Maand: mei 2025

NAND & (N)ANDEREN

kramboer Geen categorie , , ,

Expo van een student/kunstenaar/curator en drie medestudenten/kunstenaars in Galerie Drie, Gent

Tekst en foto Kathleen Ramboer

Een chaos van kleuren overvalt me en maakt op mij een verpletterende indruk. In het schildersatelier van – LUCA School of Arts – baan Ik me een weg tussen afgedankt meubilair, borstels, verf, canvas, houten latten, papier… om later halt te houden bij het werk van vier studenten, Nand, Janne, Nathan en Gies. Het viertal is op zoek naar stijl, inhoud en eigenheid om binnenkort door te breken en een plaats te veroveren in de hedendaagse kunstwereld. Verwonderd om zoveel jonge geestdrift en gedrevenheid ga ik de confrontatie aan.

Nand Haegeman

Student/kunstenaar Nand Haegeman, door aandachtige kunstpoort lezers gekend van het project TO KEEP Gallery, volgt stage bij Galerie Drie te Gent. Galeriehouder Guy De Dapper vroeg hem een fictieve expo te organiseren. De opdracht kreeg vorm, verraste positief en evolueert nu naar een daadwerkelijke tentoonstelling. Nand loodst me mee naar een auditorium zodat ik in alle rust, zonder kleur- en/of klankprikkels, met de vier kunststudenten kan debatteren.
De vier kunststudenten zijn:
Nand Haegeman, student derde jaar bachelor schilderkunst, stagiair bij Galerie Drie en tevens curator van de expo NAND & (N)ANDEREN
Janne Vandebuerie, student derde jaar bachelor schilderkunst
Nathan Geldhof, student master schilderkunst
Gies Dewaele, student master schilderkunst

Nathan Geldhof

links Gies Dewaele, rechts Janne Vandebuerie

Kunstpoort Nand, bevalt het curatorschap je? Je kiest voor medestudenten, was dat de opdracht, hoe selecteerde je de kunstenaars, op thema, op diversiteit, welke kunst je zelf goed vindt? Moet er een link zijn, een gemeenschappelijk kenmerk?
Nand Het is evident dat ik voor medestudenten kies, dat staat als een paal boven water. In mijn keuze van de kunstenaars is hun motivatie en gedrevenheid van kapitaal belang. Een soort eenheid is noodzakelijk maar dat betekent niet dat allen gebruik maken van dezelfde technieken en materialen.

Kunstpoort Nand selecteerde je nu al werken voor de expo?
Nand Samen bekijken we de werken, evalueren en selecteren een aantal. Die nemen we mee naar Galerie Drie. Op locatie, bij het aftasten van de ruimte, ervaren we welke emotie en gevoel de werken oproepen. Dan pas maken we de definitieve selectie. Het wordt puzzelen zowel met de kunstwerken als met de beschikbare ruimte.

Kunstpoort Alle werken getuigen van eenzelfde visie: jullie weelderige schilderkunst brengt visuele bravoure die imponeert. De gemene deler is eigenzinnig, kleurrijk, pasteus, origineel, eigentijds… Mag ik het jong geweld noemen? Een rage, wat trendy aanvoelt blijkt voor jullie niet belangrijk. Blijft het experiment essentieel? Gaan jullie op dit elan verder?
Gies Dit is nog maar een begin. We blijven zaken uitproberen..
Kunstpoort Gies, welke materialen maken deel uit van het experiment?
Gies Verf, houtsnippers, krijt, stof…
Kunstpoort Nand jij schilderde ook op zakken.
Nathan Mijn drager kan MDF zijn, een paneel, canvas, los doek dat ik op een dun paneel lijm… Als je een geschilderd beeld opspant of op hout kleeft, krijgt het werk een totaal andere specifieke fysieke dimensie en dat is heel belangrijk. Ik vervaardig frames volgens de aard van het werk. Mijn portretten bijvoorbeeld ga ik op iets dun kleven refererend naar een fotokader. Je medium bepaalt de manier van schilderen.
Janne Ik gebruik diverse goedkope materialen, recycleer vaak, creëer eigenhandig een lijst waar ik verder meewerk. Ik schrik er niet voor terug om op een zelf gecreëerde, speciale, grillige vorm te schilderen.

links werk van Gies Dewaele, rechts werk van Janne Vandebuerie

Kunstpoort Getuigt jullie kunst van persoonlijke ervaringen, interesses, emoties… lectuur, toeval? Waar putten jullie inspiratie uit?
Gies Ik vertrek vanuit mijn omgeving, heel veel foto’s, composities van gebouwen, een straat die openligt, de verschuiving van het landschap, dat probeer ik te vatten in mijn verf. Mijn verf wordt onderwerp, mijn omgeving, de foto… is enkel een aanleiding tot schilderen, tot het zoeken van vormen.
Kunstpoort Nand bij jou is ook je omgeving, het alledaagse inspirerend.
Nand Zoals bij Gies geeft het straatgebeuren, wat constant gebeurt rondom ons, aanleiding tot schilderen. Niet wat je schildert is belangrijk maar hoe. Een banaal onderwerp kan kunst zijn en worden. Ik doorprik graag de zwaarwichtigheid die rond kunst hangt. Humor mag en kan in de kunst. In mijn kunst staat het speelse vaak centraal.
Janne Gies en ik, we zijn beide figuratief gestart om langzaam te evolueren naar non figuratief. Je kan niet uit het niets abstract beginnen schilderen. En toch zat vanaf het eerste jaar die abstractie al in mijn werk, op een subtiele manier.
Nathan Ik put inspiratie uit mijn archief met foto’s, polaroids, krantenknipsels… Vorig jaar sloot mijn werk aan bij het surrealisme, nu heeft het realisme de bovenhand.
Nand In het woord kunstenaar zit nog altijd kunnen vervat.
Gies Kunst was vroeger wel een ambacht. Nathan weet daar veel over.
Nathan Kunstgeschiedenis interesseert me mateloos. Eerst was kunst ambacht, met de verlichting kwam het kunstenaarsgenie op de proppen. Rationele, menselijke thema’s leidden toen tot nieuwe stijlen en benaderingen van en in de kunst, tot kunstenaars los van het ambachtelijke.

