be/services
Bij een boekvoorstelling van ‘Oostende is niet ver meer’ of lezing voor volwassenen zorg ik voor aangepaste hapjes: Oostendse garnalensoep, Bengaalse viscurry en Mangolassi. Mangolassi is een Indische yoghurt drink.
Het is nodig dat een auteur zich profileert in een bepaald genre. Voor de jeugd is er een overvloed aan Fantasy boeken. Historische romans zijn tamelijk zeldzaam, een niche. Ik heb het geluk te kunnen mikken op een volwassen leespubliek én jongeren.

Kunstpoort Ben je een gestresseerde schrijfster, heb je stilte en afzondering nodig, ver weg van dagelijkse beslommeringen?
Katrien Van Hecke Vroeger had ik wel eens last van stress. Een job plus een gezin runnen, dit met schrijven combineren is niet eenvoudig. Nu ik fulltime schrijfster ben en de kinderen de deur uit zijn, kan ik volop voor het schrijven gaan. Van stress is geen sprake meer.

Kunstpoort Over welk boek ben je bijzonder trots en superblij dat je het geschreven hebt?
Katrien Van Hecke Je jongste kind is altijd het schoonste.

Kunstpoort Wat vind je het leukste aan schrijven van jeugdboeken?
Katrien Van Hecke De leeftijd van jeugdboek personages stemt overeen met de leeftijd in mijn hoofd. Ik voel me bij het schrijven een adolescent.

Kunstpoort Zit er een volgend boek in ‘the pipeline’?
Katrien Van Hecke Mijn volgend boek is er eentje voor leeftijd 11+
Het onderwerp hou ik geheim.

Info

https://www.katrienvanhecke.be/

https://www.instagram.com/katrienvanhecke1/

https://www.facebook.com/katrien.van.hecke.ahatani

Tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Kwa-art 2022: kunstroute in en rond Kwaremont

Interview met initiatiefnemer/kunstenaar
Jos Vanoverberghe

Het dorpje Kwaremont in de Vlaamse Ardennen behoort tot het collectief geheugen van elke wielrenner- en fietsfanaat. Met zijn glooiende hellingen, lieflijke panorama’s en landschappelijk schoon is Kwaremont ook een paradijs voor wie de benen wil strekken. De drie eerste weekends van september kan je tijdens je wandeling ook cultuur opsnuiven. De kunstroute Kwa-art, 2,5 en 7,5 km, brengt kunst op 10 locaties in en rond Kwaremont. Kunstenaar Jos Vanoverberghe, één van de initiatief nemers, zelf al 23 jaar exposant in het dorp, vertelt Kunstpoort graag over het ontstaan, aanpak en organisatie van dit kunstparcours.

Kunstpoort Na 2 moeilijke coronajaren swingen de kunstinitiatieven de pan uit. Wat is jullie drijfveer om na vele jaren Kwa-art opnieuw in het leven te roepen?
Jos Vanoverberghe Een 20tal jaar geleden had Kwaremont de allure van een klein Latem. Cultuurliefhebbers vonden gemakkelijk de weg naar de 16 galerijen die Kwaremont toen rijk was. Ooit oefenden de Vlaamse Ardennen een enorme aantrekkingskracht uit op kunstenaars. Kwaremont was een plek waar professionele kunstenaars zoals Gies Cosyns, Michiel Leenknegt, Jan Deweer… woonden, creatief waren, tot nieuwe inzichten kwamen, durf en lef vertoonden. Toen was Kwaremont nog een bruisend dorp. In 2007 wilde de Kwaremontse kunstkring met Kwa-art1 Kwaremont opnieuw als kunstdorp profileren. Kwa-art1 was kleinschalig, Kwa-art 2022 willen we professioneler aanpakken.

Kunstpoort Welke locaties kozen jullie? Werden de kunstenaars aangesproken in functie van de locatie?
Jos Vanoverberghe Er zijn zowel binnen- als buiten locaties. De locaties spreken voor zich: de kerk, Oude pastorij, galeries, bedrijven… Bestaande galeries zijn geïntegreerd in de route. Diverse tentoonstellingsruimtes leggen een link naar het rijke kunstverleden van Kwaremont en zijn een meerwaarde voor de kunstroute. Zo kunnen het publiek en vooral de bewoners van Kwaremont en omstreken een kijkje nemen in de nu desolate leegstaande Oude pastorij. De kunstenaars zijn een generatie mix, de disciplines divers. We putten uit een arsenaal van kunstenaars die een reputatie opbouwden in Kwaremont door hun vroegere tentoonstellingen in de omgeving. Kwa-art is ook de ideale gelegenheid om een retrospectieve te wijden aan het werk van Gies Cosyns (schilderkunst), Michiel Leenknegt (glaskunst) en Jan Deweer (aquarel), drie kunstenaars die leefden en werkten in Kwaremont en omgeving. Ook kunstenaars die geen affiniteit hebben met de Vlaamse Ardennen contacteerden we. De deelnemers beslissen zelf wat ze tentoonstellen en hoe. De nadruk ligt niet op het commerciële maar wel op beleving en ontdekking.
Wellicht pakken we het een volgende maal anders aan.

Kunstpoort Hoe verloopt de opbouw? Is er gezamenlijk overleg met de kunstenaars, een technische ploeg om de kunstenaar met raad en daad bij te staan of zorgt iedere kunstenaar voor zijn eigen zichtbaarheid?
Jos Vanoverberghe De meeste kunstenaars zorgen zelf voor de opbouw. Logistieke steun en/of vervoer voorzien we indien nodig.

Kunstpoort Kon je vlot medewerkers, partners … engageren? Gingen jullie op zoek naar sponsors om de kosten van het evenement te drukken?
Jos Vanoverberghe We streven ernaar dat het evenement zichzelf kan bedruipen. We vragen een kleine vergoeding aan de kunstenaars. Horeca en galerijen sponseren het project en de gemeente levert logistieke steun. De locaties zijn gratis te bezoeken. We vragen wel een bijdrage voor de cataloog met info over deelnemers, locaties en de wandelroute.

Kunstpoort Zijn jullie bang voor vandalisme, beschadiging en wat doe je ertegen?
Jos Vanoverberghe De kans op vandalisme is klein. We zijn geen grootstad en de meeste werken zijn installaties op privéterreinen waar meestal iemand aanwezig is. Aan de politie vragen we een extra oogje in het zeil te houden.

Kunstpoort Hoe maak je het kunstenparcours bekend bij het grote publiek?
Jos Vanoverberghe Verplaatsbare promo is voorzien onder de vorm van spandoekaanhangers. Beachvlaggen sieren de locaties. We gebruiken alle mogelijke media om Kwa-art in de kijker te plaatsen: sociale media, lokale en gespecialiseerde pers, geschreven en woord, 4 borden aan de invalswegen, infobord met route op het dorpsplein, uitnodigingen …  De taken zijn verdeeld onder de organisatoren. Zo verzorgt Bert Noterman de public relations.

Kunstpoort Organiseren jullie een officiële opening?
Jos Vanoverberghe Vernissage, officiële opening met persmoment en receptie is voorzien in de kerk op zaterdag 3 september 2022 om 18u.

Kunstpoort Loopt de bevolking, de gemeente, handelaars warm voor de kunstroute?
Jos Vanoverberghe Het enthousiasme is enorm, de gemeente reageert unaniem positief. We ervaren geen enkele tegenstand en durven al luidop dromen van een biënnale.

Kunstpoort Kwa-art brengt de kunst ongetwijfeld terug naar Kwaremont.

INFO

Kwa-Art 2022
3 eerste weekends van september
van 14:00 tot 18:00
Kwaremont

https://www.instagram.com/kwa_art_kunstroute/

http://www.kwa-art.be/

LOCATIES EN DEELNEMERS

1 Kerk
Marc Galle schilderkunst
Gie Kee schilderkunst
Jos Vanoverberghe sculpturen hout

2 Oude pastorij
Jan Leenknegt glaskunst
Hilde leenknegt glaskunst
Elisabeth Leenknegt juwelen
Eric Vercruysse beeldhouwkunst
Retro Michiel Leenknegt glaskunst

3. G. O. C.
Retro Gies Cosyns schilderkunst

4 Hof ter Kwaremont
Free Pectoor multidisciplinaire kunst
Céline Geeraert multidisciplinaire kunst
Carlos Caluwier sculpturen metaal-poly

5 Galerij Theaxus
Tapijten

6 Restauratie Lieven Devos
Ben Van den Berghe sculpturen hout
Retro Jan Deweer aquarel

7 Galerij Malpertuis
schilderkunst – beeldhouwkunst

8 Verfwerk
Dirk Vanoverberghe schilderkunst
Rita Craenest sculpturen brons

9 Oude Hoeve
Luc Bulteel beeldschouwkunst – schilderkunst

10 Galerij Beukenhof
beeldhouwkunst – schilderkunst.

Monumentale Kunst
Paul Vandekerckhove sculpturen steen
Bert Algoed beeldhouwkunst
Luc Bulteel sculpturen metaal
Ben Vanden berghe sculpturen hout

Woord en muziek
academie Kluisbergen-Ronse
3de weekend

Het bestuur van Kwa-art

Jos Vanoverberghe
Gie Kee
Bert Noterman

tekst Kathleen Ramboer
foto Jos Vanoverberghe

---

EXPOSURE

Free Pectoor is een bevlogen kunstenaar en curator. Voor de derde maal op een rij organiseert hij een expo in het neo-neoclassicistisch Kasteel Borluut en omliggende Borluutpark.  16 kunstenaars participeren aan de expo: EXPOSURE. KUNSTPOORT vroeg Free Pectoor naar het hoe en waarom. What’s in a name?

Kunstpoort Wat is je drijfveer om de taak van curator op je te nemen?
Free Pectoor In 2010-2011 heb ik een online cursus gevolgd over curatorschap via Parsons The New School for Design – New York en heb in 2012 een master behaald. Mijn eerste test-project was in 2015 met ONEwork tijdens de Gentse Feesten, in de toenmalige BLANCO ruimte aan de Paddenhoek te Gent. Met de steun van NUCLEO heb ik een oproep gelanceerd naar alle residenten om één werk te tonen.
Voor mij was dat een eerste totale verrassing om een harmonische artistieke presentatie te laten zien waar ieder werk afzonderlijk mooi tot zijn recht kwam.
Verbinding en diversiteit was ‘key’.

Kunstpoort EXPOSURE is het derde project dat je organiseert in Kasteel Borluut.
. 2020: INSIDE/OUT, kunstenaars gingen in dialoog met Jan Van Eyck naar aanleiding van het Van Eyck jaar te Gent. De link naar Van Eyck is Elisabeth Borluut. Kasteel Borluut dankt zijn naam aan de 13de-​eeuwse Heerlijkheid van Borluut, de familie van Elisabeth Borluut. Haar man Judocus Vijd gaf de opdracht het Lam Gods te schilderen.
. 2021: les invité(e)s, er was de knipoog naar La Grande Bouffe. Elke individuele kunstenaar kende niet noodzakelijk het werk van de anderen. Verbinden, anticiperen, diversiteit, disciplines… stonden centraal onder het motto: Verwacht het onverwachte of verwacht helemaal niets.
. 2022: Nu organiseer je EXPOSURE Is er een centraal thema?
Free Pectoor Er is geen gemene deler. Elke kunstenaar die zichzelf respecteert, heeft nood aan het verkennen van de muren buiten zijn atelier, met andere woorden s’exposer, zich in al zijn kwetsbaarheid blootgeven aan de buitenwereld. Een kunstenaar heeft behoefte aan interactie. Ik beoog een kruisbestuiving enerzijds onder de kunstenaars onderling en anderzijds tussen kunstenaar en curator.

Kunstpoort De expo is gratis vandaar vrij laagdrempelig. Is dit een must voor jullie?
Free Pectoor Na de 2 vorige expo’s was er de vraag van Dekenij Borluut en stad Gent om opnieuw iets te organiseren in de openbare ruimte. De dekenij en stad Gent stellen in het kasteel ruimtes ter beschikking als atelier aan enkele kunstenaars. Zonder de goodwill van hen, onder andere het ter beschikking stellen van het kasteel en park, is EXPOSURE niet mogelijk. Graag willen we als kunstenaar iets concreet teruggeven aan de gemeenschap.

Kunstpoort Hoe selecteerden jullie de kunstenaars?
Free Pectoor Samen met de kunstenaars, Céline Geeraert en Kim Vandaele maakten we een long list. Die brachten we terug tot een short list. Uit deze short list maakte ik een persoonlijke keuze. Praktisch alle kunstenaars die hier resideren nemen ook deel aan de expo. We kozen voor diversiteit in aanpak en uitvoering.

Kunstpoort De locatie is niet bepaald een White Cube. Was het moeilijk om voor iedereen de geschikte ruimte in het kasteel te vinden?
Free Pectoor Het Kasteel Borluut oogt frivool, is heel decoratief en moeilijk om er werken te implementeren. De locatie biedt wel een meerwaarde voor EXPOSURE. Het publiek maakt niet alleen kennis met hedendaagse kunst maar ook met historisch cultureel erfgoed. Het is een uitdaging om een coherent geheel te brengen. We hebben een fantastische respons van de kunstenaars. Thanh Long Lam, Kim Vandaele, Celine Geeraert, David Bruneel, Kevin Vanwonterghem, Katrin Bosmans en mezelf maken speciaal werk aangepast aan de ruimte. Gezamenlijk overleg is noodzakelijk, wie stelt wat waar tentoon, zowel binnen als buiten. En route kan dat nog wijzigen. Er is enorm respect voor elkaar en een engagement om te komen tot de ultieme presentatie.

Kunstpoort Hoe zie je de opbouw van de tentoonstelling?
Free Pectoor De kunstenaars hebben de mogelijkheid op voorhand hun werk, installaties of wat dan ook, uit te testen. Voor de opbouw zelf voorzie ik een viertal dagen. We hangen of plaatsen de werken niet kris kras door elkaar. Ieder kunstenaar kan een eigen ruimte invullen. Wel zijn we verplicht rekening te houden met enkele beperkingen. Zo mogen er geen gaten geboord worden. Voor alles vinden we wel een oplossing. Het succes van een expo is gedeeltelijk afhankelijk van een adequate opstelling, het is meer dan ophangen en wegwezen. De toeschouwer krijgt de kans naar een werk toe te stappen en afzonderlijk te beleven.

Kunstpoort EXPOSURE is een symbiose van 2 werelden: hedendaagse kunst en historisch cultureel erfgoed. 16 beeldende kunstenaars veroveren Kasteel Borluut. Het is aan de toeschouwer zich te laten verrassen.

INFO

Locatie
Kasteel Borluut
Kleine Gentstraat 46
9051 Sint-Denijs-Westrem

Kunstenaars
Katrin Bosmans, Brantt, Ronny Broeckx, David Bruneel, Colette Cleeren, Alex De Bruycker, Elke Desutter, Sonja Geens, Céline Geeraert, Katrien Heijse, Niels Ketelers, Thanh Long Lam, Free Pectoor, Kim Vandaele, Ruben Vandeghinste, Kevin Vanwonterghem

Vernissage
3 juni 2022 vanaf 19 uur

Openingsuren
za 4 juni – zo 5 juni: 10u tot 18 u
vr 10 juni – zaterdag 11 juni – zondag 12 juni: 10u tot 18u

tekst Kathleen Ramboer
foto Free Pectoor

---

FERME DEHON, een nieuwe toonplaats voor kunst in een groene oase van rust

FERME DEHON, een nieuwe toonplaats voor kunst, staat weldra in de kijker met een eerste tentoonstelling.  Geneviève Van Bastelaere heeft met FERME DEHON de ambitie een plaats te veroveren in het geheugen van de kunstliefhebber, op een lijst van unieke plaatsen waar goede kunst schittert. De locatie is zeker veelbelovend: Ferme Dehon is een vierkantshoeve middenin de groene oase van Frasnes-lez-Buissenal, Pays des collines, Henegouwen. Kunstpoort genoot van een preview. Bij het betreden van de toon ruimte, de gerestaureerde schuren, krijg ik kippenvel. De stilte voel je, de tentoongestelde werken spreken. Een sacraal gevoel overvalt me. Professioneler kan een locatie niet zijn, een droom voor en van elke kunstenaar.

Kunstpoort Een exporuimte, een creatief huis of mag ik zeggen een galerie, is dit dé droom die je nu eindelijk waar maakt?
Geneviève Van Bastelaere Ferme Dehon is geen galerie, ik noem het een toon plek. Mijn laatste tentoonstelling dateert van 20 jaar geleden. Ik zocht een atelier en een goede ruimte om eigen werk aan het publiek voor te stellen. Een galerie of toonplaats aanbieden vereist voeling met de kunstwereld. Als docent sculpturale keramiek DKO aan de academie van Gent heb ik heel wat ervaring met het opbouwen van een expo. Werk van soms meer dan 50 studenten moesten een plaatsje veroveren op een expo. Dat is geen sinecure, toch is het me telkens gelukt een mooi coherent geheel te tonen. Less is more: 1 werk per student vond ik voldoende. De manier van presenteren is enorm belangrijk. Voor mijn studenten was dit een goede leerschool. Carmen Dionyse, kunstenares keramische sculpturen, hielp ik ook met de opstelling van haar werk.

Kunstpoort Van wanneer dateert het idee “Ik bied een tentoonstellingsruimte aan”? Hoe kwam je in deze streek terecht? Hoe heb je deze vierkantshoeve gevonden? Was je er meteen verliefd op?
Geneviève Van Bastelaere Een zoektocht van 10 jaar, van de kust tot aan de taalgrens, ging eraan vooraf. Bij een eerste blik op de hoeve was ik niet overtuigd. De hoeve bleef wel door mijn hoofd spoken, ondertussen kwam de verkoop bij de notaris maar niet op gang. Na een derde bezoek veranderde ik van mening en ging ik de uitdaging aan. Ferme Dehon is de authentieke benaming van de boerderij, in de streek ook onder deze naam gekend. Een benaming voor onze exporuimte hoefden we niet verder te zoeken.

Kunstpoort Heb je tegenslag gehad tijdens de renovatie? Heb je nooit gedacht: Was ik er maar nooit aan begonnen! Ben je een doorzetter?
Geneviève Van Bastelaere De verbouwingswerken duren al 10 jaar en zullen nog wel een tijdje doorgaan, er is altijd wel iets te doen. Tegenslagen waren een constante. Inderdaad soms dacht ik in een opwelling: ik stop ermee.

Kunstpoort Is dit een streek die open staat voor kunst? Zijn er nog tentoonstellingsruimtes in de omgeving of ben je een unicum? Is er een artistiek landschap? Zijn er nog kunstplekken in de buurt? Tip je ook op natuurliefhebbers/wandelaars/fietsers?
Geneviève Van Bastelaere Een veertig tal km verderop heb je het MACS Museum voor Hedendaagse Kunsten op de site van Le Grand-Hornu. Deze streek hier is een pareltje voor wandelaars en fietsers. Er zijn talrijke wandelroutes uitgestippeld. Een combinatie kunst/natuur is perfect mogelijk.
Inwoners van Frasnes-lez-Buissenal en omstreken, mijn netwerk van de academie… ontvingen een tweetalige uitnodiging met het frans voorop. De voertaal is hier tenslotte frans, ik respecteer dat hoewel hier heel wat Vlamingen komen wonen.

Kunstpoort Als ex docent beschik je over een groot netwerk onder de kunstenaars. Je sprak enkele oud-leerlingen aan voor de eerste expo; een moeilijke beslissing? Met wat hield je rekening, discipline, bekendheid of juist niet?
Geneviève Van Bastelaere Vele studenten verlaten de academie en stoppen gewoonweg verder kunst te creëren. Deze vier ex-studenten werken en evolueren verder, brengen goede kunst. Ik koos voor diverse disciplines.

. Anne Van Wayenberg, installaties/objecten, mixed media

Mijn persoonlijk werk, bas-reliëfs/sculpturen, mixed media
. Geneviève Van Bastelaere

. Isabella Billiet, schilderkunst

. Pia Cabuy, cross over: schilderkunst, tekenkunst, mixed media

. Werner Minnebo, assemblages/installaties

De kunstwerken sluiten bij elkaar aan, er is een gezonde dosis match.
Hoewel we over enorme ruimtes beschikken, heb ik de kwantiteit beperkt. Kunstwerken moet je ademruimte geven.

Kunstpoort Welk soort kunst wil je graag in de toekomst brengen?
Geneviève Van Bastelaere Het is de bedoeling de ruimte te verhuren voor kwalitatieve kunst. Zelf maak ik een selectie tussen de aanvragen. Persoonlijk de werken ‘graag zien’ is geen ‘conditio sine qua non’. Een eerste vereiste is kwalitatief sterk werk. Graag help ik bij de opstelling. Ik mik op een overtuigd terugkerend kunstpubliek, een publiek dat weet: Ferme Dehon brengt altijd kwalitatief goede expo’s. Enkel tijdens de zomermaanden verhuur ik de toon ruimte.

Kunstpoort Heeft deze omgeving invloed op je werk? Met andere woorden maak je een ander soort werk?
Geneviève Van Bastelaere Niet echt, de omgeving heeft wel invloed op mijn gemoed. Verder verwerk ik natuurlijke producten uit de omgeving in mijn werk, zoals bv. algen.

Kunstpoort Heb je heimwee naar Gent, waar je vroeger woonde?
Geneviève Van Bastelaere Een stad, dat is drukte, daar kan je naartoe gaan, maar als je in een stad woont kan je niet weg van die drukte.

INFO

FERME DEHON
Rue de Bourliquet 22
7911 Frasnes-Lez-Buissenal

Eerste tentoonstelling met

Anne Van Wayenberg
Geneviève Van Bastelaere
Isabella Billiet
Pia Cabuy
Werner Minnebo

Opening

zaterdag 28 mei 2022 – 14u tot 19u

Expo

zondag 29 mei 2022 – 14u tot 19u
zaterdag 4 juni, zondag 5 juni, maandag 6 juni 2022 – 14u tot 19u

Geneviève Van Bastelaere https://www.facebook.com/genevieve.vanbastelaere
Isabella Billiet https://www.instagram.com/isabella_billiet/
Werner Minnebo https://beeld.be/kunstenaars/werner-minnebo
Anne Van Wayenberg https://www.instagram.com/anne_waai/
https://www.facebook.com/vanwayenberganne
Pia Cabuy http://piacabuypaintings.weebly.com/
https://www.instagram.com/piacabuy/

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Een Nederlandse schrijver in Oostende

Ontmoeting met auteur Gert-Jan van den Bemd

Schrijver Gert-Jan van den Bemd wacht me op in Oostende, aan de kusttramhalte Koninginnelaan, op wandelafstand van Brasserie Albert, locatie voor ons gesprek. Brasserie Albert maakt deel uit van het iconische adellijke Thermae Palace Hotel. Nostalgisch vlij ik me zachtjes neer in de lederen sofa. Kon ik me een koninklijker start van een interview voorstellen? Het imponerende Art Deco-interieur verstomt gelukkig niet ons gesprek.

Gert-Jan van den Bemd, wonende in Breda, verblijft een maand in Oostende, ooit de koningin der badsteden genoemd, de stad van Ensor, Spilliaert…, voor hem een inspirerende residentie. Kunstenaar Gert-Jan Van den Bemd is enorm veelzijdig: schrijver, fotograaf, wetenschapper, tekenaar, kunstschilder… Welke discipline komt er op de eerste plaats? Dat houden we nog eventjes geheim.

Kunstpoort Zelf kende ik je romans niet, daar komt nu zeker verandering in. Na wat research stel ik me de vraag: Ben je auteur van psychologische romans, thrillers of mogen we je boeken psychologische thrillers noemen? Kunnen we je boeken een beetje vergelijken met die van Peter Buwalda? Schrijf je gelijkaardige romans?
Gert-Jan van den Bemd Ik schrijf psychologische romans met een onderliggende spanning die je meeneemt in het verhaal. Ik won in 2016 de Pieter Aspe award voor spannende verhalen daarom denkt de lezer vaak dat ik thrillers schrijf.

Kunstpoort Als schrijver en kunstenaar gebruik je oude foto’s als inspiratiebron. Het begon met de aankoop van twee foto’s. De verzameling die je uiteindelijk bijeensprokkelde, een drietal mappen, deden je als een rechercheur graven naar het verleden van een vrouw, geboren in 1926. Je nieuwste roman draagt de titel ‘Branco & Julia’. Vertel je wat meer over de inhoud?

Gert-Jan van den Bemd  De roman handelt over curiosa- en antiekhandelaar Branco en kunstenares Julia. Beiden kopen los van elkaar oude foto’s op de Feira da Ladra, de rommelmarkt van Lissabon. Branco gebruikt ze als inspiratiebron voor een roman die hij wil schrijven, Julia ziet de foto’s als uitgangsmateriaal voor haar schilderijen. Hun gedeelde bezit leidt noodgedwongen tot een gezamenlijke speurtocht naar de herkomst van de foto’s en de vrouw die erop staat afgebeeld.

Kunstpoort Je put blijkbaar uit eigen beleving. Bevatten je verhalen en romans altijd een vleugje waarheid? Zou je ook los van je eigen ervaringen kunnen schrijven?
Gert-Jan van den Bemd Ik vertrek inderdaad vanuit mijn persoonlijke leefwereld. ‘De verkeerde vriend’, mijn debuutroman, speelt zich af op een camping. In de aanloop van dat boek bracht ik zelf mijn vakantie door op een camping en fantaseerde over de impact van het nachtelijke campingleven op jongeren en de escalatie daarvan. Het opruimen van het huis van mijn vader na zijn overlijden vormde de basis voor mijn tweede roman, ‘Na de val’. Als de vader van personage Sofie Nauta volkomen onverwacht overlijdt, staat ze voor eenzelfde opdracht: twee huizen leegmaken, dat waarin ze samen met haar vader en oudere broer Max haar jeugd doorbracht en het appartement waarin haar vader de laatste jaren van zijn leven woonde. Mijn derde roman ‘Branco & Julia’ leunt nog dichter aan bij de realiteit. Ik beschrijf mijn eigen zoektocht.

Kunstpoort Ik lees vooraan in ‘Branco & Julia ‘Elke mens is van nature uit een collectioneur. Het zit in onze genen van toen we nog apen waren. We hebben het verzamelen nodig gelijk we eten en drinken nodig hebben’ Erik Vlaminck, Een berg mens onder witte lakens, 2019 Ik veronderstel dat je zelf ook een collectioneur bent?
Gert-Jan van den Bemd Jazeker, verzamelaar van oude foto’s. Ik hou trouwens een fotoblog bij waar ik columns publiceer, geschreven aan de hand van mijn ‘trouvailles’.

Kunstpoort Zie bijvoorbeeld: https://www.grandfoulard.com/2022/01/09/verontrustend-2/
Wat is er gebeurd? Wat gaat er gebeuren? Wie nam de foto? En waarom? Sommige foto’s stellen meer dan duizend vragen. Een foto zegt meer dan duizend woorden is een van de meest onzinnige stellingen over fotografie’.
Gert-Jan van den Bemd Erik Vlaminck vond het een eer dat ik zijn citaat aanhaal in mijn boek.

Kunstpoort Je nieuwe boek speelt zich af in Portugal. Kom je er vaak? Heb je veel opzoekingswerk verricht? Ken je Lissabon?
Gert-Jan van den Bemd Het eerste deel speelt zich af op de Feira da Ladra, de grootste rommelmarkt van Lissabon. Daar ben ik vaak geweest. De Franse Atlantische kust is het toneel van het tweede deel. Ook daar deed ik onderzoek.

Kunstpoort En is Fernando Pessoa een van je lievelingsdichters? Ik citeer uit je boek ‘O amor é que é essencial. O sexo é só um acidente.’ ‘Liefde is wat essentieel is. Seks is gewoon een ongelukje.’
Gert-Jan van den Bemd Niet echt. Fernando Pessoa kan je ook een collectioneur noemen, hij was een verzamelaar van personages. Niet tevreden met slechts één creatief alter ego, ontwikkelde de Portugese schrijver 72 onafhankelijke aliassen.

Kunstpoort Ik citeer nogmaals Fernando Pessoa ‘Leven is niet noodzakelijk, scheppen daarentegen wel’. Is schrijven voor je onontbeerlijk? Zou je zonder schrijven kunnen?
Gert-Jan van den Bemd Het scheppen heb ik nodig, het is obsessief. Als 17-jarige schreef ik al volop verhalen. Ik liet ze mijn leraar Nederlands lezen. Zijn enthousiasme motiveerde me verder te schrijven.

Kunstpoort Schrijf je met een pen, zoals Branco het personage in je boek, of verkies je toch de computer? En waarom?
Gert-Jan van den Bemd Onderweg, in de trein… bij het schrijven van notities gebruik ik een pen, zoveel prettiger dan op een laptop schrijven. Thuis werk ik rechtstreeks op de computer, dat is handiger bij schrappen, verbeteren, en het uitdiepen van personages… Schrijven is een eindeloos proces. De psychologie van de karakters moet kloppen.

Kunstpoort Heb je afzondering nodig om te schrijven?
Gert-Jan van den Bemd  Ik voel me overal thuis, afzondering is niet noodzakelijk. Het buitenland daar schrijf ik graag. Waarom? Als je de taal niet beheerst is het super gemakkelijk je af te sluiten. Waar ik ook ga, ik heb een boekje bij me om te noteren en passages neer te pennen. Nu verblijf ik een maand in Oostende.

Kunstpoort Wat trekt je aan in Oostende?
Gert-Jan van den Bemd De zee oogt elke dag anders met luchten als schilderijen van Rothko. Dreigende, mysterieuze stranden herinneren je aan Spilliaert. Hier houdt de wereld op. De zee, dat is het einde. Oostende is schoonheid met een lelijk kantje: veel boeiender dan een cleane kunstmatige wereldstad als Singapore. In Oostende gluurt het surrealisme om de hoek. Toch blijf ik in Oostende de Hollander terwijl je in een wereldstad als New York, New Yorker wordt. De mensen zijn er open. Het romantische gevoel van bij een wereldstad te horen, bekruipt me daar.

Kunstpoort Je bent schrijver, fotograaf, beeldend kunstenaar en wetenschapper. Als fotograaf, vooral bij straatfotografie, is het belangrijk snel en raak te observeren. Wetenschap verlangt onderzoek. Ik veronderstel dat je veelzijdigheid helpt bij het schrijven. Is daar iets van te merken in je literair werk?
Gert-Jan van den Bemd Beroepshalve beschik ik over een onderzoekende geest. Ik ben endocrinoloog. 20 jaar verrichtte ik laboratoriumonderzoek naar kanker en osteoporose. Ik zoek naar oorzaken, vraag me af Waarom? Ik sta open voor waarneming en observatie. Dat helpt bij het vastleggen van de psychologie van personages, het uitdiepen van karakters.
Als fotograaf schrijf ik op mijn blog fantasiestukjes bij foto’s die deel uitmaken van mijn verzameling.

Foto’s kan je eindeloos interpreteren. Mijn scriptie ‘Wachten op de ronde van Lombardije’ handelt over hoe je met fotografie kan liegen of de waarheid kan vertellen. Ik won er de scriptieprijs van kunstacademie St. Joost in Breda en ’s-Hertogenbosch mee.
Verder komen mijn diverse skills van pas als redacteur van REALmag., een magazine over kunst, cultuur en wetenschap. https://www.realmag.nl/ We brengen elk jaar een themanummer uit. Het volgende nummer, met thema HOTEL, verschijnt gedurende de maand oktober.

Kunstpoort Wat haalt er tegenwoordig de bovenhand, fotograaf, wetenschapper, beeldend kunstenaar, auteur?
Gert-Jan van den Bemd Het is moeilijk kiezen. Ik ben nu 70% schrijver en 30% beeldend kunstenaar. Schrijven is een eenzaam beroep. Door je opzoekingswerk heb je wel de mogelijkheid talloze contacten te leggen. Dat maakt schrijven boeiend en zo stap je uit je isolement.

Kunstpoort Korte verhalen, gedichten en essays publiceerde je in verzamelbundels en tijdschriften (Tirade, Extaze, Elders Literair, Ballustrada, Op Ruwe Planken…). Schrijf je nog altijd poëzie?
Gert-Jan van den Bemd Af en toe schrijf ik nog gedichten, maar poëzie is lastig. Proza, een blog, een kortverhaal liggen me beter. Bij een roman leg je de grote lijnen vast, schrijf je een soort scenario. De rest is avontuur en dat is pas leuk.

Kunstpoort Lees je zelf veel van collega-schrijvers? Werkt dit niet remmend? Is dit nefast voor een eigen schrijfstijl?
Gert-Jan van den Bemd Bang voor beïnvloeding lees ik bij voorkeur geen andere fictie auteurs tijdens een productieve fase, niet gedurende een schrijfproces. Ik lees wel graag en veel, en hou van biografieën. Erik Vlaminck, Hugo Claus, de psychologische romans van Georges Simenon… boeien me. Vertaalde boeken lees ik minder.

Kunstpoort Op sociale media, via je site, ben je bekend onder de accountnaam Grand Foulard, vanwaar die naam?
Gert-Jan van den Bemd Grand Foulard is een metafoor voor de neiging van mensen om het falen te verbergen en tekortkomingen te camoufleren. Een Grand Foulard leg je op een versleten sofa. Ik til het doek graag op, onderzoek het verborgene.

Kunstpoort Ben je nu een volgende roman aan het schrijven?

Gert-Jan van den Bemd Inderdaad, mijn volgende roman speelt zich af in Breda en Oostende. De denkfase is nu aan zet.

Kunstpoort Daar kijken we als Vlaming alvast naar uit!

INFO auteur

https://www.grandfoulard.com/over-ons/
https://www.grandfoulard.com/
https://www.facebook.com/grandfoulard/
https://www.instagram.com/gertjanvandenbemd/
https://www.instagram.com/grandfoulard/
https://www.realmag.nl/

info Branco & Julia

https://www.standaarduitgeverij.be/aanbiedingsfolders/
vanaf 12 mei in de boekhandels
Ook via de online boekhandels leverbaar

tekst en foto Kathleen Ramboer

---

De geboorte van een kunstgalerie

Van naaifabriekje tot TaLe Art Gallery

Wanneer ik aanklop bij Tanja Leys zijn de renovatiewerken druk aan de gang. De schilder kijkt me vriendelijk aan. De muren van de ontvangstruimte voorziet hij van een wit jasje. Het naaifabriekje, in gebruik van 1947 tot 1975, wordt klaargestoomd om diverse kunst te doen schitteren en kunst geïnteresseerden te verwelkomen. Waarom start iemand een kunstgalerij op? Tanja Leys gaf me met veel enthousiasme en passie een antwoord.

Kunstpoort Heb je kunst van huis uit meegekregen? Vanwaar die interesse voor kunst?
Tanja Leys  Kunst kwam totaal niet aan bod bij ons thuis. Voor mijn job vertoefde ik veel in het buitenland, verbleef in prachtige culturele steden, bezocht er musea, galeries. De interesse voor kunst groeide. Schoonheid, design en kunst, daar hou ik van.

Kunstpoort Wat betekent kunst voor je?
Tanja Leys Kunst geeft me energie, laat me glimlachen. Ik hou van kunst en kunstenaars met een ziel. Hoe meer je kijkt hoe meer je ziet. Daarom bezoek ik het liefst musea in mijn eentje, ik laat er mijn fantasie de vrije loop en zoek het verhaal achter de kunst.

Kunstpoort Waarom kies je voor het vak van galeriehouder en zeg je een succesvolle carrière in de farma&medische sector vaarwel?
Tanja Leys Mijn passie ‘schoonheid’ wil ik delen. Mijn verlangen naar verbondenheid en beleving kan ik waarmaken in TaLe Art Gallery. Kunst verbindt.
Mijn sales job stond in functie van winst. Cijfers dicteerden mijn leven. Creativiteit kwam niet aan bod. Verlangend naar werk met meer buikgevoel, zei ik vaarwel aan mijn sales job. Ik wilde niet langer geleefd worden. De carrière switchen van Lien Van de Kelder zijn voor mij een inspirerend voorbeeld. Ik beluister aandachtig haar podcasts.

Kunstpoort Wat vind je zo mooi aan een galerie runnen?
Tanja Leys De toeschouwer meegeven wat de kunstenaar voelt en waarneemt. Een kunstwerk is pas geslaagd als het weet te ontroeren, het publiek meesleept in het verhaal van de kunstenaar. Ik focus niet alleen op het resultaat, het kunstwerk, maar ook op de kunstenaar met zijn verhaal, zijn passies… Mijn missie is de kunstenaar centraal stellen. Een kunstenaar is is zeker zo belangrijk als zijn werk.

Kunstpoort Wat wordt het profiel van je galerie? Welk publiek wil je bereiken?
Welke disciplines of technieken wil je tentoonstellen? Breng je ook buitenlandse kunstenaars? Kies je voor figuratieve kunst?  
Tanja Leys Ik hou van diverse kunst, stijlen, disciplines… Alle kunst met een ziel kan aan bod komen. Naast figuratief werk ga ik ook voor abstract. Een mix van installaties, performances en alle vormen van mediakunst boeien me. Ik durf zelfs over de grens kijken. De deelname aan mijn eerste expo van de in Lissabon wonende Portugese kunstenaar, Daniel Mattar, is daar een bewijs van. Ook jonge kunst promoten is voor me een uitdaging. Ik ga me niet vastpinnen op uitsluitend beeldende kunst. Graag wil ik een podium bieden aan concerten, boekvoorstellingen, lezingen… Wat is er mooier dan een kruisbestuiving tussen diverse disciplines en artiesten? Countertenor Pieter De Praetere is bereid muziek uit te kiezen die accordeert met de tentoonstellingen. Op 5 juni, dag van de finisage van onze eerste expo, brengt hij een aperitief concert samen met pianiste Elisabeth De Loore. Met Lize Accoe, soulsinger (bekend van Ozark Henry en DeLaVega) zijn afspraken gemaakt om met een regelmaat originele en creatieve muziek performances te brengen, tijdens of tussen de verschillende expo’s.

Kunstpoort Hoe ontdek je de kunstenaars die je graag in je galerie een forum geeft?
Tanja Leys De laureaten expo’s van de kunstscholen vind ik boeiend. Ik bezocht de eindpresentatie van de HISK-laureaten van Brussel. Beurs-, atelier- en galeriebezoek zijn een must en dragen bij tot het ontwikkelingsproces van mijn galerie. Via de sociale media probeer ik een zicht te krijgen op het culturele landschap. Een combinatie brengen van origineel jong talent en gevestigde waarden lijkt me ideaal.

Kunstpoort Naar welke galerie kijk je op en neem je eventueel als voorbeeld?
Tanja Leys De gerenommeerde De Buck Gallery in New York en Saint-Paul-de-Vence, horende tot onze kennissenkring, volg ik met argusogen. Hoe gaan zij om met de sociale media, hoe posten ze berichten op Instagram en facebook?

Kunstpoort In je stoutste dromen, welke kunstenaar zou je graag vertegenwoordigen ook al weet je dat om allerlei redenen de gelegenheid zich niet zal en kan voordoen.
Tanja Leys  Monet en Hopper staan aan bovenaan mijn favorietenlijst, ik ben mega fan.
Kunstpoort In mijn fantasie zie ik die Monet hier wel hangen, ideaal om het verlenen van karakter aan deze prachtige ruimte vol licht. Dagdromen mag altijd.

Kunstpoort Je koos voor witte muren, je ingang/ontvangstruimte (door kunstenaar Filip Hamerlinck je geboortetunnel genoemd) wordt de verrassing. Welke sfeer wil je creëren?
Tanja Leys Opterend voor een niet te strakke sfeervolle galerie voorzie ik uitnodigend meubilair, om te zitten, na te denken, een plek voor verstilling. Zelfs een kopje koffie drinken moet kunnen. Dit doel voor ogen, contacteerde ik Eveline Hoorens, verdeler van Panamarenko koffie.

Kunstpoort Je eerste expo opent op 1 mei, een symbolisch geladen datum, dag van de arbeid. Voelt het als arbeid deze galerie opstarten of is het fun?
Tanja Leys De symboliek van die datum is me ontgaan. Ik vond het een perfecte datum, start en finissage hebben beide plaats tijdens 2 lange weekends. Het is hoofdzakelijk fun en genieten.

Kunstpoort Heb je last van stress voor de opening van je galerie?
Tanja Leys  De verbouwings- en renovatiewerken bezorgen me spanning en nervositeit, de opening van de galerie brengt enkel positieve, gezonde stress met zich mee.

Kunstpoort Het wordt een spannende race naar de opening. We wensen je in de toekomst heel veel succes met TaLe Art Gallery.

INFO

TaLe Art Gallery
Expo 1 
1 mei 2022 tot 5 juni 2022
kunstenaars
ANNE VANOUTRYVE I BARBARA BERVOETS I DANIEL MATTAR I FILIP HAMERLINCK I KRIS DEMUELENAERE I PHILIPPE BADERT

https://taleartgallery.be/
https://www.instagram.com/taleartgallery.be/
https://www.facebook.com/taleartgallery.be

CONTACT

+32(0)476 50 49 52
tanja.leys@taleartgallery.be
Vlierzeledorp 12A
9520 Vlierzele

Openingsuren
maandag gesloten
Dinsdag & woensdag
14:00-19:00 (enkel op afspraak)
Donderdag
14:00-19:00
vrijdag & zaterdag
14:00–18:00
zondag
11:00–17:00

Tekst en foto Kathleen Ramboer

---

Dichter Rob Van de Zande: een romanticus pur sang

Kunstpoort reporter Bernadette Vandevelde portretteerde dichter Rob Van de Zande voor de backcover van zijn weldra te verschijnen boek: Minnebrieven -Brieven aan Haar- uitgeverij Aspekt. Weldra kleurt op Valentijn de liefde donkerrood. Als aanloop naar deze feestdag van de liefde laten we graag een ‘minnedichter’ aan het woord. Zoals het een schrijver past, antwoordt hij het liefst schriftelijk op onze vragen.

Kunstpoort Wanneer ontdekte je dat je graag schreef?
Rob Van de Zande Het gekke hieraan is dat ik eigenlijk nooit graag heb geschreven. Van bij het begin voelde het al aan als iets dat ik moest doen, niet iets dat ik graag deed.

Kunstpoort In welke levensfase ben je beginnen schrijven?
Rob Van de Zande Als prille twintiger.

Kunstpoort Je bent een klassiek dichter. Is er nog interesse voor klassieke dichtkunst?
Rob Van de Zande In de tijd van de Romantiek was er interesse in klassieke dichtkunst – het was toen de enige vorm van dichten die populair was. Heden ten dage is er meer interesse in moderne poëzie. Men leest liever hippe woorden, die de identiteit van de maker verraden, dan archaïsche raadsels, denk ik.  

Kunstpoort Vind je je sonnetten toegankelijk voor een groot leespubliek? Is het een niche? Vind je gemakkelijk een uitgeverij?
Rob Van de Zande Nee, toegankelijk voor een groot leespubliek zijn ze niet en zullen ze waarschijnlijk ook nooit zijn. Een niche? Beslist niet. Nu is het gemakkelijker voor me om een uitgeverij te vinden dan pakweg vijftien jaar terug. Maar dat heeft te maken met de kwaliteit van mijn werk. Iedereen groeit naarmate men het vaker doet. En dat was in mijn geval niet anders. Het duurde jaren vooraleer ik mijn persoon in de dichtkunst ontdekte.

Kunstpoort Waarom kies je voor sonnetten? Kan je daar in kwijt wat je echt wil zeggen? Waarschijnlijk moet je heel veel sonnetten schrijven om in het in de vingers te krijgen of gaat het bij je vanzelf?
Rob Van de Zande Aanvankelijk schreef ik voornamelijk kwatrijnen en korte verzen. Pas in mijn derde manuscript ben ik me echt gaan toeleggen op sonnetten. Een goed sonnet kunnen schrijven is als een ambacht, het vergt heel wat oefening en kunde. Zoiets – of je moet een wonderkind zijn – moet men leren. En hoe vaker je het doet, hoe beter je erin wordt. Je kan meer kwijt in een ballade dan in een sonnet, omdat je meer (speel)ruimte hebt. In een sonnet ben je gebonden aan de vorm en het rijm. In veertien regels ben je meer beperkt dan in dertig of veertig regels. Maar voor mij is dat nu de enige vorm van dichten, afgezien van mijn dichterlijk maatwerk, die ik opzoek én die mij opzoekt.

Kunstpoort Je werkt ook vaak in opdracht. Is dat niet moeilijker dan vanuit je innerlijke ziel te schrijven? Ontdek je zo onderwerpen, thema’s waar je anders nooit zou over dichten? Ben je meestal tevreden over deze ‘toegepaste’ dichtkunst?
Rob Van de Zande Ik schrijf altijd vanuit mijn ‘innerlijke ziel’. Anders zou het niet lukken. Een vers bij een beeld maken is een uitdaging. En op dat gebied zoek ik die maar al te graag op. Maar het is eerder een kwestie van erop of eronder. Of je hebt het in de vingers of niet. Beelden begeleiden met poëzie is niet iets dat je kan leren. Je kan het of je kan het niet.

Kunstpoort Wanneer ik je naam google vind ik vaak gedichten geschreven bij beeldende kunst. Je bent blijkbaar gespecialiseerd in dichtkunst op maat. Zo illustreerde je een kunstwerk van de overleden Daan van Golden met een gedicht. Valt het moeilijk een klassiek gedicht te schrijven bij hedendaagse kunst en/of abstracte kunst? Of zoek je net het contrast of de tegenstelling op?
Rob Van de Zande Zoals ik eerder schreef, het is een uitdaging. Toen Cor Gout, hoofdredacteur van het literair tijdschrift Extaze, me vroeg of ik iets wou schrijven bij een werk van van Golden, twijfelde ik niet. Meteen ging ik ermee aan de slag. En wat later stond het vers er. Let wel, ik had toen al een zestigtal beelden begeleid met poëzie, dus ik was niet bepaald aan mijn proefstuk toe. Maar voor zoiets kan je niet naar een leerschool, je kan het of je kan het niet.

Kunstpoort Je publiceerde vier dichtbundels met als laatste – Liefderij Sonnetterie – Behalve poëzie schrijf je nu ook Minnebrieven -Brieven aan Haar- uitgeverij Aspekt.
Hoe anders voelt dit aan in vergelijking met poëzie schrijven? Kan je in je hoofd switchen van het ene genre naar het andere? Beschouw je deze Minnebrieven als poëzie in prozavorm?
Rob Van de Zande Correctie: Liefderij is de zesde bundel, die andere twee bundels hebben terecht hun ziel verloren. Ik werk in episodes van telkens drie of vier maanden. De ene keer werk ik vier maanden aan een manuscript met sonnetten, de andere keer aan een manuscript met minnebrieven. De brieven zijn eerder poëtisch dan prozaïsch, dus hoef ik niet al te veel te switchen. Ik zou het niet kunnen ook, prozaïsch schrijven, bedoel ik dan. Een proza-pen kan ik, helaas, niet hanteren.

Kunstpoort Zijn deze Minnebrieven een logisch gevolg of een vervolg op de gedichten? En waarom?
Rob Van de Zande De minnebrieven hebben weinig met de gedichten te maken. Afgezien van het feit dat ze gericht zijn aan dezelfde muze hebben ze niks met elkaar gemeen.

Kunstpoort ik las een fragment van -Brieven aan Haar- op je blog van zondag 21 november 2021. Het taalgebruik laat me naar een tijdperk raden. In welke tijd mogen we deze ‘Brieven aan Haar’ situeren? Of beschouw je ze als tijdloos?
Rob Van de Zande Men schrijft vaak dat het personage in mijn bundels een 19^e -eeuwse jongeling is. En in de brieven is dit niet anders. Ik schrijf telkens vanuit één en dezelfde ziel. Eén die nooit zal tanen of vergaan. Maar dat is meer een vloek dan een zegen.

Kunstpoort Is -Brieven aan Haar- biografisch?
Rob Van de Zande Brieven aan Haar is fictief, maar geschreven met een bloedende hand. Semi-biografisch dus.

Kunstpoort Mogen we je Minnebrieven romantisch noemen? Ben je een romanticus?
Rob Van de Zande Ze dateren vanuit een romantisch tijdperk. Ik heb ze geschreven in een staat van vervoering, dus ja, romantisch zijn ze wel, vind ik. Een romanticus, ik? Jammer genoeg wel ja, een romanticus pur sang. De vlam van een ware romanticus zal, hoe hevig de storm ook tegen de rozenblaadjes slaat, nooit echt doven.

Kunstpoort Ben je in je hoofd constant aan het dichten of gaat je poëtisch brein soms op slot? Vind je vaak inspiratie op vervelende momenten, midden in de nacht bijvoorbeeld of tijdens een boeiend gesprek wanneer je niet in de mogelijkheid bent iets te noteren?
Rob Van de Zande Kijk, voor mij is het dichterschap een leven op zich. Het is geen kantoor job, waarbij je in en uitklokt, en rechthebbend, uitkijkt naar vrije weekends en dergelijke. Nee, het is iets dat je overal waar je gaat meedraagt, meezeult beter gezegd. Maar ik heb er vijftien jaren geleden bewust voor gekozen en ‘contradictio in terminis’ kies ik er nog elke dag voor. Om op je vraag te antwoorden: je bent er voortdurend mee bezig, maar het is geen vorm van egoïsme; ik ga nog graag gesprekken, die niets met poëzie te maken hebben, aan. Meer nog, ik vind het boeiend en verrijkend iets bij te leren dat niets met mijn werk te maken heeft.

Kunstpoort Als je terugblikt op je eerste dichtbundel, ben je daar nog altijd tevreden over? Is je taalgebruik ondertussen veranderd?
Rob Van de Zande Tevreden is een groot woord, maar het is een natuurlijke gang van zaken; in die zin dat je pas goed wordt naarmate je het vaker doet. In het begin is het steeds wat zoeken, maar eenmaal je het gevonden hebt … En hetzelfde geldt met het taalgebruik. Al was ik, naar mijn mening, nooit echt modern in het taalgebruik. Jammer genoeg was de punt van mijn pen eerder dof dan glansrijk.

Kunstpoort Jou sonnetten zijn welluidende gedichten. Is een ritmisch, metrisch gedicht voor jou noodzakelijk voor een ‘goed’ gedicht?
Rob Van de Zande Wat is een goed gedicht? Ik denk dat iedere lezer dat voor zichzelf bepaalt. Er is niet echt een maatstaf, vind ik.

Kunstpoort Met welke dichters voel je je verwant?
Rob Van de Zande Ik zie niet echt een spiegel, maar een schim naast John Keats.

Kunstpoort Wie bewonder je onder de levende dichters?
Rob Van de Zande Bewonderen? Ik heb respect voor iedereen die een goede pen hanteert.

Kunstpoort Heb je nog toekomstplannen? Mogen we ooit een klassieke roman van je verwachten?
Rob Van de Zande Naast mijn dichterlijk maatwerk, zal ik me blijven toeleggen op het schrijven van sonnetten en minnebrieven. Maar een klassieke roman? Nee, helaas niet.

Kunstpoort Heb je een tip, kan je een dichtbundel aanraden, buiten je eigen dichtbundels, voor de lezers van Kunstpoort?
Rob Van de Zande Hangt ervan af wie wat wil, hé. In het algemeen durf ik te stellen dat ‘The Ballade of Reading Goal‘ van Oscar Wilde een aanrader is voor iedereen die goede, ritmische poëzie wil lezen.

INFO

http://robvandezande.blogspot.com/p/dichtbundel.html

http://robvandezande.blogspot.com/

Vraagstelling Kathleen Ramboer
Fotografie Bernadette Van de Velde

---

De gecontroleeerde anarchie van

kunstenaar Lucas Delaere

Het werk van de jonge kunstenaar Lucas Delaere viel me op tijdens de kunsthappenings van ‘Lichtervelde schouwt’, een kunstevent voor alle kunstenaars die wonen in Lichtervelde of met Lichterveldse roots.
Zijn persoonlijke stijl, een merkwaardig gebruik van olieverf op MDF paneel en de mannelijke figuren op een zuiver witte achtergrond maakten me nieuwsgierig naar de persoon achter deze schilderijen. In een letterlijk en figuurlijk ronde tafel gesprek vernam ik meer over zijn nog jonge loopbaan als kunstenaar, zijn ambities, zijn werkwijze en vooral hoe we zijn werk best benaderen.

Kunstpoort Ik ken uitsluitend schilderijen en collages van je, geen andere beeldende kunst. Is dit een gevolg van je studierichting? Heb je een kunstrichting gevolgd en welke? Hoe lang ben je al met kunst bezig?
Lucas Delaere Tekenen zit me in de vingers, als kleuter tekende ik veel en graag. Ik volgde Kunstsecundair onderwijs, KSO, later schilderkunst aan het KASK. Voor mijn eerste jaar slaagde ik niet. De ene leerkracht apprecieerde mijn werk de andere niet. Dit bracht een afkeer voor verf en schilderkunst met zich mee. Ik stopte mijn kunststudies. Drie jaar lang raakte ik geen verfborstel aan. Het KASK legde de nadruk op het esthetische, het kundige maar mijn werk hoeft niet mooi te zijn. Uit een soort wrok begon ik opnieuw te schilderen. Met een aantal werken onder de arm zocht ik filosoof, schrijver, kunsthistoricus Hans Theys op. Stillevens, portretten… de werken die ik hem presenteerde waren enorm divers. Hij raadde me aan op zoek te gaan naar een duidelijke lijn, een bepaald aspect naar voor te schuiven. Mijn werk was te versnipperd. Zijn raad nam ik ter harte en heeft me enorm veel geholpen waarvoor ik hem dankbaar ben.

Kunstpoort De mens, de mannelijke figuur staat centraal met meestal een bijna onherkenbaar gezicht. Heads – Disciples De toeschouwer zal ongetwijfeld naar een betekenis zoeken, zich vragen stellen. Wil je hier een gevoel, een gemoedsgesteltenis uitdrukken of is het je louter om het picturale te doen?
Lucas Delaere Ik wil vooral aftasten waar de grenzen van de verf liggen. De meeste thema’s en onderwerpen zijn al geschilderd. Liever spits ik me toe op materie, materiaal, op een bepaalde werkwijze. De manier waarop een schilderij tot stand komt, dat moet de mensen boeien. De inhoud komt bij mij op de tweede plaats. Ik opteer voor de beleving van een schilderij. Vergelijk het met op restaurant gaan. Ook dat is een beleving, niet enkel het eten is van belang, ook wat eraan vooraf ging, de chef-kok die experimenteert, het interieur, het servies…
In het dagelijkse leven werk ik als opvoeder bij kinderen met gedragsproblemen. Mijn job reflecteert zich wellicht in mijn schilderkunst.

Kunstpoort Heb je er problemen mee als een kunstkenner diepgaande, psychologische beschouwingen bij je werk heeft, een inhoud aan je werk toeschrijft die je helemaal niet bedoelde? Of vind je dat net een pluspunt?
Lucas Delaere De kunstkijker associeert mijn schilderijen Heads – Disciples vaak met gruwel, enkele toeschouwers denken zelfs aan brandwonden. Dit zegt meer over de kijker dan over mijn werk. Door de snelheid waarbij beelden digitaal aan ons oog voorbijflitsen via sociale media en andere kanalen komen werken zoals die van mij op scherm agressiever over dan bij een fysiek minder vluchtige waarneming. Ik ben blij als één iemand stil staat bij één schilderij, tijd maakt voor beleving.

