Een expo in het Platform voor actuele kunsten – PAK
tekst en fotografie Kathleen Ramboer
Een bezoekje aan de tentoonstelling ‘Le Merle Noir #2’ in het PAK te Gistel heeft me ontroerd. Hoe hartverwarmend kan dat zijn; zoveel kunstenaars, zoveel schoonheid op een locatie middenin het groen. De expo zindert nog na in mijn kunstenaars gemoed. Le Merle Noir #2 is geen vrijblijvende tentoonstelling, de werken verplichten de toeschouwer na te denken over de wereld, de mensheid, over ons ‘zijn’
Curator Frank Demarest toont van 7 september tot 12 oktober het tweede luik van Le Merle Noir. Hij brengt stuk voor stuk goede kunstenaars samen, de meeste van eigen bodem, wat ik weet te waarderen, enkele van buiten België. Ze brengen geen gemakkelijk consumeerbare kunst, leggen hun ziel bloot voor de kijker die hun kunst binnendringt. Negentien kunstenaars brengen in diverse disciplines een eigenzinnige interpretatie van de symboliek en de mystiek rondom de zwarte merel. Geen vrolijkheid siert de muren, maar op deze rustige zondagnamiddag maken de ruimtes vol licht en de kraaknette witte muren van het PAK de kunst verteerbaar. Een mystieke sfeer vergezelt me op mijn tocht doorheen de ‘kamers’ van het PAK. Onmiddellijk bij het binnentreden ben ik in de ban van de expo, de toon is gezet. Fotograaf Sébastien Van Malleghem toont het resultaat van een onderdompeling in het project Réagir in Tourcoing. Mensen, werkloos, vaak met drugsproblemen en een onzekere toekomst voor ogen, kunnen er terecht bij een team van artsen, opvoeders, psychologen, verpleegkundigen… Er is een dag- en nachtopvang voorzien. De geëngageerde fotojournalist Sébastien Van Malleghem volgde ‘Réagir’ enige tijd en toont hier doorleefde beelden van pijn en smart. De foto’s zijn stuk voor stuk getuigenissen van een diep menselijk medeleven van de fotograaf.
foto’s Sébastien Van Malleghem
‘Rood’ Tamara De Prest
De indrukken zijn talrijk, het geheel is museaal. Het valt me moeilijk enkele werken uit te pikken. Ik mis een cataloog, gelukkig heb ik foto’s gemaakt, een beetje lukraak. De reden? Fotograferen en daarbij opgaan in een expo gaan moeilijk samen. Het fotograferen breekt je echte kijkbeleving.
Tamara De Prest kennen we van haar kleine werken. Ook hier schildert ze op klein formaat waardoor je letterlijk en figuurlijk geen afstand kunt nemen van het fysieke en de inhoud. Haar materiaal gebruik, ik vermoed olieverf op flinterdun papier, blijkt uiterst kwetsbaar, parallel aan het onderwerp. Op één van haar werken ‘Rood’ staat een rode stoel met ballon centraal. De eenvoud en vooral de rode kleur van het beeld dragen bij tot de intensiteit van het schilderij. Deze kleur roept zowel positieve gevoelens op van liefde en passie als gevoelens van gevaar en woede. De toeschouwer vangt het signaal op dat bij zijn identiteit hoort.
Kim Van Daele ken ik van haar bruin getinte natuur tekeningen: bomen, struiken, landschappen… tekent ze in evenwichtige donkere en lichtere partijen, geduldig, levendig en nauwkeurig, met een gevoel voor compositie. In het PAK toont ze de vergankelijkheid van wat de mens voortbrengt: verweerde gebouwen, getransformeerd door weelderige graffiti, gevangen in een overwoekerende natuur. Ik suggereer een etiket ‘bevreemdend realisme’.
Kim Van Daele
Barbara Bervoets creëert collages met eigen foto’s en drukwerk. Ze ogen mooi en aantrekkelijk maar blijken meer te zijn dan geslaagd knip- en plakwerk. Het zijn hermetische donkere werken, niet altijd te vatten voor de kunstliefhebber. Het is aan de beschouwer het werk compleet te maken door er een interpretatie aan te geven.
Barbara Bervoets
Karl Mechnig
Een kunstenaar die ik kost wat kost wil vermelden is Karl Mechnig. Hij heeft een hoog Félicien Rops gehalte. Karl Mechnig bezit een ongelooflijk persoonlijke beeldtaal waarin de fantasie hoogtij viert. Figuren lijken uit zijn dromen ontsnapt om te dansen op het witte blad, feest te vieren en met oneindig veel sarcasme ons grijnzend aan te staren, het publiek op de korrel te nemen. De kunstenaar tekent schijnbaar met het grootste gemak speels de menselijke gekte en comedie. Geen enkele bezoeker kan deze A4 potloodtekeningen links laten liggen. Uitdagend slepen ze de toeschouwer mee in zijn onvoorstelbare bonte wereld en zetten de kijker aan het denken.
Ik weet, ik doe veel kunstenaars oneer aan door niet dieper op hun kunst in te gaan. Ik kan alleen maar schrijven dat alle werken een bezoek aan het PAK waard zijn. ‘Le Merle Noir #2’ is ongetwijfeld een ommetje waard en zet Gistel op de kaart van de kunst.
Deelnemende kunstenaars
Danielle van Zadelhoff – Gery De Smet – Kim Vandaele – Valentine Lari – Nico Vaerewijck – Sébastien Van Malleghem – Frow Steeman – Barbara Bervoets – Pascale Pollier – Sandra De ClercK – Gert Jochems – Milan Jespers – Bryan Green – Annemarie Casteleyn – Karl Mechnig – Eleanor Crook – Mathieu Lobelle – Tamara De Prest – The Colckwork Collective
Info expo
PAK Dullaertweg 80 8470 Gistel
7 september tot 12 oktober 2025 open zaterdag en zondag van 13u tot 18u
De expotitel ‘Madeleine’ doet bij zoetekauwen ongetwijfeld een belletje rinkelen want het nostalgische schelpvormige Madeleine koekje is bij hen zeer geliefd. De literatuurliefhebbers daarentegen denken eerder aan ‘Madeleine’ als het koekje dat in de roman ‘A la recherche du temps perdu’ van Marcel Proust, het geheugen activeert en herinneringen oproept. Wie weet associeert binnenkort de kunstliefhebber een Madeleine koekje met ‘Expeditie’, de nieuwe reeks kunstwerken van Marc Mestdagh. In deze serie werken staat het format van een internationaal paspoort centraal; een identiteitsbewijs dat toegang verschaft tot de wereld van de kunst, de toeschouwer uitnodigt tot het leggen van verbanden met het verleden en doet uitkijken naar andere nieuwe horizonten.
Met de wereld van kunstenaar Marc Mestdagh, die ook de onze is, mocht ik kennis maken via een preview. Het is zalig om door de expo te wandelen, de kunstenaar en ik. De stilte omringt ons, het licht is gedempt, de ruimte komt naar ons toe, de werken kan ik ongestoord in me opnemen. De prachtige locatie deWeverij doet de werken alle eer aan of is het omgekeerd? Marc Mestdagh toont in een creatieve opstelling 40 nieuwe werken en een brede selectie werken van de afgelopen 3 jaar.