links werk van Nathan Geldhof, rechts werk van Nand Haegeman

Kunstpoort Janne je hebt een karakteristieke benadering van schilderkunst. Je werken zijn een mix van gedurfde kleuren, gelaagde texturen, onconventionele materialen samengebracht tot intrigerende visuele soms chaotische composities. Je kunst vertoont een speelse dynamiek. Hoe verloopt je productieproces en kan je gemakkelijk HALT roepen, beslissen wanneer een werk af is?
Janne Ik start vanuit een beweging. Eerst is er de vorm dan het kleur. Door vlakken te schilderen leg ik de beweging stil. De grote move evolueert naar een kleinere, naar concentratie. Schilderen is bij mij een lang verhaal, een opeenvolging van nadenken en handelen. Daarom werk ik simultaan aan diverse schilderijen. Het ene werk beïnvloedt een volgende en speelt als kapstok voor een ander kunstwerk. Vroeger viel het me lastig een werk als voltooid te beschouwen, nu lukt het me beter er een kruis over te trekken.

Kunstpoort Houden jullie rekening met de evaluatie van een docent, met feedback van anderen?
Na een betekenisvolle stilte volgt reactie van het viertal.
Nand Je hebt docenten met een kritische blik die je willen helpen. Belangrijk is de kritiek op te nemen, te leren uit de feedback.
Kunstpoort Uit de algemene reactie vermoed ik: ”we houden er niet altijd rekening mee”.

links schilderij van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Beïnvloeden jullie elkaar? Geef je commentaar op het werk van een medestudent? Of doe je dat liever niet? Voeren jullie gesprekken over kunst? Een discussie leidt soms tot ontdekkingen.
Gies Dat collectieve, kunstenaars onder elkaar, dat helpt ons vooruit. Je begrijpt elkaar, je spreekt dezelfde taal.
Nathan Er is de peer recognition, waardering onder elkaar. Straks bij het beëindigen van onze master valt er een netwerk weg. Daar ben ik bang voor. Als ik intens schilder aan een bepaald werk dan heb ik het gevoel in een tunnelvisie te vervallen. Om een werk in balans te brengen is het handig te beschikken over een extra paar ogen, ogen die zaken waarnemen die jij als individueel kunstenaar niet opmerkt.
Janne We zijn studenten die constant elkaars werk gade slaan en feedback brengen.
Nand Je gaat hier naar buiten zoals je bent binnengekomen maar ondertussen heb je veel bijgeleerd, vertrek je met een rugzakje.
Gies Een docent gaf de volgende reactie: op school stel je constant tentoon want er is een voortdurende passage, een heen en weer gedraaf van studenten en leerkrachten.
Bij het afscheid nemen van de campus valt dit weg en wacht ons een eenzaam gevecht in het atelier, niemand werpt nog een doordringende of vluchtige blik op je schilderkunst.
Nand Het is belangrijk om reactie te krijgen van mensen buiten het beschermde milieu van de school, van mensen die er totaal niet mee bezig zijn. Kijkers van buiten de kunstscene, maar toch ‘artminded’, kunnen betekenisvol zijn voor vorm en inhoud van onze kunst. De toeschouwer mag ook zonder meer iets mooi en schoon vinden.
Gies Maak je kunst voor kunstenaars en kunstkenners. Wie is je publiek, tot wie spreek je? Je creëert toch kunst voor iedereen?
Nathan Het is triest, als je van je kunst wil leven het de profs zijn die er toe doen.
De globale kijker kan positief zijn en als je daarboven op nog kunstcritici kan begeesteren dan behoor je tot het kransje van de David Hockney’s en de Rinussen Van de Velde. Iedereen houdt van hun werk en toch is het zo eigen dat het respect afdwingt.
Kunstpoort De modale kijker voelt affiniteit met hun werk omdat het figuratief is. Kunstwerken van Gies en Janne vallen moeilijker om een oordeel over te vellen.
Nathan We moeten af van het idee de kunstenaar te zien als een romanticus eenzaam werkend op een zolderkamertje. Onder ons vier zoeken wij constant feedback, nuttig om de hoogste trap te bereiken.
Als iemand in mijn oor fluistert, je bent ‘goe’ bezig dan vind ik dat fijn en motiverend.
Janne In ons werk laten we de ‘struggle’ zien.

links werk van Janne Vandebuerie, rechts werk van Gies Dewaele

Kunstpoort Zijn de beste werken die welke gepaard gaan met frustraties?
Nand Soms niet, de sterkte ligt vaak in de spontaniteit, het directe… bij mij toch.
Het hondje is daar een voorbeeld van. De aanzet was iets totaal anders, moeizaam, niet echt geslaagd, toen kwam het hondje op de proppen, snel, speels en verrassend. Zelf bepalen wanneer iets af is, vind ik verschrikkelijk.
Kunstpoort Jullie stijl laat zo een manier van werken toe. Bij een ‘Borremans’ bijvoorbeeld is het wenselijk dat alles van meet af aan klopt.

Kunstpoort Hier in het schildersatelier zitten jullie dicht op elkaars lippen. Is dit nefast voor de concentratie?
Gies Soms zak je totaal weg in je werk, dat zijn de beste momenten.
Janne Je leert je te concentreren in deze drukke ruimte.
Later, na een dertig tal jaar werken in een eigen atelier, zie ik me denken, hoe hebben we het in godsnaam klaargespeeld kunst te creëren in het atelier van Luca School of Arts?