Kunstpoort Voor je schilderkunst Heads – Disciples gebruik je een unieke techniek, hoogstwaarschijnlijk een eigen procedé. Kan je een tipje van de sluier oplichten, wat uitleg geven, hoe bekom je dit ‘wazig en dripping’ effect?
Lucas Delaere Mijn draagvlak is een MDF paneel. Het is zoveel goedkoper dan canvas en achteraf kan ik mijn werk kadreren door stukken af te zagen. Het paneel leg ik plat op de grond. Ik begin met 2 lagen witte verf, daarna komt een flinterdunne gesso/kalklaag. Deze is van cruciaal belang, de laag mag niet te dik of te dun zijn.
Voor mij zijn, zoals Luc Tuymans ooit zei, de 2 eerste uren de hel. Schilderen is een schaakspel met mezelf als tegenspeler: conflicten oplossen, reageren op een onverwachte verfreactie, timing is belangrijk… Mijn techniek bestaat uit schilderen en wegvegen. Toeval speelt een grote rol, een geaderd effect van de olieverf, daar moet je op inspelen. Ik noem dit gecontroleerde anarchie. Dat is pas boeiend maar brengt veel mislukkingen met zich mee.

Kunstpoort Hoe start je een schilderij? Wat dient als inspiratiebron voor je schilderijen, van waaruit vertrek je: een foto, een tekening naar model, een filmstill… maak je eerst een schets of een tekening op doek?
Werk je snel? Of heel bedachtzaam? In lagen?
Lucas Delaere Ik werk met printscreens. Om te starten teken ik met potlood heel licht een figuur op het paneel.
Kunstpoort Voor Heads – Disciples zijn dit uitsluitend mannelijke figuren, waarom?
Lucas Delaere Vrouwen zijn vaak te volmaakt afgebeeld, een mannelijk figuur kan je gemakkelijker vervormen, als het ware kapot maken al mag je daar ook niet te ver ingaan. Het geheel moet de indruk geven te kloppen.
Kunstpoort Ik merk dat je de anatomie kent en doorgrondt.
Lucas Delaere Dit is een gevolg van mijn kunstsecundaire studies, die waren heel intens.
Kunstpoort: Lucas Delaere toont me enkele knappe tekeningen naar levend model.
Lucas Delaere Ik raad kunstenaars aan zoveel mogelijk werk te bewaren, vernietig niet in massa vroeg werk.
Kunstpoort Waarom?
Lucas Delaere In een vroegwerk kan je al het DNA van een kunstenaar ontdekken, de handtekening, Dat is pas interessant.
Kunstpoort De kunstenaar toont me een oud werk, een portret, mijlen ver afliggend van zijn huidige stijl. Inderdaad ik stel vast dat het wegvegen, het destructieve toen al aanwezig waren.

Kunstpoort Je collages/mixed media White Lies vertonen het gelaat van een vrouw, ook hier onherkenbaar. Wil je een universeel werk maken? Niet aan een bepaalde persoon gerelateerd? Of is het je om het experiment te doen?
Lucas Delaere Ik hou ervan dat je op mijn eindresultaat geen lagen ziet, niet de volgorde van het kleven, het werk moet ‘plat’ zijn. Vrouwelijke portretten in magazines lenen zich gemakkelijker daartoe, ze hebben een eenheid van kleur, van gelaatsuitdrukking, van uitstraling. Ik kleef de snippers op hout met een gesso laag, experimenteer daarna met witte verf. Mijn collages toon ik nog niet aan een groot publiek omdat ik volop een aantal mogelijkheden aan het aftasten ben. Ik wil triggeren zodat de toeschouwer aan een gezicht blijft hangen.

Kunstpoort Experimenteer je ook nog met ander materiaal?
Lucas Delaere Ik sluit niet uit dat ik in de toekomst naar andere media grijp, film bijvoorbeeld. Belangrijk is het je comfortzone te verlaten. Een zijsprong kan vernieuwend zijn voor mijn schilderkunst. Het water moet een beetje onder je neus staan. Zoals bij het schaken is het belangrijk jezelf uit te dagen. Eens bezocht ik een tentoonstelling van Lucian Freud, een kunstenaar die ik apprecieer. Er waren 95 schilderijen, 95 gelijkaardige werken, het vergt moeite om dan gefocust te blijven. Het publiek kent je werk, plaatst je in een hokje, verwacht een uniformiteit, veel van hetzelfde. Maar het moet ook voor mij boeiend blijven! Zelfkritiek blijft prioritair. Een beroepskunstenaar begrijp ik wel als hij eenzelfde stijl aanhoudt, een trend volgt. En toch ik ondervind zelf hoe gelukkiger je bent, hoe vlotter alles verloopt, hoe minder interessant je oeuvre blijkt.

Kunstpoort
https://www.lucasdelaere.com/-exposure-t
De reeks Exposure Too Late Van waar de naam? In mijn fantasie denk ik aan het Assepoesterverhaal,
Het is fijn te fantaseren bij deze schilderijen. Ze hebben een zeker glamour gehalte. Zelf heb ik een glossy tijdschrift voor ogen. Zijn dit beelden uit een tijdschrift? Ze hebben een hedendaags gehalte. Ben je niet bang dat deze werken niet au sérieux worden genomen of te veel als trendy beschouwd worden, hoewel dit niets met hun intrinsieke kwaliteit te maken heeft.
Lucas Delaere Het is de eerste maal dat ik die vergelijking met Assepoester hoor, het is een interpretatie die kan tellen. Glossy magazines tonen filmsterren, diva’s, volmaakte make-up, fashion kledij, het perfecte plaatje. Ik illustreer een moment waarop het model of de figurant uit haar rol valt, het misloopt, het beeld omvertuimelt, dit kan door een opwaaiende rok, een ongemakkelijke houding, een valpartij, het verliezen van een schoen… Het zijn herkenbare werken, klaar voor perceptie. Naar trends werken is niet mijn ding. Deze reeks kan nog beter, ik ben er nog lang niet. Ik hou van zelfreflectie.

Kunstpoort Je hebt een dagelijkse job. Ben je intens met je kunst bezig? Is het je droom fulltime met je schilderkunst bezig te zijn of hoeft dit niet voor je? Ben je tevreden zoals het nu is?
Lucas Delaere Zoals het nu is voelt het goed. Wat je meemaakt of onderneemt kruipt ongetwijfeld in je oeuvre. Wie weet maakt mijn werk geen totale ommekeer mee moest ik mijn job als opvoeder opgeven?

Kunstpoort Heb je bewondering voor een hedendaagse kunstenaar, om het even welke discipline hij of zij beoefent?
Lucas Delaere
Antony Micaleff
Van Gerhard Richter ook van Luc Tuymans beweert de kunstwereld dat zij de schilderkunst gereanimeerd hebben. Volgens mij zit de Brit Antony Micaleff op dezelfde lijn. Hij borstelt vleselijke portretten met dikke lagen verf. Ik ben benieuwd naar wat nog komen zal.
Levkhesin
Deze Russisch/Duitse kunstenaar bewonder ik vooral om de manier waarop hij de materie verwerkt. Hoe komen zijn werken tot stand, welk materiaal gebruikt hij, dat intrigeert me.

Kunstpoort Je stelde al in groep tentoon met ronkende namen zoals Ulricke Bolenz, Karin Hanssen, Lucas Devriendt, Chantal Pollier, Hans Vandekerckhove… Heeft dit je carrière een boost gegeven, een zekere naam bekendheid meegebracht? Is er een andere expo uit voortgevloeid?
Lucas Delaere Het is boeiend in groep tentoon te stellen met gevestigde waarden. Ik ben de curatoren dankbaar voor dergelijke keuze. Het geeft je zelfvertrouwen een boost, ondersteunt waar je al een tijd mee bezig bent en betekent erkenning. Tentoonstellen met naambekenden brengt wel druk met zich mee en kan een springplank betekenen naar een mooie toekomst als kunstenaar.

Kunstpoort Heb je toekomstplannen tentoonstellingen? Komt er weldra een solo tentoonstelling? Ben je actief op zoek naar de mogelijkheid om tentoon te stellen of laat je het gewoon op je afkomen?
Lucas Delaere Zelf ben ik niet actief op zoek naar tentoonstellingsmogelijkheden. Ik ben een geluksvogel, uit de ene expo vloeit een andere. Door deze moeilijke corona tijd kiezen galeriehouders voor meer zekerheid en vallen minder gerenommeerde kunstenaars uit de boot. Als de coronaregels het toelaten stel ik van 16 januari tot en met 27 maart 2022 met Faces It tentoon in De Koolputten te Waasmunster
https://www.dekoolputten.be/kunstforum-in-waasmunster/

Info

https://www.lucasdelaere.com/

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Natuur, gruwel en schoonheid op het canvas van Anne Vanoutryve

Bij het binnenstappen in het atelier van Anne heb ik een wauw ervaring. De natuur komt me tegemoet. Een zacht herfstlicht gefilterd door een wit gordijn verschaft me een warm gevoel. De natuur binnenshuis wijst je de weg naar de plantenrijke tuin met vijver buiten. Of is het omgekeerd? Bergen, zeeën, bomen, doorploeterde landschappen, hier en daar een portret, schedels, beenderen: dit is in een notendop wat er te zien en te beleven valt op de talrijke schilderdoeken van Anne Vanoutryve. Maar haar werk is zo veel meer dan deze opsomming. Dit blijkt uit ons gesprek dat me inkijk geeft in haar wereld en gedachten.

Kunstpoort Samen met je vader stelde je landschappen tentoon Geverfde landschappen.
Zou je zonder het schilderend voorbeeld van je vader ook kunstenaar geworden zijn? Heeft dit een rol gespeeld? En denk je dat je ooit beïnvloed was door de schildertechniek van je vader?
Anne Vanoutryve Waarschijnlijk was ik ook kunstenaar geworden zonder een vader/kunstenaar. Zijn atelier en kunst waren voor mij een gesloten boek. Over zijn kunst werd niet gecommuniceerd, Ik kende enkel de geur. Wel nam hij ons, vrij jong, mee naar tentoonstellingen van Mark Rothko in Keulen, Vincent Van Gogh… Televisie kon me niet boeien, ik koos resoluut het creatieve. Voor materialen zoals naaigerief had ik een fascinatie. Vandaar mijn latere keuze voor Textiele kunst. Aan schilderen dacht ik nog niet.

Kunstpoort Je hebt een Diploma Meester in de Beeldende Kunst optie Textiele Kunsten en ook optie Schilderkunst. In je schilderkunst zie ik texturen terug komen. Het is alsof je weeft met verf.
Is dit onbewust onder invloed van je studies Textiele Kunst? Ben je nog bezig met Textiele Kunst of ga je later de draad weer oppikken?
Anne Vanoutryve Textiele Kunst heeft me nooit los gelaten. Mijn opleiding was heel gevarieerd, stoffen verven, stoffen ontwerpen… Bij een stofontwerp viel ik steeds terug op de schildertechniek. Ik werkte vooral ruimtelijk. Het landschap was toen al aanwezig. Nu nog verzamel ik materiaal om later objecten te creëren die nauw aansluiten bij mijn schilderkunst. Leder, wol, draden… dat is wat ik bijhoud. Mijn ‘mislukte’ schilderijen gooi ik niet weg. Ik ben heel kritisch en zet onmiddellijk het mes erin. Ik verknip mijn doeken om later in objecten te verwerken.

Kunstpoort Onbewust spelen je roots, Diksmuide, de westhoek.. een rol in je kunst, zelfs in je manier van schilderen. Je voelt als het ware de klei in je doorwroette schilderijen. Ben je het hier mee eens?
Anne Vanoutryve Ongetwijfeld speelt de westhoek een rol in mijn kunst, in mijn pasteuze manier van schilderen. Als kind logeerde ik vaak in Lampernisse waar mijn ouders een buitenverblijf hadden. Daar groeide mijn fascinatie voor het geploegde landschap, de kleigrond met de diepe voren. Nu nog hou ik ervan onderweg naar mijn werk in Diksmuide (avondonderwijs) even halt te houden aan de IJzer, te genieten van het vlakke land en een vlucht kieviten te volgen naar hun slaapplaats. Vroegere werken van me zijn vaak donker en sluiten nauw aan bij de sfeer van de westhoek.

Kunstpoort Je woont nu in Gent. Kan de stad, de haven ooit een rol spelen in je werk?
Anne Vanoutryve Een ‘stadsmens’ ben ik niet. De stad laat ik liever links liggen. Misschien is die wel in mijn tekeningen aanwezig.

Kunstpoort Je tekeningen, gemengde techniek op papier (2021), vertonen een gans andere schriftuur, een soort abstrahering. Hoe verklaar je deze ‘breuk’ met je olieverfschilderijen? Kan je wat meer over deze tekeningen vertellen?
Anne Vanoutryve Mijn tekeningen vertonen een contrast tussen gedomesticeerde vormen en ongerepte natuur. Ze betekenen een stijlbreuk in mijn manier van werken niet in mijn denkwereld. Het is een fysieke act in de huiskamer. Ze zijn fijn en gedetailleerd, een gevolg van mijn opleiding Textiele Kunst. Beschouw het tekenen als een vorm van borduren, fijn minutieus werk.

Kunstpoort Als ik naar bepaalde schilderijen kijk, ervaar ik een mate van inleving in een landschap, een vorm van vergeestelijking. Het schilderij is als doorploegd. Ik kan me niet inbeelden dat wat je schildert volledig fictief is, uit het niets gegrepen. Schilder je landschappen die je ooit gezien hebt, ervaren, maak je foto’s of schetsen? Hoe verloopt het productieproces?
Anne Vanoutryve Het waarnemen van een landschap is van kapitaal belang. Een landschap moet je ervaren. In IJsland voelde ik een gletsjer schuiven. Dergelijke gewaarwording voedt een schilderij. Ik neem tijd om een landschap in me op te nemen, te bestuderen, te memoriseren. Schetsen, foto’s, herinneringen… katapulteren me terug naar de plaats waar ik ooit vertoefde en op het doek wil.

Kunstpoort Natuur is in, massaal tegenwoordig in de media, een onrechtstreeks gevolg van de corona pandemie en de klimaat verandering. Nu pas beseft iedereen hoe belangrijk natuur wel is. Terug naar de natuur blijkt een veel gebruikte slogan, vaak voor commerciële en economische doeleinden. Toch had jij reeds in je studietijd (2001, Sint-Lucas) toen er nog weinig aandacht was voor het klimaat, een passie voor de natuur. Je bezorgdheid is echt. Heb je deze houding van thuis uit meegekregen? Zijn je werken een aanklacht, vraag je bewust aandacht voor deze verdwijnende natuur? Schilder je uit ‘boosheid’? Zijn je werken een waarschuwing?
Anne Vanoutryve Ik herinner me 1986, ik was toen 8 of 9 jaar. Mijn ma vroeg me de ramen te sluiten. De kernramp van Tsjernobyl schudde de wereld wakker. Het besef van vergankelijkheid, mijn ontzag en liefde voor de natuur is toen begonnen. Ook respect voor materiaal heb ik van thuis uit meegekregen.
Mijn werken doorlopen een historiek van verleden, heden en toekomst. Het jaar 2068 intrigeert me. Een IJslandse gids vertelde me dat hij als kind zich niet bewust was van de bergketen achter de gletsjer. Door het smelten van het ijs is die nu zichtbaar. Ik registreer, neem dit in me op en werk met foto’s van vroeger en kijk naar de toekomst. Sommige doeken vertonen kenmerken van een dystopie.

Kunstpoort Tegenwoordig duiken er vrolijke kleuren op, in fel contrast met andere sombere werken. Tonen deze je positieve, optimistische ik? Zijn deze volledig vanuit je fantasie ontstaan? Spielerei zoals een titel aangeeft? Zijn dit werken voor de fun?
Anne Vanoutryve De kleurrijke werken in mijn fantasie gegroeid, vertolken mijn visie op de toekomst. De ijskap smelt, er is de opwarming van de aarde en de stijgende onleefbaarheid van onze planeet. Toch blijf ik positief denken. In onze streken groeien nu andere exotische planten, vliegen vogels die je vroeger enkel waarnam tijdens de trek. De wereld verandert, de bergketen achter de gletsjer komt in beeld. Ik sta open voor de schoonheid van de metamorfose, weiger me depressief te voelen.

Kunstpoort Ik citeer Roger de Neef: Een groot deel van haar werk is ecologisch, terloops bezint Anne zich reeds in haar onmiddellijke omgeving over de opdeling en manipulatie van landschappen die geheel of gedeeltelijk bedreigd zijn.
Deze tekst over je werk getuigt van een bezorgdheid om de natuur. We vinden dit terug in je onderwerpen maar resulteert dit ook in een ‘ecologische’ materiaalkeuze?
Anne Vanoutryve Wij leven duurzaam, recycleren, gebruiken voor 90% recup materiaal. Wat mijn kunst betreft, ik probeerde ecologisch te werken, maakte zelf verf maar technisch is het ontzettend moeilijk.

Kunstpoort Ik ontdek werken die een immense onrust uitstralen door een pasteuze wervelende manier van schilderen. Ik vermoed een ontelbaar aantal doorwerkte lagen. Toch behoud je een zekere frisheid, zelfs bij het gebruik van grijze vale tinten. Heb je daar een verklaring voor?
Anne Vanoutryve Tijd! Ik werk aan 20 tot 30 schilderijen tegelijk. Ik laat een laag 2 tot 3 weken drogen. De canvassen plaats ik met het geschilderde beeld tegen de muur. Bij het terug omdraaien kan ik met een nieuwe frisse blik verder werken.

Kunstpoort Werk je intuïtief of zie je het eindresultaat in gedachten?
Anne Vanoutryve Ik weet waar ik heen wil, schilder met een richtlijn voor ogen. Mijn kleine werken, spielerei kan je ze noemen, beschouw ik als voorstudies. Ook die zijn beredeneerd. Vaak maak ik foto’s van mijn schilderijen, scheur die, beschilder de print, maak een collage die dan resulteert in nieuw werk.

Kunstpoort Je schildert ook portretten. https://www.annevanoutryve.com/rhythemseries
Maak je portretten van iemand die je kent en beoog je een sterke gelijkenis? Of leg je de nadruk op de ziel van een persoon? Moet je iemand persoonlijk kennen om een sterk portret te kunnen schilderen?
Anne Vanoutryve Persoonlijk kennen is een must. De ziel, het innerlijke wil ik blootleggen. De aftakeling intrigeert me. Zo portretteerde ik een galerijhoudster, een fiere vrouw die wegdeemstert, een buurman, geïsoleerd van de buitenwereld… Mijn dochter schilderde ik terwijl ik vele uren samen met haar doorbracht bij een maandenlange revalidatie na een operatie. Mijn zoon vroeg mama waarom ik niet? Dus een portret van mijn zoon kwam er ook. Maar echt behoefte aan portretteren heb ik niet.

Kunstpoort Terrorism erases identity, Skullscape…, Burn baby burn
Dit zijn een heel ander soort portretten. Ze zijn zelfs groter van formaat (160x160cm…) en vertolken gruwel, naar ik vermoed terrorisme. Heb je het nodig om vreselijke gebeurtenissen van je af te schilderen? Kan je anders niet verder leven? Vanwaar die drang?
Anne Vanoutryve Het zijn portretten van de daders van terreur. Mijn echtgenoot Danny werkte als debriefer na de aanslag in Zaventem, 2016. Hij stond in voor psychologische bijstand aan de hulpverleners. Het beeldmateriaal dat ik toen zag, deed me nadenken over de absurditeit van een oorlog voor religie. Vandaar ook mijn fascinatie voor misdaad, vergankelijkheid. Ik ben trouwens gek op de Scandinavische thriller reeksen. Ook door de ziekte van mijn dochter groeide de interesse voor beenderen, skeletten, schedels. Een ander soort werk werd geboren, een vertolking van gruwel. Het werk ‘Burn baby burn’ ik noem het ‘De gevallen engel’ is daar een voorbeeld van.

Kunstpoort Tot slot nog 2 hypothetische vragen.
Zou je graag een periode 100% met je kunst willen bezig zijn, alleen, ver van familie en vrienden.
Indien ja, waar wil je dan je intrek nemen, resideren? Wie weet duikt een zekere lichtheid in je werk op?
Anne Vanoutryve Op uitnodiging van een galerie resideerde ik een tijdje in een voormalig legerkazerne op de grens van het vroegere Oost Duitsland. Voor een complete afzondering zorg ik soms zelf wanneer ik daar behoefte aan heb. Mocht ik mogen kiezen dan ga ik resoluut voor IJsland of zeker voor een Scandinavisch land, liefst in de winter omwille van het gefilterd licht. Ooit zeilde ik van Gent naar Tromsø, het noorden laat me niet los.

Kunstpoort Mocht je kunnen terugkeren in de tijd, naar een bepaald tijdperk in de kunst, welke periode zou je verkiezen en waarom?
Anne Vanoutryve De Renaissance vind ik boeiend, de tijd van de ontdekkingsreizen. Toch verkies ik de Barok voor zijn overdaad, overdreven realiteitszin en heftigheid in gevoelsuitdrukkingen. Deze stijlperiode ontdekte ik pas laat. In het kunstonderwijs was daar weinig aandacht voor.

https://www.annevanoutryve.com/

Tekst en beeld Kathleen Ramboer

---

Beeldenstorm in de Sint Antonius Abt kerk te Gent

Aan de kerk van Meulestede/Gent in het groene gras voerde ik een geanimeerd gesprek met 2 beeldenstormers/kunstenaars. Het interview was er eentje waar een kunstpoort reporter stiekem van droomt. Koen De Roeck en Kwartsman stellen 2 weekends lang in de kerk tentoon. Beiden vertelden me vol passie, vuur, schwung en humor over hun kunst. De twee levenswijze kunstenaars hebben gelijklopende visies op maatschappij, kunst en cultuur, noem ze partners in crime.

Kunstpoort Ik veronderstel dat deze buurt niet bepaald gekend is door cultuurfanaten. Van wie kwam het idee om in de kerk, die ontwijd is, tentoon te stellen? En waarom?
Koen De Roeck & Kwartsman We zochten een zotte, extraordinaire locatie, eentje die buiten de lijntjes kleurt. Vele mogelijkheden passeerden de revue: een Turkse meubelwinkel, de Weba…
Koen De Roeck Dagelijks rij ik voorbij de kerk. Het groene licht dat vanuit het kerkraam straalt, intrigeerde me en bracht me op het idee. Later bleek dat CC Meulestede deze kerk ter beschikking stelt voor culturele activiteiten.

Kunstpoort De ruimte van een kerk doet me denken aan meditatie, contemplatie en sereniteit.
Jullie werk is levendig, roept om aandacht. Denk je dat dit contrast bij de toeschouwer een speciaal gevoel met zich mee zal brengen?
Koen De Roeck & Kwartsman We houden van gelaagdheid, paradoxen en een dubbele bodem. Ons werk is bewust of onbewust, wie zal het zeggen, commentaar op de hedendaagse maatschappij.
Kunstpoort Als toeschouwer merk je dat niet dadelijk op. 
Kwartsman Mijn schilderijen zijn abstract en toch vertolken ze een tragisch komische visie op het leven. De levendige schilderijen bekijk je best met heel veel humor. Plezier en amusement primeren. Mijn beeldenstorm is er één met lyrische accenten. Ik vind het trouwens heerlijk titels te zoeken voor mijn kunst, associatieve, met een tikje humor, het maakt niet uit, als ze maar het hokjes denken overstijgen.
Kunstpoort De titels zijn maatschappijkritisch, surreëel met een vleugje zelfspot.
White Flower Wannabees – Things we’d like to happen – Crowned Knight Posing – La cage- Jarsheep- Sticky freedom – Selfie of a vocalist –Le Notaire et la Mort…

Koen De Roeck Mijn recent werk klaagt religies aan. Toevallig is deze kerk nu de locatie van onze tentoonstelling. Abstract werk begrijpen vraagt een inspanning. Mijn werk is geslaagd als ik er mee kan leven. Interesse van de massa hoeft niet maar mag.

Kunstpoort Kwartsman Je stelde tentoon in diverse gekende galeries. Waarom organiseer je nu zelf een expo met Koen De Roeck en curator Maren Duflou zonder galerie inbreng? Hoop je een nieuw publiek aan te boren?
Kwartsman Ik sta open voor het gekke, onverwachte. In the church, out of the box! Mocht ik hier een ander publiek aanspreken, dat zou tof zijn. Meulestede is een buurt die leeft. Ik hoop op een kruisbestuiving tussen deze lokale hechte gemeenschap en de wereld daarbuiten. Paint global, act local.
De scenografie is een heuse uitdaging. In deze kerk tentoonstellen is niet vanzelfsprekend, we mogen niks aan de muur hangen. Koen en mezelf hopen dat curator Maren creatief meedenkt. Een curator heeft soms een andere invalshoek. Stiekem hopen we ook op interesse van haar uitgebreid netwerk.

Kunstpoort Ik zie tussen jullie werk bepaalde affiniteiten. Ze hebben een ‘punk’ gehalte en zijn uiterst kleurrijk. Wordt het voor de toeschouwer niet moeilijk om een werk aan één van jullie toe te schrijven? Of vind je dat niet belangrijk? Gaan jullie in de opstelling de werken mixen?
Koen De Roeck & Kwartsman We presenteren de schilderijen ongetwijfeld door elkaar. Kenners zien wel wie de schepper is. We voelen elkaar aan, hebben eenzelfde drive. We zijn beperkt toegankelijk, niet commercieel, geen ‘pleasers’. Toch helpt ons werk connectie met anderen te maken.
Koen De Roeck Als één schilderij van me één iemand raakt ben ik tevreden.

Kunstpoort Ik heb een ritmische kijkervaring bij het zien van jullie schilderijen. Waarschijnlijk zijn jullie beiden muziekliefhebbers, onder andere jazz fanaten. Speelt er muziek op de achtergrond of zelfs op de voorgrond in het atelier? Wellicht heeft dit invloed op je oeuvre; ik denk aan de lijnvoering, manier van schilderen, de wisselwerking tussen de kleuren. Wat is jullie mening?
Kwartsman Soms werk ik met muziek. Mijn schilderijen zijn een vertaling van de inwendige muziek, van muziek die inspireert van binnenuit.
Koen De Roeck Muziek is een blijvende compagnon bij het schilderen. Ik werk in trance, weg van de wereld. Punk, Heavy metal… een diversiteit aan muziek weerklinkt in het atelier.

Kunstpoort Kwartsman Sommige werken doen me aan de kunstenaar Delaunay denken. Ik zie een muzikaal spel van kleuren en veel beweging plus ritme in je schilderijen. Denk je na over je kleurgebruik en -contrasten zoals Delaunay of schilder je spontaan?
Kwartsman Ik heb weet van kleurenleer en -theorieën. Deze kennis laat ik los. Kleuren kiezen is een mix van ratio en emotie. Het mag geen truckje zijn, mijn kleurgebruik staat los van de wetenschap.

Kunstpoort Koen De Roeck Je schilderijen vertonen een charmante chaos.
Op het eerste zicht zijn je tekeningen niet verwant aan het wervelende kleurgebruik en speelse penseelvoering van het canvas. Ze zijn voor mij figuratief en vertonen een gedecideerde krachtige lijnvoering, eenvoudig van opzet met hier en daar wat kleurvlakken. Of is er toch een zeker verwantschap te vinden tussen de 2 disciplines? Teken je tussendoor of heb je een periode dat je enkel tekent? Kom je tot rust bij het tekenen? Zijn ze meditatief?
Koen De Roeck Mijn tekeningen zijn snelschetsen. In 2 minuten probeer ik de essentie vast te leggen. Verder verplicht ik mezelf mijn penseel niet op te heffen, de tekening te maken in één lijnvoering. Dat betekent een hele uitdaging.
Kwartsman Dat noem ik risicovreugde, niet bang zijn en genieten van de vrijheid om ongrijpbare en toch transparante werken te creëren, gesofisticeerd en complex.

Kunstpoort Kwartsman Je alter ego Kwartsman, is een naam die blijft hangen. Vanwaar die naam?
Kwartsman Mijn initialen komen er in voor K W plus arts-man. Mijn alter ego staat los van mijn werk als psychiater. Dit pseudoniem geeft me vrijheid, een andere identiteit. Ik zoek uitvalswegen voor mijn creativiteit, essentieel voor mijn mentale gezondheid, zo ben ik ook acteur.
Diverse interpretaties van mijn pseudoniem zijn mogelijk: arts (dokter) – art (kunst) – kwarts (kleurrijk mineraal)
Koen De Roeck Ook voor mij is kunst een uitlaatklep. Ik ben landmeter, dat is een enorm technisch beroep. Schilderen creëert een mogelijkheid om uit te breken.
Kwartsman ‘Artiest’ is één van mijn identiteiten, ik schilder snel en hoop jong van geest te blijven. Beschouw me als een jonge kunstenaar. Het beste moet nog komen.

Kunstpoort Waar willen jullie in je stoutste dromen ooit tentoonstellen?
Kwartsman Wij gaan voor de Bozar :), binnen 10 jaar. Als de Bozar dan nog bestaat natuurlijk.
Koen De Roeck Onze kunst gedijt meer op de Hollandse markt. Ik ga voor het Stedelijk museum in Amsterdam. Waarom niet Tim Van Laere Gallery Antwerpen?
Kwartsman Tatjana Pieters

Kunstpoort Je mag tentoonstellen met wie je maar wil, onbereikbaar of niet, naar wie gaat je voorkeur uit.
Bij Kwartsman valt spontaan de naam Picasso.
Kwartsman Picasso is het allergrootste creatieve genie ooit. Zelfs op 90 jarige leeftijd wist hij met zijn kunst te verrassen.
Koen De Roeck Mijn werk tussen de beelden, tekeningen en schilderijen van Giacometti lijkt me fantastisch. Waarom Gerhard Richter niet?

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie: copyright Koen De Roeck en Kwartsman
Foto kunstenaars: Kathleen Ramboer

Tentoonstelling Beeldenstorm

Sint Antonius Abtkerk
Meulestede – Gent
vernissage 29 oktober 20 u
30 & 31 oktober van 10u tot 18u
6 & 7 november van 10u tot 18uInfo

Koen De Roeck

schilderkunst acryl
tekenkunst
http://www.koenderoeckpaintings.be/#/
https://beeld.be/kunstenaars/koen-de-roeck
https://www.instagram.com/deroeckkoen/

Kwartsman

schilderkunst olieverf, aquarel
tekenkunst
https://www.kwartsman.be/
https://www.instagram.com/kwartsman/

CC Meulestede

De idyllische kerk van Meulestede (18de eeuw) heeft een nieuwe bestemming en staat nu open voor een breed publiek. De VZW Meulestede sloot daarvoor een huurovereenkomst af met de Stad Gent. De stemmige locatie leent zich uitstekend voor socio-culturele activiteiten zoals concerten, tentoonstellingen en buurtactiviteiten.
http://meulestede.gent/kerk/
http://meulestede.gent/item/cc-meulestede-2/

---

Kunstenares Eline Vanheule schildert nostalgie

Twee jaar geleden ontdekte ik tot mijn grote verbazing een portret van mijn nicht Agnes Debaillie op Instagram. De post bleek gepubliceerd door een jonge kunstenares uit Lichtervelde Eline Vanheule. Eline volgde toen een specialisatiejaar schilderkunst aan het SASK te Roeselare. Als onderwerp koos ze de dorpscinema van Lichtervelde ‘De Keizer’, gesticht in 1923, nu nog altijd bioscoop en ook Cultuurhuis De Keizer.

Kunstpoort Heb je kunst van huis uit meegekregen?
Eline Vanheule Mijn ouders hadden interesse voor kunst, konden goed tekenen maar brachten dit niet in de praktijk. Als klein meisje mocht ik mee naar Parijs en Londen. We bezochten er de highlights. De interesse was gewekt.

Kunstpoort Wanneer begon het idee te rijpen: Ik zou graag kunst maken.
Eline Vanheule De drang om kunst te maken was latent aanwezig en groeide naarmate ik ouder werd. Als kind tekende en schilderde ik de plaatjes uit mijn voorleesboekjes. Van het een kwam het ander.

Kunstpoort Welke opleiding heb je gevolgd?
Eline Vanheule Ik was dolgraag naar de kunstschool, Sint-Lucas, geweest. Mijn ouders vonden het belangrijk eerst een ‘goede’ opleiding te volgen. Kunst kon later nog. Op 22 jarige leeftijd schreef ik me in aan de academie SASK te Roeselare, onmiddellijk aan de afdeling schilderkunst. Ik volgde er 5 jaar plus 2 specialisatiejaren.

Kunstpoort Je behoorde na een jurering bij de 20 geselecteerden van STIMULANS20 KORTRIJK, een wedstrijd voor jong talent en je kon zo tentoonstellen in Kortrijk. Heeft dit concrete positieve gevolgen met zich meegebracht?
Eline Vanheule Niet echt. De tentoonstelling ging door in volle coronatijd. De opening was heel bizar. Bij de openingstoespraak stonden de 20 kunstenaars meters uit elkaar niet in de mogelijkheid contact met elkaar maken. Positief is de uitgave van een mooie cataloog met onder andere mijn schilderijen. Verder motiveert het enorm dat je bijna als enige niet professionele kunstenares geselecteerd bent.

Kunstpoort Als eindwerk maakte je de reeks over de dorpsbioscoop Cinema De Keizer, erkend als historisch en cultureel erfgoed. Waarom dit onderwerp? Uit nostalgie? Van een jonge kunstenares verwacht je een terugkijk naar het verleden niet.
Eline Vanheule Ik maakte kennis met de cinema via het bioscoopbezoek van mijn 2 meisjes. Telkens opnieuw overdonderde de sfeer me en kriebelde het om te fotograferen. Je stapt een andere wereld binnen. Ik hou van de aantrekkelijke nostalgische sfeer, de ziel, het verhaal. Een onderwerp bepalen voor mijn eindwerk bleek geen moeilijke keuze.

Kunstpoort Wat was het moeilijkst bij het schilderen van de interieurs: het nauwkeurig weergeven van het perspectief, details, decorelementen, het gedempte licht, het vatten van de ‘bruine’ sfeer?
Eline Vanheule Perspectief tekenen herinnert me aan mijn schooltijd in het middelbaar. Bij de opzet van een schilderij is perspectief belangrijk. De basis moet goed zijn. Later bekommer ik me daar niet meer over. Het uittekenen van de vloer op het schilderij ‘Counting squares in my sleep’ betekende een meetoefening van een 2tal uren. Het schilderen van materie: de gordijnen in velours, de glazen stolp met het Oscar beeldje, de rode zetels, het licht op de vloertegeltjes… vond ik een echte uitdaging. Sfeer en kleur zijn cruciaal in mijn ‘cinema’ schilderijen. Ik werk met kleuraccenten die een toeschouwer vaak niet waarneemt. Het juiste kleur zoeken, mengen, lichtgradaties aanbrengen… dat boeit me.

Kunstpoort Was het Oscar beeldje op je schilderij te zien in het bezit van Cinema De Keizer? Ken je het verhaal achter het beeldje?
Eline Vanheule Het beeldje, een Lichterveldse Oscar, werd aan Agnes uitgereikt door Lieven Debrauwer, naar aanleiding van de avant-première van de Belgische film (2001) ‘Pauline & Paulette’.

Kunstpoort Maakte je op voorhand studies, schetsen? Gebruikte je foto’s? Je schilderde waarschijnlijk in laagjes, klopt dit?
Eline Vanheule Om het onderwerp in de vingers te krijgen maak ik vooraf schetsen, veelal van foto’s. Voor het schilderen van portretten, zoals  dat van Agnes, is dit gewenst. Ik hou van portretten tekenen. Vooral krachtige koppen zoals van Reinhilde Decleir schets ik graag.
Door in dunne laagjes te werken, vaak met veel terpentijn, kon ik het licht, de sfeer vatten.

Kunstpoort Wat was de rol van de leerkracht schilderkunst Tine Feys in het productieproces?
Eline Vanheule We zaten op eenzelfde golflengte. Ze gaf me raad bij perspectief tekenen en het interpreteren van onduidelijke fragmenten op foto’s. Haar suggestie snelle 5 minuten schetsen te maken met zwarte bic, zonder potlood, zonder gom heb ik letterlijk met beide handen aangegrepen.
Ze raadde me aan te kijken naar de schilderkunst van Koen van den Broek. Hij werkt met grote slagschaduwen. Zo maakte ik een aantal strandportretten van mijn kinderen waar de felle schaduwen van de zon op het zand een grote rol spelen.

Kunstpoort Ook Léon Spilliaert durft met sterke slagschaduwen werken.
Eline Vanheule Vóór ik de armaturen van de cinema (zie eerste foto) schilderde, heb ik de luster op het werk ‘Het restaurant’ van Leon Spilliaert bestudeerd.
Ik mis haar tips nu al.

Kunstpoort Ben je zelf een filmfanaat?
Eline Vanheule Een sfeervol avondje uit naar de cinema kan me bekoren. Ik hou van de acteerstijl van Robin Williams. Hij schittert in ‘Dead Poets Society’. Deze film was ook een favoriet van Agnes.

Kunstpoort Mag ik de reeks fotorealistisch noemen? Gaat het verder dan dat? Heb je er eigen touch aan gegeven?
Eline Vanheule Een fotorealistisch schilderij lijkt me niet zo interessant. Ik wou een schilderachtige nostalgische sfeer creëren door een persoonlijke zoektocht naar het juiste kleur en licht.

Kunstpoort Beschouw je de reeks als af of komt er een vervolg?
Eline Vanheule De reeks is afgerond. Ze omvat 15 werken, ik heb alles vastgelegd wat ik wou.

Kunstpoort Wat is de volgende stap? Ga je andere technieken uittesten? Begin je een nieuwe reeks?
Eline Vanheule Aan het SASK volg ik nu tekenkunst. Werken met diverse materialen boeit me. Er waait een frisse wind. Ik opteer om in de toekomst dagelijkse taferelen te schilderen: familie, vrienden aan een tafel…
Mijn kinderen penseel ik in iedere levensfase. Met mijn schilderijen zet ik de tijd stil. De reeks van mijn kinderen is sterk confronterend. Wat gaat de tijd toch snel.

Kunstpoort Voor welke kunstenaar, hedendaags of niet, heb je bewondering? Ben je geïnspireerd door het werk van een andere kunstenaar?
Eline Vanheule Dat wisselt nogal. Ik noem enkel namen: Koen van den Broek, Jenny Saville…
De affiches van Toulouse Lautrec zijn inspirerend door zijn kleurgebruik.

Kunstpoort Stel je voor: Je hoeft met niets rekening te houden, geen prijs, nationaliteit kunstenaar, omvang, discipline…. Welk kunstwerk zou je dan graag in je bezit hebben, er elke dag mee samenleven?
Eline Vanheule Een werk van de hedendaagse kunstenares Jenny Saville mag bij mij aan de muur! De manier waarop ze een vrouwelijke, vlezige lichaamsmassa vorm geeft, spreekt me aan.

Kunstpoort Vind je als mama van 2 kinderen genoeg tijd om met je schilderkunst bezig te zijn? Wil je graag meer tijd voor je artistieke carrière?
Eline Vanheule Vroeger viel het me moeilijk de strijk opzij te zetten om toch maar te kunnen schilderen. Nu lukt dat beter. De drang is te groot.

Kunstpoort Geef je de fakkel door aan je 2 jonge kinderen? Hebben die interesse voor de kunst van mama?
Eline Vanheule Soms zitten we samen, wel 2 uur lang, in het atelier om te tekenen en te schilderen. Ze tekenen zelfs elkaars portret. ’s Avonds wanneer ze rustig slapen, kijk ik stiekem in hun schetsboek naar hun tekeningen van de dag.
Kunstpoort De opvolging is verzekerd!

Kunstpoort Wat zijn je toekomstdromen wat je persoonlijke kunst betreft?
Eline Vaznheule Ik hou van het werken in mijn atelier, kunstenaar zijn is een eenzaam beroep. Toch is het nodig uit je comfortzone te treden en de confrontatie met het publiek aan te gaan. Verkopen is leuk, erkenning heb ik liever. Dat motiveert pas.

INFO

elinevanheule@gmail.com
https://www.instagram.com/_elinevh_/
https://beeld.be/kunstenaars/eline-vanheule

EXPO
Lichtervelde – Cinema De Keizer

Cultuurhuis De Keizer
Neerstraat 11
8810 Lichtervelde
van 1 tot 29 oktober

https://www.cultuurhuisdekeizer.com/tentoonstelling-eline-vanheule.html
https://kunstpoort.com/tentoonstellingen/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Kathleen Ramboer – Eline Vanheule

---

Mailverkeer met kunstfilosoof Antoon Van den Braembussche

Wat doet een reporter als een ontmoeting niet van de grond komt?
Vroeger schreef je brieven, die waren een tijdje onderweg. Nu kan het vlotter: Postvak In brengt dagelijks mails en terugmailen doe je met een druk op de knop. Zo kon ons interview met kunstfilosoof Antoon Van den Braembussche toch doorgaan, de stijl lijkt minder direct, de antwoorden minder spontaan, de inhoud is des te uitgebreider en gefundeerd.

Kunstpoort Kan je in het kort je loopbaan schetsen? Lezers zijn van nature nieuwsgierig en hebben graag wat achtergrondinformatie over de geïnterviewde.
Antoon Van den Braembussche Ik heb filosofie en moraal wetenschappen gestudeerd aan de VUB. Begin 1980 begon ik als full time docent geschiedfilosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Begin jaren negentig werd ik aldaar gevraagd om in een nieuwe studierichting kunst-en cultuurwetenschappen esthetica te doceren. Dit vak was me op het lijf geschreven en leidde in 1994 tot de publicatie van ‘Denken over Kunst. Een inleiding tot de kunstfilosofie’. Dit boek werd al vrij snel een standaardwerk en opende ook de poorten naar de kunstwereld. Zo doceerde ik aan de Jan van Eyck Akademie en was meerdere keren gastdocent aan het HISK. Van het boek verschenen tot nu toe ongeveer 25.000 exemplaren. Het werd ook vertaald in Engels, het Duits en recentelijk ook in het Koerdisch. Sinds mijn officieel pensioen, zo een tien jaar geleden, publiceerde ik meer en meer over comparatieve wijsbegeerte, interculturele esthetica, de kruisbestuiving tussen kunst en mystiek.

Kunstpoort Als je schrijft heb je dan een bepaald lezerspubliek voor ogen? Zoals bij het academisch werk ‘Denken over Kunst?’ Heb je het boek Denken over Kunst geschreven als een soort studieboek?
Antoon Van den Braembussche Ik beoog een zo breed mogelijk lezerspubliek te bereiken, zonder echter afbreuk te doen aan de kwaliteit en de diepgang. Dit vraagt om een heldere schrijfstijl en heeft altijd iets van koorddansen: het is veel moeilijker dan zuiver academisch schrijven voor vakgenoten. Maar het loont. Het beste voorbeeld is zeker ‘Denken over Kunst’, dat als studieboek is geschreven maar toch door de meest diverse lezers, ook kunstenaars, gretig werd opgepakt. 

Kunstpoort Je recentste essayboek ‘Tekens van het onzichtbare’ (2021) is waarschijnlijk vanuit een andere optiek geschreven?
Antoon Van den Braembussche Ja en neen. Het gaat hier om een geheel andere thematiek, maar is toch ook geschreven voor een vrij groot lezerspubliek, hoe diepgaand de materie ook is. Mijn vorig essayboek ‘De stilte en het onuitsprekelijke’ (2016) werd bijzonder goed onthaald en is inmiddels aan de vierde druk toe. Het is ongetwijfeld dankzij de toegankelijke schrijfstijl dat het boek zo goed werd verspreid.

Kunstpoort Geschiedenis en kunst gaan samen, zijn een onafscheidelijk duo. Kunst is de weerspiegeling van de geschiedenis. Wat merk je op bij de hedendaagse kunst. In welke zin weerspiegelen kunstenaars het hedendaagse wereldbeeld?
Antoon Van den Braembussche De hedendaagse kunst heeft vanzelfsprekend bindingen met de huidige historische context, maar eenduidig is dit niet. In het postmodernisme werd al geopperd dat er sprake is van een fragmentarisering en pluraliteit: er was niet langer, zoals in het modernisme, de éne grote kunststroming die de andere opvolgde, maar een veelheid van stromingen naast elkaar die men bij gebrek aan een algemene noemer maar het postmodernisme heeft genoemd. Postmodernisme is géén kunststroming maar de aanduiding dat er géén dominante stroming meer is. Vandaar ook: “Anything goes!”. Maar vandaag de dag zitten we nog steeds volop in het tijdperk van onoverzichtelijkheid, niemand is nog in staat het geheel te overzien. Er zijn natuurlijk wel tendensen, je zou een leuk boek kunnen schrijven over hedendaagse kunst aan de hand van die tendensen, waarin overigens ook klassieke en moderne kunststijlen, zoals figuratieve kunst en abstracte kunst nog altijd een belangrijke plaats opeisen. Heel  vernieuwend is de huidige kunst die plaatsvindt in de tussenruimte en wisselwerking tussen diverse media. De meest doorzichtige band met het huidige wereldbeeld is natuurlijk de digitalisering van de kunst: daar kan men niet omheen kijken, maar of het daarom alleen al waardevolle kunst is, is nog de vraag.

Kunstpoort De wetenschap staat niet stil, welke invloed heeft dit op de kunst? Of is de kunstenaar tegenwoordig minder beïnvloed door de wereld om zich heen en schept hij gewoonweg een eigen wereld waarin hij zich goed voelt?
Antoon Van den Braembussche In de digitalisering van de kunst is de invloed van de wetenschap duidelijk merkbaar. Er zijn tal van vormen waarin wetenschap en kunst in elkaar overgaan, maar toch behoudt de kunstenaar een geheel eigen autonomie, waardoor hij de synergie tussen kunst en wetenschap een geheel eigen gestalte geeft. Het is niet of-of, maar en-en.

Kunstpoort Wat te denken over het management die bepaalde kunstenaars naar voor schuiven en andere goede kunstenaars niet aan de bak laten komen.
Antoon Van den Braembussche Dit is een oud zeer, iets wat ik samen met Angelo Vermeulen in ons boek ‘Baudelaire in Cyberspace’ uitvoerig hebben behandeld in de dialoog De malaise in de kunst. Kunstmanagement schept eigen normen waardoor niet zelden kunst wordt verheerlijkt om andere redenen dan de intrinsieke waarde. Hierdoor valt buitengewoon belangrijke kunst soms helemaal uit de boot. Om slechts één voorbeeld te noemen: tijdens het impressionisme ontstond hoogkwalitatief werk dat door vrouwelijke kunstenaars werd gemaakt. Zij werden niet in het canon opgenomen en worden nu, zoveel jaren later, systematisch gerehabiliteerd. Zie hiervoor ‘AWARE: Archives of Women Artists, Research and Exhibition’. Susanne Radelhof spreekt hier van LOST WOMAN ART.  

Kunstpoort Kunst doet filosoferen, zet aan tot nadenken. Vanuit kunst kan je interesse krijgen in de filosofie? Of is het andersom?
Antoon Van den Braembussche Sinds her urinoir van Marcel Duchamp, ‘The Fountain’ uit 1917, is de filosofie niet meer weg te denken uit de kunst. Het geniale van het urinoir was de wijze waarop Duchamp de vraag naar het wezen van kunst opwierp. Duchamp heeft niet zozeer de vraag geopperd ‘wat is kunst?’, maar eerder ‘waarom is iets een kunstwerk terwijl wat er exact op gelijkt het niet is? Omdat de Fountain binnen de kunst zelf de vraag stelt naar het wezen van de kunst, wordt alle kunst nadien, altijd ook een filosofische daad, of de kunst nu vernieuwend is of juist traditioneel. Vandaar dat portfolio’s van kunstenaars bijvoorbeeld altijd ook een wijsgerige duiding of verantwoording bevatten. In deze zin is sinds Duchamp alle kunst in wezen conceptueel. In deze zin zet kunst aan tot nadenken, tot filosoferen, zij het vaak impliciet. Maar ook omgekeerd kan je vanuit de filosofie ook de behoefte krijgen om naar de kunst zelf toe te gaan. In mijn boek ‘Denken over Kunst’ heb ik dit pogen te illustreren met de secties over het atelier van de kunstenaar, waaruit in toenemende mate bleek hoezeer denkwijzen en theorieën uit de kunstfilosofie inherent aanwezig waren in het werk en de geschriften van kunstenaars. Deze dialoog met de kunstenaar zelf blijkt dan ook voor de kunstfilosofie zelf een enorme verrijking, omdat zeer abstracte ideeën hier concreet vertaald worden naar de daadwerkelijke kunst. Giacometti is hiervan een zeer mooi voorbeeld. Uit onvrede met het kubisme ging hij vanaf 1935, geheel tegen de toenmalige stroming in, plots dag in dag uit met modellen werken, in een bijna onmogelijke poging weer te geven wat hij werkelijk zag. De wijze waarop Giacometti hier te werk ging, de wijze waarop hij in het maagdelijk zien op het absoluut ongekende stuitte, de wijze waarop in zijn kunst het probleem van de afstand tot het model problematiseerde, dit alles heeft de aloude kunstfilosofische theorie van de mimesis of nabootsing verrijkt en zelfs een onverwacht moderne inhoud gegeven.  

Kunstpoort Dank je wel voor deze heldere antwoorden.

info

https://www.damon.nl/book/tekens-van-het-onzichtbare

https://www.facebook.com/antoon.vandenbraembussche

https://www.epo.be/nl/filosofie-ethiek-wetenschappen/2590-De-stilte-en-het-onuitsprekelijke-9789462670839.html

Tekst: Kathleen Ramboer, Antoon Van den Breambussche

Foto: Karin Borghouts

---

De stille kunst van Christine Marchand

Kunstpoort Je hebt een goedgevulde loopbaan achter de rug die verrassend divers is. Ik ontdekte dat je scenografie verzorgde voor niet-professionele theatergezelschappen. Als ik je recente werk bekijk verwondert me dat. Is er ergens een link een verwantschap te ontdekken tussen deze 2 kunstwegen die je bewandelde?
Christine Marchand Voor het theater heb ik altijd een fascinatie gehad. Je kan met weinig middelen een gigantische wereld creëren. Misschien schuilt hier een link met mijn beeldend werk. Ik probeer een sfeer op te roepen door vereenvoudiging. Ik stond voor een dilemma, kies ik voor het theater of voor de schilderkunst? Na 1 jaar regie studies aan het RITCS kwam ik snel tot de conclusie dat in groep werken me niet echt ligt. Ik ben een beetje een Einzelgänger. Het ‘wachten’ op een volgende actie, typisch voor de film- en theaterwereld, was niet mijn ding.

Kunstpoort In je werken, schilderijen, grafiek neem ik de natuur in een uitgezuiverde vorm waar, zonder smuk, heel puur, uiterst poëtisch. Wat is je bedoeling, de toeschouwer ontroeren? Wat wil je teweegbrengen bij de kijker?
Christine Marchand Wat wil ik teweeg brengen bij de kijker? Daar denk ik niet aan. Belangrijk voor me is dat de toeschouwer zich vragen stelt, zijn verbeelding laat werken. Dat er iets blijft ‘hangen’ is mijn ultieme wens. Wanneer een werk van een kunstenaar mij aanspreekt, kan ik daar zelf enorm gelukkig om zijn.

Kunstpoort Zou je zonder je kennis van de kunstwetenschappen kunstwerken maken zoals je tegenwoordige kunst? Is het nodig voorgangers en tijdsgenoten te kennen? Kan dit ook een nadeel zijn?
Christine Marchand Na mijn studies aan La Cambre had ik een lineaire visie op de kunstgeschiedenis in die zin van: de ene periode volgt een andere op. Later kwam ik tot het besef dat er flink wat zijwegen zijn die een soort humuslaag vormen voor andere kunstvormen. Een vakantie in Zuid-Portugal had een grote impact op me. Ik zag immense rotstekeningen van 14ooo jaar geleden, uit het Paleolithicum. Mensen tekenden paarden op groot formaat zonder behulp van foto’s, schetsen op papier … Ik begon me vragen te stellen over het hoe, waarom, wat… en besloot kunstgeschiedenis te studeren. Zo leerde ik de kunstenaar Poussin kennen. Misschien heeft hij me onrechtstreeks beïnvloed. Je leeft niet in een ivoren toren, je bent geen eiland, voortdurend zijn er prikkels, persoonlijke of tijdsgebonden, waaruit je een keuze maakt. Zo keek Picasso naar Cézanne. Cézanne bestudeerde Poussin. Een werk kan een antwoord zijn op een ander. Door in Roemenië rond te reizen, besef ik waarom Brancusi, de pionier van de moderne beeldhouwkunst, beeldhouwwerken maakte zoals ‘De kus’. Als kunstenaar ben je onderhevig aan emotie, gevoelens, indrukken.

Kunstpoort Bij bepaalde werken ervaar ik een leegte, een stilte, zelfs iets spiritueel, mystiek. Je hebt filosofie gestudeerd. Die achtergrond vind ik terug in je kunst. Klopt dit of is het wat vergezocht, slaat mijn verbeelding op hol?
Christine Marchand Filosofie heeft heel wat met mijn werk te maken. Spiritualiteit, mystiek zijn begrippen die me boeien. Mijn doctoraat had trouwens als onderwerp “Spiritualiteit en materialiteit in de Spaanse Beeldende kunst.” (C. M. heeft haar doctoraat niet kunnen voltooien) Kunstenaars werden gevoed door de mystiek. Die geschilderde materie, waarin die hele spiritualiteit vervat is, zoals bij de 17^de -eeuwse kunstschilder Zurbarán; daar werd ik door aangetrokken.

Kunstpoort Schilder je natuur/landschappen/bomen die je onderweg waarneemt, schets je in open lucht, en plein air of werk je vanuit je fantasie?
Christine Marchand Mijn onderwerp moet ik gezien hebben en me raken. Soms schets ik ter plaatse. Vaak fotografeer ik wat me boeit, zelfs onderweg vanuit de auto. Goede foto’s hoeven dit niet te zijn. De eerste vereiste is een soort verliefdheid op het onderwerp, de behoefte om het aan te raken. Leonard Cohen zingt het zo mooi  “For you’ve touched her perfect body with your mind”. ‘Body’ kan je door om het even wat vervangen.

Kunstpoort Je maakt portretten, gouaches op papier, de lijnvoering doet me denken aan sommige schetsen, tekeningen van Henri Matisse, van Rik Wouters, ook aan bepaalde expressionisten. Ben je het daar mee eens? Ik beweer zeker niet dat je door hen beïnvloed bent. Ik vermoed een bewondering voor de expressionisten, klopt dit en waarom?
Christine Marchand Ik bewonder de tekeningen van Matisse, Rik Wouters… Wat zij kunnen uitdrukken in één enkele lijn, een paar penseeltrekken, is ongelooflijk. Ik hou ook van snel schetsen met penseel. Het gebeurt dat ik mijn dochter schets en zij mij. Zo ontstaat een boeiende wisselwerking. Ik werk graag in een snel tempo. Schilderen gaat trager omdat ik mijn schilderijen probeer te vereenvoudigen, enkel het essentiële houdt stand. Olieverf laat snel werken niet toe.