IDENTITEIT is het centrale thema van zijn complete oeuvre. Ieder mens is uniek. Met een paspoort in de hand presenteren we ons zelf aan de wereld, op zoek naar nieuwe ervaringen en ontmoetingen. Marc Mestdagh creëert kunst die ontstaat vanuit het verleden en je meeneemt op avontuur in de toekomst. Zijn werk balanceert op de scheidingslijn van het persoonlijke en het universele. Het concept IDENTITEIT uit hij met heel veel fantasie, creativiteit en passie in fictieve ID cards, 8,5x13cm, vervaardigd met fragmenten uit een archief, objecten afkomstig van de weverij, waar zijn expo ruimte naar genoemd is, met laagjes verf, touwtjes, stempels…
Airco, Borderless, Closure, Derailed, Oblivion, War, Humane Biomonitoring, Refugees, Raw, Catch 22, Fata Morgana, Rizoom, Framing… zijn titels die voor zich spreken. Zijn diepe bezorgdheid om de wereld verstopt in een wondermooie kunstige esthetiek beroert en ontroert me. De schoonheid in de kunst van Marc Mestdagh is emotie en geeft toegang tot zijn persoonlijke identiteit. Gaat een toeschouwer in dialoog met het werk van de kunstenaar die tenslotte zijn persoonlijkheid vrijgeeft of kijkt hij vrijblijvend naar kunst? Deze vraag boeit me. Zijn recente reeks ‘Expeditie’ neemt de toeschouwer mee op sleeptouw buiten de grenzen van het heden. ‘Zoals een internationaal paspoort toegang tot de wereld geeft, brengt kunst je waar je nog niet wist dat je moest zijn.’ Marc Mestdagh Door kunst bekijkt elk individu de wereld door een andere bril.
werken uit reeks ‘Expeditie’
Ondanks de barre tijden kan kunst je verrassen, begeesteren, doen nadenken, laten wegdromen, creativiteit opwekken. Niet alleen de kunstenaar maar iedereen heeft dat sprankeltje creativiteit in zich dat plezier geeft in het leven. De kunst van Marc Mestdagh kan de filosoof, de denker in ons wakker schudden. De collages/assemblages (hoe moet ik ze benoemen) vertellen een verhaal waarin de kijker geen figurant is maar een hoofdrol speelt. ‘Een kunstwerk wordt deels door de kunstenaar gemaakt, deels door de kijker, die er extra betekenis aan toevoegt. (cf. Marcel Duchamp) Marc Mestdagh’ Laat je fantasie de vrije loop en ontdek wat het gelaagde werk je subtiel toefluistert. Waar gaat die wolk naartoe? Wat bindt dat gekke koordje op het witte vlak met de vele barstjes? Waarom dat numerieke getal? Waarom die stempel? Gaat het hier over verbinding? ‘Kunst opent relaties met anderen: een opvallend kunstwerk trekt de aandacht, zorgt voor boeiende gesprekken en inspireert mensen rondom je. Marc Mestdagh’ Is niet elke persoon uniek? Heeft iedereen, ook de ‘Refugee’ een paspoort voor de toekomst?
De kunstenaar verwerkt in zijn kunst materiaal dat ooit behoorde tot het productieproces van de weverij. Tevens bezorgt Marc Mestdagh zijn werken een verweerd uiterlijk, een patine door middel van vindingrijke schilder technieken. Beide zaken stemmen me weemoedig. Het ingetogen palet verleent de werken een koninklijke allure. Meestal zijn de kleuren niet wild maar ook niet droevig maar in de reeks ‘Dialogen – collages uit periode 2010-2020’ haalt de meer uitbundige kunstenaar de bovenhand. Wanneer de kunstenaar de vier seizoenen in ‘Framing” verbeeldt, schildert hij ook met meer heldere kleuren.
links werk ut de reeks ‘Expeditie’, rechts uit de reeks ‘Rizoom’
Ongetwijfeld heeft Marc Mestdagh tijdens het creëren binnenpretjes. Subtiel plaatst hij zijn publiek op het verkeerde been. Bomen groeien op hun kop, personen wandelen liggend naar de rand, dat landschap, die wolk… is dat een collage of geschilderd, is die scheur wel echt…. Een eerste indruk blijkt niet voldoende, hoe langer je kijkt, hoe meer je ontdekt, hoe beter je zijn kunst begrijpt.
Graag eindig ik met deze positieve noot. Een reis door het werk van Marc Mestdagh is een avontuur dat weinig kost, enkel wat aandacht, inspanning en goodwill. Zijn kunst brengt je naar ongekende oorden waar ze de taal van de kunst spreken, een taal die de mensen dichter bij elkaar brengt, die de wereld anders verwoordt, waar ruimte voor elkaar en poëzie is.
Tekst Kathleen Ramboer Fotografie copyright RoBie Van Outryve
Zondag 29 september woonden we de opening bij van Breuk-Lijn, een expo met werk van RoBie Van Outryve. RoBie Van Outryve is een stille kunstenaar. Hij werkt in de luwte, ver weg van alle sociale media. In Diksmuide toont hij recent werk in zijn eigen atelier. De voormalige galerie montanus5, een mooie witgeschilderde industriële ruimte, doet de mix van schilderijen, collages en tekeningen alle eer aan.
Kunstcriticus Daan Rau, die een interessante toelichting gaf over zijn leven en werk, merkte gevat op dat ondanks de herfst de werken een kleurrijke zomerse uitstraling hebben. Lichtvoetig en speels kijken ze me aan. De ene keer schildert de kunstenaar transparant, een ander maal meer dekkend.
links ‘Witte morgen’ olie op doek 200 x 200 cm – rechts ‘Éclat’ olie/doek 170 x 200 cm
RoBie Van Outryve maakt het zichzelf niet gemakkelijk door vaak te kiezen voor niet kant- en klare verf. Hij verlangt immers naar een eenheid tussen inhoud, vorm en materiaal. Zowel voor zijn olieverfschilderijen als gouaches prepareerde hij zelf kleuren met pigmentpoeder en olie. Nog meer, om het ‘juiste’ wit te bekomen voor zijn witte tekeningen en bewerkte collages vermaalt de kunstenaar het krijt van de krijtrotsen, krijt gevonden in de omgeving van Ault (Côte Picarde
RoBie Van Outryve is één van die kunstenaars die zichzelf blijven vernieuwen. Zijn echtgenote toont me vroegere donkere expressieve materie werken. Niets doet vermoeden dat de nu tentoongestelde kleurrijke schilderijen van dezelfde kunstenaar zijn. De materie werken doen me eerder denken aan dochter/kunstenaar Anne Vanoutryve. Haar schilderijen roepen bij mij reminiscenties op aan vroegere werken met heel veel structuur van haar pa. De canvassen van Anne Vanoutryve staan los van de kunst van haar vader. Zij werkt in Gent aan een veelbelovende carrière als kunstenaar. Haar kunst is authentiek in een persoonlijke, pasteuze, herkenbare stijl.
De collages van RoBie Van Outryve zijn sober van kleur. Een evenwichtige compositie; in een breed gamma aan papiersoorten; biedt de beschouwer rust. Gebogen en rechte lijnen, verticale en horizontale, verraden een interesse voor architectuur. Verder zijn er ook nog zwart-wit tekeningen/gouaches. Deze blijken een impressie van de krijtrotsen te zijn. De grillige vormen doorklieven het tekenblad, waaieren vrolijk uit over de complete oppervlakte van het blad.
Ook de minimalistische sobere schilderijen op papier zijn merkwaardig. Ze kijken me aan als abstracte universele landschappen die veel aan de fantasie overlaten. Uitgestrekte lijnen en vlakken verbeelden voor me de rust van een stille zee. Ze maken mijn hoofd leeg, brengen me in vervoering, weg van een hectische buitenwereld.
De kunstwerken ademen de sfeer van zijn verblijf aan La Côte d’Opale en La Côte Picarde waar kleuren bepaald worden door het absorberende licht ongenadig spelend op de krijtrotsen en door het zachte licht glijdend over opwaaiend zand.
De canvassen van RoBie Van Outryve spreken de taal van een dichter, van een kunstenaar die zijn emoties vertolkt op doek of papier en ze op een ingetogen manier aan de wereld toevertrouwt.
INFO
Breuk-Lijn Montanusstraat 5 8600 Diksmuide
Van zondag 29 september tot 20 oktober 2024 Zaterdag en zondag van 14u tot 18u
tekst Kathleen Ramboer fotografie Kathleen Ramboer en Wim Baes
De canvassen van Wim Baes kan je door hun eenvoudige heldere taal ‘lezen’ als het gedicht ‘Marc groet ’s morgens de Dingen’ van Paul Van Ostaijen. Ze kijken je aan, stemmen je vrolijk, klaar om de dag tegemoet te treden.
Dag oranje vlekje op het roze canvas Dag zwart streepje naast de boom Dag bloempot op het blauwe oppervlak Dag cactus met de groene stekels
HET VERLEDEN OP DOEK
De kleine Wim is sterk aanwezig op de meeste doeken: de jongen die ronddwaalde in de bloemenwinkel van grootvader en later in het tuincenter van zijn pa. De canvassen tonen een wereld waar hij nog geen afscheid van nam. De kunstenaar tuiniert op het doek: vrolijke bloemen in sterk gestileerde, eenvoudige potten sieren het canvas, kleurvlakken blijken voedzame grond voor de tot hemel reikende bomen, boomstronken, bomen zonder blad, bomen zonder top…
De schilderijen lijken intuïtief, kinderlijk spontaan, toch is over elk vlekje, streepje, vlak, tekening nagedacht. De zwarte forse lijntekeningen, in een stijl verwant aan de cartoon, staan rotsvast verankerd op de perfecte plaats.