Kunstpoort Is AI welkom bij het ontwerpen van jullie schilderijen? Of ben je absoluut contra en waarom?
Nathan Mijn portretten zijn gecreëerd met de hulp van AI. Ik genereer via AI anonieme beelden. Met fotobewerking maak ik ze klaar om te schilderen. Bij het overbrengen op doek evolueert het beeld van anoniem tot een portret van een icoon of van een door mij gekend gezicht. Het AI beeld is het zaadje. AI betekent geen gevaar voor de creativiteit. De ontdekking van de fotografie belemmerde ook de populariteit van de schilderkunst niet.

links canvas van Nathan Geldhof, rechts van Nand Haegeman

Kunstpoort Jullie creëren in het atelier op de campus. Wacht er thuis een atelier? Waar werk je het liefst en is de kunst die je thuis vervaardigt anders dan hier op school?
Gies Ik heb privé een atelier. Wat ik op school maak kan ik thuis afwerken en omgekeerd.
Nathan Ik schilder samen met mijn ma in eenzelfde atelier. Daar maak ik gebruik van een schildersezel. Die manier van werken heeft zo zijn eigen tactiliteit.
Janne In mijn persoonlijke werkplaats schilder ik meer ingehouden en toch is het resultaat vergelijkbaar met het ‘schoolwerk’.
Nand Een nieuw atelier heeft zeker invloed op je creaties.

Kunstpoort Wat vind je van de sociale media als instrument voor jullie artistieke praktijk?
Janne Vanaf het middelbaar post ik op Instagram. Instagram fungeert als archief, een soort portfolio. Instagram toont niet je werk zoals het werkelijk is maar biedt wel een eerste leuke blik.
Nand De manier waar je ermee omgaat is belangrijk. Mijn account functioneert als een soort identiteitskaart, wie ben ik, wat maak ik? Voor bepaalde kunstenaars blijkt de post op sociale media belangrijker dan wat ze maken. Mijn doel is de kijker, dat kan een galerie zijn, triggeren om mijn werk in het ‘echt’ te bekijken.
Gies Daarom is het initiatief van Galerie Drie zo belangrijk. We komen als kunstenaar onder de mensen, je gaat de confrontatie aan met de toeschouwer.

links werk van Janne Debuerie, rechts detail schilderij Gies Dewaele

Kunstpoort Jullie schilderkunst vraagt om een fysieke benadering en beleving. Zoeken jullie locaties om in de toekomst te exposeren of is het nog te vroeg om te netwerken en galeries te benaderen?
Janne Als de tijd rijp is. Ik ga nu mijn master aanvangen. Dit is het laatste jaar waarin ik voluit kan  schilderen, mijn artistieke praktijk ontwikkelen. Met praktische zaken bezig zijn hoeft nu nog niet, centen verdienen om te kunnen schilderen, galeries aanspreken, tentoonstellen… dat is voor later.
Nand Het is een gevaarlijke stap om zich nu al vast te pinnen op een galerie. Het is wijs dat we nu in Galerie Drie kunnen tentoonstellen. Ze zijn heel communicatief en empathisch, helemaal niet afstandelijk of elitair. Hun publiek toont een wel gemeende interesse in kunst en kunstenaar.
Gies Ik geef de galerie het adjectief ‘volks’. Wellicht is dat niet het juiste woord en het is zeker niet pejoratief bedoeld. Collectief tentoonstellen bijvoorbeeld in een galerie als Galerie Drie, dat is voor ons ideaal.
Janne In een galerie moet je je thuis voelen. Mijn werken zijn mijn kindjes, er zit heel wat emotie in. Ik hoop dat ze ergens terecht komen waar ik me in kan vinden.
Ik heb nu meer aandacht voor culturele projecten. Later kan ik doorstromen naar de wereld van galeries.
Nand We leven op het ritme van een sneltrein, in een ratrace, in een commerciële prestatiemaatschappij. Kunst mag niet alleen consumptie zijn. Schilderen om te verkopen omdat wat je schildert goed in de markt ligt, blijkt voor vele kunstenaars een valkuil. Blijvend plezier hebben in het schilderen, in je zoektocht, in je reis doorheen materialen en disciplines, is noodzakelijk.
Gies Ergens moet je compromissen sluiten.
Nand Belangrijk is je werk zichtbaar maken, kijk dit is wat ik maak, waar ik voor sta. Op je zoldertje blijven schilderen wachtend op dé grote ontdekking, is niet zo romantisch als je denkt.
Nathan Je moet jezelf presenteren, visualiseren. Netwerken is co communiceren, de mensen zoeken bij wie je je comfortabel voelt. Je kan iemand ontmoeten die de visuele identiteit van je werk aanvoelt maar niet de juiste ingesteldheid heeft.
Nand Trends, rages volgen om de verkoop op te drijven, is geen goed idee. Authenticiteit is goud waard en loont uiteindelijk.

Kunstpoort Binnenkort is het voor iedereen vakantie. Lassen jullie een schilderpauze in?
Ik bemerk een glimlach bij het viertal.
Allen We hebben geen pauzeknop. Schilderen is onze passie, een beroep. Schilderen geeft zin aan ons leven. Wij hebben doek en pigment nodig zoals eten en drinken.
Gies Schilderen is zoals een sport beoefenen, je moet in de run blijven, stilstaan is een stap achteruit.