Kunstpoort Je portfolio vertoont ook tekeningen naar Munch. Zijn dit schetsen naar schilderijen van Munch? Word je persoonlijk geraakt door zijn werk, zijn levensloop? Wat boeit je in het werk van Munch? Ik citeer Knausgård: “En Munchs grote talent bestond precies daarin dat hij niet alleen wist te schilderen wat zijn blik zag, maar ook datgene waarmee zijn blik geladen was.” Ervaar je dat ook als je naar zijn werk kijkt.
Christine Marchand Zijn schilderijen beïnvloeden me daadwerkelijk. In zijn werk ontdek ik een vuur, een gedrevenheid, een durf. Hij breekt met alle wetten van de schilderkunst, bekommert zich niet om de geplogenheden van zijn tijd. Ik antwoord graag met een citaat ook van Karl Ove Knausgård uit het boek ‘Zoveel verlangen op zo’n klein oppervlak’: “Met zo’n wereld, vol kleuren die op elkaar inspelen en zich elke dag op een andere manier vertonen, soms onbegrijpelijk mooi, vol raadsels waar je een heel leven lang over kunt nadenken, kun je je afvragen wat we met kunst moeten beginnen. .. maar kunst onderscheidt zich van de dingen door altijd meer te zijn….”

Kunstpoort Tegenwoordig maak je ook grafiek. Wat boeit je in grafiek, de mogelijkheid tot reproductie, bepaalde resultaten, techniek…
Christine Marchand Grafische technieken betekenen een verruiming van mijn beeldtaal. Een nadeel is dat bij grafiek, om geen prijzig papier te verkwisten, ik minder direct handel. De durf ontbreekt me. Gek ben ik op de diversiteit aan materialen, op het krassen in een plaat, het schilderen op een gelli plate…, op het vaak verrassende resultaat van een druk. De mogelijkheid tot reproductie interesseert me niet.

Kunstpoort Misschien een moeilijke vraag: Waarom maak je kunst? Zou je zonder ‘het scheppen’ kunnen?
Christine Marchand Ik zal altijd blijven creëren. Het boeiende van kunst maken is het onderweg zijn. Het kind in me experimenteert en blijft verder bouwen aan de weg niet wetende welke richting die uitgaat, niet wetende waar mijn kunst heengaat.

Kunstpoort Ben je productief? Werk je naar een tentoonstelling toe? Maak je dan meer werk?
Christine Marchand Productief ben ik ongetwijfeld maar in opdracht werken remt me af, heeft een averechts effect. Naar een tentoonstelling toe werken lukt me niet.

Kunstpoort Werk je vanuit je gevoel, direct of laat je liever je ideeën bezinken voordat je van start gaat. Kom je in de stemming door bijvoorbeeld muziek af te spelen op de achtergrond? Heb je bepaalde rituelen voor je begint te werken?
Christine Marchand Ik werk intuïtief terwijl ideeën borrelen op de achtergrond. Ik hou van de stilte bij het schilderen, muziek hindert me. Echte rituelen bij de start van mijn creatieve dag zijn er niet of… mijn schort aantrekken, een kopje koffie drinken met een stukje chocolade erbij is dat een ritueel?

Kunstpoort Besef je zelf als je een goed werk gemaakt heb?
Christine Marchand Eigenlijk wel. Alhoewel, ik zet het schilderij op zij, bekijk het later en besef soms: nee dat is het niet. Verder hang ik een werk op in mijn woonkamer. Blijkt het na een week nog even boeiend, dan ben ik tevreden.

Kunstpoort Vind je het nodig om tentoon te stellen, om gezien te worden?
Christine Marchand Zeker, een kunstenaar heeft respons nodig. Interactie is leerrijk en heerlijk.

Kunstpoort Waar wil je in je stoutste dromen ooit je werk tentoonstellen? Een locatie die niet echt binnen handbereik ligt?
Christine Marchand Ik verkies geen mega museum maar een intieme ruimte. Het Museum Insel Hombroich nabij Düsseldorf is een spannende mengeling van kunst, hoogstaande architectuur en kunstzinnig vormgegeven natuur. Beeldhouwwerken zijn passend geïntegreerd in het landschap. In een intieme binnenruimte kan je beelden en grafiek bewonderen van de beeldhouwer Eduardo Chillida en aquarellen van Cézanne. Dat is dé tentoonstellingsruimte van mijn dromen.

INFO

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Glaskunst en textiele kunst samen onder één dak

Vaak verwijst men glaskunst en textiele kunsten naar het hoekje van de hobbyist, niets is minder waar. Dit bewijzen Liliane Van der Elst, glaskunstenares en Tania Verhasselt, textielkunstenares met hun expo – Rood staat voor passie maar misschien voelt u dat anders – in het Huis De Leeuw te Zulte. Beide disciplines zijn meer dan vakmanschap, het is kunst met een grote K. De kunstenaressen geven me vol vuur en passie een boeiende uitleg die de complexiteit van hun kunst blootlegt.

Interview

Kunstpoort Waarom besloten jullie samen tentoon te stellenen, is deze expo de eerste gezamenlijke?
Tania Verhasselt Wij kennen elkaar nu 12 jaar. De rode draad in ons werk is kleur. Maar er zijn meer oorzaken waarom we samen tentoonstellen. Het klikt intermenselijk en we zijn complementair.
Voor dit gezamenlijk project ontwierp ik 6 grote doeken. Dit vergde 3 jaar tijd.
Kunstpoort Vilten op zijde, naaien gebaseerd op de Japanse borotechniek, werken met moerbeizijde, bourrettezijde, papier, plastic; synthetische organza… deze mix is typisch voor Tania Verhasselt.
Boro is de traditionele Japanse techniek om kleren te repareren of te versterken. Boro is geboren uit pure noodzaak. Het weggooien van een versleten kledingstuk was in Japan tot ver in de 20^ste eeuw geen optie. In plaats daarvan repareerde en versterkte men al het dagelijks gebruikte textiel door lapjes in indigo geverfde stof over slijtageplekken te borduren. Kleding werd door boro toe te passen niet alleen sterker, maar ook warmer.
Liliane Van der Elst Ik voel me verwant met de kunst van Tania Verhasselt omwille van het experimenteel omspringen met kleur.

Kunstpoort Beiden volgden jullie heel wat workshops, cursussen, opleidingen. Beantwoordden die aan de verwachtingen, waren ze een aanzet tot zelfstudie?
Liliane Van der Elst Ik volgde 8 jaar academie te Antwerpen. Daar primeerde het idee, het concept. De workshops zijn praktischer van aard en leggen de nadruk op techniek. Ze zetten aan tot zelfstudie en zelfontwikkeling, verruimen je horizon waardoor je als kunstenaar je eigen weg kan gaan.
Tania Verhasselt Beide zijn interessant, de academie laat je nadenken over een concept, de workshops bieden belangrijke technieken aan.

Kunstpoort Verliep jullie kunstenaarschap met vallen en opstaan? Ik kan me inbeelden dat bij het glasblazen toch heel wat kan mislopen.
Liliane Van de Elst De eerste 5 jaar waren gekenmerkt door mislukkingen. Soms heb je een off day en loopt alles verkeerd. Vergelijk het met een wielrenner die een dag niet de ‘goede’ benen heeft. Ik hou van uitdagingen, telkens opnieuw beginnen tot het vooropgestelde doel bereikt is. Deze veerkracht ‘resilience’  herken je in mijn werk. Elke misser leidt vaak tot een nieuw begin.
Tania Verhasselt  Kunst creëren is een continue proces. Ik schilderde 20 jaar en wilde wel eens iets anders, mijn eigen opnieuw uitvinden. 15 jaar volg ik nu de weg van textiele kunst. Kleine textiele werken maak ik nog maar 2 jaar. Dit vergt een andere manier van denken.

Kunstpoort Tania, waarom ontwerp je ook toegepaste kunst zoals juwelen, handtassen…?
Tania Verhasselt Het is enorm fijn mij daarop te concentreren. Toegegeven het is commercieel werk. Mijn sjaals, juwelen… zijn stuk voor stuk unieke objecten. Ik maak gebruik van professioneel materiaal. Zo verwerk ik zijde uit Oezbekistan, kleur de zijde met pigmenten uit Japan … Ik noem het draagbare kunst. Verder opent deze toegepaste kunst perspectieven voor groepstentoonstellingen. Het aanbod van textiele kunst is kleiner dan bijvoorbeeld schilderkunst.

Kunstpoort Liliane, ontwerp jij zoals Tania gebruiksvoorwerpen?
Liliane Van de Elst Af en toe waag ik me aan ‘lampen’. Lichtreflecties, speling van het licht en de lichteffecten boeien me.

Kunstpoort Volgens mij krijgt glaskunst en textiele kunst minder aandacht van het grote publiek, kunstverzamelaars, kunstrecensenten… Ervaren jullie dat zo? Zijn jullie creatieve buitenbeentjes?
Tania Verhasselt Inderdaad. Gedurende de jaren 70 was textiele kunst een hype. Tegenwoordig is de interesse minder, de meeste aandacht komt uit Nederland.
Liliane Van de Elst De glaskunst staat nog altijd letterlijk en figuurlijk in het verkeerde daglicht. Er zijn heel wat misvattingen en vooroordelen. Glaskunst beschouwt het publiek als niet hedendaags, oubollig, te kwetsbaar, vatbaar voor beschadiging. Niets is minder waar.

Kunstpoort Denk je dat glaskunst teveel als ambacht wordt beschouwd en niet zozeer als beeldende kunst? Vind je dat erg?
Liliane Van der Elst In zekere zin wel. De glaskunst is van oorsprong een ambacht met een spectaculair kantje, een showelement. Dit entertainment gehalte is de oorzaak dat de kijker glaskunst minder als kunstvorm erkent. Glaskunst ziet eruit als een fluitje van een cent maar is meer dan glas blazen. De vele uren van trial en error, het groeiproces, de denkfase van ontwerp tot uitvoering, daar is het publiek zich niet van bewust.

Kunstpoort Liliane Is het fysiek zwaar werk?
Liliane Van der Elst Enorm zwaar, eenmaal onder de knie heb je letterlijk en figuurlijk een passionele relatie met het hete glas, je wordt elkaars bondgenoot. Vergeet vooral het teamwerk niet. Bij sculpturaal werk is teamwerk een noodzaak. Belangrijk is de goede voorbereiding. Elke handeling wordt stap voor stap op voorhand vastgelegd. Bij het productieproces is er geen tijd om na te denken. Het blijft wel mijn idee, het concept waar ik de leiding over heb. Glaskunst is een technische discipline die je volle concentratie eist en uiterst arbeidsintensief is.

Kunstpoort Voor welke kunstenaar in jullie discipline heb je bewondering? Waarom?
Tania Verhasselt Sheila Hicks
Wikipedia Sheila Hicks is een Amerikaanse kunstenaar. Ze staat bekend om haar innovatieve en experimentele weefsels en sculpturale textielkunst met kenmerkende kleuren, natuurlijke materialen en persoonlijke verhalen. Sinds 1964 woont en werkt ze in Parijs, Frankrijk.
Anna Boghiguian; een Egyptisch-Canadese kunstenares van Armeense origine Er was werk van haar te zien in het S.M.A.K.
Bron site van het S.M.A.K. Het werk van Boghiguian biedt een unieke kijk op het leven en toont haar grote belangstelling voor het heden en het verleden, boeken en poëzie, politiek en economie. Haar beeldtaal is op de eerste plaats figuratief, zeer persoonlijk en komt sterk naar voor bij onderwerpen die haar raken. Deze kunnen zowel met levensvreugde als met woede om het onrecht in de wereld te maken hebben.
Liliane Van der Elst Ik heb heel veel bewondering voor de Zweedse kunstenaar Bertil Vallein. Hij is een grote vernieuwer van de hedendaagse glaskunst, wereldwijd bekend en erkend.

Kunstpoort Bezoeken jullie zelf veel tentoonstellingen? Doe je er inspiratie op?
Tania Verhasselt Regelmatig
Liliane Van der Elst Ook regelmatig maar veel inspiratie doe ik er niet op. Mijn inspiratiebron zijn beelden uit de natuur die ik vind op het internet, via onder andere National Geographic. Ik bekijk die vaak, opnieuw en opnieuw. Eerst is er het idee, dan volgen ontwerpen, tekeningen en soms jaren later is daar dan de uitvoering. Een werk moet kunnen rijpen.

Kunstpoort Liliane Heb je er nooit aan gedacht een andere discipline uit te proberen?
Liliane Van der Elst Ja maar het glas heeft me volledig in zijn greep.

Kunstpoort Tania Werk je intuïtief? Is de materiaal keuze afhankelijk van het onderwerp of onderhevig aan de inspiratie van het moment?
Tania Verhasselt Dagelijks bezoek ik mijn atelier. Snuif de sfeer op. Ik denk op voorhand na, dan pas begint het grote werk. Ik werk organisch, maak geen schetsen. De 2 schilderijen op deze tentoonstelling, acryl plus olieverf op basis van water, zijn speciaal voor dit project geconcipieerd. Er is over nagedacht.

Kunstpoort Werken jullie soms in opdracht en hoe bevalt dit?
Tania Verhasselt In opdracht werken doe ik niet evenmin maak ik een tweede exemplaar van een werk.
Liliane Van der Elst Het project Phoenix kwam op vraag van een glasverzamelaarster. Zij wilde een nieuw werk waarin gebroken stukken van een ander kunstwerk verwerkt zijn. Het was een hele uitdaging, een technisch huzarenstukje en uiteindelijk toch geslaagd. Deze opdracht gaf me een goed gevoel.

Kunstpoort Was de voorbije covid19 periode, de lockdown, voor jullie als kunstenaar een zegen of tegenslag?
Tania Verhasselt Voor mij was het een productieve periode. Ik werd verplicht om na te denken. Zonder afleiding en invloed van buitenaf lukte dat uitstekend.
Liliane Van der Elst Door de kans op besmetting kon ik niet blazen. Teamwork was niet mogelijk. Toch was deze periode een zegen. Elke dag bleef ik in mijn koudatelier met glas werken. Covid19 voedde mijn inspiratie en leidde tot een alternatieve manier van creëren, zonder ‘heet’ glas.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst? Tentoonstellingen? Creaties? Calls?
Tania Verhasselt Gedurende de maand oktober stellen we samen tentoon op de Brabant Art Fair te Breda in de prachtige locatie de Grote Kerk. Alle disciplines zijn er vertegenwoordigd. Deelname gebeurt via een selectie. De beurs heeft een belangrijk koperspubliek, dat is mooi meegenomen. https://brabantartfair.nl/kunstenaars/
Ook in kunstgalerij Hondsdamme te Damme stellen we in 2022 samen tentoon. http://www.hondsdamme.be/
Liliane Van der Elst Er volgen in 2021-2022 expo’s in Nederland en België. Ik kreeg een aanvraag vanuit Nederland om Inspiring Seeds Casting tentoon te stellen. Ik doe zeker mee aan calls, zit boordevol ideeën. Het is A NEVER ENDING STORY!

Info tentoonstelling

Rood staat voor passie maar misschien voelt u dat anders.
Huis De Leeuw
Mechelen-Dorp 7
9870 Zulte

12/7/2021 tot en met 7/7/2021
open zaterdag en zondag van 12u tot 17u

Info kunstenaars

Liliane Van der Elst

glaskunstenaar
www.lilianeglaswerk.be
https://www.facebook.com/liliane.vanderelst.3
https://www.instagram.com/glaswerklil/

Tania Verhasselt

mixed media paintings & drawings
mixed media textile
www.taniaverhasselt.be
https://www.facebook.com/tania.verhasselt
https://www.instagram.com/tania.verhasselt/

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Bip Van de Velde



---

Moya De Feyter en poëzie voor een beter klimaat

De succesvolle virtuele Schrijfdag 2021 Creatief schrijven is een tijdje achter de rug. Het virtueel gesprek met klimaatdichteres Moya De Feyter zindert nog na. Wat is en wat kan een klimaatdichteres doen voor onze ecologische noodtoestand? Moya De Feyter gaf me antwoord op klimaatgerichte vragen. Zij is de initiatiefneemster en frontvrouw van de Klimaatdichters. De Klimaatdichters zijn een groep Vlaamse en Nederlandse woordkunstenaars die via de poëzie ijveren en actievoeren voor een beter klimaat.

Kunstpoort Hoeveel leden telt Klimaatdichters, wie zijn ze, welke leeftijdscategorie is er vertegenwoordigd?
Moya De Feyter We bestaan 1 jaar en tellen voor het ogenblik 192 leden uit Vlaanderen en Nederland, van alle leeftijden.
Kunstpoort Dit kan je lezen op de site https://www.klimaatdichters.org/
Onder de klimaatdichters bevinden zich natuurlyrici, dystopische dichters, milieuactivisten, permacultuurtuiniers, bosdichters, bezorgde grootouders, groene oproerkraaiers, klimaatspijbelaars, zenboeddhisten, biologen, vogelspotters, klimaatliteratuurwetenschappers, plattelandsdichters, natuurvoedingverkopers, ecofeministen, jeugddichters, dichters die voor jongeren dichten, voor een doelpubliek van eender welke leeftijd, …

Kunstpoort Kan men kunst inzetten als middel voor het bereiken van een maatschappelijk doel. Is dit wel de taak van een kunstenaar? Moet kunst maatschappelijk of tijdsgebonden zijn? Zijn kunstenaars verplicht om klimaatkunst te maken?
Moya De Feyter Tijdens mijn studies letterkunde speelde de kunstopvatting L’art pour l’art een hoofdrol. Artistieke en/of esthetische kwaliteiten hadden voorrang. Kunst, de letterkunde in mijn geval, diende niet om een maatschappelijke problematiek aan te kaarten. Kunst met een doel beschouwde de literaire wereld niet als kwaliteitsvol. In feite hebben schrijvers zich altijd uitgelaten over wereldproblemen. Literatuur is telkens een reactie op wat er gebeurt in de werkelijkheid. Het is wel zo dat het een hele tijd not done was. Nu lijkt men aan te moedigen dat een schrijver zich in het debat mengt  en een standpunt inneemt.

Kunstpoort Redden we het klimaat door er kunst over te maken. Waarom geen plastic ruimen, werken in een opvangcentrum voor gestrande zeehonden…?
Moya De Feyter Ik heb een diep respect voor praktische activisten die afval ruimen, bomen planten of voor dierenrechten strijden. Zelf ben ik geen barricadespringer, niet handig of erg ondernemend. Mijn sterkste wapen is de taal, de poëzie. Poëzie is wat ik het best kan inzetten om iets in beweging te brengen. De Klimaatdichters zijn ondernemend en stuurden een brief naar 10 politici! “Wij komen in actie, u ook?” Van klimaatmoeheid naar klimaatmoedigheid!!! … Kortom, wij vragen actie, laat de symboliek maar aan ons. Zelf ben ik één van de coördinatoren van diverse projecten. We koppelen de juiste dichters aan het juiste project. Dat is meteen de reden waarom ik minder tijd heb om te schrijven. Zo komt er gedurende de maand mei een Klimaatdichters podcast serie op Sound Cloud. Een woordkunstenaar leest een thema gedicht voor en gaat in gesprek met een wetenschapper. Een architect, psycholoog, bioloog… staan garant voor een boeiend gesprek. Ook gedichtwandelingen zijn gepland gedurende de maand mei.

Kunstpoort Welk genre of medium is volgens jou het meest geschikt om een complex en weerbarstig verschijnsel als klimaatverandering te verbeelden en waarom? Zijn schilderkunst, beeldende kunst niet toegankelijker dan poëzie?
Moya De Feyter Artistieke disciplines vullen elkaar aan, treden in dialoog. Het klopt dat meer mensen geïnteresseerd zijn in beeldende kunst dan in poëzie. Dit is net onze uitdaging: de klimaatpoëzie naar een groter publiek brengen.

Charlotte Peys maakte ontzettend mooie illustraties voor de dichtbundel Zwemlessen voor later

Een noodkreet voor de aarde,
een ode aan de natuur,
een pleidooi voor omwenteling

foto omslag @ uitgeverij Vrijdag
illustratie cover @ Charlotte Peys

Zo had je ook de literaire multidisciplinaire avond -Liederen voor het leven- een combinatie van poëzie, muziek en illustraties. Het evenement stelde door klimaatverandering bedreigde dieren, planten… in de kijker. Deze aardbewoners krijgen zo een stem. Klimaatdichters lazen hun poëzie voor.  Ondertussen kon je illustraties van Babette Wagenvoort op een scherm bekijken. Zie link https://buff.ly/3mFQ0fo

Kunstpoort Met de opbrengst van de dichtbundel -Zwemlessen voor later- steunen jullie een buitenlands project One World Tree Planting, een project dat zich bezighoudt met het aanplanten van nieuwe bomen en het herstel van bestaande bossen in onder andere Oeganda. Ook hier is er tekort aan natuur, aan bossen, aan bewustwording. De vele wandelaars in de natuur in deze coronatijd hebben geen respect voor de natuur. Mountainbikers terroriseren de bossen, planten en paddenstoelen verdwijnen. De diversiteit vermindert. Proberen jullie in de toekomst iets te betekenen in België, Vlaanderen?
Moya De Feyter Het door ons gesteunde project is in het leven geroepen door een vlaming. Antwerpenaar Herman De Greve is initiatiefnemer van One World Tree Planting. Het ingezamelde geld gaat naar klimaatactivisten in het zuiden. We kozen voor dit project omdat in een land als Oeganda al veel concrete gevolgen van klimaatverandering merkbaar zijn. Bepaalde regio’s geraken zo stilaan onbewoonbaar. De situatie is daar urgenter dan hier. Natuurlijk willen wij in België graag samenwerken met organisaties als Natuurpunt of Bos +, dat sluit elkaar niet uit.

Kunstpoort ‘Zwemlessen voor later’ is een bundel vol klimaatgedichten van jonge honden (Babeth Fonchi, Yousra Benfquih en Jens Meijen) en oude rotten in het vak (Ilja Leonard Pfeijffer, Bart Moeyaert en Vrouwkje Tuinman).
Moya De Feyter over de titel. ‘De titel kan een negatieve connotatie dragen: alles moet eerst onder water lopen voordat er effectief gehandeld wordt. Maar het gaat verder dan dat. Als we praten over een later, dan veronderstellen we dat er een later is en dragen we dus in zekere zin een optimistisch toekomstbeeld uit, want veel mensen hebben dat later al lang opgegeven. Wij willen geloven in een toekomst waarin de wereld ten goede is veranderd, maar daar hebben we wel wat zwemlessen voor nodig.

Kunstpoort Wat mogen we de komende maanden, jaren nog verwachten van de Klimaatdichters?
Moya De Feyter We werken tegenwoordig samen met Poetry International, Rotterdam. Voor hen organiseren we een debat en een poëzieavond. Gedurende mei, juni en juli treden klimaatdichters op tijdens buitenactiviteiten in Brugge en Genk. Er komt een samenwerking met het Gezellehuis rond de eco poëzie van Guido Gezelle. Eind augustus vindt een internationale residentie plaats in Oosterbeek, Nederland. Vertegenwoordigers van de Britse Poets for the Planet, de Duitse Poets for the Future en de Klimaatdichters laten zich in Oosterbeek verleiden tot nieuw werk. Nog meer afleveringen van de Podcast ‘Redden wat je raakt’ zijn voorzien. Avonden rond bedreigde dieren en planten zetten we op touw. En wellicht nog zoveel meer. De klimaatdichtersprojecten waaieren verder uit.

Info over de klimaatdichters

https://www.facebook.com/klimaatdichters
https://www.klimaatdichters.org/

Over Moya De Feyter

Frontvrouw Klimaatdichters
Moya De Feyter (1993) schrijft theaterteksten, proza en poëzie.



dichtbundel Tot iemand eindelijk, 2018
Uitgeverij Vrijdag
Met -Tot iemand eindelijk- was Moya De Feyter genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee.



dichtbundel Massastrandingen, 2019
Uitgeverij Vrijdag
Moya De Feyter wint de
J.C. Bloem-poëzieprijs 2021 met haar dichtbundel Massastrandingen.
http://moyadefeyter.be/

tekst Kathleen Ramboer
foto’s covers
@uitgeverij Vrijdag
foto Moya De Feyter @ Jeyda Yagiz

---

De wondere wereld van Seba P

Wie het atelier van Seba P wil bezoeken trekt best makkelijke schoenen aan voor een kleine klim.  Twee reeksen zoldertrappen later wacht de beloning:  het merkwaardige ‘fantasy’ atelier van kunstenaar Seba P. Zijn wondere betoverende wereld houd je vast tot je de trappen terug afdaalt ‘down to earth’.

Kunstpoort Eerst de klassieke vraag: hoe is de interesse voor kunst ontstaan? Volgde je een opleiding of ben je een selfmade kunstenaar?
Seba P Als kind was ik een onrustige natuur, altijd bezig, altijd in de weer. Ik hield ervan apparaten te demonteren en terug in elkaar te knutselen. Als kleine jongen haalde ik een radio uiteen en maakte een assemblage met het recupmateriaal. Toen ik op 12jarige leeftijd kunsthumaniora te Brugge startte, was er meteen de klik. Vanaf dag 1 was ik overtuigd KUNST dat wordt mijn leven.

Kunstpoort Je creëert kleurrijke, dynamische, veelal figuratieve maar ook abstracte kunst. Weerspiegelt dit fel palet je persoonlijkheid?
Seba P Inderdaad, in mijn eigen wondere wereld acht ik me gelukkig. Dit atelier is mijn thuis, hier voel ik me vrij en vrolijk. De buitenwereld betekent chaos. De drukte, het verkeer, de mensen in hun totaliteit zijn schrikwekkend, boezemen mij angst in.

Kunstpoort Ben je met meerdere werken simultaan bezig?
Seba P Verschillende projecten ontstaan parallel en staan tegelijkertijd op stapel. De ene dag schilder ik met rode verf. De andere dag lijm ik. Ondertussen soldeer ik aan een assemblage.

Kunstpoort Spreek je het meest een jeugdig publiek aan, krijg je feedback van alle leeftijden.
Seba P Mijn publiek is heel divers, oud en jong appreciëren het.

Kunstpoort Leef je van je kunst? Heb je nog een andere job?
Seba P Ik ben halftijds kunstenaar. Mijn job is seizoensgebonden. Ik werk samen met mijn pa en zus in een zaak van pellet kachels. In de winter is er vanzelfsprekend veel werk. Tijdens de zomermaanden is er meer plaats voor kunst.

Kunstpoort Schilder je met een regelmaat, op vaste uren? Of alleen als je er zin in hebt en geïnspireerd bent?
Seba P Een vast stramien is er niet. Ik hou van chaos. Zo ben ik ook en moet ik zijn om kunst te creëren. De inspiratie komt altijd en overal, zelfs op zondagmiddag aan de koffietafel. Ik lees een krant, zie een woord, een tekst, knip die uit en … ik ben vertrokken op weg naar een nieuw kunstwerk.

Kunstpoort Waar haal je de inspiratie? Muziek? Literatuur? Foto’s? Films? Eigen ervaringen? Ontstaan je werken spontaan?
Seba P Ik heb een spontane intuïtieve manier van werken. Mijn inspiratiebronnen? Dat kan alles en nog wat zijn: eigen foto’s, foto’s uit tijdschriften, film, teksten… Onlangs las ik het woord – continuïteit – in de krant. Wat is dat? Dit bleek de aanleiding voor een nieuw werk.

Kunstpoort Volgens mij hou je ook van humor, de titel- Vrouw met een hoek af- doet me glimlachen. Is humor belangrijk voor je?
Seba P Ik hou van humor, van kunst met een twist, met een hoek af.
Kunstpoort Het atelier van Seba P doet me denken aan de grot van Alibaba met tal van vreemde, grappige objecten van de hand van de kunstenaar.

Kunstpoort Eén van je kunstwerken kreeg de titel ‘Dark Times for Culture’. Heb je dit zelf ondervonden? Kan je gewoon verder werken alsof er geen pandemie aan de gang is?
Seba P Gek genoeg deze periode is voor mij ideaal om te werken in mijn atelier. Plots kreeg ik enorm veel ademruimte: geen onverwachte bezoeken, minder mensen om me heen. Het sociaal contact mis ik niet. Dit wil niet zeggen dat ik geen oog heb voor de miserie die deze pandemie met zich meebrengt. Meestal werk ik parallel aan verschillende projecten, staan er veel kunstwerken op stapel die niet volledig af zijn. Nu was er ineens tijd om die tot een goed einde te brengen, te voltooien. 

Kunstpoort Ben je beïnvloed door andere kunstenaars of wie bewonder je als kunstenaar?
Seba P Ik ben door niemand beïnvloed en ben niet wild van één of andere hedendaagse kunstenaar. Ik apprecieer de hedendaagse kunst maar de klassieke grootmeesters brengen me het meeste bij.

Kunstpoort Galerie MixArt vertegenwoordigt je. Vind je het belangrijk dat een galerie je onder je vleugels neemt? Wat is het voordeel hiervan?
Seba P Hugo Tanghe van MixArt ontdekte mijn werk op instagram. Hij contacteerde me en de rest is historie. Hij verkocht verschillende werken van me en steunt me door dik en dun. Al mijn werk komt in de galerie terecht, in mijn interieur hangt geen eigen werk.

Kunstpoort Mocht je geen succes hebben met je oeuvre zou je nog verder kunst creëren? Heb je nood aan erkenning?
Seba P Ook zonder interesse van de buitenwereld, zou ik kunst produceren. Mijn huidig atelier barst uit zijn voegen, ik ben er uitgegroeid. Binnenkort betrek ik een gigantisch atelier in Brugge met mogelijkheden om groter werk (3meter) te produceren, tentoonstellingen in te richten…

Kunstpoort Ook voor andere kunstenaars?
Seba P Ja dat kan. Mijn vriendin Fauve is keramiste. Voor haar is dat een opportuniteit om tentoon te stellen.

Kunstpoort Misschien kan je daar ooit beeldhouwen?
Seba P Ook dat sluit ik niet uit.

INFO

---

Geen antwoord enkel vragen, het werk van Angéline Catteeuw

Op een grijze zaterdag trof ik Angéline Catteeuw aan in haar atelier. Een warme kunstenares als Angéline Catteeuw verwacht je op zaterdagmorgen niet onmiddellijk middenin een desolaat industriepark. In deze eenzame stilte kan de kunstenares zich volledig op haar organische schilderijen concentreren. Het vele daglicht in het ruime atelier laat haar in de zomermaanden werken tot in de late uurtjes. Hoewel ons interessant ochtend gesprek vlot en aangenaam verliep, vertrouwt ze me toe dat ze geen matineus persoon is.  

Kunstpoort Je schilderijen zijn een uitpuren van figuratieve vormen. Volgde je ooit levend model of hoe kwam je bij het menselijk figuur terecht? 
Angéline Catteeuw Ik studeerde grafische vormgeving aan Sint Lucas. Soms tekenden we naar het menselijk lichaam. Ook tijdens de les aan de academie was er gelegenheid tot modeltekenen. Werken naar de menselijke figuur fascineerde me en liet me nooit meer los. Ik schilder al van toen ik 13 was. Mijn studie grafische vormgeving ontnam mij de goesting. Ook na mijn studies raakte ik enkele jaren geen schilderborstel meer aan. Toch was deze studierichting niet een verkeerde keuze. Het maakt deel uit van mijn opleiding.

Kunstpoort Ik las dat je vroeger heel minutieus schilderde. Wat je nu schildert is vrijwel abstract. Kostte het veel moeite om het precisiewerk los te laten? Moest je jezelf daartoe dwingen of kwam het vanzelf?
Angéline Catteeuw Het realistisch precies schilderen leerde me techniek bij. Eenmaal ik dit onder de knie had, ontbrak me een uitdaging. Ik zocht iets extra: emotie, abstractie… Deze abstrahering kostte me wel bloed, zweet en tranen.

Kunstpoort Was die leerschool nodig om later abstracter te kunnen werken?
Angéline Catteeuw Ongetwijfeld. Veel niet figuratief werk vertrekt vanuit de realiteit. Ik geloof niet in abstracte werken die zomaar uit het ‘niets’ verschijnen. Ieder sterk abstract werk heeft een voedingsbodem anders bestaat het alleen uit ‘trucjes’ dan mist het werk inhoud en geloofwaardigheid. Bij abstrahering sluit de kunstenaar het narratieve uit en houdt de emotie over. Abstracte werken vragen meer van een toeschouwer. De kijker krijgt geen antwoorden enkel vragen.

Kunstpoort Is het moeilijk afstand te nemen van de lichaamsdelen, ze om te werken tot organische vormen?
Angéline Catteeuw Het lukt me nu meer en beter. Ik slaag erin bepaalde stappen van het proces over te slaan. Vroeger tekende ik met houtskool de menselijke figuur op mijn canvas en vormde de modeltekening stap voor stap om tot een organisch geheel. De eerste aanzet is nu vaak abstract. De houtskoollijnen, ook een toevallige vlek laat ik staan als ze bijdragen tot de rijkheid van een beeld.  

Angéline Catteeuw Vroeger kon ik moeilijk met kleur omgaan. Die angst heb ik overwonnen. Nu kies ik resoluut voor meer kleur. Zo wint mijn werk aan expressie. De kleurcombinaties dringen zich op tijdens het schilderen. De tinten rood verwijzen naar een gekwetst en getormenteerd lichaam. Die tinten zijn er gewoon, ik zoek ze niet op.

Kunstpoort Je werk is zowel zacht, intiem als uitdagend en bijwijlen agressief. Schuilen er 2 verschillende persoonlijkheden in je? Zijn dit 2 uitersten van je persoonlijkheid?
Angéline Catteeuw Intimiteit is wat de zachte, tere werken gemeen hebben met de meer agressieve, uitdagende schilderijen. Agressie vloeit voort uit kwetsbaarheid. Gevoeligheid brengt pijn met zich mee. Er zijn 2 kanten aan een medaille.

Kunstpoort Kunstschilder is een eenzaam beroep. Ongetwijfeld word je met jezelf geconfronteerd als je aan het werk bent. Laat dit zijn sporen na in je schilderij?
Angéline Catteuw Schilderen is zoeken naar je eigen waarheid. Zoeken naar dat ene beeld waarin je alles wil vatten. Het is de eeuwige confrontatie met techniek en inhoud van een werk, met wat je kan, wil en het resultaat. Het is hard. Soms zou ik willen kunnen kijken met de frisse ogen van een toeschouwer die geen weet heeft van het denk- en maakproces.
Tijdens het schilderen vertoef ik in een andere wereld, in volle concentratie.

Kunstpoort Is het je bedoeling de universele mens te schetsen, mensen met hun twijfels, angsten, gevoelens?
Angéline Catteeuw Hoe dieper ik graaf, hoe meer universele thema’s naar boven komen. Existentiële eenzaamheid ligt niet aan de oppervlakte maar bij ieder van ons op de bodem van de vijver van de geest.

Kunstpoort Het klinkt filosofisch.
Angéline Catteeuw Ik denk veel na over grote thema’s. Kunst is voor veel kunstenaars het verwerken van een trauma, dat is bij mij niet het geval. Of toch wel? Mijn geboorte, mijn leven heb ik niet gevraagd, dit is mijn trauma. Het leven is geen cadeau, niet vatbaar voor controle. Schilderen helpt me daarmee omgaan.

Kunstpoort Krijg je soms emotionele commentaar op je werk? Raak je het innerlijke van een kijker? Hoe reageer je daarop?
Angéline Catteeuw Vaak krijg ik emotionele reacties. Onlangs kwam een dame over de vloer die heel wat doormaakte. Online reserveerde ze een werk. Bij overhandiging kon ze haar tranen niet bedwingen. Wat er door haar heen ging kan ik onmogelijk verhalen. Het pleziert me dat mijn werk zoveel betekent voor iemand. Kunst brengt troost en is een vorm van vrije communicatie. Zelf voel ik een klik bij het werk kreupelhout van Berlinde De Bruyckere. Waarom? Het groot spectrum van emoties dat een kunstwerk oproept is vaak moeilijk te verklaren.

Angéline Catteeuw Deze expo ‘Trophies’ heeft in de daaropvolgende maanden het een en ander losgemaakt. De expo kwam er op uitnodiging van het stadsbestuur van Moeskroen. Het was een prachtige locatie met mooi diffuus licht, uiterst sfeervol. De tentoonstelling bracht een zekere geloofwaardigheid en sérieux met zich mee. Nu kan ik volop gaan voor een leven als kunstenaar.

Kunstpoort Je creëert nu ook sculpturen. Vanwaar die behoefte? Is het moeilijker of gemakkelijker om je gevoelens, je innerlijke te uiten door middel van sculpturen, van monumentale werken? Zijn je beelden een voortzetting van je schilderijen? Stijl, kleur en thema refereren naar je schilderkunst. Wil je in de toekomst deze 2 disciplines verder samen uitbouwen?
Angéline Catteeuw Mijn eerste beeld ‘The Raven’ was letterlijk gemaakt met resten opgedroogde acrylverf. Dit proces verliep zo naturel dat ik besloot me daar meer in te verdiepen. Mijn sculpturen ontstaan spontaan als een soort verlengstuk van mijn schilderen. Bij het creëren voel ik me vrijer, ongeremd, het maakproces verloopt speelser. Experimenten, nieuwe materialen dringen zich op. Het beeldhouwen verloopt nu parallel naast het schilderen. De uitdaging van het 2D doek ga ik niet uit de weg.

work in progress

Kunstpoort Denk je ooit los te komen van je inspiratiebron het menselijk lichaam en een totaal andere richting uit te gaan?
Angéline Catteeuw Voorlopig niet, mijn fascinatie voor het organische is te groot. Onder die term valt voor mij ook de natuur op zich. Rechte lijnen, wat de mens produceert, boeien me niet. Die staan regelrecht tegenover de dynamische grillige gebogen vormen van de natuur die zoveel rijker zijn.

Kunstpoort Hou je rekening met de meningen van kunstkenners, kunstliefhebbers, kunstrecensenten of volg je gewoonweg je gevoel?
Angéline Catteeuw Ik luister altijd aandachtig, oordeel en beslis wat ik zelf bruikbaar acht, volg mijn eigen intuïtie. Te veel rekening houden met de mening van anderen leidt ongetwijfeld tot middelmatig werk.

Kunstpoort Voel je aan wanneer je schilderij af is? Of neem je soms veel later de symbolische draad opnieuw op om toch nog iets aan het werk toe te voegen?
Angéline Catteeuw Het ‘stoppen’ leer je wel. Meestal voel ik het aan als een werk af of bijna voltooid is. Soms vraagt een schilderij dan nog een lijn of wat kleur. Daarna besluit ik dit schilderij is af. Aan sommige schilderijen werk ik met tussenpauzes met het besef dat ze nog ‘in progress’ zijn.

Kunstpoort Ben je zelf tevreden over je schilderijen en sculpturen, over de creatieve weg die je inslaat?
Angéline Catteeuw Ik heb nu een eigen stijl en beeldtaal. Dat schept vertrouwen. 100% tevreden ben ik bijna nooit. Het ‘yes’ gevoel ervaar ik zo’n 3 maal per jaar.

Kunstpoort Maak je ook tekeningen? Indien ja wat is de zin ervan? Zijn het kunstwerken op zich?
Angéline Catteeuw Ik maak tekeningen en een soort schets-schilderijtjes, een lightversie van wat ik op doek maak. Deze tekeningen staan op zich. Ze fungeren niet als voorbeeld voor de grotere schilderijen maar werken bewust of onbewust mee aan de evolutie in mijn kunst.

Kunstpoort Laat je je inspireren door beroemde voorgangers? Of wie bewonder je als kunstenaars?
Angéline Catteeuw Wat sfeer, kleur en tactiliteit betreft, bewonder ik het werk van Berlinde De Bruyckere. Als je veel kunst kijkt, volgt automatisch de beïnvloeding. Francis Bacon, Berlinde De Bruyckere, Per Kirkeby, Rothko in zijn vroege jaren en Cy Twombly zowel voor schilder- als beeldhouwkunst vind ik boeiend. Inspirerend zijn ook de sculpturen van Ursula Von Rydingsvard en Raphael Buedts.

Kunstpoort Twijfel je vaak aan je zelf? Bijvoorbeeld je bent in je atelier aan het werk, komt de gedachte dan op: ‘Wat ben ik hier in godsnaam aan het doen?’
Angéline Catteeuw Een tijd lang had ik last van het ‘imposter syndroom’, het gevoel dat ik onterecht bewierookt werd. De twijfel is er elke dag, een constant schipperen tussen onzekerheid en overtuiging. Dit stuwt je vooruit en zorgt dat je kritisch blijft tegenover je eigen werk.

Kunstpoort Heb je behoefte aan achtergrondmuziek terwijl je werkt en welk soort muziek verlang je?
Angéline Catteeuw Terwijl ik werk hou ik van stilte en klassieke muziek. Dramatische muziek geeft me een boost, veel diepe emotie, ruimte tot voelen.

Kunstpoort Werk je voor het ogenblik met een volgende tentoonstelling voor ogen, in functie van een expo?
Angéline Catteeuw Ik geloof niet in werken rond een thema voor een expo. Deze zijn pertinent al aanwezig in het werk van een kunstenaar. Toevallig had ik gisteren een gesprek in verband met een expositie in een nieuwe galerieruimte in Sint-Amandsberg. We tippen op begin 2022.

INFO

---

Video call met rebelse punk galerist

MixArt en de kracht van een virtuele galerie

Kunstpoort Hoe lang bestaat de galerie al? Waarom ben je Mixart gestart, wat was de aanleiding?
Hugo Tanghe MixArt heeft haar 15^de verjaardag gevierd. De galerie is in het leven geroepen uit onvrede met de toen, we spreken van de jaren 90, weinig geschikte locaties om tentoon te stellen. Ik ben zelf kunstenaar, wilde tentoonstellen in goede omstandigheden. De verlichting was meestal ontoereikend, een ophangsystemen ontbrak, daarbij waren de ruimtes vaak onbetaalbaar. Ik besloot het heft in eigen handen te nemen en een galerie op te starten. Zo kon ik autonoom werken, mijn zin doen, zelf openingsuren kiezen en nog zo veel meer. Ik ben een ondernemend persoon, ik was 33 jaar en besloot de sprong te wagen om volledig van de kunst te leven. Een fijne goede job zegde ik vaarwel. En kijk het is me gelukt. Stilletjes aan en vele jaren verder kan ik van de kunst leven: galerie en eigen werk. Stilletjes aan haalt de galerie de bovenhand.

Kunstpoort Je bent blijkbaar een creatieve duizendpoot, je bezit een galerie, je bent zelf kunstenaar, medeoprichter van het muziekcentrum Noisegate… Is het soms niet te druk? Geen last van stress?
Hugo Tanghe Helemaal niet. Van de muziekwereld krijg ik trouwens veel steun. Er is een intense samenwerking, een soort kruisbestuiving tussen 2 verschillende werelden met raakvlakken. Soms geven muzikanten hier een concert. Jan Hautekiet was hier nog te gast.
Muzikanten zijn vaak ook goede grafici. MixArt vertegenwoordigt bijvoorbeeld de muzikant Kloot Per W. Kloot Per W, door velen honend genoemd als de muzikant die schildert, heeft heel wat in zijn mars. Hij sloot zich aan bij de beweging van punkrocker Billy Childish, het ‘stuckisme’* en exposeerde in binnen- en buitenland. Op de site van MixArt ontdek je zijn virtuele galerie.
https://www.mixart.be/?q=kloot-w/galerie-kloot-w
* Het stuckisme is een internationale kunstbeweging die de figuratieve kunst bepleit als tegenreactie op de conceptuele kunst. Deze beweging werd in 1999 opgericht door Charles Thomson en Billy Childish. Gestart als groepje van 15 kunstenaars nu wereldwijd verspreid.  Kloot Per W zelf noemt zijn werk graag ‘popart’, felle kleuren en simplistische lijnen. (info Wikipedia)

Kunstpoort Er is tegenwoordig een tendens naar figuratieve kunst. Ook MixArt promoot voornamelijk figuratieve kunst. Wat is de verklaring hiervoor?
Hugo Tanghe Fijn dat je me hierop attent maakt. Daar was ik mij niet van bewust. Het zal wel een gevolg zijn van een persoonlijke voorkeur. Eerlijk gezegd, er is meer interesse voor figuratieve kunst, figuratieve kunst verkoopt vlotter.

Kunstpoort Naast vier expo’s per jaar waar het publiek de werken fysisch kan bekijken, toont je site ook virtuele galeries. Het virtueel portaal bevat een 1200 tal werken van ongeveer 50 kunstenaars. Is dit de toekomst volgens jou? Worden er veel werken via de digitale galeries aangekocht of dienen deze louter als kennismaking met de kunstenaar?
Hugo Tanghe Vroeger organiseerde ik 9 expo’s per jaar. Dit is arbeidsintensief, onmogelijk vol te houden. Nu beperk ik me tot langlopende groepsexpo’s waarvan ik de curator ben. Ik heb een enorme vijver om in te vissen, handig om een tentoonstelling samen te stellen. De galerie is voor mij als een speeltuin: levend, actief, dynamisch. Eenmaal een werk verkocht, wordt het onmiddellijk vervangen door een ander. Wie hier regelmatig binnenwipt zal nooit dezelfde opstelling zien.
De virtuele galeries op mijn site zijn een zegen in dit corona tijdperk. Nu meer dan ooit contacteren kunstliefhebbers me via MixArt portaal. Hebben ze belangstelling voor een specifiek werk dan zorg ik dat het kunstwerk in de galerie aanwezig is. Een werk koop je niet op foto, ervaar je best fysisch om voeling te krijgen met techniek, materie en sfeer.
In deze bizarre periode hebben beeldende kunstenaars het voordeel dat ze ongestoord verder kunnen creëren. Ik geef ze de gelegenheid hun werk online voor te stellen. Resultaat van hun artistieke activiteit kunnen ze persoonlijk uploaden. Trouwens midden april krijgt de site een remake met onder andere een art shop. Filteren op kunstenaar, discipline, prijs en beschikbaarheid ligt in de mogelijkheid.

Kunstpoort Welke eigenschappen moet je hebben om een goede galeriehouder te zijn?
Hugo Tanghe Als galerist moet je vooral aanspreekbaar zijn, toegankelijk. Ik zit niet in een ivoren toren, iedereen is welkom. Mijn galerie heeft een laag drempel gehalte.

Kunstpoort Welke band heb je met je kunstenaars?
Hugo Tanghe Voor mij is de vrijheid van een kunstenaar heilig. Ik geef geen enkel advies over stijl of productie, leg geen beperkingen op. Kunst = Vrijheid. Als galeriehouder moet je je grenzeloos inleven in de wereld van een kunstenaar. Soms is er van dag 1 een klik, groeien vriendschapsbanden. Je moet op één lijn staan wat verkoop betreft, afspraken nakomen. Er is een soort partnerschap. Je geeft de kunstenaar een rode loper, je begeleidt en ondersteunt hem in de hoop dat MixArt geen tussenstap is. Eenmaal een kunstenaar mijn galerie de rug toekeert, dat is zijn recht, is het afscheid voor eeuwig. Het vertrouwen is verloren.

Kunstpoort Hoe kies je een kunstenaar die je wil vertegenwoordigen? Klop je zelf aan bij een kunstenaar of komt die naar jou? Bezoek je zelf veel expo’s om kennis te maken met kunstenaars of zoek je kunstwerken via sociale media?
Hugo Tanghe Door het volgen van kunstroutes scoutte ik kunstenaars. Nu zijn die evenementen geschrapt wegens corona. Gelukkig ontvang ik gemiddeld drie mails per week van kunstenaars die zich voorstellen. Graag promoot ik goede amateurs, semi-professionelen en semi-professionelen, zoals Peetermans Michael,  die de ambitie hebben ooit prof te worden.
https://www.mixart.be/?q=users/peetermans-michael

Leeftijd speelt geen rol, wat hij maakt is belangrijk. De naam MixArt verklaart veel: alle disciplines zijn welkom. Ik hou van eigenzinnige talenten, pure kunstenaars. Rebels is het handelsmerk van de galerie, de spirit. Zo promoot ik Jean-Luc Borgers. Jean Luc Borgers die internationaal toch al faam heeft, komt in België moeilijk van de grond. Hij heeft een zeker panamarenko gehalte. Met de trailer, een productie in samenwerking met cameraman Geert Decancq, wil ik hem een duwtje in de rug geven.
https://www.youtube.com/watch?v=Ohzl-_H1ll0&list=TLGGjz7LO45a4-swNjAzMjAyMQ&t=14s

Kunstpoort Kan je als galeriehouder nog zonder de sociale media zoals Instagram, LinkedIn, Facebook… ?
Hugo Tanghe Je moet een kind van je tijd zijn. De sociale media is een tool waar je best op een goede manier gebruik van maakt. Zo heeft MixArt niet alleen een Facebookpagina maar ook een Facebookgroep die een 7tal jaar geleden in het leven geroepen is.
https://www.facebook.com/tentoonstellingen
https://www.facebook.com/groups/32689715585
Ik schrik niet terug betalend te adverteren op Facebook en Instagram.
Verder heb ik een groot klantenbestand en wie interesse heeft kan zich abonneren op onze nieuwbrief.

Kunstpoort Je propageert toegepaste kunst van eigen werk zoals schoudertassen, muismatten, reproducties… Wat is de bedoeling?
Hugo Tanghe Het zijn collector’s items, beperkte oplages. Hiermee bereik ik een groter publiek, deze seriële oplagen zijn drempelverlagend en betaalbaar. De jaren 1999-2000 startte ik dit project. De productie van toegepaste kunst maakte het comfortabel om te leven van mijn kunst. Op de webshop ART-4-U komt het complete gamma aan bod: schoudertassen, muismatten, boots, reproducties, meubelen, schoudertassen, klokken… alles gebaseerd op eigen schilderijen.https://www.art-4-u.eu/ Style Copy Print met zaakvoerder Caroline Vanneste zorgt voor de digitale print.

Kunstpoort Een bepaald publiek koopt kunst als belegging, vind je dat een goed idee? Vanuit commercieel oogpunt is dit wellicht interessant voor de kunstenaar maar daar put een kunstenaar waarschijnlijk minder voldoening uit.
Hugo Tanghe Kunst mag commercieel benaderd worden, daar is niets mis mee. Een kunstenaar investeert in materiaal. Als koper steun je de kunstenaar plus geef je een gevoel van waardering. Een kunstenaar moet hard werken, return is meer dan normaal. Er is respect nodig voor een kunstenaar, als het nu een beeldend kunstenaar of muzikant is. Zelf heb ik bijvoorbeeld nooit muziek gedownload zonder betalen.

Kunstpoort Ik weet het is moeilijk kiezen in je groot aanbod, welke kunstenaars mogen we op deze blog in het daglicht stellen.
Hugo Tanghe Michael Peetermans, Jean-Luc Borgers en Kloot Per W kwamen al aan bod. Graag vermeld ik nog: de Nederlander Vincent M. Bakker met een eigen stijl, de bronzen beelden van Ba Cali, het expressionistisch kubisme van John Alossery, Wim De Cauter met werken in cortenstaal, de lichtfonteinen van Jack Francken, werk van Seba P…

Kunstpoort Heb je toekomstplannen, initiatieven voor na corona?
Hugo Tanghe De site krijgt een ander jasje. De beeldentuin, nu ondergeschikt aan de galerie, breiden we uit. Mijn droom is na covid, gedurende de maand september, een bevrijdingsfeest te organiseren. Een feest met theater, muziek, beeldende kunst dat het hele medialandschap in rep en roer zet.

Kunstpoort We hopen met hart en ziel dat dit feest van de kunst zal kunnen losbarsten.

INFO

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Eric Rottée en MixArt

---

Subtiele grijstinten als sfeermakers in het werk van Anaïs Van Goethem

Kunstenares Anaïs Van Goethem werkt in haar leefruimte. Op de drempel van haar appartement word ik meteen getroffen door een zekere soberheid, ook kenmerkend voor haar oeuvre. De zon overspoelt het atelier/appartement met licht, het balkon nodigt uit tot een buiten gesprek, ideaal in dit corona tijdperk.

Kunstpoort Welke kunstopleidingen volgde je?
Anaïs Van Goethem Ik volgde vrije grafiek aan Sint-Lucas – LUCA, School of Arts, te Gent. Later volgde een lerarenopleiding, een cyclus modeltekenen en non-toxische grafiek aan het DKO Gent.

Kunstpoort Heb je de liefde voor de kunst en je kunstgevoel met de paplepel meegekregen?
Anaïs Van Goethem Mijn ouders waren niet artistiek, niet creatief en hadden totaal geen interesse in enige vorm van kunst. Ik was een buitenbeentje. Als kind zocht ik schoonheid. Het esthetische trok mijn aandacht. Mijn vader had een voorliefde voor sport, de sporttak waar ik als kind geboeid en vol verwondering naar keek was kunstschaatsen. Van kleins af tekende ik enorm graag en veel. In een vroege herinnering tekende ik op 9jarige leeftijd een stripverhaal.

Kunstpoort En is dat bewaard gebleven?
Anaïs Van Goethem Neen

Kunstpoort Wat heeft je getriggerd om vrije grafiek te studeren?
Anaïs Van Goethem  Ik heb een omwegje gemaakt langs de functionele grafiek. Volgens mijn ouders bood deze afdeling meer toekomstperspectief, meer werkzekerheid. Op een dag kwam ik in het atelier van de vrije grafiek terecht. De werkruimte en de sfeer die er heerste deden me de stap zetten naar vrije grafiek. Een pluspunt: de traditionele technieken zoals diepdruk, vlakdruk en hoogdruk werden je aangereikt. Ben ik geschikt om in opdracht te werken? Ik denk het niet.

Kunstpoort Je kunstenaar carrière startte je als graficus, etser. Nu ben je vooral gefocust op gewassen inkttekeningen. Van waar deze verandering van techniek?
Anaïs Van Goethem Vrije grafiek is enorm arbeidsintensief, omslachtig. Ik beoefende en beheerste de mezzotint*. Deze techniek vergt een zware fysische inspanning. Etsen kan je ook moeilijk thuis. In de praktijk heb je een gemeenschappelijk atelier nodig. Bij een mezzotint heb je honderden uren werk en het eindresultaat blijft onzeker. Dit staat in schril contrast met wat ik nu doe: na een tijdje werken aan mijn keukentafel, ligt een tastbaar eindproduct voor mijn neus. Lang en heel graag heb ik geëtst, het was tijd voor iets anders.
*mezzotint: Bij de mezzotint wordt eerst de hele koperplaat geruwd met een zogenoemd wiegijzer (berceau), een instrument met een waaiervormige, gekartelde kop die rijen putjes en braam op de koperplaat achterlaat. Op het min of meer ruwe oppervlak hecht de inkt. Om een voorstelling aan te brengen worden sommige delen van de geruwde plaat met een schraapijzer (polijststaal) glad gemaakt. Op die plekken pakt de inkt niet meer evenredig en ontstaan dus bij de afdruk de lichte partijen. Zo is het mogelijk om verschillende grijstonen, ofwel halftonen, te bereiken, vandaar de naam mezzo (half) tint.

Kunstpoort Waar haal je ideeën voor de locaties van je tekeningen? Maak je schetsen of sla je de plaatsen op in je hoofd?
Anaïs Van Goethem Film stills of zelfgemaakte foto’s vormen het vertrekpunt. Vooral licht en sfeer is belangrijk. Ik werk spontaan en heel direct, een tekening vooraf komt er niet aan te pas. Het visuele primeert, niet een idee. De kijker mag mijn gewassen inkttekeningen vrij interpreteren, zelf stel ik geen thema voorop.