TERUG NAAR DE ABSTRACTIE?
De camera van Wim staat niet altijd op scherp, letterlijk en figuurlijk. Soms dwaalt hij af, laat de blik los, gebruikt het penseel als een onbestuurbaar projectiel, vecht met spuitbussen, oliepastels… niet bevreesd voor wanorde op het witte doek. Deze werkwijze werkt helend en veroorzaakt op het canvas een bom van expressie. Een haast kinderlijk geweld maakt zich meester van het oppervlak: amorfe vormen in felle kleuren domineren het canvas.
collage
Er is ook een ‘Fuck Balance’ reeks waarin de verwondering om de schoonheid van de kleine dingen zoek is. Wim Baes is een expressief schilder. Zijn doeken zijn dragers van een gemoedstoestand, leggen de ziel van de kunstenaar bloot. Ze zijn een open boek, een spiegel voor de diverse periodes in zijn leven. De liefde voor kleur evenals de ontwapende eenvoudige stillevens, potjes, vazen, cactussen, bomen, boomstronken, de schijnbaar oppervlakkige werken… misleiden de kijker. Het leven lacht hem niet altijd toe. In moedeloze tijden blijkt in het kunstenaarsleven de balans op vlucht. Dan stopt de zoektocht naar het ‘mooie’, naar de perfecte compositie, naar treffende kleurcontrasten en het vakkundige gebruik van licht en donker. Dan werpt hij alle klassieke schoonheidsnormen over boord en opteert niet alleen voor ‘lelijke’ (bestaat ‘lelijke’ kunst?) maar vooral voor bevrijdende kunst. ‘FUCK BALANCE’ is dé gepaste titel voor een heftige reeks die ondanks het negeren van alle esthetiek een bepaald publiek weet te bekoren en te charmeren. Wellicht is dit niet de bekommernis van Wim Baes. Deze FUCK BALANCE brengt bevrijding, geeft de kunstenaar de kracht schoon schip te maken en geeft hem de kans om opnieuw aan de slag te gaan met oog voor esthetiek. Dan maakt hij gebruik van graffiti voor een vernieuwde queeste naar schoonheid. De spuitbus met verf is een uitlaatklep om orde te scheppen in de chaos, om de onrust te doven die ronddwaalt in zijn hoofd. Net zoals het tuinieren tussen zijn geliefde planten, dan pas komt zijn ziel helemaal tot rust.
WERKWIJZE
De kunstenaar is een artistieke reiziger, hij vindt, in de wereld van de schilderkunst, zijn weg tussen diverse technieken en werkwijzen. ‘Schilderen is ploeteren, het juiste evenwicht vinden’ ‘is werken in volle concentratie’ vertrouwt hij me toe. Uit onvrede met het resultaat maakt Wim Baes nu en dan onverstoord tabula rasa en overschildert resoluut bepaalde delen of het volledige doek. Zoals na het optrekken van de mist, de natuur zich schoorvoetend in volle glorie openbaart, zo komt een schilderij van Wim, na acties als vegen, schrapen….. opnieuw tot leven. Hij ontbloot de onderschildering. In dit creatief proces omarmt Wim het onvoorspelbare, de toevalsfactor en schuwt het onvolmaakte niet: een vlek, veeg, streep maakt zijn canvas uitermate boeiend. Wim experimenteert graag met zelf geproduceerde verf bestaande uit pigment en acrylhars. Met deze persoonlijke verf verschijnen penseelstreken zichtbaarder op het doek. Ze verlenen het canvas een doorleefd gevoel. Het is aan de beschouwer de ontstaansgeschiedenis al of niet te doorgronden.
De werken van de kunstenaar zijn instinctief, rechtuit, zonder plan. Schilderen is voor hem een spel. Kleuren tuimelen over en in elkaar zoekend naar evenwicht. In die bonte wereld spelen eenvoudige voorwerpen op de rand van het banale… de hoofdrol. Wim Baes schuwt gemakkelijke kunst. Na een tijdje gaat dit spel de kunstenaar vervelen, het spontane neemt de vlucht, onrust overmant de kunstenaar, het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Hij treedt graag uit zijn comfortzone, verlaat de veilige weg en bewandelt met graagte het pad van de visuele uitdaging.
copy right Wim Baes
Dan ruilt hij het penseel voor een paletmes, dan spuit kleur zwierig uit een bus en knipt hij bonte vormen. Graffiti en collage overmeesteren het spel als schilderen met verf hem niet meer prikkelt. In zijn collages kan Wim Baes emoties en treurnis kwijt. De knipsels brengen een hommage aan zijn overleden pa. Zoals zijn pa natuur verwerkte tot kunstige bloemstukken, zo verknipt, schikt en lijmt de kunstenaar restanten van vorig werk tot een nieuw planten en stilleven universum, tot zelfstandige kunstwerken, parallel aan zijn schilderkunst. Sluit als kijker ook hier niet je ogen voor toevallige imperfectie zoals lijmvlekjes, het gevolg van plakkerige handen, of een kleine veeg… Schoonheid vind je niet alleen in het kleurrijke voorplan maar ook in het onvolmaakte op de achtergrond.
KLEUR
Wim studeerde glaskunst. Is dit de oorzaak dat kleur een hoofdrol rol speelt in zijn oeuvre? De bewondering voor de expressionisten en Matisse zindert door in zijn werk. Hij debuteerde met abstracte landschappen en portretten in een coloriet dat doet denken aan werk van Der Blaue Reiter kunstenaar Alexej von Jawlenksky. Hij wilde abstraheren maar de dood van zijn pa bracht een ommezwaai naar stillevens met zich mee. Tot op vandaag schildert hij alledaagse voorwerpen en botanische vormen in wervelende kleuren waarin je de echo van zijn vader hoort.
Eerst waren er stillevens zoals de Matissiaanse rode kannen met tas gepositioneerd op een blauwe/groene ondergrond, nu is er vegetatie op een hoofdzakelijk roze achtergrond. Het huidige onderwerp, de boom, de boomstronk herhaalt zich in subtiele en vaak opmerkelijk wilde variaties en fotografische composities waarbij een deel van een boomstronk buiten het beeld valt. Warhol gebruikte voor zijn zeefdrukken graag flashy, fluo kleuren. Ook Wim Baes durft voor deze rebelse kleuren kiezen. Fluo oranje, citroengeel, cyaan, magenta, biljartgroen… dringen zich in zijn tegenwoordig werk aan elkaar op en/of zoeken hun evenwicht op een roze vlak. Wim Baes, de kunstenaar die niet in series werkt, schildert nu onbewust een ‘la vie en rose’ reeks als antwoord op een onverbiddelijke, harde maatschappij. Hij borstelt heftig de Barbie roze verf op het canvas tot de storm komt te liggen.
EVOLUTIE
Wim Baes vindt het boeiend terug te blikken en diverse werken met elkaar te confronteren. Gevoelige abstractie plaatst hij, als broer en zus, naast vrolijk figuratief, focus verbindt hij met unfocus. Alle canvassen zijn verbonden door een gemeenschappelijke zoektocht naar hetzelfde volmaakte beeld. Ze tonen momentopnames van de ziel, verschillende vonken van creativiteit puttend uit één en dezelfde inspiratiebron, zijn leven, zijn geschiedenis, de voorwerpen die hem omringen. Daarom beweert de kunstenaar geen evolutie in zijn werk te zien. Wie kan hem ongelijk geven?
Is de kunst van Wim Baes een spel? Is het spel van Wim Baes kunst? De verbeelding slaat bij beide, op hol, beide impliceren het onverwachte. Wim zoekt niet maar vindt op een jongensachtige manier spelenderwijs alle ingrediënten voor een krachtig doek. Zijn authentieke canvassen vieren feest, beloven een heerlijke wereld die donkere nachten verjaagt, waar iedere kunstliefhebber een warm gevoel van krijgt. Zijn kunst kent geen grenzen. De luchten zijn zwanger van grijze wolken, toch blijft de kleurenpracht van Wim Baes op mijn netvlies hangen. Ze houden de belofte in van een groene lente. Die kleuren, ik vergeet ze nooit.