Kunstpoort Wat brengt de toekomst voor dit viertal? We hopen dat de kunst van Nand, Gies, Janne en Nathan authentiek blijft zoals ze nu is: uniek met een eigen onmiskenbare signatuur. Hun passionele kunst, barstend van leven, verdient een plaats op de Kunstbühne.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

detail schilderij Nand Haegeman

INFO KUNSTENAARS

https://www.instagram.com/vandebuerie.janne/

https://www.instagram.com/nandhaegeman/

https://www.instagram.com/drs._nandus/

https://www.instagram.com/nathan.geldhof/

https://www.instagram.com/gies.dewaele/

https://www.instagram.com/otherprojects.by.gies/

meer info over Nand Haegeman en zijn project TO KEEP Gallery kan je lezen op kunstpoort
https://kunstpoort.com/2025/02/08/to-keep-gallery-huis-arts-een-expo-met-werk-van-drs-nandus-nand-haegeman/

TO KEEP: een jeugdig kunst/immo project van Dries en Nand

INFO EXPO NAND & (N)ANDEREN

Galerie Drie
Sint Amelbergastraat 3A
Gent

Opening 20 juni om 19u
van 20 juni tot 7 juli 2025
vrijdag – zaterdag 9-18u
zondag 9 – 14u
https://www.instagram.com/galeriedrie/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100093048786915

“ MATERIA NOVA ”

kramboer Geen categorie , , , , ,

expo schilderkunst – mixed media – textielkunst – keramiek
Tale Art Gallery
16 mei – 15 juni, 2025

INTRODUCTIETEKST EXPO DOOR YVES JORIS kunstrecensent

Materia Nova, aanraken wat je (niet) begrijpt

Er zijn momenten waarop materiaal niet langer louter de vorm dient, maar zelf begint te spreken. Waar de kunstenaar geen meester meer is over de materie, maar leerling wordt. ‘MATERIA NOVA’ brengt vier kunstenaars samen die precies binnen dat spanningsveld werken. De werken van Peggy Wauters, Laura de Coninck, Sylvie Martens en Malvine Marichal getuigen van een fundamentele omkering. Materie zingt zich los van het bekende. Openbaart zich als iets nieuws, als iets dat ons uitnodigt om opnieuw te kijken, te ruiken, te voelen.

In deze tentoonstelling treedt ‘MATERIA NOVA’ niet op als technologische vernieuwing, maar als een verschuiving in gevoeligheid. Het is materie die zich anders begint te gedragen, eigenzinnig, zintuiglijk, weerbarstig. Ze onttrekt zich aan de logica van productie en beheersing. Elk werk fungeert als een betekenislaag waarin materie zichzelf terugvindt en de toeschouwer meevoert in een trage, tastbare transformatie. Deze kunstenaars werken met materie als met een levende taal, een fluïde aanwezigheid.

Materia Nova, een levend archief

Materia Nova is geen nostalgisch pleidooi, noch een onkritische verheerlijking van het ambacht. Het is een uitnodiging tot vertraging, een pleidooi voor een zintuiglijke openheid die ons in staat stelt de wereld om ons heen met nieuwe ogen te zien. In een tijd waarin alles steeds meer digitaal en ongrijpbaar wordt, kiezen deze kunstenaars bewust voor het tastbare, het geurige, het fragiele.

Ze nodigen ons uit om ons te verbinden met de fysieke werkelijkheid van de materie, om haar niet alleen te bekijken, maar ook te voelen, te ruiken en te ervaren. Door het alledaagse te verheffen en het vaak onopgemerkte zichtbaar te maken, tonen ze aan dat materie veel meer is dan een omhulsel. Het is een levend archief, een poëtische aanwezigheid die, als we ons er open voor stellen, ons iets kan leren over onze eigen relatie met de wereld.

Dit vraagt om aandacht, om geduld, en vooral om de bereidheid om naar het stille verhaal van de dingen te luisteren.

De sublieme broosheid van Peggy Wauters

Peggy Wauters schept werelden die tegelijk teder en verontrustend zijn. In deze tentoonstelling toont ze fragiele keramieken en porseleinen objecten, bloemencomposities, erotische slipjes aan kleerhangers en miniatuurlandschappen in houten blokjes. Onder stolpen zitten porseleinen vogels met gouden pootjes.

Haar werk is doordrenkt van het groteske en het absurde, balancerend tussen schoonheid en horror. Het roept vragen op over identiteit, macht en religie, en nodigt uit tot een zintuiglijke confrontatie met het onderbewuste. Materie is bij Wauters nooit neutraal. Ze ademt, provoceert, verleidt.

De taal van geur en herinnering bij Laura De Coninck

Bij Laura De Coninck wordt kunst een zintuiglijke ervaring. Haar sculpturen en schilderijen zijn niet alleen om te zien, maar ook om te ruiken – flarden van geur die herinneringen wakker maken.

Een grote borstsculptuur, samen met twee kleinere vormen, draagt de intieme geur van moedermelk, die via een speciaal parfum telkens opnieuw tot leven kan worden gebracht.

Voor KMSKA-erfgoed legt De Coninck fragiele bloemblaadjes neer, gevormd in klei en gekleurd in Yves Klein-blauw en wit. Ze vangen de geur van het museum, als echo’s van een verleden dat je zachtjes kunt aanraken.

In l’œil et l’esprit laat ze blauwe schilderijen ademen, doordrenkt met een eigen, zorgvuldig gecomponeerde geur. Tenslotte vertaalt ze met Saudade vertaalt het verlangen naar wat voorbij is in een nieuw kleiobject, dat subtiel de melancholie verspreidt van een geur die herinnering en hart samenbrengt.

Opgeleid bij geurkunstenaar Peter de Cupere en getraind bij parfumhuis Givaudan, weeft Laura De Coninck geur en beeld samen tot één: een kunst die niet alleen gezien, maar diep gevoeld wordt.

Luchtlagen als schilderkunst bij Sylvie Martens

Sylvie Martens schildert geen voorwerpen, maar hun adem. Wolken, licht, schaduw, vergankelijke fenomenen krijgen vorm in trage lagen olieverf op marmer, hout, zeemleder of was. Haar werk sluit aan bij de luministische traditie van Emile Claus, maar verwijst ook naar de wolkenstudies van Constable of de dramatiek van Turner. De keuze voor kwetsbare, oneffen dragers versterkt de vergankelijkheid van het beeld. Haar schilderijen zijn tegelijk krachtig en fragiel, als tijdelijke ontmoetingen tussen kleur en licht. Ze nodigt uit tot een contemplatieve blik op de natuur … en op onze plaats daarin.