Kunstpoort De personages op je werken zijn vaag geschilderd, geen herkenbare gezichten, enkel silhouetten. Wat wil je hier mee suggereren?
Anaïs Van Goethem Ik schilder geen individuele portretten maar de universele mens, de existentiële toestand van de mens.

Kunstpoort Als er iets fout loopt bij het schilderen met inkt is dat moeilijk te corrigeren, vandaar mijn vraag: “Laat je veel aan het toeval over”?
Anaïs Van Goethem Het toeval mag zeker een rol spelen. Ik hou van een wisselwerking tussen sturen, controle hebben en het materiaal zijn ding laten doen. Een vlek kan een meerwaarde betekenen.

Kunstpoort Eén van de problemen van een kunstenaar is wanneer hij 100% geconcentreerd bezig is, kunnen beslissen: ik stop er mee. Het werk is af. Vooral met deze gewassen inkttechniek lijkt me dit het geval. Heb je daar problemen mee of weet je feilloos wanneer er een punt achter te zetten?
Anaïs Van Goethem Daar heb ik geen moeite mee. De tekening laat ik rusten, neem er afstand van en berg ze veilig op in een kast om later opnieuw te bekijken, of ik hang die op. Soms neem ik een foto van mijn werk, bekijk de gewassen inkttekening op het scherm van mijn computer en wonder boven wonder vaak constateer ik dan wat nog beter kan. Achterafcorrecties komen meermaals voor.

Kunstpoort Ben je hoofdzakelijk met de gewassen inkttekeningen bezig of wissel je af met andere technieken?
Anaïs Van Goethem Ik concentreer me tegenwoordig op de gewassen inkttechniek. Wie weet waag ik me ooit aan gouache.

Kunstpoort Als etser werkte je met zwartwit effecten. Nu sluipt een compleet gamma aan grijstinten in je inkttekeningen.  Een zekere ‘tristesse’ hangt over je werk. Heb je nooit behoefte aan uitbundige kleuren? Is dit intuïtief of heb je nagedacht over het niet gebruik van kleur? Denk je ooit je te wagen aan spetterende zomerse kleuren?
Anaïs Van Goethem Ik heb weinig behoefte aan een hevig coloriet. In het verleden schilderde ik wel aquarellen in kleur.

Kunstpoort Je etsen maakte je op klein of middelgroot formaat. Ook je tekeningen zijn niet zo groot. Wat is de reden? Tijdsgebrek, plaatsgebrek of leent je onderwerp en je technieken zich niet voor grote formaten?
Anaïs Van Goethem Grotere formaten vragen een serieuze investering bij het inkaderen. Daar komt nog bij dat ze veel plaats innemen. Kleinere werken bereiken een groter publiek. Niet iedereen kan zijn wanden voorzien van gigantische creaties.

Kunstpoort Meestal putte je voor je etsen, schetsen, tekeningen inspiratie in de natuur. Net nu iedereen terug naar de natuur wil, ben je van koers veranderd en maak je sfeervolle inkttekeningen van verlaten ruimten. Is dit bewust of toevallig?
Anaïs Van Goethem Ik wandel minder vandaar dat de natuur tegenwoordig visueel afwezig is. Thema’s van 30 jaar geleden zoals figuren voor een raam, pik ik vandaag de dag terug op. Dit thema diep ik nu meer uit in een serie. Ik hou ook van zijwegen. Dansende figuren uit de Roaring Twenties swingen tegenwoordig op mijn witte blad. Ik sluit niet uit dat dit side project tot een hoofdweg leidt. Laatst las ik dat deze Roaring Twenties na het coronatijdperk aan een heropleving toe zijn. Op automatische piloot werken moet ten allen tijde vermeden worden. Een kunstenaar is verplicht zijn eigen uit te dagen,

Kunstpoort Een kunstenaar registreert vaak onbewust zijn eigen tijd. Heeft dit coronatijdperk rechtstreeks invloed op je kunst, op de inhoud, sfeer, techniek of productie?
Anaïs Van Goethem Deze corona periode heeft wel degelijk invloed op mijn werk. Night en Inside zijn thema’s waar ik voor de pandemie al mee bezig was. Deze sluiten nu wonderwel aan bij deze bizarre tijd. De kijker ervaart nu nog sterker een gevoel van eenzaamheid en verlatenheid bij mijn series Night en Inside. Mijn werk Night XVII, een omhelzing spreekt boekdelen.

Kunstpoort Maak je dwangmatig kunst? Of moet je jezelf opladen om aan een werk te beginnen?
Anaïs Van Goethem De drang om kunst te creëren heb ik altijd. Kunst scheppen in mijn cocon geeft me een gevoel van vrijheid. Het is een constante in mijn leven, het enig dat ik kan doen zonder te moeten rekening houden met iemand anders of bepaalde factoren. Deze cocon brengt rust en geeft zin aan mijn leven.

Kunstpoort Word je visueel beïnvloed door een kunstenaar? Voor wie heb je bewondering?
Anaïs Van Goethem Heel wat kunstenaars dragen mijn bewondering weg: Jean-Baptiste Corot, Pierre Bonnard, Giorgio Morandi, de Vlaamse primitieven, het ingetogen werk van Vilhelm Hammarskjöld. Op instagram volg ik enkel opmerkelijke illustratoren: 
https://www.instagram.com/carolinewalkerartist/
https://www.instagram.com/joannaconcejo/
https://www.instagram.com/alice.wellinger/https://www.instagram.com/isa.sauv.peinture/

Kunstpoort Zelf ben je iemand die belang hecht aan een perfecte technische uitvoering. Dat straalt je werk toch uit. Je etsen getuigen van vakmanschap. Het actuele kunstgebeuren is vaak toegespitst op inhoud, het vakmanschap komt op de tweede plaats. Wat is je mening hierover?
Anaïs Van Goethem Ook onder de conceptuele kunstenaars tref je meesterschap. Zolang de conceptuele kunst, esthetisch, technisch knap of met zorg gemaakt is, heb ik er niets op tegen. Zo is het werk van de Iraanse activiste Neshat Shirin, fotograaf, film- en videokunstenares, niet alleen inhoudelijk sterk maar ook heel verfijnd.

Kunstpoort Je maakt tijdloos werk. Vind je dat zelf ook? Het werk dat je nu maakt zou je dat ook tien jaar geleden kunnen gemaakt hebben? Of had je je grafische periode nodig om tot dit te komen?
Anaïs Van Goethem Ik volg geen enkele trends, ik geniet van mijn vrijheid. Nu is er een tendens naar figuratieve kunst waar mijn werk bij aansluit.
Wat voorafging speelt zeker mee. Zo maakte ik voor mijn mezzotint landschappen voorstudies in inkt. Gewassen inkttekeningen blijven een constante in mijn werk.

Kunstpoort Je hebt blijkbaar geen tentoonstelling nodig om in stilte verder te werken. Je bent niet aan een galerie verbonden, zo kan je de kunst maken die je wil. Mis je soms de respons niet van de toeschouwer of kunstliefhebber? Wil je niet vaker tentoonstellen?
Anaïs Van Goethem Bij tentoonstellen heb ik een dubbel gevoel. Nu kijk ik ongedwongen en onbevooroordeeld naar mijn eigen werk. Feedback beïnvloedt je werk. Dat kan zowel positief als negatief zijn.

Kunstpoort Tot slot. Heb je tentoonstellingsperspectieven? Toekomstplannen?
Anaïs Van Goethem Een groepsexpo zou ik wel zien zitten. Misschien organiseer ik na het corona tijdperk een atelierbezoek voor vrienden, collega’s, kennissen…

Kunstpoort Hou ons zeker op de hoogte. Je sfeervolle kunst roept heel wat gevoelens bij ons op vooral in deze corona tijd.

INFO

https://www.facebook.com/madebyanais
https://www.instagram.com/made.by.anais/
https://beeld.be/kunstenaars/anais-van-goethem-0
https://www.saatchiart.com/madebyanais

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Kathleen Ramboer en
Anaïs Van Goethem

---

ALONE TOGETHER

ALONE TOGETHER, is dé geschikte naam voor een expo van drie aparte kunstenaars met een eigen specifieke beeldtaal. Naar aanleiding van hun tentoonstelling had ik een fijn, spontaan gesprek in hun atelier De Drukkerij te Sint-Amandsberg Gent.
Een beknopte voorstelling
Pia Cabuy houdt zowel van kleur als zwart/wit, van onverwachte, ongewone materialen; zilver-karton, glitterverf… Haar werk is feeëriek figuratief en verhaalt de wereld van het kind dat verbaasd aan de zijlijn staat te observeren naar de vaak ingewikkelde wereld van de volwassenen.

Pia Cabuy

Koen De Roeck werkt abstract en is niet bang om te experimenteren met onder meer betonplex, epoxy, tape… De kleuren spatten van het doek.

Koen De Roeck en Isa Dee

Isa Dee vertrekt vanuit het menselijk lichaam. Haar schilderijen vallen op door een organische vormentaal en gedempte kleur. Ze is vooral een zoeker.
Het sterk persoonlijk drietal heeft aandacht voor techniek, materialen, liefde voor de tekenkunst en een rebels tegendraads kantje gemeen.
Tijdens het gesprek valt me ook op welke hechte band ze hebben. Is er iets mooier dan kunst die verbindt. Together en toch Alone.

Kunstpoort Jullie stellen met zijn drieën weldra tentoon. Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Pia We leerden elkaar kennen op de academie en zijn daar vrienden geworden. Er is een match in ons creatief parcours qua  persoonlijkheid, drive en passie.

Kunstpoort Hadden jullie dezelfde leerkrachten? Kan je dat merken? Een goede leerkracht kan positief zijn voor een evolutie. Naar welke leerkracht kijk je op of geen enkele?
Isabel, Koen, Pia Ons drietal kreeg les van Chris Van Beveren, hij bracht ons veel bij.
Isabel Aan de academie kan ik naar model tekenen, een inspiratiebron voor mijn schilderkunst. Ik hou van de creatieve sfeer in een academie, de academie als eye-opener.
Koen Aan de academie stuwen ze cursisten vaak in een zelfde richting. Maar wij zijn goestingdoeners, tegendraads en voelen ons daarom ook zo verbonden. De band met de cursisten heb ik nodig, de mogelijkheid tot reflectie, het ontdekken van interessante invalshoeken.
Pia Ik wil graag een nieuwe weg op. Ik volgde de richting sculpturale keramiek, schilderkunst en  cross over schilderkunst/tekenen.  Nu opteer ik voor mixed media. Wellicht evolueer ik  naar 3D. 

Kunstpoort Jullie werk volg ik al een tijdje via instagram. Ik ontdek ondanks verschillende stijlen en technieken toch enige verwantschap. Alone together zou ik zeggen. Tekenen maakt een belangrijk deel uit van jullie oeuvre. Sommige werken zijn als geschilderde tekeningen. Hebben jullie het tekenen nodig om te kunnen schilderen? Zijn het 2 losstaande disciplines of beïnvloedt het ene het andere? Zou je zonder tekenen kunnen?
Isabel Schetsen is cruciaal voor mij en bepaalt mijn manier van kijken. Ik vertrek vanuit het menselijk lichaam om tot organische vormen te komen die ik op het doek vast leg. Voor het eerst ga ik ook mijn tekeningen exposeren. (kunstpoort: pakken schetsboeken sieren de werktafel)
Koen Voor mij is de grens tussen schilderkust en tekenkunst miniem.
Pia Tekenen is een vertrekpunt én hoofdzaak  geworden. Ik vul mijn tekeningen aan met verf, oliepastel, houtskool enz. Alles waar het werk om vraagt.

atelier De Drukkerij

Kunstpoort Het kleurgebruik bij Isabel is meer ingetogen, bij Pia en Koen is dit vaak uitbundiger. Bij Pia duiken er nu ook zwart/wit tekeningen op. Hoe verklaren jullie het al of niet veel kleur in jullie oeuvre?
Isabel Omdat ik snel teken is er een schaarsheid aan kleur in mijn schetsen. Ze getuigen van een zekere spontaniteit. Bij het schilderen werk ik bewuster. De kleuren zijn doordacht, ik laat niets aan het toeval over. Door de kleuren te beperken probeer ik mijn werk sterker te maken. Er gaat een ganse zoektocht aan vooraf, talrijke foto’s en schetsen helpen me hierbij.
Pia Mijn werken hebben een beladen thematiek. Er is een discrepantie tussen thema en kleur. Dat is bewust. De gevoeligheid van mijn onderwerp wordt zo afgezwakt, minder dramatisch. Mijn zwart/wit tekeningen zijn ‘1 minuut tekeningen’ aan de keukentafel.  Het zijn uiterst spontane gedachtenlijnen die ik later al dan niet in detail finaliseer.
Koen Mijn kleurgebruik is intuïtief, op gevoel. Ik werk met muziek, punk, heavy metal, vergeet de wereld om me heen en schilder… Voor mij geen less is more.
Isabel, Koen, Pia Schilderen is in je ziel laten kijken.

werk van Isa Dee

werk van Pia Cabuy

Koen De Roeck

Kunstpoort Worden bij de opstelling de werken gemixt? Bij hedendaagse curatoren gebeurt dit veelvuldig.
Isabel Onze werken matchen niet. Ik wil dat de toeschouwer naar mijn werk kan kijken los van de andere.
Isabel, Pia Mixen zou de fragiliteit van ons werk ondergraven.
Onze tekeningen mogen wel tussen onze eigen canvassen hangen. Dat vormt geen enkel probleem.
Koen Een confrontatie zou ik wel boeiend vinden.

Kunstpoort Moet het publiek het geheel zien of mag één werk uitgelicht worden?
Isabel Je kan een werk op zich bekijken maar het hele traject en de rode draad die doorheen mijn werken loopt is wel belangrijk. Ik stel mezelf steeds opnieuw in vraag en probeer mijn grenzen te verleggen. Een werk wordt interessanter door de evolutie en het geheel te zien.
Koen Mijn schilderijen kan je stuk voor stuk apart bekijken.
Pia Ik heb een heel parcours afgelegd. Het is essentieel met een totale bagage mijn werken te bekijken.

Kunstpoort Vinden jullie dat een kunstwerk ‘mooi’ moet zijn, goed geschilderd, technisch prima. Zit de schoonheid in de techniek, in de mogelijkheid tot een aangename observatie of zit de schoonheid in het engagement van een kunstenaar. Primeert de inhoud of het behagen?
Isabel Techniek is een middel om de boodschap over te brengen. Voor mij is die van belang. Ik werk graag met liquide verf op een absorberende ondergrond. Zo bekom ik kleur met gevoelswaarde. Ik wil niet pleasen of behagen, emotie is primair.
Koen Ik heb niet graag dat de kijker spreekt van een schoon werk. Hou het maar bij boeiend, krachtig.
Pia Wat is mooi? Een vlek op een vod is ook mooi. Het totale plaatje moet kloppen, inhoud is belangrijk.  Mijn werk is narratief in een persoonlijke stijl. Verder laat ik veel over aan de verbeelding van de toeschouwer. Een kunstenaar hoeft niet alles uit te leggen.

Pia Cabuy

Kunstpoort Isabel, Koen en Pia, jullie zijn volgens mijn bescheiden mening een eigen stijl aan het ontwikkelen. Denk je, nu ga ik verder deze richting uit? Of gebeurt die beeldontwikkeling spontaan? Bij Isabel bijvoorbeeld zie ik dat figuratief werk ontwikkelt naar abstractie, is dit bewust?
Koen Ik creëer niet gestuurd. Een evolutie biedt zich aan.
Isabel Ik zoek een balans en spanning tussen het abstracte en organische.
Pia Ik heb mijn beeldtaal en stijl ontwikkeld, toch blijft  elke richting open voor ontdekking. Een evolutie groeit en mag je geen geweld aan doen. Dat valt op, je werk wordt dan krampachtig.  

werk van Pia Cabuy

Kunstpoort Van Pia weet ik dat ze enorm productief is. Isabel en Koen jullie zijn ongetwijfeld ook heel veel met jullie kunst bezig. Vind je dat ‘kunst maken’ zwoegen is of fun? Hebben jullie ambitie? Moet je ambitie hebben om geode kunst te kunnen maken?
Isabel Mijn kunstenaarsleven zie ik los van mijn beroepsleven vandaar mijn kunstenaarsnaam Isa Dee. En ja het is zwoegen.
Koen Het is een tegengewicht voor een ander leven. Beschouw het schilderen als een soort therapie, zonder kan ik niet.
Pia Voor mij is kunst maken een noodzaak. Het gaat over een ‘kik’ die ik krijg als ik  een werk af heb. Een soort adrenaline die dan stroomt, een bewijs van mijn bestaan:  er letterlijk ‘mogen zijn’.
Isabel, Koen, Pia Het is een gezonde verslaving.

Kunstpoort Denken jullie ook aan een solo expo of is de tijd er nog niet rijp voor?
Iasbel Solo? Dat zou ik top vinden.
Pia Ik niet, ik durf het niet alleen. Met een aantal kunstenaars samen exposeren is fijn, het werk wordt verdeeld en de opkomst kan een ‘publieks-kruisbestuiving’ betekenen.  

Kunstpoort Koen en Isabel jullie atelier is in hetzelfde gebouw, waarschijnlijk zien jullie elkaars werk geboren worden. Of niet? Is er een wederzijdse beïnvloeding, geven jullie drie raad aan elkaar? Of bewust niet?
Isabel, Koen We beïnvloeden elkaar zeker niet, houden ook geen rekening met de mening van een ander.
Koen Iedereen werkt in zijn eigen cocon, alone. We zijn goestingsdoeners. Toch werken we together, stellen we samen tentoon. Dat verloopt super vlot zonder spanningen. Wij drieën kennen elkaars diepste ik en respecteren de andere.  Zie ons als partners in crime.

Isa Dee

INFO

ALONE TOGETHER
een expo met werk van ISADEE (Isabel De Rijcke), Koen De Roeck en Pia Cabuy

Huis De Leeuw
Machelen dorp 2 (nabij het Raveel museum)
9870 Zulte

Vernissage vrijdag 9 oktober 2020 van 19u tot 23u
zaterdag/zondag 10-11 oktober
17-18 oktober
24-25 oktober
telkens van 14u tot 18u

https://www.isadee.net/
https://www.instagram.com/isadee_paintings/

https://www.instagram.com/deroeckkoen/

http://piacabuypaintings.weebly.com/
https://www.instagram.com/piacabuy/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Bip Van de Velde en archief Pia Cabuy

---

Pia Cabuy observeert
verwonderd aan de zijlijn
Groepsexpo Oooh bij Stichting Ijsberg

Via een open call zochten Kunstwerkt, Netwerk Aalst, Stichting Ijsberg (Damme) en Z33 (Hasselt) naar de verwondering van beeldende kunstenaars. Bijna 1000 kunstenaars stuurden hiervoor werk in. Na een uitgebreide online jurering weerhielden de curatoren 110 kunstenaars voor de groepsexpo Oooh. Pia Cabuy is er één van. Zij is geselecteerd door curator Jan Moeyaert van Stichting Ijsberg. Stichting Ijsberg brengt het eerste luik van Oooh. Andere tentoonstellingen volgen in Z33 en Netwerk Aalst.

Stichting Ijsberg is gelokaliseerd in Damme, in een sfeervol oud schoolgebouw, ideaal voor een ontmoeting met verstilde kunst. Het werk van
Pia Cabuy  -Aan de zijlijn- 
hangt bescheiden in een hoek tussen andere werken in mixed media. Dit maakt de expo zo meesterlijk: elke kunstenaar utiliseert persoonlijke technieken, specifieke vaak onverwachte materialen om onze blik op te eisen voor een wondere wereld rondom ons. Voeg daarbij de doordachte opstelling van curator Jan Moeyaert en je krijgt een boeiende expo die vele oooh’s waard is.

Pia Cabuy gaf ons wat uitleg over haar deelname

KUNSTPOORT Was je zelf verwonderd dat je Oooh gehaald hebt? Wat betekent dit voor je?
Pia Cabuy Ik was blij verrast, mijn werk werd gepikt uit bijna 1000 inzendingen om te participeren aan de expo Oooh. Ik ben opgetogen over deze prachtige locatie en het vakmanschap van curator Jan Moeyaert, bekend van het Kunstenfestival Watou. Met de curator had ik een fijn en opbouwend gesprek dat me aanzette tot reflecteren.

KUNSTPOORT De wereld van het kind is een issue dat vaak terugkomt in je oeuvre.
Waarom verwondert deze wereld van het kind je? Wat ligt er aan de oorsprong: een gebeurtenis, persoon, boek, gedicht, kunstwerk….?
Pia Cabuy Het onderwerp is hier niet de wereld van het kind maar het kind dat aan de zijlijn verbaasd de leefwereld van de volwassenen observeert. Einzelgänger boeien me. Het thema is universeel. Ik put uit persoonlijke ervaringen. Ook als volwassene sta ik graag en veel aan de zijlijn mijn omgeving gade te slaan.

KUNSTPOORT Dit werk maakt deel uit van een reeks. Als je het complete plaatje niet kent, is dit beeld voor vele interpretaties vatbaar. Vind je dat erg of net andersom? Had je liever meerdere werken gepresenteerd?
Pia Cabuy Ik had wel graag meerdere werken van deze reeks gepresenteerd. Toch kan het publiek aan dit ene werk een eigen invulling of aanvulling geven. Dat maakt het boeiend. Sommige zien een schattig monstertje, een kinderlijke tekening, anderen koppelen meer dramatiek aan het beeld.

KUNSTPOORT Kan je wat vertellen over dit werk? Inhoudelijk?
Pia Cabuy De verwondering tussen 2 figuren staat centraal. Deze tekening handelt over de interactie tussen een verwijtend individu en een verbaasd, angstig figuur.  We hebben hier te maken met machtsverhoudingen en frustraties.

KUNSTPOORT Dit universeel beeld blijkt visionair en doet me door het stekelig patroon aan covid-19 denken.
Pia Cabuy Het werk dateert van pre-Coronatijd. Veel van mijn  werken vertonen stekels, vaak ook witte stipjes waardoor de kijker vandaag de dag ongetwijfeld denkt aan virussen. Toeval of niet, het thema “afstand houden” gebruik ik al jaren in mijn creatief werk. Veel van mijn tekeningen en schilderijen matchen nu onbewust met de tijdsgeest.

KUNSTPOORT Kiezen is verliezen, zegt de volksmond. Waarom koos je precies dit beeld tussen vele andere? Was het een moeilijke keuze of dacht je onmiddellijk, dit stuur ik door, dat is het?
Pia Cabuy Zonder twijfel koos ik onmiddellijk voor dit werk. Het is een sleutelwerk in een beeldverhaal dat nog aan het groeien is.

KUNSTPOORT Je houdt van verschillende technieken, diverse materialen, ondergronden. Welke techniek is hier van toepassing?
Pia Cabuy De tekening is gemaakt met stift, houtskool en oliepastel op karton met een zilverlaag. Dat karton heb ik toevallig ontdekt op de academie. Ik hou van experimenteren met en mixen van allerlei materialen. Een constante is papier: diverse soorten en formaten. In tegenstelling tot uiteenlopende en velerlei werkwijzen, blijft mijn thema cirkelen rond  het -in een hoek duwen- van zwakkere figuren door gefrustreerde individuen. Geen romantisch thema, dat besef ik, maar nogmaals, het is een universeel en frequent voorkomend gegeven. Dit blijf ik aankaarten op mijn creatief pad.

KUNSTPOORT Heb je toekomstplannen? Tentoonstellingen in het vooruitzicht?
Pia Cabuy Werk van mij is te zien tijdens -de Kunstzomer 2020 Leiestreek- in Nazareth, van 23 augustus tot en met 6 september 2020.
info https://www.toerisme-leiestreek.be/nl/kunstzomer
Gedurende de maand oktober is er de expo –Together Alone- te Zulte samen met twee collega kunstenaars Koen De Roeck en Isadee-Isabel De Rijcke.

Info Pia Cabuy

http://piacabuypaintings.weebly.com
www.instagram.com/piacabuy

INFO Oooh

www.oooh.be
https://www.facebook.com/events/1194558850897276/?event_time_id=1196877350665426

Stichting IJsberg – curator Jan Moeyaert

https://www.stichtingijsberg.be/
Burgstraat 5
8978 Damme
10 juli – 20 september 2020

Z33 in Hasselt – curator Annelies Thoelen

Huis voor Actuele Kunst, Design & Architectuur
https://www.z33.be/
Bonnefantenstraat 1
3500 Hasselt
29 augustus – 8 november 2020

Netwerk Aalst
curator Charlotte Geeraert en Pieternel Vermoortel

https://netwerkaalst.be/nl
Houtkaai 15
9300 Aalst
3 oktober – 6 december 2020

Kunstwerkt

https://www.kunstwerkt.be/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Eric Rottée

 

---

Een gesprek met Jan Moeyaert

curator groepsexpo Oooh bij Stichting Ijsberg

Via een open call zochten Kunstwerkt, Netwerk Aalst, Stichting Ijsberg (Damme) en Z33 (Hasselt) naar de verwondering van beeldende kunstenaars. Bij Stichting Ijsberg zie je een eerste luik van de expo. Andere tentoonstellingen volgen in Z33 en Netwerk Aalst.

Het werk van 66 kunstenaars bij Stichting Ijsberg ontlokte KUNSTPOORT vele Ooh’s. Stichting Ijsberg gelokaliseerd in een sfeervol oud schoolgebouw, blijkt het ideale decor voor een ontmoeting met verstilde, wondere kunst. De keuze van de werken en de opstelling laten vermoeden dat iemand met veel ervaring aan het werk was. Jan Moeyaert, kreeg dit huzarenstukje voor elkaar. Hoe ging hij te werk? Jan Moeyaert beantwoordde onze vragen.

KUNSTPOORT  Met drie curatoren een selectie uitvoeren is zeker geen evidentie. Ongetwijfeld had ieder van jullie een eigen invalshoek. Wat was die van jou? Deed het geval zich voor dat een collega een optie had op eenzelfde werk? Hoe los je dat op?
Jan Moeyaert Digitaal selecteren houdt verrassingen in. Persoonlijk hou ik meer van de klassieke manier. Het reëel contact met de kunstenaar en het ervaren van de patine van een kunstwerk is niet te vergelijken met een online waarneming. In een 1^ste ronde gaven de drie curatoren de werken een quotering van 5 tot 1. De 2 en 1 quoteringen vielen weg. De 2^de ronde was beslissend voor mijn einddoel: het publiek in een bad van verwondering onderdompelen. Mijn invalshoek: verbinding, vertraging leverde een selectie van 66 werken op. We hadden een gezamenlijke keuze van 3 tot 4 werken. Uiteindelijk vormde enkel één werk -U bevindt zich hier- van Jac. Splinter een probleem. Gelukkig wilde de kunstenaar speciaal voor de expo bij Stichting Ijsberg 1 losstaand werk aan zijn reeks van 5 toevoegen.

KUNSTPOORT Koos je werk in functie van de ruimte? Had je op voorhand een idee over de presentatie of opstelling? Of kwam dat pas later, na de keuzes?
Jan Moeyaert Met de ruimte hield ik bij de keuze aanvankelijk geen rekening. Ik selecteer vanuit een buikgevoel, wat mij aanspreekt. Aan de opbouw zelf werkte ik in mijn eentje 1 week. Er kwam wat schuif- en puzzelwerk aan te pas. Dat doe ik ontzettend graag. Het is een soort finale, een mooi moment.

KUNSTPOORT Het thema is verwondering, een breed thema. Is niet iedereen, kunstenaar of niet, constant verwonderd over van alles en nog wat? De inzendingen waren ongetwijfeld divers. Hoe maak je daar een geheel van?
Jan Moeyaert Iedere kunstenaar brengt een eigen verhaal. Daarom maakten we een muur met de quotes van de kunstenaars. Elke kunstenaar is een deel van het geheel. Oooh brengt al die verhalen samen. Oooh verrast het publiek door deze verbinding en opstelling meter per meter.

KUNSTPOORT Had de kunstenaar inspraak in de presentatie of stelden kunstenaars hun eisen?
Jan Moeyaert Wat de enscenering betreft ben ik nogal eigenzinnig. De kunstenaar krijgt geen inspraak. Ik heb 25 jaar ervaring, een zekere feeling ontwikkeld en ben overtuigd van mijn kunnen. Als een kunstenaar zich echt negatief opstelt tegenover de presentatie doe ik niets tegen zijn wil in.

KUNSTPOORT Heb je kunstenaars ontdekt waar je eventueel in de toekomst wil mee samenwerken? Komt er een feedback moment?
Jan Moeyaert Het is mogelijk dat ik met sommige kunstenaars verder werk. Ik gebruik liever het woord gesprek dan feedback. Graag wil ik met een gesprek bepaalde ‘mankementen’ aanduiden. Soms komt een amateurkunstenaar (een beladen en weinig flatteuze benaming) te weinig overtuigend of professioneel over. Het totale plaatje moet kloppen. De presentatie, fotografie van de werken, publicaties zijn van cruciaal belang. Een kunstenaar moet daarin ambitieus zijn.

KUNSTPOORT
Was je verwonderd over bepaalde deelnames?
Jan Moeyaert Niet echt.
Sommige kunstenaars onderschatten zich, bij andere is het andersom. Bepaalde werken hadden wel potentieel maar waren nog niet rijp genoeg. Ik heb vooral heel veel respect voor alle kunstenaars.

KUNSTPOORT Kan je ons wat meer vertellen over Stichting Ijsberg? Welk publiek wil je bereiken? Welke kunstenaars in het daglicht stellen? Welke activiteiten breng je?
Jan Moeyaert Ijsberg is een vzw ontstaan in 2007. In het verleden organiseerden we onder meer het Kunstenfestival WATOU. Watou startte met een 6000 tal bezoekers en bereikte de laatste jaren een saturatie met een 25000 tot 30000 kijkers. Nu willen we tijd nemen voor vertraging, verdieping. Mijn interesse gaat vooral uit naar sculpturen en installaties maar de aandacht voor schilderkunst gaat in stijgende lijn. Een sculptuur is soms overweldigend, een schilderij straalt vaak meer intimiteit uit. Die brengen me rust. Met Oooh! proberen we een nieuw publiek aan te boren.

Gelezen op de site https://www.stichtingijsberg.be/
Stichting IJsberg is een werkplaats en een presentatieplatform, die boeiende en verfrissende activiteiten met taal en beeld als rode draad organiseert. Door boeken en beeldenmakers zijn wij gepassioneerd. Wij leggen de nadruk op discipline-overschrijdende beleving, en willen waar en hoe dan ook altijd verhalen vertellen. Dat doen we door het organiseren van exclusieve programma’s rond schrijvers, dichters en beeldende kunstenaars.

Oooh toont werk van

Philippe Badert, Ria Baetens, Dóra Benyó, Iwert Bernakiewicz, Andronikos Boulougouris, Tine Brandon, Pia Cabuy, Peter Chinitor – Zazourian, Ellen Claes, Het Salami Collectief, Sylvie Crutelle, Wim De Bie, Anneleen De Causmaecker, Jente De Graef, Xavier De Graeve, Jo De Kepper, Karen De Ketelaere, Amelie De Keyser, Maarten De Naeyer, Sarah De Schepper, Katoo De Vuyst , Matthias De Wolf, Babette Degraeve, Ria Delaere, Jan Deleersnijder, Judith Duchene, Pieter Duyck, Hein Eberson, Michiel Eeckhaut, Carla Emmink, Exter, Sepideh Farvardin, Helen Anna Flanagan, Milan Gillard, Judith Herman, Lien Impens, Kinga Jaczewska, Alexia Janssens, Bela Juttner, Naomi Kerkhove, Simen K. Lambrecht, Marleen Lamote, Rian Lemaire Smulders, Trui Lemaitre & Luc Vandromme, Patrick Lemineur, Eva Lynen, Kristof Malfait, Johanna Martens, Sofie Martens, Joachim Michem, Jo Michiels, Lut Michiels, Linda Molleman, Christine Morren, Dennis Muñoz Espadiña, Eva Nauwelaerts, Jonas Nelissen, Lily Neys, Annick Nölle, Karen Oger, sabine oosterlynck, Birgit Pardun, Ineke  Paulissen , Maryna Polishchuk, Nelleke Ponsteen, Charel Pycke, Filip Roels, Lobke Rondelez, Edith Ronse, Koosje Schmeddes, Filip Schrooyen, Paulius Sliaupa, Guy Smet, Ine Smet, Karolien Soete, Rina Sourbron, Jac. Splinter, Gurt Swanenberg, Mark Swysen, Irja Syvertsen, Eline ’t Sant, Tim Trenson, Frederik Vaes, Isabelle Van Brussel, Karolien Van de Put, Lien Van de Velde, Bart Van Der Schueren, Oscar Van Geertruyden, Nancy Van Hove, Olivia Van Impe, Adriaan Van Leuven, Luc Van Wanzeele, Janine Vandebosch, Ann Vandenbergh, Eddy Vandereyken, Lukas Vanderstichele, Anne Verbeure, Marie Verdurmen, Inge Vermeiren, Ilse Verschaeve, Chris Vostes, Christel Weyts, Thomas Willemen, Katrien Windey, Sabina  Wörner, Indra Wouters

INFO Oooh

www.oooh.be
https://www.facebook.com/events/1194558850897276/?event_time_id=1196877350665426

Stichting IJsberg – curator Jan Moeyaert

https://www.stichtingijsberg.be/
Burgstraat 5
8978 Damme
10 juli – 20 september 2020

Z33 in Hasselt – curator Annelies Thoelen

Huis voor Actuele Kunst, Design & Architectuur
https://www.z33.be/
Bonnefantenstraat 1
3500 Hasselt
29 augustus – 8 november 2020

Netwerk Aalst
curator Charlotte Geeraert en Pieternel Vermoortel

https://netwerkaalst.be/nl
Houtkaai 15
9300 Aalst
3 oktober – 6 december 2020

Kunstwerkt

https://www.kunstwerkt.be/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Eric Rottée en Kathleen Ramboer
foto – U bevindt zich hier- van Jac. Splinter – BEELD I Kunstwerkt

---

Beeldhouwen is als thuis komen. Monique Caboor

Monique Caboor is een all-round kunstenares: ze schildert, schrijft gedichten… maar bovenal is ze beeldhouwer. “Beeldhouwen is als thuis komen” vertelt ze me. Ik ben ongelooflijk blij dat ik hier de mogelijkheid voor heb. De sculpturen, verspreid over haar fantastische tuin, nodigen uit tot een interview met de schepper van al dat moois.

Kunstpoort Hoelang beeldhouw je al? Heb je een tekenopleiding gevolgd en vanwaar de interesse voor beeldhouwkunst?
Monique Caboor Eerst volgde ik schilderkunst in het KASK te Gent, later 6 jaar beeldhouwen aan de academie in Dendermonde. Nu volg ik een jaar crossover. Dit is een opleiding waarbij je een hoofddiscipline en een nevendiscipline aanduidt. Ik koos in de eerste plaats voor beeldhouwkunst en daarnaast tekenkunst. Beter leren tekenen trekt me aan. Ik heb interesse voor alle aspecten van een werk inclusief het technische. Betrokken zijn bij het begin van een proces betekent een meerwaarde voor de beleving van het materiaal. Zo las ik zelf het armatuur voor mijn beelden, span ik eigenhandig mijn canvas op en prepareer het.

Kunstpoort Een bepaald beeldhouwwerk dat ik hier in je tuin zie, valt me direct op en intrigeert. Het reminisceert aan Zadkine. Heb je bewondering voor Zadkine of kortom voor het kubisme?
Monique Caboor Ik kijk op naar beeldhouwers zoals Zadkine, Archipenko, Lipchitz… Graag zou ik die richting uitgaan, evolueren naar meer abstractie met behoud van het figuratieve. Aan de creatie van dit sculptuur heb ik veel plezier beleefd.

Kunstpoort Wat is de bron van je inspiratie?
Monique Caboor Het menselijk lichaam vind ik boeiend: het bestuderen van verhoudingen, boetseren van een spiermassa, het vatten van een beweging. Beeldhouwen is vooral observeren, leren kijken en zien.

Kunstpoort Maak je eerst voorstudies, tekeningen, schetsen, maquettes… voor je aan het ‘grote’ werk begint?
Monique Caboor Op voorhand maak ik nooit schetsen. Dat werkt niet bij mij. Ik vind het boeiend achteraf een detail of het geheel te tekenen. Een model poseert voor me meestal 5 tot 6 maal. Model staan is bijzonder vermoeiend omdat het model dezelfde lange pose tijdens een aantal sessies moet volhouden. Beeldhouwen vergt de hoogste concentratie. Als het model zich comfortabel voelt in de gekozen houding dan zie je dat ook in mijn beeld, dan komt het goed. Tijdens het werkproces maak ik veel foto’s. Aan de hand van deze foto’s zie ik gemakkelijker wat nog te corrigeren valt.

Kunstpoort Vind je dat een sculptuur naast vorm ook inhoudelijk sterk moet zijn? Is het noodzakelijk dat een werk niet alleen schoon is maar ook betekenisvol?
                                       

Monique Caboor  Ik hou van “gesloten” houdingen. Het laat je raden naar de innerlijke wereld van een figuur. Het zijn kleine details die van het sculptuur een beleving maken. Het hoofd van dit rechtopstaand beeld kijkt lichtjes naar een punt beneden, een knie wat gebogen, met voet een weinig naar binnen gedraaid…. Dit beeld “leest” op een andere manier dan een figuur die je recht aankijkt, de voeten stevig op de grond.
Bij de vraag of beelden al dan niet iets moeten betekenen denk ik aan het kleine vrouwelijke Sisyphus-beeldje dat moeizaam een zware bol op een trap naar boven duwt …

Kunstpoort Met welk materiaal werk je zoal en wat verkies je?
Monique Caboor  Meestal  boetseer ik in klei, ik geniet van de tactiliteit van de materie. Het afgewerkte kleibeeld wordt slechts af en toe gebakken (Terracotta). Daar heb je al snel een grote oven voor nodig. Meestal wordt op de klei een mal gemaakt in gips of silicone, waarna het uiteindelijk vervaardigd wordt in kunststof (Acryl resin, polyester….) of brons. Kleine bronzen beeldjes kunnen rechtstreeks in was geboetseerd worden. Ik hou van brons, een traditioneel en duurzaam materiaal, maar de prijs loopt nogal op, zeker voor grotere sculpturen. Kunststof maakt een beeldhouwwerk betaalbaarder en is gemakkelijker te verplaatsen.
Een groot beeld in klei weegt snel 130 à 150 kilo. Bij het manipuleren van zware mallen enz. komt hulp van sterke helpers thuis of in het atelier in Dendermonde goed van pas.
Het brons gieten gebeurt vanzelfsprekend in een bronsgieterij. *

Kunstpoort Hoe bepaal je de grootte van een werk? Van welke factoren is dit afhankelijk?
Monique Caboor De grootte bepaal ik niet vooraf, ik werk intuïtief. Van zodra een beeld ietsje omvangrijker is, ligt het formaat op voorhand vast want dan is een armatuur nodig.

Kunstpoort Voel je zelf aan of een sculptuur goed is, twijfel je vaak? Is het moeilijk te zeggen ‘Mijn sculptuur is af en klaar voor de buitenwereld’? Kan je op tijd stoppen?
Monique Caboor Tijdens de realisatie sluipt de twijfel wel eens binnen. Er zijn zo veel inspirerende kunstenaars soms vraag ik me af: Wat heb ik eraan toe te voegen? Eenmaal het beeld voltooid ben ik overtuigd. Ik voel wanneer een werk af is, als de verhouding klopt, de spier op de juiste plaats zit. Zelf werk ik graag met een iets ruwere toets. Een glad oppervlak nijgt soms naar kitsch. Waar ligt de grens tussen kitsch en kunst?

Kunstpoort Zou je het fijn vinden je werk terug te vinden in een museumpark, openbare ruimte of op een rotonde, of hoeft dat niet voor je? Heb je ambitie?
Monique Caboor Een rotonde? Waarschijnlijk komt het er nooit van, maar heel even erover fantaseren moet kunnen …

Kunstpoort Kan je gemakkelijk afstand nemen van je werk, het loslaten en verkopen?
Monique Caboor Voor mij vormt dit geen probleem. Ik heb een mal, ik kan een tweede exemplaar maken indien ik dit zou willen. Een werk verkopen geeft je de mogelijkheid om nieuw materiaal aan te schaffen. Ook belangrijk: je zelfvertrouwen krijgt een duwtje.

Kunstpoort Frons je soms de wenkbrauwen bij de aanblik van je kunstwerk in een andere setting?
Denk je dan bijvoorbeeld dit werk komt niet tot zijn recht?
Monique Caboor Wie een sculptuur koopt heeft vaak al een idee waar ze het willen opstellen. Soms stuurt de eigenaar me een foto van het beeld in de tuin tijdens verschillende seizoenen, vb. in de winter met een laagje sneeuw erop… leuk!

Kunstpoort Hoeveel uren per week ben je bezig met kunst? Heb je een vast ritme?
Monique Caboor Dat varieert. In mijn hoofd ben ik constant actief, tast ik de mogelijkheden af. Ik bezoek veel expo’s, lees over kunst, over beeldhouwers die mijn bewondering wegdragen zoals Rodin en Camille Claudel, Anthony Gormley, Hanneke Beaumont, en vele andere. Niet onbelangrijk, hierdoor kweek je een visie.

Kunstpoort Speelt er muziek op de achtergrond als je werkt? Heb je muziek nodig om in de sfeer te komen? Of leidt dat maar af?
Monique Caboor Er zijn ogenblikken van stilte om ideeën of woorden te laten rijpen maar bij het boetseren of een andere handeling werk ik graag met muziek, gaande van klassiek over jazz en rock…  Ze laten de gedachten vloeien. Jazz muziek geeft me energie. Het belangrijkste is dat niemand me stoort zodat ik in opperste concentratie kan beeldhouwen.

Kunstpoort Welke toekomstplannen heb je?
Monique Caboor In de toekomst zou ik graag in steen of hout kappen. Dat betekent voor mij een hele uitdaging. Kappen in hout of steen is materie wegnemen tot het de gewenste vorm heeft. Werken met klei, was e.d. betekent opbouwen, toevoegen en vergt een andere manier van denken. Kappen, misschien wel het échte beeld-houwen, is moeilijk, lastig en een werk van lange adem. Dat wil ik ook onder de knie krijgen.

contact

caboormonique@gmail.com

* voor meer info over brons gieten zie de reportage op KUNSTPOORT https://kunstpoort.com/2019/01/21/het-productieproces-van-het-bronsgieten/

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Bip Van de Velde

 

---

Katrien Van Hecke schrijft geschiedenis

Ze zijn zeldzaam de jeugdschrijvers die als uitgangspunt eeuwenoude historische feiten verkiezen voor fantastische boeiende jeugdboeken en verhalen. Katrien Van Hecke behoort tot die groep. De auteur studeerde geschiedenis maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ze koos voor het niet vanzelfsprekende beroep van jeugdschrijver. Haar jeugd bracht ze door in het West-Vlaamse Lichtervelde, toevallig liggen daar ook mijn roots. We kwamen elkaar zomaar tegen in Gent waar ze nu ook woont. Een interview lag voor de hand.

Kunstpoort Je studeerde geschiedenis. Toch maak je van schrijven je beroep. Is daar een reden voor? Wat deed je naar de pen grijpen?
Katrien Van Hecke Als studierichting twijfelde ik tussen Germaanse en Geschiedenis. Het werd Geschiedenis. De Nederlandse taal is een prachttaal, ik beheerste ze volkomen maar ik had twijfels over mijn kennis van de andere talen die in die richting ook aan bod komen. Toch bleef het idee – ik wil schrijver worden van historische romans – in mijn hoofd rondspoken. “Is dit wel financieel haalbaar?” was mijn bezorgdheid. Ik startte met het schrijven van gedichten. Herman De Coninck, één van de grootste dichters van Vlaanderen was toen hoofdredacteur van het Nieuw Wereldtijdschrift, een kruising tussen literatuur en journalistiek. Ik besloot mijn gedichten naar hem op te sturen en… kreeg snel antwoord. “Er zit iets in. Maar ze lijken me wat te absurdistisch en sprookjesachtig”,was het commentaar. Zo ben ik met sprookjes gestart.
In 1994 verscheen mijn gedichtenbundel -Een zwerver in mijn huid- bij Zuid en Noord.
Wie de verzen leest, wordt ondergedompeld in een vreemde innerlijke wereld vol van mythologische en sprookjeselementen. Achter keizers, maanvrouwen, wolven en schaduwen schuilen verlangens naar tederheid, zelfinzicht en uitdagingen. Zie site www.katrienvanhecke.be
Het jaar 1998 rolde mijn eerste kinderboek van de pers –Twee koningen– een sprookjesboek met illustraties van de bekende kunstenares Gerda Dendooven.

Kunstpoort Leuk is dat je boeken, jeugdboeken, altijd gestoeld zijn op echte geschiedkundige feiten. Komt hier veel research aan te pas? Hoeveel tijd in percentage uitgedrukt besteed je aan onderzoekswerk in vergelijking met het opstellen van je boek?
Katrien Van Hecke 25% van mijn tijd gaat op in opzoekingswerk, de rest 75% aan het vastleggen van de roman.

Kunstpoort Je schrijft vooral jeugdboeken. Zelf heb ik –Soldaat Marie– een boek over Marie Schellinck die in het leger van Napoleon diende, gelezen. Het is een boek in een beeldende schrijfstijl dat ook volwassenen kan boeien. Is het mogelijk dat je in de toekomst ook voor volwassenen schrijft of toch liever niet?
Katrien Van Hecke Zeg nooit nooit maar hoogstwaarschijnlijk niet. Jeugdboeken schrijven is mijn ding, Hedendaagse verhalen vertellen trekt me niet aan. Ik moet afstand kunnen nemen. Via sprookjesfiguren en historische personages kan ik zeggen wat ik kwijt wil. Ik pen verhalen neer die ik zelf graag zou willen lezen. Mijn lievelingsschrijfster is niet toevallig een vrouw die historische romans schrijft: Hilary Mantel. Ze won tweemaal de Man Booker Prize met haar romans -Wolf Hall en Het boek Henry- over de historische figuur Thomas Cromwell.

Kunstpoort Een leuk weetje: Marie Schellinck, je romanfiguur uit Soldaat Marie, heeft ook een straat naar haar genoemd in het Gentse, waar is die precies?
Katrien Van Hecke In Gentbrugge langs de Scheldekaai kom je de straat tegen.Een weg van de Hogepontstraat naar de Jan Rijmstraat in de Sas- en Bassijnwijk werd naar Marie Schellinck genoemd. In werkelijkheid is het een speelplein.

Kunstpoort Staat er een boek op stapel? Mag ik het onderwerp weten? Heb je een werktitel?
Katrien Van Hecke De werktitel is –De Ganges is niet ver– Mijn opzoekingswerk is voorbij, het neerschrijven gestart. Het verhaal speelt zich af van 1728 tot 1730 toen de Oostendse compagnie handel dreef met Bengalen. De hoofdpersonages zijn 2 tieners, een jongen en een meisje.

Kunstpoort Als ik me niet vergis verhaal je vaak over vrouwen in diverse tijdperken, over hun macht of onmacht, hun leven… de tijdsgeest….  Is er daar belangstelling voor bij de jeugd? Of probeer je precies door je boeken interesse voor de vrouw in diverse culturen aan te wakkeren?
Katrien Van Hecke Ik geef veel lezingen voor de jeugd in bibliotheken, scholen… en merk dat er niet spontaan belangstelling is voor de rol van de vrouw in verschillende tijdperken of kortom voor historische romans. Door tijdens die lezingen verhalen te vertellen probeer ik ze te verleiden tot het lezen van een historisch jeugdboek. In mijn boek Soldaat Marie laat ik haar dochter Jeanne aan het woord, ze schrijft vele brieven aan haar ma. Zo maak ik het verhaal aantrekkelijk. Ieder hoofdstuk voorzie ik ook van een portie emotie en actie. Ik eindig een hoofdstuk met een vraag, een onzekerheid om te triggeren verder te lezen.

Kunstpoort Was je al op jonge leeftijd gefascineerd door geschiedenis?
Katrien Van Hecke Ongetwijfeld. Geschiedenis was altijd mijn beste vak. Typische meisjesboeken waren niet aan mij besteed. Wel las ik alle delen van De Vijf van Enid Blyton over 4 kinderen en 1 hond die avonturen en mysteries al mijlenver konden ruiken, en De Hardy’s over twee jonge broers die meester-detectives waren. In de jaren zestig en begin jaren zeventig was het aanbod jeugdboeken maar magertjes in vergelijking met nu.

Kunstpoort Vinden je kinderen het leuk dat hun ma schrijft? Hebben ze interesse voor literatuur?
Katrien Van Hecke Als kind waren zij zich daar niet van bewust. Ze vonden het super dat ik verhaaltjes vertelde. Mijn dochter leest wel af en toe een boek maar jonge mensen vliegen graag uit, ontmoeten vrienden, studeren, veel tijd om te lezen is er niet.

Kunstpoort Hoe kom je bij je onderwerp terecht?
Katrien Van Hecke Door zelf veel te lezen,ontdek ik mijn thema’s.
Zo is het boek –Ahatani en het geheim van het oudste verhaal– ontstaan uit mijn fascinatie voor het Gilgamesj verhaal. Met het epos maakte ik kennis tijdens mijn studies eerste kandidatuur geschiedenis.
Zo boeiende boekenover Napoleon van voormalig journalist en nieuwspresentator Johan Op De Beeck me uitermate. Hij vermeldde in zijn boek een Gentse vrouw die, verkleed als man, in het leger van Napoleon diende. Via facebookcontacteerde ik de auteur. Meer informatie kon hij me niet geven omtrent de figuur van Marie Schellinck. Uit mijn vele opzoekingswerk bleek dat Marie Schellinck geen fabeltje is. Zo werd het boek Soldaat Marie geboren.

Kunstpoort Heb je contact met andere schrijvers/schrijfsters?
Katrien Van Hecke Met 2 jeugdschrijfsters heb ik contact via e-mail. We geven nuttige commentaar bij elkaars teksten.

Kunstpoort Is het moeilijk een uitgever te vinden voor je boeken?
Katrien Van Hecke Vlot verloopt het niet. In mijn beginperiode werd mijn manuscript vaak afgewezen. Ik werkte samen met diverse uitgeverijen zoals Lannoo – De Eenhoorn – Clavis…
Schrijver is geen vanzelfsprekend beroep maar dit is wat ik wil. Ik kan me geen enkel andere job bedenken die ik met evenveel passie zou uitoefenen. Het is de drive in mijn leven.

Kunstpoort Mag je als auteur mede beslissen over de cover van je boek?
Katrien Van Hecke Bij Soldaat Marie was dit zeker het geval. De uitgeverij stelde een foto voor, een soldaat op een paard. Marie Schellinck reed niet te paard dus paste de lay-outredactie het ontwerp aan.

Kunstpoort Heb je een vast werkritme? Kan je overal schrijven?
Katrien Van Hecke Ik schrijf dagelijks. Na het ontbijt begin ik. In de namiddag werk ik verder. Ideeën, scenario’s kan ik overal neerschrijven, het uiteindelijke boek ziet het licht op een vaste locatie.

Kunstpoort Heb je een ultieme droom als schrijfster?
Katrien Van Hecke Ik hoop nog een 5-tal goede jeugdboeken te schrijven.

Kunstpoort We twijfelen er niet aan dat die er komen.

Info

www.katrienvanhecke.be 
https://www.facebook.com/katrien.van.hecke.ahatani
https://www.instagram.com/katrievaheck/

Katrien Van Hecke werkt samen met BRANDWERK, een organisatie die creatieve opleidingen aanbiedt.
Zij is er docent -Kinderverhalen schrijven- In de loop van de maand september heb je gelegenheid een introductieles te volgen, in november staat een module van 5 lessen geprogrammeerd.
meer info op https://brandwerkopleidingen.be/team/

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

2 generaties galeriehouders

Louise Gevaert ontmoet Hermine De Groeve

Het woonhuis, galerie en atelier van Galerie S&H De Buck Gent ademt kunst. De tastbare geest van vele kunstenaars is er als een loyale handlanger aanwezig. In een ver verleden overnachtte hier twee maal kunstschilder Gustave Courbet. Kortom een passende sfeervolle locatie die aanleiding geeft tot een gesprek over de wereld van de kunst. Twee galeriehouders Hermine De Groeve en Louise Gevaert, twee generaties vroeg ik naar hun ervaringen. Ik zocht naar verschillen, overeenkomsten, hun eigen manier van aanpakken. Mijn besluit: hun visie loopt verbazend parallel.

Kunstpoort Hermine jij bent al een 47tal jaar bezig. Louise jij bent de derde generatie die meestapt in het verhaal van de galerie Gevaert Zwevezele. Denken jullie dat het vandaag de dag moeilijker is dan vroeger om een galerie vanuit het niets op te starten?
Hermine In de tijd toen ik samen met mijn echtgenoot Siegfried De Buck de galerie opstartte waren er weinig galeries. In het Gentse had je Foncke en Vyncke Van Eyck. Het begon met een kleine ruimte aan de Kuiperskaai voor de hedendaagse juwelen van mijn echtgenoot Siegfried, later volgden van hem ook andere werken: objecten, sculpturen, design… Hij was de eerste in Vlaanderen met eigentijdse juwelen. Hoe je best een galerie kon runnen daar had je het raden naar. We waren jong en waagden ons in het avontuur. Starters vinden nu veel meer info in de media en weten hoe een galerie functioneert. Op zich is het gemakkelijker maar ook moeilijker. Er zijn heel wat meer kunstenaars dan vroeger.
Louise Ik ben opgegroeid met kunst, met de galerie van mijn opa. Ik ben erin gevloeid. Hoewel kunst verkopen dat kan je niet leren. Daar is geen handleiding voor.
Hermine Ook ik ben opgegroeid met kunst. Mijn ouders waren collectioneurs. Ik had een zekere affiniteit met kunst. Een galerie managen is toch andere koek. Had ik mijn echtgenoot Siegfried niet leren kennen, dan had ik waarschijnlijk nooit een galerie beheerd. Door zijn opleiding in Maredsous en aan l’Académie des Arts Décoratifs in Strasbourg, had hij oog voor vormgeving en hedendaagse kunst en architectuur, nodig om een galerie uit te baten. Onze galerie beschouw ik als niet-commercieel, een piloot galerie. De mens in de kunstenaar is ook van belang.
Louise Als studente was ik al met kunst bezig en organiseerde allerlei evenementen rond kunst zoals een veiling. Was de galerie er niet geweest dan vond ik sowieso toch mijn roeping in de kunst.

Kunstpoort Louise Het gebouw van galerie Gevaert is een glasstructuur, ruimtelijk, straalt een openheid uit, staat los in het landschap.
Hermine, jullie galerie vind ik net het tegenovergestelde, meer een gesloten, intieme ruimte met een warme sfeer. Reflecteert het gebouw, de galerie de kunst die jullie tentoonstellen?
Louise Door de voorgeschiedenis van de galerie verwacht het publiek nog altijd een zekere klassieke figuratieve kunst. Ik wil het nu wat breder zien.
Hermine Ik ben een gevoelige ziel en de galerie is gekend voor zijn sensibele kunst. Al vroeg bracht ik conceptuele kunst. Ik toonde fotografie toen men fotografie nog niet als kunst herkende. In de omstreden tentoonstelling van fotograaf Jean-Marie Bottequin in 1973 waren erotisch geladen lichamen te zien. In 1985 bracht ik als eerste galerie werk van fotograaf Dirk Braeckman. Volgens mij is de trend van conceptuele kunst voorbij. Vaak is het een slechte herhaling. Een revival van de figuratieve kunst verdringt tegenwoordig het conceptuele.

