tekst en foto Eric Rottée

Het zou niet fair zijn om Simon tot een verhaal over zijn familie te reduceren. Toch zou jij, lezer, zonder dit verhaal, niet kunnen inschatten hoe het levenstraject van Simon door de familie geschiedenis beïnvloed wordt.

Levensverhaal

De nonkel van Simon kreeg de opportuniteit om de affiches van een bioscoop, de Majestic in Lille (Frankrijk), te kopen. Die werd gesloten. Hij had het idee om de posters te herstellen en verkopen. Dat lukte. Dat was in 1992. Later sprong de vader van Simon mee in het avontuur. L’Incartade is een Galerie-winkel geworden, gespecialiseerd in de reproductie van kunstwerken en ook een kunstgalerie. 

Simon werkte zijn masterstudie af als illustrator aan Saint-Luc in Brussel, tijdens de Covid periode. Zonder een vooruitzicht op de toekomst, stelde zijn nonkel Simon voor, op een assertieve manier, om de kennis over de restauratie van de affiches aan hem over te dragen. Een uitgereikte hand die Simon heeft gegrepen. Hij was al van jongs af aan betrokken via zijn vader. Sindsdien heeft Simon de Belgische tak “ontwikkeld” van l’Incartade.

Films en affiches

“Een affiche is een papier”, zegt Simon. “Met een onderwerp en verspreid en masse”. “Wie in de jaren zeventig naar de bioscoop ging, herinnert zich misschien de affiches.” Elke affiche is anders dan de andere, in alle mogelijke stijlen, maar mooi. In die tijd waren de affiches een essentieel medium voor de bioscoop maar ook voor andere advertenties. Er waren bekende kunstenaars bij betrokken. Het werk van Simon beperkt zich niet tot de affiches van films. Oude affiches van Bailly, Peugeot etc. werden in de jaren vijftig ook door bekende artiesten ontworpen. “Het papier was van heel hoge kwaliteit, niet zoals nu”.

Het Plezier

“Ik ben een ambachtsman in restauratie” zegt Simon. “Ik hou van deze job, ik zie mooie dingen”. “Ik zou het geen passie noemen, maar ik sta graag op om naar het atelier te gaan.” “Het is niet aan iedereen gegeven om kunstwerken te mogen restaureren.” “Ik ben de kunstenaars aan het ontdekken, net zoals de films.” “Het zou goed zijn dat ik de films kan zien”. “Je moet wel van het papier houden”. “Het plezier ligt bijvoorbeeld in de kleur terug te brengen.”

Het bedrijf verderzetten

“Een familiale onderneming verder zetten is toch leuk. “Ik moet wel nog business lessen volgen, terwijl ik in boekhouding niet veel zin heb.” “Er zijn twee type klanten, de private verzamelaar en de kunstgalerie. Hun doel is hetzelfde: behouden en restaureren indien nodig. Voor de galerist brengt de restauratie een toegevoegde waarde. Voor de verzamelaar is het meer een bescherming. De verzamelaars zijn echt gepassioneerd. Sommige verzamelen rond één onderwerp. Ze kennen er alles over”. 

Voor de familie is het leuk dat éen van hen de zaak overneemt. Overdragen. Het is een beetje op de rijdende trein springen.

https://www.incartade.fr/
https://www.instagram.com/atelier.incartade/
https://www.facebook.com/Lincartade

Eric Rottée Tekst en Foto’s