De traagheid van het object bij Malvine Marichal

Bij Malvine Marichal spreken draad en textiel. Ze borduurt met zwarte, witte en rode draden op gerecycleerde stoffen en papieren, vaak verwerkt in oude doosjes of kaders. Haar werk is klein van schaal, maar groot in intimiteit. Elk object ademt herinnering en traagheid. Het repetitieve handwerk, de zichtbare steken, de verweerde materialen: ze suggereren een zoeken naar evenwicht, schoonheid en betekenis. In haar wereld maakt logica plaats voor intuïtie, snelheid voor verstilling. Marichals werk nodigt uit tot langzaam kijken, een zeldzaamheid in onze tijd.

-Tekst: Yves Joris, kunstrecensent-

INFO

Tale Art Gallery
Vlierzeledorp 12a
Vlierzele

Open
Vernissage & openingsreceptie
vrijdag 16 mei 2025
18u > 22u
19u voorstelling kunstenaars
door YVES JORIS, kunstrecensent

Vrijdag-zaterdag 14u > 18u
Zondag 11u > 17u

ww.taleartgallery.be

Cellular structures

kramboer Geen categorie

een expo met Matthieu Claus en Sven Boel
in De Clercq-Ginsberg Gallery
curator Jonas Vansteenkiste

Er zijn van die expo’s die me bijblijven, ‘Cellular structures’ is er zo eentje. Op de valreep kon ik de tentoonstelling nog gaan bekijken. Zondag 11 mei 2025, op Moederdag, sluiten de deuren; een ideetje voor na de koffie?
Waarom ik me deze tentoonstelling zal herinneren? Er was de hartelijke ontvangst van de bezielers Dimitri Ginsberg en Jimmy De Clercq, de fantastisch mooie locatie, een vroegere smidse en werk van twee kunstenaars die niet met elkaar wedijveren maar elkaar versterken.

Matthieu Claus is me niet onbekend. Zijn blauwen blijven me intrigeren. Speelse rasters, lijnen, cirkels, ovalen… doorkruisen het canvas. Bij nader onderzoek bemerk ik met welk vernuft deze werken gecomponeerd zijn, harmonieus en ook chaotisch, ritmisch en toch weer niet, overdonderend en enkele minder temperamentvol… het valt me moeilijk een adjectief te vinden die de volledige inhoud weerspiegelt en dat is zo leuk aan zijn werk, die speelse diversiteit samengebracht in een compositorisch sterk geheel.

De canvassen van Matthieu Claus vormen een perfecte match met de dynamische, guitige sculpturen van Sven Boel. Op de Belgian Art and Design Affair schitterde de kunst van Sven Boel in het wit, hier toont hij verrassend kleurrijk werk. De tentoongestelde werken in De Clercq-Ginsberg Gallery geven me een totaal ander gevoel, tastbaarder met minder mysterie, uitnodigend tot interactie. Vreemd zijn kleuren botsen niet met de blauwen van Matthieu Claus, ze gaan in dialoog.
De opstelling, speels en doordacht, zorgt voor een ruimtelijke en fysische ervaring. Laat de bal maar rollen! Canvassen gluren tussen de sculpturen naar de bezoeker of is het andersom?

Straks verstoppen de werken zich in neutraal noppenfolie, de kleuren blijven op mijn netvlies hangen klaar om in mijn geheugen op te slaan.

INFO

De Clercq-Ginsberg Gallery
Kortrijkseweg 126
Beveren-Leie (Waregem)
open 5 april tot 11 mei
van 14u tot 18u

https://www.instagram.com/svenboel/

https://www.instagram.com/declercq.ginsberg.gallery/

https://www.instagram.com/matthieu_claus_/

https://www.instagram.com/jonasvansteenkiste/

tekst Kathleen Ramboer

AI als artistieke partner van kunstenaar Roberto Verde

kramboer Geen categorie , , , ,

Kuifje wandelt samen met Bobbie over het canvas.

tekst en foto Kathleen Ramboer

De gevleugelde zon treint met me mee tot in Nijlen door het niet altijd groene Vlaamse landschap waar kunstenaar Roberto Verde me aan het station opwacht. Eenmaal binnenshuis, na een korte autorit, troont hij me mee, upstairs, naar zijn atelier waar het noorderlicht zijn levendige canvassen optimaal in de verf zet. Met een groene tuin als rustgevende achtergrond schildert hij hier gestaag verder aan zijn ‘Jessica’ reeks. Terug ‘downstairs’, aan een gezellige keukentafel, geeft Roberto, die zich ontpopt tot een echte praatvaar, mijn nieuwsgierigheid een kans.
Enkele uurtjes later, in een grijsblauwe treinzetel, zittend tussen pendelaars, loom van de eerste lentezon, hoor ik nog zijn aangename stem verhalen hoe het allemaal begon en evolueerde.
En nu? Nu probeer ik, niet alles prijsgevend, het interview neer te pennen. Ik laat een vleugje mysterie schuilen in de verf van het canvas, zo kan de kijker dromen over de wandelende personages op het doek. Kuifje en Bobbie spelen hun rol voortreffelijk.  

Kunstpoort Wat is de betekenis of het verhaal achter je artiestennaam ‘Roberto Verde’?
Roberto Verde Mijn echte naam is Robert Verlinde. Als je moet reserveren, vooral in het buitenland en ze hebben een persoonsnaam nodig dan wordt spellen onvermijdelijk, dat vind ik nogal omslachtig. Van Robert heb ik dan maar Roberto gemaakt, die naam is universeel, herkenbaar en ligt gemakkelijk in de mond. Niemand die ‘Roberto’ verkeerd articuleert, ‘Robert’ daarentegen wordt vaak uitgesproken op een manier waar ik niet van hou.
Kunstpoort En Verde?
Roberto Verde De ‘lin’ van Verlinde heb ik geschrapt. Zo is mijn alias ontstaan. ‘Verde’ was ook de naam van mijn vennootschap.