Kunstpoort Is het moeilijk om iemand die niets van kunst afweet enthousiast te maken?
Louise Ik probeer mijn geestdrift en bezieling op de kijker over te brengen. Het helpt als je op de juiste manier over kunst praat. Je sleept de mensen mee in je gevoel. Kunst is aan te leren.
Hermine Sieg (echtgenoot van Hermine) zegt altijd: veel mensen kijken maar zien niet. Met kunst moet je opgevoed worden. Het onderwijs kan dit waarmaken. Van in de kleuterklas en lagere school kan je kinderen vertrouwd maken met kunst.

Kunstpoort Spreek je het publiek aan bij een bezoek aan de Galerie? Is dit voor jullie belangrijk voeling hebben met de bezoeker? Evolueert jullie publiek mee met de Galerie, moet je een publiek leren kijken?
Louise Er is een zekere drempelvrees om de galerie binnen te stappen. Eens de kijker binnen is verandert dat snel. Ik wacht het juiste moment af en ga dan in gesprek.
Hermine Ook ik wacht het juiste ogenblik af. Je hebt feeling nodig. Kunst is een middel tot persoonlijk contact. Schitterend toch? En inderdaad mijn publiek evolueert mee met de galerie.
Louise Gesprekken handelen tegenwoordig vaker over het prijskaartje dan over kunst.
Hermine Zakenmensen vragen me soms: Hoeveel zal dit schilderij opbrengen? Telkens opnieuw antwoord ik dan: het is een belegging in de opvoeding ook in die van je kinderen. Een galerie heeft een opvoedende functie. Veel gaat aan een schilderij vooraf, een leven, een evolutie, een denk- en werkproces. Het kunstwerk wordt niet zomaar plotseling geboren. Het is de taak van de galerist dit te communiceren.
Louise Kunst is tegenwoordig status. Mensen willen iets voor aan de muur en verkondigen het liefst de kostprijs van het kunstwerk.

Kunstpoort Hoe kies je een kunstenaar die je wil vertegenwoordigen? Bezoek je eindejaar expo’s?
Hermine Ik bezoek zelden nog een eindejaar tentoonstelling om de eenvoudige reden dat ik er mijn gading niet vind. Het hoeft ook niet. Wekelijks contacteren me drie tot vier kunstenaars. Het is niet voldoende een mooi schilderij te maken, te werken in de stijl van… Ik vraag me af heeft die kunstenaar een visie, een bepaalde bedoeling? Ja? Dan pas neem ik hem onder mijn vleugels. Jammer dat we tegenwoordig weinig goede beeldhouwers hebben.
Louise Contacten met kunstenaars leg ik via andere bevriende kunstenaars die een connectie met de galerie hebben. Het curriculum bekijk ik niet, het is hun werk dat telt. Kunstenaars met een zekere authenticiteit heb je nodig. Door ervaring kan je die eruit halen.

Hermine Vroeger had je de kunstenaar/sukkelaar; de moedige persoonlijkheid die zonder rijk te worden koos voor de kunst. De meeste ouders keken argwanend als hun zoon of dochter voor de Academie koos. Tegenwoordig staat het chique dat je kind, soms in een Armanipakje, de kunstschool frequenteert. Kunstenaars denken tegenwoordig soms als managers. Daar is niets mis mee, het moet kunnen maar authenticiteit moet er zijn.

Kunstpoort Kies je voor jonge kunstenaars?
Louise Jonge of oudere kunstenaar, bij mij speelt dit geen rol.
Hermine Kunstenaars van alle leeftijden zijn hier thuis. Kunst is altijd jong, op kunst staat geen leeftijd.

Kunstpoort Louise Is Zwevezele wel een goede omgeving om een galerie te laten gedijen. Wat zijn de voor – en/of nadelen van deze landelijke omgeving? Is er genoeg interesse van de mensen van Zwevezele? Of vind je dat niet nodig?
Louise Het netwerk van mijn opa speelt nog een grote rol. Ik stuur gericht uitnodigingen. Bovendien heeft de galerie een gunstige ligging op de verbindingsas Brugge-Kortrijk. Zakenmensen, geïnteresseerden die de galerie willen bezoeken komen toch.

Kunstpoort Hermine jij bent gelokaliseerd in de provinciehoofdstad Gent die volgens mij aandacht heeft voor kunst. Wat zijn daar de voor- of nadelen van? En is er wel voldoende aandacht voor kunst in Gent?

Hermine Dat onze galerie zich in Gent bevindt, is vandaag meer een nadeel dan voordeel. Tegenwoordig heeft de bevolking, door onder andere de media, de perceptie dat Gent ten gevolge van het mobiliteitsplan onbereikbaar is geworden. Politiek stuurt ook de kunst. In Gent heeft men geen lange termijn visie. De pers recenseert kunstenaars en galeries van Antwerpen niet die van Gent. Je hebt een trekker nodig zoals destijds museumdirecteur van het SMAK Jan Hoet. Die had een visie. In het Jan Hoet tijdperk was Gent een bruisende kunststad, een stad voor de kunstliefhebber. Ik mis dat. Jan Hoet kwam langs, had interesse voor wat er ook hier gebeurde.

Kunstpoort Welke eigenschappen moet een galeriehouder bezitten?
Hermine Je hebt vooral stapels goesting nodig. Denk vooral niet te veel na. Je wilt dat een kunstenaar slaagt en als dat niet lukt doet dat veel zeer. Doorzetten. Ken je die spreuk “De aanhouder wint?”
Louise Ook ik ben een doorbijter. In mijn studententijd heb ik veel georganiseerd op gebied van kunst en dat zal ik blijven doen. Passie en pakken idealisme zijn een must. Het commerciële mag niet het vertrekpunt zijn.

Kunstpoort Zijn jullie aanwezig op beurzen? Wat is het belang daarvan?
Louise Vorig jaar had ik een stand op de BAD beurs. Buitenlandse beurzen staan nog niet op mijn programma. Binnen een tijdspanne van 5 jaar misschien?
Hermine Vandaag de dag stel ik mij eerder sceptisch op t.o.v. beurzen om de reden dat ze te duur zijn. Met andere woorden wij kunnen dit niet blijven betalen. Het aanbod beurzen is te groot, dezelfde werken zie je telkens opnieuw terug opduiken. Wij worden niet gesubsidieerd zoals in andere landen (Mondriaanfonds NL) Aanwezig zijn zorgt wel voor nieuwe contacten. Zopas ben ik terug van FOTOFEVER in Le Caroussel du Louvre Parijs. Er is veel interesse maar de verkoop stagneert. De prijzen van de beurzen liggen te hoog in verhouding met de opbrengst van de door onze galerie gebrachte werken. Beurzen waar kunstenaars zelf hun werk aanbieden naast gevestigde galeries zijn contraproductief, zowel voor de galerie en op lange termijn voor de kunstenaar.

Kunstpoort Wat is het huidige belang van een galerie nu veel kunstenaars zich profileren op instagram, de sociale media?
Hermine Een galerie is zeker nog van deze tijd. Sociale media zoals Instagram zijn slechts vluchtig. Kunst moet tastbaar zijn, moet je zien. Daarom hou ik ook zo van een cataloog. Het is een tool om het verhaal van een kunstenaar te vertellen. Een cataloog, een boek zal zeker niet verdwijnen.  Kunstenaar en bovendien manager zijn lukt zelden. Luc Tuymans is wel een goede marketeer. De kunstschilder en zijn galeriehouder Frank Demaegd van Zeno X Gallery is een verhaal van 2 mannen die elkaar groot maken.
Louise Vroeger waren er meer moedergaleries.

Kunstpoort Wat is een moedergalerie?
Hermine Dit is de eerste galerie die zich engageert voor een kunstenaar. Als die later in andere galeries tentoonstelt is het de bedoeling dat de moedergalerie 10% op de verkoop ontvangt van de  andere galerist.

Kunstpoort Vinden jullie netwerken belangrijk? Journalisten? Zakenmensen? Kunstliefhebbers? Verzamelaars?
Louise Onder mijn klanten heb ik geen collectioneurs wel personen die kunstenaars van mij volgen.
Hermine De galeriewereld is een dubbele wereld. De vroegere generatie kunstverzamelaars dachten niet in eerste instantie aan winstbejag. De galerie helpt een carrière van een kunstenaar opbouwen, investeert in die kunstenaar. Collectioneurs huren nu een fabrieksruimte, houden een receptie en verkopen het werk van de kunstenaar waar een galerie zoveel in investeerde. Dat noem ik marchanderen. In mijn galerie kopen kunstliefhebbers.

Kunstpoort Veel kunstenaars zoeken ondersteuning van galeries, curatoren, kunstverzamelaars, kunstmecenassen, de overheid. Heeft een kunstenaar nood aan subsidies? Maak je het hen daardoor niet te gemakkelijk? Worden ze niet in een bepaalde hoek gedreven zodat ze aan authenticiteit verliezen? Er zijn trends in de kunst maar moet een kunstenaar niet tegen de stroom ingaan?
Hermine Galeries werden vroeger groot door een kunstenaar. Nu wil de kunstenaar groot worden door de galerie. Subsidies worden toegekend aan personen die de best geformuleerde aanvraag indienen. Sommigen laten door specialisten tegen betaling een perfect dossier samenstellen. Kunstenaar ben je pas na jaren werken niet als je afstudeert, je bouwt een carrière op.

Kunstpoort Hermine jij zet geen afspraken op papier en werkt in vertrouwen met een kunstenaar. Houdt dat geen risico in? Louise leg jij een expo contractueel vast?
Louise Een contract stel ik nooit op voor een kunstenaar. Je moet je kunstenaars met respect ontvangen zo krijg je de goede verstandhouding die nodig is.
Hermine Als je je woord geeft dan is het vanzelfsprekend je daaraan te houden. Ik maakte het mee dat een kunstenaar tijdens een vernissage bij ons in de galerie achter mijn rug verkocht.

Kunstpoort Hermine je liet me onlangs je stockruimte vol kunst zien. Louise heb je ook dergelijke ruimte?
Louise Inderdaad.
Hermine Die stockruimte is ook een tool. Zo kan je tonen waar de kunstenaar mee bezig is, elk werk heeft zijn verhaal.

Kunstpoort Tot slot: Hermine, Louise, zijn er kunstenaars die je dolgraag in je galerie een podium zou willen geven?
Hermine Het is moeilijk om één kunstenaar op te noemen. Brancusi zou hier welkom zijn. Ik denk ook aan Caspar Friedrich, aan de symbolisten, aan Knopff, Félicien Rops, aan sommige werken van Léon Frederic, aan de beeldhouwer Maillol en Geoges Grard, Douanier Rousseau, Kees Van Dongen, Spilliaert ook Rothko en de foto’s van Man Ray, Boltanski en het nieuwe werk van  Dirk Braeckman, Shirin Neshat haar foto’s, Pipilotti Rist, de Afrikaanse kunstenaar El Anatsui die met capsules van drankflessen grote werken als schilderijen maakt. Er zijn nog veel kunstenaars van wie ik het werk bewonder, te veel om op te noemen. Hans Op de Beeck en Peter De Cuypere zijn installaties, Claerbout zijn video’s kunnen mij ook beroeren. Tekeningen van …. Eerlijk gezegd ik heb zelf zo veel goede kunstenaars aan boord waar ik in geloof: Hugo Debaere, Piet Pollet, Horse, Dirk De Bruycker, Tomas Lahoda, Frans Labath, Karel Fonteyne, Klaus Baumgärtner, Robine Clignett, Jimi Dams, Johan Clarysse, Christina Mignolet, Jean De Groote , Hans Defer, Hervé Martijn, Cabe, Maureen Bachaus Sven Verhaeghe, Philip Henderickx, Patrick Verlaak, Stefaan Van Biesen, Reniere & Depla, Alex De Bruycker, Willy Vynck, Geert De Smet, Christine Marchand, Frans Westers, Andreas Lyberatos, Felicia Parent, May Oostvogels, Patrick Keulemans, Wladimir Moszowski… e.a. kom bij ons kijken dan zie je ze allemaal…
Louise Bacon en Rinus Van De Velde zou ik zien zitten, twee kunstenaars die ik al een tijdje bewonder. Iets in de grootsheid van die werken laat me niet los. De schilderijen van Bacon tonen enorm veel diepgang en ruimte. Het lijkt me boeiend te zien wat er met het werk en de ruimte gebeurt wanneer ze samenkomen. Een tijdje terug zag ik ‘A Brush with Violence’, de documentaire over Bacon waardoor ik meer voeling en inkijk kreeg in de kunstenaar en zijn oeuvre. Hetzelfde resultaat bereik je als je in gesprek gaat met kunstenaars van nu.

Info

Louise Gevaert
Galerie Gevaert
Hille 101-103
8750 Zwevezele
louise@galeriegevaert.be
http://www.galeriegevaert.be/

Hermine De Groeve
Galerie S&H De Buck
Zuidstationsstraat 25
9000 Gent
sdebuck@skynet.be
http://www.galeriedebuck.be/    http://www.siegfrieddebuck.be

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Kathleen Ramboer – Galerie Gevaert – Galerie S&H De Buck

 

---

 

Poëzie aan de wand

 

Een interview met ‘anker’
pseudoniem van dichter Marleen Auman

Van 30 januari tot 5 februari 2020 loopt de poëzieweek in Vlaanderen en Nederland. Om deze week kleur te geven organiseert de BIB van Merelbeke een aantal activiteiten. Van 6 januari tot 5 februari hangen posters met poëzie van ‘anker’ pseudoniem van Marleen Auman in een vormgeving/fotografie van kathleen Ramboer te kijk in de BIB. Poëzie is er voor elk moment in je leven. Met de gedichten van Marleen volg je een poëtisch pad vol emotie en ontroering. KUNSTPOORT luisterde naar het hoe en waarom van deze gedichten.

Kunstpoort Waarom en wanneer ben je beginnen schrijven? Is het een noodzaak? Een passie?
Marleen Drie jaar geleden ben ik beginnen schrijven. Ik had een teveel aan gedachten en emoties. Voor mij betekent ‘dichten’ een plaatsen van vreugde en verdriet. Deze filosofische gedichten geven een houvast aan mijn leven.

Kunstpoort Je gedichten groeien vanuit persoonlijke ervaringen, je eigen leefwereld. Je geraakt er je energie en emotie in kwijt. Kan het ook anders? Gedichten worden soms neergepend vanuit een tomeloze fantasie, overkomt jou dat?
Marleen Wanneer ik de natuur beleef komen spontaan gedachten naar boven. Ik bezit nog die kinderlijke verwondering over eenvoudige dingen. Soms is er ook fantasie en wordt spontaan een gedicht geboren.

Kunstpoort Hoe mogen we je gedichten benoemen, welk soort gedichten schrijf je, gedachtengedichten?
Marleen Ik noem het gedichten met een filosofische toets. Ik wil mensen beroeren, ontroeren, aanraken.

Kunstpoort Heb je workshops gevolgd om te leren dichten, ken je trucjes om vlot te dichten?
Marleen Poëzie schrijven dat leer je niet, het is een attitude. Je kan het proces vergelijken met het creëren van beeldende kunst. Je kijkt en neemt op een bepaalde manier waar. Een expo, een wandeling, rapen op het veld, vogels, vanuit verschillende zaken… kan poëzie groeien.

Kunstpoort Schrijf je in afzondering, op een bepaald plekje of kan je overal dichten?
Marleen Een notaboekje en balpen heb ik altijd bij me zo kan ik overal notities maken. Voor ‘the final touch’ heb ik nood aan stilte vooral innerlijke stilte. Ik ben hoog sensitief, krijg heel veel prikkels, beschrijven brengt me rust.

Kunstpoort Je gedichten zijn heel toegankelijk, licht en makkelijk om lezen, niet zwaarmoedig en hebben toch een veelzeggende inhoud. Welk publiek bereik je met je gedichten?
Marleen Niet al mijn poëzie is even lichtvoetig. De 12 gedichten hier aan de wand is de keuze van de BIB en zijn inderdaad heel toegankelijk en sluiten perfect aan bij het gedachtengoed van de BIB. Zo heb je ‘SCRABBLE’ dat verwijst naar de spelletjes in de BIB, ‘HEBBEN ZIJN’ verwijst zowel naar werkwoorden als personen… naar onze maatschappij. Mijn bundel Doosje met liefs ‘Leven beleven’ is zwaarder op de hand. Het doosje gedichten gebruiken psychotherapeuten in het werkveld en brengt troost in de palliatieve zorg, ontroert mensen. Velen kunnen mijn gedichten smaken. Mijn poëzie is universeel, nostalgisch, want zeg nu zelf: wie kent er nog de geur van ‘Rotte rapen’ titel van één van mijn gedichten? Graag wil ik de mensen iets meegeven, bewust maken van het leven, zie mijn gedicht ‘Kalende bomen’.

Kunstpoort Lees jezelf veel poëzie? Voor welke dichter/dichteres heb je bewondering?
Marleen Ik lees geboeid poëzie van andere dichters. Zo heb ik bewondering voor Herman de Coninck, Alice Nahon. Ik hou van de raamgedichten van Martin Bril en Six Word Stories, hoe je een verhaal kunt vertellen in zes woorden.

Kunstpoort Wat apprecieer je in een gedicht: de klank, de inhoud, het rijm, de humor… ?
Marleen Een gedicht moet je kunnen smaken, voelen. Ik hou van diepgang in een gedicht. Dichten noem ik beschrijvend schrijven, uitwisselen van gedachten, vragen om herkenning en zich kwetsbaar opstellen. Een gedicht moet uitnodigen tot verstilling. Van kinds af aan was ik bezig met zingeving.

Kunstpoort Welke zijn je toekomstplannen? Wil je de bühne op met je gedichten?
Marleen Ik lees dolgraag mijn gedichten voor. Gedichten voorlezen geeft me energie. Met muziek erbij, goed gekozen bindteksten en door het publiek aan te spreken maak je verbinding. Poëzie verbindt. Gedichten maken met kinderen lijkt me ook boeiend. Het gedicht ‘Marc groet ‘s morgens de Dingen’ van Paul van Ostaijen hoort tot ons collectief geheugen. Er wordt in het vers een sfeer opgeroepen met gewone dagelijkse beelden, iedereen herkent ze en vindt ongetwijfeld het gedicht ‘cool’. Voor het ogenblik werk ik aan een theatermonoloog. Het is een samenwerking met Victoria Deluxe. De theatermaker herschreef de monoloog met respect voor de eigenheid. Het is de bedoeling de monoloog te brengen tijdens een toonmoment voor een beperkt publiek. En daarna… zie ik nog. Verder wil ik graag voordrachten geven, workshops rond de kracht van de verwondering, filosoferen rond gedichten, gedichten dichter bij de mensen brengen.

Kunstpoort We hopen dat poëzie je heel gelukkig maakt.

Info

PUBLICATIES van ‘anker’ Marleen Auman

inlichtingen marleen.auman@gmail.com
2 kinderen klommen in een boom, de boom die glom (uitverkocht)

 

Doosje met liefs: ‘Leven beleven’

De 12 posters van Poëzie aan de wand in postkaartformaat

 

 

WEEK VAN DE POËZIE

Bibliotheek Merelbeke
Dijsegem 1, 9820 Merelbeke
https://merelbeke.bibliotheek.be/

POËZIE AAN DE WAND

6 januari tot 5 februari 2020
expo posters met gedichten van ‘anker’ pseudoniem van Marleen Auman
vormgeving/fotografie Kathleen Ramboer

SPELEN MET WOORD

woensdag 5 februari 2020 van 14u15 tot 16u
poëzieworkshop met Yerna Van den Driessche
voor kinderen van 10 tot en met 12 jaar
https://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/spelen-met-woorden-en-gedachten-poezieworkshop/e9b72db7-c9bf-4ae3-8c30-e517b457e389

RENDEZ-VOUS MET LOTTE DODION

dinsdag 4 februari 2020 om 30u
Lotte Dodion is te gast in de bibliotheek en vertelt over haar werk en dichtkunst.
Ze spoort het publiek aan om actief deel te nemen aan de poëzie.
https://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/rendez-vous-met-lotte-dodion/aff8d875-5875-466d-b4c4-fce3f0402384

Fotografie Eric Rottée
Tekst Kathleen Ramboer

---

 

Jean De Groote ontmoet Emma Van Roey

2 generaties 2 kunstenaars

Jean De Groote (64jaar) en Emma Van Roey (26jaar), namen plaats aan mijn tafel in De Krook, de stadsbibliotheek van Gent. De Krook staat symbool voor kennis en cultuur, een ideale plaats voor onze ontmoeting. Het beeld ‘De passanten’ van Michaël Borremans op het Maria Makebaplein fungeerde als meeting point.

Een clash tussen 2 generaties is het niet geworden maar wel een constructief gesprek. Boeiend hoe beide elkaars gedachten volgden en die in elkaar vloeiden.

Kunstpoort Ik ontdekte deze tekst over ‘De Passanten’: ‘Het beeld van Michaël Borremans is samengesteld uit 4 figuren die de hoofden letterlijk bij elkaar steken. Ze hebben verschillende achtergronden en vertonen imperfecties. Het is een symbool voor het doorgeven van kennis en informatie. De kunstenaar heeft de beelden met de hand beschilderd met zijn specifieke schilderstijl.’
Zijn jullie het hier mee eens? Hebben jullie een menig over dit beeld?
Emma Deze tekst is wat algemeen en kan op vele sculpturen van toepassing zijn.
Jean Voor mij is dit een beeld zonder inhoud enkel met een verhaaltje. Ik hou er niet van.

Kunstpoort Graag jullie mening over werk in de publieke ruimte, een noodzakelijk kwaad?
Emma Het is belangrijk dat burgers in contact komen met kunst in een alledaagse setting. Vaak poot een gemeentebestuur die werken ergens ondoordacht neer. Zo zie je miskleunen opduiken zoals De koningin van de Schelde van Peter Bijls aan de rotonde te Eine.
Jean Het was een trend in de jaren 90 rotondes aan te leggen en op elke rotonde moest en zou er kunst komen: immense metaalsculpturen, een hulde aan en artistieke interpretaties van de streek… Er is een wildgroei, een overaanbod. De meeste werken zijn opvulling. Essentieel is een degelijk selectie comité. Waarom ook niet de burger, de belastingbetaler, een stem geven? Ik vind het kortom volksverlakkerij.

Jean De Groote

Kunstpoort Ik weet niet of jullie weet hebben van elkaars werk. Zelf voel ik een zekere verwantschap. Het ademt eenzelfde sfeer uit. Jean je schildert eenvoudige objecten, stoel, tafel, lamp, een lint…. Eén van je thema’s is trouwens ‘the essence of things’, een object is niet zomaar een ding maar een voorwerp met een eigenheid. Je hecht belang aan de stilte. Je atelier is voor jou een monnikencel,  ‘une histoire de solitude’. Emma jij gebruikt eenvoudige materialen: zand, hout, textiel…. Deze staan symbool voor vergankelijkheid, stilte, er is het contrast tussen ruw en zacht…
Vinden jullie zelf ook dat er raakvlakken zijn?
Emma Inderdaad, ik herken mezelf in de manier van werken van Jean. Ik kan niet constant omringd worden door mensen. Ik sluit me op, niemand mag me storen.
Jean Noodzakelijk om mijn kunst te creëren is onthechting. Eenvoudige voorwerpen zoals een tas, lamp, stoel, bril… schilder je niet zomaar. Schilderen is contemplatie.
Emma Werken zonder nadenken levert hapklare kunst zoals de schilderijen van Michaël Borremans, kunst zonder diepte.

Emma Van Roey – foto: Daphne Mulder

Kunstpoort Jean ik veronderstel dat je een plaatsje in het MSK, SMAK of een ander museum ambieert. Emma, als jonge kunstenares was je al te zien in het SMAK. Vind je jou jonge  carrière daarom nu al geslaagd? En Jean waarom zou je het fijn vinden je werk aan een muur van een gerenommeerd museum te zien. Wat doet dat met een kunstenaar?
Emma Wim Lambrecht, directeur van Lucas School of art, organiseerde een tentoonstelling in het SMAK en koos een werk van mij voor de tentoonstelling. Er is geen enkel contact uit voortgevloeid. Door onze samenwerking heb ik wel nog een band met de mede exposant Hannelore Van Dijck. Zo belangrijk is het dus niet.
Jean Het is aan de curatoren van het SMAK om je op te volgen en voor feedback te zorgen. Werk in een museum staat prachtig op je cv, niets meer en niets minder. Wie achter je werk staat is cruciaal. Jan Hoet bewonderde mijn werk, dat was pas een grote stimulans.

Kunstpoort Vinden jullie de exuberante bedragen die een kunstkoper betaalt voor sommige werken verantwoord?
Jean Niet correct.
Emma Belachelijk. Mijn werk is trouwens moeilijk verkoopbaar. Ik verkocht wel reeds aan een verzamelaar.

Kunstpoort Zouden jullie het fijn vinden in één of andere privécollectie te vertoeven zoals de schilderijen van Luc Tuymans in de collectie van verzamelaar en ondernemer Francois Pinault
Of is dat een vergiftigd geschenk?
Emma Natuurlijk.
Jean Vanzelfsprekend.

Kunstpoort Vinden jullie het noodzakelijk de grenzen over te steken? Of geef je de voorkeur je publiek, kopers te kennen. Heb je behoefte aan internationale interesse?
Jean Als het een goede tentoonstelling is, graag. Tentoonstellen op een slechte locatie, een frituur, haalt je werk naar beneden. Een kunstenaar heeft tenslotte bevestiging nodig. Je kunst moet worden  gezien. Als oudere kunstenaar vind ik het mijn taak jonge kunstenaars op te sporen en aan te bevelen. Zo ontdekte ik de rapper Omar Pluymers. Kunst is tegenwoordig marketing. De essentie van de kunst verdwijnt. Door management zijn Tuymans en Borremans tegenwoordig de meest voorkomende kunstenaars in de media.
Emma Ze hebben macht over de kunstscène en macht spreekt aan. Zelf kan ik me moeilijk managen. Subsidies aanvragen, dossiers aanleggen, lobbyen… dat ligt me niet. Een imago uitbouwen is niet aan mij besteed.
Jean Als je goed bent heb je geen imago nodig. Het zijn slechts would-be kunstenaars die zich een imago aanmeten en vaak extravagant gekleed gaan.

Kunstpoort Lezen jullie kunstrecensies? Beinvloeden recensies de kunstwereld? Kunnen ze een kunstenaar maken of breken? Wat is jullie wapen tegen kritiek?
Emma Het is een vereiste dat kunstenaars recensies lezen. Ik vind het nodig weet te hebben wat anderen over mijn werk denken. Ik pas er wel voor op dat recensies mijn werk niet sturen, dat recensies mijn creaties niet beïnvloeden.
Jean Recensies lees ik ook. Essentieel voor me is wie de recensie schrijft. Als Marc Ruyters zich in magazine (H) ART lovend uitlaat over mijn werk dan betekent dat heel veel voor mij. Kortom je hebt de juiste mensen nodig. Wanneer iemand zegt je schilderij is mooi, dan is dat nietszeggend. Het betekent dat de criticus niets van je werk begrepen heeft.

Kunstpoort Een kunstrecensent opperde de mening dat wat aan een kunstwerk voorafgaat het eigenlijke kunstwerk is. Het tastbare eindresultaat is dan een soort resumé waar vaak het interessante deel van weggespoeld is zoals het zoeken, de twijfels, de vragen, het onderzoek….
Jean Dat is lulkoek.

Kunstpoort Hedendaagse kunst is meestal gelaagd. Moet je een kunstwerk begrijpen? Of mag het mysterie blijven? Je kan het mooi vinden ‘tout court’. In andere disciplines aanvaardt men algemeen de term ‘mooi’ zoals in de muziek.
Emma Niet alles moet je willen verklaren. Ik werk vaak repetitief, naai het ene streepje na het andere, heb je daar een uitleg voor nodig?
Jean Wat duiding kan een vereiste zijn zoals bij het werk van Emma. Je begint met niets en komt tot iets buitengewoons. De schepping mag mysterie blijven. Trouwens goed werk is niet te verklaren of je zou een ziener moeten zijn. Eens verkocht ik een werk aan een veehandelaar, een blauwe stier. Hij vond het mooi en stelde zich geen vragen naar de ziel van het werk. De koper had zelfs niet opgemerkt dat de B van de Belgische spoorwegen als stempel voorkwam op het schilderij.

Kunstpoort Heb je als kunstenaar kennis van kunststijlen, stromingen en periodes nodig om goede kunst te maken?
Emma Dit is een eerste vereiste om een goede kunstenaar te worden. Zelf heb ik superveel interesse in kunst. Het is nodig dat je weet wat in de kunstwereld en wereld omgaat.
Jean Het is een voorwaarde dat staat vast. Zelfs een autodidact heeft nood aan kennis van de kunstgeschiedenis. Zonder voorkennis werk je in het luchtledige en maak je alleen toevalstreffers. Kunstgeschiedenis zou voor 10jarigen moeten worden verplicht. Op Instagram haal ik de werken eruit waar geen kennis achter zit. Die kunstenaars vallen door de mand.
Emma Op mijn school, tijdens het middelbaar onderwijs, doceerde geen enkele leraar kunstgeschiedenis. Iedereen bleek stomverbaasd toen ik meedeelde kunstenaar te willen worden.

Kunstpoort Zijn de sociale media HET middel bij uitstek om je eigen kunst  te promoten, te netwerken. Of blijft het oppervlakkig?
Emma Je kan er niet naast. Als kunstenaar heb ik via instagram zelf een overzicht van mijn werk wat handig is. Oppervlakkig? Ja  maar je wordt gezien. Ik publiceer enkel op het einde van een project. Het scheppingsproces is een intiem traag proces dat ik afscherm. Andere mensen wil ik daar niet bij betrekken, ik deel het alleen met mezelf.
Jean Curator van mijn volgende tentoonstelling Koen Van Damme is overtuigd van het nut. Vaak heb ik twijfels en bevestiging nodig. Een kunstenaar is een slechte beoordelaar van eigen werk. Instagram helpt de twijfels overwinnen. Wie de persoon is die ‘liket’ is dan een pertinente vraag. Voor jonge kunstenaars is Instagram HET medium naar naambekendheid.
Verder plaats ik de verschillende fases van een schilderij op Instagram. Ook een schilderij in situ, in het atelier tonen helpt om de aandacht te trekken en dwingt de surfer langer te kijken naar je post.

Kunstpoort Welke eigenschappen zijn onmisbaar voor een kunstenaar en voor jou?
Emma Doorzettingsvermogen en interesse in de wereld rondom je zijn essentieel. Zelf heb ik rust nodig om uren na elkaar te werken. Niemand mag me storen. Uiterlijk ben ik kalm maar in mijn hoofd passeren tal van zaken de rubriek.
Jean Zelf kom ik ook over als het rustige type maar innerlijk voer ik een gevecht. Er is de onmogelijkheid weer te geven wat in je zit. Daarom grenst de genialiteit van een kunstenaar vaak aan de waanzin. Ik apprecieer de bewogenheid van een kunstenaar, de verwondering, de vechtlust. Er is zoveel schoonheid op de wereld. Kunst kan de wereld redden! Emma beschouw ik als een filosoof aan het werk.

Kunstpoort Voor welke nog levende kunstenaar hebben jullie bewondering?
Emma heeft wat tijd nodig.
Kunstpoort Het mag ook iemand zijn zonder naambekendheid.
Emma Lieselotte Vloeberghs die spreekt me wel aan. Van de vrienden van het SMAK kreeg ze de publieksprijs Coming people 2018. Ze creëert met haar tekeningen, performances, installaties… een eigen imaginaire bevreemdende wereld; Een wereld die zijn geheimen niet prijsgeeft. Ze behandelt mystieke zweverige thema’s. Telkens opnieuw laat ze de kijker zoekend achter.
Jean Mijn bewondering gaat uit naar Gerhard Richter. Hij is 85 jaar maar blijft een vernieuwer. Elke kunstenaar is schatplichtig aan Richter. Het is een bescheiden man die zich niet voordoet als de GROTE kunstenaar. Voor Walter Swennen heb ik ook veel respect.
Emma De naam Francis Alÿs schiet me ook te binnen.
Jean Die vergat ik nog te vernoemen. Francis Alÿs is uit Antwerpen afkomstig en vestigde zich eind jaren tachtig in Mexico City. Zijn kunst zet aan tot nadenken.

Kunstpoort Tot slot. Beschouw je deze namiddag als ‘verloren tijd’?
Jean Ik heb weinig kans met jonge kunstenaars in confrontatie te gaan, het was een positief gesprek.
Emma Ook ik ben blij dat ik de mogelijkheid kreeg met een oudere kunstenaar van mening te wisselen.

https://www.jeandegroote.com/          instagram @sebastiandmorra
https://www.emmavanroey.com/        instagram @emmavanroey

tekst Kathleen Ramboer
foto Kathleen Ramboer -Jean De Groote – Daphne Mulder – Romy Finke

---

Een ontmoeting met 2 warme schrijvers

Schrijvers interviewen dat boeit me. Twee auteurs met een warme persoonlijkheid, Marc Geyens en Ingrid Van Spittael, nodigden me uit voor een gesprek waar ik gretig op inging. Beide schreven een totaal verschillend boek. Marc vertelt een gedeeltelijk fictief drama, de geschiedenis van een roofmoord. Ingrid beschrijft vanuit haar eigen ervaring het ontroerend verhaal van de sluipende ziekte, frontotemporale dementie, die binnensloop in het leven van haar man.
Marc Geyens maakt deel uit van het team rond uitgeverij HET PUNT. Zie een vroegere reportage op KUNSTPOORT https://kunstpoort.com/2019/05/10/marc-geysen-een-warme-vlaamse-schrijver-uitgever/

DE BOEKENBEURS 2019

KUNSTPOORT Hoe was de Boekenbeurs? Op jullie site zag ik foto’s van jullie uitgeverij HET PUNT, een mooie warme stand zoals het hoort bij de warmste uitgeverij van Vlaanderen. Zijn de verwachtingen ingelost?
Marc Voor uitgeverij HET PUNT was het de beste beurs sinds jaren, ook wat verkoopcijfers betreft. Wij werken met Vlaamse auteurs, auteurs van eigen bodem. Een trouw publiek weet dat te waarderen en komt graag terug.

KUNSTPOORT De boekenbeurs lokte 3000 bezoekers meer dan vorig jaar. Hoe verklaar je dit?
Marc Een bepaalde pers kraakte de Boekenbeurs af en dat had blijkbaar een averechts effect. Het leesgedrag is trouwens niet verminderd.

KUNSTPOORT Denkt de uitgeverij ook aan e-boeken of hou je de boot af en waarom?
Marc Wij hebben weinig of geen vraag naar e-boeken. Die komen er voorlopig niet. Trouwens wat is er heerlijker dan papier voelen, aanraken? Een boek lezen is ook een fysieke beleving. Het tastbare boek mag en zal niet verdwijnen.
Ingrid Hartjes op facebook, liefs via What’s App … kan een fysieke stevige knuffel niet vervangen. Het e-book heeft niet de mogelijkheid een boek op papier te vervangen.

KUNSTPOORT Werkten jullie mee aan de signeersessies, vind je dat boeiend? Heb je dankzij het signeren interessante contacten gelegd? Is dat niet te vermoeiend?
Ingrid Ik heb een menselijk boek geschreven en probeer een moeilijk onderwerp aan te kaarten. Daarom geven de vele positieve reacties van lotgenoten, studentes en personeel uit de zorgsector… me een boost. Een signeersessie geeft je energie en biedt troost.
Marc Signeersessies bieden een ideale mogelijkheid om rechtstreeks contact te hebben met potentiële lezers. Gevolg is dat ik ook na de Boekenbeurs nog vele reacties heb ontvangen, met dank aan de signeersessies.

KUNSTPOORT Marc, men beweert dat de jeugd taalarm is, schrijffouten maakt en veel Engelse woorden gebruikt. Merken jullie dat in de manuscripten die je aangeboden krijgt?
Marc Inderdaad sommige manuscripten vertonen een gebrek aan taalbeheersing. De uitgeverij vraagt een manuscript dat voor 95% in orde is, wat ons redelijk lijkt. Het aantal anderstalige woorden valt nog mee. Wij zijn een Vlaamse uitgeverij, een goed taalgebruik is van kapitaal belang. Vele woorden belanden jammer genoeg in de vergeetput. Zo ontmoette ik op de Boekenbeurs twee jonge mensen die het woord ‘huichelarij’ niet kenden. Laten we onze fantastische woordenschat doorgeven, laat deze voortleven in Vlaamse boeken. Wij geven auteurs ruimte om te spelen met taal. Zo vind ik het woord ‘sneldra’ prachtig, een samenvoeging van ‘tot snel’ en ‘weldra’.

TE JONG VOOR DEMENTIE

De strijd van een vijftiger met frontotemporale dementie

De partner vertelt
INGRID VAN SPITTAEL

KUNSTPOORT Hoe ben je bij uitgeverij HET PUNT terecht gekomen?
Ingrid Drie personen gaf ik een preview van mijn tekst: mijn broer, nicht en een arts. Ze waren unaniem, dit moet naar een drukker. Ik stuurde het manuscript naar vier uitgeverijen. HET PUNT ontdekte ik via Google. Twee gaven respons onder wie HET PUNT. Mijn buikgevoel zei me HET PUNT daar zit je goed. Hilde, de secretaresse, klonk overtuigend aan de telefoon, raadde aan het manuscript naar Marc door te sturen en de rest is geschiedenis.

KUNSTPOORT Schreef je het boek TE JONG VOOR DEMENTIE tijdens de ziekte van je man of achteraf?
Ingrid Het boek schreef ik na het overlijden van mijn echtgenoot. Voor mij betekent dit boek geen verwerkingsproces. Ik wil veeleer mijn man een stem geven. Het is een getuigenis van jong dementie, een statement met het doel de zorg voor jonge mensen met dementie te verbeteren.

KUNSTPOORT Je schreef het boek ongetwijfeld niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen die met de ziekte geconfronteerd zijn.
Ingrid Inderdaad, het is mijn bedoeling dat dit boek herkenning en troost kan bieden aan mensen met een simultaan verhaal. Het boek is neergepend in de hoop dat de toekomst een beter omgaan met de ziekteprocessen van FTD brengt. FTD is een vorm van dementie die na Alzheimer de meest voorkomende vorm van jongdementie is en het voorste gedeelte van de hersenen aantast. Dit heeft invloed op gedrag, emotie en taal. Iedereen kent de ziekte van Alzheimer, FTD is minder of niet gekend en krijgt daardoor minder aandacht. Stilaan komt daar nu beweging in.
Mijn echtgenoot wachtte 6 jaar op de juiste diagnose. De dokters spraken van een depressie. In Nederland staat de diagnostiek verder. Na onderkenning van de ziekte begon de zoektocht naar de aangepaste hulp, later naar dagopvang en daarna naar een permanent verblijf in een aangepaste omgeving. In Vlaanderen zijn er weinig adequate opvangmogelijkheden. Binnen de zorg is er een gebrek aan de juiste kennis. In het studiepakket van de verpleegsters zou het aspect dementie meer aandacht moeten krijgen.

KUNSTPOORT Ga je lezingen geven over je ervaringen met de ziekte FTD Frontotemporale dementie? Of doe je dat liever niet?
Ingrid Als voorzitster van onze Vlaamse lotgenotengroep Frontotemporale dementie geef ik vooral advies. Het ECD, expertisecentra voor jong dementie, afdeling MEMO vroeg me als spreker.

KUNSTPOORT Je eerste boek is autobiografisch, vanuit je ervaring neergeschreven. Ga je nog boeken schrijven? Doe je dit opnieuw vanuit je eigen leefwereld of wordt het volgende boek fictie?
Ingrid Wie weet schrijf ik ooit een fictie boek voor kinderen of over een bepaald onderwerp dat me boeit. Tijdens mijn schooltijd was ik ervan overtuigd ooit een boek te schrijven. Mijn talent werd toen al herkend. Kijk nu is dat boek van de pers gerold. Ik had nooit gedacht dat mijn boek zou gaan over de ongeneeslijke ziekte van mijn echtgenoot.

KUNSTPOORT Lees jezelf ook veel? En welke boeken?
Ingrid Stilaan begin ik terug te lezen: zowel fictie als non-fictie. Zo las ik over het leven van Poetin, de Kruisvaarten… Mijn interesse is veelzijdig.

PROMOTIE EN VERSPREIDING

KUNSTPOORT Pikt de media de boeken van HET PUNT op? Hoe zorgen jullie voor promo?
MARC We voorzien flyers en versturen gerichte mails. Vooral de auteurs zorgen voor een koperspubliek. Starters zoals Ingrid zijn welkom bij ons. Het boek TE JONG VOOR DEMENTIE maakte indruk. Dit boek is zeker ook geschikt voor een grote uitgeverij.  Het is Leo’s laatste stem. Zijn verhaal moet gehoord worden en kan het verschil maken.
Wie interesse heeft in boeken van HET PUNT kan die bestellen via de site, de auteurs zelf, de onafhankelijke boekhandels. Ook met De Standaard Boekhandel hebben we een prima samenwerking. Onze auteurs mailen naar bibliotheken en vragen hun boek op te nemen in de catalogus. Als één bib overboord gaat volgen weldra andere. De reden? Zij kunnen elkaars aankopen zien.
Mijn boek stelde ik voor in Opglabbeek, een evenement georganiseerd door vrienden. Een 150-tal lezers kwamen erop af. Zelfs Paul Geerts, de 2^e vader van Suske en Wiske deed zijn opwachting en hield een toespraak. Ik heb een trouw publiek. Het volgende boek OPA wordt totaal iets anders. Nu al ben ik benieuwd naar de reacties. Ik geloof in de toekomst van het boek. Onze uitgeverij bestaat nu 7 jaar, we groeien nog altijd. Auteurs zoeken we niet, ze benaderen ons zelf. De vraag is hoe brengen we hun boeken naar de lezer? De media vormt het probleem, laat kleine uitgeverijen spijtig genoeg niet of zelden aan het woord. De weg is dus nog lang en de uitdaging blijft groot. Maar opgeven staat niet in het woordenboek van Gunther Leroy en Marc Geyens.

HET KRUIS VAN DE OORLOG

Marc Geyens

KUNSTPOORT Van waar komt de inspiratie voor je laatste boek HET KRUIS VAN DE OORLOG. Is het waar gebeurd, heeft het een geschiedkundige oorsprong? Kan je over de inhoud iets vertellen?
Marc Het is een verhaal dat zich afspeelt tijdens de 2^de wereldoorlog, de jaren 1940-1941. Enkele fragmenten zoals de bombardementen op Leuven zijn gebaseerd op waargebeurde feiten. Tot voor enkele jaren herinnerde in Oudsberg een houten kruis met ijzeren plaat ons nog aan een roofmoord. Ik breng een fictieve reconstructie van die roofmoord. Onlangs gaf ik een lezing over mijn boek. Personen uit het publiek kenden de ware toedracht van de zaak. Wat bleek? Mijn fictieve verhaal leunt verdacht sterk aan bij de realiteit.

KUNSTPOORT Hoe lang heb je eraan gewerkt? Verliep het vlot?
Marc In een viertal maanden was het boek geschreven. Ik werk gelijktijdig aan een viertal manuscripten. Voor het ogenblik schrijf ik het boek OPA. Het boek lag een tijdje stil, nu heb ik de draad terug opgepikt. Na mijn roman HET KRUIS VAN DE OORLOG had ik me opnieuw moeten inleven. Door fictie met non-fictie te mengen kan ik me met “OPA” ietsjes meer permitteren. Zo kan ik v.b. bepaalde wantoestanden in RVT-huizen aantikken. Anderzijds leent het verhaal zich ook prima tot vrolijke situaties en warme emoties.

KUNSTPOORT Soms ga je in afzondering om intensief te schrijven aan een boek? Was dit nu ook het geval?
Marc Inderdaad, in Hotel Koener in Clervaux gebruik ik steeds dezelfde hotelkamer als schrijflocatie. Ik heb behoefte aan structuur, aan een vast ritme van schrijven en wandelen. Ook tijdens de nachtelijke uurtjes van 3 tot 5 ben ik geïnspireerd.
Ingrid De vrijdagnamiddag was vroeger mijn baknamiddag. Na het overlijden van Leo zat ik op vrijdagnamiddag notities te maken aan de keukentafel. Voor plotselinge invallen lag een boekje paraat op mijn nachtkastje.

KUNSTPOORT Je schreef al een aantal boeken, heb je nog stress bij het uitgeven van een nieuw boek? Ben je bang van eventueel negatieve reacties? Val je in een zwart gat eens het boek uit is?
Marc Tot dusver schreef ik reeds meer dan 20 boeken en stress is me grotendeels vreemd. Alleen vroeger bij examens heb ik ooit stress ervaren. Het beruchte zwarte gat bestaat niet voor mij gezien ik aan een aantal manuscripten gelijktijdig werk.

KUNSTPOORT Stop je soms wat van jezelf in de personages?
Marc Emoties in het verhaal komen uit eigen gevoelens. Er zit veel van mezelf in de personages. Schuilt er niet in ieder mens goed én kwaad?

KUNSTPOORT Zit het plot al in je hoofd als je gaat schrijven? Wijzigt het verhaal onderweg? Zijn er bepaalde trucjes die je gebruikt zodat de lezer meteen mee is in je verhaal of getriggerd wordt om verder te lezen?
Marc Het plot weet ik nooit vooraf en bepaal ik al schrijvend. Mijn truc is: een boek moet onvoorspelbaar blijven. Ik schrijf enkel boeken die ik zelf graag zou willen lezen.

KUNSTPOORT De covers zijn aantrekkelijk, het zijn eyecatchers.
Ingrid De cover toont een prachtig stukje natuur. Via het trefwoord ‘verloren’ vond ik deze foto. Leo was verloren in zijn eigen kapotte hoofd.
Marc Het eigenlijke kruis plakte niet op een cover, het werkte niet. Via een fotoagentschap vonden we het geschikte beeld.

KUNSTPOORT De covers zijn mooi, twee aantrekkelijke uitgaves met een boeiende inhoud; deze boeken verdienen om gelezen te worden.

https://uitgeverijhetpunt.be/

Marc Geyens
https://uitgeverijhetpunt.be/product/het-kruis-van-de-oorlog/
https://www.marcgeyens.be

Ingrid Van Spittael
https://uitgeverijhetpunt.be/book-author/ingrid-van-spittael/
https://www.facebook.com/ingrid.vanspittael.7?fref=jewel

Tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Beiron Brouwers The making of van een tentoonstelling

Kunstenaar Beiron Brouwers leeft naar zijn tentoonstelling toe. Deze is in juni gepland. Op de monumentale trap naar zijn atelier te Antwerpen waarschuwt hij me voorzichtig: “Er is nog niet veel te zien.” Onmiddellijk begint hij gedreven over de komende tentoonstelling te praten. Beiron Brouwers is duidelijk intens bezig met de tentoonstelling en het thema: The Spirit of a child.

Foto’s en schilderijen aan de muur van zijn atelier illustreren zijn werkwijze. Het gesprek komt snel en vlot op gang.

KUNSTPOORT Hoe ga je te werk?
Beiron Brouwers De basis waaruit ik vertrek zijn honderden door mij gefotografeerde foto’s. Een voorbeeld: deze foto van mijn dochter in een boom vertaal ik naar een schilderij op klein formaat. Vooral het lijnenspel in de foto intrigeert me. Ben ik over het klein formaat tevreden dan creëer ik een groot schilderij. Dit schilderij is nog niet af, het vraagt meer kleur. Een subtiel silhouet van mijn dochter ontbreekt nog. Schetsen en voorstudies maakte ik al, de uitwerking zit in mijn hoofd.

KUNSTPOORT Gebruik je trucjes om je schilderij uit te vergroten, maak je gebruik van een projector, een digitale tool? Is het niet moeilijk dezelfde dynamiek te houden?
Beiron Brouwers Ik doe het gewoon door veel en goed te kijken.

KUNSTPOORT Waarom speelt – The Spirit of a child – een rol in je werk?
Beiron Brouwers Kinderen willen klimmen naar het hemelse, aanraken wat niet tastbaar is. In een boom zijn ze wie ze zijn, puur, zonder frustratie. Waarom klimmen volwassenen niet in de bomen? Ik nodig het publiek uit binnen te treden in mijn schilderijen, in een geheime wereld vol grenzeloze dromen. Wellicht kan de kijker zijn eigen jeugd even vasthouden, opnieuw beleven? Dit is de opzet van deze Child Spirit. Als volwassene verlies je de spontaniteit. Het begint al in de kleutertijd want als kind leer je tussen de lijntjes kleuren. Deze bagage, ballast wil ik over boord gooien, van nul beginnen, onbevangen schilderen. Dit onvoltooide schilderij nam ik mee naar huis. Mijn dochter reageerde enthousiast, los van enige culturele bagage: wauw ik vind het knap. Toen wist ik dit schilderij komt goed.

KUNSTPOORT Je schildert met een rijk kleurenpalet, dit was vroeger anders.
Beiron Brouwers Mijn vorige werken waren donker. Dat had zo zijn reden. Mijn vader was gestorven en ik schilderde snel, in een waas, kunst als vluchtweg. Nu ben ik doorheen die rouwperiode. Ik werk doordachter en bouw mijn werken op. De techniek van toen blijft wel dezelfde. Met konijnenlijm bevestig ik Japans papier op het canvas. De levendige structuur van het papier geeft diepgang aan het geheel.

KUNSTPOORT Sta je open voor het onverwachte, ga je soms een andere weg op bij het schilderen?
Beiron Brouwers Ja dat gebeurt maar de basis en grondgedachte blijft altijd behouden.

KUNSTPOORT Is de verf als materie voor je belangrijk of is het alleen maar een middel tot verbeelding?
Beiron Brouwers De ondergrond is voor mij van groot belang. Ik heb een goede leerschool gehad, alles uitgeprobeerd. Nu wil ik terug naar de bron, tabula rasa maken. Die voorkennis is wel nodig, je moet je verf beheersen.

KUNSTPOORT Ik zie hier tal van snippers, gescheurd papier op de grond liggen. Hebben die een functie?
Beiron Brouwers Vellen papier geprint met een inkjetprinter week ik in water. De inkt lost op. Die gebruik ik af en toe om te schilderen.

KUNSTPOORT Wanneer is een schilderij voor je af? Is het moeilijk halt te roepen?
Beiron Brouwers Ik weet perfect als mijn schilderij voltooid is.

KUNSTPOORT Heb je een vast ritueel? Heb je structuur nodig? Ga je op vaste tijden naar je atelier?
Beiron Brouwers Schilderen doe ik als ik in de mood ben. Dit kan op elk tijdstip zijn, overdag, ’s avonds, ’s nachts. Weet je als het donker is en geen daglicht aanwezig, je vaak verrassend andere schilderijen maakt? Soms kan ik uren zitten kijken. Een schilderij creëer ik in mijn hoofd. Als het daar voltooid is, begin ik te schilderen. Schilderen is een eenzaam beroep, dat weegt vaak. Dan komt de gedachte bij me op: moet ik een andere weg inslaan? Ik vermoed dat Picasso om diezelfde reden begon te beeldhouwen.

KUNSTPOORT Je werken zijn voor interpretatie vatbaar. Vindt je dat positief, moet de kijker diepgang in je werk zoeken, je boodschap ontdekken?
Beiron Brouwers Mijn werk moet krachtig genoeg zijn zodat de toeschouwer het zonder een zekere filosofie kan appreciëren. Leuk is het als de kijker er een eigen wending aangeeft. De toeschouwer mag het schilderij ook zomaar mooi vinden.

KUNSTPOORT Ben je tevreden met je carrière? Sommige kunstenaars maken een blitzcarrière andere werken liever in stilte en ‘rijpen liever als een goede wijn’ dixit Lucas Devriendt.
Beiron Brouwers Ik bouw niet bewust aan mijn carrière. Ik groei in mijn werk. Als er evolutie is dan ben ik tevreden. Ik ben ook niet gebonden aan een galerie, geef niet toe aan trends, wil niet perse behagen aan het grote publiek. Mijn werk verkoopt gelukkig goed, vooral aan kunstverzamelaars. Ik heb het gevoel dat het gemakkelijker is als kunstenaar zijn weg te vinden in het buitenland zoals in Duitsland dan in eigen land. Tegenwoordig heeft een jonge kunstenaar het wel moeilijk. De lat ligt hoog, je moet opboksen tegen tal van goede kunstenaars die constant posten op Instagram en andere sociale media. Dat maakt het voor een kunstenaar niet gemakkelijker. Galerieën maken een eerste selectie via de sociale media. Zelf post ik minimaal op Instagram, ik heb geen behoefte aan likes, aan bevestiging op sociale media, laat mij mijn gang maar gaan. Een andere vereiste, een kunstenaar moet veelzijdig zijn: een goede prater, zakenmaan, sociaal vaardig…

KUNSTPOORT Je hebt contact met art dealers van Hongkong. Hoe kwam dit tot stand?
Beiron Brouwers In Hongkong heb ik vrienden wonen die me introduceerden. De eerste contacten dateren van een vijftal jaar geleden. De onderhandelingen zijn 2 jaar aan de gang. De expo in juni is in samenwerking met Hongkong. Ze zal gedeeltelijk ook ginder te zien zijn. Het is een uitwisselingsproject. Kunstenaars van Hongkong komen ook naar hier.

KUNSTPOORT Tot slot wat is je ultieme droom?
Beiron Brouwers Mijn droom is een perfect schilderij maken of toch voor 80%. Ik ben constant uiterst gedreven, dan pas zal ik rust vinden.

KUNSTPOORT Betekent dat eenmaal het perfecte schilderij gemaakt je het penseel naast je legt?
Beiron Brouwers Helemaal niet.

Info

tentoonstelling van 13 juni tot 26 juni
Mechelsesteenweg 148
2018 Antwerpen
www.beironbrouwers.com

fotografie en tekst Kathleen Ramboer

---

Marc Geyens een warme vlaamse schrijver/uitgever

 

Marc Geyens is niet alleen schrijver/uitgever maar ook een causeur. Hij praat graag honderduit over het schrijverschap, handig voor mij als interviewer. Het gesprek vond plaats in een trendy café te Leuven. Een pittig detail: die middag was ook Jeroen Meus daar onopvallend aanwezig.

Kunstpoort Op het internet ontdekte ik dat je niet alleen schrijver maar ook uitgever bent, medeoprichter van Het Punt.
Marc Geyens Inderdaad, we zijn met zijn tweetjes. Mijn collega Gunther Leroy, eigenaar van een drukkerij, drukt de boeken en verzorgt de vormgeving. We zijn gestart in 2013. Per jaar geven we 60 tot 70 publicaties uit. Vanaf ons ontstaan gaat de kwaliteit de hoogte in. Nu kunnen we een strengere selectie doorvoeren en hogere eisen stellen aan een manuscript. Beginnende en gerenommeerde auteurs en ‘amateur’ schrijvers krijgen bij ons eenzelfde behandeling. Het Punt houdt ervan zijn schrijvers uit te dagen. We stimuleren en motiveren auteurs. Waarom niet eens een ander genre aanpakken? De lat hoger leggen? Jaarlijks promoten we onze auteurs op de Boekenbeurs te Antwerpen.

