“Er is geen geluid!”

“Geluid?”

“Ja, het geluid ontbreekt.” Ze kijkt me aan. “De installatie vormt een geheel, het geluid hoort er bij.”
Norma ziet eruit als een aangenaam persoon. Maar ze weet wat ze doet en wat ze wil. Dus, eerst het probleem oplossen en dan kunnen we aan het interview beginnen. 
Iedereen die aanwezig is, met inbegrip van mezelf, zoekt naar een oplossing. Een paar minuten, enkele toestellen manipuleren, en dan komt er een vogelenzang. Een geheel is een geheel.

Wat doe jij als documentaire fotografe tijdens een lockdown die in de lente van 2020 begon? 
“Wanneer deze situatie begon in maart, een jaar geleden, trok ik er met de fiets onmiddellijk op uit – drie-vier uur per dag – en maakte foto’s”.

Op straat, een jaar geleden.

Norma is niet alleen een fotografe, ze heeft ook een passie voor het geluid. Wanneer ze terugkwam van haar dagelijkse tour, hoorde ze de buren klappen. Ze begon het applaus in de buurt op te nemen. “Dan dacht ik: we zijn samen, ik kan emotioneel worden bij het vertellen. Er is veel hoop. Mooi weer, de natuur nam het over, de lucht was puur, er was veel solidariteit. Ik dacht aan ‘samenzijn’. Maar, heel snel heb ik gezien dat ik een beetje naïef was. In de buurt gebeurde een tragedie.”

Verbinding, verbroedering, gemeenschap…

“What we owe to each other is an important subject for intelligent reflection. That reflection can take us beyond the pursuit of a very narrow view of self-interest, and we can even find that our own well-reflected goals demand that we cross the narrow boundaries of self-seeking altogether.” Sen Amartya, The Idea Of Justice.

Adil. Middenin deze periode komt Adil te overlijden. Op 10 april, een aanrijding met een politiewagen. Daarna volgden er rellen in de wijk in Kuregem waar Adil woonde. 

“Dan hoorde ik helikopters. Mijn meditatieve staat verdween en ik werd opnieuw geconfronteerd met de rouw die ik eerder dit jaar ervaarde bij het overlijden van mijn moeder. Alsof de lockdown op één of andere manier een afleiding was geweest van het echte leven.”

“Tot het moment van Adils dood werd ik volledig in beslag genomen door – ondergedompeld in – deze vreemde surreële omgeving, observerend, terwijl ik – zoals bij een diepe meditatie – werd meegesleept door een gevoel van hoop en verandering. Met Adil’s dood, zo dicht bij huis, realiseerde ik me dat die moeilijkere realiteit niet zou verdwijnen, integendeel, we zouden ons moeten voorbereiden op erger. Mijn naïeve gevoel van hoop maakte plaats voor een diepe droefheid.”

“Waar ik leefde is niet hetzelfde voor iedereen.”

“In stilte werkte ik verder rond het idee van ‘niet alleen zijn, samen zijn’. Het is het idee van solidariteit, het in vraag stellen: hoe kunnen wij samen zijn in een tijd waar we gescheiden worden?”

Norma worstelt met de manier waarop de politie op de rellen reageerde. Het sociale leven in de wijk speelt zich buiten af en lockdown is bijzonder moeilijk. Ze ziet de Place Jaurès nu nog voor zich, volledig leeg met enkel politiewagens op het plein. “Ik was juist na de rellen in de wijk, de sfeer was heel gespannen.”

What happened next…
“Ik ben nooit gestopt met fotograferen”.
“Het is zoals een verhaal, waarbij de kinderen vragen ‘what happened next…’. Er volgen drie puntjes want we bevinden ons midden in het verhaal. De drie puntjes zijn belangrijk. Het is niet een vraag, het is een opening, het is zoals ‘wij wachten op…’.”

…Met Zinnema.

“Het was een evidentie om een project met Zinnema op te bouwen.” Norma was in 2017 in residentie bij Zinnema. Ze realiseerde het project ‘Walking with the postman’. “Daarna heeft Zinnema mij gevraagd om Ahmad Alsaadi in het project ‘Homelands’ te begeleiden. Wat betekent het thuis te zijn? »

“In het begin was het absoluut geen project. Ik had veel foto’s verzameld. Na het initiatief ‘Anderlecht Lights’ heb ik voorgesteld om lichtboxen in de ramen van de buren te plaatsen met een affiche. Daarna zocht ik een structuur om de foto’s te tonen. Ik heb het aan Zinnema voorgelegd en ze gingen akkoord.”

Together, Not Alone, What Happened Next…

“Ik probeer mensen te fotograferen die minder vertegenwoordigd worden, niet altijd jongeren, in feite komt iedereen aan bod. Er zijn ook foto’s van de buren. Het is de bevolking van Anderlecht, heel divers. Het geeft mij de mogelijkheid racisme, gender en seksuele identiteit ter discussie te stellen. Ik probeer mensen te omvatten die andere types van familie afbeelden, zoals bijvoorbeeld families met non binaire mensen. »

In de Veeweidestraat 24, aan de ingang, staat een sofa middenin de wilde natuur. “Het decor werd door Creature Bruxelles uitgewerkt.” Vogels zingen, een fotoshow wordt geprojecteerd op een scherm, de foto’s aan de wand zijn een integrerende belevenis. Je mag plaatsnemen en vanuit die positie de bewoners van Anderlecht zien passeren, de mensen die door Norma gefotografeerd werden. 

Norma houdt ervan om met andere mensen aan een project te werken. Er moest wel een performance plaatsvinden. In de huidige context was het niet mogelijk om een live voorstelling op poten te zetten. Dus elke vrijdag, over drie weken, tussen 16 en 19 uur was er een online uitvoering. Elk evenement was gelinkt aan een onderwerp. “Ik heb aan de drie kunstenaars voorgesteld om één van de drie onderwerpen te kiezen. De keuze was bijna evident, Dikàay heeft ‘Together’ gekozen, Micha ‘Not alone’ en Dance Divine ‘What Happened Next…’.”

Via onderstaande link zijn de videos te zien: https://www.facebook.com/watch/526356407409876/255287569466556/

What happened next…

Op sociale media is de titel van Norma: ‘audio visual storyteller’. Dat is wat ze deed, wat ze doet en wat ze zal doen. Haar dagboek, dezelfde mensen een jaar later fotograferen, ‘De Week van de Klank’, een tentoonstelling in Tour & Taxis, dat zijn de projecten waarvoor Norma zich inzet. 

“Thinking about photography I know it is viewed as a former separation. The world is out there. I am over here. and there is a piece of glass between me and the world… At this moment of meditating I realized the world is not over there. We are all the same… I knew at that moment everything is connected.” Alec Soth, Photographer. Magnum.

Interessante links:

Norma Prendergast: https://www.normaprendergast.com

Creature Bruxelles: https://www.instagram.com/creature.bxl/

Micha Goldberg : https://www.facebook.com/michajoseah.barrattduegoldberg

Dikàay: https://www.facebook.com/Dikaayofficiel

Dance Divine: https://www.facebook.com/dancedivinez

Zinnema: https://www.zinnema.be/nl

Eric Rottée Tekst & Foto’s