Kunstpoort Beroepshalve was of ben je architect en ondernemer. Hoe sloeg de vonk over naar schilderkunst?
Roberto Verde Mijn vader was ook architect. Ik ben er zowat ingerold. Na mijn studies en stage werkte ik samen met een jonge groep architecten in Antwerpen. In diverse wedstrijden veroverden we eerste plaatsen vooral in de sfeer van sociale woningen. Er deden zich een aantal problemen voor met bouwaanvragen, geschillen tussen gemeenten en provincie. Toen ben ik uit de architectuur gestapt. Natuurlijk bleef die architectuur en de behoefte aan creativiteit sluimeren op de achtergrond. Ik werd 60 in 2013, verkocht mijn bedrijf dat ik ondertussen runde, werd financieel onafhankelijk en de creativiteit nam terug de bovenhand. Ik contacteerde de academie van Nijlen, dacht die academie is enkel voor jonge mensen, neen hoor, gelukkig niet. Ik had nooit geschilderd en plots werd schilderen een passie. Nu volg ik het projectatelier aan de academie te Lier. Na 7 jaar les schilderkunst in Nijlen, heb ik nu meer behoefte aan een klankbord. De persoon die me in Lier begeleidt is Gommaar Gilliams. We praten over de wereld van de schilderkunst, hij geeft me hints en feedback. Ik stel zelden tentoon maar door van gedachten te wisselen met Gommaar Gilliams geraak ik niet geïsoleerd en  doorbreek creatieve blokkades.

Kunstpoort Je was in een vorig leven architect maar je huidige werken vertonen geen architecturale elementen. Is er ergens toch een link met de architectuur? Persoonlijk leg ik die link niet.
Roberto Verde Die link is er niet. Ik schilder wat voor mij belangrijk is en uiteraard is mijn werk beïnvloed door alles wat ik heb meegemaakt, door mijn leven en architectuur is daar een stukje van. Wil dat zeggen dat ik gebouwen ga schilderen, spelen met rechte lijnen? Helemaal niet maar de negen jaar als architect hebben mij gevormd op gebied van kleuren, figuren, structuren. Dat neem ik mee in mijn schilderkunst.

Kunstpoort Je hebt een fascinatie voor Oude meesters. Wat trekt je aan in hun kunst? Wat waardeer je bij deze historische schilders?
Roberto Verde Het is vooral Rubens die me fascineert. Zijn ongelooflijke vakmanschap fascineert me. En het is precies dat vakmanschap dat ik wilde in de vingers krijgen. De academie van Nijlen bracht me die kennis bij. Olieverf is een ongelooflijk wendbaar medium maar dat moet je ontdekken en dat kan je niet door abstract te schilderen maar wel door een landschap of stillevens als onderwerp te nemen, een citroen bijvoorbeeld, hoe schilder ik een schaduw, hoe geef ik die putjes in een citroen vorm, dat leer je zoals je leert schrijven, lezen… En toen dat lukte groeide mijn motivatie. Als je in detail een meesterstuk wil naschilderen, dan zie je pas hoe ongelooflijk die schilderijen zijn. Om IXION, een schilderij van Rubens, na te schilderen, schafte ik me een goede hoge resolutie foto van het meesterwerk aan. Bij het inzoomen op de navel merk je pas hoe wonderbaarlijk juist die geborsteld is. Die man kon tekenen. In het Rubenshuis kan je de boekjes bewonderen waarin hij reisnotities maakte, wonderbaarlijk. Rubens had een atelier vol vaklui die hem hielpen met pigmenten en zo maar hij had de kennis en gaf de aanwijzingen. De Vlaamse primitieven en later Rubens en leeftijdsgenoten, dat waren de beste schilders van de wereld, moeilijk te vgl. met de kunst van toen in Japan en de Arabische wereld, dat was geen schilderkunst, dat was meer tekenkunst, kalligrafie, meesterlijk dat wel, zelfs de Russische iconen waren iets helemaal anders. In Vlaanderen werd een eerste maal op doek geschilderd, Van Eyck was vernieuwend in het maken van zijn verf, camera obscura is ontstaan in de lage landen. Vlaanderen was de bakermat van nieuwe technieken. Ik bewonder hun technologie, zij waren toonaangevend. Onze meesters hangen overal ter wereld tot in het Moma in New York. In België is die schilderkunst blijven doorleven in het magisch realisme, surrealisme, symbolisme…. en ander stromingen. België, Vlaanderen draagt de schilderkunst nog altijd hoog in het vaandel. Misschien is mijn antwoord wat te uitgebreid?
Kunstpoort Helemaal niet, de passie en bewondering klinkt door in dit prachtig discours!