Kunstpoort “De warmste uitgeverij van Vlaanderen” is jullie huidige slogan, voordien was dat “Vlaams en eigenwijs”. Met Vlaams bedoel je dan de onderwerpen, de sfeer, de taal? Aanvaard je alleen manuscripten van Vlaamse auteurs?
Marc Geyens We brengen auteurs van eigen bodem. Auteurs die in Vlaanderen wonen of geboren zijn. Onze voorkeur voor de Vlaamse taal heeft niets met politiek te maken. Het Vlaams is een mooie zachte taal, totaal anders dan het hardere Nederlands van onze noorderburen. Zelf mijd ik Engelse woorden ook al gebruikt men die frequent in het Nederlands. Paul Geerts, de tweede vader van Suske en Wiske, feliciteerde me met mijn mooie Vlaamse woorden. Jongere auteurs gebruiken die minder. We zien de Vlaamse en Nederlandse taal opnieuw uit elkaar gaan, de wegen scheiden zich. Het zachte karakter van onze taal heeft te maken met het verleden. De zuidelijke Nederlanden zijn vaak veroverd, we leefden onder een vreemde heerschappij. Ook geografisch liggen we wat middenin tussen Noord- en Zuid-Europa. Zelf probeer ik als schrijver het Vlaams gevoel te evoceren. Zelfs jongeren ervaren dit als positief. Voor hen was het vroeger niet beter, maar anders. Ook in Nederland leest de literatuurliefhebber onze boeken, al begrijpt bijvoorbeeld een lezer van Groningen waarschijnlijk 10% van de woorden niet.

Onder onze auteurs hebben we bijvoorbeeld ook een Syrische schrijver, 25 jaar woonachtig in België. Hij is een taalvirtuoos, schrijft op zijn Oosters. Hij houdt van onze taal en doet zijn best om ze foutloos te bezigen.

Kunstpoort Wat is je verhaal als schrijver?
Marc Geyens Mijn grootoom was de eerste hoofdredacteur van de krant De Standaard. Ik wilde van jongsaf ook schrijver worden! Schrijven heb ik altijd gedaan. Als jongeling was ik al bezig met taal en schreef ik kortverhalen. In de loop van de jaren volgden er heel veel versjes over de dingen van alledag die ik op aanraden van familie en vrienden bundelde tot boeken: G.L.A.S., Glimlachen naar de wolken, Tussend’oortjes, Het seizoen van de engelen, … Daarna volgden kinderboeken en jeugdverhalen en nu ook romans. In 2009 werd ik ernstig ziek waardoor de invulling van mijn leven noodgedwongen veranderde. Toen ik de draad weer oppikte, ontmoette ik Gunther en startte onze samenwerking. Ik ben me vanaf dan ook meer gaan bezighouden met schrijven. Ik schrijf en ben uitgever maar het voelt niet echt aan als werken. Mijn eerste roman ‘DE TAAL VAN DE WIND’ is en blijft mijn lieveling. Het is een spirituele, eerder filosofische roman.
backcover: ‘De taal van de wind’ is een verhaal over een mensenkind en een merel dat zich afspeelt in de omgeving van Bergerven en de Oudsberg, natuurparels in het mooie Limburg. Het kind wordt volwassen en merels komen en gaan. Ze ervaren de dingen elk op hun eigen wijze maar worden bij momenten één in hun beleving.

Kunstpoort Wat denk je: “Schrijf je literatuur of lectuur?”
Marc Geyens Een combinatie van beide. Zelf schreef ik o.a. ‘Toonaardjes’. Korte gevatte stukjes uit het leven van elke dag. De zoon van Toon Hermans vergeleek het boek met teksten van zijn pa. Toen dacht ik, ok ik stop daarmee, want het laatste dat ik wil is dat ik de grote Toon ga “na-apen”.

Kunstpoort Waar komen de ideeën voor je boeken vandaan? Hoe verzin je de personages?
Wacht je tot de inspiratie en creativiteit komt of dwing je die af?
Marc Geyens Ideeën zoek ik niet. Ik droom mijn boeken met de personages erbij. Als de dromen wegblijven wacht ik geduldig tot de personages terug mijn dromen binnenwandelen. Ik sta ’s nachts op om mijn dromen neer te pennen. Soms logeer ik in een hotel om te kunnen schrijven. Dat zijn heel intense ogenblikken en als zulke dagen voorbij zijn, dan voel ik me “verlicht”. Dan heb ik datgene kunnen neerschrijven dat ik vaak al een tijdje meedroeg. Zeker aan te bevelen voor auteurs.

Kunstpoort Wie leest als eerste je boek?
Marc Geyens Nathalie, mijn vrouw leest als eerste mijn boeken. Ze is een strenge, kritische en onbevooroordeelde lezer en weet perfect hoeveel ballast er overboord moet. Zo schrapte ze tot mijn grote verbazing een 100-tal pagina’s in het manuscript van “De memoires van een notaris”. Die bleken overbodig. Uiteindelijk gaf ik haar gelijk.

Kunstpoort Hoe ga jij om met kritiek van familie, bekenden, onbekenden?
Marc Geyens Ik hou van opbouwende kritiek. Schrijven is een kunst, dat doe je met passie, het is (H)ART. Die boeken zijn mijn geesteskinderen. Ik hou ervan mooie reacties te krijgen op mijn schrijfkunst.

Kunstpoort Heb je een favoriete schrijver en waarom?
Marc Geyens Die vraag had ik verwacht. Een favoriete schrijver heb ik niet. De reden? Per jaar lees ik als uitgever 100 tot 150 ingezonden manuscripten. Zo heb ik zelden de tijd om boeken van auteurs te lezen die niet tot Het Punt behoren. Maar geloof me, in onze uitgeverij zit heel veel talent verborgen en wij doen, samen met onze auteurs, onze uiterste best om dat talent boven water te laten komen.

Kunstpoort Wat is je laatste roman?
Marc Geyens ‘Het geheim van De Boetemonnik’ en ‘De memoires van een notaris’ vormen samen een soort duo-boek. Om het gehele verhaal te kennen, moet je ze beiden lezen.

De synopsis van ‘Het geheim van de boetemonnik’: Genk 1870: niets lijkt de toekomst van de mooie Ilde en haar geliefde Hendrik in de weg te staan. Maar dat is zonder een Hasseltse notaris en zijn beide zonen gerekend. Kan de idylle standhouden of halen enkele complotten de bovenhand?
Opglabbeek 2016: er duikt plots een manuscript op waarin een jarenlang mysterie grotendeels wordt ontrafeld. Enkele puzzelstukjes ontbreken nog. Wordt de hele waarheid naar boven gehaald en welke rol speelt de abdij van Clervaux hierin?
Je kan het lezen in “Het geheim van de boetemonnik”, een verhaal vol liefde, hebzucht en drama.

Prof. Em. en oud premier Mark Eyskens stak zijn mening over dit boek niet onder stoelen of banken:
‘Je boek is niet alleen een misdaadroman, een thriller, een familiale tragedie, een liefdesdrama. Het is ook een pakkende schets van de “oude goede tijd”, toen er nog strikte klassenverschillen bestonden tussen de burgers. U hebt alles zeer methodisch op een bijna onderkoelde toon neergeschreven in een sobere stijl die contrasteert met de tragiek van de inhoud en waardoor juist deze tragische kant beter tot uiting komt.’

De synopsis van ‘De memoires van een notaris’ leest als volgt: Het dak van mijn leven is gevuld met de pijn van bijtende eenzaamheid en ik kan alleen maar hopen dat de dood verlossing brengt.’ Wat zette notaris de Schaever ertoe aan om zulke zwaarmoedige woorden neer te schrijven? Lees het in “De memoires van een notaris”, een boek dat verhaalt hoe een ogenschijnlijk normale en gezonde jongen evolueert naar een nietsontziende machtswellusteling die naar hartenlust bedriegt en manipuleert. Zal op latere leeftijd zijn geweten spreken, of is iedere kern van goedheid uit zijn geest en lichaam verdwenen?

Kunstpoort Werk je voor het ogenblik aan een roman, staat er iets op stapel?
Marc Geyens Ik schrijf altijd verschillende boeken op hetzelfde tijdstip. Mijn laatste roman (voorlopige titel is ‘Het kruis’) ligt op de tafel van de corrector. Het is een oorlogsroman die start in Leuven en eindigt in Oudsbergen. Ik verwacht dat het boek binnen enkele maanden kan worden voorgesteld. Verder ben ik ook nog bezig met een kinderboek en een roman die zich afspeelt in een rusthuis.

Kunstpoort Welke ambitie heb je nog?
Marc Geyens Een schrijver verkoopt in België gemiddeld 198 ex per titel. Ik zal mezelf pas “schrijver” noemen als ik 1000 ex van een boek verkocht heb. Maar dat is natuurlijk een heel persoonlijke ambitie. Verder wil ik me blijven ontdekken in het schrijven.

Kunstpoort Fijn als je dit nog dromen kan. Wie weet wat de toekomst brengt? Nog veel succes en vooral veel plezier met het schrijven van verhalen, romans, kinderboeken….

NOTA van Marc Geyens

Manuscripten van andere auteurs zijn altijd welkom bij Uitgeverij Het Punt. Alle inzendingen lees ik zonder uitzondering grondig na. Als uitgever beloven we niets wat we niet kunnen nakomen.

Mailen kan je naar marc@hetpunt.be

 

INFO

www.marcgeyens.be
www.uitgeverijhetpunt.be
https://uitgeverijhetpunt.be/book-author/marc-geyens/

Tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

5 Jaar Galerie Wivina Ockier

Met de regelmaat van een klok duiken kunstgaleries op om later te verdwijnen, niet Galerie Wivina Ockier. Deze galerie in Deinze is een blijver en wordt stilaan een vaste waarde. 5 jaar geleden besloot Wivina Ockier een galerie te starten. Ze wou haar eigen schilderijen in perfecte omstandigheden en sfeer tentoonstellen. 5 jaar dat moet gevierd worden hoe kan het ook anders met een tentoonstelling; schilderijen van Wivina Ockier, sculpturen van gastkunstenaar Joost Gevaert
Dit was dé gelegenheid om Wivina Ockier in haar galerie te ontmoeten.

Kunstpoort Het thema van je tentoonstelling luidt People are strange. Vanwaar komt deze naam?
Wivina Ockier Het onderwerp is het resultaat van een maatschappelijke waarneming. Ik observeer de wereld en kom telkens tot de vaststelling People are strange.

Kunstpoort Hoe ontstaat een schilderij,
werk je met foto’s, stills…?
Wivina Ockier Ik zoek gericht foto’s op het net. Met die verzamelde beelden creëer ik een collage. Dan begin het schilderen. Soms sla ik een totaal andere weg in dan die ik voor ogen had. Een figuur in een landschap? Die kan verdwijnen door ze weg te schilderen.

Kunstpoort Laat dit sporen na op het schilderij?
Wivina Ockier Soms wel maar dat is helemaal niet erg. Een schilderij heeft een geschiedenis en die mag je voelen. Ik hou van de imperfectie van een schilderij, van de gelaagdheid.

Kunstpoort Op een ander schilderij valt te lezen
‘niet te dicht’.
Wivina Ockier Mensen mogen niet te close komen, ik hou graag wat afstand. De roze wolk verhindert contact en verzacht.

Kunstpoort Was het voor jou evident een galerie te starten? Kom je uit een kunstminnende familie?
Wivina Ockier Een familielid van me runt Galerie Gevaert vandaar misschien het idee om een galerie te starten. http://www.galeriegevaert.be/

Kunstpoort Sluit dit de deur van andere galeries of stel je toch nog in andere galeries tentoon? Vind je dat niet erg?
Wivina Ockier De sociale media vermindert het belang van een galerijhouder als tussenpersoon. Kunstenaars zitten op eenzelfde markt, de sociale media. Ik zoek niet om in galeries tentoon te stellen en richt me meer op kunstroutes, events, kunstbeurzen, allerhande projecten rondom kunst, artistieke interventies… onafhankelijke initiatieven… In de toekomst organiseren Els Wuyts en Yves Velter voor me een toonmoment in hun Salon Blanc te Oostende. Een deel van hun woonhuis veranderen ze voor één namiddag in een kleinschalige tentoonstellingsruimte. Salon Blanc is een knipoog naar de vroegere saloncultuur. De salons waren een mogelijkheid om ideeën uit te wisselen, kunst te tonen, te discussiëren en te kijken.

Kunstpoort Valt het moeilijk je eigen werk te promoten of net niet?
Wivina Ockier Het is lastig. Jaarlijks organiseer ik een tentoonstelling in mijn galerie met een vernissage en receptie. Ik werk het ganse jaar door aan een thema, dit jaar, People are strange. Dat motiveert.  Ik mis wel een duwtje van buitenaf. In feite moet je als galeriehouder een goed marketeer zijn. Sommige kunstenaars zijn marketingspecialisten andere missen dat talent.

Kunstpoort Je was ook vertegenwoordigd op de BAD beurs te Gent. Voelt dit als een positieve ervaring?
Wivina Ockier Belgian Art & Design heeft zijn waarde bewezen bij zowel het netwerken als het bereiken van een ruim publiek, een publiek dat de weg vindt naar mijn galerie. Veel deelnemers proppen hun stand overvol, gebruiken de muren als cataloog. Het is aan te raden niet alles te tonen wat je in huis hebt, less is more. Kitsch, emoties, felle kleuren verkopen goed. Zelf breng ik emoties niet expliciet in beeld. Mijn figuren zijn neutraal. Ik schilder geen emoties maar suggereer gevoelens. Met een gedempt palet roep ik een kwetsbare bevreemdende wereld op in een sfeer van stilte en weemoed. Donkere, zwaarmoedige werken verkopen moeilijk want niet iedereen wil een droefgeestig werk in een leefruimte aan zijn muur.

Kunstpoort Vind je Deinze geschikt als locatie voor een galerie en waarom?
Wivina Ockier Deinze is niet de ideale locatie voor een galerie. Hoewel de Gentstraat in het koopcentrum gelegen is, krijg ik weinig toevallige passanten over de vloer. De Deinzenaar heeft drempelvrees. In Gent centrum kent een shopper, voorbijganger minder schroom.

Kunstpoort Wat is de aanleiding voor een galeriebezoek? Wie is je publiek? Publiek van alle leeftijden?
Wivina Ockier Een galerie heeft nood aan een netwerk. Belangrijk zijn curatoren, kunstrecensenten die over je werk schrijven en zo zorgen voor promotie. Een ‘kunstpaus’ die in je gelooft, triggert het kunstpubliek en lokt ze naar je galerie. Mijn schilderijen interesseren vooral een mannelijk publiek.

Kunstpoort Kan je dit verklaren?
Wivina Ockier Door getemperde kleuren vallen mijn schilderijen niet direct op. Ze zijn niet schreeuwerig en scheppen een zekere intimiteit. Het zijn verstilde werken. Dat spreekt wellicht een mannelijk iets ouder niet piepjong publiek aan. Vroeger schilderde ik kinderen. Ook dat verkocht goed maar de drang is er niet meer om kinderen af te beelden. Als de bezieling weg is, het schilderen niet recht uit het hart komt, stop je best met het onderwerp.

Kunstpoort Je viel reeds enkele malen in de prijzen, je sleepte tal van nominaties voor prestigieuze prijzen in de wacht, helpt dit om belangstelling voor je werk en galerie op te wekken? Noot van de redactie Wivina won onder andere de kunstwedstrijd De Curieuze Collectie 2013
Wivina Ockier Helemaal niet, het bezoekersaantal is hierdoor niet gestegen.

Kunstpoort Hoe kies je de gastkunstenaars, volgens discipline, stijl, moeten ze bij de sfeer van jouw werk aansluiten?
Wivina Ockier Ik ga niet op zoek naar gevestigde namen en/of commercieel werk maar naar sculpturen die dezelfde uitstraling hebben als mijn schilderijen. Ik bezoek eindejaar expo’s van kunstscholen of ontdek beeldende kunst in de webgalerie van KUNSTWERKT, op Facebook… Met plezier toon ik werk van gastkunstenaars maar treed niet op als verkoper.

Kunstpoort Waar haal je het meest voldoening uit? Appreciatie? Verkoop? Een prijs? Of gewoon het feit dat je kan schilderen wat je wil zonder management achter je?
Wivina Ockier Het is belangrijk voor me dat ik op mijn eigen tempo kan schilderen. Ik heb een vrijheid in wat en wanneer ik schilder. Dat is pas luxe. Een toevallig gesprek met een galeriebezoeker daar geniet ik nog het meeste van. Verkopen is natuurlijk ook leuk en is een must om de galerie draaiende te houden. Een koper knoopt niet altijd een gesprek aan, dat vind ik vreemd. Een schilderij is soms liefde op het eerst gezicht en verder over praten is dan blijkbaar geen must voor de gegadigde. Ik geef ook tekenworkshops, dat doe ik enorm graag vooral wanneer een cursist vooruitgang boekt en een goed resultaat neerzet.

Kunstpoort Zijn er galeries waar je zelf een zwak voor hebt? Of waar je graag zou tentoonstellen? Van wat durf je nog te dromen?
Wivina Ockier Ik hoop één of andere dag tentoon te stellen op het Kunstenfestival Watou.

Kunstpoort Eerlijk, je werk ligt ongetwijfeld in de lijn van het Kunstenfestival Watou. We gunnen het je van harte!

Info
Tentoonstelling People are strange
Schilderijen Wivina Ockier
Beelden Joris Gevaert

Galerie Wivina Ockier
Gentstraat 39
9800 Deinze

Opening vrijdag 26 april 2019 om 19u
Open
zaterdag 27 april van 14u tot 17u
zondag 28 april van 10u tot 12u30

Elke zaterdag van 14u tot 17u tot 25 mei 2019

www.wivinaockier.be
https://kunstpoort.com/tentoonstellingen/

tekst Kathleen Ramboer
fotografie Kathleen Ramboer – Wivina Ockier

---

Kunst in de publieke ruimte

Kunst op het centrumplein van Sint-Baafs-Vijve herinnert aan een verloren vlasteelt

Sint-Baafs-Vijve profileert zich als een typisch Zuid-West-Vlaams dorp waar vroeger de vlasnijverheid voor de meeste jobs zorgde. Nu is de industrialisatie een feit. De installatie in de dorpskern ‘Vlaskapellen’ van Martine Platteau zorgt dat deze vlasteelt in de herinnering van de bewoners blijft hangen. Dit is het bewijs dat kunst in publieke ruimte zin heeft. De dorpskern van Sint-Baafs-Vijve gelegen aan de armen van de Leie, waar fietsroutes en wandelroutes elkaar kruisen en zilverreigers over de weiden vliegen, is dé geschikte plaats voor een ontmoeting tussen kunst, cultuur, bewoners en bezoekers.
Het hoe en waarom kreeg ik te horen van ontwerpster/kunstenares Martine Platteau en uitvoerder/ aannemer metaalconstructies/kunstenaar/ontwerper Willy Cauwelier.

Kunstpoort Is dit project het resultaat van een wedstrijd? Wie is de opdrachtgever?
Martine Platteau Het bestuur van Sint-Baafs-Vijve/Wielsbeke schreef een wedstrijd uit. Ze zochten een creatieve oplossing voor parkeerpaaltjes op het vernieuwde centrumplein. Dit plein is gelegen aan  de groene boorden van de Leie. De installatie moet verhinderen dat auto’s parkeren op de groene zone. Hun voorkeur ging uit naar mijn concept omdat ik refereer naar de vroegere vlasnijverheid in de streek. Het ontwerp bestaat uit stalen vormen geïnspireerd op ‘vlaskapellen’. De blauwe verlichting die door vele gaatjes bovenaan de vorm uitstraalt, refereert naar de vlasbloem. Deze 48 ‘Vlaskapellen’ betekenen respect voor het harde werk van de bewoners in de vlasteelt.
Willy Cauwelier De leegstaande vlasroterie op het centrumplein verwijst ook nog naar het rijke vlasverleden. Ze wordt weldra omgetoverd tot lofts. De vlaskapellen sluiten hier mooi bij aan.

Kunstpoort Wie koos de partners om mee samen te werken?
Martine Platteau Toen de stad de Vlaskapellen door buitenlandse werknemers wilde laten uitvoeren stelde ik mijn veto. Ik wilde in zee gaan met aannemer metaalconstructies en kunstenaar Willy Cauwelier. Omdat Willy zelf kunstenaar is begrijpt hij beter dan wie ook mijn concept, eisen en gedachten. Hij heeft veel ervaring. Zo was ik zeker van een perfect eindresultaat.
Willy Cauwelier Samen brachten we reeds een aantal projecten tot een goed einde. We voelen elkaar perfect aan. Voor mij was dit een soort ‘tartineproject’, een acte d’amitié.
Martine Platteau Mijn installatie maakt deel uit van een totale hertekening van de dorpskern en haar omgeving. Stad Wielsbeke contacteerde Studiebureau Demey, Landschapsarchitect Denis Dujardin, Technische dienst Wielsbeke en verlichtingsadvies Kaat Espeel.

Kunstpoort Met welke administratieve, stedenbouwkundige en/of technische regels werden jullie geconfronteerd? Was er een bepaald budget?
Willy Cauwelier Met ons voorgestelde budget was stad Wielsbeke onmiddellijk akkoord. Er waren  geen speciale stedenbouwkundige en/of technische regels na te leven.

Kunstpoort Verliep de samenwerking met de verschillende partners vlot?
Willy Cauwelier Er werden werkvergaderingen voorzien met alle partners. Vooral Studiebureau Demey en de technische dienst Wielsbeke stelden zich coöperatief op.

Kunstpoort De stad wou een verplaatsbare installatie, waarom?
Martine Platteau Iedere tweede zondag van oktober staat de dorpskern van Sint-Baafs-Vijve in de belangstelling  voor de loop- en zwemwedstrijden voor honden, in de volksmond ‘hondenzwemming’ genoemd. De honden moeten een korte afstand lopen en over de oude Leie-arm zwemmen. In januari 2018 werd dit stukje folklore zelfs erkend als immaterieel cultureel erfgoed. Mijn installatie Vlaskapellen maakt dan plaats voor tenten, kraampjes, voor een soort Vlaamse kermis.
Willy Cauwelier Voor deze move zochten we een eenvoudige en gemakkelijke oplossing. Na verwijderen van de Vlaskapellen, verdwijnt elektriciteit, zoals kabels, in een holte in de grond onder de vlaskapellen. Met een deksel erop is het plein clean en klaar voor één of ander evenement of activiteit.

Kunstpoort Waren er technische problemen?
Willy Cauwelier De productie van de Vlaskapellen verliep vlot. Later doken moeilijkheden op. Zo bleek drainage nodig. Doordat de Vlaskapellen op een plateau staan, kan water binnensijpelen.
De elektriciteit voor de lampjes was een ander struikelblok. Jammer genoeg bleek de verlichting niet klaar voor de inhuldiging. Gelukkig was het zomer.

Kunstpoort Was er een deadline?
Martine Platteau De opening was voorzien oktober 2016. Wegens het faillissement van de aannemer, aangesproken voor vernieuwing van de dorpskern, verplaatste stad die naar 1 juli 2018.
Willy Cauwelier Door een fietsongeval wachtte mij een ingreep aan de schouder begin 2018. Ik heb hard gewerkt om de installatie klaar te hebben voor de operatie.

Kunstpoort Wie volgt de staat van het kunstwerk op? Wie is verantwoordelijk voor herstellingen in geval van bijvoorbeeld vandalisme?
Willy cauwelier Stad Wielsbeke controleert de toestand van de installatie. Vandalisme vrezen we niet want de stalen Vlaskapellen zijn oersterk. Zelf ben ik 10 jaar verantwoordelijk voor het kunstwerk.

Kunstpoort Zijn jullie tevreden over de Vlaskapellen? Zou je het project de volgende keer anders aanpakken?
Martine Platteau Een beter resultaat kon ik mij niet dromen. De blauwe lichtjes van de grootste objecten heb ik achteraf wat hoger laten plaatsen, nu ben ik 100% tevreden. Deze manier van ondernemen zou ik zeker overdoen.

Kunstpoort Hoe reageerde de bevolking? Voelen ze zich betrokken bij het kunstwerk?
Willy Cauwelier Toen ik aan het werk was, keken de bewoners nieuwsgierig naar de Vlaskapellen. Een babbel kwam algauw op gang. Het verhaal achter de Vlaskapellen vinden ze schitterend. Door dit kunstwerk ontstaat een dialoog en win je belangstelling voor kunst in een openbare ruimte.  

Kunstpoort Martine je ontwerpt niet alleen in opdracht maar je maakt ook eigen creaties met een persoonlijke motivatie. Beïnvloeden die elkaar? Versterken ze elkaar? Vind je zo oplossingen voor eigen werk die je anders niet zou gebruiken?
Martine Platteau Ik maak inderdaad ook eigen werk gewoon omdat ik het niet laten kan, 2D of 3D. Eerst is er het idee, later zoek ik de gepaste uitvoering. Dit kan metaal, chocolade, papier, epoxy, stof, film… zijn. Een opdracht moet ik aanvoelen daarna kan ik aan de slag. Dichter Alain Delmotte omschreef mijn werkwijze als volgt: “Ze reflecteert in een beginstadium maar eenmaal deze episode voorbij volgt ze vanuit dat reflexieve haar intuïtieve weg.”

Kunstpoort Je gebruikt zelfs smeed- en laswerk.
Martine Platteau Inderdaad, ik volgde een gepaste opleiding. Door gericht diverse materialen te gebruiken kom ik tot een eigen beeldtaal. Misschien is mijn werk niet altijd door de toeschouwer te vatten. Het publiek mag mijn creaties interpreteren door ze gevoelsmatig en empathisch te benaderen.

Kunstpoort Willy, werk je graag in opdracht of zou je liever een tijdje voluit voor eigen werk gaan?
Willy Cauwelier Ik werk en creëer graag. Het maakt mij niet uit of ik in opdracht of in het kader van ‘ l’art pour l’art’ werk.  Vooral het creatieproces boeit me: vertrekken vanuit een idee, het meest aangepaste materiaal kiezen en uiteindelijk het ontwerp zien geboren worden.

Info
www.martineplatteau.be
Willy Cauwelier www.lachose.be

tekst en fotografie Kathleen Ramboer

---

Gesprek met Ilde Cogen van LOODWIT
een niet commercieel platform voor jonge kunstenaars

LOODWIT is ontstaan als een onafhankelijk, niet commercieel initiatief van één vrouw Ilde Cogen. Ilde Cogen geeft jonge, beginnende kunstenaars een duwtje in de rug. Hoe en waarom ze dit doet daar was ik benieuwd naar.

Kunstpoort Uit welke behoefte is LOODWIT gegroeid? Hoe jong is je kunstenaarsplatform?
Ilde Cogen Jaarlijks bezocht ik afstudeerprojecten van de kunstscholen. Altijd opnieuw zag ik massa’s talent verdwijnen in de anonimiteit, wegdeemsteren in één of andere job ten brode. Uit deze frustratie ben ik LOODWIT in april 2017 opgestart. Ik had geen flauw idee hoe zwaar de ‘job’ ging worden. Ik heb nu 36 kunstenaars onder mijn vleugels. Loodwit staat er niet van vandaag op morgen. Neem daar mijn fulltime job als grafisch vormgever bij en je beseft hoe moeizaam het gaat. Het is een project dat je moet opbouwen.

Kunstpoort Is er iets in hun jonge kunst dat je aantrekt? Heeft de laatste lichting kunstenaars een andere aanpak, gebruiken ze ander materiaal? Verschillen de werken als het om de inhoud gaat bij die van vroeger?
Ilde Cogen De pas afgestudeerden hebben een frisse kijk op kunst. Vaak hebben ze nood aan meerdere materialen, cross-over kunst. Videokunst als massamedium is voor hen een belangrijk artistiek middel.

Kunstpoort Hoe promoot je je kunstenaars, welke acties onderneem je?
Ilde Cogen Kunst is er om getoond te worden. Jonge kunstenaars moeten de mogelijkheid hebben naar buiten te treden. Galeries staan niet te trappelen om pas afgestudeerden een podium te geven. Daarom zoek ik tentoonstellingsruimten. Dat kan om het even wat zijn: van wijnbar, eethuisje tot een echte expositieruimte. Kortom toegankelijke plaatsen waar veel mensen samenkomen. Kortgeleden kon ik werken tentoonstellen in een co-working space waar een gemengd publiek over de vloer komt. Dat was een groot succes. In Brussel wandelde ik voorbij het Vlaams bureau voor Toerisme en trok meteen mijn stoute schoenen aan. Op mijn vraag er jonge kunst tentoon te stellen reageerde men positief. Ik zoek niet klassieke ruimtes op en geef zo jonge kunstenaars een platform.

Kunstpoort Vinden de kunstenaars deze ruimtes geschikt?
Ilde Cogen Sommige willen absoluut niet in een wijnbar of coffeeshop exposeren andere vinden het net leuk.

Kunstpoort Wat is het verschil in motivering, manier van werken tussen een Galerie en Loodwit?
Ilde Cogen Motivatie, werking is gelijklopend maar galerijen zijn Big Business, ik werk niet commercieel, uit passie voor de kunst.

Kunstpoort Toch krijg je ongetwijfeld met het financiële te maken. Hoe los je dit op? Hoe kom je uit de kosten?
Ilde Cogen Ik vraag een kleine percentage op de verkoop. Soms vindt een koper de vraagprijs nog te hoog dan ben ik zelfs geneigd mijn percent af te staan. Ik werk low budget, zoek betaalbare ruimtes. Onlangs was ik curator voor GAST een initiatief van de amateurkunstenorganisatie FAMEUS. De brochure voor deze tentoonstelling printte ik zelf op 50 exemplaren. Wie weet wordt dit ooit nog een collectors item? Ik werk break-even. De kunstbeurzen zoals BAD zijn voor mij nog niet haalbaar. De prijzen voor een stand rijzen de pan uit. Waarom start de kunstwereld niet meer kleinschalige projecten op? Een goed initiatief is het Rivoli-gebouw aan de Bascule/Waterloosesteenweg pal op de grens van Elsene een pleisterplaats voor hedendaagse kunst. Met meer inkomsten zou ik nog meer kunnen verwezenlijken voor mijn kunstenaars.

Kunstpoort Je wil een opstapje betekenen voor kunstenaars gespecialiseerd in allerlei disciplines: schilderijen, juwelen, keramiek… Welke discipline vind je het moeilijkst om aan de man/vrouw te brengen?
Ilde Cogen Juwelen verkopen het moeilijkst. Zo zijn er de sieraden van Loodwit kunstenares Dabin Lee die refereren naar het testen van cosmetica op dieren. Belangstelling is er maar weinig verkoop. Nederland en Duitsland staan hier meer voor open. Conceptuele juwelenkunst daar is Vlaanderen niet klaar voor. Zelf ontwerp en maak ik juwelen en heb weet van het probleem. Ken je Octave Vandeweghe? Dat is één van mijn favoriete kunstenaars. Wie? Octave Vandeweghe is een jonge kunstenaar die werkt met edelgesteente. Hij belandde in 2017 op de shortlist van de Design Awards van ‘Wallpaper Magazine’.

Kunstpoort Eén van je kunstenaars, Emma Van Roey, stelde in juni 2017 tentoon in het SMAK, ‘Uit de Collectie How beautiful  it is and how easily it can be broken’ Ben je trots dat deze kunstenares één van de kunstenaars van Loodwit is? Hoelang werk je al met Emma Van Rooy? Gaan de prijzen nu de hoogte in?
Ilde Cogen Emma Van Roey hoort bij de drie eerste kunstenaars die ik contacteerde. Ik werk met haar samen sinds april 2017. Voor de afname hoef ik haar werk niet te promoten. Ze maakt kunst weinig geschikt voor verkoop. Haar installaties hebben te maken met verval en groei. Tijdens haar master studeerde Emma Van Roey af met een in situ installatie van 2 ton zand, draad en rest hout die ze verzamelde. Net als water heeft zand een ongrijpbaar karakter. Emma is gefascineerd door het idee van tijd, hoe we tijd kunnen ervaren tegenover een grotere wetenschappelijke benadering van een tijdssysteem, onze ‘kloktijd’. Emma resideert nu aan de Jan van Eyck Academie te Maastricht.
Sara Greet Gilis, nog een Loodwit kunstenares, mocht een video installatie tonen in het MUHKA tijdens de museumnacht 2018 te Antwerpen. Dat motiveert me en bewijst dat ik op de goede weg ben.

Emma Van Roey in het SMAK te Gent – foto Dirk Pauwels

Kunstpoort Heb je een jong koperspubliek? Vinden mensen die regelmatig kunst kopen zoals verzamelaars  ook de weg naar Loodwit? Zijn jonge mensen bereid een behoorlijke som uit te geven voor kunst?
Ilde Cogen Mijn koperspubliek zijn voornamelijk veertigers. Jonge mensen voorzien weinig budget voor kunst niet omdat ze geen interesse hebben maar niet kapitaalkrachtig zijn. Een aantal kopers komen terug.

Kunstpoort Je werkt voltijds als grafisch vormgever, zie je jezelf in de toekomst fulltime aan het werk zijn met het promoten van kunst, als curator, een job in de kunstsector?
Ilde Cogen Natuurlijk zou ik een voltijdse job in de kunstsector niet afslaan.

Kunstpoort Welke toekomstplannen heb je nog? Of van wat durf je niet dromen?
Ilde Cogen Ik speur constant naar locaties met expositie mogelijkheid. Toch droom ik ook van en zoek ik naar een eigen ruimte. Voorwaarde is een goede ligging. Graag wil ik daar dan 2 dagen, vrijdag en zaterdag resideren. Een etalage huren is ook een optie. Ik ben nu aan het onderhandelen met een tentoonstellingsruimte voor jonge kunst in Rotterdam. Plannen bij de vleet.

Info
ww.loodwit.be
https://www.facebook.com/Loodwit/

tekst Kathleen Ramboer
foto Kathleen Ramboer en Dirk Pauwels

 

---

De droom van Siska van de Keere

Scheppen met de handen was een jeugdige droom van Siska van de Keere. Haar ouders dachten aan een andere opleiding. En kijk decennia later creëert Siska van de Keere toch keramiekolifanten in haar eigen atelier te Parike, de Vlaamse Ardennen. Haar eerste beeld wordt weldra in brons gegoten. Kunstpoort was met haar te gast in de kunstbronsgieterij De Clercq-Ginsberg Oostakker. Meteen was me duidelijk dat Siska graag en vlot praat. Een interview? Dat vond ze fijn.

Kunstpoort Een klassieke vraag: Hoe is het allemaal begonnen?
Siska van de Keere Schilderkunst was mijn eerste liefde. Later volgden creaties in papier maché en Powertex. Ik ben een autodidact. Mijn wijsheid haal ik uit boeken. 2007 was het jaar dat de klei zich aanbood. Ik volgde 5 jaar les bij Françoise Busin: ik leerde opbouwen met klei, glazuren, werken met oxides, pigmenten. Toen ik van dit alles weet had, ging ik in mijn eentje aan de slag. In 2015 was mijn eigen atelier met keramische oven van 60l een feit.

Kunstpoort Vanwaar de fascinatie voor de olifant?
Siska van de Keere Naast imposant is een olifant ook een familiedier. Hun sociale gedrag is heel bijzonder. Mensen kunnen in veel gevallen een voorbeeld nemen aan de olifant. Ze zijn uiterst vredelievend. Een matriarche neemt de leiding. Bij droogte delen ze water en voedsel. Iedereen helpt iedereen. Treuren om een dode olifant doen ze samen. Het mannetje leeft solo en zoekt de familie op om te paren.

Kunstpoort Welke olifant boetseer je: de Afrikaanse of de Aziatische en waarom?
Siska van de Keere Ongetwijfeld de Afrikaanse. Een Afrikaanse olifant is imposanter, majestueus, heeft karakter. Ik kan meer van mezelf in een Afrikaanse olifant leggen. Honderd procent realistisch maak ik ze niet. Een voorbeeld: oren worden nog groter om nadruk te leggen op het monumentale, statige en trotse karakter van het dier.

Kunstpoort Voel je soms de drang een ander dier te beeldhouwen? Zou dat geen uitdaging zijn?
Siska van de Keere Enkel op aanvraag boetseer ik een ander dier. Ik concentreer me het liefst op de olifant en wil bekend worden voor mijn olifanten. Ze zullen me blijven boeien door hun karakter, hun poses, het monumentale en ook door hun speels aspect. Dat levendige komt tot uiting in mijn beelden.

Kunstpoort Kan je wat meer vertellen over het productieproces? Ik merk veel kleurschakeringen op, hoe bekom je dit effect?
Siska van de Keere Pigmenten zorgen voor kleur. Er moet snel gewerkt worden want op de nog natte klei breng ik met een glazuurborstel de pigmenten aan. What you see is what you get. De kleuren veranderen niet meer.

Kunstpoort Je vertrekt vanuit je handen. Denk je veel na als je aan het beeldhouwen bent? Waar gaan je gedachten dan naartoe? Of ben je 100% gefocust en werk je intuïtief?
Siska van de Keere Ik werk 100% geconcentreerd, laat me door niets of niemand afleiden. Op de achtergrond speelt altijd muziek.

Kunstpoort Is je atelier de plaats waar je het gelukkigst bent?
Siska van de Keere Ongetwijfeld. Mijn atelier is voor mij een waar paradijs op aarde. Ik ben er 4 à 5 dagen per week creatief bezig. Deze plek hou ik zorgvuldig geordend en netjes. Belangrijk is dit bij de start van een nieuwe olifant.

Kunstpoort Belandt er soms een olifant in de prullenbak?
Siska van de Keere Slechts 2 maal is de oven ontploft. Er zat lucht tussen de lagen. Ik gebruik steeds dezelfde chamotte-klei, ruwe klei met kleine steentjes in verwerkt. Ik ken de klei door en door. Dat vermindert het percentage mislukkingen.

Kunstpoort Weldra wordt je eerste olifant in brons gegoten in de kunstgieterij Declercq-Ginsberg, spannend!
Siska van de Keere Eindelijk, lang gewacht en eindelijk is het realiteit. Ik wilde overtuigd zijn van de kwaliteit van mijn beeldje. De voorbereiding is volop bezig.

Opmerking Binnenkort brengt Kunstpoort het productieproces van het bronsgieten in woord en beeld.

Kunstpoort Waar zijn je olifanten te zien? Ook in het buitenland?
Siska van de Keere Mijn olifanten zwerven tot over de grenzen heen. Ze zijn te zien in Duitsland, Nederland, Italië. De Italiaanse professionele schilder Giovanni Faccioni bezit drie van mijn olifanten.

Kunstpoort Zelf maak je realistische toegankelijke olifantenbeelden. Kan je hedendaagse, non-figuratieve kunst appreciëren?
Siska van de Keere Voor moderne kunst heb ik respect maar ik voel het niet aan. Hedendaagse kunst valt moeilijk te begrijpen.

Kunstpoort Voor welke beeldhouwers heb je bewondering? Of voor welke kunstenaar, schilder, tekenaar? Welke kunstrichting of stroming boeit je?
Siska van de Keere Als beeldhouwer bewonder ik Rodin en verder Degas, zijn pastels, schilderijen en beelden. Ze zijn niet perfect maar dat is niet van belang wel de kracht die ervan uitgaat.

Kunstpoort Wat is je het meest bijgebleven van je ganse carrière?
Siska van de Keere De dag dat Panamarenko een beeld van me kocht. Ik stelde tentoon tijdens de kasseifeesten te Zegelsem. Mijn olifanten vulden toen het altaar in de kerk. Panamarenko kwam toen over als een minzaam man. Eveline Hoorens schreef een tekst in mijn gastenboek. Panamarenko ondertekende.

Kunstpoort Welk publiek wil je bereiken? Een kunstminnend publiek? Dierenliefhebbers?
Siska van de Keere Ik richt me niet speciaal tot dierenliefhebbers maar vooral tot kunstliefhebbers en mensen die beseffen dat de wilde olifant bedreigd is. Het aantal olifanten is de laatste jaren drastisch afgenomen door illegale handel in ivoor en stroperij.

Kunstpoort Samen met Siska hopen we dat de olifant niet alleen verderleeft in haar beelden maar ook nog waar te nemen is in de wildernis. Siska we wensen je nog veel succes!

Info
facebookpagina https://www.facebook.com/siska.vandekeere
Siska.van.de.keere@telenet.be
Kunstgieterij De Clercq – Ginsberg
www.bronsgieterij.be

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie op locatie kunstgieterij De Clercq – Ginsberg: Kathleen Ramboer
andere foto’s: Siska van de Keere

 

---

 

 

 

 

Bank Gallery Projects een galerie met sociaal engagement

Het is boeiend om een jonge kunstgalerij te volgen. Welke richting gaan ze uit? Naar welke kunstenaars gaat hun interesse? Welke stempel willen ze drukken op de steeds maar groeiende kunstmarkt? Een antwoord op deze vragen zocht ik bij Carl Uytterhaegen in zijn galerie Bank Gallery Projects.

Kunstpoort Je galerie heeft een wat ongewone locatie, is gesitueerd in een volkse buurt met als overbuur een moskee. Vanwaar die keuze?
Carl Uytterhaegen De locatie is puur toeval. De ruimte bood zich aan. De plaats maakt het verschil niet, de passage is niet belangrijk wel een openheid naar de straat, de buurt.

Kunstpoort Wat is voor jou de belangrijkste rol van een galeriehouder?
Carl Uytterhaegen Mijn voornaamste streven is mensen samen brengen: kunstenaars onderling en kunstenaars met hun publiek en curatoren. Ik bied kunstenaars een ruimte waar ze kunnen experimenteren. De bedoeling is uit deze ruimte te breken en andere locaties te verkennen.

Kunstpoort Op je site lees ik “Samenwerking, sociaal engagement en aandacht voor techniek staan centraal in de keuze van kunstenaars”. Hoe zie je dit sociaal engagement concreet?
Carl Uytterhaegen Voor deze zomer broed ik op een project. Graag wil ik de drempel verlagen, de galerie naar de buurtbewoners brengen. Aan vier Gentse kunstenaars vroeg ik om een artistieke interventie in (semi)publieke ruimtes van deze Gentse buurt, in de Bloemekeswijk en het Guislain. Werken in een openbare ruimte creëert een klankbord. Er is geen betere plaats dan de openbare ruimte om gedachten op gang te brengen. Reacties komen los ook van mensen die niet gewoon zijn na te denken over kunst of zelden musea bezoeken.

Kunstpoort Denk je dat de toeschouwer deze artistieke ingrepen zal waarderen, over zal spreken of willen begrijpen? Is kunst in de publieke ruimte elitair?
Carl Uytterhaegen Tijdens het project doet de galerie dienst als ontmoetingsplaats. De kunstenaars krijgen carte blanche de galerie te vullen met schetsen, beelden, teksten die de creatieve interventie verklaren. Hier gaan ze de dialoog aan met buurtbewoners, weken verhalen los, werken aan een zekere openheid. Belangrijk voor mij is dat de kunstenaar autonoom blijft. Er is geen vraag naar fysische participatie van het publiek.

Kunstpoort Waarom is voor jou dit sociaal engagement zo belangrijk?
Carl Uytterhaegen Een kunstenaar en galeriehouder moet verder kijken dan zijn eigen wereld. Zelf ben ik bezig met hernieuwbare energie en actief betrokken bij EnerGent. Burgers verenigen in hun streven naar een duurzame en klimaat neutrale samenleving, bewustmaken van deze uitdagingen is ons doel.

Kunstpoort Welke kunstenaars wil je vertegenwoordigen en promoten? Jonge kunstenaars of gevestigde waarden?
Carl Uytterhaegen Mijn bedoeling is een parcours af te leggen met een beperkt aantal opkomende kunstenaars. Af en toe een gevestigde waarde hierbij betrekken is onoverkomelijk. Er is een referentiekader nodig om jonge kunstenaars te duiden.

Kunstpoort Krijg je medewerking, financieel of structureel van de stad Gent? Heeft de pers enkel ruimte voor blockbusters in de cultuurhuizen of is er parallel ook aandacht voor kleinere initiatieven zoals van Bank Gallery Projects?
Carl Uytterhaegen Stad Gent heeft Gent Kunst in het leven geroepen. Er is een site en een publicatie die de Gentse kunst scene en de talrijke initiatieven in beeld brengt. Bank Gallery Projects is present in het volgend nummer. Subsidies voor het zomerproject zijn aangevraagd.

Kunstpoort Welk publiek wil je bereiken?
Carl Uytterhaegen Mensen die geïnteresseerd zijn in kunst, curatoren… Ik wil mijn ruimte waar deze zich ook mag bevinden uitbouwen tot een experimenteer- en ontmoetingsplaats. Met andere galeries wil ik graag samen werken, gemeenschappelijke projecten lanceren.

Kunstpoort Wanneer ben je volgens jou een ‘kunstkenner’?
Carl Uytterhaegen Een kunstkenner is iemand die kijkt en indrukken opdoet over een werk in relatie tot de wereld om zich heen. Kunst is tenslotte een deel van de maatschappij, een kroongetuige van zijn tijd.

Kunstpoort De afgelopen jaren zijn er werken van hedendaagse kunstenaars aan exuberante prijzen verkocht. Hoe bepaal jij de prijs van een kunstwerk?
Carl Uytterhaegen Ik wil toegankelijke prijzen. Ik werk met kunstenaars met een carrière in de startblokken en een beginnend publiek, dan kan en mag je niet direct die ongelooflijk hoge prijzen vragen. Dat is nefast voor een kunstenaar. Men brandt mensen te vlug op.

Kunstpoort De naam van je Gallery is Engelstalig, je hebt ook een ‘bijhuis’ in Vezelay, wil je ook de internationale markt bespelen?
Carl Uytterhaegen In de toekomst beoog ik een uitwisseling met kunstenaars uit Oost-Europa en Centraal Azië, los van het beurscircuit, een confrontatie met kunstenaars en kunst uit bijvoorbeeld Georgië, Roemenië.

Kunstpoort Denk je binnen tien jaar nog deze galerie te runnen? Kijk je met een blik op de toekomst? Wat is je ultieme droom?
Carl Uytterhaegen Mijn galerie is niet locatie gebonden. Wat ik hier waarmaak kan ik overal. Later zie ik een uitwisseling met andere steden wel zitten.

Bank Gallery Projects
Francisco Ferrerlaan 445, 9000 Gent
www.bankgalleryprojects.com

Anything Can B_A Car – Karel Verhoeven

Tekst en foto Kathleen Ramboer

 

---

 

Interview met Brantt en Free Pectoor, partners in de kunst

Twee kunstenaars/curatoren

Brantt en Free Pectoor zijn twee kunstenaars/curatoren die perfect matchen.
Ze treden voor de derde maal op als duo curator/organisator van een tentoonstelling. Eerst was er RAGS, dan RAGS THE SEQUEL.
ON THE MOVE zet dit positieve verhaal verder. ON THE MOVE zijn beide ook als kunstenaar: innoverend en altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen.
We namen tijd voor een interview.

Wat is de belangrijkste rol van een curator?
Free Tentoonstellingen bouwen met als eindresultaat de expo is het uiteindelijke streefdoel.
Brantt Hoe goed of slecht de werken ook zijn, ze positief laten opvallen in de ruimte is onze ambitie.

Wat is jullie motivering om als duo op te treden? Zijn meningsverschillen gemakkelijk te overbruggen? Vullen jullie elkaar aan, is er een taakverdeling?
Free Alleen een tentoonstelling organiseren is zwaar om dragen. Als duo heb je een klankbord, een toetssteen. Tussen ons beiden klikt het ongelofelijk goed: elkaars enthousiasme werkt aanstekelijk. Meningsverschillen mogen en moeten er zijn, dit leidt tot goede en verrassende oplossingen. Belangrijk is dat we beide een luisterend oor hebben. Een ja of een nee krijgen is niet de hoofdzaak. Een duidelijke taakverdeling ontbreekt, we vullen elkaar aan. Er hangt synergie in de lucht.
Brantt Free is de motivator. Zijn enthousiasme en positieve houding werken stimulerend. Een klein spontaan signaal wordt niet onmiddellijk afgeketst en kan een bouwsteen worden.

Welke is de wisselwerking tussen jullie eigen werk en bezigheden als curator?
Free Beide lopen door elkaar. ‘s Morgens betreed ik mijn atelier, een aantal werkzaamheden nemen aanvang: lezen, archiveren, noteren, schrijven, schetsen, fotograferen, … Enkele zaken blijven hangen in mijn creatief archief, worden gestockeerd om later onbewust te leiden naar nieuwe ideeën. Kunst is een deel van mijn leven.
Brantt Door elkaars atelier te betreden, feedback te geven en te ontvangen volgt automatisch een wisselwerking. Naar buitentreden met ons werk, anderen erbij te betrekken en meenemen in het verhaal is belangrijk. Optreden als curator betekent je eigen werk in de schaduw plaatsen. De grootste aandacht moet naar de deelnemende kunstenaars gaan.

Is het niet moeilijk kunstenaar en curator te zijn, oordelen over het werk van een andere kunstenaar? Blijf je niet automatisch in eenzelfde clubje?
Brantt Soms voldoen de persoonlijke verwachtingen niet en vinden we een werk minder sterk maar door de manier van opstellen zetten we ontgoocheling om in een positieve kijk. We streven ernaar dat iedere deelnemende kunstenaar een goed gevoel overhoudt aan de tentoonstelling.
Free Brantt vertrekt vanuit de ruimte, door zijn ingreep bekijkt de toeschouwer een kunstwerk anders.
Het publiek verplichten op zijn hurkje een werk te bekijken is voor Brantt geen sinecure. Zo krijgt een minder sterk werk een meerwaarde.
Als kunstenaar en curator willen we geen deel uitmaken van een select clubje. Bij de tentoonstelling RAGS gaven we iedereen de kans om deel te nemen.

Wat is er typisch aan jullie kijk op expo’s maken? Hoe zijn jullie tot deze manier van werken gekomen? 
Free Zelf wist ik niet dat ik die talenten had. Door mijn eerste project ONEwork heb ik die ontdekt. Brantt gaf me geregeld advies, hier is de vonk overgeslagen.
Intuïtief de ruimte bekijken, een zekere vrijheid hebben en nieuwsgierig zijn staat voorop… Enkel een vlakke wand vullen is niet aan de orde. De zaal creatief invullen, werk op een andere manier tonen, dat streven we na. Brantt gaat daar verrassend ver in.
Brantt Ieder werk geven we sowieso voldoende ademruimte. We laten ons bij de opbouw inspireren door het concept van de tentoonstelling. Het project ON THE MOVE bestaat namelijk uit een selectie van 22 kunstenaars die de afgelopen 12 jaar een deel van hun artistiek parcours hebben uitgestippeld in hun atelier in BLOK E van de Leopoldskazerne. Eind december 2018 verlaten ook de huidige NUCLEO residenten definitief deze locatie. Het wordt uitkijken naar een andere bestemming, verhuizen dus. Gedurende de afgelopen jaren is er telkens een wisselende bezetting geweest van kunstenaars die een atelier op deze locatie hadden. Heel wat kunstenaars zijn weggegaan, bijgekomen, gebleven, teruggekomen, … Voor het ON THE MOVE project verdelen we de 22 werken over 2 weekends, elke creatie krijgt zeker 1 weekend exposure maar niet alle 22 samen. Door de werken te spreiden over twee weekends met telkens een andere opstelling vertalen we ook het concept ON THE MOVE. Alle werken zijn telkens wel aanwezig. Ingepakte werken en transportboxen zullen een totaalinstallatie vormen.
Free Door een analyse van de kunstwerken ziet Brantt nieuwe dimensies. Zijn architecturale en grafische vorming  plus opleiding schilderkunst beïnvloeden zijn kijk op exposeren. Hij legt zichzelf geen restricties op. Een opbouw in 24 uur bestaat niet voor ons. Cureren is een rijpingsproces.

Vertel ons iets over de opzet van RAGS. Dat verduidelijkt misschien jullie visie op expo’s maken?
Free Ik was gecharmeerd door Brantt zijn met verf en kleur doordrongen washandjes, zijn zwarte schilders outfit, bespatte schoenen. Dit was de start van een tentoonstelling rond RAGS. Iedere kunstenaar gebruikt vodden. Elke vod heeft zo zijn eigen identiteit, vertelt veel over achtergrond, afkomst en levensloop van de kunstenaar en werk. De vodden werden gedurende RAGS samengebracht en tentoongesteld met allerhande objects trouvés. Het verhaal van de vod kreeg een vervolg. Aan de hand van de presentatie was onmogelijk te merken welke discipline, oeuvre of kunstenaar de vod vertegenwoordigde, een vereiste voor ons als curatoren.
Brantt Zo zie je dat ideeën en een concept spontaan en ongeremd ontstaan.

Cureren is een ingreep op de kijk op het werk van de kunstenaar. Is het mogelijk de zeggingskracht te vergroten door het ingrijpen van de curatoren?
Free Zeker en vast. Wij als curatoren duo geven een andere ‘twist’ aan de presentatie. Eén enkel voorbeeld. Brantt plaatste het dominerende schilderij ‘Magnolia’s’ van André Van Schuylenbergh tijdens RAGS THE SEQUEL bovenaan op de wand in een hoek, daaronder een bloeiende magnoliatak waarvan tijdens de tentoonstelling de bloemen verwelkten, voor interpretatie vatbaar.
Brantt Sommige werken spreken voor zich en worden klassiek aan de wand tentoongesteld. Niels Ketelers diende een werk in met een geïntegreerd aluminium hoekprofiel; voor ons het ideale vertrekpunt om een  gewaagde opstelling te overwegen. Het zwart/wit schilderij refereerde naar het complete verweerde plafond van de tentoonstellingsruimte BLANCO; door de haakse plaatsing op de wand en in synergie met het plafond, dwongen we de bezoeker om het schilderij anders te bekijken.
Free Een constante tijdens RAGS THE SEQUEL was de wisselwerking tussen de kunstwerken van de diverse kunstenaars in de ruimte.

Er zijn massa’s tentoonstellingen. Welke willen jullie brengen: informatieve? Tentoonstellingen die vragen oproepen, discussies uitlokken? Kunstenaars bij elkaar brengen?
Free Beide hebben we onze eigen soloprojecten. Uiteraard voelen we de behoefte andere kunstenaars te betrekken en samen te brengen in een nieuw tentoonstellingsevenement. Kunst brengt verwondering en verontwaardiging. Kunst zet iets in beweging, brengt verstilling zoals bij het aanschouwen van het artistiek werk van Rothko.
Brantt Een buitenstaander willen we tonen wat ze niet verwachten. Een klassieke tentoonstelling met ophangsystemen en sokkels daar zijn we geen fan van. Een sokkel moet passen in het concept. ON THE MOVE vraagt veeleer om een stapel paletten of verhuisdozen. We willen verrassen. Ideeën ontstaan binnen een nanoseconde kunnen de basis vormen van een mogelijk concept. We hebben een totaalbeeld en presentatie voor ogen waarbij ieder werk tot zijn recht komt, waarbij de werken elkaar aanvullen en dialogeren.