Tekst Kathleen Ramboer maart 2024
INFO BOEK
The poetic beauty of Flowers & Art World & Works of Wim Baes
Het daglicht is heer en meester en verlicht genereus de wanden van de immense ruimte van de oude weverij. Het dakgebinte houdt de herinnering aan de weverij levendig. Bewoner en kunstenaar Marc Mestdagh cultiveert er met zijn collages/assemblages het rijke verleden van de textielindustrie. Moet ik jullie nog vertellen dat ik het interview ervaar als aangenaam, rustig, nostalgisch en… ook geweldig hedendaags en actueel. Kunst onder het stof? niet bij Marc Mestdagh, zijn oude objecten bezorgt hij een tweede, een nieuw leven. Noem het recyclage kunst, recup kunst, eco kunst, upcycling, mixed media of wat dan ook, het is strikt persoonlijke kunst, voor een ruim publiek toegankelijk, kunstkenner of niet.
Kunstpoort Dit las ik op je site (vrij vertaald) Juist die dialoog tussen de kunstenaar, het werk en de kijker kan leiden tot een waardevolle verbinding en beleving. Een kunstwerk kan op verschillende manieren raken (herkenning, herinnering, vervreemding, nostalgie, schoonheid, lelijkheid…). … ‘De ‘ID-tag’ kent een voor- en achterkant die met mekaar in interactie gaan, hoewel ze zich niet makkelijk volledig laten zien, ook niet gespiegeld. Het is de metafoor van de mens die zich pas ziet in dialoog met anderen.’ Waarom is de dialoog zo belangrijk voor je? Zou je werk compleet anders zijn mocht je het leven van een kluizenaar leiden? Marc Mestdagh Ongetwijfeld. Als kluizenaar zou mijn werk sterk hermetisch ogen, minimalistisch, abstracter. Omdat de kijker van verhalen houdt, creëer ik gelaagd werk, narratieve kunst. In mij huist geen goede meeslepende verteller, mijn beeldend werk spreekt voor mij. Woorden en tekst zijn lineair en duwen de lezer in een bepaalde richting maar mijn assemblages staan open voor vele interpretaties. Zo kan elke kijker vanuit zijn eigen leefwereld een stap zetten in mijn universum.
Kunstpoort Groeit er uit de dialoog die je aangaat met je publiek een ander soort werk? Brengt een confrontatie met je publiek je op nieuwe ideeën? Marc Mestdagh Zonder publiek kan ik niet. Ontmoetingen brengen nieuwe gedachten naar boven. Omdat ze vanuit een persoonlijke context kijken, bezorgen kijkers die het minst met kunst bezig zijn me vaak de meest verrassende invallen.
Serendipity, copyright Bart Van Leuven
Kunstpoort Je leeft en werkt in een oude weverij van familie. De ruimte draagt dan ook de naam – de Weverij – ook als tentoonstellingsruimte gebruik je die. Je hebt een fascinatie voor elementen die aanwezig zijn of waren in de weverij of die verwijzen naar de weverij. Je cultiveert de voorwerpen die je omringen. Waarom? Doe je dit uit esthetisch oogpunt, uit liefde voor de schoonheid van het verval, uit respect voor cultureel erfgoed, uit pure nostalgie? Of is het de som van diverse factoren? De rode draad in je werk zijn dat deze objecten die je omringen in de Weverij? Marc Mestdagh Erfgoed, nostalgie, emotie, verval… dit alles zit verstopt in mijn werk. Het is enerzijds een eerbetoon, anderzijds een verwijzing naar de toekomst. Het industriële karakter van mijn werk ademt melancholie en poëzie uit en neemt de kijker mee in mijn verhaal. De rode draad is de ID- kaart en het touwtje. Ik ben gefascineerd door het concept van de ID-kaart. Onze portefeuille zit propvol kaarten: een bankkaart, lidkaarten, winkelkaarten… ze maken deel uit van ons dagelijks leven. Een kijker beschouwde elke kaart in mijn assemblages als een portret van de mens. In mijn assemblage reeks – Community – staat een denkbeeldige sleutel centraal. Voor mij is de ID-kaart een metafoor voor de sleutel die toegang geeft tot kunst en creativiteit. Iedereen bekent nood aan creativiteit op om het even welk vlak. Het koordje staat symbool voor verbinding met de wereld om ons heen.
Kunstpoort Je ontdoet de voorwerpen van hun functie en bezorgt ze een nieuw leven. Deze collages/assemblages krijgen vaak een nieuwe eigenaar. Ben je benieuwd naar de manier waarop je kunstwerk een ander leven binnendringt, wat het voor de nieuwe eigenaar betekent? Waarom hij precies dat bepaald kunstwerk verkiest? Marc Mestdagh Ik neem gemakkelijk afstand van mijn werk. Het is tof om weten dat mijn assemblages op een andere plaats terecht komen, om het even waar en om welke redenen. Enkele werken hou ik in mijn bezit omdat ze herinneringen oproepen.
Kunstpoort Je behaalde verschillende prijzen voor je collages. Archeologie 17 – 1ste prijs – Arte Giovanni (1995, tentoonstelling Ghent) Dubbeldialoog – 1ste prijs Collage Recyclage (2013, tentoonstelling Verbeke Foundation Kemzeke) Dialoog 14-18 – 2de prijs Collage 14 (2014, tentoonstelling Mu.ZEE Oostende) Jurylid Collage 2015 Had dit een positief gevolg voor je bekendheid. Kreeg je meer mogelijkheden om tentoon te stellen? Marc Mestdagh Veel gevolgen hadden die prijzen niet. Wel kon ik tentoonstellen in de Verbeke Foundation. Ik genoot van de reacties op mijn werk zowel van kunstkenners als van mensen die niet dagelijks met kunst bezig zijn.
Kunstpoort Wanneer en waarom begon je kunst te creëren? Ging een opleiding vooraf? Herinner je je nog het eerste kunstwerk dat ooit iets in je losmaakte? Marc Mestdagh Les volgen aan een academie mocht niet. Ik ging dus zelf op ontdekkingsreis. In het boek – Kunst van Altamira tot heden – ontdekte ik, op 16-17 jarige leeftijd, werk van Mondriaan en startte met collages. Tot op vandaag is de invloed van Mondriaan in mijn werk terug te vinden. Zo is het werkje met de cartridges een verwijzing naar Mondriaan.
links Het vroege uur, 1984 – rechts Mondriaan revisited – 2022, copyright Bart Van Leuven
Refugees
Kunstpoort Zijn je titels betekenisvol? Is het nodig die te kennen om je werk te begrijpen? Of zijn het niet veeleer poëtische omschrijvingen van wat te zien is, met een tikkeltje humor? ‘Rolling in the deep’ ‘No pressure’… Marc Mestdagh Mijn titels kunnen het publiek in een bepaalde richting sturen, maken mijn werk toegankelijk. Zo is er de titel ‘Refugees’ Met zachte dwang laat ik het publiek nadenken over de bootvluchtelingen. Elke kaart is een metafoor voor de creatuur mens. ‘Seaside’ roept onmiddellijk het beeld van de zee op tevens omdat in deze assemblages het blauw overheerst. Kleur is belangrijk. Er is die ene assemblage met verticale elementen. Zonder de titel ‘Seaside’ en de blauwe kleur denk je niet onmiddellijk aan de zee.
Seaside
Kunstpoort Je recentste werken zijn meestal een vierkant. Wat is de reden? Leent dit zich het best voor je materiaal? Marc Mestdagh Het vierkant heeft een andere dynamiek dan de rechthoek. Klein vierkantig werk zorgt voor spanning en leent zich beter voor het experiment.
Kunstpoort Weet je op voorhand hoe je kunstwerk er uiteindelijk zal uitzien, of improviseer je al werkende? Is het resultaat anders dan voorzien? Maak je een schets voor je een werk start? Marc Mestdagh Mijn werk krijgt vorm onderweg. Ik maak nooit schetsen, werk in reeksen, creëer simultaan enkele werken tot ik een klik voel in aanpak en compositie.