Paul Delvaux in een hedendaagse context

Kunstpoort Op je site lees ik dat AI een verlengstuk van je schildersarm is. Wil je dit heel even toelichten? In welke zin? Hoe beïnvloedt AI je schilderkunst of op welke manier schakel je AI in voor je kunst?
Roberto Verde Ik pretendeer altijd: ‘Mijn schilderijen zijn niet door AI gemaakt wel door mij’. Ik verdiepte me in diverse AI formats of protocollen, je hebt heel wat open source, meestal Amerikaans. Aanvankelijk gebruikte ik AI op de volgende manier: via prompts gaf ik AI de opdracht een beeld met bepaalde elementen te creëren, AI kwam terug met een beeld, een schilderij of een tekening, hoe je het ook kan noemen, ik zag verschrikkelijke zaken en probeerde telkens opnieuw, enorm tijdrovend. Uiteindelijk koos ik een paar beelden waarvan ik dacht daar kan ik iets mee aanvangen en startte met knippen en plakken, creëerde een collage op mijn IPad, ging er creatief mee om, veranderde de kleuren, spiegelde de afbeelding enz. .… kortom het digitaal spelen resulteerde in een eindproduct dat ik uiteindelijk schilderde. Nu ga ik totaal anders te werk en gebruik ik mijn eigen schilderij als startpunt, ik laad het op, stel AI vragen, zo ontstaat een dialoog, een wisselwerking, dit vraagt minder tijd. Wat AI voorstelt is handig om, gebruik makend van het programma Sketches, voorstudies te ontwerpen op de IPad.
Kunstpoort Is AI de toekomst voor hedendaagse kunstenaars?
Roberto Verde Ongelooflijk wat er nu op de AI scene gebeurt. Letterlijk AI ontploft. De artistieke wereld voelt zich verplicht de mogelijkheden die AI biedt te omarmen. Toch blijven handmatig ontwerpen en digitaal creëren harmonieus naast elkaar voortleven.
Kunstpoort Een beetje zoals digitale en analoge fotografie, beide gaan verder hand in hand.
Roberto Verde Ik voel me een curator en maak persoonlijke keuzes uit wat AI me voorstelt. AI put uit diverse bronnen. Maar recyclage van kunst is zeker niet ongewoon. Iets compleet nieuws uitvinden lijkt me onmogelijk. Een schilderij blijft uiteraard persoonlijk. Is kunst niet zoals Willem Kloos het zo treffend over poëzie neerschreef: ‘de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie’? AI gerelateerd of niet, dat moet het voor mij zijn.

Kunstpoort In je recent werk ‘Jessica 4’ verwijs je naar Kuifje en Bobbie. Ik bemerk fragmenten uit de strips van de geestelijke vader van Kuifje Hergé. Ben je een bewonderaar van Hergé? Ook in Jessica 1bis zie ik een stripelement. Wat is de bedoeling?
Roberto Verde Met die stripbanden voeg ik een dimensie toe aan via mijn IPad ontwikkelde beeldtaal. Ik hou van experimenteren met een andere visuele manier van communicatie. Vroeger probeerde ik rasters uit. Rasters bieden enorm veel mogelijkheden kijk maar naar Roy Lichtenstein. Ik hou het bij Hergé, een Belgische striptekenaar. Wij mogen wel wat meer chauvinistisch zijn, de Belgische kunst is wereldniveau, kijk maar naar Magritte.

Jessica 4

Kunstpoort Je Jessica reeks handelt over relaties, vraagt om interactie. Je schilderkunst is voor mij op de eerste plaats visueel aantrekkelijk. Vind je het erg als de beschouwer die vraag om dialoog niet ziet, niet wil aangaan?
Roberto Verde Ik ben niet de grote moralist of wil niet de grote boodschapper zijn. Ik hou het liever bij ironie. De interpretatie van mijn schilderij laat ik aan het publiek over, ik geef er geen handleiding bij. Ik leg er wel een boodschap in maar het is aan de kijker om al of niet moeite te doen om mijn standpunten te ontdekken. Ik ben grote fan van Carl Jung. Het onderbewuste, wat een mens meemaakt, kan ook meespelen bij de beoordeling van een kunstwerk. Ik schilder vaak twee, drie figuren. Zijn er onderlinge connecties of niet, is er liefde, onenigheid… daar gaat het over en dat geeft aanleiding tot interpretatie. Die strips dat is ook een stuk nostalgie die zorgt voor meer gelaagdheid.

Kunstpoort Ik ontdek een mix van abstractie en figuratie, vlakken, kubisme, een vleugje Picasso, rasters… Denk je ooit te evolueren naar volledige abstractie?
Roberto Verde Evolutie is vanzelfsprekend. Mijn kunst verschilt van die van 10 jaar geleden, de evolutie verliep steil. De helling van de curve neemt nu wel af. Vele jaren zijn er niet meer om naar abstractie te evolueren. Als iemand me zegt, je werk is sterk, dan is dat heel charmant en tof maar mijn betrachting is niet dé grote kunstenaar te worden. Zolang ik er plezier aan beleef blijf ik verder schilderen.

Kunstpoort Je bent ook schrijver. De aanleiding voor je debuutroman IXION was de ontdekking van het schilderij IXION van Rubens. Heeft de ene discipline invloed op de andere, bijvoorbeeld wat onderwerp, stijl…  betreft? Zijn er verwantschappen? Doet je schrijverschap nadenken over je beeldende kunst en omgekeerd?
Roberto Verde Ik ben letterlijk door Rubens beïnvloed. Ik zag dat IXION schilderij in het Louvre en merkte onmiddellijk dat een tepel niet juist stond. Aan mijn vrienden die me vergezelden vertrouwde ik toe: ‘Daar schrijf ik een boek over’, waar ze natuurlijk lachend op reageerden. Dat bleek de trigger om Rubens te bestuderen. Om het vak te leren volgde ik lessen bij uitgeverij Querido in Amsterdam. Dat was intensief. Diverse cursussen volgden. Nadien nam ik de vulpen op en ben aan een literaire reis begonnen. Ik liet me nog bijstaan door mensen uit het vak vooral Nederlanders. Nu schrijf ik enkel korte teksten, gedachten ook wel poëzie. Twee jaar na één won ik de Boontje* prijs. Dat motiveert.
* een poëzieprijs, genoemd naar schrijver en dichter Louis Paul Boon, jaarlijks uitgegeven door Culturele Centrale Boontje, een vereniging in Sint-Niklaas, een afdeling van cultuurorganisatie Linx+.

Kunstpoort Eén van je personages Alain volgt ook les aan de academie. Is je boek autobiografisch?
Roberto Verde Niet echt. Er komen wel autobiografische fragmentjes in voor.

