“Wanneer je een beetje te veel gedronken hebt, moet je een kwartier wandelen en diep in- en uitademen.” “Daarna is de alcohol bijna weg” zegt Michèle.

“Ik nodig de leerlingen uit om onder elkaar te communiceren” zegt Nathalie, de lerares. “Niet enkel over kunst maar toch zeker ook over kunst”. Er zijn ‘stamtafels’, zoals in een café. De meeste leerlingen kiezen altijd dezelfde zitplaats. Het is belangrijk dat ze onder elkaar communiceren want iedere leerling heeft een andere richting gekozen.

Evelyne tekent een aantal glasobjecten met spiegels aan de kant. De weerspiegelingen tekenen is de uitdaging. Ze is ook ingeschreven in een ander atelier, het tekenatelier. Dus zit ze vier avonden per week op school. Ze geniet in het atelier van Nathalie meer vrijheid. Haar constructie van glasobjecten mag absoluut niet gewijzigd worden. Nathalie let er op dat niemand aan de tafel komt, zoals een kip let op haar eieren.

Sandrine brengt altijd veel materiaal mee. Ze is tevreden met haar vooruitgang, sinds het beging van het jaar. “Kijk hier wat ik in het begin heb geschilderd”, toont ze me trots. Ze wisselt boeken uit met Nathalie. Beiden houden van boeken als inspiratiebron.
Ghislaine gebruikt Chinese inkt op verschillende materialen zoals plastic folie. De inkt droogt heel snel, dus schildert ze met snelle bewegingen, zonder te aarzelen. Soms moet ze wat afschrapen. “Veel” zegt ze.
Michèle gaat door een Japanse fase. Ze is naar Japan geweest. Ze schildert met lichte pastelkleuren, vage vormen. “De Japanse kunstenaars houden van de leegte” zegt Nathalie, leegte zoals stilte in de muziek. Michèle heeft net deelgenomen aan een tentoonstelling. Ze heeft een kunstwerk verkocht.

Maria heeft hulp nodig om te weten wat ze zal schilderen. Nathalie helpt haar erbij. Maria schildert op basis van bestaande kunstwerken in boeken. Ze probeert haar eigen ‘touch’ in haar schilderij te verwerken. “Ze heeft het er moeilijk mee” zegt Nathalie.
Pierre heeft een beperking en zit in een rolstoel. Tekenen en schilderen is voor hem leuk. Hij straalt vreugde uit en zijn handbeweging is snel, bijna nerveus. Hij is, voor zover het gaat, precies in zijn bewegingen. Hij heeft een ‘stamtafel’ in een hoek van de zaal.

Christina draagt altijd haar hoofdtelefoon. “Geen Bloempot” zegt Nathalie. Om aan te geven dat inspiratie andere bronnen moet hebben dan de karikatuur van de amateurschilders/-sters.
Céline doet aan Japans tekenen. Ze tekent heel snel, op elke pagina van een boek. Op een keer was Nathalie haar model. Het is snel herkenbaar. Céline zal dan streepjes toevoegen, een gebroken portret.
Danie schildert dorpen, hangend aan bergen. Vol kleuren. Ze vindt voorbeelden op Pinterest. De kleuren die ze schildert zijn totaal anders dan het beeld op haar telefoon. Een eigen creatie. Het verschil tussen foto en schilderij.
Diane en de vingers. Diane kiest ervoor om plaatsen in Brussel te schilderen die ze graag ziet, zoals het Flagey gebouw. Ze begint met oliepastels en gaat er dan snel met de vingers over. Het is een belangrijk fysiek contact.
Johan komt met zijn hond. Hij komt elke keer met het materiaal dat hij wil gebruiken. Materiaal dat hij onderweg verzamelt heeft. Hij komt niet naar elke sessie.

Frances is, zoals Michèle, al acht jaar bezig. Ze weet wat ze wil schilderen. Ze heeft houtstukken geschilderd in de vorm van speelstukken. Toen Nathalie dit zag vond ze het heel leuk en begon ermee te spelen.
Aurore is bezig met bloed en vrouwen. Intrigerend. Het laatste kunstwerk is meer een collage, ‘Le Meurtre des Cheveux’, waarin echt haar wordt gebruikt.
Gaëlle is bezig met tekeningen, geometrisch. Wanneer ze begint, weet ze niet exact waar ze zal eindigen. Ze heeft iets met de openingen in de muur tegenover de plaats waar ze meestal zit.
Alham is heel rustig, spreekt weinig, is altijd elegant gekleed. Ze werkt met de chemie. Haar schilderijen zijn een samenvoeging van verflagen. Soms bubbelt het. Met een willekeurige verdeling van kleuren. Het doet denken aan het einde van de film ‘2001: A Space Odyssey’.

Nathalie springt van de ene leerling naar de andere en wisselt van onderwerp. Tekening, schilderij, verf, inkt, oliepotlood, donker, licht, in perspectief. Ze schijnt alle trucs te kennen. Ze brengt deze kennis zachtaardig over. Ze heeft een paar ‘obsessies’: de diepte, ieder streepje, iedere oppervlakte, … moet voor zichzelf bestaan, de variatie van tonaliteit. Ze let er op om niet te directief te zijn. Ze suggereert, ze nodigt uit om te proberen, ze toont hoe je het kan doen.

En wat gebeurt er op het einde van het jaar? Ons volgende artikel zal over de tentoonstelling van de eindejaarswerken gaan.

Website: https://www.ecoledesartsdanderlecht.be
Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100054439241781
Instagram: https://www.instagram.com/eaanderlecht/

Eric Rottée tekst en foto’s