Kunstpoort Heb je plannen voor de toekomst? Marc Mestdagh Ik ga verder op hetzelfde elan met collages/assemblages/mixed media. Mijn kunst blijft non-figuratief. Verder beoog ik ieder jaar een expo. Ik heb de luxe van een eigen ‘museum’. Ik hou van een drukke ophanging die uitnodigt tot meerdere interpretaties. In één ruimte stel ik permanent mijn kunst tentoon. In de grootste ruimte organiseer ik de wisselende expo’s. Dat kan ook een groepsexpo zijn of een solo tentoonstelling zoals nu die van mij ‘WEVERIJ’. Ik hou een expo graag laagdrempelig. Vaak komen bezoekers schoorvoetend binnen en vragen ‘Is er ingang te betalen?’ Zeker niet. Ik ben zelf aanwezig en ga graag in dialoog met de bezoeker. Iedereen is welkom.
Kunstpoort Van welke groten in de kunstgeschiedenis hou je en waarom? Ben je ergens onbewust beïnvloed door een kunstenaar? Marc Mestdagh Mondriaan
Kunstpoort Tot slot. Met wie zou je ooit in je stoutste dromen willen tentoonstellen ook al lijkt die je onbereikbaar. Marc Mestdagh Ongetwijfeld met Camiel Van Breedam. Met hem voel ik een zeker verwantschap. Hij werkt met pure materie zoals hout, papier, metaal… In tegenstelling tot mij verwerkt en bewerkt hij die weinig.
INFO EXPO
Turner
solo tentoonstelling mixed media kunstwerken meer dan 150 werken uit de reeks Community Vernissage 1 oktober om 11u Ben je er graag bij, gelieve je aan te melden, klik op de link www.marcmestdagh.be/weverij
open 1, 7, 8, 14 en 15 oktober 14u-17u de Weverij Dellaertsdreef 9 9940 Evergem (Sleidinge)
Kunstwandelparcours Gent Linkeroever 5 tot 20 februari 2022
Liefde en kunst vormen een mooi paar dat bewijst het kunstwandelparcours op Gent Linkeroever. 57 lokale handelaars, bedrijven, horeca… slaan de handen in elkaar en organiseren vol liefde een gepassioneerd kunstparcours om u tegen te zeggen. Marieke Selhorst van Het Objectief zorgde voor de coördinatie en leidde alles in goede banen. Foto’s, schilderijen, collages, teksten… allen gecreëerd in teken van de liefde laten je dromen over al wat en wie je lief is.
Foto van de liefdevolle opening op 5 februari door Marieke Selhorst van Het Objectief en Jos Lips van café de loge in koffie eethuis Huset
Om zijn lezers warm te maken en op weg te zetten spotte Kunstpoort enkele kunstwerken op hun locatie.
Fotografe Inge Stam nam de foto in Tamri, een klein stadje in Marokko in de buurt van Agadir. Het was op een maandag, op een ‘soukdag’, een dag waarop iedereen uit huis is. Op de hoek van een hoofdstraat viel haar oog op een merkwaardig huis met schilderachtige rood/roze/oranje kleuren. Het verkeerslawaai verdween op de achtergrond, dit beeld bracht haar tot rust. De rode bloem op de voorgrond brengt haar terug naar dat moment van innerlijke vrede en laat beseffen dat liefde overal om ons heen is.
De foto’s van Francis Vanhee zijn meer dan een druk op de knop. Ze zijn het resultaat van fotografie en schilderkunst. Zijn beelden overstijgen het alledaagse en zijn onconventioneel. “Vanhee fotografeert zijn subjecten in al hun rauwe naaktheid en dirigeert hen in bochten die de limiet van de menselijke vorm op proef stelt. Zijn beelden zijn intiem, met momenten ongemakkelijk en confronterend. Ze getuigen van een volledige overgave aan de kunstenaar”. Tekst Eva Nowe, boek Francis Vanhee NOW ALL YOUR FRIENDS ARE GONE
Eddi Dewinter is een duivel doet al. Hij fotografeert, schildert, maakt installaties, tekent cartoons en maakt heerlijke assemblages. Vaak zijn het pittige werken met heel veel humor maar ook teder, sensitief en poëtisch.
Eddi over zijn werk voor vitrines d’amour print collage BETWEEN THE LINES: ‘All the poems I wrote to you had the fragility of butterfly wings but you didn’t even try to get the beauty of my words.’
Moon skin – Eddi Dewinter
print collage MOON SKIN: ‘Between the white milk mists, while I was sleeping, the moon tattooed with tender fingers the rune characters of your name under my deep blue skin.’
We zijn allen sprokkelaars op het immense strand van ‘liefde’ en soms is ons hart een sluimerende vulkaan, borrelend van verlangen, of zoals Neeltje Maria Min het zo ontroerend mooi verwoordt: ‘Voor wie ik liefheb wil ik heten.’
Bij Sylvia Konior kleurt de liefde duidelijk felrood. De vrolijke foto maakt je warm van binnen. Ook al giet het water en is de lucht vaal grijs, het zelfportret van Sylvia Konior tovert bij iedereen ongetwijfeld een glimlach op de lippen. Sylvia Konior is DE fotografe van zelfportretten. Zij is het model maar haar echte onderwerp is de vrouw in al haar facetten.
Jelle Van den heede is een multidisciplinaire kunstenares. Ze maakt collages, illustraties, grafiek en fotografeert. Voor Vitrines d’amour 2022 kiest ze een collage. De titel zet ons op het spoor: Forbidden fruit IIIIII. Decoratieve ornamenten die het beeld alle eer aandoen zorgen voor een rustige esthetiek.
Wanneer je de verstilde schilderijen van Christina Mignolet aanschouwt, is het alsof je een wondere droomwereld binnenwandelt. Zachte blauwige tinten maken haar werk sprookjesachtig. Opgelet de tere transparante verflagen brengen je op het verkeerde pad. Haar thema’s zijn pijn, verdriet, eenzaamheid, onschuld. De titels van de hier getoonde werken ‘Mea Culpa’ en ‘Silence of a lamb’ proberen je meer te vertellen.
Het werk van de jonge kunstenaar Lucas Delaere viel me op tijdens de kunsthappenings van ‘Lichtervelde schouwt’, een kunstevent voor alle kunstenaars die wonen in Lichtervelde of met Lichterveldse roots. Zijn persoonlijke stijl, een merkwaardig gebruik van olieverf op MDF paneel en de mannelijke figuren op een zuiver witte achtergrond maakten me nieuwsgierig naar de persoon achter deze schilderijen. In een letterlijk en figuurlijk ronde tafel gesprek vernam ik meer over zijn nog jonge loopbaan als kunstenaar, zijn ambities, zijn werkwijze en vooral hoe we zijn werk best benaderen.
Kunstpoort Ik ken uitsluitend schilderijen en collages van je, geen andere beeldende kunst. Is dit een gevolg van je studierichting? Heb je een kunstrichting gevolgd en welke? Hoe lang ben je al met kunst bezig? Lucas Delaere Tekenen zit me in de vingers, als kleuter tekende ik veel en graag. Ik volgde Kunstsecundair onderwijs, KSO, later schilderkunst aan het KASK. Voor mijn eerste jaar slaagde ik niet. De ene leerkracht apprecieerde mijn werk de andere niet. Dit bracht een afkeer voor verf en schilderkunst met zich mee. Ik stopte mijn kunststudies. Drie jaar lang raakte ik geen verfborstel aan. Het KASK legde de nadruk op het esthetische, het kundige maar mijn werk hoeft niet mooi te zijn. Uit een soort wrok begon ik opnieuw te schilderen. Met een aantal werken onder de arm zocht ik filosoof, schrijver, kunsthistoricus Hans Theys op. Stillevens, portretten… de werken die ik hem presenteerde waren enorm divers. Hij raadde me aan op zoek te gaan naar een duidelijke lijn, een bepaald aspect naar voor te schuiven. Mijn werk was te versnipperd. Zijn raad nam ik ter harte en heeft me enorm veel geholpen waarvoor ik hem dankbaar ben.