Kunstpoort Gaan je gedachten een andere richting uit door het feit dat je aan het schrijven bent?
Roberto Verde Dat kan. Alles heeft een invloed zelfs het feit dat je boterhammen aan het eten bent. Er is een constante wisselwerking tussen wat je beleeft, waarneemt en je verbeeldingsdrang. Als kunstenaar ben je doorlopend creatief aan het werk.

Kunstpoort Hoe verklaar je het feit dat beeldende kunstenaars vaak ook schrijvers zijn? Kijken we maar naar Lucebert, Hugo Claus…Paul Snoek… Johan Clarysse…
Roberto Verde Schrijven is laagdrempelig, je hebt enkel potlood en papier nodig. Ook als schilder kan je met weinig materiaal aan de slag, een beeldhouwer heeft het moeilijker. Bepaalde Nederlandse recensenten vinden dat ik filmisch schrijf, ik denk in beelden eerder dan in stijlfiguren, dat heeft te maken met hoe ik beelden waarneem als schilder.

Kunstpoort Poëzie inspireert je, zie de canvas: ‘Echos of longing’
Pablo Neruda.
Es tan corto el amor y tan largo el olvido…
Liefde duurt zo kort en vergeten duurt zo lang…
Vind je je schilderijen poëtisch? Wil je de sfeer van een gedicht benaderen of zijn het enkel thema of inhoud die je inspireren? Zet een gedicht je aan tot een bepaalde manier van schilderen, een bepaald kleurgebruik of staan techniek en kleur los van een gedicht?
Roberto Verde Ik ga je een eerlijk kort antwoord geven. Eerst was er het schilderij en toen dacht ik na over de titel. ‘Echos of longing’ werd het, naar een gedicht van Pablo Neruda.

Echos of longing

Kunstpoort Een vraagje over de triptiek ‘Dancing legs’
Dansu Reggu (aka Dancing Legs)
Ik ontdek eveneens humor, vrolijkheid een lichtheid in je werken. Zocht je een tegenpool voor de meer zwaarmoedige, complexe Jessica reeks?
Roberto Verde Helemaal niet, deze triptiek is een ouder werk. Humor, ironie vind ik enorm belangrijk. Het werk is spontaan ontstaan. Die man in het midden is via een wisselwerking met AI ontstaan. Ik had een soort goeroe, een leider nodig en heb een aantal beelden laten genereren tot ik dacht yes die wordt het.

Dancing legs

Kunstpoort Elected as “1 of 100 Artists to watch in 2024” by The Hug* curators. Hoe ben je op die lijst terecht gekomen? Resultaat van een open call?
Roberto Verde Inderdaad ze hebben me niet zelf ontdekt, ik nam deel aan een open call. De organisator was Rani Zuckerberg, de zus van de befaamde Mark Zuckerberg. De bedoeling was om van The Hug een soort FB voor artiesten te maken, een platform om mondiaal kunstenaars met elkaar in contact te brengen. Ondertussen werkt The Hug samen met een ander collectief. Ik nam dus deel aan een wedstrijd voor hedendaagse kunst. Curatoren van het MoMA, Gugenheim, Christie’s, Abu Dhabi Art Gallery …. beoordeelden de inzendingen. Euforisch las ik het mailtje met mijn selectie voor de lijst. *

* https://www.instagram.com/thehugxyz/
https://art.art/blog/100-artists-to-watch-open-call-by-hug
https://shop.snap-collective.com/products/hug-100-artists-to-watch?srsltid=AfmBOoo08BMgVVZgNZyUs9YBf6oHPgkGbIfxEvnja1KOoIjd4IaxkKBn

Kunstpoort Misschien een lastige vraag: Wat is het mooiste schilderij dat je ooit zag? Of beter geformuleerd, voor welk schilderij heb je een zwak?
Roberto Verde Er zijn zoveel goede schilderijen. Voor ‘Nighthawks’ van Edward Hopper heb ik een zwak. Bij de symbolisten tref je sterke werken aan, de schilderijen van Fernand Khnopff bijvoorbeeld. Het symbolisme spreekt me meer aan dan het impressionisme hoewel die ook fantastisch zijn. En Rubens behoort tot mijn favorieten, die ken ik van binnen en van buiten door de intense studie van zijn werk.

Kunstpoort Een fictieve vraag: met welke kunstenaar, Oude of Nieuwe meester, zou je graag ontbijten en de dag doorbrengen en wat zou je dan willen doen?
Roberto Verde Ik denk aan Gerard Richter als levende kunstenaar, aan Da Vinci als kunstenaar doorheen de geschiedenis van de kunst. Ik zou hem vragen stellen over de fysica want hij was ook wetenschapper. Dat zou me boeien want ondertussen weet ik door in het heden te leven meer dan hij.

Kunstpoort
Wat betekent AI voor de hedendaagse kunst?
Kunstenaars staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk vol artistieke innovaties. Roberto Verde beschouwt AI als een waardevolle samenwerkingspartner met krachtige tools. We zijn benieuwd naar het vervolg van zijn creatief avontuur.

Tekst en foto Kathleen Ramboer

INFO ONLINE

https://verde.eu/
https://www.instagram.com/roberto_therealone

TENTOONSTELLINGEN

TOONBEELD
https://bekendinnijlen.be/beleef/toonbeeld2025/
vijfjaarlijkse tentoonstellingsroute doorheen Nijlen
zondag 11, 18 en 25 mei 2025
Roberto Verde
locatie 24
Woonzorgcentrum Heilig Hart
Kerkeblokken 11
2560 Nijlen

ARTISTMEETING
https://www.artistmeeting.com/
22-24 augustus 2025
15u tot 20u
Grand Casino Knokke

LITERATUUR

ROMAN IXION
Debuut roman 242 pagina’s
Online te koop en in elke boekhandel.