Op de trein naar Mechelen, op weg naar Weerde waar kunstenares Mieke Tambuyzer woont, dringt zich een slogan aan mij op -Met de trein rijden is altijd een beetje reizen-. ‘Een beetje reizen?’ dat is ook mijn bezoek aan het atelier van kunstenares Mieke Tambuyzer. Bij globetrotter Mieke Tambuyzer reis je door een fantasierijke, mysterieuze wereld van 3D-tekeningen. Een ‘Panamarenkaanse’ zeppelin domineert haar atelier en fungeert als mal voor een werk in wording. Wonderlijke, fragiele constructies zweven door het luchtruim van haar atelier of leunen nonchalant tegen de muur, geprikt en genaaid op een wit foam board. Mieke Tambuyzer geeft met een tomeloze verbeeldingskracht PLA filament een poëtische dimensie. Banale zwarte en kleurrijke draden upgradet ze tot kunst. Na de start van het tekenproces komen ideeën op haar weg, maakt ze een ommetje om uiteindelijk een fragiel en toch krachtig resultaat te bereiken. Misschien komt de inspiratie hier uit de lucht vallen?
INSPIRATIE EN WERELDPROBLEMEN
Inspiratie haalt ze uit de wereld rondom haar. Sociaal bewogen verweeft ze speels, niet zwaar op de hand, wereldproblemen in haar werk. De lichtheid van het materiaal, de ludieke aanpak, maken de thema’s verteerbaar. Bij haar vind je echo’s van Morandi’s voorwerpen, Morandi die ze mateloos bewondert. Eenvoudige voorwerpen fascineren haar. Haar stoel en zetel weten te beroeren. De kunstenaar positioneert die op een wit foam board zodat een rustige verstilling er van uitgaat, een gevoel van eeuwigheid. De stoel, een rode draad in haar werk, staat voor de mens op zoek naar een plaatsje in deze hectische, overvolle wereld. De zetel is doorleefd en toch breekbaar, uitnodigend gastvrij alsof de kunstenares wil zeggen: iedereen verdient een plaats op deze aardbol.
De onvoorstelbare neiging van de mens tot destructie door oorlog en ecologische vernietiging symboliseert de kunstenares met kleine mensjes, vallend, kruipend, klimmend of vertrapte figuurtjes. Een zwevende cocon met rood/blauwe kleuraccenten refereert naar de mystieke kegels ‘Coloured Cones’ van Michaël Borremans, nog een kunstenaar die ze volgt en bewondert. In ieder werk schuilt een verhaal dat de kunstenares mysterieus, stilletjes voor zich houdt. Mieke Tambuyzer doet appel op de verbeelding van haar publiek. Staat de cocon symbool voor de quarantaine van de kunstenaar tijdens de pandemie, een afzondering die ze niet eens zo erg vond?
MYSTERIE ALS INSPIRATIEBRON
Het boek ‘Eindeloos bewustzijn’ van cardioloog Pim van Lommel inspireerde haar tot een werk. De auteur schrijft op een menselijk-wetenschappelijke manier over de ‘bijna dood ervaring’. Het is een authentieke mystieke ervaring, niet te herleiden tot fantasie, psychose of zuurstoftekort. Haar werk kreeg de gelijknamige titel van het boek ‘Eindeloos bewustzijn’.
ABSTRACTIE
Kunst mag voor Mieke Tambuyzer ook alleen maar mooi wezen. Thematische werken wisselt ze af met abstracte. Ze verkent met een 3D-pen de grenzeloze mogelijkheden van abstractie. Compositie speelt nu de hoofdrol. Een wervelend ritme van vormen, dikke en dunnere draden, kleuren, een bestudeerde chaos, verleiden met verve de kijker. Lichtvoetige monumentale werken, een netwerk van loshangende ragfijne draden, waar gaan die heen, zijn ze klaar om het atelier uit te vliegen? Kijken is voor de kunstenares hier even belangrijk als creëren. In deze werken weet de kunstenares een evenwicht te vinden tussen verbeelding, creativiteit, inspiratie en kunde. Haar abstracte werken neigen naar textielkunst: een vlechtwerk van zwarte dikke en dunne draden zwieren, kronkelen, zwiepen in en door de ruimte, op het witte foam board, op de werktafel… De draden vieren feest onder deskundige leiding van de kunstenares met haar 3D-pen. Mieke Tambuyzer verraadt hier een ongetemde vreugde, een ‘joie de vivre’, een liefde voor het leven, voor de kunst en voor de kunstliefhebber.
STUDIE – KENNIS
Mieke Tambuyzer studeerde aan de academie van Vilvoorde, kreeg er les van Walter Goossens, een studiegenoot van Fred Bervoets. Ze sloeg de weg in van de schilderkunst. Later strooide een kerstpakje met 3D-pen roet in de verf en maakte de sluimerende creatieve geest in haar wakker. De handige kleuterjuf, niet pejoratief bedoeld, die ze beroepshalve was, haalt in deze kunsttak de bovenhand. 3D-tekenen heeft ze in de vingers, haar subtiele werken zijn daar het levendige bewijs van. Contact houdt ze met collega/kunstenaars. In kunstenares Ulrike Bolenz ziet ze een mentor en raadgeefster.
RECUP
De kunstenares is een kind van haar tijd, minder goede werken recycleren, waarom niet? Werken waar ze niet tevreden over is, worden opnieuw gesmolten, gelast, verknipt… tot een nieuwe creatie.
3D-PEN TEKENEN IS NIET ALLEEN EEN HOBBY
Ik vraag of ze andere 3D-pen kunstenaars kent. Neen ze is een einzelgänger maar wat voor één. Een google sessie naar 3D kunst levert me enkel kunstige werken op die blijven hangen in de hobbysfeer. Daar is zeker niets mis mee. Maar Mieke Tambuyzer overstijgt grandioos dit hobbyisme. Ze geeft blijk van materiaalkennis en innovatief vernuft. Je mag haar terecht een wegbereider van de 3D-pen kunst noemen. Is er met deze materiaalkeuze mogelijkheid tot evolutie? Waarom niet? De kunstenares is nieuwsgierig en heeft oog voor experimenteren, met de tijd krijgt haar werk zeker nog meer diepgang. Zonder twijfel kriebelt, het na jaren 3D-tekenen, om terug te schilderen, de borstel vast te nemen en laag op laag verf aan te brengen. Deze twee disciplines in één werk samenbrengen, met dit idee speelt Mieke Tambuyzer. Een wisselwerking van de 2 disciplines opent voor haar zeker ongekende nieuwe perspectieven.
INFO
http://www.mieketambuyzer.be
https://www.instagram.com/mieketambuyzer/
kunstpoort 