Kunstpoort De mens, de mannelijke figuur staat centraal met meestal een bijna onherkenbaar gezicht. Heads – Disciples De toeschouwer zal ongetwijfeld naar een betekenis zoeken, zich vragen stellen. Wil je hier een gevoel, een gemoedsgesteltenis uitdrukken of is het je louter om het picturale te doen? Lucas Delaere Ik wil vooral aftasten waar de grenzen van de verf liggen. De meeste thema’s en onderwerpen zijn al geschilderd. Liever spits ik me toe op materie, materiaal, op een bepaalde werkwijze. De manier waarop een schilderij tot stand komt, dat moet de mensen boeien. De inhoud komt bij mij op de tweede plaats. Ik opteer voor de beleving van een schilderij. Vergelijk het met op restaurant gaan. Ook dat is een beleving, niet enkel het eten is van belang, ook wat eraan vooraf ging, de chef-kok die experimenteert, het interieur, het servies… In het dagelijkse leven werk ik als opvoeder bij kinderen met gedragsproblemen. Mijn job reflecteert zich wellicht in mijn schilderkunst.
Disciples
Kunstpoort Heb je er problemen mee als een kunstkenner diepgaande, psychologische beschouwingen bij je werk heeft, een inhoud aan je werk toeschrijft die je helemaal niet bedoelde? Of vind je dat net een pluspunt? Lucas Delaere De kunstkijker associeert mijn schilderijen Heads – Disciples vaak met gruwel, enkele toeschouwers denken zelfs aan brandwonden. Dit zegt meer over de kijker dan over mijn werk. Door de snelheid waarbij beelden digitaal aan ons oog voorbijflitsen via sociale media en andere kanalen komen werken zoals die van mij op scherm agressiever over dan bij een fysiek minder vluchtige waarneming. Ik ben blij als één iemand stil staat bij één schilderij, tijd maakt voor beleving.
Kunstpoort Voor je schilderkunst Heads – Disciples gebruik je een unieke techniek, hoogstwaarschijnlijk een eigen procedé. Kan je een tipje van de sluier oplichten, wat uitleg geven, hoe bekom je dit ‘wazig en dripping’ effect? Lucas Delaere Mijn draagvlak is een MDF paneel. Het is zoveel goedkoper dan canvas en achteraf kan ik mijn werk kadreren door stukken af te zagen. Het paneel leg ik plat op de grond. Ik begin met 2 lagen witte verf, daarna komt een flinterdunne gesso/kalklaag. Deze is van cruciaal belang, de laag mag niet te dik of te dun zijn. Voor mij zijn, zoals Luc Tuymans ooit zei, de 2 eerste uren de hel. Schilderen is een schaakspel met mezelf als tegenspeler: conflicten oplossen, reageren op een onverwachte verfreactie, timing is belangrijk… Mijn techniek bestaat uit schilderen en wegvegen. Toeval speelt een grote rol, een geaderd effect van de olieverf, daar moet je op inspelen. Ik noem dit gecontroleerde anarchie. Dat is pas boeiend maar brengt veel mislukkingen met zich mee.
Kunstpoort Hoe start je een schilderij? Wat dient als inspiratiebron voor je schilderijen, van waaruit vertrek je: een foto, een tekening naar model, een filmstill… maak je eerst een schets of een tekening op doek? Werk je snel? Of heel bedachtzaam? In lagen? Lucas Delaere Ik werk met printscreens. Om te starten teken ik met potlood heel licht een figuur op het paneel. Kunstpoort Voor Heads – Disciples zijn dit uitsluitend mannelijke figuren, waarom? Lucas Delaere Vrouwen zijn vaak te volmaakt afgebeeld, een mannelijk figuur kan je gemakkelijker vervormen, als het ware kapot maken al mag je daar ook niet te ver ingaan. Het geheel moet de indruk geven te kloppen. Kunstpoort Ik merk dat je de anatomie kent en doorgrondt. Lucas Delaere Dit is een gevolg van mijn kunstsecundaire studies, die waren heel intens. Kunstpoort: Lucas Delaere toont me enkele knappe tekeningen naar levend model. Lucas Delaere Ik raad kunstenaars aan zoveel mogelijk werk te bewaren, vernietig niet in massa vroeg werk. Kunstpoort Waarom? Lucas Delaere In een vroegwerk kan je al het DNA van een kunstenaar ontdekken, de handtekening, Dat is pas interessant. Kunstpoort De kunstenaar toont me een oud werk, een portret, mijlen ver afliggend van zijn huidige stijl. Inderdaad ik stel vast dat het wegvegen, het destructieve toen al aanwezig waren.
een ouder werk geconfronteerd met een recenter schilderij
Kunstpoort Je collages/mixed media White Lies vertonen het gelaat van een vrouw, ook hier onherkenbaar. Wil je een universeel werk maken? Niet aan een bepaalde persoon gerelateerd? Of is het je om het experiment te doen? Lucas Delaere Ik hou ervan dat je op mijn eindresultaat geen lagen ziet, niet de volgorde van het kleven, het werk moet ‘plat’ zijn. Vrouwelijke portretten in magazines lenen zich gemakkelijker daartoe, ze hebben een eenheid van kleur, van gelaatsuitdrukking, van uitstraling. Ik kleef de snippers op hout met een gesso laag, experimenteer daarna met witte verf. Mijn collages toon ik nog niet aan een groot publiek omdat ik volop een aantal mogelijkheden aan het aftasten ben. Ik wil triggeren zodat de toeschouwer aan een gezicht blijft hangen.
White Lies
Kunstpoort Experimenteer je ook nog met ander materiaal? Lucas Delaere Ik sluit niet uit dat ik in de toekomst naar andere media grijp, film bijvoorbeeld. Belangrijk is het je comfortzone te verlaten. Een zijsprong kan vernieuwend zijn voor mijn schilderkunst. Het water moet een beetje onder je neus staan. Zoals bij het schaken is het belangrijk jezelf uit te dagen. Eens bezocht ik een tentoonstelling van Lucian Freud, een kunstenaar die ik apprecieer. Er waren 95 schilderijen, 95 gelijkaardige werken, het vergt moeite om dan gefocust te blijven. Het publiek kent je werk, plaatst je in een hokje, verwacht een uniformiteit, veel van hetzelfde. Maar het moet ook voor mij boeiend blijven! Zelfkritiek blijft prioritair. Een beroepskunstenaar begrijp ik wel als hij eenzelfde stijl aanhoudt, een trend volgt. En toch ik ondervind zelf hoe gelukkiger je bent, hoe vlotter alles verloopt, hoe minder interessant je oeuvre blijkt.
Kunstpoort https://www.lucasdelaere.com/-exposure-t De reeks Exposure Too Late Van waar de naam? In mijn fantasie denk ik aan het Assepoesterverhaal, Het is fijn te fantaseren bij deze schilderijen. Ze hebben een zeker glamour gehalte. Zelf heb ik een glossy tijdschrift voor ogen. Zijn dit beelden uit een tijdschrift? Ze hebben een hedendaags gehalte. Ben je niet bang dat deze werken niet au sérieux worden genomen of te veel als trendy beschouwd worden, hoewel dit niets met hun intrinsieke kwaliteit te maken heeft. Lucas Delaere Het is de eerste maal dat ik die vergelijking met Assepoester hoor, het is een interpretatie die kan tellen. Glossy magazines tonen filmsterren, diva’s, volmaakte make-up, fashion kledij, het perfecte plaatje. Ik illustreer een moment waarop het model of de figurant uit haar rol valt, het misloopt, het beeld omvertuimelt, dit kan door een opwaaiende rok, een ongemakkelijke houding, een valpartij, het verliezen van een schoen… Het zijn herkenbare werken, klaar voor perceptie. Naar trends werken is niet mijn ding. Deze reeks kan nog beter, ik ben er nog lang niet. Ik hou van zelfreflectie.
Exposure Too Late – copyright Lucas Delaere
Kunstpoort Je hebt een dagelijkse job. Ben je intens met je kunst bezig? Is het je droom fulltime met je schilderkunst bezig te zijn of hoeft dit niet voor je? Ben je tevreden zoals het nu is? Lucas Delaere Zoals het nu is voelt het goed. Wat je meemaakt of onderneemt kruipt ongetwijfeld in je oeuvre. Wie weet maakt mijn werk een totale ommekeer mee moest ik mijn job als opvoeder opgeven?
Kunstpoort Heb je bewondering voor een hedendaagse kunstenaar, om het even welke discipline hij of zij beoefent? Lucas Delaere Antony Micaleff Van Gerhard Richter ook van Luc Tuymans beweert de kunstwereld dat zij de schilderkunst gereanimeerd hebben. Volgens mij zit de Brit Antony Micaleff op dezelfde lijn. Hij borstelt vleselijke portretten met dikke lagen verf. Ik ben benieuwd naar wat nog komen zal. Levkhesin Deze Russisch/Duitse kunstenaar bewonder ik vooral om de manier waarop hij de materie verwerkt. Hoe komen zijn werken tot stand, welk materiaal gebruikt hij, dat intrigeert me.