Kan en mag een curator de maatschappelijke onvrede versterken? Maatschappijkritiek is dit bij een curator aan de orde?
Free We hebben beide een mening over onze leefwereld. Dit betekent niet dat onze projecten een verwijzing moeten inhouden naar politiek, de maatschappij, de instellingen, …
Brantt Ook voor mij hoeft dit niet. De mogelijkheid laten we open, never say never.

Moet een curator een tentoonstelling laagdrempelig maken? Wordt ON THE MOVE een ‘gemakkelijke’ tentoonstelling?
Free We opteren, wat bij galeries niet altijd het geval is, voor een tentoonstelling met een breed bezoekersplatform. Onze focus ligt op ‘gezien worden’ los van elitaire impuls. Een galerie blijft vaak hangen bij haar protegees. Dit is meteen de reden waarom jonge talentvolle kunstenaars zoeken naar alternatieve betaalbare locaties zoals deze BLANCO ruimte. BLANCO werkt laagdrempelig.
Kunstliefhebbers, van buiten de NUCLEO kring, vinden frequent de weg naar BLANCO, dat bleek uit een bevraging.
ON THE MOVE wordt voor ons als curatoren geen gemakkelijke tentoonstelling. We gaan immers zelf met de werken ON THE MOVE gedurende de 2 weekends van de tentoonstelling.
Brantt De opbouw van onze tentoonstellingen gebeurt met respect voor elk werk en alle kunstenaars.
De werken van ON THE MOVE zullen uiterst divers zijn; voor elk wat wils dus. We willen absoluut de ‘kunstliefhebber’ aanspreken en die bevindt zich in alle lagen van de bevolking.

Jullie tentoonstellingen vinden plaats in de tentoonstellingsruimte BLANCO van NUCLEO. Is het de bedoeling de NUCLEO kunstenaars te promoten? Of willen jullie in de toekomst ook verder dan NUCLEO kijken als duo dan?
Brantt In onze kennissenkring zijn er NUCLEO kunstenaars maar we hebben beide ook contacten met nationale en internationale kunstenaars.
Free Ik zie de BLANCO ruimte en de NUCLEO kunstenaars als een voordeel en niet als een beperking. Nieuwe en andere mogelijkheden bieden zich aan. Binnenkort ‘pitchen’ we beide met volle goesting voor een duo-curatorship.

Voor ON THE MOVE kiezen jullie niet zelf het werk, de kunstenaar kiest, in tegenstelling met andere curatoren. Waarom laten je dit aan de kunstenaar over? Komen jullie voor onoverkomelijke verrassingen te staan? Zoek je de uitdaging op?
Free Ik ben een adept van verrassingen. Surprise me! Verwacht het onverwachte! Taking risks! De 22 deelnemende kunstenaars van ON THE MOVE zijn geen onbekenden voor ons. We kennen hun werk. De kunst is een individueel werk te matchen met andere.
Brantt Zelf kiezen is in dit geval te determinerend. We gaan graag de uitdaging aan. De moeilijkheid is: het ene werk mag het andere niet verdringen. We vragen dan ook een seintje te geven bij groot werk. Bij één kunstenaar zagen we een werk dat uitstekend past bij ON THE MOVE. Zonder ons op te dringen laten we onze voorkeur blijken. De eindkeuze blijft bij de kunstenaar.

Ik veronderstel dat het rechtstreeks contact met een kunstenaar voor jullie belangrijk is. Meestal is het tentoongestelde werk van mensen die jullie persoonlijk kennen. Is dit een vereiste?
Free Elk contact met een kunstenaar loont de moeite. We hebben wel een boontje voor bepaalde kunstenaars. Dit overstijgt alle -ismen, tendensen en/of hypes. Een face-to-face ontmoeting met de kunstenaar hoort erbij.
Brantt De ene  kunstenaar is al toegankelijker dan de andere en meer geëngageerd; het enthousiasme en de drive bij sommige kunstenaars verstevigen de artistieke band waaruit nieuwe projecten kunnen ontstaan.

Jullie tentoonstellingen zijn low-budget, een bewuste keuze. Zouden jullie het fijn vinden met een enorm budget aan de slag te gaan?
Free Door BLANCO kunnen we low-budget werken. We vragen nooit een bijdrage aan de deelnemende kunstenaars. Een groter budget vraagt sowieso een andere aanpak en strategie. Dat is toekomstmuziek.
Je moet er klaar voor zijn. Ik denk dat we onderweg zijn.
Brantt Een low-budget kan creatief werken maar je moet vindingrijk blijven.
Free Creatief zijn is niet afhankelijk van een budget; de uitvoering van een kunstwerk of tentoonstelling kan wel gebonden zijn aan een budget.

Kunnen deze door jullie gecureerde tentoonstellingen een springplank betekenen voor de kunstenaar? Is er nood aan dergelijke low-budget tentoonstellingen? Wordt er genoeg aandacht aanbesteed door de pers?
Free Een springplank is wat te ambitieus. In marketingtermen uitgedrukt ‘OTS – Obliged To See’ is onze doelstelling. Kunstenaars hebben het moeilijk naar buiten te treden daarom is onze op- en inzet: opportuniteiten, faciliteiten, netwerking en confrontatie. De gedrukte klassieke pers besteed weinig aandacht aan de kunstwereld. Daarom ben ik een adept van LinkedIn, met resultaat trouwens. Brantt kiest voor gerichte sociale media met respons, uitnodigingen per mail en dito.
Brantt Sociale media is soms vluchtig en heeft nood aan een repetitieve follow-up. Sociale media werkt als een teaser, is een hefboom om naar een tentoonstelling te komen, de werken in het echt te zien. Daarom willen we op voorhand niet alles prijs geven. Bepaalde kunstenaars hebben onze aandacht niet echt nodig, andere wel. Het is leuk om vast te stellen dat gevestigde waarden met plezier meewerken aan ON THE MOVE.

Waar halen jullie voldoening uit? Hebben jullie nog plannen, een ultieme droom?
Free Ermee bezig zijn, een totaal traject afleggen, van de embryonale fase, het concept, de open call, de  communicatie tot de opbouw, het contact met het publiek en de afsluiting. Dát geeft voldoening.
En waarom niet dromen van een groot Gents initiatief zoals ‘Chambres d’amis’ of ‘Over The Edge’ van Jan Hoet als lichtend voorbeeld?
Brantt Ik krijg een goed gevoel door het ganse gebeuren, het ondernemen, door zelf initiatief te nemen, door te experimenteren, door nieuwe uitdagingen aan te gaan, door (nieuwe) contacten te maken, door de comfortzone te verlaten en open te staan voor wat zich kan aandienen.

 

 

Tekst Kathleen Ramboer
Fotografie Brantt, Kathleen Ramboer

 

 

 

 

 

 

 

---

 

Jean De Groote schildert
het ding ‘an sich’

Eén van de eerste werken die ik zag van Jean De Groote via sociale media was dat met het rood/oranje lint. Op slag verzot was ik op de reeks ‘The Essence of Things’. De gedachte – waarom hangt dergelijk werk niet in een museum- ontsnapte me. Hier geen gigantische formaten, geen overweldigende kleuren maar stil en poëtisch werk, werk dat je treft in het hart van je ziel. Eenvoud siert. Een interview met KUNSTPOORT ? Voor Jean De Groote was dit zeker geen probleem. We hadden een constructief gesprek.

Kunstpoort Als ik je site bekijk, merk ik dat je rond thema’s werkt zoals Fremdkörper, Stop Motion, The essence of Things….. Zijn dit thema’s die zich opdringen of ga je echt op zoek? Ik heb het gevoel dat uit één bepaalde reeks een andere voortvloeit. Heb ik het juist en hoe ontstaat dit werken rond een thema?
Jean De Groote Een thema is voor mij een leidraad, een hulpmiddel. Soms mediteer ik dagen lang in mijn atelier. Isolde De Buck vergeleek mijn atelier terecht met een monniken cel. Onder meditatie komt iets, een gedachte dringt zich op. Dit was het geval met ‘Giallo di Napoli’. Ik zag een vanille pudding en zo ontstond het idee voor ‘Giallo di Napoli’. Door een voorwerp te isoleren zoek ik de ware betekenis in of achter iets. Het onuitsprekelijke wordt zichtbaar. Zo is een object niet zo maar een ding maar een voorwerp met een eigenheid ‘an sich’. Ik schilder bijvoorbeeld 2 memo blaadjes. Ik vertaal het ‘niets’. Hier is geen verhaal alleen maar eerlijke kunst.

Kunstpoort Je schilderingen zijn meer dan gewoon maar een goede weergave van een object, een voorwerp… de voorwerpen hebben een eigen taal, een ziel. Wens je dat dit ook zo overkomt op de kijker? Of mag het publiek een schilderij ook gewoon tout court mooi vinden?
Jean De Groote Schoon of lelijk, dat is van geen belang. Ik heb niet de bedoeling een mooi werk te maken maar wel een sterk werk.

Kunstpoort Je schilderijen bevatten geïsoleerde beelden die verwarring wekken en vragen doen stellen. Ga je graag een dialoog aan met de kijker of laat je de interpretatie over aan de toeschouwer zonder er over te praten?
Jean De Groote Ik ga graag in dialoog met de kijker. Mijn educatieve ingesteldheid komt dan naar boven.

Kunstpoort Kan kunst de wereld veranderen? Moet kunst geëngageerd zijn?
Jean De Groote Engagement is niet nodig. Enkel kunst is zalvend en kan de wereld redden. Kunst maken, kunst kijken zet aan tot nadenken. Kunst maakt indruk. Uit kunst komt niets slechts voor. Geef politici zoals president Trump een inwijding in de kunst, ze zouden minder geobsedeerd zijn door oorlog.

Kunstpoort Ik zag een foto van je atelier. Op de muur staat ELEUSIS geschreven of geschilderd. Die enkele letters intrigeerden me en Ik ben wat opzoekingswerk begonnen. Ik ontdekte het bestaan van de mysteriën van Eleusis, een populaire mysteriecultus. Heb ik het bij het rechte eind of betekent deze ELEUSIS iets anders?
Jean De Groote ELEUSIS staat al 30 jaar op mijn muur. Let ook op de wit ruimte tussen ELEUS en IS. Het geschreven woord sluit mooi aan bij mijn werk. Ik verwijs naar de ideeënleer van Plato en zijn filosofisch idealisme. Er is het raadsel van de schijnwereld. Zelf denk ik ook aan een ideële wereld. Ook Malevich wilde een autonome spirituele kunst naast de ‘echte’ wereld via zijn theorie van het suprematisme.

Kunstpoort Op je schilderijen komt weinig kleur voor en ligt de verf er dunnetjes op. Er straalt een soort tristesse van uit. Heb je nooit zin om een uitbundig schilderij te maken dat barst van de kleuren gewoon om jezelf te verrassen? Denk je dat dit ooit zou kunnen gebeuren?
Jean De Groote Als ik schilder probeer ik de ziel van een object te ontdekken. Daarom is er zo weinig kleur. Ik wil me ontdoen van alle ballast. Kleur moet zin hebben. Als ik een stervende Lone wolf schilder heeft kleur geen zin. Ik verwijs naar Malevich die zijn wit vlak schilderde wat niet betekent dat hij hier geen fysische inspanning leverde. Vroeger durfde ik wel eens kleur gebruiken in mijn werk. Ik ben niet vastgepind op één bepaalde stijl. Ik ben zelfs graficus van opleiding, ook conceptuele kunst is mij niet vreemd. Dat in de toekomst ooit veel kleur binnendringt in mijn werk, sluit ik niet uit.

Kunstpoort Maak je voorstudies, broed je lang op een idee?
Jean De Groote Lukraak schilderen doe ik niet. Er is steeds een idee, voorstudies zijn er niet. Het formaat is afhankelijk van het onderwerp. Ik spijker canvas op de muur. Eénmaal het schilderij af is, wordt het opgespannen.

Kunstpoort Heb je graag achtergrondmuziek terwijl je schildert of hou je het bij de ultieme stilte?
Jean De Groote Ik heb graag klassieke muziek, radio Klara.

Kunstpoort Voel je je verwant met andere hedendaagse kunstenaars?
Jean De Groote Ik voel me verwant met Gerhard Richter. Ook mijn werk is niet in een bepaald hoekje te dringen of te vatten in één stijl. Veelal aanvaardt men dit niet, bij grote namen als Gerhard Richter natuurlijk wel.
Ik voel ook affiniteit met Francis Alys, een Einzelgänger zoals ik er één ben. Bij absolute kenners heeft hij veel succes omdat hij puur en authentiek is. Het werk van Francis Alys is poëzie en wat in zijn voordeel spreekt: hij schuwt alle spektakel.

Kunstpoort Kan je gemakkelijk de knop omdraaien en je kunst opzij zetten?
Jean De Groote Dat gaat moeilijk, telkens opnieuw dringt iets zich op zoals de schoonheid van een ding, een kopje koffie, een bril, een ‘robe rouge’. Schoonheid is trouwens overal te vinden ook bij bejaarde mensen in een woonzorgcentrum. Kunst is niet los te koppelen van het dagelijks leven.

Kunstpoort Vind je dat je voldoende respons krijgt op je kunst?
Jean De Groote Neen niet echt. Ik mis een netwerk. Mezelf verkopen kan ik niet. Een kunstenaar hoort thuis in zijn atelier en kan geen manager zijn. Hoe krijgt men een forum? Curatoren zijn soms aan handen en voeten gebonden. Philippe van Cauteren artistiek directeur van het S.M.A.K. zal ongetwijfeld ook luisteren naar Stad Gent. Hoe komt het dat sommige kunstenaars zoals Rinus Van de Velde een megasucces hebben? Een echte hype zijn? Veel vragen, weinig antwoorden.

Kunstpoort Zelf ben ik benieuwd wat deze jonge kunstenaar nog zal maken in de toekomst.
Jean De Groote Volgens mij weinig nieuws.

Kunstpoort Wat is volgens jou de ideale tentoonstellingsruimte voor je werk: witte muren zoals nu binnenkort bij Galerie S&H De Buck, een grote desolate of een huiselijke sfeervolle plek? Wat is je ultieme droomlocatie? Welk museum zie je wel zitten voor je werk?
Jean De Groote Ook al hangen ze wel mooi, een galerie is steeds beperkt. Met één van de zalen van het S.M.A.K. zou ik wel tevreden zijn.

Kunstpoort En het MSK te Gent?
Jean De Groote Een confrontatie met stillevens van Joachim Beuckelaer zou ik zeker niet weigeren.

Kunstpoort Tot slot een vraag die misschien de eerste in de rij had moeten zijn, hoe het allemaal begon?
Jean De Groote Het klassieke verhaal: toen ik klein was had ik een ongebreidelde creativiteit. Op 16 jarige leeftijd was mijn grote droom kunstenaar en leraar worden. Ik ging naar de kunstacademie om kunstenaar te worden en ben het steeds gebleven. Mijn educatieve droom werd ook werkelijkheid.

Jean De Groote stelt binnenkort tentoon in Galerie S&H De Buck
Zuidstationstraat 25 – 9000 Gent

Les Fleurs du Rue de Temple

opening: vrijdag 27 oktober om 20u
Inleiding door Prof. Johan Braeckman
Tentoonstelling:
27 oktober tot en met 25 november 2017
wo. do. vr. za. 15u tot 18u of op afspraak
gesloten op zon- en feestdagen

http://galeriedebuck.be/
http://www.jeandegroote.com/

neem in kijkje in zijn atelier, zie reportage op kunstpoort
https://kunstpoort.com/2017/08/09/de-deur-op-een-kier-het-atelier-van-kunstenaar-jean-de-groote-in-360/

tekst: Kathleen Ramboer
foto’s: Jean De Groote en
Kathleen Ramboer

 

 

---

Pia Cabuy en haar ‘umheimliche wereld’

Het werk van Pia Cabuy leerde ik kennen via de sociale media.
Het intrigeerde me en ik was benieuwd naar het verhaal achter de werken. Haar tentoonstelling in Het Achterhuis bleek hét geschikte moment voor een interview.
Pia Cabuy ontving me hartelijk op een zonnige namiddag in het Achterhuis. Na een aandachtige observatie van de schilderijen kon het interview van start gaan. De ruimte op de eerste verdieping met mooi diffuus licht, ook aan de fotograaf werd gedacht, leek ons daarvoor uitermate geschikt.

Kunstpoort: Je werk lijkt me zeer persoonlijk. Kunstenaar Gery De Smet maakte in KUNSTLETTERS met reden de opmerking Eindelijk iemand die geen fotootjes schildert, ze hebben iets therapeutisch. Waaruit put je je inspiratie? Ervaringen? Positieve of negatieve?
Pia Cabuy: Ik schilder nooit naar foto’s. De eerste jaren moest ik als het ware een eigen rugzak leegschilderen. Via mijn werk kwam ik in aanraking met slachtofferhulp en teleonthaal, heel veel ellende, vaak bij kinderen en dat vindt zijn terugslag in mijn werk. Nu wordt de ellende doorgetrokken naar terreur, terreur die ik van me moet afschilderen.

Kunstpoort: Op je site las ik het volgende Freud slaagt erin te duiden dat het unheimische een esthetisch concept is omdat we in de kunst kunnen genieten van een ervaring die in de werkelijkheid onaangenaam is. Nergens vind ik in je werk iets dat afstoot integendeel, ik vind ze enorm aantrekkelijk wat kleur betreft en zelfs decoratief. Maar dat is waarschijnlijk niet de onderliggende bedoeling? Geeft je werk je innerlijke ziel weer?
Pia Cabuy: In mijn werk of beter gezegd onder mijn werk zit er een ziel. En toch drama werken maken wil ik niet. Mijn schilderijen zijn wel ‘unheimlich’, bevreemdend, beklemmend maar blijven esthetisch en aangenaam om te bekijken. De boodschap laat ik open. De kijker zorgt voor een eigen interpretatie. Ik vertrek vanuit de wereld van het kind, een wereld vol fantasie en vrolijkheid die in bepaalde situaties aan flarden wordt gescheurd. Vandaar vrolijke monsters en feeërieke landschappen die opduiken in mijn schilderijen.

Kunstpoort: Je kleurgebruik is niet alledaags. Paarse tot roze tinten tegenover variaties van groen. Denk je bewust na over een kleur of werk je eerder impulsief? Wil je iets speciaals uitdrukken met je kleurgebruik? Een stemming bijvoorbeeld, een gevoel?

Pia Cabuy: Mijn kleurgebruik is  bewust. Omdat ik vertrek vanuit de wereld van het kind gebruik ik vaak rooskleurige en pastel tinten. Tegenwoordig gebruik ik zelfs glitters en parels waarop kinderen enthousiast reageren. Ze vinden mijn werk tof en mooi en maken er een verhaaltje rond. Ik schep vreemde situaties zoals een gordijn in het landschap. Wat zou daarachter zitten? Waar brengt het schilderij me naar toe?

Kunstpoort: Tegenwoordig werk je ook met texturen, met reliëf accenten. Vanwaar deze evolutie, om je schilderijen nog expressiever te maken?
Pia Cabuy: Reliëf geeft de mogelijkheid accenten te leggen en expressief te werken. Gruis en stenen schuilen onder de verf. Dit refereert naar de periode dat ik beelden in keramiek maakte. Dit is ook de reden waarom ik op een niet conventionele manier omga met verf. Ik schilder plastisch, met vingers en handen.

Kunstpoort: Ik merk op aan de hand van oud en nieuw werk dat je direct een eigen stijl had, er zijn geen referenties naar andere kunstenaars.
Pia Cabuy: Veel mensen hebben die opmerking al gemaakt. Ik hou van authenticiteit en zal zeker ook nooit trucjes of eenzelfde procedé handhaven omdat die nu eenmaal aanslaan in de wereld van de kunst.

Kunstpoort: Je werken vertonen bijna nergens herkenbare gezichten, gezichten zijn enkel een gekleurde invulling. Heeft dit iets met vervreemding of met het ‘unheimliche’ te maken?
Pia Cabuy: De gezichten zijn anoniem en verwijzen naar de onuitsprekelijke verbazing over de ‘lelijkheid’ van de volwassenheid. Ik schilder het universele gezicht. Met het kind en verbaasd als een kind sta ik aan de zijkant te observeren: de soms negatieve wereld van de volwassenen, een wereld van agressie en terreur. Vaak stralen de werken ook een sfeertje uit van ‘sois belle et tais-toi’, een allusie op een onpersoonlijke wereld vol uiterlijke schijn.

Kunstpoort: Je werkt nogal veel met vierkante formaten. Is hier een bepaalde reden voor? Misschien compositorisch?  Om een bepaalde stemming uit te drukken? Een vierkant schilderij brengt een gevoel van stabiliteit over, een soort rust.
Pia Cabuy: Eerlijk gezegd ik had dit zelf nog niet opgemerkt, het is een onbewuste keuze.

Kunstpoort: De titels zijn soms cijfers, soms logisch en ook wel leuk zoals Press the buttom – Happy little paintings – Hello from the other side- maar ook voor een omstaander soms totaal onbegrijpbaar of zelfs ongrijpbaar. Hecht je veel belang aan je titels, ik veronderstel van wel.
Pia Cabuy: De cijfers verwijzen naar de datum waarop het werk gecreëerd is. Vaak vertrek ik vanuit een titel of vanuit een gevoel dat ik kost wat kost wil uitdrukken en zal vastleggen op welke manier dan ook. Soms hou ik de titel voor mezelf de toeschouwer heeft er het raden naar… Bij het werk ‘Ariane’ was er eerst de titel en dan het werk. Het schilderij verwijst naar de zelfmoordaanslag na het concert van Ariana Grande in Manchester, een eerbetoon aan de slachtoffers.

Kunstpoort: Je toont je werk op facebook, sociale media, de webgalerie van kunstwerkt, je hebt een eigen site … kortom je werk wordt veel bekeken op een computerscherm. Vrees je niet dat de tactiliteit op het scherm verloren gaat? In een tentoonstelling wordt je rechtstreeks geconfronteerd met een werk, de materie, verf, borstelstreken, doek….op het scherm voel je de materie niet. Je mist een soort beleving. Eist jou werk dit niet? Vind je dat niet erg of vervelend?
Pia Cabuy: Met je werk moet je naar buiten treden. Het heeft geen zin de schilderijen op te stapelen in je atelier.

Kunstpoort: Als ik je site en de webgalerie van KUNSTWERKT bekijk, lijk je enorm productief, van waar die scheppingsdrang? Ben je er bij wijze van spreken dag en nacht mee bezig?
Pia Cabuy: Ik noem het een gezonde verslaving. Ik werk fulltime en ieder vrij ogenblik is er één om te schilderen. Soms sta ik om vijf uur op, dan is het lekker rustig en heerlijk om te schilderen. Ik heb een enorm grote drang om mijn gevoelens weer te geven en dat lukt me best met mijn schilderkunst. Kleinere werken maak ik thuis. Grotere werken worden op de academie gemaakt al kan ik me daar soms minder concentreren.

Kunstpoort: Welke eigenschappen bewonder je in een kunstenaar, eigenschappen die jezelf niet hebt?
Pia Cabuy: Ik ben een bewonderaarster van Louise Bourgeois. Haar werk is uitgepuurd.

Kunstpoort: Reeds meerdere malen werd je werk opgemerkt door onder andere Gery De Smet en laatst nog door Philippe Van Cauteren, artistiek directeur S.M.A.K. Wat doet dat met je?

Pia Cabuy: Horen dat je ‘goe’ bezig bent doet deugd. Het is een soort bevestiging, het motiveert en geeft je een duwtje in de rug.

Kunstpoort: Hoe zie je verder je carrière?
Pia Cabuy: Zoals Louise Bourgeois wil ik stokoud worden en wil ik verder schilderen tot mijn 98^ste. Soms droom ik: als ik met de lotto schandalig rijk wordt dan koop ik de schilderswinkel leeg, de duurste verf, de beste borstels, de mooiste canvassen… heerlijk!

Kunstpoort: Geloof in je dromen en nog veel succes met je zeer persoonlijke schilderkunst.

info
http://piacabuypaintings.weebly.com/
http://www.kunstwerkt.be/webgalerie/artist/404
Beoordeling Gery De Smet in KUNSTLETTERS: http://www.kunstwerkt.be/webgalerie/work/7427

tekst: Kathleen Ramboer
foto: Eric Rottée
foto’s schilderijen: Eric Rottée en Pia Cabuy

---

 “Een foto wordt na jaren misschien sterker.”

De passie van de straatfotograaf

In een vorig leven was Dirk Wollaert (62) HR-manager bij BP. Hij werkte tien jaar in overheidsdienst, ook een tijdlang voor Gazet van Antwerpen. Toen werd straatfotografie zijn passie. “Je ziet op straat blikken en interacties waar je echt iets kunt in zien.”
Hij kreeg in 1992 een aanbod van BP om bij hen te komen werken, en dat was de start voor een internationale carrière. Maar hij werd al vroeger fataal gebeten door de fotomicrobe. Zijn favoriete camera is een professionele Canon, met een joekel van een Tamron-lens.

Hoe komt iemand met jouw achtergrond in de fotografie terecht?

“Ik was altijd enorm geïnteresseerd in fotografie, ook vanuit mijn familiale achtergrond. Er was een beetje competitie tussen mijn broer, nonkels en neven om de mooiste foto’s te maken en die ook te presenteren.”
“Op mijn achttiende heb ik mijn eerste fotowedstrijd gewonnen. Het ging over natuur en natuurbehoud, een lokale wedstrijd in Merelbeke. Toen kreeg ik het idee: er zit iets in mijn foto’s.”
“Ik was nogal veel op pad met mijn elf jaar jongere broer. Hij kreeg de smaak te pakken en ging fotografie studeren aan het Narafi in Brussel.  Zelf heb ik nooit fotografie gestudeerd. Ik ben selfmade.”
“ Mijn elf jaar jongere broer is op zijn negentiende verongelukt, waarna ik de fotografie aan de kant geschoven heb, ik kon geen foto’s meer zien. Ik had daar een schuldgevoel bij.”
“Toen heeft de fotografie lang stilgelegen maar ik heb altijd het idee gehad, ooit pik ik de draad weer op. En dat is gebeurd, halfweg de jaren negentig.”
“Het idee was, als ik mijn job kan afsluiten – prestaties, altijd maar prestaties maar de creativiteit was ver weg –  en op mijn vijfenvijftig zat ik na een zwaar project dicht tegen een burn-out, ik was op. En toen heb ik gezegd: ik wil opnieuw mijn fotografie oppikken en toen heb ik mij ingeschreven aan het KISP. Ik wilde goede foto’s maken, mijn toestel leren kennen en zo kreeg ik de smaak weer te pakken en het raakte weer in een stroomversnelling. Ik kreeg dan een paar aanbiedingen voor reportages, onder meer voor VTM.”
“Ik had altijd reportage in het achterhoofd, dat ligt mij en ik wilde zo snel mogelijk mijn weg daarin vinden.”

Zou je het aanraden om cursussen te volgen?

“Zeker. Neem nu de module foto-analyse die ik gevolgd heb aan het KISP. Ik dacht: dit zal saai zijn maar op dat moment is bij mij het idee gegroeid: ik wil hier meer mee doen. En toen is de smaak voor fotografie  opgeflakkerd. Raar, want ik had daar heel andere verwachtingen van. Mijn eindwerk ging over Vivian Maier. Zij is voor mij eigenlijk de trigger geweest.”

Straatfotografie, dat is jouw ding, eigenlijk. Waarom?

“Ik ben niet de creatieveling voor pakweg huwelijksreportages. Composities, aansturen, fotoplakboeken enzovoort, dat is niets voor mij. Straatfotografie, reportages, dat leunt sterk bij elkaar aan. Je eigen emoties in foto’s steken.”

Leg dat eens uit?

“Je ziet op straat blikken en interacties waar je echt iets kunt in zien. Je neemt honderden foto’s en dan zijn er een paar waarvan je zegt: dat is het, dat is de expressie van emotie die ik zoek, en dan heb je de foto’s die dat gevoel weergeven.”

Straatfotografie, dat is toch ‘point-and-shoot’?

“Je bent in een bepaalde mood en in die vijver ga je vissen. Je ziet honderd en een dingen maar je gaat alleen vastleggen wat aansluit bij jouw emotie van dat moment, of van de emotie die je wil uiten.”

Je weet ook: als je iemand portretteert moet je toestemming vragen.

“Klopt, maar geen enkele straatfotograaf doet dat. Daar zijn risico’s aan verbonden Op een van mijn foto’s staan twee agenten die undercover bezig waren. En dan kom een agent naar mijn tentoonstelling en die ziet die twee staan en die zegt: een collega en een baas van mij.”
“En op bepaalde momenten voel je de spanning bij de mensen die je aan het fotograferen bent, en dan krijg je wel eens onder je voeten.”

Waar ga je liefst fotograferen?

“Ik heb vaak in Brussel rondgelopen maar ik ben ook in Antwerpen op jacht geweest, zeg maar location hunting, dat is ook heel dankbaar voor straatfotografie, denk maar aan al die culturen die daar rondlopen. Parijs, Londen en Rotterdam, die staan nog op mijn lijst. Ik heb trouwens altijd mijn plooifiets in de koffer van mijn auto liggen.”

Soms hoor je: fotografie is geschiedenis vastleggen.

“Zeker straatfotografie. Dat is in zekere zin een teletijdmachine. Een foto wordt na jaren misschien sterker, vergelijk het met wijn. De sterkste foto’s zijn misschien wel uit de jaren vijftig.”

Wat maakt van een foto een icoon? Denk aan het Viëtnamese meisje op de vlucht na een napalmbombardement op haar dorp, of die Chinese man die op het Rode Plein in zijn eentje een tank probeerde tegen te houden?

“Twee dingen. Het gaat om ‘le moment décisif’ (Cartier Bresson, red.) en dat geldt zowel voor straatfotografie als voor reportagefotografie, maar een tweede punt is de pers. Een iconische foto zonder pers, dat bestaat niet want het is door de pers dat die iconische foto verspreid wordt.”

Sommige mensen zeggen: zonder beeld is er geen nieuws.

“Kijk naar het journaal. Ook al is er geen nieuws, dan wordt ingezoomd op een reporter die zegt dat er geen nieuws is. Dat is toch ver overdreven, dat zegt niets.”
“Of nieuws foto’s nodig heeft? Tja, foto’s blijven langer op ons netvlies gebrand, daar ben ik van overtuigd.”

Kan een foto dominant zijn tegenover de tekst?

“Misschien wel.”

Het cliché is: een foto zegt meer dan duizend woorden.
“Ik twijfel daaraan. Een goed boek of een artikel kan ook beelden oproepen, net zoals een foto. Maar een foto blijft meestal toch langer hangen dan een tekst.”

Denk je dat fotografie de wereld kan veranderen?

“Neen, dat is wat vergezocht.”

Sommigen zeggen: die foto van dat Viëtnamees meisje heeft het einde van die oorlog helpen bespoedigen…

“Het heeft zeker invloed, denk aan de foto’s van uitgemergelde kinderen in Afrika. Maar mijn straatfoto’s zullen waarschijnlijk nooit de wereld bereiken. Heeft Cartier Bresson met zijn idee van ‘le moment décisif’’ de wereld beïnvloed? Ik denk het niet.”

Waar ligt de grens tussen straatfotografie en reportage?
“Zodra het anekdotisch wordt, is het reportage. Een reportagefotograaf kan een foto sturen. Zoomen of niet zoomen bijvoorbeeld.”

“Denk aan Zaventem, en die militair die met een slachtoffer naar buiten komt gestrompeld. Ik vind dat een sprekende foto. En waarom is die niet iconisch geworden, en die foto van die vrouwen op die bank wel? Ik weet het niet.”
“Ik heb ooit een workshop gegeven aan jonge gasten met als opdracht ‘neem drie foto’s’. Een jongen, een Iraakse vluchteling van een jaar of tien-twaalf, daar was één foto bij, die blik in die ogen, dat vertelt heel het verhaal van die vluchtelingen. Zo’n foto is voor mij iconisch, zeker als je die kunt koppelen aan een sterk verhaal. Je ziet op straat blikken en interacties waar je echt iets kunt in zien.”

Ik vind, als ik de kranten en tijdschriften bekijk, dat er ontzettend veel slechte foto’s gepubliceerd worden.

“Ik kan mij daar steendood aan ergeren, soms is het echt afgrijselijk. Ik heb de indruk dat er vandaag de dag geen redactie meer tussen zit.  Zeker lokaal kan iedereen foto’s dumpen. Het is van klik en doorsturen. Toegegeven, het is aan het verbeteren.”

©Dirk Wollaert

Meer info: http://www.lakart.be/dirk-wollaert/

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto: Bernadette Van de Velde

---

“Ik ben een beetje een buitenbeen”

Harpist Jacques Vandevelde wil bruggen bouwen tussen culturen

Aan het conservatorium in Gent studeerde Jacques Vandevelde (68) piano. Later reisde hij de wereld af. In Paraguay, Venezuela en andere landen werd hij gebeten door de harp-microbe. Nu bouwt hij ze zelf. “Muziek moet een expressiemiddel zijn. Harp doet dat voor mij.”

“Aan het conservatorium vond ik eigenlijk mijn plaats niet, te veel klassiek gedoe. Ik ontdekte dat de harp honderd keer meer verspreid was, onder meer in Zuid-Amerika. En uiteindelijk ben ik naar ginds gegaan.”

“De harp is in Zuid-Amerika een gewoon, volks instrument. In Ierland is dat ook een beetje zo.”

Ik dacht dat de harp Keltische roots heeft. Klopt dat?
“Neen, dat klopt niet. Historici twijfelen nog over Mesopotamië of Afrika, maar in de Afrikaanse cultuur vind ik ontelbare soorten harpen. In feite zijn dat dezelfde harpen als hier: een driehoek met snaren. Maar ga eens naar het Louvre in Parijs. Daar zie je sarcofagen met afbeeldingen van harpen, soms van tweeduizend of drieduizend voor Christus. Uit Heraklion op Kreta zijn afbeeldingen bekend van harpen, van drieduizend voor Christus.”

“Ook de druïden gebruikten harpen. Er is ooit een harp ontdekt van duizend jaar oud, een soort tafelharp die de druïden gebruikten. Die kleine harp heeft een zachte klank en heeft nog altijd veel succes, ook bij ons. Ik heb ook zo’n kleintje.”

“Er zijn ook instrumenten die verwant zijn aan de harp, denk aan de citer of de Japanse koto. Eigenlijk alles wat verticaal op een klankbord staat is harp.”

“Je hebt de Ierse harp, de Venezolaanse harp, de Peruviaanse harp, naar nationaliteit heeft iedereen zijn eigen stijl. Neem nu Mexico, daar is in Vera Cruz maar één soort harp, die heeft een andere vorm en de manier van bouwen is anders.”

Een ‘diatonische harp’, wat is dat?
“Dat betekent eigenlijk toon-na-toon. Do-re-mi-fa-sol enzovoort. Dat heeft dus niets de maken met akkoorden Een chromatische harp heeft halve noten erbij, bijvoorbeeld do-kruis. Dat is een harp met pedalen en die geeft een andere klank. Je hebt dan ook een tweeënzeventigsnarige harp met alle tonen ertussen.”

“Je kan het een beetje vergelijken met piano, maar omgekeerd spelen. Op piano begint je met de duim, op een harp speel je met de ringvinger en de pink gebruik je niet. Hoewel: bij Italiaanse harpen ( Arpa Dopia ) gebruik je de pink dan weer wel.”

Kortom: hoeveel soorten harpen bestaan er eigenlijk?
“Moeilijk te zeggen. Je hebt bijvoorbeeld de kora in Senegal, in Guinee-Bisau is er ook een harp met een dubbele rij snaren, maar dat heet dan weer anders (de Kora ). Er is de Franse harp, de Spaanse harp, de Keltische harp, de Bretoense harp enzovoort”.

“Ruw geschat zijn er een vijftigtal verschillende soorten. Een aantal soorten komen uit de Keltische traditie, maar lang niet allemaal.”

“Vergeet niet dat harpen ooit deel uitmaakten van de adellijke traditie, en dan vooral de vrouwelijke adel. Maar in Afrika  en Zuid-Amerika bijvoorbeeld is het puur macho.”

Even technisch: wat is een haakjesharp?
“Dat is een  beweegbaar ijzertje, bovenaan de snaar waarmee je een halve toon hoger kan spelen. Met andere woorden, je kan met halve tonen spelen. Het biedt meer mogelijkheden qua tonaliteit, maar het betekent ook dat je je linkerhand niet kan gebruiken voor de begeleiding. Anderzijds kan je je beter afstemmen op de stem van een zangeres, bijvoorbeeld. Maar als je professioneel wil werken, moet je een pedaalharp hebben.” Die maakt kruisen en bemols.

Snaren op een harp hebben vaak verschillende kleuren. Waarom?
“Zouden die kleuren daar niet zijn, dan kijk je je daar scheel op, want alles trilt. Die kleuren zijn echt wel nodig. Het zijn herkenningspunten. Maar ook hier heb je verschillen. In Europa is de do bijvoorbeeld rood en de fa zwart. In Zuid-Amerika is de do zwart en de fa rood. Ik ben vaak in Zuid-Amerika geweest en als ik dan terug hier kom moet ik weer switchen. Die kleurenverschillen maken het soms moeilijk.”

Zijn harpsnaren in nylon?
“Ja, of carbon. Men dweept nog altijd met kattendarmen voor klassieke instrumenten ( maar in feite zijn dat geitendarmen ). Die darmen zijn ijzersterk, je kan er een auto mee voorttrekken. Geitendarmen klinken gevelouteerd, nylon is harder van klank.”

“Ook: met een harp met geitendarmen kun je moeilijk buiten spelen, die is meteen ontstemd. Ik hou het dus bij carbon en nylon.”

“Ik maak mijn snaren zelf, in mijn eigen atelier. Daardoor kan ik zelf de trilling en de klank van de snaar bepalen.”

Bestaan er ook elektronische harpen?
“Jazeker, maar de klank van een houten klankkast is toch onvergelijkbaar.”

Een harp in een concert, valt niet zo erg op…
“Meestal staat een harp in een orkest links, een beetje achteraan. Het orkest dempt dan eigenlijk die harp. Maar vergeet niet, een harp is geen begeleidingsinstrument. Het is een solo-instrument, net zo goed als een piano of een gitaar.”

Zijn er specifieke componisten voor harp?
“Glinka, Mozart, raar maar waar, en denk aan Händel, zijn concerto in si-bemol majeur, maar ook Wagner heeft heel veel gecomponeerd voor harp. In Zuid-Amerika zijn er veel componisten die muziek voor harp geschreven hebben, denk aan Digno Garcia van hier bij ons, Alain Stivell, veel Italianen, Spanjaarden…”

Wat kost een harp eigenlijk?
“Een professionele pedaalharp, alles erop en eraan, die gaat tussen dertienduizend en dertigduizend euro, afhankelijk van de afwerking.  Een diatonische harp tussen vijftienhonderd en vierduizendhonderd euro.”

U bouwt ze zelf?
“Ik bouw ze zelf, want als ik naar anderen luister, vind ik vaak dat ik het beter kan.”

“Ik kan akoestisch spelen voor vijftig mensen of zelfs honderd, zeg maar in een kerk, maar het moet klinken. Kerken hebben meestal een goede akoestiek, maar zalen, dat is iets anders. Het resultaat is niet altijd aangenaam.”

“Mijn doel is, als muzikant bruggen bouwen tussen culturen.”

Lukt dat?
“Ja, dat lukt. Ik begin in de Middeleeuwen, dan de Gregorianen, dan de Ierse muziek. In feite is het muzikale patrimonium wereldwijd constant verhuisd.”

“In Zuid-Amerika is de harp een soort volks statussymbool, iedereen heeft een harp, in Venezuela bijvoorbeeld staat in het meest schamele huisje een harp.

“Kun je je voorstellen, boeren die de hele dag met de kippen en de koeien bezig geweest zijn en dan aan de harp gaan zitten? Ik heb dat meegemaakt, dat is toch ongelooflijk? Ze verheerlijken wat ze overdag hebben meegemaakt. Het is zeer aards, en dat voedt mij.”

Harp spelen, gebeurt dat op partituur, is het improvisatie…?
“In Europa is de partituur zeer dominant. Dat heeft veel te maken met de speelwijze die de componist heeft opgelegd. Stel dat ik het oude, Engelse volksliedje Greensleeves zou spelen, daar bestaan partituren van. Ik kan dat uit het hoofd spelen, maar als ik het echt zou willen spelen zoals het was, dan moet ik de partituur volgen.”

“In Zuid-Amerika is de overlevering veel sterker. Van vader op zoon bij wijze van spreken, zonder noten, niks. Aan een vijfjarige harp leren, zo gaat dat daar. En zo leren ze liedjes spelen die soms overbekend zijn. Ik heb daar, in Zuid-Amerika, geen enkele partituur gezien.”

U bouwt zelf instrumenten. Hoe is dat zo gekomen?
“Mijn papa was leraar dwarsfluit, mijn mama was pianiste en op een gegeven moment is mijn papa instrumentenbouwer geworden. Hij verbood mij om aan die machines te werken, maar ik ben toch begonnen harpen te bouwen.”

Waar haalt u het hout?
“Gewoon dennenhout, je kan niet beter hebben. Dennenhout is sterk, het is licht en makkelijk hanteerbaar. Ik heb geleerd hoe je dat moet doen en toen ik het beethad, ben ik blijven bouwen. Ik heb er zowat dertig gebouwd. Ik heb er verkocht, maar daar ben ik mee gestopt. Ik had te veel hartzeer als ik er een verkocht.”

“Ik ben een beetje een buitenbeen op de harp. Ik probeer mensen te laten genieten van iets alledaags, muziek van vandaag op de harp.”

“Ik speel alles, klassiek of modern. Ik moet in de eerste plaats jong blijven. Hoe doe je dat? Door mee te gaan met de tijd. En ik krijg daar dank voor. Op een huwelijk vragen mensen mij ‘speel eens dit’ of ‘speel eens dat’, maar die harp moet dat aankunnen en dat bewijs ik graag. Ik deins voor niets terug.”

“Stel: : de Bolero van Ravel of de Carmina Burana van Carl Orff, op harp klinkt dat fantastisch.”

 Hebt u ook voeling met jazz?
“Ik vind jazz zeer boeiend, jazz is de expressie van het moment. Ik hou vooral van klassieke jazz, neem nu Take Five van Dave Brubeck, ik vind dat heel hoogstaande muziek of Night and Day van Cole Porter of Desafinado van João Gilberto, da’s toch wel de moeite.”

“Ook blues, dat is heerlijk op harp. En dat is zo tof, als mensen daar op reageren. Ze verwachten dat niet van een harp.”

“De jeugd van tegenwoordig wordt misschien wat te veel ondergedompeld in massaspektakels genre Tomorrowland, en dan sta ik daar als harpist in een zaal van pakweg honderd mensen. De verschillen zijn groot geworden, het is nu altijd meer van boem-boem-boem.”

“Wat de trend is vandaag? ze nemen repetitieve akkoorden-patronen zoals do-la-re-sol. Let wel: Johann Pachelbel deed dat ook, patronen repeteren. Maar wat je vandaag de dag hoort zijn bijna allemaal zulke patroontjes, want dat is gemakkelijk.”

Ik denk: jonge muzikanten kunnen geen noten meer lezen
“Neen, ze drukken op een knop en daar komt dingeling-tingeling uit. En op een andere knop is het weer van tingeling-tingeling pling-pling. Ze doen dat thuis en ’s avonds staat dat op de radio. Dat is geen goede muziek.”

Is er een kloof aan het groeien tussen de tieners-twintigers van vandaag en wat men ‘klassieke muziek’ noemt?
“Daar ligt een belangrijke taak voor het onderwijs, meer en meer. Bach, waar hoor je dat nog? Schumann, Schubert, Smetana, Chopin, kennen die jonge gasten die muziek nog?”

Meer info:
www.jacquesvandevelde.be
mail: jacques.vandevelde@pandora.be

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto’s: Bernadette Van de Velde

---

Juan del Granero

over de goesting om het goed te doen

Jean Van der Schueren staat in de gitaarwereld beter bekend als Juan del Granero. Dat is zijn artiestennaam, die verwijst naar zijn wortels in de klassieke muziek en de Spaanse flamenco. “Gitaar spelen is niet alleen techniek, het heeft vooral te maken met emotie”.

Waarom?

“Zonder techniek kun je geen emoties overbrengen, beide gaan hand in hand. Zo eenvoudig is het.”

In de jaren ’70 studeerde hij af aan het muziekconservatorium in Brussel.

“Je moest onvermijdelijk notenleer volgen, In de opleiding was klassiek de enige optie. Electrische gitaar was in het onderwijs in die jaren sowieso ondenkbaar.”

“Toen ik afstudeerde werd de luit even mijn tweede liefde.”

“Mijn ambitie was toen vooral om een goede studiomuzikant te worden. De optredens, die kwamen er later geleidelijk aan bij.”

Hij evolueerde verder in de klassieke muziek , onder meer via masterclasses bij John Williams in Cordoba en, in het barokrepertoire bij Jos Van Immerseel, Paul Dombrecht en de Kuykens.

 Wat is de essentie van goede muziek?

“In de muziek is dit essentieel: de goesting om het goed te doen klinken en die emotie over te brengen.”

In Ninove heeft Jean Van der Schueren zowat tien concerten per jaar georganiseerd en gecoördineerd. Hij introduceerde er ook het Festival van Vlaanderen. “Als organisator moet je de muzikanten vooral een podium bieden, en daarnaast sfeer creëren en een publiek kweken. Dat gaat niet vanzelf, dat vraagt tijd en geduld.”

In zijn huis liggen pakken tijdschriften, er staat een vleugelpiano, er liggen ook violen en andere instrumenten. Hij plukt liefdevol een vederlichte luit van de muur. Alles ademt hier muziek.

Heb je zelf ooit gitaren willen bouwen?

“Neen, wel interesse voor de bouw en de bouwers. Optreden, lesgeven, organiseren… Vroeger met vzw Gitaarkrant, daarna met vzw Duende en nu volop actief met Jazz-Madd. Duende is een belangrijke term uit de flamencotraditie, het moment waarop tussen de artiesten en het publiek de vonk van de emotie overspringt. Ik vind dat zeer belangrijk.”

De vzw Duende staat voor een brede waaier van concerten en tentoonstellingen, en Jazz-Madd heeft alles te maken met ‘Jazzmuziek aan de Dender’ – zeg maar Ninove, Denderleeuw en Aalst. Voor meer info zie www.jazzmadd.be

Heb je ook voeling met rock’n’roll?

“Weinig nu, vroeger veel oa als gitarist bij Irish Coffee. Nu ben ik een fervente Klara-luisteraar, niet alleen voor de klassieke muziek maar ook voor de wereldmuziek en de jazz. Let wel: goede popmuziek kan ik wel appreciëren. Maar dat gebeurt zelden.”

“Wat er nog op mijn agenda staat? Ik speel binnenkort een benefietconcert in Ninove, maar een cd zit er niet meteen aan te komen. Ik loop niet achter mijn concerten aan.”

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto’s: Bernadette Van de Velde

---

 

Interview met  filosofe, schrijfster, ‘grafisch’ kunstenaar Martine Lejeune.

Op een mooie na zomerdag ontmoette ik Joan Hus in een toepasselijk kader, het historische Vooruit te Gent. Joan Hus is de artiestennaam van filosofe, schrijfster, ‘grafisch’ kunstenaar Martine Lejeune.

Ze is docente filosofie aan de universiteit Gent. Martine Lejeune/Joan Hus heeft reeds een aantal boeken op haar palmares, fictie en non-fictie. Haar meest recente boek, onlangs uitgegeven draagt de titel:
‘Logica en filosofie van de taal. Voor al wie bezig is met taal en tekst.’
Een boek over het beoordelen van argumentaties, in het dagelijks leven, op school en professioneel. Geen voorkennis vereist.
Antwerpen: Uitgeverij Garant, 262 p.

Ook onlangs verschenen
Culture. Philosophical Perspective. Antwerpen: Uitgeverij Garant, 120 p.
Over het begrip cultuur.

Martine Lejeune schrijft ook voor de Engelstalige blog: The Flaneur.
http://flaneur.me.uk/01/food-for-thought-by-joan-hus-guidelines-for-new-creative-work/

Een kopje koffie helpt het gesprek op gang te brengen al is dat duidelijk geen probleem bij Joan Hus.
KR Wat haalt bij jou de bovenhand de filosoof, kunstenaar, schrijver, docent? Hoe wordt je het liefst benaderd?
ML Mijn leven is één grote chaos, alles is filosofie, en kunst, en literatuur, en politiek, en dagelijkse beslommeringen. Hoe ouder ik word, hoe meer vragen en hoe minder antwoorden ik heb. Als kind stimuleerde mijn moeder mij om te tekenen. Zij had ook aandacht voor literatuur en las vaak voor. Ik wilde dan ook schrijfster en kunstenaar worden.
Toen ik een studiekeuze moest maken dacht ik aanvankelijk aan wiskunde. Wiskunde is rust, abstracte zekerheid. Vanuit mijn affiniteit met de wiskunde groeide ten slotte ook mijn Slow Art.
KR Vertel eens iets meer over je Slow Art
ML Aan één enkele tekening, formaat 76x105cm, werk ik heel intensief een zestal maanden met eenvoudige middelen, een pen, inkt en papier.
KR Waarom deze rustige manier van werken. Ligt dat in je natuur, is het therapeutisch?
ML Het is helemaal niet therapeutisch. Slow Art betekent voor mij ascese. Slow Art is tegen mijn natuur in. Ik doe mezelf geweld aan. Voor mij is het een oefening in zelfbeheersing en discipline. Ik investeer mijzelf, mijn tijd, mijn leven, volledig in die langzaam tot stand komende tekeningen.
KR Je ecologische voetafdruk in je werk wil je ook zo klein mogelijk houden. Hoe ga je tewerk?
MR Mijn kunst is eenvoudig recycleer baar, en gemaakt met beperkte middelen, pen, inkt en papier.
Ik ageer tegen de overproductie van kunst, tegen nutteloze kunst, en tegen kunst voor de prestige zoals bijvoorbeeld Het Nieuwe Havenhuis in Antwerpen. Het spectaculaire ontwerp van de overleden Brits-Iraakse architecte Zaha Hadid, een nieuw landmark voor Antwerpen maar eigenlijk niet meer dan een lege juwelendoos (schip) bovenop het oude 100jarige gerestaureerde brandweergebouw.
KR Kan je met jouw manier van tekenen wel voldoende creatief zijn?
MR Zeker, ik experimenteer voortdurend. Ook maak ik het mijzelf niet gemakkelijk door bijvoorbeeld op moeilijk papier te werken met een onaangepaste pen. Daardoor is het resultaat vaak verrassend. Creatief ben ik ook door andere teken-bewegingen uit te proberen, in lagen te werken en met verschillende kleuren. Ik teken met al mijn zintuigen. Kunst is in de eerste plaats esthetisch, dat wil zeggen zintuiglijk. Ik heb de intentie iets te scheppen wat kostbaar is, uniek en fascinerend, die buitengewone inspanning zou vereisen om het te kopiëren. Ik probeer niet alleen mijn eigen culturele wortels als westers kunstenaar, maar alle cultuur in het algemeen te overstijgen.
KR Hoe wil je dat de toeschouwer naar je werk kijkt? Moet hij er idee achter zoeken? Mag en kan het publiek je werk interpreteren?
ML Ik verkoop geen idee. Mijn werk is zeker geen illustratie van een begrip zoals bij Marcel Duchamp, de vader van de conceptuele kunst. Wat mij het meeste plezier doet is wanneer de toeschouwer mijn werk meer dan een keer wil zien. Een tekening waar zoveel maanden aan gewerkt is, kan je niet in één minuut in je opnemen en beoordelen. Zo’n tekening is ook moeilijk te beoordelen via het web, op een computerscherm. Je moet het lijfelijk zien.
KR Moet kunst een beeld van de maatschappij geven?
ML Dat moet niet, en dat kan kunst zeker niet. Kunst is geen wetenschap. Bij de aanvang van de westerse kunst, bestond kunst uit het illustreren van de bijbel, later werd kunst een illustratie van macht en machtsverhoudingen, religieus en profaan. Nog later haalden het educatieve, hedonistische en nationalisme de bovenhand. Bij de impressionisten zagen we een verschuiving in de richting van het zintuiglijke, het esthetische. Uiteindelijk kwam Marcel Duchamp met kunst die de illustratie werd van een idee dat moet geïnterpreteerd worden. Mijn kunst is iets anders dan een idee. Het is zintuiglijk, esthetisch, precieus, speels, experimenteel, en persoonlijk.
KR Moet kunst gesubsidieerd worden?
ML Kunst hoeft helemaal niet gesubsidieerd te worden. Gezondheid en onderwijs dat zijn de dingen die moeten worden gesubsidieerd, maar niet de kunst. Overigens, is het de taak van het onderwijs om de creativiteit te stimuleren. Kunst wordt monddood gemaakt door subsidies. Kunst wordt staatskunst. Ten tijd van de grote depressie in Amerika, lanceerde President Roosevelt in het kader van The new Deal het Federal Art Project. Hij subsidieerde kunstenaars, die in ruil daarvoor de waarden van de Amerikaanse cultuur in beelden vastlegden. 250.000 werken zijn er zo gemaakt onder andere door Willem de Kooning, Jackson Pollock, Arshile Gorky, Mark Rothko… Kunst als illustratie van de cultuur waarvan kunst zelf een onderdeel is… Kunst die in haar eigen staart bijt, zeg maar.
KR Kan je creativiteit aanwakkeren?
ML Verveling bevordert bij kinderen de creativiteit. Ze hebben te veel tijd, en die tijd moeten ze ‘doden’. Kinderen hoef je niet te entertainen, geen tablet in handen te stoppen… Bezorg hen geen afleiding. Geef hen ‘vrije’ tijd, zorg dat ze tijd hebben om zich te vervelen, zo zorg je voor creativiTIJD.
KR Heb je een favoriete kunstenaar?
ML Ik bewonder het werk van de Italiaanse jong gestorven kunstenaar Piero Manzoni (13 juli 1933 – 6 februari 1963) die afstamde van oude adel uit Milaan. Zijn later werk wordt door velen gecatalogeerd onder installatiekunst waarbij het idee centraal staat, maar ik vind hem vooral een poëet, een beeldend dichter. Wereldberoemd werd hij met het inblikken van zijn eigen poep: ‘merda d’artista’. Vooral zijn werk ‘Le soccle du monde’ vind ik zijn mooiste creatie. Hij maakte een lege sokkel die de aarde als kunstwerk draagt.
KR Is je werk binnenkort te zien op een tentoonstelling?
ML Gedurende de maand februari 2017 stel ik tentoon in Blanco, Nucleo Gent. De exacte datum is nog niet gekend.
KR Bedankt voor je bevlogen antwoorden, je enthousiaste medewerking aan dit interview. Het zal me zeker bijblijven en we kijken uit naar je tentoonstelling in 2017.
Info en portfolio Joan Hus
http://www.artslant.com/global/artists/show/285785-joan-hus

tekst; Kathleen Ramboer
fotografie:  EME

---

‘Ik wil koorzang laagdrempelig houden’

Pianist-dirigent Stefaan De Lange over Spaanse muziek en olijfjes

‘In essentie is tuna volksmuziek’

Stefaan De Lange behaalde een masterdiploma  piano en compositie aan het conservatorium in Antwerpen. Hij geeft les aan de Academie voor Muziek, Woord en Dans  in Lebbeke en aan  de Academie voor Podiumkunsten  in Gent. In Gent is hij ook pianobegeleider. Hij is mede-oprichter en artistiek leider van   het koor Las Aceitunas.