Kunstpoort Je stelde al in groep tentoon met ronkende namen zoals Ulricke Bolenz, Karin Hanssen, Lucas Devriendt, Chantal Pollier, Hans Vandekerckhove… Heeft dit je carrière een boost gegeven, een zekere naam bekendheid meegebracht? Is er een andere expo uit voortgevloeid? Lucas Delaere Het is boeiend in groep tentoon te stellen met gevestigde waarden. Ik ben de curatoren dankbaar voor dergelijke keuze. Het geeft je zelfvertrouwen een boost, ondersteunt waar je al een tijd mee bezig bent en betekent erkenning. Tentoonstellen met naambekenden brengt wel druk met zich mee en kan een springplank betekenen naar een mooie toekomst als kunstenaar.
Kunstpoort Heb je toekomstplannen tentoonstellingen? Komt er weldra een solo tentoonstelling? Ben je actief op zoek naar de mogelijkheid om tentoon te stellen of laat je het gewoon op je afkomen? Lucas Delaere Zelf ben ik niet actief op zoek naar tentoonstellingsmogelijkheden. Ik ben een geluksvogel, uit de ene expo vloeit een andere. Door deze moeilijke corona tijd kiezen galeriehouders voor meer zekerheid en vallen minder gerenommeerde kunstenaars uit de boot. Als de coronaregels het toelaten stel ik van 16 januari tot en met 27 maart 2022 met Faces It tentoon in De Koolputten te Waasmunster https://www.dekoolputten.be/kunstforum-in-waasmunster/
KUNSTPOORT bevraagt digitaal de kunstenaars die ooit aan bod kwamen in haar reportages, naar hun leven en werk in deze surreële tijden. Elke kunstenaar krijgt eenzelfde vragenlijst voorgelegd. De respons wordt gepubliceerd in chronologische volgorde.
Kunstenaar Jelle Van Den Heede ontdekte de natuur als therapie. Ook Dr Guislain was hier een adept van.
KUNSTPOORT Welke creatie staat er voor het ogenblik op stapel? Titel? Media? JELLE VAN DEN HEEDE Deze collage heeft als titel ‘Grensgevallen’. (12 x 16,5 cm) Ik probeer momenteel te werken aan nieuwe collages voor een expo in Museum Dr Guislain die normaal eind april zou starten maar door de Corona crisis een tijdje werd uitgesteld. https://www.museumdrguislain.be/
KUNSTPOORT Is je nieuw werk gerelateerd aan de Corona crisis? JELLE VAN DEN HEEDE Nee maar er is wel een link naar mensen in afzondering, mensen die in bepaalde hokjes gezet worden. In het Guislain mochten we een kijkje nemen in het archief. Wat me opviel was dat er heel veel testmaterialen waren. Dit is vaak heel esthetisch materiaal met mooie kleuren en abstracte vormen, bijna kunstwerkjes op zich die je zo in je huis zou willen hangen. Ze waren bedoeld om mensen te testen op allerlei ‘afwijkend gedrag’ met de bedoeling ze te categoriseren in vakjes met vaak rigide etiketten. Dit onderliggende idee vond ik heel contrasterend met de esthetiek die deze materialen op het eerste zicht uitstralen. Dat vakjesdenken is nog steeds heel alomtegenwoordig in de huidige maatschappij en gaat volgens mij ten koste van het individu, het unieke en mooie van elke mens. Onder andere rond dit thema probeer ik nieuw werk te maken tevens rond het idee van ‘natuur als therapie’, wat Dr. Guislain zelf hoog in het vaandel droeg. Dat laatste is momenteel wel zéér actueel. Sinds de corona crisis ga ik zelf vaak wandelen en mijn hoofd leegmaken in de natuur.
KUNSTPOORT Ben je intensiever met kunst bezig dan voor covid-19? JELLE VAN DEN HEEDE Minder dan ik zou willen, mijn kindje is thuis en het lukt nu veel moeilijker om in de bubbel van het creatieve onder te duiken.
KUNSTPOORT Is het maken van kunst een noodzaak, een manier om deze periode te verwerken? JELLE VAN DEN HEEDE Het is voor mij altijd een noodzaak om op één of andere manier creatief bezig te zijn. Dit is zowat het enige wat me een langdurig en gelukzalig gevoel van voldoening geeft. Dat is nu niet méér als anders een noodzaak. Hoewel het is in deze periode een luxe om gewoon thuis te kunnen creëren. Met iets anders bezig zijn helpt natuurlijk om de gedachten te verzetten want de Corona crisis eist overal de aandacht op.
KUNSTPOORT Heb je toekomstplannen of staan die nu on hold? JELLE VAN DEN HEEDE De expo in het Guislain staat even on hold maar uitstel is geen afstel.
Ik had nog een duo expo met Bram Antheunis op de agenda staan eind maart maar ook die is uitgesteld.
Er zijn nog geen officiële nieuwe data voor beide expo’s maar wie me op social media volgt, wordt vanzelfsprekend op de hoogte gehouden.
Verder doe ik sinds kort ook mee aan een project dat is ontstaan uit de Corona crisis; ‘Kunst in gedwongen afzondering //museum dr guislain’. Een mooi initiatief van Coupee Collage Collective en Museum Dr. Guislain. De bedoeling is om met mensen in gesloten instellingen, die normaal al redelijk afgezonderd zijn en nu door de gedwongen quarantaine nog meer, in dialoog te gaan via collages en dit allemaal via de post. Ik heb alvast heel veel postzegels gehamsterd!
Meer info over dit project vind je op coupee.org of via de hashtag #kunstinafzondering
KUNSTPOORT bevraagt digitaal de kunstenaars die ooit aan bod kwamen in haar reportages, naar hun leven en werk in deze surreële tijden. Elke kunstenaar krijgt eenzelfde vragenlijst voorgelegd. De respons wordt gepubliceerd in chronologische volgorde.
Collage kunstenaar Bram Antheunis beleeft deze crisis intens en ging met coupee collage collective een project aan met het museum dr Guislain.
KUNSTPOORT Welke creatie staat er voor het ogenblik op stapel? Titel? Media?
BRAM ANTHEUNIS Enerzijds maak ik zelf dingen in eigen naam, anderzijds ben ik mede oprichter van coupee collage collective.
Ik heb net een nieuw werk afgewerkt, ‘Quarantined memories’. Als collage kunstenaar werk ik graag met gevonden oude familiefoto’s en met het gegeven van bewaren, catalogeren en interpreteren van herinneringen. Dit werk bestaat uit meer dan 300 stukjes van 75 jaar oude familiefoto’s. Elke foto vat een herinnering, die ik in kleine medicinale flesjes gestopt heb. Door deze op elkaar te stapelen en ze dan onder een antieke stolp te plaatsen, creëert het een sfeer waarin elke gedachte individueel gevangen zit maar toch met elkaar verbonden blijft; heel sterk gelinkt aan de quarantaine situatie waar we ons met z’n allen in bevinden op dit moment.
Met coupee collage collective gingen we net omwille van deze beklemmende vaststelling een project aan met het museum dr Guislain. Deze lockdown komt namelijk als een dubbele quarantaine terecht bij mensen die zich reeds in isolatie bevonden voor de corona crisis: patiënten in gesloten afdelingen van de psychiatrie of de jeugdhulp. Door het uitvallen van zorgpersoneel is hun brug naar de buitenwereld nog fragieler geworden. Daarom hebben we een twintigtal kunstenaar gezocht én gevonden die we elk aan een dergelijke instelling koppelen. Gedurende de maand april zal elke kunstenaar een mail art project opstarten met de aan hem gerelateerde organisatie en dit onder de noemer #kunstinafzondering
KUNSTPOORT Is je nieuw werk gerelateerd aan de Corona crisis? BRAM ANTHEUNIS Zoals hierboven beschreven is zowel mijn persoonlijke recent werk als de nieuwe projecten met coupee collage collective sterk gerelateerd aan de corona crisis.
KUNSTPOORT Ben je intensiever met kunst bezig dan voor covid-19? BRAM ANTHEUNIS Nee, niet echt. Op zich ben ik doorlopend bezig met het creëren of uitdenken van projecten. Deze nieuwe, bevreemdende situatie zorgt op dit moment eerder voor een verlammend effect dan voor extra energie. Het is niet alleen in de eerste plaats zoeken naar nieuwe structuren en gewoontes maar ook naar andere manieren om de tijd te verdelen tussen job, kinderen, projecten en passies.
Maar vooruitlopend op de volgende vraag: het is op een natuurlijke wijze aanwezig in alles waarin ik rondloop en een even natuurlijk gevoel om hier mee aan de slag te gaan.
KUNSTPOORT Is het maken van kunst een noodzaak, een manier om deze periode te verwerken? BRAM ANTHEUNIS Zoals hier boven geschreven is het, niet alleen in deze periode, een drang, een natuurlijk aspect van mijn zijn, om continue bezig te blijven in en met het creatieve.
KUNSTPOORT Heb je toekomstplannen of staan die nu on hold? BRAM ANTHEUNIS De periode maart, april en mei 2020 was voor mijn artistiek gezien een cruciale periode. Er stonden een zestal exposities op de agenda, zowel solo, in groep als projectmatig, die ik één van één diende te cancelen of uit te stellen. Dit schept nieuwe opportuniteiten (zoals de hierboven beschreven projecten). We bekijken hoe we de oorspronkelijke projecten in de toekomst kunnen hernemen.
Een interview met Marieke Selhorst
over de KUNSTBOX en zo veel meer
Marieke Selhorst van Het Objectief is een allround women. Ze runt niet alleen de zaak Het Objectief; een creatieve ruimte waar ze materiaal en ondersteuning biedt aan beeldvormers maar daarnaast organiseert ze tal van activiteiten, tentoonstellingen, workshops… Met haar meest recente project de KUNSTBOX wil ze kunst toegankelijk maken voor iedereen.
Over het hoe en waarom van KUNSTBOX en zo veel meer had ik een interessant gesprek met Marieke Selhorst.
Kunstpoort Hoe is het idee KUNSTBOX gerijpt?
Marieke Selhorst In maart 2016 opende Het Objectief zijn deuren. Begin 2019 verhuisde Het Objectief naar een nieuwe locatie. In mijn vorige ruimte exposeerden tal van beeldende kunstenaars, verschillende disciplines passeerden er de revue. De expo’s konden op veel belangstelling rekenen. Het viel me wel op dat ik een publiek over de vloer kreeg dat enorm geïnteresseerd was in kunst maar het budget niet had art aan te kopen. Ik besloot het grotendeels jong publiek niet alleen met kunst te laten kennismaken maar ook de mogelijkheid te bieden waardevolle kunst aan te kopen.
@het objectief
Kunstpoort Graag een woordje uitleg over KUNSTBOX. Marieke Selhorst KUNSTBOX is een box met een kwalitatieve inkjet afdruk van beeldend werk, genummerd en met handtekening, te koop aan een democratische prijs. De oplage is beperkt: 20 exemplaren. Een certificaat maakt de box compleet. Het aanbod wisselt zesmaandelijks.
Kunstpoort Een goed concept met een naam die de lading dekt. Heb je lang naar die naam moeten zoeken? Marieke Selhorst Ik zocht een naam kort en krachtig. De verpakking bracht me op het idee.
Kunstpoort Hoe kies je de kunstenaars? Marieke Selhorst Het zijn kunstenaars die Het Objectief een warm hart toedragen en hier regelmatig over de vloer komen. Ik noem ze mijn huiskunstenaars. Ze vielen mij onmiddellijk op door hun talent, hun werk en hun gedrevenheid; drie capaciteiten die naar mijn mening ervoor zorgen dat je succes boekt. Met KUNSTBOX krijgt iedereen de kans om van bij de start het talent mee te ontdekken en te steunen. Als we wachten tot de kunstenaars publiekelijk erkend zijn, is hun kunst voor de meesten onder ons niet meer betaalbaar. In het slechtste geval heeft ook de kunstenaar er dan weinig aan.
Kunstpoort Het Objectief heeft een uitgebreid assortiment kunst printpapier. Het printpapier speelt een cruciale rol in de uitstraling van een werk. Kies je dit zelf of gebeurt dit in overleg met de kunstenaar? Marieke Selhorst Soms krijg ik carte blanche, geef ik advies of de kunstenaar beslist autonoom.
Kunstpoort De keuze is divers. Het zijn stuk voor stuk originele, eigenzinnige werken, vaak met een knipoog en gevoel voor humor. Hoe kies je de kunstwerken? Marieke Selhorst Ik kies voor toegankelijke, laagdrempelige, niet zwaarmoedige kunst. Het visueel aspect zoals kleur speelt een grote rol. Alle werken, tentoongesteld hier in Het Objectief, krijgen stuk voor stuk positieve reacties van een breed publiek. Zelf vind ik het zalig me met deze kunstwerken in Het Objectief te omringen.
Kunstpoort Wat is de kracht van KUNSTBOX? Marieke Selhorst Bij een aankoop maak ik vele mensen blij. De kunstenaar verliest zijn origineel werk niet, toont aan een breed publiek zijn kunst en dit op een originele, onconventionele manier. De koper krijgt een waardevol werk geprint in een beperkte oplage voorzien van een handtekening aan een democratische prijs. Door de handtekening van de kunstenaar houdt het werk zijn waarde. Het formaat is handig A3 en A4. De kwalitatieve drukken zijn niet alleen te koop in Het Objectief maar ook online. De KUNSTBOX is onder andere door de verpakking uitermate geschikt als cadeau, natuurlijk ook leuk om jezelf te verwennen.
Kunstpoort Hoe promoot je de KUNSTBOX? Marieke Selhorst Via de sociale media, fotografe Lieve Blancquaert is fan en promoot KUNSTBOX op haar facebook pagina. KUNSTBOX wordt de tip van de redactie in de nieuwsbrief van Charlie magazine, een magazine met nadruk op authenticiteit, fuck fake is hun motto.
Verder voorzie ik 2X per jaar bij een wissel van de kunstwerken, een sneak preview. Dit is een exclusieve avond op uitnodiging.
Kunstpoort Van waar die passie voor fotografie en kunst? Marieke Selhorst De interesse voor kunst is een familietrekje. Mijn pa Piet Selhorst is fotograaf, mijn zus Ilse tekent en schildert en mijn broer Guust werkt als architect. Zelf volgde ik de opleiding Fotokunst aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Gent. Tijdens mijn studies fotografie rijpte het idee voor Het Objectief. Het Objectief kadert binnen de deeleconomie. Ruimte, goed materiaal en ondersteuning moeten binnen het bereik van iedere kunstenaar liggen. Na 10 jaar verliet ik een nine to five job, een veilige haven voor een nieuw project waar ik ten volle mijn vaardigheden kan benutten: organiseren, ondersteunen, fotograferen.. Het ondernemerschap zit me in het bloed.
Kunstpoort Koop je zelf ook Kunst? En welke? Marieke Selhorst Bij aankoop speelt de stijl van een werk voor mij geen rol. Authenticiteit is wat telt. Ik wil in een kunstwerk de kunstenaar herkennen. Het werk moet ruimte laten voor een eigen verhaal en interpretatie. Bovendien is het boeiend als een werk je een andere blik biedt op gewone dingen. Ik koop niet alleen kunst maar ondersteun vooral kunst. Ik bied een draag vlak aan de kunstenaar om met zijn werk naar buiten te komen. Het prijskaartje van de tentoonstelling GENT VAN MORGEN die ik organiseerde tijdens de Gentse Feesten was volledig voor mijn rekening.
zie de reportage over de expo op KUNSTPOORT https://kunstpoort.com/2019/07/20/expo-gent-van-morgen/
Kunstpoort Hoe wil je Het Objectief verder zien evolueren? Wat is je ambitie voor de toekomst? Marieke Selhorst Mijn ambitie reikt verder dan een creatieve ruimte voor beeldmakers. In de toekomst wil ik evolueren naar een breed ondersteuningspunt voor beeldende kunst. Creatieve mensen hebben lumineuze inventieve ideeën maar soms moeite met de realisatie. Graag wil ik begeleiden bij de uitvoering, de organisatie en een netwerk helpen uitbouwen. Een partnership aangaan met andere organisaties hoort ook tot de mogelijkheden.
kunstpoort 