‘Ik kreeg het eigenlijk met de paplepel binnen. Mijn opa speelde piano, ik was nog een kleuter en trachtte de muziek die ik hoorde op de piano te reproduceren. Later raakte ik gefascineerd door de Spaanse cultuur, de ritmes van de Spaanse muziek en de passie. Denk aan flamenco. Ik bedoel de authentieke flamenco, niet de toeristenflamenco Klassieke muziek geniet mijn voorkeur, met een voorliefde voor de Spaanse en Russische componisten, maar ook popmuziek kan ik smaken.

Het koor dat u leidt  heet Las Aceitunas, wat letterlijk “de olijfjes” betekent. Dat moet u even uitleggen.

‘Las Aceitunas is gegroeid uit mijn fascinatie voor de Spaanse cultuur. Tuna is een begrip dat stamt uit de Spaanse Middeleeuwen. Eigenlijk waren dat groepen studenten die rondtrokken van de ene prof naar de andere, of van de ene bar naar de andere, ook om wat geld te verdienen voor hun studie, met liederen en gitaren, soms met een tamboerijn.

‘Alle arrangementen voor de tuna zijn van mijn hand.’

Ook nu nog heeft elke faculteit haar eigen tuna-gezelschap. Tuna’s zijn langzaamaan vanuit Spanje uitgezwermd naar Portugal en tot in Zuid-Amerika. Maar zelfs in Nederland is er een tuna. Van tuna naar Las Aceitunas was maar een kleine stap.’
‘In essentie is het volksmuziek. Componisten zal je niet gauw vinden, elke tuna heeft trouwens zijn eigen bewerking van de liederen. Die zijn soms honderden jaren oud, de meeste componisten zijn dan ook anoniem. Daarom vind ik het belangrijk dat ik bij een optreden onze muziek telkens even kan kaderen in haar historische context. De meeste “tunantes” begeleiden zichzelf op gitaar tijdens het zingen of kloppen ondertussen op de tamboerijn.

Zijn er raakvlakken met pop of jazz?

‘Weinig of niet, alhoewel er de laatste tientallen jaren ook popliedjes bewerkt worden door tunagroepen. Vaak keren dezelfde ritmes terug : pasodoble  – denk aan de muziek die je in arena’s hoort, jota, wals,… Of met de nostalgie van sommige popsongs. Je zal in ons repertoire wel hedendaagse nummers herkennen die lekker swingen, maar veel verder gaat het niet.’

Eigenlijk zijn jullie niet zo vreselijk bekend, of vergis ik mij?

‘Goed vijf jaar geleden zijn wij met onze groep van nul gestart, en stilaan hebben we een repertoire opgebouwd. Het is zeker geen hitparademuziek, zelfs op Klara ga je ons niet horen Je kan ons nog best als volksmuziek catalogeren. Onder meer omdat volksmuziek zelden op partituur staat, dit soort muziek heeft meer te maken met overlevering. Er bestaan melodielijnen maar uiteindelijk geeft elke tuna daar zijn eigen interpretatie aan.’

Maakt u eigen composities?

‘Wel hedendaags klassieke composities, maar tot hiertoe heb ik nog geen tunaliederen geschreven.’

‘De liederen schrijf ik niet zelf, maar alle arrangementen zijn wel  van mijn hand. Nog eens: van de meeste liedjes zijn de componisten onbekend. Iedereen kent natuurlijk Bésame mucho en Hijo de la lunamaar daar houdt het zo ongeveer op. Vele liedjes zijn honderden jaren oud. Sommige zijn opgepikt door José Carreras of Placido Domingo, wat toch wel getuigt van een zekere kwaliteit in die muziek.’

Hoe selecteert u de koorleden?

‘Wij werken bewust zeer laagdrempelig. Iedereen is welkom als ze min of meer juist kunnen zingen (lacht) –  de leden die koorervaring hebben of noten kunne lezen zijn eerder uitzondering. Meestal zingen we tweestemmig – de sopranen en tenoren de hogere partij, de alten en bassen de lagere, soms driestemming. We zijn nu ongeveer een anderhalf jaar met dezelfde groep bezig, een vaste kern, en dat klikt heel goed. Het sociale aspect, een vriendengroep zijn, is minstens even belangrijk. ‘Jonge mensen aantrekken om te repeteren op zondagochtend is niet evident, maar onze zangers zijn een voor een jong van hart.’

De koorleider neemt ons mee naar een andere kamer. Er staan een elektrische piano en een glimmende vleugelpiano. Hij speelt virtuoos een stukje klassiek.

‘Een vleugelpiano heeft een veel warmere klankkleur dan een elektrische piano, de aanslag is veel gevoeliger, maar een vleugel kan je onmogelijk naar elk optreden meezeulen.’

Hij nodigt mij uit om enkele noten mee te zingen op zijn toonladders. Het is snel duidelijk dat aan mij geen groot zanger is verloren gegaan.

Op zondag 16 oktober vindt er in de kerk van Hyfte – Lochristi een jubileumconcert plaats naar aanleiding van hun vijfjarig bestaan, cava en tapas inbegrepen.

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto’s: Bernadette Van de Velde

Ter info :

Over het begrip tuna bestaan historisch verschillende interpretaties, zegt Stefaan De Lange.

‘Tunante betekent letterlijk deugniet, maar het kan ook afgeleid zijn van tunar o correr la tuna, dat wil zeggen: een rondtrekkend leven leiden al zingend en spelend.

Misschien refereert het aan Atún, een vis die in bijna alle oceanen te vinden is, een rondtrekkende vis dus, en vandaar tunazanger’. Of nog:  Tunos, zo werden de seizoenarbeiders genoemd die naar het zuiden van Spanje trokken om werk te vinden. En ten slotte betekende Tonare in het latijn: luid zingen

Website Las Aceitunas :  http://las-aceitunas.weebly.com/

---

“Ik wil het gerust een passie noemen”

Hij is bekend om zijn naakten, vrouwen meestal, en hij viel in kunsttentoonstellingen (De Panne, Gembloux) enkele keren in de prijzen. “Het belangrijkste voor een kunstenaar”, zegt Ronny Roels (59), “is de vrijheid. Doe wat je graag doet.”

Wat hem fascineert? “De droomwereld. Het aftasten van de wereld tussen droom en realiteit”.

“Maar de passie voor kunst is er altijd geweest. Kunstenaar word je niet, het zit in je, misschien wel van bij de geboorte. Het is een manier van denken en daarbij komt ook veel zelfstudie”.

In zijn opleiding leerde hij technisch tekenen en later leerde hij de grote lijnen van landschappen  opbouwen. Toen kwamen de portretten in potlood en nog later begon hij te werken met acryl en olieverf.

“Ja, ik wil het een passie noemen. Soms ben ik een hele nacht bezig met één werk. Kunstenaars zijn nu eenmaal speciale mensen. Of ik eigenzinnig ben? Jazeker. Ik sta open voor andere invloeden, maar het moet wel goed zijn”.

Waarom schilder je bijna altijd naakten?

“Dat zal het rebelse in mij zijn, de taboes van de jaren ’80 doorbreken, die tegenwind. Zo ben ik stilaan met levende modellen gaan werken, mannen maar toch vooral vrouwen. Anatomie heeft mij altijd gefascineerd. De gespierde lijven van Rubens, dat is iets helemaal anders dan die gestroomlijnde modellen in de boekjes”.

Erotisch?

“Of mensen mijn werken erotisch vinden, dat moeten ze zelf weten. Als je naakt schildert, moet je in de eerste plaats je model een goed gevoel geven, anders lukt het niet. De meeste van mijn modellen komen trouwens terug. Daar is niets erotisch aan”.

“Grote voorbeelden? Neem nu Paul Delvaux, René Magritte maar nog vele anderen. Jan Fabre ligt mij minder”.

Heeft jouw werk raakvlakken met muziek?

“Als ik schilder, draai ik liefst hardrock: Rammstein, Metallica, ACDC, dat soort groepen. Klassieke muziek of opera is ok maar niet tijdens het werk”.

Kan kunst de wereld verbeteren?

“Dat weet ik zo niet, maar ze kan mensen doen nadenken. Of er in het onderwijs meer aandacht voor kunst moet zijn, is een moeilijke vraag. Alleszins moet er meer aandacht zijn voor filosofie, en dat is toch wel een raakvlak met kunst”.

“Ik wil mij in de toekomst meer focussen op actuele thema’s die mensen doen nadenken, zo van: wat zit erachter? Een van mijn ideeën heeft te maken met pesten, het hoe en waarom”.

Meer info: www.roelsronny.be

Tekst: Gerrit De Clercq

Foto: Bernadette Van de Velde

---

Je moet er alle dagen mee bezig zijn

Kunstschilder Erik De Meuleneere,
realist en detaillist

Ooit was hij officier in de lange omvaart op de zeven wereldzeeën, later leidde hij een bedrijf met 120 man in ‘de Congo’ en toen vond hij in Lokeren een nieuwe adem als kunstschilder. “Ik denk dat ik zowat zevenhonderd schilderijen gemaakt heb, en meer dan achthonderd tekeningen”.

“Je moet wel een beetje talent hebben, anders begin je er maar beter niet aan. En dan moet je er alle dagen mee bezig zijn: tekenen, schetsboek altijd bij de hand, en dan schilderen.”

Hoe zou je zelf je stijl benoemen?

“Ik zou mezelf realist én detaillist noemen. Dat zie je ook in mijn werken. Ik heb altijd mijn eigen zin gedaan, niets willen nabootsen. Wat er bijvoorbeeld in het SMAK te zien is, zou mij trouwens niet kunnen inspireren. Ik zou daar nooit willen exposeren. Al vind ik Borremans bijvoorbeeld wel klasse. Maar Luc Tuymans heeft naar mijn gevoel een veel te groot ego. Kunstenaars met zo’n groot ego, ik vind dat flauwekul.”

In zijn atelier hangt en ligt een keure van kunstwerken: portretten, natuurbeelden, en enkele werken die duidelijk op jazz geïnspireerd zijn. Erik De Meuleneere is dan ook sinds jaar en dag een drager van de Lokerse jazzscene.

“Mijn favorieten? Ik noem er maar een paar: Count Basie, Stan Getz, Oscar Peterson, John Coltrane, Miles Davis…”

Ook boeken kan hij smaken: “twee tot drie per week, vooral Franse literatuur.”

Zijn er dingen die jou tot tranen toe kunnen beroeren?

“O ja, Argentijnse muziek bijvoorbeeld. Of Edward Hopper, die heeft zo veel kunstenaars geïnspireerd. Ik heb alles van hem verzameld wat ik te pakken kon krijgen, ik heb meer dan vierhonderd foto’s van zijn werken”.

De ene helft van de wereld probeert de andere helft uit te moorden. Kan kunst daar iets aan veranderen?

“Ik denk het niet, dat zou niet lukken. Je moet al goed opletten welke woorden je op Facebook gebruikt. Vooral in islamlanden zijn ze daar heel gevoelig aan. Ik heb geschreven over Iran, Irak, Koeweit…Ik kreeg dan wel eens een opmerking of ik wel juist in mijn hoofd was. Niet doen, dus. Congo, in vergelijking, dat viel nog mee. Al moet je niet proberen de problemen met de mijnontginning uit te leggen. Mensen begrijpen dat toch niet.”

Wordt er in de opleiding in de middelbare scholen voldoende aandacht aan kunst besteed?

“Neen, absoluut niet. Ik heb het niet alleen over beeldende kunst, maar ook over muziek. Ik word daar triest van. En als die tieners naar de unief gaan, is het eigenlijk te laat.”

Wat kost een kunstwerk van jou,  eigenlijk?

“Moeilijk te zeggen, het hangt onder meer af van het formaat van het werk. Je moet weten, een doek kost makkelijk 70 tot 90 euro en voor een tube goede verf ben je al gauw 35 euro kwijt.”

Hoe wil je, na je dood, herinnerd worden?

“Totaal niet, niks. Ik ben trouwens atheïst. Ik wil gecremeerd worden en dan mogen ze mij in zo’n urne in zee dumpen. Gedaan is gedaan.”

Tekst: Gerrit De Clercq
Foto: Bernadette Van de Velde

---

Interview met Gabrïel D’Haene
94 jaar en nog altijd een passie voor theater

Wie zich eens lekker wil ontspannen na een drukke werkdag of week kan terecht in het theater ’t Schat van De Scheldezonen Heusden.
‘t Schat – Magerstraat 78 – 9070 Heusden
Wij lieten de bittere kou buiten en hadden in het theatercafé een warme ontmoeting met de 94jarige theaterdirecteur en eigenaar van ’t Schat. Gabrïel D’Haene runt nog altijd het theater bijgestaan door een uitgebreide equipe. De 94jarige directeur is een warme persoonlijkheid en stond ons met veel animo te woord. Massa’s anekdotes passeerden de revue. We werden ingeleid in de geheimen van de theaterwereld.

KR Waar is jouw liefde voor het theater begonnen en heb je zelf nog geacteerd?
GH Tijdens de oorlog heb ik nog in het mannentheater gespeeld. Dit wil zeggen dat alle rollen zelfs de damesrollen geacteerd werden door mannen. Een vrouwentheater bestond er ook. We speelden in een afgedankte kapel maar we kwamen in conflict met de onderpastoor en besloten in 1950 met een vriendengroepje onze eigen weg te gaan. De liefde voor het theater bracht ook de liefde voor mijn vrouw met zich mee. Door het theater leerde ik mijn vrouw kennen.
Ik acteerde dolgraag, zelfs toen ik griep had, stond ik op het podium klaargestoomd met een spuitje van de dokter. Van het bed naar het podium en van het podium naar mijn bed, dat lukte nog net.

Meer gegevens over het ontstaan van ’t Schat en De Scheldezonen kan je lezen op de website onder Historiek. http://www.tschat.be/algemene-info/historiek

KR Er is heel wat veranderd sedert de beginjaren 1950. Het begon dus als een vriendengroepje en nu zijn De Scheldezonen een begrip in Heusden en ver daar buiten met een eigen theater. Heb je heimwee naar vroeger?
GD Tegenwoordig is alles veel ernstiger. Vroeger kon je al eens afwijken van je tekst en werd er veel meer geïmproviseerd alhoewel er een souffleur was. Zelf heb ik ook nog de rol van souffleur op me genomen. Soms was het toneel echt levensecht. We speelden het stuk ‘Kinderen van ons volk’ van Antoon Coolen (1897-1961) in de Tramstraat. Op het toneel waren er 2 rollen voor vechtersbazen. De acteurs gingen zodanig op in hun rol dat we ze moesten uit elkaar halen of er gebeurde een ongeluk.

KR De Scheldezonen brengen hun toneelstukken in een prachtig volwaardig theaterzaaltje met rode pluche zetels en verlichtings grid. De bezoekers zitten extra dicht bij de voorstelling wat toch wel een voordeel is. Wie zorgde voor de inrichting?
GD De ruwbouw van de zaal lieten we aan professionals over voor de rest zorgden we zelf inclusief de keuken. Ook de architect hadden we gratis.
Eén muur toont nog de sporen van afbraak, die laten we intact, het is onze ‘klaagmuur’. Mijn oudste zoon heeft de zetels op de kop kunnen tikken via een advertentie. Die waren in Marke te koop en bleken afkomstig te zijn van de KVS van Brussel. Ze waren en zijn nog steeds in perfecte staat. We verkochten onze oude zetels aan een hogere prijs dan de aankoop van de ‘nieuwe’ KVS zetels.

KR Theater zit in het bloed bij de familie Dhaene. Wie werkt er tegenwoordig mee. Is de opvolging verzekerd?
GD Mijn zoon Frank D’Haene is secretaris, en neemt soms ook regie en productie voor zijn rekening.
Een andere zoon acteert alsook een kleinzoon. Mijn schoondochter Claudine De Keukelaere speelt nu mee in de tragikomedie Crème au beurre. Ik heb drie zonen, twee zijn actief in het theater, de derde zoon komt naar het theater kijken.

KR Wat is volgens jou het hoogtepunt in jou ganse theatercarrière?
GD Het hoogtepunt was volgens mij de opvoering van het stuk Edith en Simone in 2002. Edith & Simone is een aaneenschakeling van scènes uit het leven van Edith Piaf, aan elkaar gepraat door Simone. Het was zo een succes dat we het hebben hernomen in 2003. Het betekende voor de actrice Carine Declercq het begin van een zangcarrière.

KR Een indrukwekkende lijst theaterstukken passeerden reeds de revue van 1950 tot op heden. Van klassiek tot hedendaags, komedie, tragedie, alles kan blijkbaar bij ’t Schat. Wie kiest de stukken, kies je in functie van het publiek?
GD De regisseur alleen bepaalt welk stuk er gespeeld wordt. Voor het toneelarchief zie link http://www.tschat.be/archief

KR Hoeveel personen telt jullie equipe? Heb je vaste spelers, decorbouwers en regisseurs?
GD We kunnen putten uit een 25tal vaste spelers en ook een aantal regisseurs. De technische ploeg voor klank, licht, decor, grime, kledij bestaat uit een 15tal personen. De regisseur geeft meestal instructies voor het decor. Wie niet nodig is voor een bepaalde productie maakt zich nuttig in het theatercafé. We hebben een aantal vaste spelers en regisseurs zoals Tom Schockaert die regisseur en acteur is. Vaak nodigen we ook een gastregisseur uit en gastacteurs. Julien Pauwels, bekend als ex Gentse Belleman heeft vroeger ook een aantal regies voor zijn rekening genomen.

KR Na al die jaren zijn er al heel wat decors op- en afgebouwd. Worden die bewaard? Hebben jullie speciale kostuums en kledij in voorraad?
GD Het NTG leent ons soms een decorstuk uit. We hebben ook een aantal stukken, accessoires, rekwisieten, kledij, pruiken enz. in stock. Een merkwaardig kledingstuk in ons depot is een toga van een voorzitter van de arbeidsrechtbank, die kregen we nadat de rechter met pensioen is gegaan. Ik vroeg hem die toga zomaar langs mijn neus weg en 2 jaar later schonk hij ons die. Wat bleek? In die toga was een etiketje genaaid met naam Marcel Verhofstadt. Dit plechtig gewaad was lang geleden gedragen door de vader van politicus Guy Verhofstadt!

KR Hebben jullie een trouw publiek en vanwaar zijn de meeste afkomstig?
GD We hebben echt wel een vast publiek aangezien we een 500tal abonnees hebben. Er zijn zelfs toneelliefhebbers die 2maal naar eenzelfde stuk komen kijken, die ontdekken telkens iets nieuws. De helft zijn toneelliefhebbers van rond Heusden, de rest komt van buiten Heusden. Soms komen andere spelers en regisseurs om onze aanpak te bekijken en spelers te leren kennen. Ook bij toneelgezelschappen gebeurt er scouting zoals bij het voetbal.

KR Hoe zie je de toekomst van De Scheldezonen? Is het financieel vol te houden?
GD We hebben een aantal sponsors, de zaal is onze eigendom. Ook krijgen we subsidie van de provincie en de gemeente. De subsidie van de gemeente hangt af van een soort puntensysteem. We hebben onze 500 abonnees en vooral het theatercafé helpt mee om onze kas te spijzen. Financieel is het geen probleem. Met zoon Frank en een ganse vaste ploeg die zich engageert is de toekomst verzekert.

KR Wat is je ultieme wens voor De Scheldezonen?
GD Ik zou graag hebben dat het stuk Boeing-boeing – van Marc Camoletti- bij ons opgevoerd in November 1970 onder regie van Paul Gyselinck eens hernomen wordt. Een tip voor regisseurs die dit interview lezen. Noot van de redactie.

KR Nog een laatste vraag. Waarom zou je het theaterpubliek aanraden naar ’t Schat te komen.
GD ’t Schat brengt goed toneel, heeft een schitterende zaal met knusse zetels. Voor en na de opvoering wordt je warm onthaald in een gezellig theatercafé met prachtige theaterfoto’s aan de wand. Alles ademt hier theater uit.

Eric, de fotograaf en mezelf kunnen hier alleen maar mee instemmen, we baadden een ganse avond lang in de aangename toneelsfeer in ’t Schat.

tekst: Kathleen Ramboer
fotografie: Eric Rottée

---

Interview met kunstschilder
Thomas Roose
Een wereld van beelden

De schilderijen van Thomas Roose ontdekte ik per toeval. In 2011 op een rustige zondag bezocht ik zijn eerste tentoonstellingin de kapel van Campo Santo te Sint-Amandsberg Gent. Onmiddellijk voelde ik affiniteit met deze schilderijen. Ik was benieuwd wat de kunstenaar me te vertellen had. Zijn schilderijen zijn niet alleen mooie plaatjes maar hebben ook een verhaal. Het interview met Thomas Roose, vier jaar later, leerde me zijn drijfveren en visie kennen. Interessant om die neer te pennen in een reportage voor KUNSTPOORT.

KR Een klassieke vraag: Hoe het allemaal begon?
TR Het begon met het tekenen van stripverhalen en dit vanaf mijn achttiende tien jaar lang. Het was verschrikkelijk arbeidsintensief. Hoewel ik er echt in geloofde vond ik geen uitgever om die te publiceren. Tegenwoordig zijn de Belgische uitgevers meer geïnteresseerd in buitenlandse striptekenaars. België heeft een te klein afzetgebied. Na de strips volgden er gezelschapsspelen LOST CONTINENT en SWAMP LORD. Die werden gespeeld in mijn vriendenkring. Onze wegen gingen uiteen, de gezelschapspelen werden aan de kant geschoven en… ik besloot te gaan schilderen. Dit besliste ik na een verblijf in Zuid-Frankrijk in een huis zwanger van schilderijen.
Mijn eerste schilderij dat ik verkocht bracht 250,- euro op, dit betekende de start van mijn schilderscarrière.

KR Tot op heden stelde je weinig tentoon in galerijen, je zocht zelf plaatsen om tentoon te stellen zoals de kapel Campo Santo, Coffee and Vinyl te Antwerpen… Laat je de galerijen bewust links liggen?
TR Inderdaad. Galerijen lijken me soms graftombes. Ik hou meer van een fijn ontmoetingsmoment. Meestal is er een afstand tussen galerijhouder en publiek enerzijds en kunstenaar en publiek anderzijds. Een galerijhouder heeft een soort machtspositie waar ik niet van hou en ik organiseer het liefst alles zelf.

KR Naast je leven als kunstenaar heb je ook nog een beroepsleven. Vormt dit geen hinderpaal?
TR Ik werk als coördinator  bij vzw UilenSpiegel, een vereniging voor mensen met psychische kwetsbaarheid. Het is wel te combineren omdat ik ‘slechts’ 19 uren werk.
Het liefst schilder ik ook ’s avonds en ’s nachts. Met wat muziek lukt me dat het best.

KR Heb je het daglicht niet nodig voor je werk en beïnvloedt muziek je werk?

TR Mijn atelier is uitgerust met TL buizen dat is geen probleem. Muziek beïnvloedt zeker mijn manier en snelheid van schilderen.

KR Ik merk dat er veel nuances grijs in je werk voorkomen zoals in ‘These days’ dat hier aan de muur hangt. Een gevolg van dit nachtelijk bezig zijn?
TR Misschien. Dit zomers tafereel wilde ik laten contrasteren met een Vlaamse grijze lucht vol tristesse. Zo ontstaat vervreemding.

KR Ook architectuur komt als thema aan bod in je schilderijen. De schilderijen ‘Breuerhaus’, gespot op je site www.thomasroose.be  intrigeren me. Kan je hier wat meer over vertellen?
TR Breuer was een meubelmaker en architect tijdens de Bauhaus periode en geestelijk verwant met de Nederlandse meubelmaker Gerrit Rietveld. Ik wilde een landschap schilderen met een huis erin. Het werd het Breuerhaus, in feite een tijdloos landschapshuis waar het licht mee kan spelen. Uitermate geschikt voor een schilderij aangezien ik van lichteffecten hou.

KR Je werkt blijkbaar altijd met foto’s. Wat is de reden?
TR Vooral het tijdsgebrek is de reden. Zo heb ik meer tijd om te experimenteren. Ik hou ook enorm van het zoeken naar de juiste foto. Op voorhand heb ik een klassiek iconisch beeld voor ogen zoals een man met de handen op de rug. Ik zoek beelden die in ieders geheugen zitten zoals HET ultieme iconisch beeld Christus. Meestal maak ik een collage van verschillende foto’s. Ik gebruik de foto’s maar kopieer ze niet. De foto’s ondergaan een transformatie. Een discussie zoals bij het schilderij van Luc Tuymans gevoerd is (een portret van  Jean-Marie Dedecker gebaseerd op een foto van fotografe Katrijn Van Giel) dringt zich bij mijn werken niet op. Ik zoek altijd naar vervreemding, emotie. Wanneer ik een vis schilder zwemt die niet in het water maar hij wordt tegen bijvoorbeeld een okergele achtergrond geschilderd alsof het schilderij niet af is en op voltooiing wacht. Zo kan de toeschouwer een eigen verhaal bedenken. Vroeger had een schilderij met een vis als titel ‘Vis’, later verzon ik bij een schilderij met een vis de titel ‘La Protesta’. Aan het publiek om de titel te interpreteren. Dat vind ik boeiend.

KR Ik merk op dat je recente werken vooral voorzien zijn van Spaanse titels, is er een reden?
TR Ik ben vooral een Anglofiel maar zowel de Engelse als de Nederlandse taal is weinig poëtisch en minder geschikt als welluidende titel. Spaans is een mooie vloeiende taal en geeft een andere dimensie aan mijn schilderijen. ‘El Hombre con gallo’ verwijst naar een boek van Miguel Angel Asturias.

KR Graag ga ik ook in op je techniek. Wat me opvalt is dat er geen borstelstreken te zien zijn nochtans werk je met acrylverf. Je werk is glad. Schilder je in verschillende lagen?
TR Ik ben een autodidact en zoek zelf naar oplossingen voor het effect dat ik voor ogen heb. De spons is voor mij het ultieme middel om kleuren scherp afgelijnd naast elkaar te zetten. Met acrylverf schilderen werkt de snelheid in de hand. Ik werk steeds met hetzelfde merk Amsterdam en zoals je opmerkte schilder ik in lagen.

KR Is schilderen eenzaam?
TR Ik hou van de eenzaamheid daarom hou ik ook van lezen en vissen. Ik geniet van het eenzaam schilderen in mijn atelier.

KR Naar welke kunstenaars kijk je bewonderend op?
TR Onder de oude meesters vind ik Velázquez schitterend. Verder hou ik ook van Borremans, Hockney, Edward Hopper. Ik heb wel mijn eigen stijl en wil niet schilderen op de wijze van…

KR Wil je dat het publiek een ‘Thomas Roose’ onmiddellijk herkent?
TR Dergelijke herkenning is voor mij het ultieme compliment.

Na deze laatste woorden is het tijd om 3 verdiepingen hoger een kijkje te nemen in het atelier waar de bevreemdende schilderijen op een eigenaardige manier vorm krijgen. Thomas Roose legt namelijk zijn doek op de grond om te schilderen. Een schildersezel komt er niet aan te pas. ‘Alice’, de hond op het recentste schilderij, één geworden met een grijzige picturale achtergrond, kijkt me melancholisch aan. Ik ben klaar om er een wonderlijk verhaal aan toe te voegen.

Voor meer info
www.thomasroose.be
en http://www.saatchiart.com/thomasroose

foto en tekst: Kathleen Ramboer

---

Zingend Door Het Leven

Op de interviewbank zit Gino Baeck. In het dagdagelijkse leven is hij aan de slag als System Engineer. Daarnaast, of eerder daar bovenop, heeft hij een eenvoudige, maar vooral een bijzonder boeiende passie: zingen, zingen en nog eens zingen. Gino is een spontane, ongeremde prater en antwoordt enthousiast op onze vragen.

Hoe kreeg je de microbe van het zingen?

Mijn oudste zoon Yorben werd op school, tijdens een wervingsactie door en voor het knapenkoor In Dulce Jubilo, gevraagd deel uit te maken van het koor. Ikzelf had, naast een lang vervlogen tijdelijke vocale ondersteuning van een lokale punkgroep, geen ervaring met zang. Nochtans zong ik graag en veel en zag plots in de gestalte van mijn zoon mijn jeugddroom waar worden. Ik was enthousiast en werd zijn chauffeur om hem naar het koor te brengen en weer op te halen. Zo kwam ik in contact met de dirigenten en stemcoaches van In Dulce Jubilo. Zij nodigden mij uit voor een try out. Na een stemtest bleek mijn bas/baritonstem tot mijn grote verbazing voldoening te geven. En het vervolg laat zich raden … Gezien mijn gevorderde leeftijd (lacht uitbundig) werd ik opgenomen in het jongemannenkoor van In Dulce Jubilo, nu drie jaar geleden.

Zang, koor, wat betekenen ze voor jou?

Beide zijn zowel een uitlaatklep als een enorme energiebron.

In het koor voel ik me deel uitmaken van een groep enthousiaste mensen die zich verbonden voelen door het zingen. Jonge mensen van verschillende leeftijden zijn er aan mekaar gehecht, er is een band met iedereen, kliekvorming komt niet voor, iedereen komt op voor de ander. Dat saamhorigheidsgevoel kwam bijvoorbeeld heel sterk aan bod toen we met het koor naar de film Boy Choir gingen kijken. Heel spontaan en natuurlijk stonden we tijdens de film gelijktijdig recht om mee te zingen. Alleen doe je zoiets niet, maar in een groep waarin je je geborgen voelt, durf je dat wel aan. In de film kwam die kameraadschap tussen de knapen en andere koorleden ook sterk naar voren.

Het zingen op zich beschouw ik als een middel om mijn concentratie te verscherpen. Eigenlijk zing ik overal, ja, inderdaad, ook onder de douche en achter het stuur alhoewel dat laatste wordt afgeraden tijdens de cursus ecologisch rijden, maar ik zing bijvoorbeeld ook op het werk. Anderen merken het niet altijd, omdat ik heel makkelijk in mijn hoofd kan zingen. Muziek en zang horen bij elke stemming. Ze versterken een emotie of helpen je door een lastige periode. Voor elke stemming ken ik wel een lied. Ik voel me trouwens thuis in verschillende genres, wat me veel speelruimte geeft. Zang is mijn trouwe bondgenoot, die heb ik altijd ter beschikking, die kan ik niet vergeten in te pakken wanneer ik op reis ga en ik hoef er ook niet mee te sleuren of ongerust te zijn om mijn stem ergens te vergeten.

Wat onderneem je om de kwaliteit die je beoogt te bereiken?

Herhalen, want ook in zang geldt: oefening baart kunst. Tevens ga ik op zoek naar de partituren van repetitiestukken. Dan zoek ik naar uitvoeringen ervan op YouTube. Ik probeer die partituren dan tijdens het meezingen te volgen en mij zo voor te bereiden op de cursus notenleer die ik vanaf september ga volgen. Zonder kennis van notenleer voel je wel een zeker gemis door het feit dat je die partituren niet kan ontcijferen. Een andere manier is professionele opnames beluisteren, deze nazingen, opnemen en je eigen versie beluisteren om zo de vinger op de zwakke plekken te kunnen leggen. Deze methode helpt om foutjes te elimineren en de kwaliteit te verbeteren.

Heb je specifieke oefenmomenten?

Buiten de repetities heb ik geen vast tijdschema of afgezonderde momenten om te zingen. Zang zit geïntegreerd in mijn leven, in al mijn dagelijkse activiteiten. Het is een plezier, zo eenvoudig, iets dat deel uitmaakt van mezelf en dat spontaan opborrelt, zoals ik spontaan adem. Het is altijd beschikbaar.

Hoe sta je tegenover optredens?

Deelnemen aan een optreden is de kroon op het werk! Dat geeft een enorme boost en een gevoel van verbondenheid met de andere zangers. Om het wat tastbaarder te maken, wil ik even als voorbeeld onze deelname aan 1000 Voices for peace aanhalen. Dit mega-evenement dat vorig jaar plaats vond in de basiliek van Koekelberg te Brussel, bracht een duizendtal zangers uit België en andere Europese landen samen. We werden door de astronauten in het Internationaal ruimtestation toegesproken, de koning en koningin waren aanwezig. Het gaf ons het gevoel een plaatsje in te nemen in de geschiedenis. Maar het hoeft niet altijd zo spectaculair te zijn. Onlangs traden we met een groep van dertig zangers op tijdens een herdenkingsmis in een crematorium. De aanwezigen waren geroerd. Maar dit sacrale moment bezorgde ook ons kippenvlees en gaf ons het gevoel de last van het verdriet en gemis bij de verwanten voor een stukje over te nemen en te verlichten. Op zo’n momenten voel je connectie, verbinding, die verder gaat dan de grenzen van het koor, wat een enorme voldoening geeft.

Welke impact heeft deze hobby op je familieleven?

Het contact met mijn oudste zoon evolueert van een hiërarchische relatie naar een relatie van partnership, overleg, collegialiteit. Ik ben heel blij met die evolutie omdat ze onze kameraadschap verdiept. Mijn jongste zoon Yoran kan volgend jaar deelnemen aan de stemtest en is super gemotiveerd. Het zou fantastisch zijn mocht hij ook deel gaan uitmaken van het knapenkoor. Ik hoop dat onze relatie dan ook in dezelfde zin evolueert. Voor mijn vrouw is het misschien iets minder evident om al haar gezinsleden met het koor te moeten delen, maar we ervaren nu al dat dit geen probleem vormt, wel integendeel, het feit dat ieder zijn hobby’s heeft is eerder een verrijking dan een belemmering.

Kan je ons even laten meegenieten van de koorreis naar Oostenrijk, begin juli, met In Dulce Jubilo?

Graag! Trouwens, ik wil morgen weer vertrekken, met dezelfde groep, naar dezelfde bestemming, met hetzelfde parcours! Het was gewoonweg perfect. Tot de laatste dag liep iedereen met een gelukzalige glimlach rond. Gedurende de hele reis was er dat gevoel deel uit te maken van een hechte groep, waarin iedereen aan bod komt, waar voor mekaar gezorgd wordt. De meeste knapen waren op stap zonder hun ouders. Mede hierdoor kregen de onderlinge contacten een andere dimensie.

Het hoogtepunt van de reis was het bezoek aan de abdij van Melk: een opbod aan overvloed, emoties, schoonheid, grootsheid. Op een onverwacht moment gaf de dirigent het sein om te zingen. De akoestiek in de kapel van de abdij was bijzonder, de aanwezige bezoekers verrast en ontroerd. Zo’n ongepland zangmoment is keer op keer een intense ervaring omdat de reactie van omstaanders altijd verrassend maar vooral motiverend is.

Ook het bezoek aan de lokalen van de Wiener Sängerknaben was voor alle deelnemers, en vooral voor de jongsten, een leuke belevenis. Zij konden daar, aan de hand van foto’s en allerlei prularia die zich in de kamers en lokalen bevonden, met enige verwondering vaststellen dat die wereldberoemde knapen dezelfde interesses hebben en dus gewone jongens zijn zoals zijzelf.

De reis werd op de laatste avond afgesloten met een kampvuur. En ook dan kreeg zang zijn plaats: Vlaamse schlagers werden met enthousiasme de Oostenrijkse nacht ingestuurd.

Waar kijk je nu naar uit?

Ik kijk uit naar het nieuwe seizoen. De aspiranten van het voorbije jaar komen nu het knapenkoor vervoegen. Die nieuwe lichting moet haar plaatsje krijgen in de groep. De integratie zal de nodige aandacht vergen gezien de huidige groep door de reiservaring zeer hecht geworden is. Ook het technische bijschaafwerk van de nieuwe stemmetjes is ieder jaar opnieuw een opgave voor de dirigent en trouwens ook voor de koorleden, wier geduld dan al eens meer op de proef gesteld wordt.

Nabeschouwing

Het Hendrik Concienceplein, vanwege Gino’s adoratie voor barok, en café De Muze waar regelmatig uitbundig muziek gemaakt wordt, beide te Antwerpen, waren het geschikte kader voor dit leuke gesprek.

Gino vertelt nog dat er een leeftijdslimiet wordt gehanteerd voor de koorleden. Hij heeft nog een aantal jaren te goed waarvan hij zo intens mogelijk wil genieten. Maar eens het moment aanbreekt dat hij het koor moet verlaten, zal hij de leegte weten op te vangen: muziek is zijn ‘compagnon de vie’ en samen maken ze er iets van, in alle omstandigheden.

Tekst: Magdalena Verberckmoes

Foto’s : Eric Rottee, Govaerts String Trio

 

---

Rudy De Potter

Een verwoed en fanatiek lezer en…
vooral een schrijver met een tikje ironie

Wie is Rudy De Potter?

Rudy De Potter (°1943) is pedagoog van opleiding en gewezen coördinator aan de universiteit van Gent. Van zijn hand verschenen vier werken uitgegeven in eigen beheer.
Capriolen in de keuken (2008)
Koken is een Koninklijke Kunst (2010)
Kind in de jaren ’50 (2012)
ik was soldaat (2015)
ik citeer graag de aanhef van zijn boek Kind in de jaren ’50.
Lezen is leven. Ik ben altijd een verwoed lezer en fanatiek lezer geweest. ik heb dus veel geleefd. En ik heb er van genoten.

Het interview

Het interview met schrijver Rudy De Potter nam ik af op een zonnige zomerdag ten huize Zuiderkruis. De sfeer was vriendschappelijk, ontspannen en gemoedelijk, ideaal voor een fijn interview. Dit is het resultaat.

Om te starten een klassieke vraag.
Hoe het allemaal begon?

Als kind schreef ik graag reisverslagen. Die verslagen illustreerde ik met foto’s, ingangstickets, folders … Het werden unieke albums.
Een opstel maken op school, voor vele kinderen een vervelend karweitje, vond ik heerlijk.
Met boeken schrijven ben ik pas begonnen na mijn ambtsrust. De stof put ik voorlopig uit mijn eigen leefwereld. Aangezien koken één van mijn hobby’s is, lag het voor de hand dat dit het onderwerp zou worden van mijn eerste publicatie: Capriolen in de keuken. Ook mijn tweede boek houdt met koken verband. Koken is een Koninklijke kunst is doorspekt van fantasievolle verhalen, echte soms wat aangedikt maar ook verzonnen. Kind in de jaren ‘50 is een terugblik op mijn kinder- en pubertijd in de naoorlogse periode. Ik was soldaat beschrijft met veel ironie het relaas van een verplichte militaire dienst.

Hoe ziet je schrijfplek eruit? Heb je een vaste stek?
Een vast ritueel? Schrijf je met pen op papier of maak je gebruik van een computer?

Een vaste schrijfplek heb ik niet. ik kan overal schrijven, thuis, op reis, in een hotelkamer als ik maar mijn pc bij me heb. Pen en papier komen er niet aan te pas hoogstens om enkele ideetjes te noteren. Aangezien ik me enorm goed kan concentreren en me bij het schrijven van de buitenwereld afsluit kan ik om het even waar op elk tijdstip en in elke omgeving schrijven. Straatlawaai, kermisgedoe, feestgedruis, muziek …  niets belet me om te schrijven wanneer ik ervoor in stemming ben.

Een regelmaat?

Een echt werkritme heb ik niet, ik ben geen broodschrijver dus het hoeft niet. Ik schrijf enkel voor de fun. Wat ik ga schrijven is ook niet op voorhand gepland. ik plaats me voor de computer,  begin te schrijven en ga door. Alles gebeurt spontaan, de ideeën, woorden en zinnen komen wel.

Er wordt eventjes een pauze ingelast, tijd voor een kopje koffie.

Hoeveel tijd doe je over een boek?
Schrijf je meerdere boeken tegelijk?

Tussen het begin van het schrijven van het boek Ik was soldaat en het gedrukte exemplaar verliep een tijdsspanne van 2 jaar. Aangezien ik geen broodschrijver ben is er geen tijdslimiet, niets moet, alles kan. Na het voltooien van een boek laat ik het nalezen op onvolkomenheden. Mia, mijn partner is voorlezer. Tenslotte schrijf ik ook een stukje voor en over mezelf en weet niet of alles wel duidelijk is voor de lezer. Mia geeft daarom feedback. Indien nodig wijzig ik op aanraden van Mia de tekst om het verhaal te verduidelijken. Mia zorgt ook voor de illustraties. Ze brengen net dat ietsje meer om het boek aangenaam om lezen en persoonlijker te maken.
ik schrijf inderdaad meerdere boeken tegelijk. Op dit ogenblik ben ik bezig met een Westhoek story en een verhaal over 40 jaar petites histoires aan de universiteit. Omdat ik steeds vanuit de realiteit schrijf raadpleeg ik een advocaat.  Zonder advocaat zou ik in diverse sloten tegelijk lopen. Zo wilde ik graag een echte naam vermelden in een boek. Hij raadde me aan enkel de initialen te gebruiken. Een fictieve naam was voor mij geen optie.

Hou je van kritiek op je boeken?

Opbouwende positieve kritiek is altijd welkom. Zelf heb ik geen taalstudies gevolgd daarom is een suggestie van een germanist steeds welkom. Daar hou ik rekening mee. Verder vertrouw ik 100% op mijn correcteur.

Welk gevoel overviel je toen je je eerste boek in handen kreeg? Trots?

Natuurlijk was ik trots, het voelt waarschijnlijk zoals een kunstenaar voor de eerste maal tentoonstelt.

Hoe maak je een nieuw boek bekend?
Wie is je lezerspubliek?

ik mail een flyer naar vrienden en kennissen. Soms worden boeken van mij gekocht door kinderen als geschenk voor hun ouders. Mijn boeken vertellen tenslotte met een knipoog over een bepaalde tijdsgeest die herkenbaar is voor de generatie van hun ouders.

Bij het ‘Googlen’ van je naam kreeg ik links
in verband met Harry Potter. Ooit een Harry Potter boek gelezen?

Nee, nooit gelezen.

Heb je een lievelingsboek in je eigen collectie?

Oorlog en vrede van Leo Tolstoj heb ik drie, vier of zelfs vijf maal gelezen.

Welke boeken dragen je voorkeur weg?

ik hou vooral van epische verhalen, verhalen met een politieke, historische en of sociale achtergrond. ik noem enkele schrijvers die dit genre beoefenen: Leo Tolstoj, Emile Zola. en recenter William Boyd, Louis de Bernière (bekend van het verfilmde Captain Corelli’s Mandolin met actrice Penélope Cruz), John Irving, schrijver en regisseur Philippe Claudel. Onder de Vlaamse schrijvers hebben we in dit genre Louis Paul Boon, Gerard Walschap. Zij schreven voor een bepaalde generatie, de vraag is worden deze schrijvers nu nog graag gelezen, kunnen ze het lezerspubliek nu nog boeien? Later hadden we Hugo Claus. Zal bijvoorbeeld de messcherpe analyse van een hypocriete samenleving zoals in het boek  Omtrent Deedee een volgende generatie nog aanspreken? Gaat de schrijver Hugo Claus dezelfde weg op van zijn voorgangers Gerard Walschap en Louis Paul Boon?
Onder de jonge hedendaagse schrijvers hebben we Dimitri Verhulst met zijn succesnummer De helaasheid der dingen. een  autobiografische schets van het leven in een Vlaamse voorstadsgemeente Reetveerdegem. Zijn fraaie humoristische pen wordt nu door veel scholieren gesmaakt zoals destijds de maatschappijkritische boeken van Ward Ruyslinck onder scholieren populair waren. Tegenwoordig wordt Ward Ruyslinck nog weinig gelezen. Nog een favoriete schrijver van me is Umberto Eco met zijn magistraal ook verfilmde boek De naam van de roos.

Las je als kind ook graag en vaak?

ik ben altijd een veellezer geweest. Toen ik in het eerste studiejaar zat begon ik alles wat gedrukt was te verslinden: kranten, tijdschriften, reclameblaadjes. In het derde leerjaar las ik boeken van mijn grootvader met oude Nederlandse spelling, niet evident voor iemand van negen jaar. Mijn pa zag al dat lezen met lede ogen aan en hield er niet van dat zijn zoon in een hoekje met een boekje zat. Een kind moet niet lezen maar buiten spelen was zijn motto. Vaak verstopte hij mijn boek maar ma vertelde me stiekem achter zijn rug waar het boek verborgen was.

ik zie hier enkele boeken op tafel liggen. Koop je veel boeken?

ik snuister graag rond in een tweedehands boekenwinkel in Middelkerke. Ook Franstalige literatuur  interesseert me. In Koksijde ben ik een veelgeziene klant in een boekhandel waar ze alle mogelijke Livres de Poche verkopen.

Tot slot, welke boeken zijn nog te koop? Hoe bestellen?

Kind in de jaren’50 en ik was soldaat is nog te verkrijgen. Voor info volstaat een mailtje aan mezelf.
rudy.depotter@gmail.com

Een exemplaar van Kind in de jaren ’50 verandert onmiddellijk van eigenaar.

Rudy nog veel creatief schrijfgenot en succes met je twee volgende boeken. Laat ons iets weten bij het ter perse gaan.

tekst en foto’s Kathleen Ramboer

---

Schaduw is interessanter dan licht.

interview met Patrick Vertenten

Het atelier van Patrick Vertenten ligt verscholen in een industriepark. Dit wil echter niet zeggen dat zijn schilderkunst diep verborgen blijft voor kunstkenners en -liefhebbers. Hij schildert reeds 20 jaar maar komt pas de afgelopen jaren regelmatig met zijn werk naar buiten.  Villa de Olmen (Wieze) en Galerie ‘Tzien (Mechelen) staan sinds kort ook op zijn palmares. In Museum M te Leuven was hij een van de laureaten bij Kunst uit de kast,  een project van Cobra.be.
Zijn atelier is iets te ver van huis en ook het licht is er niet ideaal maar toch belet het hem niet prachtige indrukwekkende schilderijen te maken.
Dat hij ook een goed tekenaar is, speelt in zijn voordeel.  Reeds als kind tekende hij veel. Sinds kort schildert Patrick op basis van filmstills. Klassieke  schetsen en voorstudies maken gebeurt nog zelden; beelden worden  bewerkt op computer en zo schilderklaar gemaakt. In een tweede fase schetst hij met penseel zijn onderwerp op het doek.

Patrick Vertenten maakt regelmatig  reeksen. Zo heeft hij een reeks Mystery women. In deze schilderijen onderzoekt hij compositorisch wat er gebeurt met de menselijke expressie wanneer het hoofd uit het beeld verdwijnt. Hij verplaatst de expressie naar de handen en de houding, bijvoorbeeld in Choices and promises.

De reeks Dallas refereert uiteraard naar de moord op president Kennedy in 1963. De oorsprong van deze reeks ligt in vroege herinneringen aan de beelden die hij als kind voor het eerst zag en die een blijvende impact hadden. Dallas brengt niet de moord in beeld maar wel het randgebeuren, de limo’s en motoren, de toeschouwers, de juichende massa, de politie en de paniek na de moord. Het tijdsbeeld van 1963 komt hier tot uiting. De reeks is nostalgisch geschilderd: de beelden niet sterk afgelijnd. Een juiste kleurkeuze maakt het geheel af.

Ergens in zijn atelier, bij een schildersezel  merk ik een kleurenkaart op van Johannes Itten (Zwitserse kunstschilde, ontwerper en docent. Hij is vooral bekend geworden vanwege zijn theoretisch werk in verband met het Bauhaus en zijn kleurenleer, 1988-1967). Dit bewijst dat Patrick Vertenten echt over kleur nadenkt  en over de werking van kleuren op elkaar binnen de context van het werk. Met  kleurenstalen bij de hand kan hij sneller relevante keuzes maken. Voor hem is het gebruik ervan tijdswinst al is het slechts een basis en kan alles onderweg omslaan. Patrick is een zeer gedreven kunstschilder. Hij schildert (vrijwel altijd met olieverf) snel en geconcentreerd telkens 6 tot 8 uur na elkaar. Dan verzwakt de focus en wordt verder schilderen zinloos.

Hij selecteert beelden uit  de overdaad  waarmee we dagelijks geconfronteerd worden. Gewoon televisiekijken valt voor hem soms moeilijk. Hij kijkt met het oog van een kunstenaar: hij ontleedt de compositie van een beeld, kleuren, sfeer, mysterie…  Uiteraard heeft hij zo zijn favoriete cameramensen en regisseurs.
Schaduw is vaak interessanter dan licht, merkt Patrick op. In zijn schilderijen is dit duidelijk te zien. Het ene zwart is het andere niet. Verschillende schakeringen van zwart maken de schaduwen nu eens mysterieus, soms vormbepalend maar vooral expressief. Het doet me denken aan Leon Spilliaert, ook hij werkte veel met intens zwart.

De titel is vaak een deel van het werk en kan de kijker beïnvloeden.
Een schilderij met een rode schoen op een grijze straat krijgt door de naam Crimescene  een extra dimensie. Het is aan de kijker om het schilderij te interpreteren.

Belangrijk voor zijn ontwikkeling was Jeannine Van Leugenhaeghe, een bevlogen docente.  Zij deed de passie voor schilderkunst in hem openbloeien.

Nog even dit: tijdens ons gesprek liet Patrick de naam Rembrandt vallen. Om af te sluiten citeer ik graag de hedendaagse schilder over de 17^e eeuwse: “De nachtwacht is dat geen prachtig voorbeeld van een filmstill avant la lettre?”  Iedere lezer raad ik aan de website van Patrick Vertenten te bekijken.

http://patrickvertenten.weebly.com/

Een overzicht van zijn recent werk is binnenkort te zien in de

Nonnemanshoeve
Doornstraat 73
Sint-Gillis-Waas
opening zaterdag 13 juni 14u30
zaterdag en zondag 14-20-21-27-28 juni van 14 tot 18u

tekst Kathleen Ramboer

---

Toneel een leven lang

interview met regisseur Roeland de Trazegnies

De microbe voor het toneel had regisseur en acteur Roeland de Trazegnies al vroeg te pakken. Als zevenjarige volgde Roeland woord, dictie en voordracht in het Kunstonderwijs te Deinze. Tot zijn 18^de bezocht hij een toneelopleiding en reeds op 12jarige leeftijd stond hij op de planken. Tot zijn 32^ste acteerde hij . Nu is hij vooral regisseur. Niet alleen het gesproken woord kan hem boeien maar Roeland leest ook enorm graag toneel. Toneel lezen is volgens hem als muziek lezen. Misschien zit zijn opleiding als germanist hier voor iets tussen.
Roeland De Trazegnies is vaste regisseur van Theater De Waanzin die zijn stek heeft in De nieuwe Vaart  118/B004 te Gent. http://www.dewaanzin.be/
De maanden  november en december staat De Storm van Shakespeare op zijn programma. Het wordt een eigenzinnige, hedendaagse, WAANzinnige bewerking van een Shakespeare klassieker. Roeland houdt van een hedendaagse uitvoering van klassieke stukken. Heeft niet elke generatie recht op zijn klassiekers?
Wanneer ik hem vraag wat zijn ultieme wens is, welk stuk dat hij zeker in zijn hopelijk nog lange carrière wil regisseren, weet hij daar niet onmiddellijk een kant en klaar antwoord op. Zijn grootste verlangen was Who’s afraid of Virginia Woolf?  te regisseren en dit is onlangs werkelijkheid geworden als gastregisseur van het gezelschap de Scheldezonen te Heusden. http://www.tschat.be/  Als 18jarige speelde hij ooit voor zijn eindexamen een fragmentje van de rol van Georges en sedertdien liet het stuk hem nooit meer los ook al vindt hij nu zelf dat Georges geen passende rol was voor een 18jarige.
De werkmethode van Roeland is een eigen, unieke methode die afwijkt van de klassieke regie.  Samen met de acteurs wordt een eerste maal het stuk gelezen. De tweede maal speelt de ruimte reeds een rol.  Spelers krijgen bij Roeland de Trazegnies een eigen, persoonlijke, creatieve inbreng. Hij volgt hiermee de mening van dichter/auteur/toneelschrijver Peter Verhelst: “Regisseren is zitten, kijken, luisteren en bijsturen” en dat is volgens Roeland het leukst met ervaren spelers.

In het dagelijkse leven is Roeland de Trazegnies producer van het VRT Radio 1 programma bar-du-matin. Toch vindt hij de nodige tijd om zijn theaterdromen waar te maken. We hopen voor hem en zijn publiek dat dit verhaal nog heel lang mag duren.

tekst en foto’s Kathleen Ramboer

---

Op bezoek bij a lucky bird: Free Pectoor

fotografie, teken- en schilderkunst achter één zelfde atelierdeur

Het schitterende licht viel me onmiddellijk op toen Free Pectoor uitnodigend de deur van zijn atelier voor me opende. Het invallende zonlicht speelde met schaduwen op zijn vele zwart-wit werken en gaven ze een extra dimensie. Licht en schaduwen daar houdt Free Pectoor wel van zo te zien aan zijn wand vol met intrigerende schaduwfoto’s.

Free Pectoor vertelt me dat hij a Lucky Bird is. Na een carrière in de reclamewereld, als grafisch vormgever, standenbouwer, productontwikkelaar geniet hij nu van het maken van kunst, van het experimenteren met materialen zoals houtskool, inkt, acrylverf, olieverf… op heel wat verschillende dragers en papiersoorten. Mislukken mag, ervan leren doe je altijd. Trends volgt hij zeker niet, inspiratie vindt hij overal. Zowel  een plataan, dicht bij huis als floating ice in het verre IJsland, zowel organische als architecturale vormen zijn uitgangspunten voor zijn werk.
De dubbele rijen boeken verraden dat Free veel leest. Een rake zin, een boeiend woord,  een sfeervol boek…  ook dit kan aanleiding geven tot een nieuw kunstwerk.

A Lucky Bird? Ik citeer Free Pectoor: “Mijn beste momenten zijn niet de productieve maar wel de ogenblikken van catalogeren, archiveren, schetsen, collages maken, knippen, plakken…”

Kortom natuur, experiment en toeval zijn sleutelwoorden om zijn werk te benaderen. Al vind ik dat hij dit toeval toch wel aardig kan sturen.

Kunst zit hem in de genen. Als jongetje van 5-6 jaar bewonderde hij zijn pa die een deskundige letterschilder was. De Sint bracht hem een doos met tuben kwaliteitsolieverf  en… de kunst zou hem nooit meer los laten.

Het atelier van Free Pectoor bevindt zich in de vroegere Leopoldskazerne, Kattenberg 4 te Gent. Het atelier wordt hem ter beschikking gesteld door de organisatie NUCLEO. NUCLEO biedt met zijn betaalbare en kwaliteitsvolle ateliers onderdak aan meer dan 120 kunstenaars in groot Gent, aan zowel debuterende als erkende kunstenaars uit verschillende kunstdisciplines.  Nucleo is een vaste waarde geworden, vorig jaar vierde Nucleo vzw haar 10jarig bestaan. Meer info via www.nucleo.be

Nucleo zorgt oa voor een sociaal netwerk. Ook Free Pectoor schuwt de sociale media niet en vindt een netwerk uitbouwen voor een kunstenaar heel belangrijk.

Het interview met Free Pectoor was verrassend relax. Het leuke is dat hij zijn kennis graag deelt ook met mij reporter van de Kunstpoort. En dat is mooi meegenomen. Bedankt.

werk van Free Pectoor te zien op
http://www.nucleo.be/artist/index/en/104

tekst en foto’s Kathleen Ramboer